Le Code de procédure pénale

Le Code de procédure pénale

DU JOUR 6 Juin 1997 r. (Dz.U. Non. 89, Point. 555)

 

 

 

 

Section I. Dispositions préliminaires

 

Art. 1. [Portée]

Postępowanie karne w sprawach należących do właściwości sądów toczy się według przepisów niniejszego kodeksu.

 

Art. 2. [Cele postępowania; zasada prawdy materialnej]

 

§ 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby:

 

1) sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności,

 

2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego,

 

3) sont pris en compte les intérêts protégés par la loi de la victime,

 

4) la détermination de l'affaire dans un délai raisonnable.

 

§ 2. La base de toutes les décisions devrait être une véritable conclusions factuelles.

 

Art. 3. [La part du facteur social]

Dans les limites prévues dans la procédure pénale aura lieu avec la participation du facteur social.

 

Art. 4. [Le principe de l'objectivité]

Les autorités de poursuite sont tenues d'enquêter et de prendre en compte les circonstances qui militeraient en faveur des deux, et au détriment de l'accusé.

 

Art. 5. [Le principe de la présomption d'innocence]

 

§ 1.^[1] L'accusé est présumé innocent, jusqu'à ce que sa culpabilité n'a pas été prouvée et confirmée par un jugement définitif.

 

§ 2. Pas de doutes amovibles résolus en faveur de l'accusé.

 

Art. 6. [Le droit à la défense]

L'accusé a droit à la défense, y compris le droit à un avocat, ce qui devrait lui enseigner.

 

Art. 7. [Le principe de la libre appréciation des preuves]

Autorités procèdent à développer leur conviction sur la base de toutes les preuves, évalué librement, en tenant compte des principes de raisonnement solide et des connaissances d'affichage et de l'expérience de la vie.

 

Art. 8. [Le principe de l'indépendance de la compétence]

 

§ 1. Le tribunal pénal décide de manière indépendante les questions factuelles et juridiques et ne sont pas liés à l'établissement d'un autre tribunal ou une autorité.

 

§ 2. Décision finale du droit de formation d'un tribunal ou d'une relation juridique, cependant, sont contraignantes.

 

Art. 9. [Action du bureau]

 

§ 1. Autorités Processus mener la procédure et effectuer des opérations de bureau, sauf si la loi les rend dépendants de l'application personne spécifique, institution ou organisme ou l'autorité d'un permis.

 

§ 2. Les parties et les autres personnes directement concernées peuvent soumettre des demandes de ces activités aussi, cette autorité peut ou doit faire d'office.

 

Art. 10. [Le principe de légalité]

 

§ 1. L'organisme responsable de crimes de poursuite est obligé d'engager et de mener les procédures préalables au procès, ainsi que le ministère public de déposer et de soutien accusation – un acte de poursuites d'office.

 

§ 2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo.

 

Art. 11. [Umorzenie absorpcyjne]

 

§ 1. Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.

 

§ 2. Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona, postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne przestępstwo, visée au § 1.

 

§ 3.^[2] Postępowanie umorzone na podstawie § 1 można wznowić w wypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego wyroku, z powodu którego zostało ono umorzone.

 

Art. 12. [Le parquet à la demande du]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek postępowanie z chwilą złożenia wniosku toczy się z urzędu. Organ ścigania poucza osobę uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu.

 

§ 2. W razie złożenia wniosku o ściganie niektórych tylko sprawców obowiązek ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego wniosek. Przepisu tego nie stosuje się do najbliższych osoby składającej wniosek.

 

§ 3. Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu – do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, chyba że chodzi o przestępstwo określone w art. 197 Kodeksu karnego. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne.

 

Art. 13. [Zezwolenie władzy]

Uzyskanie zezwolenia władzy, od którego ustawa uzależnia ściganie, należy do oskarżyciela.

 

Art. 14. [Zasada skargowości]

 

§ 1. Wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu.

 

§ 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od wniesionego oskarżenia nie wiąże sądu.

 

Art. 15. [Uprawnienia Policji]

 

§ 1.^[3] Policja i inne organy w zakresie postępowania karnego wykonują polecenia sądu i prokuratora oraz prowadzą pod nadzorem prokuratora śledztwo lub dochodzenie w granicach określonych w ustawie.

 

§ 2.^[4] Wszystkie instytucje państwowe i samorządowe są obowiązane w zakresie swego działania do udzielania pomocy organom prowadzącym postępowanie karne w terminie wyznaczonym przez te organy.

 

§ 3.^[5] Osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej inne niż określone w § 2, a także osoby fizyczne są obowiązane do udzielenia pomocy na wezwanie organów prowadzących postępowanie karne w zakresie i w terminie przez nie wyznaczonym, jeżeli bez tej pomocy przeprowadzenie czynności procesowej jest niemożliwe albo znacznie utrudnione.

 

Art. 16. [Zasada informacji]

 

§ 1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie jest obowiązany pouczyć uczestników postępowania o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach, brak takiego pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której to dotyczy.

 

§ 2. Organ prowadzący postępowanie powinien ponadto w miarę potrzeby udzielać uczestnikom postępowania informacji o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach także w wypadkach, gdy ustawa wyraźnie takiego obowiązku nie stanowi. W razie braku takiego pouczenia, gdy w świetle okoliczności sprawy było ono nieodzowne, albo mylnego pouczenia, stosuje się odpowiednio § 1.

 

Art. 17. [Przesłanki procesowe]

 

§ 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, TANDIS QUE:

 

1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia,

 

2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa,

 

3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,

 

4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze,

 

5) oskarżony zmarł,

 

6) a été interdit criminelle,

 

7) procédure pénale pour le même acte commis par la même personne a été valablement accomplis ou sont en cours,

 

8) le délinquant est pas soumis à la compétence des juridictions pénales polonais,

 

9) absence de plaintes autorisé procureur,

 

10) absence d'autorisation nécessaire pour poursuivre l'application b lu pour la poursuite de la personne habilitée, à moins que la loi en dispose autrement,

 

11) il y a une autre circonstance excluant les poursuites.

 

§ 2. Jusqu'à la réception de la demande ou l'autorisation du pouvoir, à partir de laquelle la loi rend les poursuites, Les autorités de processus effectuent uniquement des mesures urgentes pour protéger les signes et les preuves, et les activités visant à expliquer, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.

 

§ 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających.

 

Art. 18. [Wykroczenie; przewinienie dyscyplinarne]

 

§ 1. ^[6] Jeżeli czyn stanowi tylko wykroczenie, prokurator odmawiając wszczęcia postępowania lub umarzając je przekazuje sprawę Policji w celu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie do właściwego sądu; prokurator może sam wystąpić z takim wnioskiem.

 

§ 2. Jeżeli sąd lub prokurator dopatruje się w czynie przewinienia dyscyplinarnego albo naruszenia obowiązków służbowych lub zasad współżycia społecznego, może odmawiając wszczęcia postępowania albo umarzając je, zwłaszcza z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu, przekazać sprawę innemu właściwemu organowi.

 

Art. 19. [Sygnalizacja]

 

§ 1. W razie stwierdzenia w postępowaniu karnym poważnego uchybienia w działaniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, zwłaszcza gdy sprzyja ono popełnieniu przestępstwa, BAILLIAGE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym uchybieniu organ powołany do nadzoru nad daną jednostką organizacyjną, zaś w razie potrzeby także organ kontroli. Policja powiadamia prokuratora o ujawnionych przez siebie uchybieniach.

 

§ 2. Zawiadamiając o uchybieniu, le tribunal ou le procureur peut demander a été reçu dans le délai prescrit et de donner des explications sur les mesures prises pour éviter que de telles faiblesses dans le futur.

 

§ 3.^[7] Si aucune explication dans le délai peut être imposée à la tête de l'autorité obligé d'expliquer une peine pouvant aller jusqu'à 10 000 or.

 

§ 4.^[8] La décision d'imposer une pénalité financière peut être portée en appel. Plainte contre la décision du procureur reconnaît le tribunal de district, dans le ressort duquel la procédure est pendante.

 

Art. 20. [Violation de l'avocat de service, avocat ou du défendeur]

 

§ 1.^[9] W razie rażącego naruszenia przez obrońcę lub pełnomocnika strony ich obowiązków procesowych sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym właściwą okręgową radę adwokacką lub radę okręgowej izby radców prawnych, żądając od dziekana właściwej rady nadesłania w wyznaczonym, au moins 30 journées, terminie informacji o podjętych działaniach wynikających z zawiadomienia. Odpis zawiadomienia przesyła się Ministrowi Sprawiedliwości.

 

§ 1.^[10] W razie nienadesłania w wyznaczonym terminie informacji, visée au § 1, można nałożyć na dziekana właściwej rady karę pieniężną w wysokości do 10 000 or.

 

§ 1b.^[11] Na postanowienie o ukaraniu przysługuje zażalenie. La décision sur la peine délivrée par le procureur dans les travaux préparatoires ont le droit de faire appel devant le tribunal de district, dans le ressort duquel la procédure est pendante.

 

§ 2.^[12] Dans le cas d'une procédure de faute grave par le ministère public ou la conduite des travaux préparatoires du tribunal en avise le supérieur immédiat de la personne, qui a commis la faute, exigeant la finition, dans le délai prescrit, au moins 14 journées, terminie informacji o podjętych działaniach wynikających z zawiadomienia; en relation avec la police et d'autres organes de la procédure préliminaire, le droit est également en droit de procureur.

 

§ 2a.^[13] Une copie de l'avis, visée au § 2, le tribunal doit envoyer au procureur général, si la faute commise par le procureur, et dans les cas où une faute commise par le ministère public, l'autorité supérieure de pas un procureur en relation avec le supérieur immédiat du procureur.

 

Art. 21. [Avis d'ouverture et de fin de la procédure]

 

§ 1. L'achèvement de la procédure d'office contre des personnes employées dans les institutions publiques, gouvernement local et social, les élèves et les étudiants avec les écoles et les soldats doivent immédiatement informer leurs supérieurs de personnes.

 

§ 2. Le procureur annonce également l'ouverture d'une procédure contre les agents publics, et d'engager des poursuites contre les autres, visée au § 1 – si nécessaire par l'intérêt public important.

 

Art. 22. [Suspension de la procédure]

 

§ 1. S'il y a un obstacle à long terme empêchant le déroulement de la procédure, et en particulier si l'accusé ne peut pas être reconnu, ou il ne peut pas participer à la procédure en raison d'une maladie mentale ou d'une autre maladie grave, les procédures sont suspendues pour la durée de l'obstacle.

 

§ 2. La décision de suspendre la procédure peut être portée en appel.

 

§ 3. Pendant la suspension de la procédure doit toutefois prendre les mesures appropriées afin de préserver des preuves contre la perte ou la distorsion.

 

Art. 23. [Avis de la Cour de la famille]

Dans le cas d'une infraction commise au détriment d'un mineur, en coopération avec un mineur ou dans des circonstances, które mogą świadczyć o demoralizacji małoletniego albo o gorszącym wpływie na niego, BAILLIAGE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia sąd rodzinny w celu rozważenia środków przewidzianych w przepisach o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.

 

Art. 23un. [Mediacja] ^[14]

 

§ 1. NORMANDIE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może z inicjatywy lub za zgodą pokrzywdzonego i oskarżonego, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między pokrzywdzonym i oskarżonym.

 

§ 2. Postępowanie mediacyjne nie powinno trwać dłużej niż miesiąc, a jego okresu nie wlicza się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

 

§ 3. Postępowania mediacyjnego nie może prowadzić osoba, co do której w konkretnej sprawie zachodzą okoliczności określone w art. 40-42, czynny zawodowo sędzia, procureur, AVOUÉ, avocat, a także aplikant do tychże zawodów albo inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze lub innej instytucji uprawnionej do ścigania przestępstw.

 

§ 4. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, CONDITIONS, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji, sposób ich powoływania i odwoływania, zakres i warunki udostępniania akt instytucjom i osobom uprawnionym do przeprowadzenia mediacji oraz sposób i tryb postępowania mediacyjnego, mając na uwadze potrzebę skutecznego przeprowadzenia tego postępowania.

 

Section II. NORMANDIE

 

SÉPARATION 1. Właściwość i skład sądu

 

Art. 24. [Sąd rejonowy]

 

§ 1. Sąd rejonowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu.

 

§ 2. Sąd rejonowy rozpoznaje ponadto środki odwoławcze w wypadkach wskazanych w ustawie.

 

Art. 25. [Sąd okręgowy] ^[15]

 

§ 1. ^[16] Sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o następujące przestępstwa:

 

1) o zbrodnie określone w Kodeksie karnym oraz w ustawach szczególnych,

 

2) o występki określone w rozdziałach XVI i XVII oraz w art. 140-142, art. 148 § 4, art. 149, art. 150 § 1, art. 151-154, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 163 § 3 Je 4, art. 165 § 1, 3 Je 4, art. 166 § 1, art. 173 § 3 Je 4, art. 185 § 2, art. 189à § 2, art. 210 § 2, art. 211un, art. 252 § 3, art. 258 § 1-3, art. 265 § 1 Je 2, art. 269, art. 278 § 1 Je 2 en conjonction. z l'art. 294, art. 284 § 1 Je 2 en conjonction. z l'art. 294, art. 286 § 1 en conjonction. z l'art. 294, art. 287 § 1 en conjonction. z l'art. 294, art. 296 § 3 oraz article. 299 Kodeksu karnego,

 

3) o występki, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości sądu okręgowego.

 

§ 2. Sąd apelacyjny, na wniosek sądu rejonowego, może przekazać do rozpoznania sądowi okręgowemu, jako sądowi pierwszej instancji, sprawę o każde przestępstwo, ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy.

 

§ 3. Sąd okręgowy rozpoznaje ponadto środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie rejonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.

 

Art. 26. [Sąd apelacyjny] ^[17]

Sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie okręgowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.

 

Art. 27. [La Cour suprême]

Sąd Najwyższy rozpoznaje kasacje oraz środki odwoławcze i inne sprawy w wypadkach określonych w ustawie.

 

Art. 28. [Skład na rozprawie głównej] ^[18]

 

§ 1. Na rozprawie głównej sąd orzeka w składzie jednego sędziego, sauf si la loi en dispose autrement. Le juge a les droits et les devoirs du Président.

 

§ 2. En cas de règles crimes de justice sur la composition d'un juge et de deux juges laïcs.

 

§ 3. En raison de la complexité particulière de l'affaire, le tribunal de première instance peut décider de reconnaître les trois juges.

 

§ 4. Dans les cas de crimes, pour lesquels la loi prévoit l'emprisonnement à vie, règles de procédure relatives à la composition de deux juges et trois juges laïcs.

 

Art. 29. [Composition d'appel et de cassation audience]

 

§ 1. Lors de l'audience, en appel et de cassation règles de la cour de trois juges, sauf si la loi en dispose autrement.

 

§ 2.^[19] Appel ou de cassation appel d'un jugement condamné à l'emprisonnement à vie, par un tribunal de cinq juges.

 

Art. 30. [La composition de la réunion]

 

§ 1.^[20] Lors de la réunion du tribunal de district et tribunal de district statue sur individuellement, et la cour d'appel et la Cour suprême – trois juges, sauf si la loi en dispose autrement.

 

§ 2. La cour d'appel doit décider lors de la réunion de trois juges, sauf si la loi en dispose autrement.

 

Art. 31. [propriété locale]

 

§ 1. compétence locale pour entendre l'affaire est le tribunal, dans le ressort duquel le crime a été commis.

 

§ 2. Si l'infraction a été commise sur le navire ou un aéronef polonais, à § 1 ne peut pas appliquer, les tribunaux dans le port d'attache du navire.

 

§ 3. Si l'infraction a été commise dans quelques tribunaux, Ce tribunal est compétent, dans la circonscription duquel la première enquête préliminaire a été ouverte.

 

Art. 32. [critères subsidiaires]

 

§ 1. Si vous ne pouvez pas déterminer le lieu du crime, les tribunaux, dans la circonscription duquel:

 

1) crime révélé,

 

2) Ils ont reconnu l'accusé,

 

3) Il a accusé avant que l'infraction ait jamais vécu ou séjourné temporairement

 

– selon, où la première enquête préliminaire a été ouverte.

 

§ 2. La disposition du § 1 s'appliquent mutatis mutandis, si l'infraction a été commise à l'étranger.

 

§ 3.^[21] Si vous ne pouvez pas déterminer la compétence du tribunal en vertu des dispositions de la précédente, le cas considéré par un tribunal compétent pour le district du centre-ville de Varsovie.

 

Art. 33. [connectivité économique]

 

§ 1. Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, les tribunaux, dans la circonscription duquel la première enquête préliminaire a été ouverte.

 

§ 2. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje sąd wyższego rzędu.

 

Art. 34. [Łączność przedmiotowa]

 

§ 1. Sąd właściwy dla sprawców przestępstw jest również właściwy dla pomocników, podżegaczy oraz innych osób, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, jeżeli postępowanie przeciwko nim toczy się jednocześnie.

 

§ 2. Sprawy osób wymienionych w § 1 powinny być połączone we wspólnym postępowaniu; la disposition de l'article. 33 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3. Jeżeli zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie spraw, visée au § 1 Je 2, można wyłączyć i odrębnie rozpoznać sprawę poszczególnych osób lub o poszczególne czyny; sprawa wyłączona podlega rozpoznaniu przez sąd właściwy według zasad ogólnych.

 

Art. 35. [Stwierdzenie niewłaściwości]

 

§ 1. Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi.

 

§ 2. Jeżeli sąd na rozprawie głównej stwierdza, że nie jest właściwy miejscowo lub że właściwy jest sąd niższego rzędu, może przekazać sprawę innemu sądowi jedynie wtedy, gdy powstaje konieczność odroczenia rozprawy.

 

§ 3. Na postanowienie w kwestii właściwości przysługuje zażalenie.

 

Art. 36. [Przekazanie sprawy]

Sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego.

 

Art. 37. [Przekazanie sprawy]

Sąd Najwyższy może z inicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.

 

Art. 38. [Spór o właściwość]

 

§ 1. Spór o właściwość między sądami równorzędnymi rozstrzyga ostatecznie sąd wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór.

 

§ 2. W czasie trwania sporu każdy z tych sądów przedsiębierze czynności nie cierpiące zwłoki.

 

Art. 39. [Sąd wojskowy]

Jeżeli sąd wojskowy przekaże sprawę sądowi powszechnemu lub nie przyjmie sprawy przekazanej mu przez sąd powszechny, sprawę rozpoznaje sąd powszechny.

 

SÉPARATION 2. Wyłączenie sędziego

 

Art. 40. [Wyłączenie z mocy prawa]

 

§ 1.^[22] Sędzia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, SI:

 

1) sprawa dotyczy tego sędziego bezpośrednio,

 

2) jest małżonkiem strony lub pokrzywdzonego albo ich obrońcy, procuration ou représentant légal ou reste dans la cohabitation d'une de ces personnes,

 

3) un parent ou en ligne droite, et une ligne latérale au point entre les enfants de la fratrie des personnes visées au point 2 ou est associé à l'un de ceux de l'adoption noeud, garde ou de tutelle,

 

4) Il a été témoin de l'acte, dont l'affaire est pendante, soit dans le même cas, il a été entendu comme témoin ou a agi à titre d'expert,

 

5) il a participé à l'affaire en tant que procureur, défenseur, plénipotentiaire, représentant légal de la page, ou mené des procédures préparatoires,

 

6) il a participé à la décision attaquée ou a émis l'ordonnance attaquée,

 

7) brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone,

 

8) (abrogée)

 

9) brał udział w wydaniu orzeczenia, co do którego wniesiono sprzeciw,

 

10) prowadził mediację.

 

§ 2. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniającego je małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, garde ou de tutelle.

 

§ 3. JUGEUR, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego wnioskiem o wznowienie lub zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tego wniosku lub tej kasacji.

 

Art. 41. [Wyłączenie na wniosek]

 

§ 1. Sędzia ulega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.

 

§ 2. Wniosek o wyłączenie sędziego, zgłoszony na podstawie § 1 po rozpoczęciu przewodu sądowego, pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia powstała lub stała się stronie wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu.

 

Art. 42. [Tryb wyłączenia]

 

§ 1. Wyłączenie następuje na żądanie sędziego, z urzędu albo na wniosek strony.

 

§ 2. Jeżeli sędzia uznaje, że zachodzi przyczyna wyłączająca go z mocy art. 40, wyłącza się, składając oświadczenie na piśmie do akt, a na jego miejsce wstępuje inny sędzia.

 

§ 3. JUGEUR, co do którego zgłoszono wniosek o wyłączenie na podstawie art. 41, może złożyć do akt stosowne oświadczenie na piśmie i powstrzymuje się od udziału w sprawie; jest jednak obowiązany przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki.

 

§ 4. Poza wypadkiem określonym w § 2 o wyłączeniu orzeka sąd, przed którym toczy się postępowanie; w składzie orzekającym w kwestii wyłączenia nie może brać udziału sędzia, którego dotyczy wyłączenie. W razie niemożności utworzenia takiego składu sądu, w kwestii wyłączenia orzeka sąd wyższego rzędu.

 

Art. 43. [Właściwość z przekazania]

Jeżeli z powodu wyłączenia sędziów rozpoznanie sprawy w danym sądzie jest niemożliwe, sąd wyższego rzędu przekazuje sprawę innemu sądowi równorzędnemu.

 

Art. 44. [Ławnicy]

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do ławników.

 

Section III. Pages, obrońcy, pełnomocnicy, przedstawiciel społeczny

 

SÉPARATION 3. Oskarżyciel publiczny

 

Art. 45. [Podmioty uprawnione]

 

§ 1. Un procureur général devant tous les tribunaux est le procureur.

 

§ 1.^[23] Dans les cas prévus dans les actes de procédure procureur effectué directement reporté ou parent de procureur.

 

§ 1b.^[24] parent Procureur est le procureur en charge d'une unité organisationnelle d'un degré plus élevé de, ainsi que le procureur de l'unité ou le procureur qui lui est déléguée dans le domaine de la sous-traitance ses fonctions.

 

1c §. ^[25](abrogé)

 

§ 2. Une autre autorité de l'État peut être un procureur en vertu de dispositions particulières de la Loi, définir la portée de ses activités.

 

Art. 46. [Participation à l'audience]

Dans les cas de crimes poursuivis par mise en accusation du procureur impliqué dans le procès est obligatoire, sauf si la loi en dispose autrement.

 

Art. 47. [DÉSINCORPORATION] ^[26]

 

§ 1. Articles. 40 § 1 Point 1-4, 6 Je 10, § 2 oraz article. 41 Je 42 est applicable au procureur, innych osób prowadzących postępowanie przygotowawcze oraz innych oskarżycieli publicznych.

 

§ 2. Les personnes énumérées au § 1 ulegają również wyłączeniu, jeżeli brały udział w sprawie jako obrońca, plénipotentiaire, przedstawiciel społeczny albo przedstawiciel ustawowy strony.

 

Art. 48. [Tryb wyłączenia]

 

§ 1. O wyłączeniu prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze oraz oskarżyciela publicznego orzeka prokurator nadzorujący postępowanie lub bezpośrednio przełożony.

 

§ 2. Czynności dokonane przez osobę podlegającą wyłączeniu, zanim ono nastąpiło, nie są z tej przyczyny bezskuteczne; jednakże czynność dowodową należy na żądanie strony, w miarę możności, powtórzyć.

 

SÉPARATION 4. Pokrzywdzony

 

Art. 49. [DÉFINITION]

 

§ 1. Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.

 

§ 2. Pokrzywdzonym może być także instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej.

 

§ 3. Za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia.

 

§ 3a.^[27] W sprawach o przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową, visée à l'article. 218-221 et les articles. 225 § 2 Kodeksu karnego, organy Państwowej Inspekcji Pracy mogą wykonywać prawa pokrzywdzonego, jeżeli w zakresie swego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania.

 

§ 4. Dans les cas de crimes, którymi wyrządzono szkodę w mieniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, jeżeli nie działa organ pokrzywdzonej instytucji, prawa pokrzywdzonego mogą wykonywać organy kontroli państwowej, które w zakresie swojego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania.

 

Art. 49un. [Wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody] ^[28]

Jeżeli nie wytoczono powództwa cywilnego, pokrzywdzony, a także prokurator, może aż do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej złożyć wniosek, visée à l'article. 46 § 1 Kodeksu karnego.

 

Art. 50. [Wyłączenie uprawnień]

W postępowaniu sądowym z uprawnień pokrzywdzonego określonych w art. 53 Je 62 nie może korzystać osoba występująca w tej samej sprawie w charakterze oskarżonego, z wyjątkiem przewidzianym w art. 497 Je 498 § 3.

 

Art. 51. [Zastępstwo]

 

§ 1. Za pokrzywdzonego, który nie jest osobą fizyczną, czynności procesowych dokonuje organ uprawniony do działania w jego imieniu.

 

§ 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest małoletni albo ubezwłasnowolniony całkowicie lub częściowo, prawa jego wykonuje przedstawiciel ustawowy albo osoba, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje.

 

§ 3.^[29] Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba nieporadna, w szczególności ze względu na wiek lub stan zdrowia, jego prawa może wykonywać osoba, pod której pieczą pokrzywdzony pozostaje.

 

Art. 52. [PRÉDÉCÈS] ^[30]

 

§ 1. W razie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą wykonywać osoby najbliższe, a w wypadku ich braku lub nieujawnienia – procureur, działając z urzędu.

 

§ 2. Dans le cas où l'autorité chargée de la procédure a des informations sur les personnes les plus proches de la victime, devraient être instruits sur les droits acquis au moins un d'entre eux.

 

SÉPARATION 5. procureur

 

Art. 53. [L'entité autorisée]

Dans les cas de crimes poursuivis par mise en accusation victime peut agir comme un parti comme un procureur auxiliaire aux côtés du ministère public ou à la place.

 

Art. 54. [Une déclaration de l'action]

 

§ 1. Si l'acte d'accusation déposé procureur, victime jusqu'à ce que le début du procès en audience publique pour faire une déclaration, qui va agir comme un procureur auxiliaire.

 

§ 2. Le retrait de l'acte d'accusation du ministère public ne prive pas le procureur des droits.

 

Art. 55. [acte d'accusation subsidiaire]

 

§ 1. Dans le cas de re-délivrance de l'ordre par le procureur de ne pas engager ou de mettre fin à la procédure dans le cas, visée à l'article. 330 § 2, la partie lésée peut, dans le mois de réception de la notification de la décision d'apporter un acte d'accusation à la cour, se joindre à un transcrit pour chacun des accusés et le procureur. La disposition de l'article. 488 § 2 s'appliquent mutatis mutandis. Les dispositions de l'article. 339 § 3 Point 4 i l'art. 397 ne s'applique pas.

 

§ 2.^[31] L'acte d'accusation déposée par la victime doit être établi et signé par un avocat, avec les conditions prévues à l'article. 332 Je 333 § 1.

 

§ 3. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania.

 

§ 4. W sprawie wszczętej na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego może brać udział również prokurator.

 

Art. 56. [Ograniczenie udziału]

 

§ 1. Sąd może ograniczyć liczbę oskarżycieli posiłkowych występujących w sprawie, jeżeli jest to konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Sąd orzeka, że oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu, gdy bierze w nim już udział określona przez sąd liczba oskarżycieli.

 

§ 2. Sąd orzeka także, iż oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu, jeżeli stwierdzi, że nie jest on osobą uprawnioną lub jego akt oskarżenia albo oświadczenie o przystąpieniu do postępowania zostało złożone po terminie.

 

§ 3. Na postanowienie sądu wydane na podstawie § 1, a także na postanowienie sądu wydane na podstawie § 2, jeżeli dotyczy oskarżyciela posiłkowego określonego w art. 54 Article lub. 55 § 3 – zażalenie nie przysługuje.

 

§ 4.^[32] procureur, który nie bierze udziału w postępowaniu z przyczyn określonych w § 1, może przedstawić sądowi na piśmie swoje stanowisko w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

 

Art. 57. [Odstąpienie od oskarżenia]

 

§ 1. En cas d'annulation procureur de la poursuite, il ne peut pas rejoindre la procédure.

 

§ 2. Le procureur de retrait des poursuites sur, dans lequel le ministère public ne participe pas, le tribunal doit en aviser le procureur. Le défaut par lui à des accusations au sein 14 jours suivant la réception de la notification se désister de l'instance.

 

Art. 58. [mort procureur]

 

§ 1. La mort du procureur auxiliaire n'a pas entravé le cours de la procédure; le plus proche peut se joindre à la procédure en tant que procureur à tout stade de la procédure.

 

§ 2. Dans le cas de la mort du procureur, qui seul soutenu l'accusation, stosuje się odpowiednio art. 61.

 

SÉPARATION 6. Oskarżyciel prywatny

 

Art. 59. [L'entité autorisée]

 

§ 1. Pokrzywdzony może jako oskarżyciel prywatny wnosić i popierać oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego.

 

§ 2. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do toczącego się postępowania.

 

Art. 60. [Ingerencja prokuratora]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

§ 2. Postępowanie toczy się wówczas z urzędu, a pokrzywdzony, który przedtem wniósł oskarżenie prywatne, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego; do pokrzywdzonego, który przedtem nie wniósł oskarżenia prywatnego, stosuje się art. 54, 55 § 3 i l'art. 58.

 

§ 3. Jeżeli prokurator, który wstąpił do postępowania, odstąpił potem od oskarżenia, pokrzywdzony powraca w dalszym postępowaniu do praw oskarżyciela prywatnego.

 

§ 4. Pokrzywdzony, który nie wniósł oskarżenia, może w terminie zawitym 14 dni od daty powiadomienia go o odstąpieniu prokuratora od oskarżenia złożyć akt oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje oskarżenie jako prywatne, a jeżeli takiego oświadczenia nie złoży, sąd umarza postępowanie.

 

Art. 61. [Śmierć oskarżyciela prywatnego]

 

§ 1. W razie śmierci oskarżyciela prywatnego postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego.

 

§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd umarza postępowanie.

 

SÉPARATION 7. Powód cywilny

 

Art. 62. [Wytoczenie powództwa]

Pokrzywdzony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wytoczyć przeciw oskarżonemu powództwo cywilne w celu dochodzenia w postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa.

 

Art. 63. [Zastępstwo w razie śmierci]

 

§ 1. W razie śmierci pokrzywdzonego osoby najbliższe mogą w terminie określonym w art. 62 wytoczyć powództwo cywilne o przysługujące im roszczenia majątkowe wynikające z popełnienia przestępstwa.

 

§ 2. En cas de décès de la personne partie civile le plus proche peut assumer les droits du défunt et faire valoir leurs droits. Niewstąpienie ces personnes qui obstruent le cours de la procédure; le tribunal qui a rendu un jugement mettant fin à la procédure laisse l'action civile sans diagnostic.

 

Art. 64. [Procurations]

procureur général, dans le délai prévu à l'article. 62, dragues une action civile en faveur de la victime ou la personne, visée à l'article. 63 § 1, ou supports apportés par la victime ou que l'action de la personne, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

Art. 65. [refusé l'action]

 

§ 1.^[33] Le tribunal avant le procès refuse d'accepter une action civile, SI:

 

1) l'action civile est irrecevable en vertu de la disposition spéciale,

 

2) prétendent qu'il n'y a pas de lien direct avec les accusations alléguées,

 

3) powództwo zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną,

 

4) to samo roszczenie jest przedmiotem innego postępowania lub o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono,

 

5) po stronie pozwanych zachodzi współuczestnictwo konieczne z instytucją państwową, samorządową lub społeczną albo z osobą, która nie występuje w charakterze oskarżonego,

 

6) złożono wniosek, visée à l'article. 46 § 1 Kodeksu karnego.

 

§ 2. Jeżeli pozew odpowiada warunkom formalnym, a nie zachodzą okoliczności wymienione w § 1, sąd orzeka o przyjęciu powództwa cywilnego.

 

§ 3. Mimo przyjęcia powództwa cywilnego sąd pozostawia je bez rozpoznania, jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się okoliczność wymieniona w § 1.

 

§ 4. Na odmowę przyjęcia powództwa cywilnego lub na pozostawienie go bez rozpoznania na podstawie § 3 zażalenie nie przysługuje.

 

Art. 66. [Zakres dowodzenia]

Powód cywilny może dowodzić istnienia tylko tych okoliczności, na których opiera swoje roszczenie.

 

Art. 67. [Droga postępowania cywilnego]

 

§ 1. Jeżeli sąd odmówił przyjęcia powództwa cywilnego lub pozostawił je bez rozpoznania, powód cywilny może dochodzić swego roszczenia w postępowaniu cywilnym.

 

§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 30 dni od daty odmowy przyjęcia lub pozostawienia powództwa cywilnego bez rozpoznania powód cywilny wniesie o przekazanie pozwu sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych, za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się dzień wniesienia pozwu w postępowaniu karnym.

 

Art. 68. [Przekazanie powództwa]

W razie zawieszenia postępowania sąd na żądanie powoda cywilnego przekazuje wytoczone powództwo sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych.

 

Art. 69. [Zgłoszenie powództwa i zabezpieczenie roszczenia]

 

§ 1. Jeżeli powództwo cywilne zostało zgłoszone w toku postępowania przygotowawczego, organ prowadzący postępowanie załącza pozew do akt sprawy, a postanowienie co do przyjęcia powództwa wydaje sąd po wpłynięciu sprawy z aktem oskarżenia; za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się wówczas dzień zgłoszenia powództwa.

 

§ 2. Jeżeli wraz z powództwem cywilnym został zgłoszony wniosek o zabezpieczenie roszczenia, w przedmiocie tego wniosku orzeka prokurator.

 

§ 3. Na postanowienie co do zabezpieczenia roszczenia przysługuje zażalenie do sądu.

 

§ 4. W razie umorzenia lub zawieszenia postępowania przygotowawczego pokrzywdzony w terminie zawitym 30 dni od daty doręczenia postanowienia może żądać przekazania sprawy sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Jeżeli pokrzywdzony w terminie tym żądania nie zgłosi, zabezpieczenie upada, a wniesiony poprzednio pozew nie wywołuje skutków prawnych.

 

Art. 69un. [Roszczenia majątkowe; zakres jurysdykcji] ^[34]

Sąd karny orzekający o odpowiedzialności karnej za przestępstwo ma jurysdykcję w sprawie o roszczenia majątkowe wynikające z tego przestępstwa. Przepis ten stosuje się odpowiednio do prokuratora w postępowaniu przygotowawczym w sytuacji określonej w art. 69 § 2.

 

Art. 70. [ÉJECTION]

W kwestiach dotyczących powództwa cywilnego, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

 

SÉPARATION 8. Oskarżony

 

Art. 71. [CONCEPT]

 

§ 1. Za podejrzanego uważa się osobę, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego.

 

§ 2. Za oskarżonego uważa się osobę, przeciwko której wniesiono oskarżenie do sądu, a także osobę, co do której prokurator złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania.

 

§ 3. Jeżeli kodeks niniejszy używa w znaczeniu ogólnym określenia “oskarżony”, les dispositions pertinentes sont également applicables à soupçonner.

 

Art. 72. [Le droit à un interprète] ^[35]

 

§ 1. L'accusé a le droit de se faire assister gratuitement d'un interprète, si vous ne parlez pas assez de la langue polonaise.

 

§ 2. Interprète devrait appeler à des actions impliquant l'accusé, visée au § 1.

 

§ 3. L'accusé, visée au § 1, commander sur la présentation, ajout ou la modification des charges, l'acte d'accusation et la décision sujet ou clôturant la procédure seront servis accompagnés d'une traduction; avec le consentement de l'accusé ne peut être annoncé la décision de conclusion de la procédure, sinon elle est sujette à appel.

 

Art. 73. [Communication avec les avocats]

 

§ 1. Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym prokurator udzielając zezwolenia na porozumiewanie się może w szczególnie uzasadnionym wypadku zastrzec, że będzie przy tym obecny sam lub osoba przez niego upoważniona.

 

§ 3. Prokurator może również zastrzec kontrolę korespondencji podejrzanego z obrońcą.

 

§ 4. Désistement, visée au § 2 Je 3, nie mogą być utrzymywane ani dokonane po upływie 14 dni od dnia tymczasowego aresztowania podejrzanego.

 

Art. 74. [Obowiązki dowodowe]

 

§ 1. Oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.

 

§ 2.^[36] Oskarżony jest jednak obowiązany poddać się:

 

1) oględzinom zewnętrznym ciała oraz innym badaniom niepołączonym z naruszeniem integralności ciała; wolno także w szczególności od oskarżonego pobrać odciski, fotografować go oraz okazać w celach rozpoznawczych innym osobom,

 

2) badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz badaniom połączonym z dokonaniem zabiegów na jego ciele, z wyjątkiem chirurgicznych, pod warunkiem że dokonywane są przez uprawnionego do tego pracownika służby zdrowia z zachowaniem wskazań wiedzy lekarskiej i nie zagrażają zdrowiu oskarżonego, jeżeli przeprowadzenie tych badań jest nieodzowne; w szczególności oskarżony jest obowiązany przy zachowaniu tych warunków poddać się pobraniu krwi, des cheveux ou des sécrétions corporelles, sous réserve du paragraphe 3,

 

3) est téléchargé par un officier de police de l'écouvillon joue de la muqueuse, si elle est essentielle et il n'y a pas de risque, qui mettent en danger la santé des personnes accusées ou autres.

 

§ 3.^[37] En ce qui concerne la personne soupçonnée peut effectuer des tests ou des actions, visée au § 2 Point 1, et, tout en maintenant les exigences spécifiées au § 2 Point 2 OU 3, prendre du sang, cheveux, écouvillon de la muqueuse de la joue ou d'autres sécrétions corporelles.

 

§ 4.^[38] Ministre de la Justice, en consultation avec le ministre chargé de la santé, par règlement, Les conditions détaillées et les modalités de la soumission de la recherche de personne soupçonnée accusé, ainsi que l'exercice de leurs activités de participation, visée au § 2 Point 1 Je 3 oraz § 3, tandis que, à recueillir, utrwalanie i analiza materiału dowodowego były dokonywane zgodnie z aktualną wiedzą w zakresie kryminalistyki i medycyny sądowej.

 

Art. 75. [Obowiązek stawiennictwa]

 

§ 1. Oskarżony, który pozostaje na wolności, jest obowiązany stawić się na każde wezwanie w toku postępowania karnego oraz zawiadamiać organ prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 journées, o czym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu.

 

§ 2.^[39] W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego można zatrzymać go i sprowadzić przymusowo.

 

§ 3.^[40] Articles. 246 s'appliquent mutatis mutandis. Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów.

 

Art. 76. [Przedstawiciel ustawowy]

Si l'accusé est mineur ou frappé d'incapacité, son représentant légal ou une personne, a la garde des restes accusés, peut faire en sa faveur les actes de procédure, et surtout faire des remèdes, soumettre des propositions, et d'établir le défenseur.

 

Art. 77. [Le nombre de défenseurs]

L'accusé peut aussi avoir plus de trois défenseurs.

 

Art. 78. [défenseur public]

 

§ 1. Oskarżony, qui n'a pas de conseil de la défense, peut exiger, été attribuée à un avocat, si elle est dûment prouvé, qu'il ne soit pas en mesure de supporter les coûts de la défense sans porter atteinte au maintien de lui-même et sa famille.

 

§ 2.^[41] Le tribunal peut révoquer la nomination d'un avocat, jeżeli okaże się, że nie istnieją okoliczności, na podstawie których go wyznaczono.

 

Art. 79. [Obrona obligatoryjna]

 

§ 1.^[42] W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, SI:

 

1) jest nieletni,

 

2) jest głuchy, niemy lub niewidomy,

 

3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.

 

4) (abrogée)

 

§ 2. Oskarżony musi mieć obrońcę również wtedy, gdy sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę.

 

§ 3. W wypadkach, visée au § 1 Je 2, udział obrońcy jest obowiązkowy w rozprawie oraz w tych posiedzeniach, w których obowiązkowy jest udział oskarżonego.

 

§ 4.^[43] Jeżeli w toku postępowania biegli lekarze psychiatrzy stwierdzą, że poczytalność oskarżonego zarówno w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu, jak i w czasie postępowania nie budzi wątpliwości, udział obrońcy w dalszym postępowaniu nie jest obowiązkowy. Prezes sądu, a na rozprawie sąd, może wówczas cofnąć wyznaczenie obrońcy.

 

Art. 80. [Obrona obligatoryjna] ^[44]

Oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji, jeżeli zarzucono mu zbrodnię lub jest pozbawiony wolności. W takim wypadku udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy, a w rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne.

 

Art. 81. [Wyznaczenie obrońcy z urzędu] ^[45]

 

§ 1. Jeżeli w warunkach określonych w art. 78 § 1, art. 79 § 1 Je 2 oraz article. 80 oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza mu obrońcę z urzędu.

 

§ 2. Na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy może wyznaczyć nowego obrońcę w miejsce dotychczasowego.

 

SÉPARATION 9. Obrońcy i pełnomocnicy

 

Art. 82. [Avocat]

Obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju adwokatury.

 

Art. 83. [Ustanowienie obrońcy]

 

§ 1. Obrońcę ustanawia oskarżony; do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba, o czym niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego.

 

§ 2. Upoważnienie do obrony może być udzielone na piśmie albo przez oświadczenie do protokołu organu prowadzącego postępowanie karne.

 

Art. 84. [Zakres działania]

 

§ 1. Ustanowienie obrońcy lub wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń.

 

§ 2.^[46] Wyznaczenie obrońcy z urzędu nakłada na obrońcę obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania. Jeżeli jednak czynności należy dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania obrońcy z urzędu, prezes sądu, przed którym ma być dokonana czynność, a w postępowaniu przygotowawczym prezes sądu rejonowego miejsca czynności, na uzasadniony wniosek dotychczasowego obrońcy może wyznaczyć dla dokonania tej czynności innego obrońcę spośród miejscowych adwokatów.

 

§ 3.^[47] Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania. Jeżeli kasacja lub wniosek zostaną wniesione, obrońca ten jest uprawniony do udziału w toczącym się postępowaniu.

 

Art. 85. [Obrona kilku oskarżonych]

 

§ 1. Obrońca może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności.

 

§ 2. Stwierdzając sprzeczność sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców. W wypadku obrony z urzędu sąd wyznacza innego obrońcę. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

 

§ 3.^[48] W postępowaniu przygotowawczym uprawnienia sądu określone w § 2 przysługują prezesowi sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

 

Art. 86. [Działanie obrońcy na korzyść oskarżonego i osobiste działanie oskarżonego]

 

§ 1. Obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść oskarżonego.

 

§ 2. Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego.

 

Art. 87. [Pełnomocnik]

 

§ 1. Strona inna niż oskarżony może ustanowić pełnomocnika.

 

§ 2. Osoba nie będąca stroną może ustanowić pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu.

 

§ 3. NORMANDIE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może odmówić dopuszczenia do udziału w postępowaniu pełnomocnika, visée au § 2, si elle estime, że nie wymaga tego obrona interesów osoby nie będącej stroną.

 

Art. 88. [Odpowiednie stosowanie przepisów o obrońcy; droit] ^[49]

Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny. Do pełnomocnika stosuje się odpowiednio art. 77, 78, 83, 84 Je 86 § 2.

 

Art. 89. [ÉJECTION]

W kwestiach dotyczących pełnomocnika, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

 

SÉPARATION 10. Przedstawiciel społeczny

 

Art. 90. [Tryb dopuszczenia]

 

§ 1. W postępowaniu sądowym do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego udział w postępowaniu może zgłosić przedstawiciel organizacji społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba ochrony interesu społecznego lub ważnego interesu indywidualnego, objętego zadaniami statutowymi tej organizacji, w szczególności ochrony wolności i praw człowieka.

 

§ 2. W zgłoszeniu organizacja społeczna wskazuje przedstawiciela, który ma reprezentować tę organizację, a przedstawiciel przedkłada sądowi pisemne upoważnienie.

 

§ 3. Sąd dopuszcza przedstawiciela organizacji społecznej, jeżeli leży to w interesie wymiaru sprawiedliwości.

 

Art. 91. [Zakres uprawnień]

Dopuszczony do udziału w postępowaniu sądowym przedstawiciel organizacji społecznej może uczestniczyć w rozprawie, wypowiadać się i składać oświadczenia na piśmie.

 

Dział IV. Czynności procesowe

 

SÉPARATION 11. Orzeczenia, zarządzenia i polecenia

 

Art. 92. [Podstawa orzeczenia]

Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.

 

Art. 93. [Postanowienia, zarządzenia i polecenia]

 

§ 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie.

 

§ 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia.

 

§ 3.^[50] W postępowaniu przygotowawczym postanowienia i zarządzenia wydaje prokurator oraz inny uprawniony organ, et le tribunal – dans les cas prévus par la loi.

 

§ 4. Dans les cas prévus dans la cour et le procureur semblent commander la police ou d'autres autorités.

 

Art. 94. [Le contenu des dispositions]

 

§ 1. L'ordre doit contenir:

 

1) désignation de l'autorité et la personne ou les personnes, prendre une décision,

 

2) la date de l'ordre,

 

3) identifier les problèmes et les questions, la disposition est applicable,

 

4) décision précisant la base juridique,

 

5) terrains, sauf si la loi exempte de cette exigence.

 

§ 2. La disposition du § 1 sont applicables aux règlements.

 

Art. 95. [L'audience et réunion]

Le tribunal décide à l'audience dans les cas prévus par la loi, et d'autres – lors de la réunion. Les décisions prises lors de la réunion peuvent s'effondrer à l'audience.

 

Art. 96. [Les participants de la réunion] ^[51]

 

§ 1. Parties et non-parties, jeżeli ma to znaczenie dla ochrony ich praw lub interesów, mają prawo wziąć udział w posiedzeniu wówczas, si la loi le permet, chyba że ich udział jest obowiązkowy.

 

§ 2. W pozostałych wypadkach mają one prawo wziąć udział w posiedzeniu, jeżeli się stawią, à moins que la loi en dispose autrement.

 

Art. 97. [Sprawdzenie okoliczności faktycznych]

Jeżeli zachodzi potrzeba sprawdzenia okoliczności faktycznych przed wydaniem orzeczenia na posiedzeniu, sąd dokonuje tego sam albo w tym celu wyznacza sędziego ze składu orzekającego bądź zwraca się o wykonanie określonych czynności do sądu miejscowo właściwego.

 

Art. 98. [Uzasadnienie postanowienia; dopuszczenie dowodu]

 

§ 1. Uzasadnienie postanowienia sporządza się na piśmie wraz z samym postanowieniem.

 

§ 2. Dans un cas complexe ou pour d'autres raisons importantes que vous pouvez être remis à plus tard la préparation de l'ordre pour le temps de 7 journées.

 

§ 3. admission d'explication de la preuve, ainsi que l'octroi d'une demande, à laquelle l'autre partie n'a pas contesté, à moins que le jugement est susceptible d'appel.

 

Art. 99. [Motifs de jugement et des ordres]

 

§ 1. Mode et sous forme de justification du verdict définissent les dispositions spécifiques.

 

§ 2. L'ordre exige une justification écrite, si elle est susceptible d'appel.

 

Art. 100. [Et la livraison des annonces]

 

§ 1. Un jugement ou ordonnance rendue à l'audience seront annoncées verbalement.

 

§ 2. Un jugement ou une ordonnance émise en dehors du procès devrait être remis au procureur, ainsi que la personne et non une partie, qui ont droit à un appel, jeżeli nie brali oni udziału w posiedzeniu lub nie byli obecni przy ogłoszeniu; w innych wypadkach o treści orzeczenia lub zarządzenia należy powiadomić strony.

 

§ 3. Wyrok zapadły na posiedzeniu oraz postanowienie z uzasadnieniem w wypadku wskazanym w art. 98 § 2 doręcza się stronom.

 

§ 4. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia, orzeczenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem; w wypadku określonym w art. 98 § 2 po ogłoszeniu postanowienia podaje się ustnie najważniejsze powody rozstrzygnięcia.

 

§ 5. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu na ważny interes państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone.

 

§ 6.^[52] Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć uczestników postępowania o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu. Oskarżonego, visée à l'article. 335 OU 387, należy także pouczyć o treści art. 443 en conjonction avec. 434 § 3.

 

Art. 101. ^[53]

(abrogé)

 

Art. 102. ^[54]

(abrogé)

 

Art. 103. ^[55]

(abrogé)

 

Art. 104. ^[56]

(abrogé)

 

Art. 105. [Sprostowanie omyłek]

 

§ 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie.

 

§ 2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji.

 

§ 3. Sprostowanie orzeczenia lub jego uzasadnienia następuje w drodze postanowienia, un ordre de rectification par ordonnance.

 

§ 4. La décision ou l'ordonnance de rectification émis en première instance de faire appel.

 

Art. 106. [Enquêtes et poursuites]

Articles. 100 § 2, 4-6 sont applicables en conséquence dans les travaux préparatoires.

 

Art. 107. [L'application]

 

§ 1. NORMANDIE, qui a statué que les revendications de propriété, adapté à la demande de la personne autorisée jugement exécutoire qui régit l'exécution par l'exécution.

 

§ 2.^[57] Pour statuer sur les revendications de propriété est également considéré comme la décision imposant la responsabilité des dommages ou réparation du préjudice subi, et punitive prononcée en faveur de la victime, jeżeli nadają się one do egzekucji w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

 

§ 3. Les dispositions du § 1 Je 2 stosuje się odpowiednio do obowiązku wynikającego z ugody zawartej przed sądem.

 

SÉPARATION 12. Narada i głosowanie

 

Art. 108. [Tajność narady]

 

§ 1. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny, a zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne.

 

§ 2. Podczas narady i głosowania oprócz członków składu orzekającego może być obecny jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za zbędną.

 

Art. 109. [Rola przewodniczącego; kolejność głosowania]

 

§ 1. Naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący, a jeżeli co do porządku i sposobu narady oraz głosowania podniesione zostaną wątpliwości, rozstrzyga je skład orzekający.

 

§ 2. Po naradzie przewodniczący zbiera głosy poczynając od najmłodszego, najpierw od ławników według ich wieku, następnie od sędziów według ich starszeństwa służbowego, a sam głosuje ostatni. Sprawozdawca, jeżeli nie jest przewodniczącym, głosuje pierwszy.

 

Art. 110. [Przedmiot narady]

Narada i głosowanie nad wyrokiem odbywają się osobno co do winy i kwalifikacji prawnej czynu, co do kary, co do środków karnych oraz co do pozostałych kwestii.

 

Art. 111. [Większość głosów]

 

§ 1. Orzeczenia zapadają większością głosów.

 

§ 2. Jeżeli zdania tak się podzielą, że żadne z nich nie uzyska większości, zdanie najmniej korzystne dla oskarżonego przyłącza się do zdania najbardziej doń zbliżonego, aż do uzyskania większości.

 

Art. 112. [Wstrzymanie się od głosu]

JUGEUR, który głosował przeciwko uznaniu oskarżonego za winnego, może wstrzymać się od głosowania nad dalszymi kwestiami; wówczas głos tego sędziego przyłącza się do zdania najprzychylniejszego dla oskarżonego.

 

Art. 113. [Podpisanie orzeczenia]

Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając przegłosowanego, chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole.

 

Art. 114. [Zdanie odrębne]

 

§ 1. Przy składaniu podpisu członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne podając, w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie.

 

§ 2. Zdanie odrębne może dotyczyć również samego uzasadnienia orzeczenia; wówczas zdanie to zaznacza się przy podpisywaniu uzasadnienia.

 

§ 3. Jeżeli ustawa nie wymaga sporządzenia uzasadnienia wraz z wydaniem orzeczenia, w razie zgłoszenia zdania odrębnego, uzasadnienie należy sporządzić z urzędu w terminie 7 dni od wydania orzeczenia, a składający zdanie odrębne dołącza w ciągu następnych 7 dni jego uzasadnienie; obowiązek ten nie dotyczy ławnika.

 

Art. 115. [Podpisanie uzasadnienia]

 

§ 1. Uzasadnienie orzeczenia podpisują osoby, które orzeczenie wydały, nie wyłączając osoby przegłosowanej.

 

§ 2.^[58] Dans les cas examinés dans la composition d'un juge et de deux juges non seulement de justification signée par le Président, à moins qu'ils ont soumis une opinion dissidente. Dans les cas examinés, composé de deux juges et trois laïcs justification des juges signés par les deux juges, à moins qu'ils ont soumis une opinion dissidente.

 

§ 3. Si vous ne pouvez pas obtenir la signature du président ou tout autre membre du banc, un des signataires rend le fait sur le terrain, ce qui indique les raisons de ce fait.

 

SÉPARATION 13. L'ordre des actes de procédure

 

Art. 116. [Former des actes de procédure]

Si la loi en dispose autrement, les parties peuvent présenter des demandes, et d'autres déclarations par écrit ou oralement pour le dossier.

 

Art. 117. [La participation à des activités; déclaration]

 

§ 1. Droit de participer à un acte de procédure est notifiée du temps et de lieu, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 2. Les activités non réalisées, si le demandeur n'a pas comparu, et l'absence de preuves, il a été notifié, et s'il y a une hypothèse raisonnable, qui résulte de l'absence d'obstacles catastrophes ou des raisons exceptionnelles, et alors, lorsqu'une personne est dûment absence excusée et demande non fonction sans sa présence, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 2a.^[59] Justification d'absence pour cause de maladie de l'accusé, témoins, défenseurs, représentants et autres participants à la procédure, dont la présence était obligatoire ou qui a demandé l'admission aux activités, będąc uprawnionymi do wzięcia w niej udziału, wymaga przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie, wystawionego przez lekarza sądowego.

 

§ 3. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 4. ^[60](abrogé)

 

§ 5.^[61] Przepisu § 2a nie stosuje się do osób pozbawionych wolności, których zasady usprawiedliwiania niestawiennictwa regulują odrębne przepisy.

 

Art. 117un. [Czynności przy większej liczbie pełnomocników] ^[62]

 

§ 1. Jeżeli strona ma więcej niż jednego obrońcę lub pełnomocnika, czynność procesową można przeprowadzić w wypadku stawiennictwa przynajmniej jednego z nich, chyba że strona wyrazi zgodę na przeprowadzenie czynności bez udziału obrońcy lub pełnomocnika, których udział nie jest obowiązkowy.

 

§ 2. La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio do pełnomocników osoby niebędącej stroną, visée à l'article. 87 § 2, oraz podmiotu określonego w art. 416.

 

Art. 118. [Niewłaściwe oznaczenie czynności]

 

§ 1. Znaczenie czynności procesowej ocenia się według treści złożonego oświadczenia.

 

§ 2. Niewłaściwe oznaczenie czynności procesowej, a zwłaszcza środka zaskarżenia, nie pozbawia czynności znaczenia prawnego.

 

§ 3. Pismo w sprawie należącej do właściwości sądu, prokuratora, Policji lub innego organu dochodzenia, skierowane do niewłaściwego organu, przekazuje się właściwemu organowi.

 

Art. 119. [Wymagania formalne]

 

§ 1. Pismo procesowe powinno zawierać:

 

1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy,

 

2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo,

 

3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem,

 

4) datę i podpis składającego pismo.

 

§ 2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu.

 

Art. 120. [Braki formalne]

 

§ 1. Jeżeli pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym, przewidzianym w art. 119 lub w przepisach szczególnych, a brak jest tego rodzaju, że pismo nie może otrzymać biegu, albo brak polega na niezłożeniu należytych opłat lub upoważnienia do podjęcia czynności procesowej, wzywa się osobę, od której pismo pochodzi, do usunięcia braku w terminie 7 journées.

 

§ 2. W razie uzupełnienia braku w terminie, pismo wywołuje skutki od dnia jego wniesienia. W razie nieuzupełnienia braku w terminie, pismo uznaje się za bezskuteczne, o czym należy pouczyć przy doręczeniu wezwania.

 

Art. 121. [Brak podpisu]

Jeżeli osoba uczestnicząca w czynności procesowej odmawia podpisu lub nie może go złożyć, organ dokonujący czynności zaznacza przyczynę braku podpisu.

 

SÉPARATION 14. Dates

 

Art. 122. [Terminy zawite]

 

§ 1. Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna.

 

§ 2. Zawite są terminy do wnoszenia środków zaskarżenia oraz inne, que la loi reconnaît le ZAWITAJ.

 

Art. 123. [Calcul des délais]

 

§ 1. Pour la période ne comprend pas le jour, dont la date précise,.

 

§ 2. Si le délai est exprimé en semaines, mois ou années, la fin de la période tombe le jour de la semaine ou du mois, ce qui correspond à la date de début; si dans un mois donné n'a pas un tel jour, la fin de la période tombe le dernier jour du mois.

 

§ 3. Si la fin de la période tombe un jour reconnu par la loi comme jour chômé, Vous pouvez faire le lendemain.

 

Art. 124. [donnant lettre] ^[63]

Le délai est respecté, si, avant a été donné la fin de sa lettre au bureau de poste publique polonaise, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku.

 

Art. 125. [Niewłaściwy adresat] ^[64]

Pismo omyłkowo wniesione przed upływem terminu do niewłaściwego sądu, prokuratora, organu Policji albo innego organu postępowania przygotowawczego uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

 

Art. 126. [Przywrócenie terminu]

 

§ 1. Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana; to samo stosuje się do osób nie będących stronami.

 

§ 2. W kwestii przywrócenia terminu orzeka postanowieniem organ, przed którym należało dokonać czynności.

 

§ 3. Na odmowę przywrócenia terminu przysługuje zażalenie.

 

Art. 127. [Wstrzymanie wykonania]

Wniosek o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania orzeczenia, jednakże organ, do którego wniosek złożono, lub organ powołany do rozpoznania środka zaskarżenia może wstrzymać wykonanie orzeczenia; odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.

 

SÉPARATION 15. Doręczenia

 

Art. 128. [Odpisy]

 

§ 1. Orzeczenia i zarządzenia doręcza się w uwierzytelnionych odpisach, jeżeli ustawa nakazuje ich doręczenie.

 

§ 2. Wszelkie pisma przeznaczone dla uczestników postępowania doręcza się w taki sposób, by treść ich nie była udostępniona osobom niepowołanym.

 

Art. 129. [Wezwania i zawiadomienia]

 

§ 1. W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.

 

§ 2. La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomień.

 

§ 3. Jeżeli od dnia doręczenia pisma biegnie termin wykonania czynności procesowej, należy pouczyć o tym adresata.

 

Art. 130. [Pokwitowanie odbioru]

Pisma doręcza się za pokwitowaniem odbioru. Odbierający potwierdza odbiór swym czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko na zwrotnym pokwitowaniu, ce qui confirme l'exécution de son procédé de signature du service.

 

Art. 131. [Procédé de services]

 

§ 1.^[65] appel, avis et autres écrits, à partir de laquelle la date des délais de livraison exécuter, est signifié par courrier ou toute autre entité autorisée traitant des installations de distribution par correspondance ou agence d'accueil des employés, et, le cas échéant, le nécessaire – par la police.

 

§ 2. Si l'affaire a été réglée tant de victimes, que leur avis individuel de leurs droits causerait obstacle sérieux à la conduite de la procédure, les informer en annonçant dans la presse, la radio ou la télévision.

 

§ 3.^[66] S'il y a une obligation de service de l'ordre, dispositions du § 2 s'appliquent mutatis mutandis. Cependant, vous devez toujours Rentabilise main à la victime, który w zawitym terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o to się zwróci.

 

Art. 132. [Doręczenie bezpośrednie i pośrednie]

 

§ 1. Pismo doręcza się adresatowi osobiście.

 

§ 2. W razie chwilowej nieobecności adresata w jego mieszkaniu, pismo doręcza się dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było – administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli podejmą się oddać pismo adresatowi.

 

§ 3.^[67] Pismo może być także doręczone za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej. W takim wypadku dowodem doręczenia jest potwierdzenie transmisji danych.

 

Art. 133. [Pozostawienie pisma]

 

§ 1.^[68] Jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132, pismo przesłane pocztą pozostawia się w najbliższej placówce pocztowej operatora publicznego, a przesłane w inny sposób – w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie gminy.

 

§ 2.^[69] O pozostawieniu pisma w myśl § 1 doręczający umieszcza zawiadomienie w skrzynce do doręczania korespondencji bądź na drzwiach mieszkania adresata lub w innym widocznym miejscu ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz że należy je odebrać w ciągu 7 journées; w razie bezskutecznego upływu tego terminu, należy czynność zawiadomienia powtórzyć jeden raz; tak samo należy postąpić w razie doręczenia pisma administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi.

 

§ 3. Pismo można również pozostawić osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata.

 

Art. 134. [Szczególne sposoby doręczania]

 

§ 1.^[70] Pisma adresowane do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej i Służby Więziennej można doręczyć adresatom za pośrednictwem ich przełożonych, przy czym wezwania przeznaczone dla żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową przesyła się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, w celu doręczenia i zarządzenia stawienia się stosownie do wezwania.

 

§ 2. Osobom pozbawionym wolności doręcza się pismo za pośrednictwem administracji odpowiedniego zakładu.

 

§ 3. Pismo przeznaczone dla adresata nie będącego osobą fizyczną albo dla obrońcy lub pełnomocnika, doręcza się w biurze adresata osobie tam zatrudnionej.

 

Art. 135. [Zawiadomienie prokuratora]

Prokuratora zawiadamia się o rozprawach i posiedzeniach przez doręczenie wykazu spraw, które mają być w danym dniu rozpoznane.

 

Art. 136. [Refusé]

 

§ 1. W razie odmowy przyjęcia pisma lub odmowy albo niemożności pokwitowania odbioru przez adresata, doręczający sporządza na zwrotnym pokwitowaniu odpowiednią wzmiankę; wówczas doręczenie uważa się za dokonane.

 

§ 2. Pismo nie przyjęte przez adresata, zwraca się organowi wysyłającemu.

 

Art. 137. [Wypadki niecierpiące zwłoki]

W wypadkach nie cierpiących zwłoki można wzywać lub zawiadamiać osoby telefonicznie albo w inny sposób stosownie do okoliczności, pozostawiając w aktach odpis nadanego komunikatu z podpisem osoby nadającej.

 

Art. 138. [Adres dla doręczeń] ^[71]

ENDROIT, a także osoba niebędąca stroną, której prawa zostały naruszone, przebywająca za granicą, ma obowiązek wskazać adresata dla doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego pismo wysłane na ostatnio znany adres w kraju albo, jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy uważa się za doręczone.

 

Art. 139. [Zmiana adresu]

 

§ 1. Si la partie, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, pismo wysłane pod tym adresem uważa się za doręczone.

 

§ 2. ^[72] (abrogé)

 

§ 3.^[73] La disposition du § 1 nie dotyczy pism wysłanych po raz pierwszy po prawomocnym uniewinnieniu oskarżonego.

 

Art. 140. [Doręczanie przedstawicielom stron]

Si la loi en dispose autrement, décision, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy, które ustawa nakazuje doręczać stronom, doręcza się również obrońcom, pełnomocnikom i ustawowym przedstawicielom.

 

Art. 141. [Rozporządzenie] ^[74]

Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, déterminer la, par règlement, szczegółowe zasady i tryb doręczania pism sądowych, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także właściwej realizacji gwarancji procesowych jego uczestników.

 

Art. 142. [Niezachowanie wymagań]

Service sans le respect des dispositions du présent chapitre est réputée avoir été faite, si la personne, pour laquelle la lettre était destinée, États, que la lettre est reçue.

 

SÉPARATION 16. protocoles

 

Art. 143. [L'obligation de transcrire]

 

§ 1.^[75] Vous avez besoin de retranscrire le procès-verbal:

 

1) l'acceptation de la notification orale de l'infraction, la demande de retrait des poursuites et,

 

2) interrogatoire de l'accusé, témoin, expert et commissaire d'exposition,

 

3) examen,

 

4) rendant l'ouverture du corps et retirer le corps de la tombe,

 

5) mener une expérience, confrontation et de présenter,

 

6) Recherche de personnes, lieu, choses et système d'information, et la saisie de données informatiques et,

 

7) ouvrir la correspondance et les documents d'expédition et de restaurer fixe,

 

8) soupçonnez familier avec les matériaux collectés dans la procédure p rzygotowawczym,

 

9) przyjęcie poręczenia,

 

10) przebieg posiedzenia sądu, jeżeli stawią się na nim uprawnione osoby albo ich obecność jest obowiązkowa,

 

11) przebieg rozprawy.

 

§ 2. Z innych czynności spisuje się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga albo przeprowadzający czynność uzna to za potrzebne. W innych wypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej.

 

Art. 144. [Protokolant]

 

§ 1. Protokół rozprawy spisuje aplikant lub pracownik sekretariatu. Protokół może też spisać asesor sądowy, jeżeli nie należy do składu orzekającego.

 

§ 2. Inny protokół spisać może, poza osobami wymienionymi w § 1, osoba przybrana w charakterze protokolanta przez prowadzącego czynność lub sam przeprowadzający czynność.

 

§ 3. Od osoby przybranej, która nie jest pracownikiem organu prowadzącego postępowanie, odbiera się przyrzeczenie następującej treści: “Przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki protokolanta wykonam sumiennie”.

 

Art. 145. [Stenogram]

 

§ 1.^[76] Jeżeli czynność procesową utrwala się za pomocą stenogramu, protokół można ograniczyć do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w niej udział. Stenograf przekłada stenogram na pismo zwykłe, przy czym czyni wzmiankę, jakim posługiwał się systemem; pierwopis stenogramu oraz jego przekład stają się załącznikami do protokołu.

 

§ 2. La disposition de l'article. 144 § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 146. [Wyłączenie protokolanta i stenografa]

 

§ 1. Protokolant i stenograf ulegają wyłączeniu z tych samych powodów co sędzia.

 

§ 2. O wyłączeniu orzeka w toku rozprawy lub posiedzenia sąd, a w innych wypadkach osoba, która przeprowadza czynność protokołowaną.

 

Art. 147. [Zapis dźwięku oraz obrazu]

 

§ 1. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, o czym należy przed uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności.

 

§ 2.^[77] Jeżeli względy techniczne nie stoją na przeszkodzie:

 

1) przesłuchanie świadka lub biegłego utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, TANDIS QUE:

un) zachodzi niebezpieczeństwo, que l'audition de cette personne ne sera pas possible dans d'autres procédures,

 

b) przesłuchanie następuje w trybie określonym w art. 396,

 

 

2) przesłuchanie pokrzywdzonego, visée à l'article. 185un, oraz świadka, visée à l'article. 185b, utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk.

 

§ 3.^[78] Jeżeli czynność procesową utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, protokół można ograniczyć do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w niej udział. Zapis obrazu lub dźwięku, a także przekład zapisu dźwięku stają się załącznikami do protokołu.

 

§ 4. Strona ma prawo otrzymać na swój koszt jedną kopię zapisu dźwięku lub obrazu. Nie dotyczy to przesłuchania na rozprawie odbywającej się z wyłączeniem jawności albo w postępowaniu przygotowawczym.

 

§ 5.^[79] Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów procesowych oraz sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów, mając na uwadze konieczność właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu lub dźwięku przed utratą dowodu, jego zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 148. [Treść protokołu]

 

§ 1. Protokół powinien zawierać:

 

1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,

 

2) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,

 

3) wydane w toku czynności postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienie lub zarządzenie sporządzono osobno, wzmiankę o jego wydaniu,

 

4) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.

 

§ 2.^[80] ILLUSTRATION, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez organ prowadzący postępowanie zamieszcza się w protokole z możliwą dokładnością. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zamieszczenia w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw lub interesów.

 

§ 3. W protokole nie wolno zastępować zapisu treści zeznań lub wyjaśnień odwoływaniem się do innych protokołów.

 

§ 4. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać odczytania fragmentów ich wypowiedzi wciągniętych do protokołu.

 

Art. 149. [Podpis]

 

§ 1. Protokół rozprawy oraz posiedzenia podpisują niezwłocznie przewodniczący i protokolant.

 

§ 2. Stenogram oraz jego przekład podpisuje stenograf, a ponadto przewodniczący rozprawy lub przeprowadzający czynność.

 

§ 3. Jeżeli przewodniczący nie może podpisać protokołu, protokół podpisuje za niego jeden z członków składu orzekającego, zaznaczając przyczynę braku podpisu przewodniczącego.

 

Art. 150. [Podpisy uczestników czynności]

 

§ 1. Z wyjątkiem protokołu rozprawy lub posiedzenia protokół podpisują osoby biorące udział w czynności. Przed podpisaniem należy go odczytać i uczynić o tym wzmiankę.

 

§ 2. Osoba uczestnicząca w czynności może podpisując protokół zgłosić jednocześnie zarzuty co do jego treści; zarzuty te należy wciągnąć do protokołu wraz z oświadczeniem osoby wykonującej czynność protokołowaną.

 

Art. 151. [Poprawki i uzupełnienie podpisów] ^[81]

 

§ 1. Skreślenia oraz poprawki i uzupełnienia poczynione w protokole wymagają omówienia podpisanego przez osoby podpisujące protokół.

 

§ 2. Jeżeli protokół nie został należycie podpisany bezpośrednio po zakończeniu czynności, brakujące podpisy mogą być złożone później, ze wskazaniem daty ich złożenia i przyczyn opóźnienia.

 

Art. 152. [Wniosek o sprostowanie]

Parties et les personnes ayant un intérêt légitime peut demander la rectification et à quelques minutes de réunion de l'audience, signalant des inexactitudes et des omissions.

 

Art. 153. [Sur la demande de rectification]

 

§ 1. Président, après avoir entendu le greffier d'enregistrement peut accéder à la demande et d'émettre un ordre pour le protocole de correction; sinon, les règles de protocole de rectification, après avoir entendu le greffier, la composition de la Cour, pour entendre l'affaire.

 

§ 2. Si vous ne pouvez pas créer la même composition, disposition ne tombe pas, et chacun de ses membres et le greffier transmet une déclaration quant à la validité de la demande.

 

§ 3. W razie uwzględnienia wniosku należy w sprostowanym protokole umieścić odpowiednią wzmiankę, którą podpisują przewodniczący i protokolant.

 

§ 4. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli został złożony po wysłaniu akt sprawy do wyższej instancji.

 

Art. 154. [Oczywiste omyłki]

Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokole może nastąpić na wniosek lub z urzędu w każdym czasie; la disposition de l'article. 153 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 155. [Zawiadomienie o sprostowaniu]

 

§ 1. O treści sprostowania zawiadamia się strony, a o odmowie sprostowania osobę, która zgłosiła wniosek o sprostowanie.

 

§ 2. Wniosek o sprostowanie, niezależnie od sposobu jego załatwienia, dołącza się do protokołu.

 

SÉPARATION 17. Przeglądanie akt i sporządzanie odpisów

 

Art. 156. [Dostęp do akt]

 

§ 1.^[82] Stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta sprawy sądowej i daje możność sporządzenia z nich odpisów. Za zgodą prezesa sądu akta te mogą być udostępnione również innym osobom.

 

§ 2.^[83] Na wniosek oskarżonego lub jego obrońcy wydaje się odpłatnie kserokopie dokumentów z akt sprawy. Kserokopie takie można wydać odpłatnie, sur demande, również innym stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym.

 

§ 3.^[84] Prezes sądu może w razie uzasadnionej potrzeby zarządzić wydanie odpłatnie uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy.

 

§ 4.^[85] Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności “secrète” OU “top secret”, przeglądanie akt, sporządzanie odpisów i kserokopii odbywa się z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Uwierzytelnionych odpisów i kserokopii nie wydaje się, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 5.^[86]Si la loi en dispose autrement, w toku postępowania przygotowawczego stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom.

 

§ 5a.^[87] W toku postępowania przygotowawczego podejrzanemu i jego obrońcy udostępnia się akta sprawy w części zawierającej dowody wskazane we wniosku o zastosowanie albo przedłużenie tymczasowego aresztowania oraz wymienione w postanowieniu o zastosowaniu albo przedłużeniu tymczasowego aresztowania. Prokurator może odmówić zgody na udostępnienie akt w tej części tylko wówczas, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że narażałoby to na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia pokrzywdzonego lub innego uczestnika postępowania, groziłoby zniszczeniem lub ukryciem dowodów albo tworzeniem dowodów fałszywych, groziłoby uniemożliwieniem ustalenia i ujęcia współsprawcy czynu zarzucanego podejrzanemu lub sprawców innych czynów ujawnionych w toku postępowania, ujawniałoby prowadzone czynności opreacyjno-rozpoznawcze lub zagrażałoby utrudnieniem postępowania przygotowawczego w inny bezprawny sposób.

 

§ 6.^[88] Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, wysokość opłaty za wydanie kserokopii dokumentów oraz uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy, mając na uwadze koszty wykonania takich kserokopii.

 

Art. 157. [Odpisy]

 

§ 1. Oskarżonemu na jego żądanie należy wydać bezpłatnie jeden uwierzytelniony odpis każdego orzeczenia. Odpis wydaje się z uzasadnieniem, jeżeli je sporządzono.

 

§ 2. En matière, w których wyłączono jawność ze względu na ważny interes państwa, oskarżonemu wolno wydać tylko odpis orzeczenia kończącego postępowanie w danej instancji, bez uzasadnienia.

 

§ 3. Nie można odmówić stronie zezwolenia na sporządzenie odpisu protokołu czynności, w której strona uczestniczyła lub miała prawo uczestniczyć, jak również dokumentu pochodzącego od niej lub sporządzonego z jej udziałem.

 

Art. 158. [Uprawnienie prokuratora]

 

§ 1. Prokurator może przeglądać akta sprawy sądowej w każdym jej stanie oraz żądać przesłania mu ich w tym celu, jeżeli nie tamuje to biegu postępowania i nie ogranicza dostępu do akt innym uczestnikom postępowania, a zwłaszcza oskarżonemu i jego obrońcy.

 

§ 2. W razie przesłania akt prokuratorowi jest on obowiązany udostępnić je stronie, obrońcy lub pełnomocnikowi.

 

Art. 159. [Zażalenie] ^[89]

Na odmowę udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym przysługuje stronom zażalenie; na zarządzenie prokuratora zażalenie przysługuje do prokuratora bezpośrednio przełożonego.

 

SÉPARATION 18. Odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt

 

Art. 160. [Tryb odtworzenia]

 

§ 1. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia w całości lub w części akt sprawy będącej w toku przeprowadza sąd, w którym sprawa ostatnio się toczyła.

 

§ 2. Sąd Najwyższy przeprowadza takie postępowanie jedynie w zakresie odtworzenia akt tego sądu.

 

§ 3. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy prawomocnie zakończonej przeprowadza sąd, w którym sprawa się toczyła w pierwszej instancji, lub inny sąd wskazany w ustawie.

 

§ 4. Akta postępowania przygotowawczego odtwarza prokurator, stosując odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału.

 

Art. 161. [Częściowe odtworzenie]

Jeżeli zaginęły lub uległy zniszczeniu akta sprawy prawomocnie zakończonej, odtworzenie nastąpi w częściach niezbędnych do wykonania orzeczenia, wznowienia postępowania, przeprowadzenia postępowania w trybie kasacji albo urzeczywistnienia innych uzasadnionych interesów stron.

 

Art. 162. [Obowiązek stron]

Prezes sądu wzywa strony do złożenia w oznaczonym terminie wniosków co do sposobu odtworzenia akt sprawy oraz przedstawienia dokumentów umożliwiających ich odtworzenie.

 

Art. 163. [Przedstawienie dokumentów]

 

§ 1. Prezes sądu wzywa osoby posiadające potrzebne dokumenty do ich przedstawienia sądowi, a w razie potrzeby zarządza ich przymusowe odebranie; Articles. 217-236 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Po sporządzeniu uwierzytelnionych odpisów należy dokumenty zwrócić osobie, która je dostarczyła lub od której je odebrano.

 

Art. 164. [Postępowanie odtwarzające] ^[90]

W celu odtworzenia akt sąd przeprowadza postępowanie, w tym również dowody, jakie uzna za konieczne. W szczególności sąd bierze pod uwagę wpisy do rejestrów karnych, repertoriów i innych ksiąg biurowych, utrwalenia dźwięku lub obrazu, notatki protokolantów, sędziów, ławników, prokuratorów i adwokatów, którzy uczestniczyli w sprawie. Sąd może też przesłuchać w charakterze świadków wszelkich uczestników sprawy, której akta zaginęły lub uległy zniszczeniu, a także inne osoby, które mogą mieć wiadomości co do treści akt. Strony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu.

 

Art. 165. [Postanowienie]

 

§ 1. Postanowienie co do odtworzenia akt sprawy ustala jego zakres lub stwierdza, że odtworzenie akt jest niemożliwe.

 

§ 2. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.

 

Art. 166. [Powtórzenie czynności]

Jeżeli akta sprawy prawomocnie nie ukończonej nie mogą być odtworzone albo zostały odtworzone w części, należy czynności procesowe powtórzyć w zakresie niezbędnym do kontynuowania postępowania.

 

Dział V. Preuve

 

SÉPARATION 19. Dispositions générales

 

Art. 167. [Inicjatywa dowodowa] ^[91]

Dowody przeprowadza się na wniosek stron, podmiotu określonego w art. 416 albo z urzędu.

 

Art. 168. [Notoryjność]

Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. To samo dotyczy faktów znanych z urzędu, należy jednak zwrócić na nie uwagę stron. Nie wyłącza to dowodu przeciwnego.

 

Art. 169. [Wniosek dowodowy]

 

§ 1. We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz okoliczności, które mają być udowodnione. Można także określić sposób przeprowadzenia dowodu.

 

§ 2. Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu.

 

Art. 170. [Oddalenie wniosku]

 

§ 1.^[92] Oddala się wniosek dowodowy, SI:

 

1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,

 

2) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,

 

3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności,

 

4) dowodu nie da się przeprowadzić,

 

5) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania.

 

§ 2. Nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić.

 

§ 3. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia.

 

§ 4. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu dopuszczeniu dowodu, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności.

 

Art. 171. [Tryb przesłuchiwania] ^[93]

 

§ 1. Osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi.

 

§ 2. Prawo zadawania pytań mają, prócz organu przesłuchującego, la, obrońcy, pełnomocnicy, biegli oraz podmiot określony w art. 416. Pytania zadaje się osobie przesłuchiwanej bezpośrednio, chyba że organ przesłuchujący zarządzi inaczej.

 

§ 3. Jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 ans, czynności z jej udziałem powinny być, DANS LA MESURE DU POSSIBLE, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie.

 

§ 4. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treść odpowiedzi.

 

§ 5. Niedopuszczalne jest:

 

1) wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej,

 

2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem.

 

§ 6. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 4, jak również pytania nieistotne.

 

§ 7. ILLUSTRATION, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 5 nie mogą stanowić dowodu.

 

Art. 172. [Konfrontacja]

Osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art. 184.

 

Art. 173. [Okazanie]

 

§ 1. Osobie przesłuchiwanej można okazać inną osobę, jej wizerunek lub rzecz w celu jej rozpoznania. Okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby wyłączyć sugestię.

 

§ 2. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić również tak, aby wyłączyć możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną.

 

§ 3. Podczas okazania osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej cztery osoby.

 

§ 4.^[94] Minister Sprawiedliwości, en consultation avec le ministre de l'Intérieur, déterminer la, par règlement, warunki techniczne przeprowadzenia okazania, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także właściwej realizacji gwarancji procesowych jej uczestników.

 

Art. 174. [Zakaz zastępowania]

Dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych.

 

SÉPARATION 20. Wyjaśnienia oskarżonego

 

Art. 175. [DÉNI]

 

§ 1. Oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia; może jednak bez podania powodów odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania lub odmówić składania wyjaśnień. O prawie tym należy go pouczyć.

 

§ 2. Obecny przy czynnościach dowodowych oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia co do każdego dowodu.

 

Art. 176. [Wyjaśnienia pisemne]

 

§ 1. W postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu należy, na jego żądanie lub jego obrońcy, umożliwić w toku przesłuchania złożenie wyjaśnień na piśmie. Przesłuchujący podejmie w tym wypadku środki zapobiegające porozumieniu się oskarżonego z innymi osobami w czasie spisywania wyjaśnień.

 

§ 2. Przesłuchujący może z ważnych powodów odmówić zgody na złożenie przez oskarżonego wyjaśnień na piśmie.

 

§ 3.^[95] (abrogé)

 

§ 4.^[96] Pisemne wyjaśnienia oskarżonego, podpisane przez niego, z zaznaczeniem daty ich złożenia, stanowią załącznik do protokołu.

 

SÉPARATION 21. Świadkowie

 

Art. 177. [Responsabilités]

 

§ 1. Każda osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania.

 

§ 1.^[97] Przesłuchanie świadka może nastąpić przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość. W postępowaniu przed sądem w czynności bierze udział sąd, visée à l'article. 396 § 2; la disposition de l'article. 396 § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, kalectwa lub innej nie dającej się pokonać przeszkody, można przesłuchać w miejscu jego pobytu.

 

Art. 178. [Zakaz dowodowy] ^[98]

Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:

 

1) obrońcy lub adwokata działającego na podstawie art. 245 § 1, co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę,

 

2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi.

 

Art. 179. [Secret d'État]

 

§ 1.^[99] Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności “secrète” OU “top secret” mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez uprawniony organ przełożony.

 

§ 2. Zwolnienia wolno odmówić tylko wtedy, gdyby złożenie zeznania wyrządzić mogło poważną szkodę państwu.

 

§ 3. Sąd lub prokurator może zwrócić się do właściwego naczelnego organu administracji rządowej o zwolnienie świadka od obowiązku zachowania tajemnicy.

 

Art. 180. [Tajemnica służbowa i zawodowa]

 

§ 1.^[100] Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności “Réservé” OU “Confidentiel” lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli ustawy szczególne nie stanowią inaczej.

 

§ 2.^[101] Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego, peut être remise en question médicale ou journalistique des faits couverts par ce mystère seulement, si elle est nécessaire pour la bonne administration de la justice, et cette circonstance ne peut être déterminée sur la base d'autres éléments de preuve. Les audiences préliminaires ou sur l'autorisation de l'audience, le tribunal décide, lors d'une réunion sans la participation des parties, au plus tard 7 jours à compter de la réception de la demande du procureur. La décision du tribunal peut faire appel.

 

§ 3. La libération d'un journaliste de l'obligation du secret ne peut concerner le matériel identifiable de presse de données, lettre au rédacteur en chef ou tout autre matériel de cette nature, ainsi que l'identification des personnes fournissant des informations publiées ou soumises pour publication, si elles révèlent ces données réservés.

 

§ 4. La disposition du § 3 ne s'applique pas, si l'information relative à une infraction, visée à l'article. 240 § 1 Kodeksu karnego.

 

§ 5. Le refus par un journaliste de divulguer des données, visée au § 3, ne dispense pas la responsabilité du crime, qui est coupable d'avoir publié des informations.

 

Art. 181. [Désactivation de la transparence]

 

§ 1. Dans les cas prévus à l'article. 179 Je 180 le tribunal a interrogé la personne à l'audience à huis clos.

 

§ 2.^[102] Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, Procédé de préparation de, protocoles de stockage et de partage interrogation l'accusé, témoins, experts et conservateurs, ainsi que d'autres documents ou objets, na które rozciąga się obowiązek zachowania w tajemnicy informacji niejawnych albo zachowania tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji, jak również dopuszczalny sposób powoływania się na takie przesłuchania, dokumenty i przedmioty w orzeczeniach i pismach procesowych, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwej ochrony tajemnicy przed nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 182. [Prawo odmowy zeznań]

 

§ 1. Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań.

 

§ 2. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.

 

§ 3. Prawo odmowy zeznań przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem.

 

Art. 183. [Uchylenie się od odpowiedzi na pytanie]

 

§ 1.^[103] Świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

 

§ 2. Świadek może żądać, aby przesłuchano go na rozprawie z wyłączeniem jawności, jeżeli treść zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę dla niego najbliższą.

 

Art. 184. [Świadek anonimowy] ^[104]

 

§ 1.^[105] Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego najbliższej, BAILLIAGE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wydać postanowienie o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych, jeżeli nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Postępowanie w tym zakresie toczy się bez udziału stron i objęte jest tajemnicą jako informacja niejawna o klauzuli tajności “secrète” OU “top secret”. W postanowieniu pomija się okoliczności, o których mowa w zdaniu pierwszym.

 

§ 2. W razie wydania postanowienia określonego w § 1 okoliczności, visée à cette disposition, pozostają wyłącznie do wiadomości sądu i prokuratora, a gdy zachodzi konieczność – również funkcjonariusza Policji prowadzącego postępowanie. Protokół przesłuchania świadka wolno udostępniać oskarżonemu lub obrońcy tylko w sposób uniemożliwiający ujawnienie okoliczności, visée au § 1.

 

§ 3. Świadka przesłuchuje prokurator, a także sąd, który może zlecić wykonanie tej czynności sędziemu wyznaczonemu ze swojego składu – w miejscu i w sposób uniemożliwiający ujawnienie okoliczności, visée au § 1. W przesłuchaniu świadka przez sąd lub sędziego wyznaczonego mają prawo wziąć udział prokurator, oskarżony i jego obrońca. La disposition de l'article. 396 § 3 La deuxième phrase s'appliquent en conséquence.

 

§ 4. W razie przesłuchania świadka przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość, w protokole czynności z udziałem specjalistów należy wskazać ich imiona, nazwiska, specjalności i rodzaj wykonywanej czynności. La disposition de l'article. 205 § 3 ne s'applique pas.

 

§ 5.^[106] Na postanowienie w sprawie zachowania w tajemnicy okoliczności, visée au § 1, świadkowi i oskarżonemu, a w postępowaniu przed sądem także prokuratorowi, przysługuje w terminie 3 dni zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy. Postępowanie dotyczące zażalenia toczy się bez udziału stron i jest objęte tajemnicą jako informacja niejawna o klauzuli tajności “secrète” OU “top secret.

 

§ 6. W razie uwzględnienia zażalenia protokół przesłuchania świadka podlega zniszczeniu; o zniszczeniu protokołu należy uczynić wzmiankę w aktach sprawy.

 

§ 7. Świadek może, jusqu'à la fin du procès devant le tribunal de première instance, demande d'annulation de l'ordonnance, visée au § 1. La décision sur la demande peut être portée en appel. La disposition du § 5 s'appliquent mutatis mutandis. Si le protocole d'application examen du témoin devra être divulguée intégralement.

 

§ 8. S'il se trouve, que, au moment de la commande, visée au § 1, il n'y avait aucune crainte raisonnable de danger pour la vie, zdrowia, liberté ou propriété de témoin important ou la personne la plus proche de lui, ou qu'un témoin a fait sciemment une fausse déclaration ou déclaration est survenue, le procureur dans la procédure préparatoire, et dans les procédures judiciaires, à la demande du ministère public, peut renoncer à cette disposition. La disposition du § 5 s'appliquent mutatis mutandis. Procès-verbal du témoin doivent être divulgués intégralement.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, sposób i warunki składania wniosku o wydanie postanowienia, visée au § 1, przesłuchania świadka, co do którego wydano to postanowienie, oraz sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów przesłuchania tego świadka, a także dopuszczalny sposób powoływania się na jego zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych, mając na uwadze zapewnienie właściwej ochrony tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka przed nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 185. [Zwolnienie z zeznawania]

Można zwolnić od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osobę pozostającą z oskarżonym w szczególnie bliskim stosunku osobistym, jeżeli osoba taka wnosi o zwolnienie.

 

Art. 185un. [Przesłuchanie nieletniego w charakterze świadka] ^[107]

 

§ 1.^[108] Dans les affaires concernant les crimes visés au chapitre XXV et XXVI du Code criminel de la victime, qui, au moment de l'entrevue pas terminé 15 ans, interrogé comme témoin une seule fois, sauf preuve des circonstances pertinentes, l'explication qui exige une nouvelle audience, ou demandé par l'accusé, qui avait aucun moyen de défense lors de la première audition de la victime.

 

§ 2. L'audience du tribunal se réunira avec le psychologue expert. procureur général, avocat de la défense et la victime ont le droit de prendre part à l'audience. Personne visée à l'article. 51 § 2 Il a également le droit d'être présent à l'audience, si elle ne limite pas la liberté d'expression interviewée.

 

§ 3.^[109] entretien Minutes lu en audience publique; si elle a été élaboré l'enregistrement vidéo et interview audio, Vous devriez jouer.

 

Art. 185b. [Conditions d'audiences pour mineurs] ^[110]

 

§ 1. Świadka, qui, au moment de l'entrevue pas terminé 15 ans, Vous pouvez écouter les conditions prévues à l'article. 185et dans les cas de crimes commis avec l'utilisation ou la menace de violence illégale ou crimes visés au chapitre XXV du Code pénal, si le témoignage de ce témoin peut être pertinent pour le cas.

 

§ 2. La disposition du § 1 ne pas appliquer au témoin ayant coopéré à la perpétration d'une infraction, o który toczy się postępowanie karne.

 

Art. 186. [Zakaz dowodowy]

 

§ 1.^[111] Osoba uprawniona do odmowy złożenia zeznań albo zwolniona na podstawie art. 185 może oświadczyć, że chce z tego prawa skorzystać, nie później jednak niż przed rozpoczęciem pierwszego zeznania w postępowaniu sądowym; poprzednio złożone zeznanie tej osoby nie może wówczas służyć za dowód ani być odtworzone.

 

§ 2. Sporządzone w postępowaniu karnym protokoły oględzin ciała podlegają ujawnieniu na rozprawie, choćby osoba poddana oględzinom odmówiła wyjaśnień lub zeznań albo została od nich zwolniona na podstawie art. 182 Article lub. 185.

 

Art. 187. [Odebranie przyrzeczenia]

 

§ 1. Przyrzeczenie od świadka może odebrać tylko sąd lub sędzia wyznaczony.

 

§ 2. Świadek składa przyrzeczenie przed rozpoczęciem zeznań.

 

§ 3. Można odstąpić od odebrania przyrzeczenia od świadka, jeżeli obecne strony nie sprzeciwiają się temu.

 

Art. 188. [Rota przyrzeczenia]

 

§ 1. Świadek składa przyrzeczenie powtarzając za sędzią słowa: “Świadomy znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że będę mówił szczerą prawdę, niczego nie ukrywając z tego, co mi jest wiadome”.

 

§ 2. W czasie składania przyrzeczenia wszyscy, nie wyłączając sędziów, stoją.

 

§ 3. Osoby nieme i głuche składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu przyrzeczenia.

 

§ 4. Świadkowi, który w danej sprawie składał już przyrzeczenie, sąd przypomina je przy przesłuchaniu, chyba że uzna za potrzebne ponowne odebranie przyrzeczenia.

 

Art. 189. [Zakaz odbierania przyrzeczenia]

Nie odbiera się przyrzeczenia:

 

1) od osób, które nie ukończyły 17 ans,

 

2) gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeń psychicznych nie zdaje sobie należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia,

 

3) gdy świadek jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego przedmiotem postępowania lub pozostającego w ścisłym związku z czynem stanowiącym przedmiot postępowania albo gdy za to przestępstwo został skazany,

 

4) gdy świadek był prawomocnie skazany za fałszywe zeznanie lub oskarżenie.

 

Art. 190. [Pouczenie o odpowiedzialności]

 

§ 1. Avant de commencer l'entrevue devrait avertir le témoin au sujet de la responsabilité pénale pour faux témoignage ou de dissimuler la vérité.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje oświadczenie, że został uprzedzony o tej odpowiedzialności.

 

Art. 191. [Początek przesłuchania]

 

§ 1. Przesłuchanie rozpoczyna się od zapytania świadka o imię, NOM, wiek, BUSINESS, HABITATION, karalność za fałszywe zeznanie lub oskarżenie oraz stosunek do stron.

 

§ 2. Świadka należy uprzedzić o treści art. 182, a o treści art. 183 oraz article. 185, jeżeli ujawnią się okoliczności objęte tymi przepisami.

 

§ 3. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej wobec świadka lub osoby najbliższej w związku z jego czynnościami, może on zastrzec dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora lub sądu. Pisma procesowe doręcza się wówczas do instytucji, w której świadek jest zatrudniony, lub na inny wskazany przez niego adres.

 

Art. 192. [Oględziny i badania]

 

§ 1. Jeżeli karalność czynu zależy od stanu zdrowia pokrzywdzonego, nie może on sprzeciwić się oględzinom i badaniom nie połączonym z zabiegiem chirurgicznym lub obserwacją w zakładzie leczniczym.

 

§ 2. Jeżeli istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń, sąd lub prokurator może zarządzić przesłuchanie świadka z udziałem biegłego lekarza lub biegłego psychologa, a świadek nie może się temu sprzeciwić.

 

§ 3. Les dispositions du § 1 Je 2 nie stosuje się do osób, które odmówiły zeznań lub zostały od nich zwolnione na podstawie art. 182 § 1 Je 2 Article lub. 185.

 

§ 4. Dla celów dowodowych można również świadka, za jego zgodą, poddać oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu.

 

Art. 192un. [Pobranie materiału w celu eliminacyjnym; rozpytanie wariograficzne] ^[112]

 

§ 1.^[113] W celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub ustalenia wartości dowodowej ujawnionych śladów można pobrać odciski daktyloskopijne, wymaz ze śluzówki policzków, cheveux, ślinę, próby pisma, zapach, wykonać fotografię osoby lub dokonać utrwalenia głosu. Po wykorzystaniu w sprawie, w której dokonano pobrania lub utrwalenia, pobrany lub utrwalony materiał zbędny dla postępowania należy niezwłocznie usunąć z akt i zniszczyć.

 

§ 2. W wypadkach, visée au § 1, za zgodą osoby badanej biegły może również zastosować środki techniczne mające na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu tej osoby.

 

§ 3.^[114] Badania i czynności, visée au § 1 i l'art. 192 § 1, wykonuje się odpowiednio w warunkach i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 74 § 4.

 

SÉPARATION 22. Biegli, tłumacze, specjaliści

 

Art. 193. [APPELÉ]

 

§ 1. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego albo biegłych.

 

§ 2. W celu wydania opinii można też zwrócić się do instytucji naukowej lub specjalistycznej.

 

§ 3. W wypadku powołania biegłych z zakresu różnych specjalności, o tym, czy mają oni przeprowadzić badania wspólnie i wydać jedną wspólną opinię, ou opinions séparées, autorité de nomination décide experts du processus.

 

Art. 194. [Postanowienie]

L'admission de la preuve d'expert semble disposition, qui devrait identifier:

 

1) PRÉNOM, nom et expert de spécialité ou experts, et dans le cas de l'avis du, AU BESOIN, spécialité et les qualifications des personnes, qui devrait participer à la conduite de l'expertise,

 

2) objet et la portée de son expertise avec le libellé, si nécessaire, questions spécifiques,

 

3) date limite pour émettre un avis.

 

Art. 195. [devoir]

Do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły sądowy, lecz także każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie.

 

Art. 196. [Exclusions]

 

§ 1. Nie mogą być biegłymi osoby wymienione w art. 178, 182 Je 185 oraz osoby, do których odnoszą się odpowiednie przyczyny wyłączenia wymienione w art. 40 § 1 Point 1-3 Je 5, osoby powołane w sprawie w charakterze świadków, a także osoby, które były świadkiem czynu.

 

§ 2. Jeżeli ujawnią się przyczyny wyłączenia biegłego wymienione w § 1, wydana przez niego opinia nie stanowi dowodu, a na miejsce biegłego wyłączonego powołuje się innego biegłego.

 

§ 3. Si vous révélez les raisons qui affaiblissent la confiance dans l'impartialité de l'expert ou de connaissances ou d'autres raisons importantes, nommé un autre expert.

 

Art. 197. [promesse]

 

§ 1. L'expert doit mettre en gage le contenu suivant: “Conscient de l'importance de mes paroles et de la responsabilité devant la loi, promettre solennellement, qui exécutent les tâches qui me sont confiées avec toute la rigueur et l'impartialité”.

 

§ 2. expert Cour repose sur la promesse de l'établissement de lui en cette qualité.

 

§ 3. Pour l'expert, les dispositions de l'article. 177, 179-181, 187, 188 § 2 Je 4, art. 190 oraz article. 191 § 1 Je 3.

 

Art. 198. [commentaires de préparation]

 

§ 1.^[115] W miarę potrzeby udostępnia się biegłemu akta sprawy w zakresie niezbędnym do wydania opinii i wzywa się go do udziału w przeprowadzeniu dowodów.

 

§ 2. Organ procesowy może zastrzec swoją obecność przy przeprowadzaniu przez biegłego niektórych lub wszystkich badań, jeżeli nie wpłynie to ujemnie na wynik badania.

 

§ 3. W razie potrzeby organ procesowy może wprowadzić zmiany co do zakresu ekspertyzy lub postawionych pytań oraz stawiać pytania dodatkowe.

 

Art. 199. [Zakaz dowodowy]

Złożone wobec biegłego albo wobec lekarza udzielającego pomocy medycznej oświadczenia oskarżonego, dotyczące zarzucanego mu czynu, nie mogą stanowić dowodu.

 

Art. 199un. [Badanie wariograficzne] ^[116]

Utilisation au cours de l'étude par un expert des mesures techniques pour contrôler la réaction inconsciente du corps de la personne est possible avec la permission. La disposition de l'article. 199 ne s'applique pas.

 

Art. 200. [La forme et le contenu d'opinions]

 

§ 1. Selon l'autorité de commandement du procédé consiste avis d'experts oralement ou par écrit.

 

§ 2. L'avis devrait:

 

1) PRÉNOM, NOM, Diplôme et titre universitaire, spécialité, et spécialiste de l'emploi,

 

2) noms et autres données d'autres personnes, qui a participé à l'exécution d'expertise, indiquant les activités exécutées par chacun d'eux,

 

3) de l'avis de l'affaire – le nom et l'adresse de l'institution,

 

4) études de temps effectué et la date de l'avis,

 

5) sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i spostrzeżeń oraz oparte na nich wnioski,

 

6) podpisy wszystkich biegłych, którzy uczestniczyli w wydaniu opinii.

 

§ 3. Personnes, które brały udział w wydaniu opinii, mogą być, AU BESOIN, przesłuchiwane w charakterze biegłych, a osoby, które uczestniczyły tylko w badaniach – w charakterze świadków.

 

Art. 201. [Opinia niejawna, niepełna, sprzeczność między opiniami]

Jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych.

 

Art. 202. [Opinia psychiatryczna] ^[117]

 

§ 1. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, nommer au moins deux psychiatres experts.

 

§ 2. À la demande des psychiatres de participer à la prestation de l'avis fait également référence à un ou plusieurs experts d'autres spécialités.

 

§ 3. Pour participer à l'émission d'un avis sur l'état de santé mentale de l'accusé, dans le domaine des troubles de la préférence sexuelle, BAILLIAGE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, nommé sexologue expert médical.

 

§ 4. Les experts ne peuvent pas rester dans le mariage ou dans une autre relation, ce qui pourrait causer doute légitime quant à leur indépendance.

 

§ 5. L'expert doit inclure des déclarations concernant à la fois la santé mentale de l'accusé au moment de commettre l'acte, et son état actuel de santé mentale et sa capacité à participer à la procédure, et, le cas échéant, sur les circonstances énumérées à l'article. 93Kodeksu karnego.

 

Art. 203. [Observation de l'établissement médical]

 

§ 1.^[118] En cas d'une telle notification par la nécessité pour les experts, examen de la santé mentale de l'accusé peut être combiné avec l'observation dans les institutions médicales seulement, lorsque la preuve indique une forte probabilité, que l'accusé a commis une infraction. La disposition de l'article. 259 § 2 s'appliquent mutatis mutandis, à moins que le défendeur lui demande de fournir des observations.

 

§ 2.^[119] La nécessité d'un suivi dans les institutions médicales par un tribunal, en précisant la date et le lieu d'observation. Dans les procédures préparatoires au tribunal se prononce sur la demande du procureur. Articles. 249 § 3 Je 5 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3.^[120] Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 4 semaine; na wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny do zakończenia obserwacji; łączny czas trwania obserwacji w danej sprawie nie może przekroczyć 8 semaines. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie zawiadamiają sąd.

 

§ 4.^[121] Na postanowienia, visée au § 2 Je 3, przysługuje zażalenie. Sąd rozpoznaje zażalenie niezwłocznie.

 

§ 5.^[122] Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, déterminer la, par règlement, wykaz zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania obserwacji, w tym do wykonywania obserwacji osób pozbawionych wolności, oraz sposób finansowania obserwacji, et les conditions de la protection des plantes des personnes privées de liberté, en gardant à l'esprit la nécessité d'assurer le bon déroulement de la procédure.

 

Art. 204. [Traducteur appel]

 

§ 1. Vous devez appeler l'interprète, s'il est nécessaire d'examiner:

 

1) sourd ou muet, et un accord ne suffit pas avec lui par lettre,

 

2) personne sans maîtrise de la langue polonaise.

 

§ 2. Vous devez également appeler l'interprète, jeżeli zachodzi potrzeba przełożenia na język polski pisma sporządzonego w języku obcym lub odwrotnie albo zapoznania oskarżonego z treścią przeprowadzanego dowodu.

 

§ 3. Do tłumacza stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych.

 

Art. 205. [Specjaliści]

 

§ 1.^[123] Jeżeli dokonanie oględzin, przesłuchania przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość, eksperymentu, ekspertyzy, zatrzymania rzeczy lub przeszukania wymaga czynności technicznych, w szczególności takich jak wykonanie pomiarów, obliczeń, zdjęć, utrwalenie śladów, można do udziału w nich wezwać specjalistów.

 

§ 2. Specjalistę nie będącego funkcjonariuszem organów procesowych można wezwać, przed przystąpieniem do czynności, do złożenia następującego przyrzeczenia: “Świadomy znaczenia powierzonej mi czynności i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, qui exécutent les tâches qui me sont confiées avec toute la rigueur et l'impartialité”.

 

§ 3. W protokole czynności przeprowadzonej z udziałem specjalistów należy wskazać ich imiona i nazwiska, specjalność, HABITATION, miejsce pracy i stanowisko oraz podać rodzaj i zakres czynności wykonanych przez każdego z nich.

 

Art. 206. [Stosowanie przepisów o biegłych]

 

§ 1. Do specjalistów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych, à l'exception de. 194, 197, 200 Je 202.

 

§ 2. W razie potrzeby można przesłuchiwać specjalistów w charakterze świadków.

 

SÉPARATION 23. Oględziny. Otwarcie zwłok. Eksperyment procesowy

 

Art. 207. [Rodzaje oględzin]

 

§ 1. W razie potrzeby dokonuje się oględzin miejsca, osoby lub rzeczy.

 

§ 2. Si le sujet de l'examen peut être endommagé ou déformée, partie du sujet devrait être autant que possible maintenir inchangé, et quand cela est impossible – préserver cet état d'une autre manière.

 

Art. 208. [organisme d'inspection]

Enquête ou organisme de recherche, ce qui peut provoquer des sentiments de honte, devrait faire la personne du même sexe, sauf si elles sont combinées avec les difficultés particulières; d'autres personnes du sexe opposé peuvent être présents seulement si nécessaire.

 

Art. 209. [L'inspection et l'ouverture des cadavres]

 

§ 1. Si la cause présumée de saut de la mort, inspection visuelle est effectuée, et l'ouverture du corps.

 

§ 2. organismes de contrôle du procureur, et dans les procédures judiciaires, avec la participation d'un expert médical, dans la mesure du possible dans le domaine de la médecine légale. En cas d'urgence la police inspecte l'obligation d'informer immédiatement le procureur.

 

§ 3. Les organismes d'inspection se fait sur le site pour les trouver. Jusqu'à l'arrivée de l'expert et le procureur ou le tribunal de déplacer ou de retard peut se déplacer que si nécessaire.

 

§ 4. L'ouverture des organes d'experts en la présence du procureur ou le tribunal. Dans l'affaire au principal, l'article. 396 § 1 Je 4 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 5. À la présence de l'ouverture d'inspection et les organismes peuvent, AU BESOIN, en plus de l'expert, appeler un médecin, qui a récemment fourni une assistance à la personne décédée. Avec l'ouverture des organismes d'inspection et d'experts émettent un avis aux exigences de l'article. 200 § 2.

 

Art. 210. [exhumation]

W celu dokonania oględzin lub otwarcia zwłok prokurator albo sąd może zarządzić wyjęcie zwłok z grobu.

 

Art. 211. [Eksperyment procesowy]

W celu sprawdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy można przeprowadzić, w drodze eksperymentu procesowego, doświadczenie lub odtworzenie przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów.

 

Art. 212. [Czynności towarzyszące]

W toku oględzin lub eksperymentu procesowego można dokonywać również przesłuchań lub innych czynności dowodowych.

 

SÉPARATION 24. Wywiad środowiskowy i badanie osoby oskarżonego

 

Art. 213. [Zakres badań osobopoznawczych]

 

§ 1.^[124] W postępowaniu należy ustalić tożsamość oskarżonego, jego wiek, stosunki rodzinne i majątkowe, wykształcenie, occupation et source de revenu, et des données sur leurs casiers judiciaires.

 

§ 2.^[125] Si le suspect a déjà été condamné, pour déterminer, si l'infraction a été commise dans les termes de l'article. 64 Code pénal ou infraction fiscale – en termes de l'article. 37 § 1 Point 4 Code fiscal pénal, joint à la copie de dossier ou d'un extrait du jugement et des données relatives à la peine de détention; Ces documents doivent également être accompagnés dans les cas de crimes.

 

§ 2a. (provient 2011-05-08)

 

§ 3. ^[126] (RAYÉ)

 

Art. 214. [Interview de l'environnement] ^[127]

 

§ 1. Si nécessaire,, et en particulier lorsqu'il est nécessaire d'établir des données sur les caractéristiques et les conditions de façon personnelle et actuelle de la vie de l'accusé, BAILLIAGE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, gère l'accusé par rapport à l'entrevue communautaire par un agent de probation ou toute autre entité autorisée en vertu des règlements distincts, et dans les cas particulièrement justifiés par la police.

 

§ 2. Interview est obligatoire de l'environnement:

 

1) dans les cas de crimes,

 

2) par rapport à l'accusé, qui, au moment où l'acte n'est pas terminée 21 ans, quand il a été accusé d'avoir commis un délit intentionnel contre la vie.

 

§ 3. l'intelligence de l'environnement ne peut pas être réalisée par rapport à l'accusé, qui n'est pas dans le pays de résidence permanente.

 

§ 4. Le résultat de l'intelligence de l'environnement devrait notamment inclure:

 

1) le nom de la personne chargée de l'entretien,

 

2) le nom de l'accusé,

 

3) une brève description de la vie passée des informations précises sur l'accusé et l'environnement de l'accusé, dans cette famille, école ou au travail, et trop d'informations sur sa situation financière et les sources de revenu,

 

4) informations concernant la santé de l'accusé, ainsi que l'abus d'alcool par lui, médicaments, substituts ou de substances psychotropes,

 

5) propres observations et conclusions de l'enquêteur, en particulier sur les caractéristiques et les conditions de façon personnelle et actuelle de la vie de l'accusé.

 

§ 5. Les données sur les personnes, qui a fourni l'information dans l'interview communautaire, enquêteur révèle qu'à la demande du tribunal, et dans les procédures préparatoires – prokuratora.

 

§ 6. Personnes, qui a fourni l'information dans l'interview communautaire, peut si nécessaire être entendu comme témoins.

 

§ 7. La police est obligée de donner à une personne l'aide de l'intervieweur des tâches liées à l'histoire de l'environnement afin d'assurer sa sécurité.

 

§ 8. Pour la personne désignée pour mener des entrevues communautaires, les dispositions à exclure juge. Le tribunal se prononcera sur la, et dans les procédures préparatoires – procureur.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości, en consultation avec le ministre de l'Intérieur, déterminer la, par règlement, Règles de mener des activités dans la conception d'entrevue communautaire et questionnaire de l'entrevue, compte tenu de la nécessité d'assurer la collecte de données complètes sur la personne accusée.

 

Art. 215. [examen psychologique]

Si nécessaire, le tribunal, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, peut ordonner l'examen du défendeur par des psychologues agréés ou les médecins avec les principes énoncés à l'article. 74.

 

Art. 216. [En entendant un témoin]

Si nécessaire, vous pouvez interroger des témoins qui, qui a réalisé l'interview.

 

SÉPARATION 25. arrêter les choses. recherche

 

Art. 217. [Problème et le retrait forcé et la rétention des choses] ^[128]

 

§ 1. Les choses qui pourraient constituer des preuves dans le cas ou l'objet de saisies pour obtenir des sanctions en matière de propriété, mesures pénales portant sur des biens ou des réclamations en dommages-intérêts doivent être délivrés par le tribunal ou le procureur, et en cas d'urgence – à la demande de la police ou une autre autorité.

 

§ 2. Une personne ayant l'avantage est assujetti à lancer des appels à libérer volontairement.

 

§ 3. En cas de saisie, les dispositions de l'article. 228. Protocole ne peut pas faire, si l'élément est attaché au dossier.

 

§ 4. Si la question exige que la police ou une autre autorité agissant pour leur propre, PERSONNAGE, qui bénéficiera, Il a le droit d'appliquer immédiatement pour la préparation et la présentation de l'ordonnance du procureur ou du tribunal approuvant l'arrêt, ce qu'il ou elle doit. La livraison devrait avoir lieu dans 14 jours de rétention.

 

§ 5. En cas de refus de délivrer une des choses volontaires peut être fait pour le recevoir. Articles. 220 § 3 i l'art. 229 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 218. [la correspondance d'émission, livraisons et facturations]

 

§ 1.^[129] bureaux, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty lub działalność telekomunikacyjną, urzędy celne oraz instytucje i przedsiębiorstwa transportowe obowiązane są wydać sądowi lub prokuratorowi, na żądanie zawarte w postanowieniu, korespondencję i przesyłki oraz dane, visée à l'article. 180c i 180d ustawy z dnia 16 Juillet 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Non. 171, Point. 1800, avec la suite. zm.^[130] ), jeżeli mają znaczenie dla toczącego się postępowania. Tylko sąd lub prokurator mają prawo je otwierać lub zarządzić ich otwarcie.

 

§ 2.^[131] Postanowienie, visée au § 1, doręcza się adresatom korespondencji oraz abonentowi telefonu lub nadawcy, którego wykaz połączeń lub innych przekazów informacji został wydany. Doręczenie postanowienia może być odroczone na czas oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

 

§ 3. Pozbawioną znaczenia dla postępowania karnego korespondencję i przesyłki należy niezwłocznie zwrócić właściwym urzędom, instytucjom lub przedsiębiorstwom wymienionym w § 1.

 

Art. 218un. [Zabezpieczenie danych informatycznych] ^[132]

 

§ 1. bureaux, instytucje i podmioty prowadzące działalność telekomunikacyjną obowiązane są niezwłocznie zabezpieczyć, na żądanie sądu lub prokuratora zawarte w postanowieniu, na czas określony, nieprzekraczający jednak 90 journées, dane informatyczne przechowywane w urządzeniach zawierających te dane na nośniku lub w systemie informatycznym. La disposition de l'article. 218 § 2 La deuxième phrase s'appliquent en conséquence.

 

§ 2. Pozbawione znaczenia dla postępowania karnego dane informatyczne, visée au § 1, libérer immédiatement sous la protection.

 

Art. 218b. [Autorisation pour le ministre] ^[133]

Ministre de la Justice en consultation avec le ministre chargé des communications, Le ministre de la Défense nationale et le ministre responsable des affaires internes précisent, par règlement, manière des systèmes de préparation technique et réseaux pour la transmission d'informations – la collecte de données, visée à l'article. 218 § 1, constituant le contenu d'un appel téléphonique ou autre communication de l'information, ainsi que les moyens pour protéger les données informatiques dans des dispositifs contenant ces données et les systèmes et sur des supports de données, compte tenu de la nécessité de protéger ces données contre la perte, la distorsion ou la divulgation non autorisée.

 

Art. 219. [Base de recherche]

 

§ 1. Afin de détecter ou de rétention, ou forcé d'amener une personne soupçonnée, et aussi de trouver des choses qui pourraient constituer des preuves dans le cas ou objet d'une saisie dans une procédure pénale, Vous pouvez rechercher les locaux et autres lieux, s'il y a des motifs raisonnables de croire, qu'une personne des choses suspects ou mentionnées sont là.

 

§ 2. Afin de trouver les choses mentionnées au § 1 et prévu dans cette disposition peut également rechercher la personne, ses vêtements et articles de poche.

 

Art. 220. [effectuer une recherche]

 

§ 1. La recherche peut faire un procureur ou une ordonnance du tribunal ou le procureur de la police, et dans les cas prévus par la Loi – l'autre corps.

 

§ 2. Postanowienie sądu lub prokuratora należy okazać osobie, u której przeszukanie ma być przeprowadzone.

 

§ 3.^[134] W wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie sądu lub prokuratora nie mogło zostać wydane, organ dokonujący przeszukania okazuje nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia należy doręczyć osobie, u której dokonano przeszukania, dans 7 dni od daty czynności na zgłoszone do protokołu żądanie tej osoby. O prawie zgłoszenia żądania należy ją pouczyć.

 

Art. 221. [Pora nocna]

 

§ 1. Rechercher dans la salle de séjour peut être la nuit que dans des cas d'urgence; Elle a considéré pendant des heures de nuit à partir du moment 22 à une heure 6.

 

§ 2. Une recherche a commencé pour la journée, vous pouvez toujours continuer malgré l'arrivée de la nuit.

 

§ 3. La nuit, vous pouvez rechercher les locaux disponibles à ce moment pour un nombre indéterminé de personnes ou utilisé pour stocker des objets.

 

Art. 222. [non institutions]

 

§ 1. Au début de la salle de recherche ou dans l'espace clos, appartenant aux institutions gouvernementales nationales ou locales, doit notifier à la recherche prévue de la tête de l'établissement ou son adjoint ou un corps supérieur et leur permettre de participer à des activités.

 

§ 2. Une recherche de la chambre occupée par l'armée ne peut avoir lieu en présence du commandant ou de la personne désignée par lui.

 

Art. 223. [Une recherche d'une personne]

Rechercher la personne et des vêtements sur elle doit être faite dans la mesure du possible par une personne du même sexe.

 

Art. 224. [mode de recherche]

 

§ 1. Personne, dans lequel la recherche doit avoir lieu, avant de commencer ses activités d'information et demande la libération des éléments recherchés.

 

§ 2. Au cours de la recherche a le droit d'être présent personne mentionnée au § 1 personne et de favoriser l'action par l'enseignant. De plus, il peut être présent dans une personne nommée par le, Qui a fait la recherche, sinon impossible, de recherche ou il ne gêne pas de manière significative.

 

§ 3. Si la recherche ne place pas le propriétaire, doit rappeler à la recherche d'au moins un membre adulte de la famille ou d'un voisin.

 

Art. 225. [Ochrona tajemnicy]

 

§ 1.^[135] Jeżeli kierownik instytucji państwowej lub samorządowej albo też osoba, u której dokonano zatrzymania rzeczy lub u której przeprowadza się przeszukanie, États, że wydane lub znalezione przy przeszukaniu pismo lub inny dokument zawiera informacje niejawne lub wiadomości objęte tajemnicą zawodową lub inną tajemnicą prawnie chronioną albo ma charakter osobisty, organ przeprowadzający czynność przekazuje niezwłocznie pismo lub inny dokument bez jego odczytania prokuratorowi lub sądowi w opieczętowanym opakowaniu.

 

§ 2.^[136] Tryb wskazany w § 1 nie obowiązuje w stosunku do pism lub innych dokumentów, które zawierają informacje niejawne o klauzuli “Réservé” OU “Confidentiel” albo dotyczą tajemnicy zawodowej lub innej tajemnicy prawnie chronionej, jeżeli ich posiadaczem jest osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa, ani w stosunku do pism lub innych dokumentów o charakterze osobistym, których jest ona posiadaczem, autorem lub adresatem.

 

§ 3. Jeżeli obrońca lub inna osoba, od której żąda się wydania rzeczy lub u której dokonuje się przeszukania, États, że wydane lub znalezione w toku przeszukania pisma lub inne dokumenty obejmują okoliczności związane z wykonywaniem funkcji obrońcy, organ dokonujący czynności pozostawia te dokumenty wymienionej osobie bez zapoznawania się z ich treścią lub wyglądem. Jeżeli jednak oświadczenie osoby nie będącej obrońcą budzi wątpliwości, l'autorité pas en avant ces documents dans les conditions fixées au § 1 tribunal, après avoir entendu que les documents qui leur reviennent en tout ou en partie, les conditions imposées au § 1, personne, à partir de laquelle elle a été prise, ou d'émettre un ordre d'arrestation aux fins de la procédure.

 

§ 4.^[137] publié, reçu ou trouvé au cours de la documentation de recherche de l'autorité psychiatrique réalisation de l'action avant, les conditions imposées au § 1, le tribunal ou le procureur.

 

Art. 226. [Interdictions et restrictions] ^[138]

En ce qui concerne l'utilisation des documents contenant des informations classifiées ou le secret professionnel, comme preuve dans une procédure pénale, sont applicables en conséquence des interdictions et restrictions prévues à l'article. 178-181. Cependant, l'utilisation de la procédure préparatoire, comme preuve, les documents contenant le procureur de secret médical décide.

 

Art. 227. [la modération du comportement]

Recherche ou la saisie est effectuée conformément à l'objectif de cette action, avec modération et le respect de la dignité des personnes, qui s'applique à cette action, et sans causer des dommages inutiles et maux.

 

Art. 228. [Faire face à des objets]

 

§ 1. Obligations émises ou objets trouvés lors de la recherche doivent être effectuées après inspection, sporządzeniu spisu i opisu zabrać albo oddać na przechowanie osobie godnej zaufania z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego postępowanie.

 

§ 2. Tak samo należy postąpić ze znalezionymi w czasie przeszukania przedmiotami mogącymi stanowić dowód innego przestępstwa, podlegającymi przepadkowi lub których posiadanie jest zabronione.

 

§ 3. Osobom zainteresowanym należy natychmiast wręczyć pokwitowanie stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo zostały zatrzymane.

 

Art. 229. [P.V.] ^[139]

Protokół zatrzymania rzeczy lub przeszukania powinien, oprócz wymagań wymienionych w art. 148, zawierać oznaczenie sprawy, z którą zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie ma związek, heure exacte des opérations de début et de fin, une liste détaillée des choses détenus et le cas échéant leur description, Par ailleurs indication de l'ordonnance du tribunal ou d'un procureur. Si la commande a été émise précédemment, doit mentionner au procès-verbal d'informer les gens, dans lequel ils sont effectués, que sa demande recevra une décision sur l'approbation des actions.

 

Art. 230. [Restitution des choses]

 

§ 1.^[140] Si la saisie ou perquisition a eu lieu sans ordre préalable du tribunal ou d'un procureur, et à l'intérieur 7 jours à compter du jour de l'action n'a pas été son approbation, doit être arrêté immédiatement retourner les choses à la personne habilitée, à moins qu'il y a eu une libération volontaire, et la personne n'a pas demandé, visée à l'article. 217 § 4.

 

§ 2. Należy również zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Jeżeli wyniknie spór co do własności rzeczy, a nie ma dostatecznych danych do niezwłocznego rozstrzygnięcia, odsyła się osoby zainteresowane na drogę procesu cywilnego.

 

§ 3. VALISES, których posiadanie jest zabronione, przekazuje się właściwemu urzędowi lub instytucji.

 

Art. 231. [Depozyt]

 

§ 1. Jeżeli powstaje wątpliwość, komu należy wydać zatrzymaną rzecz, sąd lub prokurator składa ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie godnej zaufania aż do wyjaśnienia uprawnienia do odbioru. Przepisy o likwidacji depozytów i nie odebranych rzeczy stosuje się odpowiednio.

 

§ 2. Les objets de valeur artistique ou historique donne à l'institution compétente pour la garde.

 

Art. 232. [les articles en vente]

 

§ 1. Les sujets subissant une destruction rapide ou telle, qui serait relié aux coûts de stockage des difficultés disproportionnées ou excessives ou entraînerait une réduction significative de la valeur de l'objet, vous pouvez vendre sans appel d'offres par le commerce de l'unité appropriée, avec la réglementation sur les ventes par voie d'exécution de biens meubles.

 

§ 2. La somme d'argent résultant est envoyé au dépôt auprès du tribunal.

 

§ 3. Le temps et les conditions de vente devraient être, si possible, informer l'accusé et d'autres personnes intéressées.

 

Art. 232un. [Le stockage et la destruction d'objets et de substances] ^[141]

 

§ 1. Les objets et les substances présentant un danger pour la vie ou la santé, en particulier, les armes, munitions, explosifs ou inflammables, matières radioactives, substances toxiques, suffocante ou picotement, médicaments, de substances psychotropes ou de précurseurs, maintenu en place et d'assurer leur protection adéquate.

 

§ 2. Si le stockage d'objets ou de substances, visée au § 1, Il serait associé à des coûts disproportionnés ou constituent une source de menace pour la sécurité publique, le tribunal compétent pour connaître de l'affaire à la demande du procureur peut ordonner leur destruction en tout ou en partie.

 

§ 3. Si nécessaire, avant la publication des dispositions expert consulté.

 

§ 4. Minister Sprawiedliwości, en consultation avec le ministre de la Défense nationale et le ministre responsable des affaires intérieures, déterminer la, par règlement, modalités pour les objets de stockage et de lieu et de substances, visée au § 1, et les conditions et les modalités de leur destruction, avec la nécessité d'assurer l'efficacité de la procédure et ses coûts.

 

Art. 233. [moyens de paiement]

Donner de la monnaie nationale garde ou échange de valeur, organe, les faisant passer, détermine la nature du dépôt et la réglementation de façon consacrée aux valeurs de magasin.

 

Art. 234. [inefficacité du règlement]

sous réserve du règlement fait après avoir reçu son ou garantis sont inefficaces par rapport au Trésor.

 

Art. 235. [Compétence du tribunal et le procureur] ^[142]

Sąd dokonuje czynności przewidzianych w tym rozdziale w postępowaniu sądowym, a prokurator w postępowaniu przygotowawczym, à moins que la loi en dispose autrement.

 

Art. 236. [Zażalenie] ^[143] Na postanowienie dotyczące przeszukania, zatrzymania rzeczy i w przedmiocie dowodów rzeczowych oraz na inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone; zażalenie na postanowienie wydane lub czynność dokonaną w postępowaniu przygotowawczym rozpoznaje sąd rejonowy, w okręgu którego toczy się postępowanie.

 

§ 2. ^[144] (a perdu son)

 

Art. 236un. [Dane elektroniczne] ^[145]

Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do dysponenta i użytkownika urządzenia zawierającego dane informatyczne lub systemu informatycznego, les données stockées dans ledit dispositif ou système, ou sur un support situé à sa disposition ou l'utilisation de, y compris la correspondance envoyée par e-mail.

 

SÉPARATION 26. Vérification et fixation des pourparlers

 

Art. 237. [licéité]

 

§ 1. Après l'ouverture d'une procédure au tribunal à la demande du procureur peut ordonner le contrôle et consolider le contenu des conversations téléphoniques afin d'identifier et d'obtenir des preuves de la procédure ou pour empêcher la perpétration de nouveaux crimes.

 

§ 2.^[146] En cas d'urgence et de consolider le contrôle des conversations téléphoniques peut ordonner au procureur, qui est obligé de payer à temps 3 jours à la Cour des dispositions d'approbation. Le tribunal rend une décision sur la demande dans 5 jours à une réunion sans la participation des parties.

 

§ 3.^[147] Contrôler et consolider le contenu des conversations téléphoniques ne sont autorisés que si, la procédure en cours ou la crainte justifiée de commettre un nouveau crime de préoccupations:

 

1) assassiner,

 

2) mettant en danger la catastrophe commune ou apporter,

 

3) trafic,

 

4) enlèvement d'une personne,

 

5) racket,

 

6) avions d'enlèvement ou d'un navire,

 

7) vol, vol ou l'extorsion d'extorsion,

 

8) atteinte à l'indépendance ou à l'intégrité de l'Etat,

 

9) l'attaque contre le système constitutionnel du pays ou de ses organes directeurs, ou une unité des Forces armées polonaises,

 

10) l'espionnage ou la divulgation d'informations classées secrètes “secrète” OU “top secret”;

 

11) collection d'armes, explosifs ou radioactifs,

 

12) la contrefaçon et la circulation de fausse monnaie, moyens ou instruments de paiement ou documents négociables droit de recevoir le montant d'argent, marchandises, cargaison ou gagner ou contenant l'obligation de payer le capital de fait, pourcentage, part dans les bénéfices ou une déclaration de participation dans la société,

 

13) préparation, traitement, la commercialisation et le trafic de stupéfiants, précurseurs, substituts ou de substances psychotropes,

 

14) criminel organisé,

 

15) des biens de valeur,

 

16) la violence ou de menaces dans le cadre d'une procédure pénale,

 

17) corruption et corruption passive,

 

18) proxénétisme, kuplerstwa i sutenerstwa,

 

19) infractions visées au chapitre XVI de la Loi de 6 Juin 1997 r. – Le Code criminel (Dz.U. Non. 88, Point. 553, avec la suite. zm.) et les articles. 5-8 Statut de Rome de la Cour pénale internationale, sporządzonego w Rzymie dnia 17 Juillet 1998 r. (Dz.U. DE 2003 r. Non. 78, Point. 708), ci-après dénommé “Statutem”.

 

§ 4. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne w stosunku do osoby podejrzanej, oskarżonego oraz w stosunku do pokrzywdzonego lub innej osoby, z którą może się kontaktować oskarżony albo która może mieć związek ze sprawcą lub z grożącym przestępstwem.

 

§ 5.^[148] bureaux, instytucje oraz podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty lub działalność telekomunikacyjną, obowiązane są umożliwić wykonanie postanowienia sądu lub prokuratora w zakresie przeprowadzenia kontroli rozmów telefonicznych oraz zapewnić rejestrowanie faktu przeprowadzenia takiej kontroli.

 

§ 6. Prawo odtwarzania zapisów ma sąd lub prokurator, et en cas d'urgence, za zgodą sądu lub prokuratora, La police a également.

 

§ 7. Le droit de se familiariser avec le registre effectué une surveillance des appels téléphoniques est le tribunal, et dans les procédures préparatoires – procureur.

 

§ 8. (provient 2011-06-11)

 

Art. 237un – Art. 237b(provient 2011-06-11)

 

Art. 238. [durée]

 

§ 1. Contrôle et la consolidation des appels téléphoniques peuvent être une période maximale 3 mois, avec possibilité de prolongation, en cas particulièrement justifiée, pour un maximum de plus 3 mois.

 

§ 2. L'inspection doit être effectuée immédiatement après la cessation des motifs mentionnés à l'article. 237 § 1-3, mais au plus tard à la fin de la période, qui a été introduit.

 

§ 3. A l'issue de la cour ordonner la destruction des documents conservés, si non pertinent à la procédure pénale; la destruction des documents fixes prend également du temps, si le tribunal n'a pas approuvé la décision du procureur, visée à l'article. 237 § 2.

 

§ 4. (provient 2011-06-11)

 

§ 5. (provient 2011-06-11)

 

Art. 239. [Ajournement de l'annonce de la décision] Les dispositions de notification pour la surveillance et l'enregistrement des conversations téléphoniques personne, auquel il se rapporte, Il peut être reporté pour le temps nécessaire pour les bonnes choses, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

 

Art. 240. [Zażalenie] ^[149]

La décision sur le contrôle et la consolidation des conversations téléphoniques peut être portée en appel. PERSONNAGE, la disposition s'applique, dans la plainte peut nécessiter un examen au fond et vérifie la légalité et la perpétuation des conversations téléphoniques. Contre la décision du procureur de la Cour.

 

Art. 241. [Autres mesures techniques] ^[150]

Les dispositions du présent chapitre sont applicables mutatis mutandis à l'inspection et de consolider les moyens techniques d'autres conversations ou le contenu des communications, y compris la correspondance envoyée par e-mail.

 

Art. 242. [Rozporządzenie] ^[151]

Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, Le ministre de la Défense nationale et le ministre responsable des affaires intérieures, déterminer la, par règlement, sposób technicznego przygotowania sieci służących do przekazywania informacji, do kontroli rozmów telefonicznych lub innych przekazów informacji dokonywanych z wykorzystaniem tych sieci oraz sposób dokonywania, rejestracji, przechowywania, odtwarzania i niszczenia zapisów z kontrolowanych rozmów telefonicznych oraz treści innych rozmów lub przekazów informacji, y compris la correspondance envoyée par e-mail, mając na uwadze konieczność właściwego zabezpieczenia dokonywanych zapisów przed ich utratą, la distorsion ou la divulgation non autorisée.

 

Dział VI. Środki przymusu

 

SÉPARATION 27. Zatrzymanie

 

Art. 243. [Ujęcie osoby]

 

§ 1. Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, s'il ya une crainte de se cacher cette personne ou si vous ne pouvez pas déterminer son identité.

 

§ 2. Une personne doit être immédiatement reconnu lui-même dans les mains de la police.

 

Art. 244. [Czynności zatrzymania]

 

§ 1.^[152] Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.

 

§ 1.^[153] Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.

 

§ 1b.^[154] Policja zatrzymuje osobę podejrzaną, jeśli przestępstwo, visée au § 1bis, zostało popełnione przy użyciu broni palnej, couteau ou autre objet dangereux, a zachodzi obawa, à nouveau qu'elle commette un crime de violence contre une personne vivant ensemble, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.

 

§ 2.^[155] Arrêtée doit être immédiatement informée des motifs de son arrestation et de ses droits, y compris le droit d'utiliser l'assistance d'un avocat, et écouter.

 

§ 3. Avec l'arrestation est établi, doit contenir le nom, le nom et la fonction de mener l'action, nom de la personne arrêtée, et en cas d'impossibilité d'établir l'identité – sa description et la date, heure, lieu et la cause de l'arrêt de l'administration, pour quel crime il est soupçonné. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu.

 

§ 4. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie istnienia podstaw, visée à l'article. 258 § 1-3, należy wystąpić do prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie.

 

Art. 245. [Kontakt z adwokatem]

 

§ 1. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny.

 

§ 2. Articles. 261 § 1 Je 3 s'appliquent mutatis mutandis, sauf que la notification a lieu à la demande du détenu.

 

Art. 246. [Zażalenie]

 

§ 1.^[156] Détenu a fait appel à la cour. La plainte arrêté peut exiger l'examen au fond, la légalité et de la régularité de sa détention.

 

§ 2. La plainte doit être tribunal de district sans délai ou le lieu de la procédure de détention, qui a également les reconnaît immédiatement.

 

§ 3. Lorsque l'arrestation des ordonnances du tribunal illégales ou injustifiées libération immédiate du détenu.

 

§ 4.^[157] Dans le cas de trouver l'absence de justification, illégalité ou irrégularité arrêt du tribunal en avise le procureur et l'autorité supérieure au corps, qui doit cesser.

 

§ 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie.

 

Art. 247. [Zatrzymanie i doprowadzenie na zarządzenie prokuratora] ^[158]

 

§ 1.^[159] Prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie stawi się ona na wezwanie w celu przeprowadzenia czynności procesowej, w inny bezprawny sposób będzie utrudniała przeprowadzenie tej czynności albo jeżeli zachodzi potrzeba niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego. W tym celu wolno zarządzić przeszukanie. Articles. 220–222 i 224 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Do zatrzymania, visée au § 1, stosuje się odpowiednio art. 246.

 

§ 3. Zarządzenia dotyczące zatrzymania i przymusowego doprowadzenia żołnierza w czynnej służbie wojskowej wykonują właściwe organy wojskowe.

 

Art. 248. [durée]

 

§ 1. La personne détenue doit être libéré immédiatement, la cessation de la raison de l'arrestation, et si plus 48 heures de détention, l'autorité compétente ne sera pas remis à la Cour une demande d'arrestation provisoire; il faut aussi libérer de l'ordre d'un tribunal ou d'un procureur.

 

§ 2. La personne détenue doit être libérée, si, dans 24 heures de le remettre à la cour, il n'a pas été servi avec l'application des dispositions de sa détention.

 

§ 3. Re-arrestation du suspect sur la base des mêmes faits et des preuves est irrecevable.

 

SÉPARATION 28. mesures préventives

 

Art. 249. [La base et le mode d'utilisation]

 

§ 1. Des mesures préventives peuvent être utilisées pour assurer la procédure appropriée, à titre exceptionnel, également afin de prévenir la commission de l'accusé du nouveau, infraction grave; ils peuvent être utilisés que si, lorsque la preuve indique une forte probabilité, que l'accusé a commis une infraction.

 

§ 2. des mesures préventives avant le procès peut être appliqué qu'à une personne, qui fait l'objet d'une décision sur la communication des griefs.

 

§ 3.^[160] Avant d'utiliser une mesure de précaution le tribunal ou le procureur qui utilisent le centre d'interroger l'accusé, à moins que cela est impossible en raison de sa peau ou son absence dans le pays. Devraient être autorisés à assister à une audience a mis en place le défenseur, s'il se présente; les défenseurs de la date de l'avis n'est pas obligatoire audience, à moins que l'accusé en fait la demande, et ne fait pas obstacle à la conduite des opérations. La date de l'audience du tribunal en avise le procureur.

 

§ 4. Des mesures préventives peuvent être appliquées avant le début de l'exécution de la peine. Cette disposition est applicable à la détention provisoire que si une peine d'emprisonnement.

 

§ 5.^[161] Le procureur et la défense ont le droit de participer à la session de la cour d'une prolongation de la détention et le diagnostic des plaintes sur l'application ou l'extension de cette mesure préventive. Le non par un avocat ou d'un procureur dûment zawiadomionych pour une période d'obstruction à l'examen de l'affaire.

 

Art. 250. [L'utilisation de la détention]

 

§ 1. L'arrestation provisoire peut être effectuée que par ordonnance du tribunal.

 

§ 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.

 

§ 3. procureur général, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, visée au § 2, zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu.

 

§ 4. Inne środki zapobiegawcze stosuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator.

 

Art. 251. [Le contenu des dispositions]

 

§ 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną zastosowania tego środka.

 

§ 2. ^[162] W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać. Obowiązek każdorazowego oznaczenia terminu stosowania tymczasowego aresztowania trwa do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie. W przedmiocie tymczasowego aresztowania po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie orzeka sąd, który wydał to orzeczenie, a w razie przekazania sprawy do drugiej instancji – sąd odwoławczy.

 

§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa oraz przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. W wypadku tymczasowego aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego.

 

Art. 252. [Zażalenie]

 

§ 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych, z wyjątkiem, visée au § 2.

 

§ 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd rozpoznaje niezwłocznie.

 

Art. 253. [Uchylenie lub zmiana z urzędu]

 

§ 1. Środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.

 

§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora.

 

§ 3. ^[163] Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje.

 

Art. 254. [Wniosek o uchylenie lub zmianę] ^[164]

 

§ 1.^[165] L'accusé peut à tout moment demander une renonciation ou la modification d'une mesure préventive; décider de l'application, au plus tard dans 3 journées, procureur, et l'acte d'accusation devant le tribunal – BAILLIAGE, przed którym sprawa się toczy.

 

§ 2.^[166] La décision sur la demande de l'accusé a le droit de faire appel uniquement, lorsque la demande a été faite après au moins 3 mois à compter de la date de la décision relative à la détention de l'accusé pour la même.

 

§ 3.^[167] Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów.

 

Art. 255. [Suspension de la procédure]

Suspension de la procédure ne fait pas obstacle à l'arbitrage sur les mesures de prévention.

 

Art. 256. [SUPERVISION]

Supervision de l'exactitude de l'arrestation et l'exécution des mesures de prévention tient sa cour, et dans les procédures préparatoires – le procureur.

 

Art. 257. [Le caractère unique de la détention; détention conditionnelle]

 

§ 1. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy.

 

§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego.

 

Art. 258. [Szczególne podstawy tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, SI:

 

1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu,

 

2) zachodzi uzasadniona obawa, que l'accusé sera invité à faire un faux témoignage ou autrement entraver illégalement la procédure pénale.

 

§ 2. Si l'accusé est accusé d'un crime ou d'un délit passible d'une peine d'emprisonnement, la limite supérieure est d'au moins 8 ans, ou si un tribunal de première instance l'a condamné à l'emprisonnement d'au moins 3 ans, besoin de poursuivre la détention afin de garantir le bon déroulement de la procédure peut être fondée sur la probabilité qu'une punition sévère.

 

§ 3. L'arrestation provisoire peut également se produire exceptionnellement, gdy zachodzi uzasadniona obawa, que l'accusé, accusé d'un crime ou d'un délit intentionnel, commet un crime contre la vie, la santé ou la sécurité publique, et surtout au moment de commettre un crime tel menacé.

 

§ 4. Les dispositions du § 1-3 sont applicables mutatis mutandis à d'autres mesures de prévention.

 

Art. 259. [Des conditions défavorables pour l'application de la détention provisoire]

 

§ 1. Si aucune raison particulière empêché, devrait se retirer de la détention, surtout quand l'accusé;:

 

1) serait la vie ou un danger grave pour la santé,

 

2) entraînerait des effets trop lourdes pour l'accusé ou de sa famille.

 

§ 2. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, en fonction des circonstances de l'affaire peut-on attendre, que le tribunal a déterminé, par rapport à l'accusé une peine d'emprisonnement avec suspension conditionnelle de son exécution ou d'une peine plus légère ou que la durée de la détention dépasse la durée prévue de l'emprisonnement sans suspension conditionnelle.

 

§ 3.^[168] L'arrestation provisoire ne peut pas être utilisé, si l'infraction est passible d'une peine d'emprisonnement maximale d'un an, à moins que l'auteur a été pris en flagrant délit ou immédiatement après.

 

§ 4.^[169] Les restrictions prévues au § 2 Je 3 ne s'applique pas, l'accusé se cache, persiste à ne pas se conformer à l'offre publique d'achat ou autrement illégalement fait obstacle à l'enquête ou ne peut pas déterminer son identité.

 

Art. 260. [La détention provisoire dans un établissement médical]

Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym.

 

Art. 261. [Obligation d'informer]

 

§ 1. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla oskarżonego; może to być osoba wskazana przez oskarżonego.

 

§ 2. Na wniosek oskarżonego można również zawiadomić inną osobę zamiast lub obok osoby wskazanej w § 1.

 

§ 3.^[170] O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę, szkołę lub uczelnię, w stosunku do żołnierza – jego dowódcę, et dans le cas, gdy oskarżonym jest przedsiębiorca lub niebędący pracownikiem członek organu zarządzającego przedsiębiorcy, na jego wniosek – zarządzającego przedsiębiorstwem.

 

Art. 262. [Inne obowiązki sądu]

 

§ 1. Sąd stosujący tymczasowe aresztowanie ma obowiązek:

 

1) zawiadomienia o tym sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba zapewnienia opieki nad dziećmi aresztowanego,

 

2) zawiadomienia organu opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba roztoczenia opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą aresztowany się opiekował,

 

3) przedsięwzięcia czynności niezbędnych do ochrony mienia i mieszkania aresztowanego.

 

§ 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach należy powiadomić tymczasowo aresztowanego.

 

Art. 263. [Czas trwania tymczasowego aresztowania] ^[171]

 

§ 1. Dans la procédure, le tribunal, recours à la détention, est le terme pour une période plus longue que 3 mois.

 

§ 2. Si, en raison des circonstances particulières de l'espèce, il n'a pas été possible d'achever l'enquête dans les délais prévus au § 1, à la demande du ministère public, le tribunal de première instance compétent pour connaître de l'affaire, quand il y a la nécessité, peut prolonger la période de détention, qui, ensemble, ne dépassent pas 12 mois.

 

§ 3.^[172] La durée totale de la détention provisoire jusqu'à la date du premier jugement du tribunal de première instance ne peut pas dépasser 2 ans.

 

§ 3a.^[173] En cas de cumul de la détention effectuée dans un autre emprisonnement statué périodes de cas, visée au § 2 Je 3, zalicza się okres odbywania przez tymczasowo aresztowanego kary pozbawienia wolności.

 

§ 4.^[174] Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 Je 3 może dokonać sąd apelacyjny, w którego okręgu prowadzi się postępowanie na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek właściwego prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora prowadzącego lub nadzorującego śledztwo – jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, czynnościami zmierzającymi do ustalenia lub potwierdzenia tożsamości oskarżonego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, a także celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego.

 

§ 4a. ^[175](abrogé)

 

§ 5.^[176] Na postanowienie sądu apelacyjnego wydane na podstawie § 4 przysługuje zażalenie do sądu apelacyjnego orzekającego w składzie trzech sędziów.

 

§ 6. Z wnioskiem o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania należy wystąpić, z jednoczesnym przesłaniem właściwemu sądowi akt sprawy, au plus tard 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.

 

§ 7.^[177] Jeżeli zachodzi potrzeba stosowania tymczasowego aresztowania po wydaniu pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji, każdorazowe jego przedłużenie może następować na okres nie dłuższy niż 6 mois.

 

Art. 264. [Niezwłoczne zwolnienie; aresztowanie międzyinstancyjne]

 

§ 1. W razie uniewinnienia oskarżonego, la réduction de peine ou ne procède pas à la condition, suspension conditionnelle de la peine, peine d'emprisonnement correspondant à une durée maximale de détention, condamné à une peine plus légère que l'emprisonnement, ou en cas de retrait de la peine, a ordonné la libération immédiate du détenu, s'il n'est pas détenu dans une autre affaire.

 

§ 2. En cas de condamnation du détenu accusé d'une sanction, autre que celles mentionnées au § 1, BAILLIAGE, après avoir entendu les parties présentes, Il doit prendre une décision quant à la détention continue.

 

§ 3.^[178] Si la procédure de rachat est due à la folie accusé, można utrzymać tymczasowe aresztowanie do czasu rozpoczęcia wykonywania środka zabezpieczającego.

 

Art. 265. [Sposób liczenia okresu tymczasowego aresztowania]

Okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia zatrzymania.

 

Art. 266. [Poręczenie majątkowe]

 

§ 1. Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy, papierów wartościowych, zastawu lub hipoteki może złożyć oskarżony albo inna osoba.

 

§ 2. HAUTESSE, rodzaj i warunki poręczenia majątkowego, a w szczególności termin złożenia przedmiotu poręczenia, należy określić w postanowieniu, mając na względzie sytuację materialną oskarżonego i składającego poręczenie majątkowe, wysokość wyrządzonej szkody oraz charakter popełnionego czynu.

 

Art. 267. [Zawiadamianie poręczyciela]

Osobę składającą poręczenie majątkowe zawiadamia się o każdorazowym wezwaniu oskarżonego do stawiennictwa; do osoby składającej poręczenie majątkowe za oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 138 Je 139 § 1.

 

Art. 268. [Orzeczenie przepadku]

 

§ 1. Stanowiące przedmiot poręczenia wartości majątkowe lub zobowiązania ulegają przepadkowi albo ściągnięciu w razie ucieczki lub ukrycia się oskarżonego. W wypadku utrudniania w inny sposób postępowania karnego można orzec przepadek lub ściągnięcie tych wartości.

 

§ 2. O treści § 1 oraz article. 269 należy uprzedzić osobę składającą poręczenie majątkowe.

 

Art. 269. [Faire face à des objets]

 

§ 1. Ulegające przepadkowi przedmioty poręczenia lub ściągnięte sumy poręczenia majątkowego przekazuje się lub przelewa na rzecz Skarbu Państwa; pokrzywdzony ma wówczas pierwszeństwo zaspokojenia na nich swoich roszczeń wynikających z przestępstwa, jeżeli w inny sposób nie można uzyskać naprawienia szkody.

 

§ 2. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się, a sumę poręczenia zwalnia się, pod tym jednak warunkiem, że w razie prawomocnego skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolno ści następuje to z chwilą rozpoczęcia odbywania przez niego kary. W razie niezgłoszenia się na wezwanie do odbycia kary stosuje się art. 268 § 1.

 

§ 3. Cofnięcie poręczenia majątkowego staje się skuteczne dopiero z chwilą przyjęcia nowego poręczenia majątkowego, zastosowania innego środka zapobiegawczego lub odstąpienia od stosowania tego środka.

 

§ 4. Les dispositions du § 2 Je 3 nie dotyczą cofnięcia poręczenia majątkowego i zwrotu przedmiotów, jeżeli już zapadło postanowienie o jego przepadku lub o ściągnięciu sumy poręczenia.

 

Art. 270. [Kompetencja sądu]

 

§ 1. O przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia orzeka z urzędu sąd, przed którym postępowanie się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora – sąd właściwy do rozpoznania sprawy.

 

§ 2.^[179] Oskarżony, poręczający i prokurator mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądowym lub złożyć wyjaśnienia na piśmie. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się na posiedzenie, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za potrzebne.

 

§ 3. Na postanowienie określone w § 1 przysługuje zażalenie.

 

Art. 271. [Poręczenie społeczne]

 

§ 1.^[180] Od pracodawcy, u którego oskarżony jest zatrudniony, od kierownictwa szkoły lub uczelni, których oskarżony jest uczniem lub studentem, od zespołu, w którym oskarżony pracuje lub uczy się, albo od organizacji społecznej, której oskarżony jest członkiem, można, na ich wniosek, przyjąć poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania; jeżeli oskarżony jest żołnierzem, można przyjąć poręczenie od zespołu żołnierskiego, zgłoszone za pośrednictwem właściwego dowódcy.

 

§ 2. Do wniosku o przyjęcie poręczenia zespół lub organizacja społeczna dołącza wyciąg z protokołu zawierającego uchwałę o podjęciu się poręczenia.

 

§ 3. We wniosku o przyjęcie poręczenia należy wskazać osobę, która ma wykonywać obowiązki poręczającego; osoba ta składa oświadczenie o przyjęciu tych obowiązków.

 

Art. 272. [Poręczenie osoby godnej zaufania] ^[181]

RAMBARDE, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania, można także przyjąć od osoby godnej zaufania. La disposition de l'article. 275 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 273. [Obowiązki poręczyciela]

 

§ 1. Przy odbieraniu poręczenia zawiadamia się udzielającego poręczenia lub wykonującego obowiązki poręczającego o treści zarzutu stawianego oskarżonemu oraz o obowiązkach wynikających z poręczenia i skutkach ich niedotrzymania.

 

§ 2. Poręczający jest obowiązany niezwłocznie powiadomić sąd lub prokuratora o wiadomych mu poczynaniach oskarżonego, zmierzających do uchylenia się od obowiązku stawienia się na wezwanie lub do utrudniania w inny bezprawny sposób postępowania.

 

Art. 274. [Zaniedbanie obowiązków] ^[182]

Jeżeli mimo poręczenia oskarżony nie stawi się na wezwanie lub w inny bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie, organ stosujący środek zapobiegawczy zawiadomi o tym udzielającego poręczenia, a ponadto może zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która złożyła poręczenie, i organizację społeczną, do której należy, a także statutowy organ nadrzędny nad poręczającą organizacją społeczną, jeżeli zostanie stwierdzone zaniedbanie obowiązków wynikających z poręczenia. Przed zawiadomieniem należy osobę, która złożyła poręczenie, wezwać w celu złożenia wyjaśnień.

 

Art. 275. [Dozór Policji]

 

§ 1. Tytułem środka zapobiegawczego można oddać oskarżonego pod dozór Policji, a oskarżonego żołnierza – pod dozór przełożonego wojskowego.

 

§ 2.^[183] Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami, zakazie przebywania w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach swobody oskarżonego, niezbędnych do wykonywania dozoru.

 

§ 3.^[184] Jeżeli zachodzą przesłanki zastosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej na szkodę osoby najbliższej albo innej osoby zamieszkującej wspólnie ze sprawcą, zamiast tymczasowego aresztowania można zastosować dozór, pod warunkiem że oskarżony w wyznaczonym terminie opuści lokal zajmowany wspólnie z pokrzywdzonym oraz określi miejsce swojego pobytu.

 

§ 4.^[185] Oddany pod dozór Policji ma obowiązek stawiania się we wskazanej jednostce organizacyjnej Policji z dokumentem stwierdzającym tożsamość, wykonywania poleceń mających na celu dokumentowanie przebiegu dozoru oraz udzielania informacji koniecznych dla ustalenia, czy stosuje się on do wymagań nałożonych w postanowieniu sądu lub prokuratora. W celu uzyskania takich informacji można wzywać oskarżonego do stawiennictwa w wyznaczonym terminie.

 

§ 5.^[186] W wypadku niestosowania się przez oddanego pod dozór do wymagań określonych w postanowieniu organ dozorujący niezwłocznie zawiadamia o tym sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie.

 

Art. 275un. [Nakaz opuszczenia przez oskarżonego lokalu mieszkalnego] ^[187]

 

§ 1. Tytułem środka zapobiegawczego można nakazać oskarżonemu o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej opuszczenie lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym środek przewidziany w § 1 stosuje się na wniosek Policji albo z urzędu.

 

§ 3. Jeżeli wobec oskarżonego, zatrzymanego na podstawie art. 244 § 1a lub 1b, zachodzą podstawy do zastosowania środka zapobiegawczego przewidzianego w § 1, Policja niezwłocznie, nie później niż przed upływem 24 godzin od chwili zatrzymania, występuje z wnioskiem do prokuratora o zastosowanie tego środka zapobiegawczego; wniosek powinien być rozpoznany przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania oskarżonego.

 

§ 4. Środek przewidziany w § 1 stosuje się na okres nie dłuższy niż 3 mois. Jeżeli nie ustały przesłanki jego stosowania sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, à la demande du ministère public, może przedłużyć jego stosowanie na dalsze okresy, nie dłuższe niż 3 mois.

 

§ 5. Wydając postanowienie o nakazie opuszczenia przez oskarżonego lokalu mieszkalnego można, na wniosek oskarżonego, wskazać mu miejsce pobytu w placówkach zapewniających miejsca noclegowe. Placówkami wskazanymi do umieszczenia oskarżonego nie mogą być placówki pobytu ofiar przemocy w rodzinie.

 

Art. 276. [Zawieszenie w czynnościach]

Tytułem środka zapobiegawczego można zawiesić oskarżonego w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakazać powstrzymanie się od określonej działalności lub od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów.

 

Art. 277. [Zakaz opuszczania kraju]

 

§ 1. W razie uzasadnionej obawy ucieczki można zastosować w charakterze środka zapobiegawczego zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju, który może być połączony z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu.

 

§ 2. Do czasu wydania postanowienia w przedmiocie, visée au § 1, organ prowadzący postępowanie może zatrzymać dokument, jednakże na czas nie dłuższy niż 7 journées. Do odebrania dokumentów stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 25.

 

SÉPARATION 29. Poszukiwanie oskarżonego i list gończy

 

Art. 278. [Zarządzenie poszukiwań] ^[188]

Jeżeli miejsce pobytu oskarżonego lub osoby podejrzanej nie jest znane, zarządza się jego poszukiwanie. La disposition de l'article. 247 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 279. [List gończy]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony, w stosunku do którego wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, ukrywa się, sąd lub prokurator może wydać postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym.

 

§ 2. Jeżeli postanowienie o tymczasowym aresztowaniu nie było wydane, można postanowienie takie wydać bez względu na to, czy nastąpiło przesłuchanie podejrzanego.

 

Art. 280. [Treść listu gończego]

 

§ 1. W liście gończym podaje się:

 

1) sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie o poszukiwaniu listem gończym,

 

2) données sur la personne, ce qui peut faciliter la recherche, et surtout tous les détails personnels, description, marques, lieu de résidence et de travail, avec l'ajout, si possible, des photographies recherchées,

 

3) informations sur le contenu du plaidoyer et de l'accusé constituait une décision sur sa détention ou d'un jugement engloutie,

 

4) chaque appel, qui connaît les allées et venues recherchées, d'informer l'unité de police le plus proche, procureur ou le tribunal,

 

5) avertissement de la responsabilité pénale pour se cacher ou chercher l'aide à échapper.

 

§ 2. La liste peut justifier une récompense ou une reconnaissance pour sa contribution à la reconnaissance recherchée, ainsi que fournir une assurance de maintenir le secret d'informer les gens.

 

§ 3. List gończy rozpowszechnia się, zależnie od potrzeby, przez rozesłanie, rozplakatowanie lub opublikowanie, w szczególności za pomocą prasy, radia i telewizji.

 

SÉPARATION 30. List żelazny

 

Art. 281. [LIVRAISON] ^[189]

Jeżeli oskarżony przebywający za granicą złoży oświadczenie, że stawi się do sądu lub do prokuratora w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania z wolnej stopy, właściwy miejscowo sąd okręgowy może wydać oskarżonemu list żelazny.

 

Art. 282. [Responsabilités]

 

§ 1. List żelazny zapewnia oskarżonemu pozostawanie na wolności aż do prawomocnego ukończenia postępowania, jeżeli oskarżony:

 

1) będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu, et dans les procédures préparatoires – także na wezwanie prokuratora,

 

2) Il ne sera pas expulsé sans l'autorisation du lieu choisi du tribunal de résidence dans le pays,

 

3) il induirait un faux témoignage ou dans tout autre moyen illégal d'entraver la procédure pénale.

 

§ 2.^[190] En cas d'échec injustifié de faire appel à l'accusé ou d'autres violations des conditions énumérées au § 1, le tribunal de district local compétent statue sur le fer de lettre d'appel.

 

Art. 283. [Poręczenie majątkowe]

 

§ 1. Délivrer des laissez-passer pour être soumise à la présentation de la caution.

 

§ 2. En cas d'annulation de la lettre du fer en raison de violations des conditions énumérées à l'article. 282 § 1, la valeur des actifs donnés en garantie au titre de la garantie est acquise, ou télécharger; orzeka o tym sąd wymieniony w art. 282 § 2.

 

Art. 284. [Zażalenie na postanowienie o odwołaniu listu żelaznego]

 

§ 1. ^[191](abrogé)

 

§ 2. Na postanowienia sądu wydane w trybie art. 282 § 2 i l'art. 283 § 2 przysługuje zażalenie.

 

SÉPARATION 31. Kary porządkowe

 

Art. 285. [Kara pieniężna; przymusowe doprowadzenie]

 

§ 1.^[192] Na świadka, expert, tłumacza lub specjalistę, który bez należytego usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 10 000 or.

 

§ 1.^[193] La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio do obrońcy lub pełnomocnika, w wypadkach szczególnych ze względu na ich wpływ na przebieg czynności; w postępowaniu przygotowawczym karę pieniężną, à la demande du ministère public, nakłada sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 2.^[194] Dans les cas visés au § 1 można ponadto zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie świadka. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie biegłego, tłumacza i specjalisty stosuje się tylko wyjątkowo. W stosunku do żołnierza stosuje się art. 247 § 3.

 

Art. 286. [Uchylenie kary pieniężnej]

Karę pieniężną należy uchylić, jeżeli ukarany dostatecznie usprawiedliwi swe niestawiennictwo lub samowolne oddalenie się. Usprawiedliwienie może nastąpić w ciągu tygodnia od daty doręczenia postanowienia wymierzającego karę pieniężną.

 

Art. 287. [Niewypełnienie innych obowiązków; aresztowanie]

 

§ 1.^[195] La disposition de l'article. 285 § 1 s'appliquent mutatis mutandis à une personne, która bezpodstawnie uchyla się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu, dopełnienia obowiązków poręczyciela albo spełnienia innego ciążącego na niej obowiązku w toku postępowania, jak również do przedstawiciela lub kierownika instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej obowiązanej udzielić pomocy organowi prowadzącemu postępowanie karne, która bezpodstawnie nie udziela pomocy w wyznaczonym terminie.

 

§ 2. W razie uporczywego uchylania się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty oraz wydania przedmiotu można zastosować, niezależnie od kary pieniężnej, aresztowanie na czas nie przekraczający 30 journées.

 

§ 3. Aresztowanie należy uchylić, jeżeli osoba aresztowana spełni obowiązek albo postępowanie przygotowawcze lub postępowanie w danej instancji ukończono.

 

§ 4. Les dispositions du § 1 Je 2 nie stosuje się do stron, ich obrońców i pełnomocników, a w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy – także do osób, które mogą się uchylić od złożenia zeznań.

 

Art. 288. [Żołnierze]

 

§ 1. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie obowiązkom określonym w art. 285 § 1 i l'art. 287 sąd lub prokurator występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

 

§ 2. La disposition du § 1 stosuje się choćby za uchybienie, którego dopuścił się żołnierz przed wstąpieniem do wojska, Il a déjà été puni ordinale, mais il n'a pas été fait à ce moment.

 

Art. 289. [PAY]

 

§ 1.^[196] Personne, y compris la défense, avocat ou un procureur, que l'échec des obligations visées à l'article. 285 § 1 et 1a ou de l'article. 287 § 1 des coûts supplémentaires entraîné, ces frais peuvent être facturés; est frais charge admissible plusieurs personnes conjointement. Soldat tenu le service militaire et le service dans un candidat pour un soldat professionnel ne charge pas ces coûts.

 

§ 2. En cas d'abrogation sanction disciplinaire cesse également obligé de payer les frais.

 

Art. 290. [Compétence et plaintes]

 

§ 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator. Aresztowanie, visée à l'article. 287 § 2, w postępowaniu przygotowawczym stosuje na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 2.^[197] Na postanowienia i zarządzenia przewidziane w niniejszym rozdziale przysługuje zażalenie; na zarządzenie prokuratora, visée à l'article. 285 § 2, zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 3. Złożenie zażalenia wstrzymuje wykonanie postanowienia o aresztowaniu.

 

SÉPARATION 32. Zabezpieczenie majątkowe

 

Art. 291. [NOTION]

 

§ 1.^[198] W razie popełnienia przestępstwa, za które można orzec grzywnę, confiscation, nawiązkę lub świadczenie pieniężne albo nałożyć obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie wykonania orzeczenia na mieniu oskarżonego.

 

§ 2. Si vous commettez un crime contre les biens ou cause des dommages à la propriété, peut être fixé d'office dommages.

 

Art. 292. [Comment faire]

 

§ 1. Protection de la manière indiquée dans le Code de procédure civile.

 

§ 2.^[199] Protection menaçant la confiscation suivie par la saisie de mobile, réclamations et autres droits de propriété et en établissant une interdiction de vente et grever les biens immobiliers. Cette interdiction doit être divulguée dans le registre foncier, et en son absence,, dans un ensemble de documents complexes. Le cas échéant peut être mis en place dans la gestion des biens immobiliers ou d'affaires accusé.

 

Art. 293. [Postanowienie; plainte]

 

§ 1. La décision de gel émise par le tribunal, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator. W postanowieniu określa się zakres i sposób zabezpieczenia.

 

§ 2.^[200] Na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Plainte contre la décision du procureur reconnaît le tribunal de district, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

Art. 294. [Upadek zabezpieczenia]

 

§ 1.^[201] Zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone: très bien, confiscation, exemplaire, świadczenie pieniężne lub nie zostanie nałożony obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę ani nie zostaną zasądzone roszczenia o naprawienie szkody, a powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

 

§ 2. W razie wytoczenia powództwa w terminie wskazanym w § 1 zabezpieczenie pozostaje w mocy, jeżeli w postępowaniu cywilnym sąd nie orzeknie inaczej.

 

Art. 295. [Tymczasowe zajęcie]

 

§ 1.^[202] W razie popełnienia przestępstwa, visée à l'article. 291, Policja może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia.

 

§ 2. Articles. 217-235 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3. Tymczasowe zajęcie nie może dotyczyć przedmiotów, które nie podlegają egzekucji.

 

§ 4.^[203] Tymczasowe zajęcie upada, si, dans 7 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.

 

Art. 296. ^[204]

(abrogé)

 

Dział VII. Enquêtes et poursuites

 

SÉPARATION 33. Dispositions générales

 

Art. 297. [Zadania postępowania przygotowawczego]

 

§ 1.^[205] Celem postępowania przygotowawczego jest:

 

1) FIXAGE, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo,

 

2) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,

 

3) zebranie danych stosownie do art. 213 Je 214,

 

4) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody,

 

5) zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

 

§ 2. Dans les travaux préparatoires devraient également viser à clarifier les circonstances, une infraction qui favorisait.

 

Art. 298. [autorités compétentes]

 

§ 1.^[206] procédure de préparation exerce ou contrôle le procureur, et dans la mesure prévue par la Loi est menée par la police. Dans les cas prévus dans les droits accordés aux autres autorités policières.

 

§ 2. Spécifié dans les opérations effectuées dans les travaux préparatoires de la Cour de.

 

Art. 299. [enquête Pages]

 

§ 1. Dans les procédures préparatoires de la victime et le suspect sont parties.

 

§ 2. Dans les cas prévus par la Loi sur certains pouvoirs accordés également aux personnes qui ne sont pas parties.

 

§ 3. Dans les actions judiciaires dans les procédures préparatoires du procureur a droit à droite de la page.

 

Art. 300. [suspect d'instruction] ^[207]

Avant la première audition du suspect doit être informé de ses droits: de fournir des explications, de refuser de fournir des explications ou de refuser de répondre à des questions, à propositions pour des actes d'instruction ou de l'enquête, à l'assistance d'un avocat, les matériaux de lecture finale procédure, ainsi que le droit visé à l'article. 301 et les responsabilités et les conséquences prévues à l'article. 74, 75, 138 Je 139. Cette instruction doit être donnée par écrit à soupçonner; signature suspect confirme avoir reçu des instructions.

 

Art. 301. [Audition de la défense]

A la demande du suspect doit l'entendre établi avec la participation de la défense. Niestawiennictwo obrońcy nie tamuje przesłuchania.

 

Art. 302. [Zażalenie w postępowaniu przygotowawczym]

 

§ 1. Osobom nie będącym stronami przysługuje zażalenie na postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.

 

§ 2. Stronom oraz osobom nie będącym stronami służy zażalenie na czynności inne niż postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.

 

§ 3.^[208] Zażalenie na postanowienia i zarządzenia oraz na inne czynności prokuratora w postępowaniu przygotowawczym, o których mowa odpowiednio w § 1 Je 2, rozpoznaje prokurator bezpośrednio przełożony.

 

SÉPARATION 34. Wszczęcie śledztwa^[209]

 

Art. 303. [Postanowienie o wszczęciu] ^[210]

Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, wydaje się z urzędu lub na skutek zawiadomienia o przestępstwie postanowienie o wszczęciu śledztwa, w którym określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną.

 

Art. 304. [Zawiadomienie o przestępstwie]

 

§ 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. La disposition de l'article. 191 § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

 

§ 3.^[211] Zawiadomienie o przestępstwie, co do którego prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe, lub własne dane świadczące o popełnieniu takiego przestępstwa Policja przekazuje wraz z zebranymi materiałami niezwłocznie prokuratorowi.

 

Art. 304un. [Wspólny protokół] ^[212]

Sporządza się wspólny protokół z przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej; dans ce protocole, vous pouvez également poster une demande de poursuite.

 

Art. 305. [Réponse à l'avis]

 

§ 1.^[213] Immédiatement après avoir reçu l'avis de l'infraction l'organisme chargé de la conduite des procédures préparatoires est tenu de délivrer une décision d'ouvrir ou non d'ouvrir une enquête.

 

§ 2.^[214] (abrogé)

 

§ 3.^[215] Décision d'ouvrir l'enquête semble procureur. Une décision de ne pas engager ou de mettre fin à l'enquête semble procureur ou de la police; décision rendue par le procureur de la police approuve.

 

§ 4.^[216] pour lancer, refus d'engager ou de mettre fin à l'enquête avise la personne ou institution de l'Etat, gouvernement local ou social, qui a rapporté un crime, et la victime divulguée, a o umorzeniu także podejrzanego – z pouczeniem o przysługujących im uprawnieniach.

 

Art. 306. [Zażalenie]

 

§ 1.^[217] Pokrzywdzonemu oraz instytucji wymienionej w art. 305 § 4 przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa, a stronom – na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.

 

§ 2. ^[218](abrogé)

 

§ 3.^[219] Jeżeli osoba lub instytucja, qui a rapporté un crime, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.

 

Art. 307. [Czynności sprawdzające]

 

§ 1.^[220] Jeżeli zachodzi potrzeba, Vous pouvez compléter la demande dans le délai prescrit, les données contenues dans l'avis de l'infraction ou de faire une vérification des faits à cet égard. Dans ce cas, la décision d'ouvrir une enquête ou de ne pas engager doit être délivré au plus tard 30 jours suivant la réception.

 

§ 2. Dans la sélection ne soit pas effectué une preuve d'expert ou d'activités qui nécessitent protocole radiation, sauf pour l'adoption de la notification orale de l'infraction ou demande de poursuite et activités spécifiées au § 3.

 

§ 3. Complétant les données contenues dans l'avis de l'infraction peut également être faite par l'audience comme témoin la personne adressant la notification.

 

§ 4.^[221] (abrogé)

 

§ 5.^[222] La disposition du § 2 stosuje się odpowiednio w wypadku podejmowania przez organy ścigania przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa sprawdzenia własnych informacji, nasuwających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo.

 

Art. 308. [Dochodzenie w niezbędnym zakresie] ^[223]

 

§ 1. W granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, prokurator albo Policja może w każdej sprawie, w wypadkach niecierpiących zwłoki, jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, przeprowadzić w niezbędnym zakresie czynności procesowe, a zwłaszcza dokonać oględzin, w razie potrzeby z udziałem biegłego, przeszukania lub czynności wymienionych w art. 74 § 2 Point 1 w stosunku do osoby podejrzanej, a także przedsięwziąć wobec niej inne niezbędne czynności, nie wyłączając pobrania krwi, włosów i wydzielin organizmu. Po dokonaniu tych czynności, Cas, w których prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe, prowadzący postępowanie przekazuje sprawę niezwłocznie prokuratorowi.

 

§ 2. W wypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przestępstwa, można w toku czynności wymienionych w § 1 przesłuchać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa w charakterze podejrzanego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia. Début de l'audience des informations sur le contenu de la charge.

 

§ 3. Dans le cas prévu au § 2, Cas, dans lequel l'instruction est obligatoire, au plus tard dans 5 jours à compter de la date de l'audience doit prendre la forme d'objections ou, en l'absence de conditions pour sa préparation, mettre fin à la procédure contre une personne des audiences.

 

§ 4.^[224] En matière, dans lequel il est obligatoire de mener une enquête, disposition prévue au § 3 semble procureur.

 

§ 5. Activités, visée au § 1 Je 2, Ils ne peuvent être effectués dans 5 jours à compter de la date de la première action.

 

§ 6. Dans les cas visés au § 1 Je 2 la durée de l'enquête ou une enquête est comptée à partir du premier jour de l'action.

 

SÉPARATION 35. Le cours de l'enquête^[225]

 

Art. 309. [Objet de l'enquête] ^[226]

L'enquête menée dans les cas:

 

1) le diagnostic en première instance la compétence du tribunal de district,

 

2) o występki – lorsque le suspect est un juge, procureur, L'agent de police, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Service des douanes ou le Bureau central de lutte contre la corruption,

 

3) o występki – lorsque le suspect est un officier de la garde des frontières, police militaire, l'autorité d'enquête financière ou une autorité supérieure sur l'organisme d'enquête financière, dans les domaines relevant de la compétence de ces autorités, ou des délits commis par ces agents dans l'exercice de ses fonctions officielles,

 

4) o występki, qui ne conduit pas à une enquête,

 

5) o występki, qui a effectué une enquête, jeżeli prokurator tak postanowi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy.

 

Art. 310. [Termin ukończenia śledztwa]

 

§ 1. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu 3 mois.

 

§ 2.^[227] W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony na dalszy czas oznaczony przez prokuratora nadzorującego śledztwo lub prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora, który prowadzi śledztwo, nie dłuższy jednak niż rok. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator nadrzędny nad prokuratorem nadzorującym lub prowadzącym śledztwo może przedłużyć jego okres na dalszy czas oznaczony.

 

Art. 311. [Organy prowadzące] ^[228]

 

§ 1. Śledztwo prowadzi prokurator.

 

§ 2. Prokurator może powierzyć Policji przeprowadzenie śledztwa w całości lub w określonym zakresie albo dokonanie poszczególnych czynności śledztwa; w wypadkach określonych w art. 309 Point 2 Je 3 można powierzyć Policji jedynie dokonanie poszczególnych czynności śledztwa.

 

§ 3. Powierzenie przewidziane w § 2 nie może obejmować czynności związanych z przedstawieniem zarzutów, zmianą lub uzupełnieniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz zamknięciem śledztwa; może jednak mieć zastosowanie art. 308 § 2.

 

§ 4. W sytuacji, visée au § 2, Policja może dokonać innych czynności, jeżeli wyłoni się taka potrzeba.

 

§ 5. Prokurator może zastrzec do osobistego wykonania jakąkolwiek czynność śledztwa, a w szczególności czynności wymagające postanowienia.

 

Art. 312. [Inne organy] ^[229]

Uprawnienia Policji przysługują także:

 

1) organom Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służby Celnej oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, w zakresie ich właściwości,

 

2) innym organom przewidzianym w przepisach szczególnych.

 

Art. 313. [Przedstawienie zarzutów]

 

§ 1.^[230] Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia śledztwa lub zebrane w jego toku uzasadniają dostatecznie podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, sporządza się postanowienie o przedstawieniu zarzutów, ogłasza je niezwłocznie podejrzanemu i przesłuchuje się go, chyba że ogłoszenie postanowienia lub przesłuchanie podejrzanego nie jest możliwe z powodu jego ukrywania się lub nieobecności w kraju.

 

§ 2. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawiera wskazanie podejrzanego, dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej.

 

§ 3.^[231] Podejrzany może do czasu zawiadomienia go o terminie zaznajomienia z materiałami śledztwa żądać podania mu ustnie podstaw zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia na piśmie, ce qui devrait lui enseigner. Uzasadnienie doręcza się podejrzanemu i ustanowionemu obrońcy w terminie 14 journées.

 

§ 4. W uzasadnieniu należy w szczególności wskazać, jakie fakty i dowody zostały przyjęte za podstawę zarzutów.

 

Art. 314. [Rozszerzenie i zmiana zarzutów] ^[232]

Jeżeli w toku śledztwa okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o przedstawieniu zarzutów albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci lub też, że czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, wydaje się niezwłocznie nowe postanowienie, ogłasza się je podejrzanemu oraz przesłuchuje się go. La disposition de l'article. 313 § 3 Je 4 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 315. [Wnioski dowodowe]

 

§ 1.^[233] Podejrzany i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik mogą składać wnioski o dokonanie czynności śledztwa.

 

§ 2. Stronie, która złożyła wniosek, oraz jej obrońcy lub pełnomocnikowi nie można odmówić wzięcia udziału w czynności, jeżeli tego żądają. La disposition de l'article. 318 zdanie drugie stosuje się.

 

Art. 316. [Czynności niepowtarzalne]

 

§ 1.^[234] Jeżeli czynności śledztwa nie będzie można powtórzyć na rozprawie, należy podejrzanego, pokrzywdzonego i ich przedstawicieli ustawowych, a obrońcę i pełnomocnika, jeżeli są już w sprawie ustanowieni, dopuścić do udziału w czynności, chyba że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub zniekształcenia dowodu w razie zwłoki.

 

§ 2. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się wtedy, gdy zwłoka grozi utratą lub zniekształceniem dowodu.

 

§ 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że świadka nie będzie można przesłuchać na rozprawie, strona lub prokurator albo inny organ prowadzący postępowanie mogą zwrócić się do sądu z żądaniem przesłuchania go przez sąd.

 

Art. 317. [Udział w innych czynnościach]

 

§ 1.^[235] Pages, a obrońcę lub pełnomocnika, gdy są już w sprawie ustanowieni, należy także na żądanie dopuścić do udziału w innych czynnościach śledztwa.

 

§ 2.^[236] W szczególnie uzasadnionym wypadku prokurator może postanowieniem odmówić dopuszczenia do udziału w czynności ze względu na ważny interes śledztwa albo odmówić sprowadzenia oskarżonego pozbawionego wolności, gdy spowodowałoby to poważne trudności.

 

Art. 318. [Opinia biegłego]

Gdy dopuszczono dowód z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli złożona została na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, gdy spowodowałoby to poważne trudności.

 

Art. 319. ^[237]

(abrogé)

 

Art. 320. ^[238]

(abrogé)

 

SÉPARATION 36. Zamknięcie śledztwa^[239]

 

Art. 321. [Zaznajomienie z materiałami śledztwa; zamknięcie śledztwa]

 

§ 1.^[240] Jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia śledztwa, na wniosek podejrzanego lub jego obrońcy o końcowe zaznajomienie z materiałami postępowania, prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę o terminie końcowego zaznajomienia, les instruire sur la loi avant l'examen de la loi dans un délai approprié à la gravité ou la complexité de l'affaire, déterminé par l'organe judiciaire.

 

§ 2. Le terme procédure de familiarisation des matériaux suspects doivent être déterminés, au service de l'avis du suspect et son avocat de la défense ont passé au moins 7 journées.

 

§ 3.^[241] Les activités suspectes connaissance avec les matériaux de la procédure a le droit de participer défenseur.

 

§ 4.^[242] Non absence justifiée du suspect ou son avocat de ne pas entraver d'autres procédures.

 

§ 5.^[243] Dans 3 jours à compter de la date de familiarisation avec les matériaux du suspect, les parties peuvent présenter des demandes pour compléter l'enquête. La disposition de l'article. 315 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 6.^[244] Si vous n'avez pas besoin de compléter l'enquête, wydaje się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści zawiadamia się podejrzanego oraz jego obrońcę.

 

Art. 322. [Umorzenie śledztwa]

 

§ 1.^[245] Jeżeli postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, a nie zachodzą warunki określone w art. 324, umarza się śledztwo bez konieczności uprzedniego zaznajomienia z materiałami postępowania i jego zamknięcia.

 

§ 2.^[246] Postanowienie o umorzeniu śledztwa powinno zawierać, oprócz danych wymienionych w art. 94, dokładne określenie czynu i jego kwalifikacji prawnej oraz wskazanie przyczyn umorzenia.

 

§ 3. Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów albo przesłuchaniu osoby w charakterze podejrzanego, postanowienie o umorzeniu powinno zawierać także imię i nazwisko podejrzanego oraz w razie potrzeby inne dane o jego osobie.

 

Art. 323. [Dowody rzeczowe]

 

§ 1.^[247] W razie umorzenia śledztwa prokurator wydaje postanowienie co do dowodów rzeczowych stosownie do przepisów art. 230-233.

 

§ 2. Na postanowienie, visée au § 1, przysługuje zażalenie podejrzanemu, pokrzywdzonemu i osobie, od której przedmioty te odebrano lub która zgłosiła do nich roszczenie.

 

§ 3.^[248] Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu śledztwa prokurator, w razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 i l'art. 100 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 1 Je 2 oraz article. 47 § 4 Code fiscal pénal, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego. Z takim wnioskiem prokurator może wystąpić również w wypadku umorzenia postępowania wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, o ile przepis przewiduje orzeczenie przepadku.

 

Art. 324. [Wniosek o wznowienie śledztwa i zastosowanie środków zabezpieczających] ^[249]

 

§ 1. Jeżeli zostanie ustalone, że podejrzany dopuścił się czynu w stanie niepoczytalności, a istnieją podstawy do zastosowania środków zabezpieczających, prokurator po zamknięciu śledztwa kieruje sprawę do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających. La disposition de l'article. 321 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Jeżeli sąd nie znajduje podstaw do uwzględnienia wniosku, visée au § 1, przekazuje sprawę prokuratorowi do dalszego prowadzenia.

 

§ 3. La décision du tribunal peut faire appel.

 

Art. 325. [Zawieszenie śledztwa] ^[250]

Postanowienie o zawieszeniu śledztwa, jeżeli nie zostało wydane przez prokuratora, wymaga jego pisemnego zatwierdzenia.

 

Rozdział 36a. RECHERCHE DE RENSEIGNEMENTS^[251]

 

Art. 325un. [Odpowiednie stosowanie przepisów o śledztwie] ^[252]

 

§ 1. Dochodzenie prowadzi Policja lub organy, visée à l'article. 312, chyba że prowadzi je prokurator.

 

§ 2. Przepisy dotyczące śledztwa stosuje się odpowiednio do dochodzenia, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

Art. 325b. [Zakres spraw objętych dochodzeniem]

 

§ 1. ^[253] Dochodzenie prowadzi się w sprawach o przestępstwa należące do właściwości sądu rejonowego:

 

1) zagrożone karą nieprzekraczającą 5 ans d'emprisonnement, z tym że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 100 000 zł,

 

2) przewidziane w art. 159 Je 262 § 2 Kodeksu karnego,

 

3) przewidziane w art. 279 § 1, art. 286 § 1 Je 2 et les articles. 289 § 2 Kodeksu karnego, si la valeur du crime ou du dommage causé ou ne menace pas dépasser 100 000 zł.

 

§ 2.^[254] Parmi les cas d'infractions énumérées au § 1 Point 1 ne conduit pas à enquêter sur les infractions définies dans le Code pénal l'article. 155, art. 156 § 2, art. 157à § 1, art. 164 § 2, art. 165 § 2, art. 168, art. 174 § 2, art. 175, 181-184, 186, 201, art. 231 § 1 Je 3, art. 233 § 1 Je 4, art. 240 § 1, art. 250à § 1-3, art. 265 § 3 et le chapitre XXXVI et XXXVII.

 

Art. 325c. [enquête de preuve négative] ^[255]

Une enquête est pas effectuée:

 

1) par rapport à l'accusé privées de liberté dans ce ou toute autre question, SANS QUE:

un) Nous arrêtions,

 

b) auteur reconnu à agir directement ou après temporairement arrêté,

 

 

2) si l'accusé est mineur, sourd, muet, aveugle ou lorsque des experts psychiatres appelés à donner son avis sur la découverte, że poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu lub w czasie postępowania jest wyłączona albo w znacznym stopniu ograniczona.

 

Art. 325d. [PROCURATION]

Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z właściwymi ministrami, déterminer la, par règlement, organy uprawnione obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom, mając na uwadze określony przez ustawę zakres kompetencji tych organów.

 

Art. 325et. [Postanowienia w dochodzeniu]

 

§ 1. Postanowienia o wszczęciu dochodzenia, odmowie wszczęcia dochodzenia, umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, umorzeniu dochodzenia oraz o jego zawieszeniu wydaje prowadzący postępowanie. Mogą one zostać zamieszczone w protokole, visée à l'article. 304un, i nie wymagają uzasadnienia.

 

§ 2.^[256] Postanowienia, visée au § 1, z wyjątkiem postanowienia o wszczęciu dochodzenia oraz umorzeniu i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, zatwierdza prokurator. Prokurator stosuje art. 323; nie dotyczy to sprawy, którą po umorzeniu wpisano do rejestru przestępstw.

 

§ 3.^[257] Nie jest wymagane powiadomienie prokuratora o wszczęciu dochodzenia.

 

§ 4.^[258] Zażalenie na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw wnosi się do prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru nad dochodzeniem. Jeżeli prokurator nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu.

 

Art. 325f. [Postępowanie rejestrowe]

 

§ 1. Jeżeli dane uzyskane w toku czynności, visée à l'article. 308 § 1, lub prowadzonego przez okres co najmniej 5 dni dochodzenia nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności procesowych, można wydać postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw.

 

§ 2. Po wydaniu postanowienia, visée au § 1, Policja, na podstawie odrębnych przepisów, prowadzi czynności w celu wykrycia sprawcy i uzyskania dowodów.

 

§ 3. Jeżeli zostaną ujawnione dane pozwalające na wykrycie sprawcy, Policja wydaje postanowienie o podjęciu na nowo dochodzenia. La disposition de l'article. 305 § 4 s'appliquent mutatis mutandis; przepisów art. 305 § 3 zdanie pierwsze oraz art. 327 § 1 ne s'applique pas.

 

§ 4. Na postanowienie, visée au § 1, przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych.

 

Art. 325g. [Przesłuchanie podejrzanego]

 

§ 1.^[259] Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest tymczasowo aresztowany.

 

§ 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego.

 

§ 3. Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy.

 

Art. 325h. [Ograniczenie dochodzenia]

Dochodzenie można ograniczyć do ustalenia, czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Należy jednak dokonać czynności przewidzianych w art. 321 § 1-5 et les articles. 325g § 2, przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić i utrwalić w protokołach czynności, których nie będzie można powtórzyć. Utrwalenie innych czynności dowodowych następuje w formie protokołu ograniczonego do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących udział w czynności; disposition de l'article. 148 § 2 zdanie pierwsze nie stosuje się.

 

Art. 325Je. [Termin zakończenia dochodzenia; inne zagadnienia]

 

§ 1.^[260] Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu 2 mois. Prokurator może przedłużyć ten okres do 3 mois, a w wypadkach szczególnie uzasadnionych – na dalszy czas oznaczony.

 

§ 2. Organ prowadzący dochodzenie ma uprawnienia prokuratora, visée à l'article. 23un.

 

§ 3. Uprawnienia prokuratora określone w art. 335 § 1, art. 336 Je 387 § 2 przysługują także organom, visée à l'article. 325d.

 

SÉPARATION 37. Nadzór prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym

 

Art. 326. [Zakres nadzoru]

 

§ 1.^[261] Prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem przygotowawczym w zakresie, w jakim go sam nie prowadzi; procureur peut également inclure la supervision de la procédure, visée à l'article. 307.

 

§ 2. Le procureur est tenu d'assurer le bon déroulement et efficace de toute la procédure est supervisée par lui-même.

 

§ 3. En ce qui concerne la surveillance, en particulier, le procureur peut:

 

1) se familiariser avec les intentions d'enquête, indiquer les directions de la procédure et de donner des ordres quant à,

 

2) une demande que les documents recueillis au cours de la procédure,

 

3) participer aux activités menées par la conduite de la procédure, porter personnellement-les ou prendre la question à sa conduite,

 

4) des ordres, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie.

 

§ 4. W razie niewykonania przez organ nie będący prokuratorem postanowienia, zarządzenia lub polecenia wydanego przez prokuratora sprawującego nadzór, na jego żądanie przełożony funkcjonariusza wszczyna postępowanie służbowe; o wyniku postępowania informuje się prokuratora.

 

Art. 327. [Podjęcie i wznowienie postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. Umorzone postępowanie przygotowawcze może być w każdym czasie podjęte na nowo na mocy postanowienia prokuratora, jeżeli nie będzie się toczyć przeciw osobie, która w poprzednim postępowaniu występowała w charakterze podejrzanego. Przepis ten stosuje się odpowiednio w sprawie, w której odmówiono wszczęcia śledztwa lub dochodzenia.

 

§ 2.^[262] Prawomocnie umorzone postępowanie przygotowawcze wznawia się przeciwko osobie, która występowała w charakterze podejrzanego, na mocy postanowienia prokuratora nadrzędnego nad tym, który wydał lub zatwierdził postanowienie o umorzeniu, seulement, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane w poprzednim postępowaniu albo gdy zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 3. Przewidziane w ustawie ograniczenia okresu tymczasowego aresztowania stosuje się wówczas do łącznego czasu trwania tego środka.

 

§ 3. Przed wydaniem postanowienia o podjęciu lub wznowieniu, prokurator może przedsięwziąć osobiście lub zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia.

 

§ 4. Po wniesieniu aktu oskarżenia sąd umarza postępowanie, jeżeli stwierdzi, że postępowanie przygotowawcze wznowiono mimo braku podstaw.

 

Art. 328. [Nadzwyczajne uchylenie prawomocnego postanowienia o wznowieniu postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. Prokurator Generalny może uchylić prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego w stosunku do osoby, która występowała w charakterze podejrzanego, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było niezasadne. Ce n'est pas le cas, w którym sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu.

 

§ 2. Po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu, Prokurator Generalny może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego uzasadnienie jedynie na korzyść podejrzanego.

 

SÉPARATION 38. Czynności sądowe w postępowaniu przygotowawczym

 

Art. 329. [Właściwość i skład sądu]

 

§ 1. Przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, sauf si la loi en dispose autrement.

 

§ 2. Sąd dokonuje czynności jednoosobowo także wtedy, gdy rozpoznaje zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego, à moins que la loi en dispose autrement.

 

Art. 330. [Akt oskarżenia pokrzywdzonego]

 

§ 1. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące.

 

§ 2.^[263] Jeżeli prokurator nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. W takim wypadku pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1, może wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 – ce qui devrait lui enseigner.

 

§ 3. W razie wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia prezes sądu przesyła jego odpis prokuratorowi, wzywając go do nadesłania w terminie 14 dni akt postępowania przygotowawczego.

 

SÉPARATION 39. Akt oskarżenia

 

Art. 331. [Sposoby zakończenia postępowania przygotowawczego; terminy] ^[264]

 

§ 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa albo od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu, prokurator sporządza akt oskarżenia lub zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu i wnosi go do sądu albo sam wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu albo o uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia.

 

§ 2. Organe, visée à l'article. 325d, może wnieść akt oskarżenia bezpośrednio do sądu, chyba że prokurator postanowi inaczej.

 

§ 3. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, termin wymieniony w § 1 est 7 journées.

 

§ 4. Dans le cas d, w której wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, akt oskarżenia należy wnieść nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.

 

Art. 332. [Treść aktu oskarżenia]

 

§ 1. ^[265] Akt oskarżenia powinien zawierać:

 

1) le nom de l'accusé, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego,

 

2) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, lieu, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody,

 

3) INDICATION, że czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64 Kodeksu karnego albo w art. 37 § 1 Point 4 Code fiscal pénal,

 

4) wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada,

 

5) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu postępowania,

 

6) uzasadnienie oskarżenia.

 

§ 2. W uzasadnieniu należy przytoczyć fakty i dowody, na których oskarżenie się opiera, a w miarę potrzeby wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie.

 

§ 3.^[266] Akt oskarżenia sporządzony przez Policję lub organ, visée à l'article. 325d, może nie zawierać uzasadnienia.

 

Art. 333. [Treść aktu oskarżenia; załączniki i wnioski prokuratora]

 

§ 1. L'acte d'accusation devrait également inclure:

 

1) liste des personnes, demande du procureur qui appellent,

 

2) une liste d'autres éléments de preuve, dont la conduite à la demande du procureur de première instance.

 

§ 2. Le Procureur peut demander l'omission de l'appel et lu à l'audience le témoignage des témoins qui sont à l'étranger ou qui a déclaré circonstances, dans lequel l'accusé n'a pas nié leurs explications, et les circonstances ne sont pas si importants, il était nécessaire de l'interrogatoire des témoins au procès. Ne s'applique pas aux personnes visées à l'article. 182.

 

§ 3. Pour accompagner la mise en accusation, à la cour, une liste des communiqués victimes avec leurs adresses, a także adresy osób, visée au § 1 Point 1.

 

§ 4. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o zobowiązanie podmiotu określonego w art. 52 Kodeksu karnego do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa uzyskanej korzyści majątkowej oraz zawiadomienie tego podmiotu o terminie rozprawy; wniosek powinien zawierać uzasadnienie.

 

Art. 334. [Przesłanie akt; zawiadomienie o przesłaniu aktu oskarżenia]

 

§ 1. Z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania przygotowawczego wraz z załącznikami, a także po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego oskarżonego.

 

§ 2.^[267] O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oraz o treści przepisów art. 335 Je 387 oskarżyciel publiczny zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego, a także osobę lub instytucję, qui a rapporté un crime. Pokrzywdzonego należy pouczyć o uprawnieniach związanych z dochodzeniem roszczeń majątkowych oraz o treści przepisu art. 49un, a w razie potrzeby także o prawie do złożenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

 

Art. 335. [Wniosek o skazanie bez rozprawy] ^[268]

 

§ 1. Prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte.

 

§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, visée au § 1, a w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości, dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie przeprowadzać; przeprowadza się jednak czynności, co do których zachodzi niebezpieczeństwo, że nie będzie można ich przeprowadzić na rozprawie.

 

§ 3. Uzasadnienie aktu oskarżenia można ograniczyć do wskazania okoliczności, visée au § 1.

 

Art. 336. [Wniosek o warunkowe umorzenie postępowania]

 

§ 1. Jeżeli spełnione są przesłanki uzasadniające warunkowe umorzenie postępowania, prokurator może zamiast aktu oskarżenia sporządzić i skierować do sądu wniosek o takie umorzenie.

 

§ 2. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy art. 332 § 1 Point 1, 2, 4 Je 5. Uzasadnienie wniosku można ograniczyć do wskazania dowodów świadczących o tym, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a nadto okoliczności przemawiających za warunkowym umorzeniem.

 

§ 3. Prokurator może wskazać proponowany okres próby, obowiązki, które należy nałożyć na oskarżonego i, stosownie do okoliczności, wnioski co do dozoru.

 

§ 4.^[269] Do wniosku dołącza się, à la cour, une liste des communiqués victimes avec leurs adresses. La disposition de l'article. 334 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 5. Do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące aktu oskarżenia zawarte w rozdziale 40.

 

Dział VIII. Postępowanie przed sądem pierwszej instancji

 

SÉPARATION 40. Wstępna kontrola oskarżenia

 

Art. 337. [Kontrola wymagań formalnych]

 

§ 1.^[270] Jeżeli akt oskarżenia nie odpowiada warunkom formalnym, wymienionym w art. 119, 332, 333 OU 335, a także gdy nie zostały spełnione warunki wymienione w art. 334, prezes sądu zwraca go oskarżycielowi w celu usunięcia braków w terminie 7 journées.

 

§ 2. Na zarządzenie, visée au § 1, oskarżycielowi przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

 

§ 3. Oskarżyciel publiczny, który nie wnosi zażalenia, jest obowiązany wnieść w terminie wskazanym w § 1 poprawiony lub uzupełniony akt oskarżenia.

 

Art. 338. [Dalsze czynności prezesa]

 

§ 1.^[271] Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu zarządza doręczenie jego odpisu oskarżonemu, wzywając go do składania wniosków dowodowych w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia. Jeżeli akt oskarżenia zawiera wniosek, visée à l'article. 335 § 1, jego odpis doręcza się ujawnionemu pokrzywdzonemu.

 

§ 2. Oskarżony ma prawo wniesienia, dans 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, ce qui devrait lui enseigner.

 

§ 3.^[272] Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli “secrète” OU “top secret”, oskarżonemu doręcza się odpis aktu oskarżenia bez uzasadnienia. Uzasadnienie aktu oskarżenia udostępnia się jednak z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd.

 

Art. 339. [Posiedzenie sądu]

 

§ 1.^[273] Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, SI:

 

1) prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających,

 

2) zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania,

 

3) akt oskarżenia zawiera wniosek, visée à l'article. 335.

 

§ 2. ^[274](abrogé)

 

§ 3.^[275] Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:

 

1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 Point 2-11,

 

2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia,

 

3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu lub o zmianie wskazanego w akcie oskarżenia trybu postępowania,

 

4) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego,

 

5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania,

 

6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu,

 

7) wydania wyroku nakazowego.

 

§ 4.^[276] Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie ponadto, gdy zachodzi potrzeba rozważenia możliwości przekazania jej do postępowania mediacyjnego; la disposition de l'article. 23a stosuje się odpowiednio.

 

§ 5.^[277] Pages, obrońcy i pełnomocnicy mogą wziąć udział w posiedzeniach wymienionych w § 1 oraz w § 3 Point 1, 2 Je 6, z tym że udział prokuratora i obrońcy w posiedzeniu w przedmiocie orzeczenia środka zabezpieczającego określonego w art. 94 OU 95 Kodeksu karnego jest obowiązkowy.

 

Art. 340. [Umorzenie postępowania]

 

§ 1. W kwestii umorzenia postępowania stosuje się odpowiednio art. 322 oraz article. 323 § 1 Je 2.

 

§ 2.^[278] W razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 1 Point 1 Kodeksu karnego skarbowego sąd, umarzając postępowanie lub rozpoznając wniosek prokuratora wymieniony w art. 323 § 3, orzeka przepadek.

 

§ 3. Osoba roszcząca sobie prawo do korzyści lub przedmiotów, których przepadek orzeczono tytułem środka zabezpieczającego, może dochodzić swych roszczeń tylko w postępowaniu cywilnym.

 

Art. 341. [Désistement conditionnel]

 

§ 1.^[279] procureur général, oskarżony i pokrzywdzony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Udział ich jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.

 

§ 2.^[280] Jeżeli oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu, puis, gdy sąd uznaje, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje sprawę na rozprawę. Wniosek prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania zastępuje akt oskarżenia. Dans 7 dni prokurator dokonuje czynności określonych w art. 333 § 1-2.

 

§ 3. Jeżeli sąd uzna za celowe ze względu na możliwość porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii naprawienia szkody lub zadośćuczynienia, może odroczyć posiedzenie, wyznaczając stronom odpowiedni termin. Na wniosek oskarżonego i pokrzywdzonego, uzasadniony potrzebą dokonania uzgodnień, sąd zarządza stosowną przerwę lub odracza posiedzenie.

 

§ 4. Sąd orzekając o warunkowym umorzeniu bierze pod uwagę wyniki porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii wskazanej w § 3.

 

§ 5.^[281] W przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania sąd orzeka na posiedzeniu wyrokiem.

 

Art. 342. [Wyrok warunkowo umarzający postępowanie]

 

§ 1.^[282] W wyroku warunkowo umarzającym postępowanie należy dokładnie określić czyn oskarżonego, wskazać przepis ustawy karnej, pod który czyn podpada, oraz oznaczyć okres próby.

 

§ 2.^[283] W wyroku sąd określa także nałożone na oskarżonego obowiązki oraz sposób i termin ich wykonania, a w razie uznania za celowe – również dozór kuratora, osoby godnej zaufania albo instytucji lub organizacji społecznej.

 

§ 3.^[284] Wyrok powinien w razie potrzeby zawierać rozstrzygnięcie co do dowodów rzeczowych. Sąd stosuje odpowiednio art. 230 § 2 Je 3 oraz article. 231-233, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dowodów na wypadek podjęcia postępowania.

 

§ 4.^[285] Zawarte w wyroku rozstrzygnięcie, visée au § 3, może być zaskarżone zażaleniem przez osoby wskazane w art. 323 § 2.

 

§ 5.^[286] Wyrok doręcza się także pokrzywdzonemu.

 

Art. 343. [Rozpoznanie wniosku o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy] ^[287]

 

§ 1. Uwzględniając wniosek, visée à l'article. 335, le tribunal peut appliquer atténuation extraordinaire de la peine, warunkowo zawiesić jej wykonanie albo orzec wyłącznie środek karny wymieniony w art. 39 Point 1-3, 5-8 Kodeksu karnego.

 

§ 2. Dans le cas mentionné au § 1:

 

1) nadzwyczajne złagodzenie kary może nastąpić również w innych wypadkach niż przewidziane w art. 60 § 1-4 Kodeksu karnego,

 

2) warunkowe zawieszenie wykonania kary może nastąpić niezależnie od przesłanek określonych w art. 69 § 1-3 Kodeksu karnego, przy czym nie stosuje się go do kary pozbawienia wolności w wymiarze powyżej lat 5, a okres próby nie może przekroczyć 10 ans,

 

3) ograniczenie skazania do orzeczenia środka karnego może nastąpić, jeżeli przypisany oskarżonemu występek jest zagrożony karą nieprzekraczającą 5 ans d'emprisonnement.

 

§ 3. Jeżeli nie ma zastosowania art. 46 Kodeksu karnego, sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od naprawienia szkody w całości albo w części lub od zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. La disposition de l'article. 341 § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 4. Postępowania dowodowego nie prowadzi się. La disposition de l'article. 394 stosuje się jednak odpowiednio.

 

§ 5. procureur général, oskarżony i pokrzywdzony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Pokrzywdzony może najpóźniej na tym posiedzeniu złożyć oświadczenie, visée à l'article. 54 § 1. Udział prokuratora, oskarżonego lub pokrzywdzonego w posiedzeniu jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.

 

§ 6. NORMANDIE, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem.

 

§ 7. Jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

 

Art. 344. [mesures préventives]

Jeżeli oskarżony jest tymczasowo aresztowany, sąd z urzędu rozstrzyga o utrzymaniu, zmianie lub uchyleniu tego środka. W razie potrzeby orzeka także o innych środkach zapobiegawczych.

 

Art. 345. [Uzupełnienie postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. Sąd przekazuje sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, jeżeli akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania, zwłaszcza na potrzebę poszukiwania dowodów, zaś dokonanie niezbędnych czynności przez sąd powodowałoby znaczne trudności.

 

§ 2. Przekazując sprawę prokuratorowi sąd wskazuje kierunek uzupełnienia, a w razie potrzeby także odpowiednie czynności, jakie należy przedsięwziąć.

 

§ 3. Na postanowienie, visée au § 1, służy stronom zażalenie.

 

Art. 346. [Decyzje prokuratora po uzupełnieniu]

Po uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia oskarżyciel publiczny składa nowy akt oskarżenia albo podtrzymuje poprzedni, albo zwraca sądowi akta sprawy z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania lub postępowanie umarza.

 

Art. 347. [Niezwiązanie oceną]

W dalszym postępowaniu sąd nie jest związany ani oceną faktyczną, ani prawną przyjętą za podstawę postanowień i zarządzeń wydanych na posiedzeniu.

 

SÉPARATION 41. Przygotowanie do rozprawy głównej

 

Art. 348. [Niezwłoczne wyznaczenie]

Rozprawę należy wyznaczyć i przeprowadzić bez nieuzasadnionej zwłoki.

 

Art. 349. [Posiedzenie sądu]

Prezes sądu może wnieść sprawę na posiedzenie, jeżeli ze względu na zawiłość sprawy lub z innych ważnych powodów uzna, że może to przyczynić się do usprawnienia postępowania, a zwłaszcza należytego przygotowania i organizacji rozprawy głównej.

 

Art. 350. [Zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy głównej]

 

§ 1. Prezes sądu wydaje pisemne zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy głównej, w którym wskazuje:

 

1) sędziego albo członków składu orzekającego,

 

2) JOURNÉE, godzinę i salę rozprawy,

 

3) strony i inne osoby, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej terminie,

 

4) inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy.

 

§ 2. Co do oskarżonego pozbawionego wolności należy w każdym wypadku wydać zarządzenie doprowadzenia go na rozprawę.

 

Art. 351. [Wyznaczenie składu]

 

§ 1.^[288] Sędziego albo sędziów powołanych do orzekania w sprawie wyznacza się w kolejności według wpływu sprawy oraz jawnej dla stron listy sędziów danego sądu lub wydziału. Odstępstwo od tej kolejności jest dopuszczalne tylko z powodu choroby sędziego lub z innej ważnej przyczyny, co należy zaznaczyć w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy.

 

§ 2. Gdy w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą 25 ans d'emprisonnement ou la réclusion à perpétuité, wyznaczenia składu orzekającego dokonuje się na wniosek prokuratora lub obrońcy w drodze losowania, przy którym mają oni prawo być obecni. Prokurator może złożyć wniosek nie później niż w ciągu 7 dni po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a obrońca w ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia.

 

§ 3.^[289] Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, szczegółowe zasady wyznaczania i losowania składu orzekającego, mając na uwadze konieczność zagwarantowania równego prawdopodobieństwa udziału w składzie orzekającym w każdej sprawie wszystkim sędziom danego sądu lub wydziału.

 

Art. 352. [Dopuszczenie dowodów] ^[290]

Prezes sądu po rozważeniu wniosków stron i podmiotu, visée à l'article. 416 lub z urzędu dopuszcza dowody i zarządza ich sprowadzenie na rozprawę. La disposition de l'article. 368 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 353. [Niezachowanie terminu]

 

§ 1. Pomiędzy doręczeniem zawiadomienia a terminem rozprawy głównej powinno upłynąć co najmniej 7 journées.

 

§ 2. W razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego, ulega odroczeniu.

 

Art. 354. [Les mesures de protection] ^[291]

W wypadku wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i o zastosowanie środków zabezpieczających stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału z następującymi zmianami:

 

1) nie stosuje się przepisów o oskarżycielu posiłkowym, a powództwo cywilne jest niedopuszczalne,

 

2) wniosek kieruje się na rozprawę, chyba że w świetle materiałów postępowania przygotowawczego popełnienie czynu zabronionego przez podejrzanego i jego niepoczytalność w chwili czynu nie budzą wątpliwości, a prezes sądu uzna za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu z udziałem prokuratora, obrońcy i podejrzanego; podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, chyba że sąd uzna jego udział za konieczny; pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w posiedzeniu,

 

3) w razie umorzenia postępowani a stosuje się art. 322 § 2 Je 3.

 

SÉPARATION 42. Jawność rozprawy głównej

 

Art. 355. [Zasada jawności]

Rozprawa odbywa się jawnie. Ograniczenia jawności określa ustawa.

 

Art. 356. [Publiczność]

 

§ 1. Na rozprawie oprócz osób biorących udział w postępowaniu mogą być obecne tylko osoby pełnoletnie, nie uzbrojone.

 

§ 2. Przewodniczący może zezwolić na obecność na rozprawie małoletnim oraz osobom obowiązanym do noszenia broni.

 

§ 3. Nie mogą być obecne na rozprawie osoby znajdujące się w stanie nie licującym z powagą sądu.

 

Art. 357. [Środki masowego przekazu]

 

§ 1. Sąd może zezwolić przedstawicielom radia, telewizji, filmu i prasy na dokonywanie za pomocą aparatury utrwaleń obrazu i dźwięku z przebiegu rozprawy, gdy uzasadniony interes społeczny za tym przemawia, dokonywanie tych czynności nie będzie utrudniać prowadzenia rozprawy, a ważny interes uczestnika postępowania temu się nie sprzeciwia.

 

§ 2. Sąd może określić warunki, od których uzależnia wydanie zezwolenia przewidzianego w § 1.

 

Art. 358. [Uprawnienie stron]

Jeżeli nie przemawia przeciw temu wzgląd na prawidłowość postępowania, sąd na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk.

 

Art. 359. [Rozprawa niejawna]

Niejawna jest rozprawa, która dotyczy:

 

1) wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i zastosowanie środka zabezpieczającego,

 

2) sprawy o pomówienie lub znieważenie; na wniosek pokrzywdzonego rozprawa odbywa się jednak jawnie.

 

Art. 360. [Désactivation de la transparence]

 

§ 1. Sąd wyłącza jawność rozprawy w całości albo w części, jeżeli jawność mogłaby:

 

1) causer des troubles publics,

 

2) offenser les bonnes manières,

 

3) révéler les circonstances, qui doivent être conservés en raison des intérêts importants de l'état secret,,

 

4) une violation des intérêts privés importants.

 

§ 2. Le tribunal exclut la preuve de tout ou partie de l'audience à la demande de la personne, qui a déposé des poursuites.

 

§ 3.^[292] Le tribunal peut exclure la preuve de tout ou partie du procès, si même l'un des accusés est un mineur ou un témoin de l'audience, qui n'a pas terminé 15 ans.

 

Art. 361. [Les personnes indiquées]

 

§ 1. Si vous désactivez la transparence peut être présent à l'audience, en plus des personnes participant à la procédure, po dwie osoby wskazane przez oskarżyciela publicznego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i oskarżonego. Jeżeli jest kilku oskarżycieli lub oskarżonych, każdy z nich może żądać pozostawienia na sali rozpraw po jednej osobie.

 

§ 2.^[293] La disposition du § 1 ne s'applique pas, jeżeli zachodzi obawa ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności “secrète” OU “top secret”.

 

§ 3. W razie wyłączenia jawności przewodniczący może zezwolić poszczególnym osobom na obecność na rozprawie.

 

Art. 362. [Obowiązek zachowania tajemnicy]

Przewodniczący poucza obecnych o obowiązku zachowania w tajemnicy okoliczności ujawnionych na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności i uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku.

 

Art. 363. [Wniosek o wyłączenie jawności]

Z chwilą zgłoszenia wniosku o wyłączenie jawności rozprawa w zakresie tego wniosku odbywa się z wyłączeniem jawności, jeżeli o to wnosi strona lub sąd uzna to za potrzebne.

 

Art. 364. [Jawność ogłoszenia wyroku]

 

§ 1. Ogłoszenie wyroku odbywa się jawnie.

 

§ 2. Jeżeli jawność rozprawy wyłączono w całości lub w części, przytoczenie powodów wyroku może nastąpić również z wyłączeniem jawności w całości lub w części.

 

SÉPARATION 43. Przepisy ogólne o rozprawie głównej

 

Art. 365. [Ustność rozprawy]

Rozprawa odbywa się ustnie.

 

Art. 366. [Rola przewodniczącego]

 

§ 1. Przewodniczący kieruje rozprawą i czuwa nad jej prawidłowym przebiegiem, indépendamment, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, a w miarę możności także okoliczności sprzyjające popełnieniu przestępstwa.

 

§ 2. Przewodniczący powinien dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszej rozprawie głównej.

 

Art. 367. [Prawo do wypowiedzi]

 

§ 1. Przewodniczący umożliwia stronom wypowiedzenie się co do każdej kwestii podlegającej rozstrzygnięciu.

 

§ 2. Jeżeli w jakiejkolwiek kwestii jedna ze stron zabiera głos, prawo głosu przysługuje również wszystkim innym stronom. Obrońcy oskarżonego i oskarżonemu przysługuje głos ostatni.

 

Art. 368. [Wnioski dowodowe]

O przychylnym załatwieniu wniosku dowodowego strony, à laquelle l'autre partie n'a pas contesté, rozstrzyga ostatecznie przewodniczący; w innych wypadkach sąd wydaje postanowienie.

 

Art. 369. [Kolejność przeprowadzania dowodów]

La preuve à l'appui de l'accusation devrait être effectuée dans la mesure où les preuves possibles avant de servir à défendre.

 

Art. 370. [Tryb przesłuchiwania]

 

§ 1.^[294] Après la fin de la liberté de la personne entendu l'appel du Président, conformément à l'article. 171 § 1, Ils peuvent lui poser des questions dans l'ordre suivant: le procureur, procureur, procureur avocat, procureur privé, procureur privé Agent, partie civile, avocat civil demandeur, EXPERT, AGENT, visée à l'article. 416, défenseur, oskarżony, membres du banc.

 

§ 2. ENDROIT, témoin dont la demande a été approuvée, poser des questions devant d'autres partis.

 

§ 3.^[295] Le cas échéant, les membres du groupe de peut poser des adjudicatrice, des questions sur leur tour.

 

§ 4.^[296] Président a abrogé les questions, visée à l'article. 171 § 6, lub gdy z innych powodów uznaje je za niestosowne.

 

Art. 371. [Środki zapobiegające porozumiewaniu się]

 

§ 1. Przy przesłuchaniu świadka nie powinni być obecni świadkowie, którzy jeszcze nie zostali przesłuchani.

 

§ 2. Przewodniczący powinien przedsiębrać środki zapobiegające porozumiewaniu się osób przesłuchanych z osobami, które jeszcze nie zostały przesłuchane.

 

Art. 372. [Utrzymanie spokoju i porządku]

Przewodniczący wydaje wszelkie zarządzenia niezbędne do utrzymania na sali sądowej spokoju i porządku.

 

Art. 373. [RAPPELÉ] ^[297]

Od zarządzeń przewodniczącego wydanych na rozprawie głównej przysługuje odwołanie do składu orzekającego, chyba że sąd orzeka jednoosobowo.

 

Art. 374. [Obecność oskarżonego]

 

§ 1. Obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, sauf si la loi en dispose autrement.

 

§ 2. Przewodniczący może wydać zarządzenie w celu uniemożliwienia oskarżonemu wydalenia się z sądu przed zakończeniem rozprawy.

 

Art. 375. [Wydalenie oskarżonego]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony pomimo upomnienia go przez przewodniczącego zachowuje się nadal w sposób zakłócający porządek rozprawy lub godzący w powagę sądu, przewodniczący może wydalić go na pewien czas z sali rozprawy.

 

§ 2. Zezwalając oskarżonemu na powrót, przewodniczący niezwłocznie informuje go o przebiegu rozprawy w czasie jego nieobecności oraz umożliwia mu złożenie wyjaśnień co do przeprowadzonych w czasie jego nieobecności dowodów.

 

Art. 376. [Opuszczenie sali oraz niestawiennictwo oskarżonego]

 

§ 1.^[298] Jeżeli oskarżony, który złożył już wyjaśnienia, opuścił salę rozprawy bez zezwolenia przewodniczącego, sąd może prowadzić rozprawę w dalszym ciągu pomimo nieobecności oskarżonego, a wyroku wydanego w tym wypadku nie uważa się za zaoczny. Sąd zarządza zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie oskarżonego, jeżeli uznaje jego obecność za niezbędną. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu tego sądu.

 

§ 2. Przepis ten stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżony po złożeniu wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej, nie stawił się na tę rozprawę bez usprawiedliwienia.

 

§ 3. Jeżeli na rozprawę odroczoną lub przerwaną nie stawił się współoskarżony, który usprawiedliwił swoje niestawiennictwo, sąd może prowadzić rozprawę w zakresie nie dotyczącym bezpośrednio nieobecnego oskarżonego, jeżeli nie ograniczy to jego prawa do obrony.

 

Art. 377. [Niezdolność oskarżonego do udziału w rozprawie; niestawiennictwo oskarżonego]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony wprawił się ze swej winy w stan niezdolności do udziału w rozprawie lub w posiedzeniu, w którym jego udział jest obowiązkowy, sąd może prowadzić postępowanie pomimo jego nieobecności, nawet jeżeli nie złożył jeszcze wyjaśnień.

 

§ 2.^[299] Przed wydaniem postanowienia, visée au § 1, sąd zapoznaje się ze świadectwem lekarza, który stwierdził stan takiej niezdolności, lub przesłuchuje go w charakterze biegłego. Stan niezdolności oskarżonego do udziału w rozprawie można stwierdzić także na podstawie badania niepołączonego z naruszeniem integralności ciała, przeprowadzonego za pomocą stosownego urządzenia.

 

§ 3.^[300] Jeżeli oskarżony zawiadomiony o terminie rozprawy oświadcza, że nie weźmie udziału w rozprawie, uniemożliwia doprowadzenie go na rozprawę albo zawiadomiony o niej osobiście nie stawia się na rozprawę bez usprawiedliwienia, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, chyba że uzna obecność oskarżonego za niezbędną; la disposition de l'article. 376 § 1 zdanie drugie stosuje się.

 

§ 4.^[301] Jeżeli oskarżony nie złożył jeszcze wyjaśnień przed sądem, można zastosować art. 396 § 2 lub uznać za wystarczające odczytanie jego poprzednio złożonych wyjaśnień.

 

§ 5. Jeżeli rozprawę przerwano lub odroczono wyznaczając nowy jej termin, sąd powiadamia o tym oskarżonego, a jeżeli oskarżony się stawi – la disposition de l'article. 375 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 6. Wyroku nie uważa się w tym wypadku za zaoczny.

 

Art. 378. [Nowy obrońca z urzędu] ^[302]

 

§ 1. Jeżeli w sprawie, w której oskarżony musi mieć obrońcę i korzysta z obrony z wyboru, obrońca lub oskarżony wypowiada stosunek obrończy, prezes sądu lub sąd wyznacza obrońcę z urzędu, o ile oskarżony nie powołał obrońcy z wyboru. W razie potrzeby rozprawę przerywa się lub odracza.

 

§ 2. Dans le cas d, w której oskarżony korzysta z obrońcy z urzędu, sąd na uzasadniony wniosek obrońcy lub oskarżonego zwalnia obrońcę z jego obowiązków i wyznacza oskarżonemu innego obrońcę z urzędu.

 

§ 3. Dans les cas visés au § 1 Je 2 sąd podejmuje zarazem decyzję, czy dotychczasowy obrońca może bez uszczerbku dla prawa oskarżonego do obrony pełnić obowiązki do czasu podjęcia obrony przez nowego obrońcę.

 

Art. 379. [Powaga sądu]

 

§ 1. Gdy sąd wchodzi na salę lub ją opuszcza, wszyscy obecni wstają.

 

§ 2. Wstaje również każda osoba, do której sąd się zwraca lub która do sądu przemawia, chyba że przewodniczący zwolni ją od tego obowiązku.

 

Art. 380. [L'utilisation appropriée de]

Przepisy dotyczące oskarżonego stosuje się odpowiednio do osoby, której prokurator zarzuca popełnienie czynu zabronionego w stanie niepoczytalności i wnosi o umorzenie postępowania oraz o zastosowanie wobec niej środków zabezpieczających.

 

SÉPARATION 44. Rozpoczęcie rozprawy głównej

 

Art. 381. [Czynności wstępne]

Rozprawę główną rozpoczyna wywołanie sprawy. Następnie przewodniczący sprawdza, czy wszyscy wezwani stawili się oraz czy nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy.

 

Art. 382. [Niestawiennictwo oskarżonego] ^[303]

W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego, którego obecność jest obowiązkowa, przewodniczący zarządza jego natychmiastowe zatrzymanie i doprowadzenie lub przerywa w tym celu rozprawę albo też sąd ją odracza. La disposition de l'article. 376 § 1 zdanie trzecie stosuje się.

 

Art. 383. [Niestawiennictwo powoda cywilnego]

W razie niestawiennictwa powoda cywilnego do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania, chyba że powód złożył wniosek o rozpoznanie pomimo jego nieobecności.

 

Art. 384. [Opuszczenie sali; uprawnienie pokrzywdzonego]

 

§ 1. Po sprawdzeniu obecności przewodniczący zarządza opuszczenie sali rozpraw przez świadków. Biegli pozostają na sali, jeżeli przewodniczący nie zarządzi inaczej.

 

§ 2.^[304] Pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w rozprawie, s'il se présente, i pozostać na sali, choćby miał składać zeznania jako świadek. W tym wypadku sąd przesłuchuje go w pierwszej kolejności.

 

§ 3. Uznając to za celowe sąd może zobowiązać pokrzywdzonego do obecności na rozprawie lub jej części.

 

§ 4.^[305] Les dispositions du § 2 Je 3 stosuje się odpowiednio do podmiotu, visée à l'article. 416.

 

SÉPARATION 45. Przewód sądowy

 

Art. 385. [Odczytanie aktu oskarżenia]

 

§ 1. Przewód sądowy rozpoczyna się od odczytania przez oskarżyciela aktu oskarżenia.

 

§ 2.^[306] Za zgodą obecnych stron, a w wypadku szczególnie obszernego uzasadnienia aktu oskarżenia bez ich zgody, można poprzestać na przedstawieniu podstaw oskarżenia.

 

§ 3. Jeżeli wniesiono odpowiedź na akt oskarżenia, przewodniczący informuje o jej treści.

 

Art. 386. [Przesłuchanie oskarżonego]

 

§ 1. Po odczytaniu aktu oskarżenia przewodniczący poucza oskarżonego o prawie składania wyjaśnień, odmowy wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania, po czym pyta go, czy przyznaje się do zarzucanego mu czynu oraz czy chce złożyć wyjaśnienia i jakie.

 

§ 2. Po przesłuchaniu oskarżonego przewodniczący poucza go o prawie zadawania pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co do każdego dowodu.

 

Art. 387. [Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej]

 

§ 1.^[307] Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono występek, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego; jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu.

 

§ 2.^[308] Sąd może uwzględnić wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwią się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego tego wniosku.

 

§ 3. Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany. La disposition de l'article. 341 § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 4. Przychylając się do wniosku sąd może uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę.

 

§ 5. Jeżeli wniosek złożono przed rozpoczęciem rozprawy, sąd rozpoznaje go na rozprawie.

 

Art. 388. [Ograniczenie postępowania dowodowego]

Za zgodą obecnych stron sąd może przeprowadzić postępowanie dowodowe tylko częściowo, jeżeli wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy nie budzą wątpliwości.

 

Art. 389. [Odczytanie protokołów wyjaśnień]

 

§ 1.^[309] Jeżeli oskarżony odmawia wyjaśnień lub wyjaśnia odmiennie niż poprzednio albo oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta, wolno na rozprawie odczytywać tylko w odpowiednim zakresie protokoły jego wyjaśnień złożonych poprzednio w charakterze oskarżonego w tej lub innej sprawie w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę.

 

§ 2. Po odczytaniu protokołu przewodniczący zwraca się do oskarżonego o wypowiedzenie się co do jego treści i o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności.

 

Art. 390. [Czasowe usunięcie z sali oskarżonego]

 

§ 1. Oskarżony ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach postępowania dowodowego.

 

§ 2. Dans des cas exceptionnels,, gdy należy się obawiać, że obecność oskarżonego mogłaby oddziaływać krępująco na wyjaśnienia współoskarżonego albo na zeznania świadka lub biegłego, przewodniczący może zarządzić, aby na czas przesłuchania danej osoby oskarżony opuścił salę sądową. La disposition de l'article. 375 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 391. [Odczytanie protokołów zeznań]

 

§ 1.^[310] Jeżeli świadek bezpodstawnie odmawia zeznań, zeznaje odmiennie niż poprzednio albo oświadczy, że pewnych okoliczności nie pamięta, albo przebywa za granicą lub nie można mu było doręczyć wezwania, albo nie stawił się z powodu niedających się usunąć przeszkód lub prezes sądu zaniechał wezwania świadka na podstawie art. 333 § 2, et alors, gdy świadek zmarł, wolno odczytywać w odpowiednim zakresie protokoły złożonych poprzednio przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem w tej lub innej sprawie albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę.

 

§ 2. W warunkach określonych w § 1, a także w wypadku określonym w art. 182 § 3, wolno również odczytywać na rozprawie protokoły złożonych poprzednio przez świadka wyjaśnień w charakterze oskarżonego.

 

§ 3. La disposition de l'article. 389 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 392. [Odczytanie innych protokołów przesłuchania] ^[311]

 

§ 1. Sąd może odczytywać na rozprawie głównej protokoły przesłuchania świadków i oskarżonych, sporządzone w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę, gdy bezpośrednie przeprowadzenie dowodu nie jest niezbędne, a żadna z obecnych stron temu się nie sprzeciwia.

 

§ 2. Sprzeciw strony, której zeznania lub wyjaśnienia nie dotyczą, nie stoi na przeszkodzie odczytaniu protokołu.

 

Art. 393. [Odczytanie innych protokołów]

 

§ 1.^[312] Wolno odczytywać na rozprawie protokoły oględzin, przeszukania i zatrzymania rzeczy, opinie biegłych, instytutów, zakładów lub instytucji, dane o karalności, wyniki wywiadu środowiskowego oraz wszelkie dokumenty urzędowe złożone w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. Nie wolno jednak odczytywać notatek dotyczących czynności, z których wymagane jest sporządzenie protokołu.

 

§ 2.^[313] Wolno również odczytywać zawiadomienie o przestępstwie, chyba że zostało złożone do protokołu, visée à l'article. 304un.

 

§ 3. Mogą być odczytywane na rozprawie wszelkie dokumenty prywatne, powstałe poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów, w szczególności oświadczenia, publikacje, listy oraz notatki.

 

§ 4. Wolno odczytywać na rozprawie protokoły zeznań świadka przesłuchanego w warunkach określonych w art. 184. Rozprawa jest wówczas niejawna; disposition de l'article. 361 § 1 ne s'applique pas.

 

Art. 393un. [Odtwarzanie zapisów] ^[314]

W warunkach określonych w art. 389 § 1, art. 391 § 1 Je 2, art. 392 Je 393 wolno również odczytywać lub odtwarzać zapisy, visée à l'article. 145 § 1 i l'art. 147 § 3.

 

Art. 394. [Dane osobopoznawcze; ujawnienie bez odczytania]

 

§ 1. Dane dotyczące osoby oskarżonego oraz wyniki wywiadu środowiskowego uznaje się za ujawnione bez odczytywania. Należy je jednak odczytać na żądanie oskarżonego lub obrońcy.

 

§ 2.^[315] Protokoły i dokumenty podlegające odczytaniu na rozprawie można uznać bez ich odczytania za ujawnione w całości lub w części. Należy jednak je odczytać, jeżeli którakolwiek ze stron o to wnosi. La disposition de l'article. 392 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 395. [Dowody rzeczowe]

Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie właściwości dowodów rzeczowych, sprowadza się je na salę rozpraw i udostępnia stronom, a w razie potrzeby – świadkom i biegłym.

 

Art. 396. [Czynności poza rozprawą]

 

§ 1. Jeżeli zapoznanie się z dowodem rzeczowym lub przeprowadzenie oględzin przez pełny skład sądu napotyka znaczne trudności albo jeżeli strony wyrażają na to zgodę, sąd wyznacza do tej czynności sędziego ze swego składu albo sąd wezwany.

 

§ 2. Sąd może zlecić przesłuchanie świadka sędziemu wyznaczonemu ze swego składu lub sądowi wezwanemu, w którego okręgu świadek przebywa, jeżeli świadek nie stawił się z powodu przeszkód zbyt trudnych do usunięcia.

 

§ 3. W czynnościach wskazanych w § 1 Je 2 mają prawo brać udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się tylko wtedy, gdy sąd uzna to za konieczne.

 

§ 4. Sędzia wyznaczony lub sąd wezwany może przeprowadzić także inny dowód, którego potrzeba wyłoni się w toku czynności wskazanej w § 1 OU 2.

 

Art. 397. [Żądanie dodatkowych dowodów] ^[316]

 

§ 1. Jeżeli dopiero w toku rozprawy ujawnią się istotne braki postępowania przygotowawczego, a ich usunięcie przez sąd uniemożliwiałoby wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie, zaś przeszkód tych nie można usunąć stosując przepis art. 396, sąd może przerwać albo odroczyć rozprawę zakreślając oskarżycielowi publicznemu termin do przedstawienia dowodów, których przeprowadzenie pozwoliłoby na usunięcie dostrzeżonych braków.

 

§ 2. Oskarżyciel publiczny w celu zebrania dowodów, visée au § 1, może przedsięwziąć osobiście, a prokurator także zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych.

 

§ 3. Oskarżyciel publiczny w wypadku niemożności dotrzymania zakreślonego terminu może zwrócić się do sądu o jego przedłużenie.

 

§ 4. Jeżeli oskarżyciel publiczny w wyznaczonym terminie nie przedstawi stosownych dowodów, sąd rozstrzyga na korzyść oskarżonego wątpliwości wynikające z nieprzeprowadzenia tych dowodów.

 

Art. 398. [Rozszerzenie oskarżenia]

 

§ 1. Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy, oskarżyciel zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia, sąd może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie, chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu.

 

§ 2. W razie odroczenia rozprawy oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt oskarżenia.

 

Art. 399. [Zmiana kwalifikacji prawnej]

 

§ 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice oskarżenia można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd uprzedza o tym obecne na rozprawie strony.

 

§ 2. Na wniosek oskarżonego można przerwać rozprawę w celu umożliwienia mu przygotowania się do obrony.

 

Art. 400. [Wykroczenie] ^[317]

 

§ 1. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie, BAILLIAGE, nie przekazując sprawy właściwemu sądowi, rozpoznaje ją w tym samym składzie, stosując w dalszym jej toku przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

 

§ 2. La disposition du § 1 stosuje się również w sprawach o wykroczenia popełnione przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej.

 

Art. 401. [Zarządzenie przerwy]

 

§ 1. Przewodniczący może przerwać rozprawę główną dla sprowadzenia dowodu albo dla wypoczynku lub z innej ważnej przyczyny.

 

§ 2. Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 35 journées.

 

Art. 402. [Rozprawa po przerwie]

 

§ 1. Jeżeli przewodniczący, zarządzając przerwę, oznaczy jednocześnie czas i miejsce dalszego ciągu rozprawy, osoby obecne na rozprawie przerwanej są obowiązane stawić się w nowym terminie bez wezwania. La disposition de l'article. 285 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Rozprawę przerwaną prowadzi się po przerwie w dalszym ciągu, a od początku – jeżeli skład sądu uległ zmianie albo sąd uzna to za konieczne.

 

§ 3. W razie przekroczenia terminu przerwy rozprawę uważa się za odroczoną.

 

Art. 403. [Orzeczenia w czasie przerwy]

Orzeczenia zapadające w czasie przerwy w rozprawie wydaje się w składzie rozpoznającym sprawę, a w wypadku niemożności jego utworzenia – w takim samym składzie.

 

Art. 404. [Odroczenie rozprawy]

 

§ 1. Sąd może odroczyć rozprawę tylko wtedy, gdy zarządzenie przerwy nie byłoby wystarczające.

 

§ 2.^[318] Rozprawę odroczoną prowadzi się w nowym terminie od początku. Sąd może wyjątkowo prowadzić rozprawę odroczoną w dalszym ciągu, chyba że skład sądu uległ zmianie.

 

§ 3.^[319] W wypadku podjęcia postępowania zawieszonego przepis § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 405. [Zamknięcie przewodu sądowego]

Po przeprowadzeniu dowodów dopuszczonych w sprawie przewodniczący zapytuje strony, czy wnoszą o uzupełnienie postępowania dowodowego i w razie odpowiedzi przeczącej – zamyka przewód sądowy.

 

SÉPARATION 46. Głosy stron

 

Art. 406. [Kolejność głosów]

 

§ 1.^[320] Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu stronom, ich przedstawicielom oraz w miarę potrzeby przedstawicielowi społecznemu, który przemawia przed obrońcą i oskarżonym. Głos zabierają w następującej kolejności: le procureur, procureur, procureur privé, partie civile, AGENT, visée à l'article. 416, obrońca oskarżonego i oskarżony. Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed stronami.

 

§ 2. Jeżeli oskarżyciel lub powód cywilny ponownie zabiera głos, należy również udzielić głosu obrońcy i oskarżonemu.

 

Art. 407. ^[321]

(abrogé)

 

SÉPARATION 47. Wyrokowanie

 

Art. 408. [Narada]

Po wysłuchaniu głosów stron sąd niezwłocznie przystępuje do narady.

 

Art. 409. [Wznowienie przewodu sądowego]

Sąd aż do ogłoszenia wyroku może wznowić przewód sądowy, zwłaszcza w wypadku przewidzianym w art. 399, albo też udzielić dodatkowego głosu stronom.

 

Art. 410. [Podstawa wyroku]

Podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

 

Art. 411. [Odroczenie wydania wyroku]

 

§ 1. W sprawie zawiłej albo z innych ważnych powodów sąd może odroczyć wydanie wyroku na czas nie przekraczający 7 journées.

 

§ 2. W razie przekroczenia tego terminu rozprawę prowadzi się od początku.

 

§ 3. W postanowieniu o odroczeniu wydania wyroku należy wskazać czas i miejsce jego ogłoszenia.

 

Art. 412. [Sporządzenie wyroku]

Niezwłocznie po ukończeniu głosowania sąd sporządza wyrok na piśmie.

 

Art. 413. [Treść wyroku]

 

§ 1. Każdy wyrok powinien zawierać:

 

1) oznaczenie sądu, który go wydał, oraz sędziów, ławników, oskarżycieli i protokolanta,

 

2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku,

 

3) PRÉNOM, nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,

 

4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu,

 

5) rozstrzygnięcie sądu,

 

6) wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej.

 

§ 2. Wyrok skazujący powinien ponadto zawierać:

 

1) dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację prawną,

 

2) rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby, co do zaliczenia na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania oraz środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276.

 

Art. 414. [Wyrok umarzający i warunkowo umarzający]

 

§ 1. W razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, sąd wyrokiem umarza postępowanie albo umarza je warunkowo. Jednakże w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 Point 1 Je 2 sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

 

§ 2. Umarzając postępowanie sąd stosuje odpowiednio art. 322 § 2 Je 3, art. 323 § 1 Je 2 oraz article. 340 § 2 Je 3.

 

§ 3.^[322] Sąd stosuje środek zabezpieczający wskazany w art. 99 § 1 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 2 Code fiscal pénal, jeżeli wyniki przewodu sądowego to uzasadniają, a umorzenie następuje z powodu niepoczytalności sprawcy w chwili popełnienia czynu.

 

§ 4. Umarzając postępowanie warunkowo, sąd stosuje odpowiednio art. 341.

 

§ 5. Przewidując możliwość warunkowego umorzenia postępowania albo możliwość orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, sąd może wznowić przewód sądowy celem odpowiedniego zastosowania art. 341 § 3; wówczas sąd może zarządzić przerwę.

 

Art. 415. [Powództwo cywilne i zasądzenie odszkodowania z urzędu] ^[323]

 

§ 1. W razie skazania oskarżonego sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości albo w części.

 

§ 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

 

§ 3. Sąd orzeka o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania, również jeżeli materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a uzupełnienie tego materiału spowodowałoby znaczną przewlekłość postępowania.

 

§ 4. W razie skazania oskarżonego sąd może także z urzędu zasądzić odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego, à moins que la loi en dispose autrement. Zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest dopuszczalne, jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 65 § 1 Point 2, 4 OU 5.

 

§ 5. W razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, responsabilité en cas de dommages ou de compensation pour les dommages. Nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono.

 

§ 6. Jeżeli zasądzone odszkodowanie, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązka orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym.

 

§ 7. W razie orzeczenia przez sąd obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, nie stosuje się § 1 Je 4.

 

Art. 416. [Zobowiązanie podmiotu, który odniósł korzyść]

 

§ 1. W razie skazania oskarżonego sąd, uwzględniając wniosek prokuratora, zobowiązuje w wyroku podmiot, który uzyskał korzyść majątkową w warunkach określonych w art. 52 Kodeksu karnego, à son retour, en tout ou en partie au trésor. Uniewinniając oskarżonego albo skazując go za przestępstwo, które takiej korzyści nie przyniosło, lub umarzając postępowanie – sąd pozostawia wniosek prokuratora bez rozpoznania.

 

§ 2. Przed zakończeniem przewodu sądowego sąd przesłuchuje w charakterze świadka podmiot określony w art. 52 Kodeksu karnego. Jeżeli podmiotem tym nie jest osoba fizyczna, przesłuchuje się organ uprawniony do działania w jego imieniu.

 

§ 3. PERSONNAGE, visée au § 2, może odmówić zeznań.

 

§ 4. Articles. 72, 75, 87 Je 89 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 417. [Zaliczenie na poczet kary]

Zaliczeniu na poczet orzeczonej kary podlega również okres tymczasowego aresztowania odbytego przez oskarżonego w innej sprawie, w której postępowanie toczyło się równocześnie, a zapadł w niej prawomocny wyrok uniewinniający, umorzono postępowanie albo odstąpiono od wymierzenia kary.

 

Art. 418. [Ogłoszenie wyroku]

 

§ 1. Po podpisaniu wyroku przewodniczący ogłasza go publicznie; w czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni, z wyjątkiem sądu, stoją.

 

§ 2. Zgłoszenie zdania odrębnego podaje się do wiadomości, a jeżeli członek składu orzekającego, który zgłosił zdanie odrębne, wyraził na to zgodę, także jego nazwisko.

 

§ 3. Po ogłoszeniu przewodniczący lub jeden z członków składu orzekającego podaje ustnie najważniejsze powody wyroku.

 

Art. 418un. [Udostępnienie treści wyroku wydanego na posiedzeniu] ^[324]

W wypadku wyrokowania poza rozprawą, treść wyroku udostępnia się publicznie przez złożenie jego odpisu na okres 7 dni w sekretariacie sądu, o czym należy uczynić wzmiankę w protokole posiedzenia.

 

Art. 419. [Niestawiennictwo stron]

 

§ 1. Niestawiennictwo stron, ich obrońców i pełnomocników nie stoi na przeszkodzie ogłoszeniu wyroku.

 

§ 2. Jeżeli oskarżony pozbawiony wolności nie był obecny przy ogłoszeniu na rozprawie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a nie miał obrońcy, orzeczenie to doręcza się oskarżonemu. La disposition de l'article. 100 § 6 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 420. [Uzupełnienie wyroku postanowieniem]

 

§ 1.^[325] Jeżeli wyrok nie zawiera rozstrzygnięcia co do przepadku, zaliczenia tymczasowego aresztowania, zatrzymania lub środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276 albo dowodów rzeczowych, sąd orzeka o tym postanowieniem na posiedzeniu.

 

§ 2.^[326] Jeżeli sąd nieprawidłowo zaliczył okres tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary, stosuje się odpowiednio przepis § 1.

 

§ 3. Strony mają prawo wziąć udział w tym posiedzeniu. Oskarżonego aresztowanego sprowadza się na posiedzenie tylko wtedy, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne.

 

§ 4. Na postanowienia, visée au § 1 i § 2, przysługuje zażalenie.

 

Art. 421. [Droga postępowania cywilnego]

Osobie nie będącej oskarżonym, która zgłasza roszczenie do mienia objętego przepadkiem przedmiotów, przysługuje prawo dochodzenia swych roszczeń tylko w drodze postępowania cywilnego.

 

Art. 422. [Wniosek o uzasadnienie]

 

§ 1.^[327] W terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia wyroku strona, entité visée à l'article. 416, a w wypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, także pokrzywdzony, mogą złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony, wymienionego podmiotu oraz pokrzywdzonego od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie. Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, concerné.

 

§ 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty doręczenia mu wyroku.

 

§ 3. Prezes sądu odmawia przyjęcia wniosku złożonego przez osobę nieuprawnioną lub po terminie. Na zarządzenie prezesa przysługuje zażalenie.

 

Art. 423. [Sporządzenie i doręczenie uzasadnienia]

 

§ 1.^[328] Uzasadnienie wyroku powinno być sporządzone w ciągu 14 dni od daty złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a w wypadku sporządzenia uzasadnienia z urzędu – od daty ogłoszenia wyroku; w sprawie zawiłej, w razie niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć ten termin na czas oznaczony.

 

§ 1.^[329] W wypadku złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku w części odnoszącej się do niektórych oskarżonych sąd może ograniczyć zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek dotyczy.

 

§ 2.^[330] Wyrok z uzasadnieniem doręcza się stronie i podmiotowi, visée à l'article. 416, które złożyły wniosek na podstawie art. 422. La disposition de l'article. 100 § 5 appliquer.

 

Art. 424. [Treść uzasadnienia]

 

§ 1. Uzasadnienie powinno zawierać:

 

1) INDICATION, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych,

 

2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.

 

§ 2. W uzasadnieniu wyroku należy ponadto przytoczyć okoliczności, które sąd miał na względzie przy wymiarze kary, a zwłaszcza przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary, środków zabezpieczających, uwzględnieniu powództwa cywilnego oraz przy innych rozstrzygnięciach zawartych w wyroku.

 

Dział IX. Postępowanie odwoławcze

 

SÉPARATION 48. Dispositions générales

 

Art. 425. [Zakres zaskarżania]

 

§ 1.^[331] Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje środek odwoławczy stronom, podmiotowi określonemu w art. 416 oraz innym osobom wskazanym w przepisach ustawy.

 

§ 2. Orzeczenie można zaskarżyć w całości lub w części. Można także zaskarżyć samo uzasadnienie orzeczenia.

 

§ 3. Odwołujący się może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom. Ograniczenie to nie dotyczy oskarżyciela publicznego.

 

§ 4. Oskarżyciel publiczny ma prawo wnieść środek odwoławczy także na korzyść oskarżonego.

 

Art. 426. [Dwuinstancyjność; wewnętrzny tryb odwoławczy] ^[332]

 

§ 1. Od orzeczeń sądu odwoławczego oraz od orzeczeń wydanych przez Sąd Najwyższy nie przysługuje środek odwoławczy, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 2. Od postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania wydanego na skutek zażalenia, a także od wydanego w toku postępowania odwoławczego postanowienia o przeprowadzeniu obserwacji, o zastosowaniu środka zapobiegawczego lub nałożeniu kary porządkowej przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego.

 

Art. 427. [Treść środka odwoławczego]

 

§ 1. Odwołujący się powinien wskazać zaskarżone rozstrzygnięcie lub ustalenie, a także podać, czego się domaga.

 

§ 2. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego, obrońcy lub pełnomocnika, powinien ponadto zawierać wskazanie zarzutów stawianych rozstrzygnięciu oraz uzasadnienie.

 

§ 3. Odwołujący się może również wskazać nowe fakty lub dowody.

 

Art. 428. [Formulaire pisemna; adresat środka odwoławczego]

 

§ 1. Środek odwoławczy wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie.

 

§ 2. Strona może złożyć pisemną odpowiedź na środek odwoławczy.

 

Art. 429. [Odmowa przyjęcia środka odwoławczego]

 

§ 1. Prezes sądu pierwszej instancji odmawia przyjęcia środka odwoławczego, jeżeli wniesiony został po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalny z mocy ustawy.

 

§ 2. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia środka odwoławczego na podstawie § 1 Article lub. 120 § 2 przysługuje zażalenie.

 

Art. 430. [Pozostawienie środka odwoławczego bez rozpoznania]

 

§ 1. Sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 albo jeżeli przyjęcie tego środka nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu.

 

§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego, chyba że zostało wydane przez Sąd Najwyższy.

 

Art. 431. [Cofnięcie środka odwoławczego]

 

§ 1. Środek odwoławczy można cofnąć.

 

§ 2. Oskarżony może cofnąć wniesiony na jego korzyść środek odwoławczy, chyba że wniósł go oskarżyciel publiczny lub zachodzi wypadek przewidziany w art. 79.

 

§ 3. Środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego nie można bez jego zgody cofnąć.

 

Art. 432. [Skutki cofnięcia środka odwoławczego] ^[333]

Cofnięty środek odwoławczy sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania, chyba że zachodzi jedna z przyczyn wymienionych w art. 439 Article lub. 440.

 

Art. 433. [Granice rozpoznania]

 

§ 1. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach środka odwoławczego, a w zakresie szerszym o tyle, o ile ustawa to przewiduje.

 

§ 2. Sąd odwoławczy jest obowiązany rozważyć wszystkie wnioski i zarzuty wskazane w środku odwoławczym, à moins que la loi en dispose autrement.

 

Art. 434. [Zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego]

 

§ 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko w granicach zaskarżenia, à moins que la loi en dispose autrement. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika, sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego ponadto tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu.

 

§ 2. Środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować orzeczenie także na korzyść oskarżonego.

 

§ 3.^[334] Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego także w wypadku skazania z zastosowaniem art. 343 Article lub. 387 Kodeksu postępowania karnego albo art. 156 Code fiscal pénal, jeżeli środek odwoławczy wniesiono na korzyść oskarżonego, zaskarżając rozstrzygnięcie co do winy lub co do kary lub środka karnego, objęte uprzednim porozumieniem.

 

§ 4.^[335] Określonego w § 1 zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego nie stosuje się, si la personne, względem której zastosowano przepis art. 60 § 3 OU 4 Kodeksu karnego, Article lub. 36 § 3 Code fiscal pénal, odwołała swoje wyjaśnienia lub zeznania.

 

§ 5.^[336] Les dispositions du § 3 Je 4 nie stosuje się w przypadku stwierdzenia przez sąd odwoławczy przyczyn uzasadniających uchylenie orzeczenia, visée à l'article. 439 § 1.

 

Art. 435. [Wyjście podmiotowe poza granice zaskarżenia]

Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych.

 

Art. 436. [Ograniczone rozpoznanie środka odwoławczego]

Sąd może ograniczyć rozpoznanie środka odwoławczego tylko do poszczególnych uchybień, podniesionych przez stronę lub podlegających uwzględnieniu z urzędu, jeżeli rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania.

 

Art. 437. [Rodzaje orzeczeń sądu odwoławczego]

 

§ 1. Po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, zmianie lub uchyleniu zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części. Dotyczy to odpowiednio rozpoznania środka odwoławczego od uzasadnienia orzeczenia.

 

§ 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, sąd odwoławczy zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania; la disposition de l'article. 397 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 438. [Podstawy odwoławcze]

Orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia:

 

1) obrazy przepisów prawa materialnego,

 

2) obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia,

 

3) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia,

 

4) rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka.

 

Art. 439. [Bezwzględne podstawy uchylenia orzeczenia] ^[337]

 

§ 1. ^[338] Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, SI:

 

1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40,

 

2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie,

 

3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu powszechnego,

 

4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu,

 

5) orzeczono karę, środek karny lub środek zabezpieczający nieznane ustawie,

 

6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu,

 

7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie,

 

8) zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone,

 

9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, visée à l'article. 17 § 1 Point 5, 6 Je 8-11,

 

10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 Je 2 oraz article. 80 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,

 

11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa.

 

§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 Point 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.

 

§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. La disposition de l'article. 451 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 439un. [Orzeczenia w sprawie o wykroczenie] ^[339]

Orzeczenia w sprawie o wykroczenie nie uchyla się z tego tylko powodu, że sąd orzekł w postępowaniu karnym zamiast w postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

 

Art. 440. [Rażąca niesprawiedliwość]

Jeżeli utrzymanie orzeczenia w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe, podlega ono zmianie na korzyść oskarżonego albo uchyleniu niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

 

Art. 441. [Pytanie prawne]

 

§ 1. Jeżeli przy rozpoznawaniu środka odwoławczego wyłoni się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, sąd odwoławczy może odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu.

 

§ 2. Sąd Najwyższy może przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego powiększonemu składowi tego sądu.

 

§ 3. Uchwała Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca.

 

§ 4.^[340] procureur général, obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu.

 

§ 5. Sąd Najwyższy może przejąć sprawę do swego rozpoznania.

 

Art. 442. [Ponowne rozpoznanie]

 

§ 1. NORMANDIE, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, orzeka w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie. Uchylenie wyroku tylko w zakresie rozstrzygnięcia o karze albo innym środku nie stoi na przeszkodzie uniewinnieniu oskarżonego lub umorzeniu postępowania.

 

§ 2.^[341] W wypadku przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sąd orzekający w pierwszej instancji, przeprowadzając postępowanie w zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku, może poprzestać na ich ujawnieniu.

 

§ 3. Zapatrywania prawne i wskazania sądu odwoławczego co do dalszego postępowania są wiążące dla sądu, któremu sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.

 

Art. 443. [Zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego] ^[342]

W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wolno w dalszym postępowaniu wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego albo na korzyść oskarżonego w warunkach określonych w art. 434 § 3 OU 4. Nie dotyczy to orzekania o środkach wymienionych w art. 93 i 94Kodeksu karnego.

 

SÉPARATION 49. Appel

 

Art. 444. [Zaskarżanie wyroków] ^[343]

Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, a pokrzywdzonemu od wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, przysługuje apelacja, à moins que la loi en dispose autrement.

 

Art. 445. [Termin do wniesienia apelacji]

 

§ 1. Termin do wniesienia apelacji wynosi 14 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem.

 

§ 2. Apelacja wniesiona przed upływem terminu złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wywołuje skutki określone w art. 422 i podlega rozpoznaniu; apelację taką można uzupełnić w terminie określonym w § 1.

 

Art. 446. [Przymus adwokacko-radcowski]

 

§ 1.^[344] Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratora lub pełnomocnika będącego radcą prawnym, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata.

 

§ 2. Do apelacji sporządzonej przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla stron przeciwnych; do apelacji wnoszonej do sądu apelacyjnego dołącza się dodatkowo jeden odpis.

 

Art. 447. [Modyfikacja zakresu rozpoznania]

 

§ 1. Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku.

 

§ 2. Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych.

 

§ 3. W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia.

 

Art. 448. [Przyjęcie apelacji]

 

§ 1. O przyjęciu apelacji zawiadamia się prokuratora oraz obrońców i pełnomocników, a także strony, po czym akta przekazuje się niezwłocznie sądowi odwoławczemu.

 

§ 2.^[345] W wypadku wniesienia apelacji przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika dołącza się do zawiadomienia odpis apelacji strony przeciwnej, chyba że w sprawie była wyłączona jawność rozprawy ze względu na ochronę informacji niejawnych o klauzuli tajności “secrète” OU “top secret”.

 

Art. 449. [L'audience et réunion]

Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę na rozprawie, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę – lors de la réunion.

 

Art. 449un. [Uzupełnienie uzasadnienia] ^[346]

Dans le cas visé à l'article. 423 § 1a przed wydaniem orzeczenia sąd odwoławczy może zwrócić sprawę sądowi pierwszej instancji w celu sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego wyroku w niezbędnym zakresie, jeżeli ma to zapewnić prawidłowe wyrokowanie w sprawie.

 

Art. 450. [Udział stron w rozprawie apelacyjnej]

 

§ 1. Udział w rozprawie prokuratora, a obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 Je 80 jest obowiązkowy.

 

§ 2. Udział w rozprawie innych stron i ich pełnomocników oraz obrońcy w wypadkach nie wymienionych w § 1 jest obowiązkowy wtedy, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne.

 

§ 3. Niestawiennictwo należycie zawiadomionych o terminie rozprawy stron, obrońców lub pełnomocników nie tamuje rozpoznania sprawy, chyba że ich udział jest obowiązkowy.

 

Art. 451. [Sprowadzenie oskarżonego] ^[347]

Sąd odwoławczy, na wniosek oskarżonego pozbawionego wolności, zarządza sprowadzenie go na rozprawę, chyba że uzna za wystarczającą obecność obrońcy. O prawie złożenia wniosku należy pouczyć oskarżonego. Jeżeli sąd nie zarządza sprowadzenia oskarżonego, który nie ma obrońcy, wyznacza obrońcę z urzędu.

 

Art. 452. [Postępowanie dowodowe]

 

§ 1. Sąd odwoławczy nie może przeprowadzić postępowania dowodowego co do istoty sprawy.

 

§ 2. Sąd odwoławczy może jednak w wyjątkowych wypadkach, uznając potrzebę uzupełnienia przewodu sądowego, przeprowadzić dowód na rozprawie, jeżeli przyczyni się to do przyspieszenia postępowania, a nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości lub w znacznej części. Dowód można dopuścić również przed rozprawą.

 

Art. 453. [Przebieg postępowania apelacyjnego]

 

§ 1. Przewód sądowy w sądzie odwoławczym rozpoczyna ustne sprawozdanie, w którym sędzia sprawozdawca przedstawia przebieg i wyniki dotychczasowego postępowania, a w szczególności treść zaskarżonego wyroku oraz zarzuty i wnioski apelacyjne, jak również kwestie wymagające rozstrzygnięcia z urzędu. W miarę potrzeby odczytuje się z akt poszczególne ich części.

 

§ 2. Strony mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie lub na piśmie; złożone na piśmie podlegają odczytaniu, przy czym przepis art. 394 appliquer.

 

§ 3. Przewodniczący udziela głosu stronom w kolejności przez siebie ustalonej, przy czym najpierw udziela głosu skarżącemu. Oskarżonemu i jego obrońcy nie można odmówić zabrania głosu po przemówieniach innych stron.

 

Art. 454. [Zakazy orzekania na niekorzyść]

 

§ 1. Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono lub warunkowo umorzono postępowanie.

 

§ 2. Sąd odwoławczy może orzec surowszą karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku.

 

§ 3.^[348] Sąd odwoławczy nie może zaostrzyć kary przez wymierzenie kary dożywotniego pozbawienia wolności.

 

Art. 455. [Poprawienie kwalifikacji prawnej]

Nie zmieniając ustaleń faktycznych, sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść.

 

Art. 456. [Arrêt de la cour d'appel]

O utrzymaniu w mocy, uchyleniu lub zmianie wyroku sądu pierwszej instancji sąd odwoławczy orzeka wyrokiem.

 

Art. 457. [Uzasadnienie wyroku] ^[349]

 

§ 1. Uzasadnienie wyroku sporządza się z urzędu w terminie 14 journées.

 

§ 2. Jeżeli sąd utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną, uzasadnienie sporządza się na wniosek strony, chyba że zostało zgłoszone zdanie odrębne. Articles. 422 Je 423 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3. W uzasadnieniu należy podać, czym kierował się sąd wydając wyrok oraz dlaczego zarzuty i wnioski apelacji sąd uznał za zasadne albo niezasadne.

 

Art. 458. [L'utilisation appropriée de]

Przepisy dotyczące postępowania przed sądem pierwszej instancji stosuje się odpowiednio w postępowaniu przed sądem odwoławczym, chyba że przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej.

 

SÉPARATION 50. Zażalenie

 

Art. 459. [Dopuszczalność zaskarżania]

 

§ 1. Zażalenie przysługuje na postanowienia sądu zamykające drogę do wydania wyroku, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 2. Zażalenie przysługuje także na postanowienia co do środka zabezpieczającego oraz na inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie.

 

§ 3. Zażalenie przysługuje stronom, a także osobie, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, à moins que la loi en dispose autrement.

 

Art. 460. [Termin do wniesienia zażalenia]

Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia – od daty doręczenia. Dotyczy to również zażalenia na rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów lub opłat zawarte w wyroku; jeżeli jednak odwołujący się złoży wniosek o sporządzenie na piśmie oraz doręczenie uzasadnienia wyroku, zażalenie można wnieść w terminie przewidzianym do wniesienia apelacji.

 

Art. 461. [Doręczenie odpisów i zawiadomienie stron]

 

§ 1. Do zażalenia na postanowienie kończące postępowanie, sporządzonego przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika, dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla osób, których dotyczy zaskarżone postanowienie. Odpisy te doręcza się tym osobom niezwłocznie.

 

§ 2. Jeżeli zażalenie pochodzi od osób nie wymienionych w § 1, o jego wniesieniu zawiadamia się osoby, których dotyczy zaskarżone postanowienie.

 

Art. 462. [Suspensywność zażalenia]

 

§ 1. Si la loi en dispose autrement, zażalenie nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia; sąd jednak, który je wydał, lub sąd powołany do rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia.

 

§ 2. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.

 

Art. 463. [Dewolutywność zażalenia]

 

§ 1. NORMANDIE, na którego postanowienie złożono zażalenie, może je uwzględnić, jeżeli orzeka w tym samym składzie, w którym wydał zaskarżone postanowienie; w innych wypadkach prezes sądu przekazuje zażalenie niezwłocznie, wraz z aktami lub niezbędnymi odpisami z akt sprawy, sądowi powołanemu do rozpoznania zażalenia.

 

§ 2. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania oraz zabezpieczenia majątkowego powinno być przekazane do rozpoznania w ciągu 48 heures.

 

Art. 464. [Udział stron w posiedzeniu sądu] ^[350]

 

§ 1. Strony oraz obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego rozpoznającego zażalenie na postanowienie kończące postępowanie oraz na zatrzymanie. Mają oni prawo do udziału w posiedzeniu sądu odwoławczego także wtedy, gdy przysługuje im prawo udziału w posiedzeniu sądu pierwszej instancji.

 

§ 2. W innych wypadkach sąd odwoławczy może zezwolić stronom lub obrońcy albo pełnomocnikowi na wzięcie udziału w posiedzeniu.

 

§ 3. La disposition de l'article. 451 s'appliquent mutatis mutandis, gdy przedmiotem posiedzenia ma być rozpoznanie zażalenia na postanowienie kończące postępowanie oraz na zatrzymanie.

 

Art. 465. [Enquêtes et poursuites]

 

§ 1.^[351] Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia sądu stosuje się odpowiednio do zażaleń na postanowienia prokuratora i prowadzącego postępowanie przygotowawcze.

 

§ 2.^[352] Na postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy, à moins que la loi en dispose autrement.

 

§ 2a.^[353] W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadrzędny, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu sprawcy.

 

§ 3. Zażalenie na postanowienie prowadzącego postępowanie przygotowawcze, jeżeli nie jest nim prokurator, rozpoznaje prokurator sprawujący nadzór nad tym postępowaniem.

 

Art. 466. [Zaskarżanie zarządzeń]

 

§ 1. Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenia.

 

§ 2. Zażalenie na zarządzenie prezesa rozpoznaje sąd odwoławczy.

 

Art. 467. [Zaskarżanie czynności]

 

§ 1. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do przewidzianych w ustawie zażaleń na czynności lub zaniechanie czynności.

 

§ 2. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność czynności z prawem lub brak czynności i zarządza, co należy, zwłaszcza w celu naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom w przyszłości, a także podejmuje inne przewidziane w ustawie środki.

 

Dział X. Postępowania szczególne

 

SÉPARATION 51. Postępowanie uproszczone

 

Art. 468. [Przepisy o postępowaniu zwyczajnym]

W postępowaniu uproszczonym stosuje się przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

Art. 469. [Portée] ^[354]

Sąd rozpoznaje w trybie uproszczonym sprawy, w których było prowadzone dochodzenie.

 

Art. 470. ^[355]

(abrogé)

 

Art. 471. ^[356]

(abrogé)

 

Art. 472. ^[357]

(abrogé)

 

Art. 473. ^[358]

(abrogé)

 

Art. 474. ^[359]

(abrogé)

 

Art. 474un. [Rozpoznanie wniosku na posiedzeniu] ^[360]

 

§ 1. Wniosek oskarżonego, visée à l'article. 387 § 1, złożony przed rozprawą, sąd może rozpoznać na posiedzeniu.

 

§ 2. O terminie posiedzenia zawiadamia się strony, przesyłając im odpis wniosku.

 

§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo pokrzywdzonego lub oskarżyciela publicznego nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku, jeżeli spełnione są pozostałe warunki określone w art. 387.

 

§ 4. W razie rozpoznania wniosku na rozprawie przepis § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 475. [Odpis aktu oskarżenia]

Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, a sprawę skierowano na rozprawę główną, odpis aktu oskarżenia można doręczyć oskarżonemu łącznie z wezwaniem na rozprawę.

 

Art. 476. [Composition de l'] ^[361]

 

§ 1. Sprawy w trybie uproszczonym sąd rozpoznaje jednoosobowo; sędzia ma prawa i obowiązki przewodniczącego. La disposition de l'article. 28 § 3 ne s'applique pas.

 

§ 2. Prezes sądu okręgowego może zarządzić rozpoznanie sprawy w postępowaniu odwoławczym w składzie jednego sędziego.

 

Art. 477. [Niestawiennictwo oskarżyciela]

Niestawiennictwo oskarżyciela nie tamuje toku rozprawy ani posiedzenia.

 

Art. 478. [Odczytanie aktu oskarżenia]

Jeżeli w sprawie z oskarżenia publicznego nie bierze udziału w rozprawie oskarżyciel, akt oskarżenia odczytuje protokolant.

 

Art. 479. [Niestawiennictwo oskarżonego; wyrok zaoczny]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony, któremu doręczono wezwanie, nie stawi się na rozprawę główną, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, a jeżeli nie stawił się również obrońca – wydać wyrok zaoczny.

 

§ 2. Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio złożone jego wyjaśnienia. La disposition de l'article. 396 § 2-4 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 480. [Usprawiedliwione niestawiennictwo]

Rozprawy głównej nie można przeprowadzić w czasie nieobecności oskarżonego, jeżeli usprawiedliwiwszy swe niestawiennictwo wnosił o odroczenie rozprawy.

 

Art. 481. [Środek zabezpieczający] ^[362]

Wyrokiem zaocznym można orzec tytułem środka zabezpieczającego jedynie przepadek przedmiotów.

 

Art. 482. [Sprzeciw przeciwko wyrokowi zaocznemu]

 

§ 1. Wyrok zaoczny doręcza się oskarżonemu. Dans 7 dni od doręczenia odpisu wyroku zaocznego oskarżony może wnieść sprzeciw, w którym powinien usprawiedliwić swoją nieobecność na rozprawie. Może on połączyć ze sprzeciwem wniosek o uzasadnienie wyroku na wypadek nieprzyjęcia lub nieuwzględnienia sprzeciwu.

 

§ 2. Sąd nie uwzględni sprzeciwu, jeżeli uzna nieobecność oskarżonego na rozprawie za nie usprawiedliwioną. Na postanowienie to służy zażalenie.

 

§ 3. Uwzględnienie sprzeciwu powoduje ponowne rozpoznanie sprawy. Wyrok zaoczny traci moc, gdy oskarżony lub jego obrońca stawi się na rozprawę.

 

Art. 483. [Zastosowanie postępowania zwyczajnego] ^[363]

Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego okaże się, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, sąd za zgodą oskarżonego rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w postępowaniu zwyczajnym.

 

Art. 484. [Przerwa w rozprawie]

 

§ 1.^[364] Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 21 journées.

 

§ 2.^[365] Jeżeli sprawy nie można rozpoznać w terminie wskazanym w § 1, sąd rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w postępowaniu zwyczajnym.

 

SÉPARATION 52. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego

 

Art. 485. [Przepisy o postępowaniu uproszczonym]

W sprawach z oskarżenia prywatnego stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z zachowaniem przepisów niniejszego rozdziału. La disposition de l'article. 470 ne s'applique pas.

 

Art. 486. ^[366]

(abrogé)

 

Art. 487. [Akt oskarżenia]

Akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie.

 

Art. 488. [Obowiązki Policji]

 

§ 1. Policja na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu.

 

§ 2. Na polecenie sądu Policja dokonuje określonych przez sąd czynności dowodowych, po czym ich wyniki przekazuje sądowi. La disposition de l'article. 308 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 489. [Posiedzenie pojednawcze]

 

§ 1. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi sędzia.

 

§ 2.^[367] Na wniosek lub za zgodą stron sąd może zamiast posiedzenia pojednawczego wyznaczyć odpowiedni termin dla przeprowadzenia postępowania mediacyjnego. La disposition de l'article. 23a stosuje się odpowiednio.

 

Art. 490. [Przebieg posiedzenia]

 

§ 1. Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna się wezwaniem stron do pojednania.

 

§ 2. W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególności zaznaczyć stanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzonego posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpisują także strony.

 

Art. 491. [Niestawiennictwo stron]

 

§ 1. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie od oskarżenia; w takim wypadku prowadzący posiedzenie postępowanie umarza.

 

§ 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzący posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin.

 

Art. 492. [Pojednanie stron]

 

§ 1. W razie pojednania stron postępowanie umarza się.

 

§ 2. Jeżeli do pojednania doszło w wyniku mediacji, la disposition de l'article. 490 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 493. [Zakres pojednania]

W toku posiedzenia pojednawczego lub w wyniku mediacji dopuszczalne jest pojednanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczące się pomiędzy tymi samymi stronami.

 

Art. 494. [CAPITULATION]

 

§ 1. Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której przedmiotem mogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem.

 

§ 2. Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sądowej po nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności.

 

Art. 495. [Wyznaczenie rozprawy]

 

§ 1. W razie niedojścia do pojednania kieruje się sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia.

 

§ 2. Strony obecne na posiedzeniu powinny zgłosić wnioski dowodowe.

 

§ 3. ^[368](abrogé)

 

Art. 496. [Odstąpienie od oskarżenia]

 

§ 1. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania.

 

§ 2. Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.

 

§ 3. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia.

 

Art. 497. [Oskarżenie wzajemne]

 

§ 1. Oskarżony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wnieść przeciwko oskarżycielowi prywatnemu będącemu pokrzywdzonym wzajemny akt oskarżenia o ścigany z oskarżenia prywatnego czyn, pozostający w związku z czynem mu zarzucanym. Sąd rozpoznaje wówczas łącznie obie sprawy.

 

§ 2. Odstąpienie jednego z oskarżycieli prywatnych od oskarżenia powoduje umorzenie postępowania tylko w części dotyczącej wniesionego przezeń oskarżenia.

 

§ 3. Obaj oskarżyciele prywatni korzystają z uprawnień oskarżonego. Pierwszeństwo zadawania pytań i przemówień przysługuje temu oskarżycielowi prywatnemu, który pierwszy wniósł akt oskarżenia. Sąd w wyroku zaznacza, że postępowanie toczyło się z powodu oskarżeń wzajemnych.

 

Art. 498. [Niedopuszczalność oskarżenia wzajemnego]

 

§ 1. Oskarżenie wzajemne jest niedopuszczalne, jeżeli prokurator wcześniej wszczął postępowanie albo przyłączył się do postępowania.

 

§ 2. Jeżeli po wniesieniu oskarżenia wzajemnego prokurator przyłączy się do jednego z oskarżeń wzajemnych, sąd wyłącza oskarżenie przeciwne do osobnego postępowania. La disposition de l'article. 60 § 2 appliquer.

 

§ 3. W razie objęcia przez prokuratora obu oskarżeń wzajemnych postępowanie toczy się z urzędu, zaś oskarżeni korzystają w odpowiednim zakresie również z uprawnień oskarżycieli posiłkowych.

 

Art. 499. [L'utilisation appropriée de]

Articles. 492-494 stosuje się odpowiednio również na rozprawie.

 

SÉPARATION 53. Postępowanie nakazowe

 

Art. 500. [Zakres orzekania]

 

§ 1.^[369] W sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny wydać wyrok nakazowy.

 

§ 2. W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

§ 3.^[370] Sąd może wydać wyrok nakazowy, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.

 

§ 4.^[371] Sąd wydaje wyrok nakazowy na posiedzeniu bez udziału stron.

 

Art. 501. [Niedopuszczalność orzekania] ^[372]

Wydanie wyroku nakazowego jest niedopuszczalne:

 

1) w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie,

 

2) w sprawie z oskarżenia prywatnego,

 

3) jeżeli zachodzą okoliczności, visée à l'article. 79 § 1.

 

Art. 502. [MOREAU]

 

§ 1.^[373] Wyrokiem nakazowym można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę w wysokości do 100 stawek dziennych albo do 200 000 or.

 

§ 2.^[374] Obok kary określonej w § 1 można, dans les cas prévus par la loi, orzec środek karny.

 

§ 3.^[375] Sąd może poprzestać na orzeczeniu środka karnego, jeżeli zachodzą warunki orzeczenia tylko tego środka.

 

Art. 503. [Zasądzenie odszkodowania]

 

§ 1.^[376] Wydając wyrok nakazowy sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w powództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 415 § 5.

 

§ 2. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

 

Art. 504. [Treść wyroku nakazowego] ^[377]

 

§ 1. Wyrok nakazowy powinien zawierać:

 

1) oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał,

 

2) datę wydania wyroku,

 

3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,

 

4) dokładne określenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, ze wskazaniem zastosowanych przepisów ustawy karnej,

 

5) wymiar kary i inne niezbędne rozstrzygnięcia.

 

§ 2. Wyrok nakazowy może nie zawierać uzasadnienia.

 

Art. 505. [Doręczenie wyroku nakazowego] ^[378]

Odpis wyroku nakazowego doręcza się oskarżycielowi, a oskarżonemu i jego obrońcy – wraz z odpisem aktu oskarżenia. W każdym wypadku odpis tego wyroku doręcza się prokuratorowi. Wraz z odpisem wyroku doręczyć należy pouczenie przytaczające przepisy o prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego niewniesienia.

 

Art. 506. [Sprzeciw]

 

§ 1.^[379] Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał wyrok nakazowy, w terminie zawitym 7 dni od doręczenia tego wyroku.

 

§ 2. Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną.

 

§ 3.^[380] W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

 

§ 4.^[381] Jeżeli w sprzeciwie podniesiono wyłącznie zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o roszczeniu cywilnym, wyrok nakazowy traci moc tylko w tej części, a sąd na posiedzeniu pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

 

§ 5. Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.

 

§ 6.^[382] Sąd rozpoznający sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który utracił moc.

 

Art. 507. [Prawomocność wyroku nakazowego] ^[383]

Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny.

 

SÉPARATION 54. ^[384] (RAYÉ)

 

Art. 508.

(RAYÉ)

 

Art. 509.

(RAYÉ)

 

Art. 510.

(RAYÉ)

 

Art. 511.

(RAYÉ)

 

Art. 512.

(RAYÉ)

 

Art. 513.

(RAYÉ)

 

Art. 514.

(RAYÉ)

 

Art. 515.

(RAYÉ)

 

Art. 516.

(RAYÉ)

 

Art. 517.

(RAYÉ)

 

Rozdział 54a. Postępowanie przyspieszone^[385]

 

Art. 517un. [Stosowanie przepisów o postępowaniu uproszczonym]

W postępowaniu przyspieszonym stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

Art. 517b. [Tryb postępowania, wniosek o rozpoznanie sprawy]

 

§ 1. W postępowaniu przyspieszonym mogą być rozpoznawane sprawy o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w trybie uproszczonym, jeżeli sprawca został ujęty na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa lub bezpośrednio potem, zatrzymany oraz w ciągu 48 godzin doprowadzony przez Policję i przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym, ci-après dénommé “wnioskiem o rozpoznanie sprawy”.

 

§ 2. Postępowanie przyspieszone toczy się w trybie publicznoskargowym także o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, jeżeli miały one charakter chuligański.

 

§ 3. Można odstąpić od zatrzymania i przymusowego doprowadzenia do sądu sprawcy ujętego w warunkach określonych w § 1 lub zwolnić zatrzymanego, zobowiązując go do stawienia się w sądzie w wyznaczonym miejscu i czasie, w okresie nieprzekraczającym 72 godzin od chwili zatrzymania albo oddania sprawcy w ręce Policji, ze skutkiem wezwania. Wniosek o rozpoznanie sprawy przekazuje się w takim wypadku sądowi wraz z materiałem dowodowym w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania albo oddania sprawcy w ręce Policji, a gdy termin ten upływa w dniu wolnym od pracy – w najbliższym dniu roboczym, tak jednak aby sąd mógł przystąpić do rozpoznania sprawy przed upływem 72 godzin od chwili zatrzymania albo oddania sprawcy w ręce Policji.

 

§ 4. W stosunku do sprawcy występku o charakterze chuligańskim przepis § 3 może być stosowany wyjątkowo, si les circonstances indiquent, że sprawca stawi się w sądzie w wyznaczonym miejscu i czasie oraz nie będzie utrudniał postępowania w inny sposób.

 

Art. 517c. [Przesłuchanie podejrzanego, pouczenie]

 

§ 1. Dochodzenie można ograniczyć do przesłuchania osoby podejrzanej w charakterze podejrzanego oraz zabezpieczenia dowodów w niezbędnym zakresie. W toku dochodzenia czynności procesowych określonych w art. 303 Je 321 można nie dokonywać.

 

§ 2. Podejrzanego poucza się o jego uprawnieniach: de fournir des explications, de refuser de fournir des explications ou de refuser de répondre à des questions, à l'assistance d'un avocat, do złożenia – już w toku dochodzenia – wniosku, visée à l'article. 387 § 1, a także o możliwości złożenia przez prokuratora wniosku, visée à l'article. 335 § 1, et les responsabilités et les conséquences prévues à l'article. 74, 75, 138, 139 i 517e § 2. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie za potwierdzeniem odbioru.

 

§ 3. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, visée à l'article. 335 § 1, lub gdy podejrzany złożył wniosek określony w art. 387 § 1, podejrzanego przesłuchuje prokurator.

 

Art. 517d. [Przekazanie wniosku o rozpoznanie sprawy]

 

§ 1. W razie istnienia podstaw do wystąpienia z wnioskiem o rozpoznanie sprawy, Policja sporządza taki wniosek i przekazuje go do sądu wraz ze zgromadzonym materiałem dowodowym, zawiadamiając o tym niezwłocznie prokuratora; wniosek ten zastępuje akt oskarżenia.

 

§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, visée à l'article. 335 § 1, lub gdy podejrzany złożył wniosek określony w art. 387 § 1, Policja przedstawia wniosek o rozpoznanie sprawy prokuratorowi do zatwierdzenia. Prokurator może odmówić zatwierdzenia wniosku o rozpoznanie sprawy, podejmując decyzję co do dalszego toku sprawy; zatwierdzając wniosek o rozpoznanie sprawy, może też dołączyć do niego wniosek, visée à l'article. 335 § 1.

 

§ 3. Wniosek o rozpoznanie sprawy powinien zawierać dane, visée à l'article. 332 § 1 Point 1-5; Articles. 333 § 1-3 i l'art. 334 § 1 s'appliquent mutatis mutandis; art. 334 § 2 ne s'applique pas. Policja doręcza pokrzywdzonemu pisemne pouczenie o uprawnieniach wynikających z art. 46 § 1 Kodeksu karnego i art. 387 § 2 oraz o treści art. 49a i 474a, a także o prawie do złożenia oświadczenia o działaniu w postępowaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

 

§ 4. Każda osoba wezwana przez Policję w charakterze świadka, expert, tłumacza lub specjalisty jest obowiązana stawić się w sądzie we wskazanym terminie.

 

Art. 517et. [Odpis wyroku, niestawiennictwo oskarżonego]

 

§ 1. Odpis wniosku o rozpoznanie sprawy prezes sądu lub sąd doręcza oskarżonemu oraz jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, oznaczając czas na przygotowanie do obrony. Oskarżonemu należy umożliwić kontakt z obrońcą bez obecności osób trzecich.

 

§ 2. W razie niestawiennictwa oskarżonego, visée à l'article. 517b § 3, jeżeli sąd uzna nieobecność oskarżonego na rozprawie za nieusprawiedliwioną, może prowadzić rozprawę pod jego nieobecność, a wydanego wyroku nie uważa się za zaoczny; w takim wypadku odpis wniosku o rozpoznanie sprawy załącza się do akt sprawy.

 

§ 3. Sąd przystępuje niezwłocznie do rozpoznania sprawy; przepisów art. 339 § 1 Point 1 Je 2 i § 3-5, art. 351 § 1 oraz article. 353 i 474a § 2 ne s'applique pas.

 

§ 4. Powództwo cywilne jest niedopuszczalne.

 

Art. 517f. [Przerwa w rozprawie]

 

§ 1. Postępowanie przyspieszone prowadzi się również w razie potrzeby przerwania rozprawy; łączny czas zarządzonych przerw nie może przekroczyć 14 journées.

 

§ 2. W razie zarządzenia przerwy sąd rozstrzyga w przedmiocie zastosowania środka zapobiegawczego.

 

§ 3. Les dispositions de l'article. 98 § 2 i l'art. 411 § 1 ne s'applique pas.

 

Art. 517g. [Niemożność rozpoznania sprawy w trybie przyspieszonym]

 

§ 1. Jeżeli sąd przed rozprawą główną lub w jej toku stwierdzi, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w trybie przyspieszonym albo nie można jej rozpoznać z zachowaniem dopuszczalnego czasu przerw w rozprawie, visée à l'article. 517f § 1, rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w trybie uproszczonym w tym samym składzie. W razie niemożności rozpoznania sprawy także w trybie uproszczonym sąd rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego.

 

§ 2. Jeżeli na podstawie okoliczności ujawnionych po rozpoczęciu przewodu sądowego sąd stwierdzi, że zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego, zaś dokonanie niezbędnych czynności w postępowaniu sądowym powodowałoby znaczne trudności, przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego; przed przekazaniem sprawy sąd rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego.

 

§ 3. Jeżeli na podstawie okoliczności ujawnionych po rozpoczęciu przewodu sądowego sąd przewiduje możliwość wymierzenia kary powyżej 2 ans d'emprisonnement, rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych; juge, który brał udział w wydaniu postanowienia, jest z mocy prawa wyłączony od dalszego udziału w sprawie.

 

§ 4. W razie skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania sąd, po wysłuchaniu stron, rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego.

 

Art. 517h. [Uzasadnienie wyroku]

 

§ 1. Wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku może być zgłoszony ustnie do protokołu rozprawy lub posiedzenia albo złożony na piśmie w terminie zawitym 3 dni od daty ogłoszenia wyroku. Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, concerné.

 

§ 2. Sąd sporządza uzasadnienie wyroku w terminie 3 dni od daty złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

 

§ 3. Termin do wniesienia apelacji wynosi 7 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem.

 

§ 4. W razie złożenia apelacji przekazuje się ją niezwłocznie wraz z aktami sądowi odwoławczemu, który rozpoznaje sprawę najpóźniej w ciągu miesiąca od daty jej wpływu do tego sądu. La disposition de l'article. 448 ne s'applique pas.

 

§ 5. W wypadku wniesienia apelacji przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika sąd odwoławczy dołącza do zawiadomienia o terminie rozprawy apelacyjnej odpis apelacji strony przeciwnej.

 

Art. 517Je. [Uchylenie wyroku, przekazanie sprawy]

 

§ 1. Jeżeli po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd stwierdza, że zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego co do istoty sprawy, PEUT-ÊTRE – uchylając wyrok – przekazać sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych.

 

§ 2. W wypadku uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania dalsze postępowanie toczy się w trybie uproszczonym. W razie niemożności rozpoznania sprawy w postępowaniu uproszczonym, uchylając wyrok, sąd przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych.

 

Art. 517j. [Delegacja ustawowa]

 

§ 1. Dla umożliwienia oskarżonemu korzystania z pomocy obrońcy w postępowaniu przyspieszonym ustanawia się obowiązek pełnienia przez adwokatów dyżurów w czasie i miejscu ustalonym w odrębnych przepisach.

 

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, sposób zapewnienia oskarżonemu korzystania z pomocy obrońcy i możliwości jego wyboru w postępowaniu przyspieszonym, w tym organizacji dyżurów, visée au § 1, mając na uwadze prawidłowy przebieg postępowania przyspieszonego oraz konieczność zapewnienia oskarżonemu możliwości wyboru obrońcy.

 

Dział XI. Nadzwyczajne środki zaskarżenia

 

SÉPARATION 55. Kasacja

 

Art. 518. [L'utilisation appropriée de]

Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, do postępowania w trybie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy działu IX.

 

Art. 519. [Przedmiot zaskarżenia]

Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może być wniesiona kasacja. La disposition de l'article. 425 § 2 zdanie drugie nie stosuje się.

 

Art. 520. [Uprawnienie stron]

 

§ 1. Do wniesienia kasacji uprawnione są strony.

 

§ 2. ENDROIT, która nie zaskarżyła orzeczenia sądu pierwszej instancji, nie może wnieść kasacji od orzeczenia sądu odwoławczego, jeżeli orzeczenie sądu pierwszej instancji utrzymano w mocy lub zmieniono na jej korzyść.

 

§ 3. Ograniczenie, visée au § 2, nie dotyczy uchybień wymienionych w art. 439.

 

Art. 521. [Podmioty szczególne] ^[386]

 

§ 1. Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich, może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie.

 

§ 2. Rzecznik Praw Dziecka może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie, jeżeli przez wydanie orzeczenia doszło do naruszenia praw dziecka.

 

Art. 522. [Jednorazowe zaskarżenie]

Kasację w stosunku do tego samego oskarżonego i od tego samego orzeczenia każdy uprawniony może wnieść tylko raz.

 

Art. 523. [Podstawy kasacji] ^[387]

 

§ 1. Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznie z powodu niewspółmierności kary.

 

§ 2. Kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

 

§ 3. Kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie uniewinnienia oskarżonego albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 Point 3 Je 4 oraz z powodu niepoczytalności sprawcy.

 

§ 4. Les restrictions prévues au § 2 Je 3 nie dotyczą kasacji:

 

1) wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439,

 

2) w wypadku określonym w art. 521.

 

Art. 524. [Rendez-vous]

 

§ 1. Termin do wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem. Wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem należy zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie, w terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia. La disposition de l'article. 445 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2.^[388] Terminu do wniesienia kasacji, wskazanego w § 1, nie stosuje się do kasacji wnoszonej przez Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka.

 

§ 3. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

 

Art. 525. [Tryb wnoszenia]

 

§ 1. Strona wnosi kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego.

 

§ 2. Dans le cas visé à l'article. 521 kasację wnosi się bezpośrednio do Sądu Najwyższego.

 

Art. 526. [Określenie zarzutu; przymus adwokacko-radcowski]

 

§ 1. W kasacji należy podać, na czym polega zarzucane uchybienie.

 

§ 2.^[389] Jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich albo Rzecznika Praw Dziecka, powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.

 

Art. 527. [Opłata od kasacji]

 

§ 1. Do kasacji strona dołącza dowód uiszczenia opłaty sądowej; nie dotyczy to prokuratora.

 

§ 2. Osoba pozbawiona wolności nie uiszcza opłaty przy wnoszeniu kasacji; w wypadku pozostawienia bez rozpoznania albo oddalenia wniesionej przez nią kasacji zasądza się od niej opłatę.

 

§ 3. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub pełniący służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie uiszcza opłaty.

 

§ 4. ^[390] Opłata ulega zwrotowi stronie, która ją uiściła, jeżeli kasacja zostanie uwzględniona, chociażby w części, albo zostanie cofnięta.

 

§ 5.^[391] Minister Sprawiedliwości określa, par règlement, wysokość opłaty, mając na uwadze faktyczne koszty postępowania oraz zasadę dostępu do sądu.

 

Art. 528. [Niedopuszczalność środka odwoławczego]

 

§ 1. ^[392] Środek odwoławczy nie przysługuje na odmowę:

 

1) zwolnienia od uiszczenia opłaty, visée à l'article. 527 § 1,

 

2) wyznaczenia adwokata lub radcy prawnego w celu sporządzenia kasacji,

 

3) przywrócenia terminu, visée à l'article. 524 § 1 première phrase.

 

§ 2. La disposition de l'article. 447 § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 529. [Kasacja na korzyść]

Wniesieniu i rozpoznaniu kasacji na korzyść oskarżonego nie stoi na przeszkodzie wykonanie kary, zatarcie skazania, akt łaski ani też okoliczność wyłączająca ściganie lub uzasadniająca zawieszenie postępowania.

 

Art. 530. [Przyjęcie i odmowa przyjęcia kasacji] ^[393]

 

§ 1. Dans le cas visé à l'article. 525 § 1, przyjmując kasację, prezes sądu doręcza jej odpis pozostałym stronom oraz, po złożeniu przez prokuratora pisemnej odpowiedzi na kasację, niezwłocznie przesyła akta sądowi właściwemu do rozpoznania kasacji, si le tribunal, do którego wniesiono kasację, nie jest uprawniony do jej rozpoznania.

 

§ 2. Prezes sądu, do którego wniesiono kasację, odmawia jej przyjęcia, jeżeli zachodzą okoliczności, visée à l'article. 120 § 2 ou articles. 429 § 1, albo gdy kasację oparto na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1.

 

§ 3.^[394] Na zarządzenie, visée au § 2, zażalenie przysługuje do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy rozpoznaje zażalenie jednoosobowo. Sąd kasacyjny wydaje postanowienie bez udziału stron, chyba że Prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej.

 

§ 4. W wypadku przyjęcia kasacji, której prokurator nie uznał za oczywiście bezzasadną, odpis pisemnej odpowiedzi prokuratora na kasację doręcza się pozostałym stronom, ich obrońcom i pełnomocnikom. Dalsze pisma procesowe wnosi się bezpośrednio do sądu kasacyjnego.

 

§ 5. procureur général, uznając kasację za oczywiście bezzasadną, przesyła odpis odpowiedzi na kasację pozostałym stronom, ich obrońcom i pełnomocnikom, którzy w terminie 14 dni od otrzymania odpowiedzi prokuratora mogą przedstawić sądowi na piśmie swoje stanowisko.

 

Art. 531. [Pozostawienie kasacji bez rozpoznania]

 

§ 1.^[395] Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania przyjętą kasację, jeżeli nie odpowiada ona przepisom wymienionym w art. 530 § 2 lub gdy przyjęcie kasacji nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu. Sąd kasacyjny wydaje postanowienie bez udziału stron, chyba że prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej.

 

§ 2. Sąd Najwyższy może jednak zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu, jeżeli stwierdzi, że nie zostały dopełnione czynności zmierzające do usunięcia braków formalnych wniesionej kasacji.

 

§ 3.^[396] La disposition du § 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio w wypadku cofnięcia kasacji.

 

Art. 532. [Wstrzymanie wykonania orzeczenia]

 

§ 1. W razie wniesienia kasacji Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji.

 

§ 2. Wstrzymanie wykonania orzeczenia można połączyć z zastosowaniem środków określonych w art. 266, 271, 272, 275 Je 277.

 

§ 3.^[397] Sąd kasacyjny wydaje postanowienie na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej.

 

Art. 533. [Środek zapobiegawczy]

Jeżeli kasację wniesiono na niekorzyść oskarżonego, Sąd Najwyższy może zastosować środek zapobiegawczy, chyba że oskarżony był uniewinniony.

 

Art. 534. [Skład Sądu Najwyższego]

 

§ 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, Sąd Najwyższy orzeka jednoosobowo, chyba że Prezes Sądu Najwyższego zarządzi rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów.

 

§ 2. Jeżeli kasacja dotyczy orzeczenia Sądu Najwyższego, podlega rozpoznaniu w składzie siedmiu sędziów, chyba że orzeczenie zostało wydane jednoosobowo; w takim wypadku Sąd Najwyższy orzeka w składzie trzech sędziów.

 

Art. 535. [L'audience et réunion] ^[398]

 

§ 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację na rozprawie, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę – lors d'une réunion sans la participation des parties.

 

§ 2. Strony pozbawionej wolności nie sprowadza się na rozprawę, chyba że Prezes Sądu Najwyższego lub Sąd Najwyższy uzna to za konieczne.

 

§ 3. Oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej nie wymaga pisemnego uzasadnienia; jeżeli postanowienie zostało wydane na posiedzeniu oraz wtedy, gdy zostało wydane na rozprawie a strona pozbawiona wolności nie miała przedstawiciela procesowego i nie została sprowadzona na rozprawę, uzasadnienie sporządza się na jej wniosek. Articles. 422 Je 423 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 4. Kasację wniesioną na podstawie art. 521 Sąd Najwyższy rozpoznaje na rozprawie.

 

§ 5. Kasacja wniesiona na korzyść oskarżonego może być uwzględniona w całości na posiedzeniu bez udziału stron, w razie jej oczywistej zasadności.

 

Art. 536. [Granice rozpoznania]

Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym – tylko w wypadkach określonych w art. 435, 439 Je 455.

 

Art. 537. [Rodzaje orzeczeń]

 

§ 1. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy oddala kasację albo zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części.

 

§ 2. Uchylając zaskarżone orzeczenie Sąd Najwyższy przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania albo umarza postępowanie, a jeżeli skazanie jest oczywiście niesłuszne – uniewinnia oskarżonego.

 

Art. 538. [Exécution de la peine]

 

§ 1. Z chwilą uchylenia wyroku wykonanie kary ustaje; karę już wykonaną – w wypadku późniejszego ponownego skazania – zalicza się na poczet nowo orzeczonej kary.

 

§ 2. Sąd może zastosować środek zapobiegawczy.

 

§ 3.^[399] W razie uchylenia prawomocnego wyroku o warunkowym umorzeniu postępowania lub orzekającego karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w wypadku ponownego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania lub kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, na poczet okresu próby zalicza się okres próby, który upłynął od uprawomocnienia się wyroku do daty jego uchylenia.

 

Art. 539. [Niedopuszczalność superkasacji]

Niedopuszczalna jest kasacja od orzeczenia Sądu Najwyższego zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji.

 

SÉPARATION 56. Wznowienie postępowania

 

Art. 540. [Podstawy wznowienia]

 

§ 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, SI:

 

1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,

 

2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi, wskazujące na to, QUE:

un) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze,

 

b) skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary,

 

c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne błędnie przyjmując popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.

 

 

§ 2.^[400] Postępowanie wznawia się na korzyść strony, jeżeli Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą przepisu prawnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie; wznowienie nie może nastąpić na niekorzyść oskarżonego.

 

§ 3. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na mocy umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską.

 

Art. 540un. [Dodatkowe podstawy wznowienia] ^[401]

Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, SI:

 

1) skazany, do którego zastosowano przepis art. 60 § 3 OU 4 Kodeksu karnego lub art. 36 § 3 Code fiscal pénal, nie potwierdził w postępowaniu karnym ujawnionych przez siebie informacji,

 

2) zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 3.

 

Art. 541. [Ustalenie podstawy propter falsa]

 

§ 1. Czyn, visée à l'article. 540 § 1 Point 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 Point 3-11 ou articles. 22.

 

§ 2. W tym wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku skazującego.

 

Art. 542. [Wniosek o wznowienie; wznowienie z urzędu]

 

§ 1.^[402] Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu.

 

§ 2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może w razie śmierci skazanego osoba najbliższa.

 

§ 3.^[403] Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.

 

§ 4.^[404] Wznowienie nie może nastąpić z przyczyn wymienionych w § 3, jeżeli były one przedmiotem rozpoznania w trybie kasacji.

 

§ 5.^[405] Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść oskarżonego po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

 

Art. 543. [Roszczenia majątkowe]

 

§ 1. Wznowienie postępowania, ograniczone wyłącznie do orzeczenia o roszczeniach majątkowych wynikających z przestępstwa, może nastąpić tylko przez sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych.

 

§ 2. Do wznowienia oraz dalszego postępowania po wznowieniu sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

 

Art. 544. [Właściwość sądu]

 

§ 1.^[406] W kwestii wznowienia postępowania orzeka sąd okręgowy, zaś w kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Sąd orzeka w składzie trzech sędziów.

 

§ 2. W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu apelacyjnego lub Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów.

 

§ 3.^[407] W kwestii wznowienia postępowania sąd orzeka na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że prezes sądu lub sąd postanowi inaczej.

 

Art. 545. [L'utilisation appropriée de; przymus adwokacko-radcowski]

 

§ 1. ^[408] W postępowaniu o wznowienie stosuje się odpowiednio art. 425 § 2 première phrase, § 3 Je 4, art. 429, 430 § 1, art. 431, 432, 435, 442, 456, 529, 530, 532 Je 538, a w razie wznowienia postępowania na korzyść oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 434 Je 443.

 

§ 2.^[409] Wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego. La disposition de l'article. 446 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 546. [Sprawdzenie okoliczności]

Jeżeli sąd zarządził sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97, strony mają prawo wziąć udział w czynnościach sprawdzających.

 

Art. 547. [Rodzaje orzeczeń; środki odwoławcze]

 

§ 1. Na postanowienie oddalające wniosek lub pozostawiające go bez rozpoznania przysługuje zażalenie, chyba że orzekł o tym sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy.

 

§ 2. Orzekając o wznowieniu postępowania, sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania. Od tego orzeczenia środek odwoławczy nie przysługuje.

 

§ 3. Uchylając zaskarżone orzeczenie, sąd może wyrokiem uniewinnić oskarżonego, jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że orzeczenie to jest oczywiście niesłuszne, albo też postępowanie umorzyć. Od wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie przysługuje środek odwoławczy.

 

§ 4. Od orzeczeń, visée au § 3, wydanych przez Sąd Najwyższy, środek odwoławczy nie przysługuje.

 

Art. 548. [défenseur public]

Jeżeli postępowanie wznowiono na skutek wniosku na korzyść oskarżonego i toczy się ono po jego śmierci lub jeżeli zachodzi przyczyna zawieszenia postępowania, prezes sądu wyznacza do obrony praw oskarżonego obrońcę z urzędu, chyba że wnioskodawca ustanowił już obrońcę.

 

Dział XII. Postępowanie po uprawomocnieniu się orzeczenia

 

SÉPARATION 57. Podjęcie postępowania warunkowo umorzonego

 

Art. 549. [Inicjatywa] ^[410]

O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego sąd orzeka na wniosek oskarżyciela, pokrzywdzonego lub kuratora sądowego albo z urzędu.

 

Art. 550. [Mode de règle]

 

§ 1. W kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego orzeka sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy.

 

§ 2.^[411] W posiedzeniu ma prawo wziąć udział prokurator, oskarżony i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik.

 

§ 3. Na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania oraz w kwestii podjęcia postępowania przysługuje zażalenie.

 

§ 4. O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego należy powiadomić poręczającego.

 

Art. 551. [Postępowanie po podjęciu] ^[412]

W razie podjęcia postępowania warunkowo umorzonego, sprawa toczy się od nowa na zasadach ogólnych, przed sądem właściwym do jej rozpoznania. La disposition de l'article. 341 § 2 La deuxième phrase s'appliquent en conséquence.

 

SÉPARATION 58. Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie

 

Art. 552. [Prawo do odszkodowania]

 

§ 1.^[413] L'accusé, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.

 

§ 2.^[414] La disposition du § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu skazującego orzeczenia postępowanie umorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postępowaniu.

 

§ 3. Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku z zastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 Je 2.

 

§ 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania.

 

Art. 553. [Wyłączenie roszczenia]

 

§ 1. Roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje temu, kto w zamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i spowodował tym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania, tymczasowego aresztowania, zastosowania środka zabezpieczającego albo zatrzymanie.

 

§ 2. La disposition du § 1 nie stosuje się do osób składających oświadczenie w warunkach określonych w art. 171 § 3, 4 Je 6, jak również gdy szkoda lub krzywda powstała na skutek przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku przez funkcjonariusza państwowego.

 

§ 3. W wypadku przyczynienia się przez oskarżonego do wydania orzeczenia, visée au § 1, art. 362 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.

 

Art. 554. [Właściwość i skład sądu; forma orzeczenia]

 

§ 1.^[415] Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w art. 552 § 4 – w sądzie okręgowym właściwym ze względu na miejsce, w którym nastąpiło zwolnienie tymczasowo aresztowanego lub zwolnienie zatrzymanego.

 

§ 2.^[416] Sąd okręgowy orzeka wyrokiem na rozprawie w składzie trzech sędziów; sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności; postępowanie wolne jest od kosztów.

 

Art. 555. [Prescription des actions]

Roszczenia przewidziane w niniejszym rozdziale przedawniają się po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania – od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania – od daty zwolnienia.

 

Art. 556. [Śmierć oskarżonego]

 

§ 1. W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje temu, kto wskutek wykonania kary lub niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania utracił:

 

1) należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie,

 

2) stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słuszności przemawiają za przyznaniem odszkodowania.

 

§ 2. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 555 lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego.

 

§ 3. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika. Articles. 78-81 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 4. Upoważnienie do obrony udzielone obrońcy w sprawie zachowuje moc jako upoważnienie do działania w charakterze pełnomocnika.

 

Art. 557. [Recours]

 

§ 1. W razie naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę, Skarb Państwa ma roszczenie zwrotne do osób, które swoim bezprawnym działaniem spowodowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego, niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.

 

§ 2. Powództwo dotyczące roszczeń, visée au § 1, może wytoczyć w postępowaniu cywilnym prokurator lub organ, który jest powołany do reprezentowania Skarbu Państwa. Jeżeli prokurator nie dopatrzy się podstaw do wytoczenia powództwa, wydaje w tej kwestii postanowienie i zawiadamia o tym uprawniony organ.

 

Art. 558. [Przepisy KPC]

W sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się tylko w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym kodeksie.

 

Art. 559. [Cudzoziemcy]

Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do cudzoziemców na zasadzie wzajemności.

 

SÉPARATION 59. Ułaskawienie

 

Art. 560. [Prośba]

 

§ 1. Prośbę o ułaskawienie skazanego może wnieść on sam, osoba uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, frères et sœurs, małżonek i osoba pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu.

 

§ 2. Prośbę o ułaskawienie wniesioną przez osobę nieuprawnioną lub niedopuszczalną z mocy ustawy sąd pozostawia bez rozpoznania.

 

§ 3.^[417] PERSONNAGE, która wniosła prośbę o ułaskawienie, może ją cofnąć.

 

Art. 561. [Sąd pierwszej instancji]

 

§ 1. Prośbę o ułaskawienie przedstawia się sądowi, który wydał wyrok w pierwszej instancji.

 

§ 2. NORMANDIE, visée au § 1, powinien rozpoznać prośbę o ułaskawienie w ciągu 2 miesięcy od daty jej otrzymania.

 

Art. 562. [Composition de l']

 

§ 1. Sąd rozpoznaje prośbę o ułaskawienie w takim samym składzie, w jakim orzekał. W skład sądu powinni w miarę możności wchodzić sędziowie i ławnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku.

 

§ 2. ^[418](abrogé)

 

Art. 563. [Rozpoznanie prośby]

Rozpoznając prośbę o ułaskawienie sąd w szczególności ma na względzie zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku, rozmiary wykonanej już kary, stan zdrowia skazanego i jego warunki rodzinne, naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, a przede wszystkim szczególne wydarzenia, jakie nastąpiły po wydaniu wyroku.

 

Art. 564. [Tok postępowania]

 

§ 1. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał tylko sąd pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną – przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta sprawy lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią, a w razie braku podstaw do wydania opinii pozytywnej – pozostawia prośbę bez dalszego biegu.

 

§ 2. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał sąd odwoławczy, sąd pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią.

 

§ 3. Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje opinię negatywną, a opinię taką wydał już sąd pierwszej instancji; w innych wypadkach sąd odwoławczy przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta wraz z opiniami.

 

§ 4. Opinie pozytywne nie są dostępne dla osób wymienionych w art. 560.

 

Art. 565. [Przedstawienie sprawy Prezydentowi]

 

§ 1. Jeżeli prośbę o ułaskawienie choćby jeden sąd zaopiniował pozytywnie, Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem.

 

§ 2. Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu w celu nadania jej biegu zgodnie z art. 561 albo article. 567.

 

Art. 566. [Ponowna prośba]

Ponowna prośba o ułaskawienie, wniesiona przed upływem roku od negatywnego załatwienia poprzedniej prośby, może być przez sąd pozostawiona bez rozpoznania.

 

Art. 567. [Uprawnienie Prokuratora Generalnego]

 

§ 1. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Prokurator Generalny, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy z opiniami sądów albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o opinię.

 

§ 2. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje.

 

Art. 568. [Exécution de la peine]

Reconnaissant l', że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem, zwłaszcza gdy uzasadnia to krótki okres pozostałej do odbycia kary, sąd wydający opinię oraz Prokurator Generalny mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie.

 

SÉPARATION 60. Wyrok łączny

 

Art. 569. [Właściwość sądu]

 

§ 1. Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji.

 

§ 2. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu.

 

§ 3. W razie zbiegu wyroków sądu powszechnego i szczególnego, o karze łącznej orzeka ten z sądów, który wymierzył karę surowszą podlegającą łączeniu.

 

Art. 570. [Inicjatywa]

Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora.

 

Art. 571. [Zebranie danych]

 

§ 1. Sąd w razie potrzeby zwraca się do zakładów karnych, w których skazany przebywał, o nadesłanie opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary, jak również informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych i co do stanu zdrowia skazanego oraz danych o odbyciu kary z poszczególnych wyroków.

 

§ 2. Wniosek o wydanie wyroku łącznego pochodzący od prokuratora powinien zawierać dane, visée au § 1.

 

Art. 572. [Umorzenie]

Jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

 

Art. 573. [Rozprawa]

 

§ 1. Wyrok łączny wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy.

 

§ 2.^[419] Stawiennictwo osobiste skazanego nie jest obowiązkowe, chyba że sąd postanowi inaczej. La disposition de l'article. 451 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3. La disposition de l'article. 84 § 1 ne s'applique pas.

 

Art. 574. [Przepisy o postępowaniu zwyczajnym]

W kwestiach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozdziału do postępowania o wydanie wyroku łącznego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji. La disposition de l'article. 422 § 2 appliquer.

 

Art. 575. [Utrata mocy]

 

§ 1. Jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc.

 

§ 2. Jeżeli choćby jeden z wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego ulega uchyleniu lub zmianie, wyrok łączny traci moc, a sąd w miarę potrzeby wydaje nowy wyrok łączny.

 

Art. 576. [RÉALISATION]

 

§ 1. Z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym.

 

§ 2. W wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi, przewodniczący niezwłocznie zarządza zwolnienie skazanego, s'il n'est pas détenu dans une autre affaire. Przesyłając zarządzenie do wykonania, załącza się wydany wyrok łączny.

 

Art. 577. [Początek odbywania kary]

W wyroku łącznym należy oznaczyć w miarę potrzeby datę, od której należy liczyć początek odbywania kary orzeczonej wyrokiem łącznym, oraz wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej.

 

Dział XIII. Postępowanie w sprawach karnych ze stosunków międzynarodowych

 

SÉPARATION 61. Immunitety osób należących do przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych

 

Art. 578. [Immunitet dyplomatyczny]

Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych:

 

1) uwierzytelnieni w Rzeczypospolitej Polskiej szefowie przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych,

 

2) osoby należące do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw,

 

3) osoby należące do personelu administracyjnego i technicznego tych przedstawicielstw,

 

4) członkowie rodzin osób wymienionych w pkt 1-3, jeżeli pozostają z nimi we wspólnocie domowej,

 

5) inne osoby korzystające z immunitetów dyplomatycznych na podstawie ustaw, accords ou pratiques internationales généralement acceptées.

 

Art. 579. [Immunitet konsularny]

 

§ 1. Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych w zakresie czynności pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych, a na zasadzie wzajemności w pozostałym zakresie:

 

1) kierownicy urzędów konsularnych i inni urzędnicy konsularni państw obcych,

 

2) osoby zrównane z nimi na podstawie umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.

 

§ 2. Kierownik urzędu konsularnego oraz inni urzędnicy konsularni państw obcych podlegają zatrzymaniu lub tymczasowemu aresztowaniu jedynie w razie zarzutu popełnienia zbrodni. O ich zatrzymaniu lub tymczasowym aresztowaniu zawiadamia się niezwłocznie Ministra Spraw Zagranicznych.

 

§ 3. Poza wypadkiem określonym w § 2 osoby te mogą być pozbawione wolności tylko w wykonaniu prawomocnego wyroku sądu polskiego.

 

Art. 580. [DÉMISSION]

 

§ 1. Les dispositions de l'article. 578 Je 579 ne s'applique pas, gdy państwo wysyłające zrzeknie się w sposób wyraźny immunitetu w stosunku do osoby wymienionej w tych przepisach.

 

§ 2. W stosunku do funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych korzystających z immunitetu o zrzeczeniu, visée au § 1, rozstrzyga właściwa organizacja międzynarodowa.

 

Art. 581. [Świadek i biegły]

 

§ 1. Osoby wymienione w art. 578 nie są obowiązane do składania zeznań w charakterze świadka lub do występowania w charakterze biegłego lub tłumacza; można jednak zwrócić się o wyrażenie przez te osoby zgody na złożenie zeznań albo na wystąpienie w charakterze biegłego lub tłumacza.

 

§ 2. W razie wyrażenia zgody, visée au § 1, wezwania doręczone tym osobom nie mogą zawierać zagrożenia stosowaniem środków przymusu, a w razie niestawiennictwa na wezwanie lub odmowy złożenia zeznań nie można wobec nich stosować tych środków.

 

Art. 582. [ÉJECTION]

 

§ 1. Do osób wymienionych w art. 579 stosuje się odpowiednio art. 581, jeżeli okoliczności, których zeznania lub opinie mają dotyczyć, związane są z wykonywaniem przez te osoby funkcji urzędowych lub służbowych, a na zasadzie wzajemności także w zakresie innych okoliczności.

 

§ 2. Osoby wymienione w art. 578 Je 579 nie są obowiązane do przedstawienia korespondencji i dokumentów odnoszących się do tych funkcji.

 

Art. 583. [Przeszukanie pomieszczeń]

 

§ 1. Przeszukania pomieszczeń przedstawicielstwa dyplomatycznego można dokonać tylko za zgodą szefa tego przedstawicielstwa lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje.

 

§ 2. Do przeszukania pomieszczeń konsularnych konieczna jest zgoda kierownika urzędu konsularnego lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje albo szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego.

 

Art. 584. [Exclusion de l'application]

Les dispositions de l'article. 578-583 nie stosuje się do osób w nich wymienionych, w zakresie czynności nie pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych, jeżeli są obywatelami polskimi lub mają w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania.

 

SÉPARATION 62. Pomoc prawna i doręczenia w sprawach karnych

 

Art. 585. [Zakres pomocy]

W drodze pomocy prawnej mogą być dokonywane niezbędne czynności postępowania karnego, et en particulier:

 

1) doręczanie pism osobom przebywającym za granicą lub instytucjom mającym siedzibę za granicą,

 

2) przesłuchiwanie osób w charakterze oskarżonych, świadków lub biegłych,

 

3) dokonywanie oględzin oraz przeszukiwanie pomieszczeń, innych miejsc i osób, zajęcie przedmiotów i wydawanie przedmiotów tych za granicę,

 

4) wzywanie osób przebywających za granicą do osobistego dobrowolnego stawiennictwa przed sądem lub prokuratorem w celu przesłuchania świadka lub konfrontacji, jak również doprowadzanie w tym celu osób pozbawionych w tym czasie wolności,

 

5) udostępnianie akt i dokumentów oraz informacji o karalności oskarżonych,

 

6) udzielanie informacji o prawie.

 

Art. 586. [Doręczenie obywatelowi polskiemu]

 

§ 1. O doręczenie pisma przebywającej za granicą osobie, która ma obywatelstwo polskie, lub o przesłuchanie takiej osoby w charakterze oskarżonego, świadka lub biegłego sąd lub prokurator zwraca się do polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.

 

§ 2. W razie niemożności dokonania czynności w sposób określony w § 1, można zwracać się o dokonanie tych czynności do sądu, prokuratury lub innego właściwego organu państwa obcego. W wypadku przeszukania, zajęcia i wydania przedmiotu należy do wniosku dołączyć odpis postanowienia sądu lub prokuratora nakazującego przeprowadzenie tej czynności w danej sprawie.

 

Art. 587. [Odczytywanie protokołów]

Sporządzone na wniosek polskiego sądu lub prokuratora protokoły oględzin, przesłuchań osób w charakterze oskarżonych, témoins, biegłych lub protokoły innych czynności dowodowych, dokonanych przez sądy lub prokuratorów państw obcych albo organy działające pod ich nadzorem, mogą być odczytywane na rozprawie na zasadach określonych w art. 389, 391 Je 393, jeżeli sposób przeprowadzenia czynności nie jest sprzeczny z zasadami porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Art. 588. [Udzielanie pomocy]

 

§ 1. Sądy i prokuratorzy udzielają pomocy prawnej na wniosek sądów i prokuratorów państw obcych.

 

§ 2. Sąd i prokurator odmawiają udzielenia pomocy prawnej i przekazują odmowę właściwym organom obcego państwa, jeżeli żądana czynność byłaby sprzeczna z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej albo naruszałaby jej suwerenność.

 

§ 3. Sąd i prokurator mogą odmówić udzielenia pomocy prawnej, SI:

 

1) wykonanie żądanej czynności nie należy do zakresu działania sądu lub prokuratora według prawa polskiego,

 

2) NATION, od którego wniosek o udzielenie pomocy prawnej pochodzi, nie zapewnia w tym zakresie wzajemności,

 

3) wniosek dotyczy czynu, który nie jest przestępstwem według prawa polskiego.

 

§ 4. Do czynności procesowych, dokonywanych na wniosek sądu lub prokuratora państwa obcego, stosuje się ustawy polskie. Należy jednak uczynić zadość życzeniu tych organów, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 5. Koszty udzielania pomocy prawnej ustala się zgodnie z art. 616-619.

 

Art. 589. [Quasi-list żelazny]

 

§ 1. Wezwany z zagranicy świadek lub biegły nie będący obywatelem polskim, który stawi się dobrowolnie przed sądem, nie może być ani ścigany ani zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany z powodu przestępstwa będącego przedmiotem danego postępowania karnego i jakiegokolwiek innego przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej. Nie może być także w stosunku do niego wykonana kara orzeczona za takie przestępstwo.

 

§ 2. Świadek lub biegły traci ochronę przewidzianą w § 1, jeżeli nie opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chociaż mógł to uczynić, w ciągu 7 dni od czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecność jego stała się zbędna.

 

§ 3. Wezwanemu świadkowi lub biegłemu przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu oraz zwrot utraconego zarobku, a biegłemu – wynagrodzenie za sporządzenie opinii.

 

§ 4. W wezwaniu doręczonym świadkowi lub biegłemu stale przebywającemu za granicą należy zamieścić pouczenie o treści przepisów § 1-3. Nie należy natomiast zamieszczać zagrożenia stosowaniem środków przymusu z powodu niestawiennictwa.

 

Art. 589un. [Przesłuchanie pozbawionego wolności w innym kraju] ^[420]

 

§ 1. Wobec osoby pozbawionej wolności na terytorium państwa obcego, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem, sąd okręgowy miejsca wykonania czynności zarządza umieszczenie osoby wydanej w polskim zakładzie karnym lub areszcie śledczym na czas jej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprzekraczający jednak czasu pozbawienia wolności określonego w państwie wydającym.

 

§ 2. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

 

Art. 589b. [Powołanie zespołu śledczego] ^[421]

 

§ 1. Pomoc prawna w postępowaniu przygotowawczym między polskimi organami uprawnionymi do prowadzenia tego postępowania oraz właściwymi organami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa, jeżeli pozwala na to umowa międzynarodowa, dont la République de Pologne est partie, albo na zasadach wzajemności, może także polegać na wykonywaniu czynności śledztwa w ramach wspólnego zespołu śledczego, ci-après dénommé “zespołem”.

 

§ 2. Zespół powołują, par voie d'accord, Prokurator Generalny oraz właściwy organ państwa, visée au § 1, ci-après dénommé “państwem współpracującym”, na potrzeby określonego postępowania przygotowawczego, na czas oznaczony.

 

§ 3. Porozumienie o powołaniu zespołu powinno określać:

 

1) przedmiot, la, miejsce i okres współpracy,

 

2) équipe, ze wskazaniem osoby kierującej,

 

3) zadania poszczególnych członków zespołu.

 

§ 4. W porozumieniu o powołaniu zespołu można zastrzec możliwość dopuszczenia do prac w zespole, w określonych warunkach, przedstawiciela instytucji międzynarodowej powołanej do zwalczania przestępczości.

 

§ 5. Okres współpracy w ramach zespołu, wskazany w porozumieniu o powołaniu zespołu, może być przedłużony na dalszy czas oznaczony, niezbędny do osiągnięcia celu tej współpracy; przedłużenie wymaga zgody wszystkich stron porozumienia.

 

Art. 589c. [Zespół polski] ^[422]

 

§ 1. Zespół, w ramach którego współpraca odbywa się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ci-après dénommé “zespołem polskim”, można powołać w szczególności, TANDIS QUE:

 

1) w toku prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowania przygotowawczego w sprawie o przestępstwo o charakterze terrorystycznym, trafic, obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub ich prekursorami albo o inne ciężkie przestępstwo ujawniono, że sprawca działał lub następstwa jego czynu wystąpiły na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium tego państwa lub z udziałem jego organu,

 

2) prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie przygotowawcze pozostaje w związku przedmiotowym lub podmiotowym z postępowaniem przygotowawczym o przestępstwo wymienione w pkt 1, prowadzonym na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania większości czynności śledztwa w obu postępowaniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Pracami zespołu polskiego kieruje polski prokurator.

 

§ 3. W skład zespołu polskiego mogą wchodzić inni polscy prokuratorzy i przedstawiciele innych organów uprawnionych do prowadzenia śledztwa oraz funkcjonariusze właściwych organów państwa współpracującego, ci-après dénommé “funkcjonariuszami delegowanymi”.

 

§ 4. Do czynności w postępowaniu przygotowawczym wykonywanych w ramach zespołu polskiego stosuje się przepisy prawa krajowego, sous réserve du § 5-8 oraz article. 589et.

 

§ 5. Funkcjonariusze delegowani mogą być obecni przy wszystkich czynnościach procesowych wykonywanych w ramach zespołu polskiego, chyba że w szczególnym wypadku, uzasadnionym potrzebą ochrony ważnego interesu Rzeczypospolitej Polskiej lub praw jednostki, osoba kierująca tym zespołem zarządzi inaczej.

 

§ 6. Za zgodą stron porozumienia o utworzeniu zespołu polskiego osoba kierująca tym zespołem może powierzyć funkcjonariuszowi delegowanemu wykonanie określonej czynności śledztwa, z wyłączeniem wydawania postanowień przewidzianych w niniejszym kodeksie. W takim wypadku w czynności uczestniczy polski członek zespołu i sporządza z niej protokół.

 

§ 7. Jeżeli zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium państwa współpracującego, z wnioskiem o pomoc prawną zwraca się do właściwej instytucji lub organu funkcjonariusz delegowany przez to państwo. Do sporządzonych w wykonaniu tego wniosku protokołów stosuje się odpowiednio przepis art. 587.

 

§ 8. W granicach określonych w porozumieniu o powołaniu zespołu polskiego przedstawicielowi instytucji międzynarodowej, visée à l'article. 589b § 4, przysługują uprawnienia określone w § 5.

 

Art. 589d. [Delegowanie polskiego członka zespołu] ^[423]

 

§ 1. Prokurator lub przedstawiciel innego organu uprawnionego do prowadzenia śledztwa może być delegowany do zespołu na terytorium innego państwa współpracującego w wypadkach określonych przepisami państwa, na którego terytorium odbywa się współpraca zespołu. O delegowaniu decyduje odpowiednio Prokurator Generalny albo inny właściwy organ.

 

§ 2. Członkowi zespołu, visée au § 1, będącemu polskim prokuratorem przysługują uprawnienia prokuratora państwa obcego określone w art. 588 § 1. La disposition de l'article. 613 § 1 ne s'applique pas.

 

§ 3. Instytucje i organy Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż prokurator, visée au § 2, udzielają niezbędnej pomocy polskiemu członkowi zespołu, visée au § 1, w granicach i z zastosowaniem przepisów prawa krajowego.

 

Art. 589et. [Wykorzystanie informacji] ^[424]

 

§ 1. Informacje uzyskane przez członka zespołu w związku z udziałem w pracach zespołu, niedostępne w innym trybie dla państwa, które go delegowało, mogą być wykorzystane przez właściwy organ tego państwa także w celu:

 

1) przeprowadzenia postępowania karnego we własnym zakresie – za zgodą państwa współpracującego, którego instytucja lub organ udzieliły informacji,

 

2) zapobiegnięcia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego,

 

3) innym niż wymienione w pkt 1 Je 2, jeżeli tak stanowi porozumienie o powołaniu zespołu.

 

§ 2. Zgoda, visée au § 1 Point 1, może być cofnięta wyłącznie wtedy, gdy wykorzystanie informacji mogłoby zagrażać dobru postępowania przygotowawczego prowadzonego w państwie współpracującym, którego instytucja lub organ udzieliły informacji, oraz w wypadku, w którym państwo to mogłoby odmówić wzajemnej pomocy.

 

Art. 589f. [Odpowiedzialność za szkodę] ^[425]

 

§ 1. Za szkodę wyrządzoną przez członka zespołu w związku z wykonywanymi czynnościami odpowiada państwo, które go delegowało, na zasadach określonych w przepisach państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca zespołu.

 

§ 2. Jeżeli szkoda wyrządzona innej osobie jest następstwem działania lub zaniechania członka zespołu delegowanego przez inne państwo współpracujące, kwotę pieniężną stanowiącą równowartość odszkodowania tymczasowo wypłaca poszkodowanemu właściwy organ państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca zespołu.

 

§ 3. Dans le cas mentionné au § 2 wypłacona kwota pieniężna podlega zwrotowi organowi, który ją tymczasowo wypłacił, na jego wniosek.

 

Rozdział 62a. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia^[426]

 

Art. 589g. [Zakres zastosowania, procedura wystąpienia]

 

§ 1. W razie ustalenia, że mogące stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencja, Expédition, wykazy połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji lub dane przechowywane w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencja przesyłana pocztą elektroniczną, albo mienie podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia wykonania postanowienia o przepadku znajdują się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, sąd właściwy do rozpoznania sprawy albo prokurator może wystąpić o wykonanie postanowienia o ich zatrzymaniu albo zabezpieczeniu bezpośrednio do właściwego organu sądowego tego państwa.

 

§ 2. Przekazując do wykonania postanowienie o zatrzymaniu dowodów, właściwy sąd lub prokurator występuje jednocześnie do właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o ich wydanie.

 

§ 3. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia o przepadku zabezpieczonego mienia, visée au § 1, właściwy sąd występuje do właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o wykonanie tego przepadku.

 

§ 4. Wystąpienie o wydanie dowodów oraz wykonanie przepadku, o których mowa odpowiednio w § 2 Je 3, odbywa się na podstawie przepisów rozdziałów 62 Je 66 oraz umów międzynarodowych z zakresu pomocy prawnej w sprawach karnych wiążących Rzeczpospolitą Polską.

 

§ 5. Do postanowienia, visée au § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 6. Przekazywane dokumenty powinny zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa wykonania postanowienia albo na inny język wskazany przez to państwo.

 

§ 7. Przekazanie postanowienia oraz zaświadczenia, visée au § 5, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów.

 

§ 8. W razie trudności w ustaleniu właściwego organu państwa wykonania postanowienia właściwy sąd albo prokurator może również zwracać się do właściwych jednostek organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, certificat standard, visée au § 5, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania postanowienia wszystkich niezbędnych informacji, w tym informacji o terminie, do którego ma trwać zatrzymanie dowodów albo zabezpieczenie mienia.

 

Art. 589h. [Zwrot dowodów]

Wydane dowody zwraca się państwu wykonania postanowienia niezwłocznie po wykorzystaniu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium tego państwa.

 

Art. 589Je. [Zawiadomienie o uchyleniu postanowienia]

W razie uchylenia postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub zabezpieczeniu mienia właściwy sąd albo prokurator o jego treści niezwłocznie zawiadamia właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

 

Art. 589j. [Zażalenie]

 

§ 1. Na postanowienie, visée à l'article. 589g § 1, wydane przez prokuratora, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. Termin do wniesienia zażalenia biegnie od daty doręczenia postanowienia.

 

§ 2. La disposition de l'article. 589g § 6 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 589k. [INDEMNISATION]

 

§ 1. Jeżeli według prawa państwa wykonania postanowienia państwo to ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez polski sąd albo prokuratora, na wniosek właściwego organu tego państwa Skarb Państwa zwraca mu kwotę pieniężną stanowiącą równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 2. La disposition du § 1 ne s'applique pas, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie działania lub zaniechania organu państwa wykonania postanowienia.

 

Rozdział 62b. Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia^[427]

 

Art. 589l. [Wykonanie postanowienia]

 

§ 1. Właściwy miejscowo sąd rejonowy albo prokurator wykonuje niezwłocznie wydane przez właściwy organ sądowy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej orzeczenie o zatrzymaniu mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, y compris la correspondance envoyée par e-mail, albo orzeczenie o zajęciu mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku, jeżeli rzeczy te, korespondencja, Expédition, wykazy, dane lub mienie znajdują się lub są przechowywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Jeżeli sąd albo prokurator, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu organowi i powiadamia o tym właściwy organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wystąpił z orzeczeniem.

 

§ 3. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy wykonywaniu orzeczeń, visée au § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.

 

Art. 589m. [Odmowa wykonania orzeczenia]

 

§ 1. Można odmówić wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów, visée à l'article. 589l § 1, SI:

 

1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607au point 1-33, zagrożone karą pozbawienia wolności, la limite supérieure est d'au moins 3 ans, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze,

 

2) dowody, których dotyczy orzeczenie, nie mogą być zajęte z przyczyn faktycznych, w szczególności z uwagi na ich utratę, zniszczenie lub niemożność odnalezienia,

 

3) do orzeczenia o zatrzymaniu dowodów nie dołączono zaświadczenia zawierającego wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie albo zaświadczenie to jest niekompletne lub oczywiście nie odpowiada treści orzeczenia,

 

4) z treści zaświadczenia, określonego w pkt 3, w oczywistym stopniu wynika, że przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby, co do którego postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone,

 

5) wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z powodu odmowy przedstawienia korespondencji i dokumentów na podstawie art. 582 § 2.

 

§ 2. Można odmówić wykonania orzeczenia mającego na celu zabezpieczenie mienia, visée à l'article. 589l § 1:

 

1) jeżeli według prawa polskiego w sprawie o przestępstwo, w związku z którym wydano to orzeczenie, zabezpieczenie wykonania przepadku byłoby niedopuszczalne, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607au point 1-33, zagrożone karą pozbawienia wolności, la limite supérieure est d'au moins 3 ans, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze,

 

2) w wypadkach określonych w § 1 Point 2-4.

 

§ 3. Les dispositions du § 1 Point 1 oraz § 2 Point 1 ne s'applique pas, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.

 

§ 4. Dans le cas mentionné au § 1 Point 2, właściwy sąd albo prokurator, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia, konsultuje się z organem, który je wydał, dla uzyskania wszystkich istotnych informacji, umożliwiających odnalezienie tych dowodów albo mienia. Jeżeli uzyskane informacje nie przyczyniły się do odnalezienia tych dowodów albo mienia, sąd lub prokurator powiadamia niezwłocznie właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o niemożności wykonania orzeczenia.

 

§ 5. W wypadku, visée au § 1 Point 3, właściwy sąd albo prokurator może wyznaczyć organowi, który wydał orzeczenie, termin do przekazania zaświadczenia, określonego w § 1 Point 3, jego uzupełnienia lub sprostowania.

 

§ 6. W razie niedotrzymania terminu, visée au § 5, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

Art. 589n. [Procédure]

 

§ 1. Postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, visée à l'article. 589l § 1, właściwy sąd albo prokurator wydaje niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia.

 

§ 2. Postanowienie, visée au § 1, doręcza się wraz z pouczeniem o uprawnieniach wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia, visée à l'article. 589l § 1.

 

§ 3. Na postanowienie, visée au § 1, przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone. Osobom tym przysługuje także zażalenie na czynności związane z zatrzymaniem dowodów lub zabezpieczeniem mienia, co nie narusza uprawnień skarżącego wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia. W zażaleniu na czynność skarżący może domagać się wyłącznie zbadania prawidłowości jej przeprowadzenia.

 

§ 4. O wniesieniu zażalenia, jak również o treści rozstrzygnięcia zapadłego w wyniku jego rozpoznania, należy niezwłocznie powiadomić właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia.

 

§ 5. La disposition de l'article. 589g § 6 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 589la. [Wstrzymanie wykonania]

Wydając postanowienie o wykonaniu orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, właściwy sąd albo prokurator może jednocześnie wstrzymać jego wykonanie, SI:

 

1) wykonanie orzeczenia mogłoby utrudnić inne, toczące się postępowanie karne – na czas niezbędny dla zabezpieczenia prawidłowego toku tego postępowania,

 

2) dowód albo mienie, których dotyczy orzeczenie, zostały wcześniej zatrzymane albo zajęte dla potrzeb innego toczącego się postępowania karnego – do czasu zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia.

 

Art. 589p. [Powiadomienie]

 

§ 1. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia powiadamia się niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia, właściwy organ sądowy państwa wydania tego orzeczenia. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

 

§ 2. W wypadkach, visée à l'article. 589la, należy także wskazać przyczyny wstrzymania wykonania postanowienia oraz, jeżeli jest to możliwe, jego przewidywany okres.

 

§ 3. La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio w razie ustania przyczyn wstrzymania wykonania postanowienia określonego w art. 589la. W takim wypadku należy poinformować właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o zatrzymaniu lub zabezpieczeniu dowodów albo mienia dla potrzeb innego postępowania, lub podjętych działaniach zmierzających do wykonania orzeczenia.

 

Art. 589r. [Szczególny tryb lub forma; przekazanie protokołu]

 

§ 1. Wykonując orzeczenie o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, należy uczynić zadość życzeniu organu, który wydał to orzeczenie, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Protokół zatrzymania dowodów lub zajęcia mienia należy niezwłocznie przekazać właściwemu organowi sądowemu państwa wydania orzeczenia. La disposition de l'article. 589p § 1 La deuxième phrase s'appliquent en conséquence.

 

Art. 589s. [Dates; wcześniejsze zwolnienie]

 

§ 1. Zatrzymanie dowodów oraz zajęcie mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku trwa do czasu rozstrzygnięcia w przedmiocie wystąpienia właściwego organu sądowego państwa wydania orzeczenia, odpowiednio o wydanie dowodów albo o wykonanie wniosku o wykonanie prawomocnego orzeczenia o przepadku.

 

§ 2. Przez wzgląd na okoliczności sprawy właściwy sąd albo prokurator może jednak, po konsultacji z właściwym organem sądowym państwa wydania orzeczenia, wyznaczyć temu organowi nieprzekraczalny termin do przekazania żądania określonego w § 1, po upływie którego może nastąpić zwolnienie spod zatrzymania albo zajęcia.

 

§ 3. Przed upływem terminu, visée au § 2, właściwy sąd albo prokurator informuje właściwy organ sądowy państwa wykonania orzeczenia o zamiarze zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia, umożliwiając mu zgłoszenie stanowiska na piśmie. Jeżeli organ ten nie przedstawi argumentów dostatecznie uzasadniających dalsze zatrzymanie albo zajęcie, właściwy sąd albo prokurator wydaje postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia. Odpis postanowienia doręcza się osobom zainteresowanym.

 

§ 4. Postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia wydaje się także wtedy, gdy właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia zawiadomi o jego uchyleniu. La disposition du § 3 zdanie trzecie stosuje się.

 

Art. 589t. [Procedura rozpoznania wniosku]

 

§ 1. Rozpoznanie wniosku o wydanie zatrzymanych dowodów albo o wykonanie przez sąd polski wniosku o wykonanie przepadku odbywa się na podstawie przepisów rozdziałów 62 Je 66 oraz umów międzynarodowych z zakresu pomocy prawnej w sprawach karnych wiążących Rzeczpospolitą Polską.

 

§ 2. Nie można jednak odmówić wykonania wniosku, visée au § 1, powołując się na okoliczność, że czyn, którego dotyczy wniosek, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, jeżeli zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607au point 1-33, zagrożone karą pozbawienia wolności, la limite supérieure est d'au moins 3 ans, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze.

 

Art. 589vous. [INDEMNISATION]

 

§ 1. Jeżeli Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Skarb Państwa występuje do właściwego organu tego państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 2. La disposition du § 1 ne s'applique pas, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie działania lub zaniechania organu polskiego.

 

SÉPARATION 63. Przejęcie i przekazanie ścigania karnego

 

Art. 590. [Przejęcie ścigania]

 

§ 1. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez:

 

1) Citoyen polonais,

 

2) osobę mającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania,

 

3) osobę, która odbywa lub będzie odbywać w Rzeczypospolitej Polskiej karę pozbawienia wolności,

 

4) osobę, przeciwko której zostało wszczęte w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne

– Minister Sprawiedliwości zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu państwa obcego z wnioskiem o przekazanie ścigania albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego.

§ 2. Przejęcie ścigania karnego uważa się za wszczęcie postępowania karnego według prawa polskiego.

 

§ 3. Jeżeli przejęcie ścigania łączy się z przekazaniem przez państwo obce tymczasowo aresztowanego, art. 598 appliquer.

 

§ 4. Do dowodów zebranych za granicą przed przejęciem ścigania stosuje się odpowiednio art. 587, choćby czynności dowodowe nie były podjęte na wniosek polskiego sądu lub prokuratora.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości zawiadamia właściwy organ państwa obcego o sposobie prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

 

Art. 591. [Przekazanie ścigania]

 

§ 1.^[428] W sprawie o przestępstwo, popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca, Minister Sprawiedliwości, z urzędu albo z inicjatywy sądu lub prokuratora, zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu państwa:

 

1) którego osoba ścigana jest obywatelem,

 

2) w którym osoba ścigana ma stałe miejsce zamieszkania,

 

3) w którym osoba ścigana odbywa lub będzie odbywała karę pozbawienia wolności,

 

4) w którym zostało wszczęte przeciwko osobie ściganej postępowanie karne

– z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego.

 

§ 2.^[429] Jeżeli pokrzywdzonym jest obywatel polski, złożenie wniosku o przejęcie ścigania może nastąpić tylko za jego zgodą, chyba że uzyskanie tej zgody nie jest możliwe.

 

§ 3.^[430] Przed wystąpieniem z wnioskiem, visée au § 1, lub rozstrzygnięciem takiego wniosku pochodzącego od organu państwa obcego właściwy organ umożliwia osobie ściganej przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zajęcie stanowiska ustnie lub na piśmie w przedmiocie przejęcia ścigania.

 

§ 4.^[431] W razie pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku o przekazanie ścigania dotyczącego osoby tymczasowo aresztowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego organu o niezwłoczne podjęcie czynności mających na celu wydanie i przekazanie takiej osoby organom państwa obcego. Wraz z osobą przekazuje się akta sprawy, o ile nie zostały one uprzednio przekazane wraz z wnioskiem.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego organu państwa obcego o informację co do sposobu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

 

§ 6. Przekazanie ścigania karnego uważa się za umorzenie postępowania karnego według prawa polskiego; nie stoi to na przeszkodzie ponownemu postępowaniu karnemu w razie bezpodstawnego zaniechania ścigania za granicą.

 

Art. 592. [Konsultacje; przekazanie ścigania w sytuacjach szczególnych] ^[432]

 

§ 1. Jeżeli co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie karne w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie obcym, Minister Sprawiedliwości przeprowadza konsultacje z właściwym organem państwa obcego i – jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości – występuje z wnioskiem o przejęcie albo przekazanie ścigania karnego. Articles. 590 § 2-5 oraz article. 591 § 2-6 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Jeżeli na podstawie umowy międzynarodowej, dont la République de Pologne est partie, wszczęto w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne o przestępstwo popełnione za granicą, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu państwa obcego o przejęcie ścigania przez organy tego państwa niezależnie od tego, czy w państwie obcym wszczęto ściganie co do tego samego czynu. Articles. 591 § 2, 5 Je 6 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez obywatela polskiego przebywającego za granicą, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu państwa obcego o przejęcie ścigania przez organy tego państwa. Articles. 591 § 2, 5 Je 6 s'appliquent mutatis mutandis.

 

SÉPARATION 64. Wystąpienie o wydanie lub przewóz osób ściganych lub skazanych przebywających za granicą oraz o wydanie przedmiotów

 

Art. 593. [Zgłaszanie wniosków]

Sądy i prokuratorzy zgłaszają za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości wnioski o wydanie przez państwo obce osoby, przeciwko której wszczęto postępowanie karne, o wydanie osoby w celu przeprowadzenia postępowania sądowego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, o przewóz osoby ściganej lub skazanej przez terytorium państwa obcego oraz o wydanie z terytorium państwa obcego dowodów rzeczowych lub przedmiotów uzyskanych przez sprawcę w wyniku przestępstwa.

 

Art. 594. [Załączniki do wniosku]

 

§ 1. Do wniosku dołącza się odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu wraz z uzasadnieniem, wyjaśniającym okoliczności faktyczne i podstawę prawną ścigania.

 

§ 2. W wypadku prawomocnego wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności dołącza się zamiast postanowienia wymienionego w § 1 odpis tego wyroku.

 

§ 3. La disposition de l'article. 280 § 1 Point 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 595. [Wypadki niecierpiące zwłoki]

W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd lub prokurator może zwrócić się bezpośrednio do właściwego organu państwa obcego o tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie osoby, co do której ma być złożony wniosek o wydanie, po czym niezwłocznie składa wniosek zgodnie z art. 593 Je 594.

 

Art. 596. [Désistement] ^[433]

Osoba wydana nie może być bez zgody państwa wydającego ścigana, skazana ani pozbawiona wolności w celu wykonania kary za inne przestępstwo popełnione przed dniem wydania niż to, w związku z którym nastąpiło wydanie.

 

Art. 597. [Désistement] ^[434]

W razie zastrzeżenia przy wydaniu, że w stosunku do osoby wydanej orzeczone już kary będą wykonane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie, BAILLIAGE, który prawomocnie orzekł w sprawie, wydaje w razie potrzeby na posiedzeniu wyrok zmieniający orzeczenie w taki sposób, aby kary były wykonywane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie sprawcy. Prokurator i osoba wydana mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. La disposition de l'article. 451 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 598. [Bieg terminu tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. Terminy przewidziane w art. 263 biegną w stosunku do osoby wydanej od chwili przejęcia tej osoby przez właściwe organy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. La disposition de l'article. 265 stosuje się także, gdy zatrzymanie nastąpiło za granicą.

 

Art. 599. [Wyłączenie ograniczeń] ^[435]

Jeżeli osoba wydana przez państwo obce nie opuści bez usprawiedliwionej przyczyny terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od daty prawomocnego zakończenia postępowania, a w razie skazania – od daty odbycia lub darowania kary, albo jeżeli po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powróci na nie, ograniczeń wynikających z art. 596 Je 597 ne s'applique pas.

 

Art. 600. [Odpis wyroku]

Po wydaniu prawomocnego orzeczenia w sprawie przeciwko osobie wydanej przez państwo obce sąd przesyła odpis wyroku Ministrowi Sprawiedliwości, który odpis ten przekazuje właściwemu organowi obcego państwa. La disposition de l'article. 157 § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 601. [Zwrot przedmiotów i dowodów rzeczowych]

Przekazane przez państwo obce przedmioty uzyskane w wyniku przestępstwa zwraca się, jeżeli przy ich wydaniu zastrzeżono zwrot; podobnie należy postąpić z dowodami rzeczowymi.

 

SÉPARATION 65. Wydanie oraz przewóz osób ściganych albo skazanych lub wydanie przedmiotów na wniosek państw obcych^[436]

 

Art. 602. [Tok czynności] ^[437]

 

§ 1. ^[438](abrogé)

 

§ 2. W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej co do niej kary albo środka zabezpieczającego, prokurator przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego.

 

Art. 603. [Posiedzenie sądu]

 

§ 1.^[439] Sąd okręgowy wydaje na posiedzeniu postanowienie w przedmiocie wniosku państwa obcego. Przed wydaniem postanowienia należy umożliwić osobie ściganej złożenie wyjaśnień ustnie lub na piśmie, a w razie wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy na uzasadniony wniosek tej osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju.

 

§ 2. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział obrońca.

 

§ 3. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności wydania, wydanie nie może nastąpić.

 

§ 4. Na postanowienie sądu w przedmiocie wydania przysługuje zażalenie.

 

§ 5. Sąd przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który po rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym właściwy organ państwa obcego.

 

Art. 603un. [Wniosek obcego państwa o zastosowanie tymczasowego aresztowania] ^[440]

 

§ 1. Jeżeli umowa międzynarodowa, dont la République de Pologne est partie, tak stanowi, wniosek państwa obcego o zastosowanie tymczasowego aresztowania osoby ściganej zastępuje wniosek o wydanie.

 

§ 2. W wypadku, visée au § 1, prokurator podczas przesłuchania informuje osobę ściganą o możliwości wyrażenia przez nią zgody na wydanie lub zgody na wydanie połączonej ze zrzeczeniem się korzystania z ograniczeń określonych w art. 596 Je 597. Jeżeli osoba ścigana wyrazi wolę złożenia takiego oświadczenia, prokurator kieruje sprawę do sądu okręgowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 3. Sąd na posiedzeniu rozstrzyga o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej, odbiera oświadczenie o wyrażeniu zgody na wydanie lub zgody na wydanie połączonej ze zrzeczeniem się korzystania z ograniczeń określonych w art. 596 Je 597, a także wydaje postanowienie o dopuszczalności wydania.

 

§ 4. Zgoda osoby ściganej oraz zrzeczenie, visée au § 2, nie mogą zostać cofnięte, o czym poucza się osobę ściganą.

 

§ 5. Sąd niezwłocznie przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który rozstrzyga o wydaniu osoby.

 

§ 6.^[441] Jeżeli oświadczenie, visée au § 3, nie zostało złożone lub sąd stwierdził, że zachodzi okoliczność określona w art. 604 § 1, albo jeżeli posiedzenie zostało odroczone na czas przekraczający 7 journées, stosuje się przepisy art. 602 § 2, art 603 Je 605.

 

Art. 604. [Niedopuszczalność wydania]

 

§ 1.^[442] Wydanie jest niedopuszczalne, SI:

 

1) PERSONNAGE, której wniosek dotyczy, jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu,

 

2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo gdy ustawa uznaje, że czyn nie stanowi przestępstwa albo że sprawca nie popełnia przestępstwa lub nie podlega karze,

 

3) nastąpiło przedawnienie,

 

4) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone,

 

5) byłoby ono sprzeczne z polskim prawem,

 

6) zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania wobec osoby wydanej może zostać orzeczona lub wykonana kara śmierci,

 

7) zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej,

 

8) dotyczy osoby ściganej za popełnienie bez użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych.

 

§ 2. ^[443] Wydania można odmówić w szczególności, SI:

 

1) PERSONNAGE, której wniosek dotyczy, ma w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania,

 

2) przestępstwo zostało popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na polskim statku wodnym lub powietrznym,

 

3) co do tego samego czynu tej samej osoby toczy się postępowanie karne,

 

4) przestępstwo podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego,

 

5) według prawa państwa, które złożyło wniosek o wydanie, przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do roku lub karą łagodniejszą albo orzeczono taką karę,

 

6) crime, w związku z którym żąda się wydania, jest przestępstwem o charakterze wojskowym lub skarbowym, albo o charakterze politycznym innym niż określone w § 1 Point 8,

 

7) NATION, które złożyło wniosek o wydanie, nie zapewnia wzajemności.

 

§ 3. W wypadkach wskazanych w § 1 Point 4 i § 2 Point 3 rozpoznanie wniosku o wydanie można odroczyć do czasu ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej postępowania karnego przeciwko tej samej osobie lub odbycia przez nią orzeczonej kary albo jej darowania.

 

Art. 605. [Tymczasowe aresztowanie]

 

§ 1.^[444] Jeżeli wniosek o wydanie dotyczy przestępstwa, którego sprawca podlega wydaniu, sąd okręgowy z urzędu lub na wniosek prokuratora może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej; la disposition de l'article. 263 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2.^[445] Przed złożeniem wniosku o wydanie sąd może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu ściganego na czas nie dłuższy niż 40 journées, jeżeli organ państwa obcego zwraca się o to, zapewniając, że wobec tej osoby zapadł w tym państwie prawomocny wyrok skazujący lub wydano decyzję o tymczasowym aresztowaniu.

 

§ 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie tymczasowego aresztowania przysługuje zażalenie.

 

§ 4. O dniu tymczasowego aresztowania należy niezwłocznie powiadomić Ministra Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej oraz przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny albo organ ścigający państwa obcego.

 

§ 5. Jeżeli dane zawarte we wniosku o wydanie są niewystarczające i sąd lub prokurator zażądał ich uzupełnienia, a państwo obce nie nadeśle w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania uzupełnienia wniosku o wydanie organowi, który je zgłosił, potrzebnych dokumentów lub informacji, postanowienie o tymczasowym aresztowaniu uchyla się.

 

§ 6. W razie odmowy wydania, cofnięcia przez państwo obce wniosku o wydanie lub tymczasowe aresztowanie albo w razie gdy organ państwa obcego zawiadomiony o czasie i miejscu wydania żądanej osoby nie przejmuje jej w terminie 7 dni od ustalonego dnia wydania, zarządza się zwolnienie tymczasowo aresztowanego, s'il n'est pas détenu dans une autre affaire.

 

Art. 606. [Zezwolenie na przewóz]

 

§ 1. Zezwolenia na przewóz osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela Minister Sprawiedliwości. Articles. 594, 604 Je 605 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Jeżeli podróż odbywa się drogą powietrzną i nie przewiduje się lądowania, wystarczy powiadomienie Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Art. 607. [Wydanie przedmiotów]

 

§ 1. Do rozstrzygania wniosków państwa obcego, dotyczących wydania przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe lub uzyskanych w wyniku przestępstwa, właściwy jest prokurator lub sąd w zależności od tego, do czyjego rozporządzenia przedmioty te zostały zdeponowane. La disposition de l'article. 588 § 2 Je 4 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 2. Postanowienie o wydaniu przedmiotów powinno wymieniać rzeczy, które ulegają wydaniu państwu obcemu, oraz wskazywać rzeczy podlegające zwrotowi po ukończeniu postępowania karnego, prowadzonego przez organy państwa obcego.

 

Rozdział 65a. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania^[446]

 

Art. 607un. [Europejski nakaz aresztowania] ^[447]

W razie podejrzenia, że osoba ścigana za przestępstwo podlegające jurysdykcji polskich sądów karnych może przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwy miejscowo sąd okręgowy, à la demande du ministère public, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym – z urzędu lub na wniosek właściwego sądu rejonowego, może wydać europejski nakaz aresztowania, zwany w niniejszym rozdziale “nakazem”.

 

Art. 607b. [Niedopuszczalność wydania]

Wydanie nakazu jest niedopuszczalne:

 

1) w związku z prowadzonym przeciwko osobie ściganej postępowaniem karnym o przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do roku,

 

2) w celu wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze do 4 miesięcy albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności na czas nieprzekraczający 4 mois.

 

Art. 607c. [Forma nakazu]

 

§ 1. Nakaz powinien zawierać:

 

1) oznaczenie sądu występującego, ze wskazaniem jego adresu, numeru telefonu, telefaksu i adresu poczty elektronicznej,

 

2) datę oraz miejsce wydania nakazu,

 

3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej,

 

4) sygnaturę, rodzaj i treść prawomocnego albo podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu, w związku z którym nakaz został wydany,

 

5) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu,

 

6) górną granicę ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności przestępstwa, o które toczy się postępowanie, lub wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności,

 

7) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy,

 

8) wskazanie następstw czynu nieobjętych ustawowymi znamionami przestępstwa.

 

§ 2. Nakaz powinien zostać przetłumaczony na język urzędowy państwa wykonania nakazu.

 

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, wzór nakazu, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu członkowskiemu Unii Europejskiej, do którego jest kierowany, danych niezbędnych do podjęcia prawidłowej decyzji w przedmiocie przekazania osoby ściganej.

 

Art. 607d. [Przekazanie nakazu państwu wykonania] ^[448]

 

§ 1. Jeżeli istnieje podejrzenie, że osoba ścigana może przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a jej miejsce pobytu nie jest znane, procureur, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym sąd okręgowy, który wydał nakaz, przesyła jego odpis do centralnej jednostki Policji współpracującej z Interpolem z wnioskiem o wszczęcie poszukiwań międzynarodowych.

 

§ 2. Jeżeli miejsce pobytu osoby ściganej jest znane lub zostało ustalone w wyniku poszukiwań, visée au § 1, procureur, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym sąd okręgowy, który wydał nakaz, przekazuje go bezpośrednio organowi sądowemu państwa wykonania nakazu; odpis nakazu przekazuje się Ministrowi Sprawiedliwości.

 

§ 3. La disposition du § 2 s'appliquent mutatis mutandis dans le cas d', gdy państwo wykonania nakazu zwróciło się o przedstawienie dodatkowych informacji lub dokumentów.

 

§ 4. Przekazanie nakazu oraz wszystkich związanych z nim informacji i dokumentów może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów.

 

Art. 607et. [Dopuszczalność ścigania]

 

§ 1. Osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu nie można ścigać za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania, ani wykonać orzeczonych wobec niej za te przestępstwa kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności.

 

§ 2. NORMANDIE, który prawomocnie orzekł w sprawie, może zarządzić wykonanie kary tylko za te przestępstwa, które stanowiły podstawę przekazania osoby ściganej. W posiedzeniu sądu mają prawo wziąć udział prokurator i osoba ścigana. La disposition de l'article. 451 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3.^[449] La disposition du § 1 ne s'applique pas, SI:

 

1) państwo wykonania nakazu złożyło oświadczenie o dopuszczalności ścigania lub wykonania kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za wszystkie czyny popełnione przed przekazaniem, chyba że organ sądowy tego państwa w orzeczeniu o przekazaniu postanowił inaczej,

 

2) osoba przekazana, pomimo takiej możliwości, nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła,

 

3) nie została orzeczona kara pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności,

 

4) postępowanie karne nie wiąże się ze stosowaniem wobec osoby ściganej środka polegającego na pozbawieniu wolności,

 

5) czyn osoby ściganej jest zagrożony karą lub środkiem niepolegającymi na pozbawieniu wolności,

 

6) osoba ścigana wyraziła zgodę na przekazanie i zrzekła się korzystania z prawa określonego w § 1,

 

7) osoba ścigana, po jej przekazaniu, złożyła przed sądem właściwym do rozpoznania sprawy oświadczenie o zrzeczeniu się korzystania z prawa określonego w § 1 w odniesieniu do czynów popełnionych przed przekazaniem,

 

8) organ sądowy państwa wykonania nakazu, który przekazał osobę ściganą, na wniosek sądu właściwego do wydania nakazu, wyraził zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za przestępstwa określone w pkt 1.

 

§ 4. COROLLAIRE, visée au § 3 Point 8, powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c § 1. La disposition de l'article. 607c § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 607f. [Zaliczenie na poczet kary]

Na poczet orzeczonej lub wykonywanej kary pozbawienia wolności zalicza się okres faktycznego pozbawienia wolności w państwie wykonania nakazu w związku z przekazaniem.

 

Art. 607g. [Przesłanie odpisu wyroku]

Po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego przeciwko osobie ściganej lub wykonaniu wobec niej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności sąd właściwy do rozpoznania sprawy przesyła odpis orzeczenia lub zawiadomienie o wykonaniu kary albo innego środka do organu wymiaru sprawiedliwości państwa wykonania nakazu.

 

Art. 607h. [Zajęcie przedmiotów] ^[450]

 

§ 1. Właściwy sąd lub prokurator może wystąpić do organu sądowego państwa wykonania nakazu o zajęcie i przekazanie przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, przedmiotów, qui ont été utilisés ou étaient destinés à commettre un crime, lub mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telekomunikacyjnych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, y compris la correspondance envoyée par e-mail.

 

§ 2. Można wystąpić o zajęcie i przekazanie dowodów i przedmiotów, visée au § 1, même si, gdy wykonanie nakazu nie jest możliwe ze względu na śmierć lub ucieczkę osoby ściganej.

 

§ 3. Przekazane przedmioty, visée au § 1, zwraca się państwu wykonania nakazu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium państwa wykonania nakazu.

 

§ 4. Przepisy rozdziału 62a stosuje się odpowiednio.

 

Art. 607Je. [Dopuszczalność dalszego przekazania ściganego]

 

§ 1. Osoba ścigana, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega dalszemu przekazaniu bez zgody państwa wykonania nakazu w związku z przestępstwami popełnionymi przed przekazaniem, seulement, TANDIS QUE:

 

1) pomimo takiej możliwości nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła,

 

2) wyraziła zgodę na przekazanie do państwa innego niż państwo wykonania nakazu,

 

3) stosuje się do niej przepis art. 607e § 3 Point 2, 6, 7 OU 8.

 

§ 2. Na dalsze przekazanie osoby ściganej, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda właściwego organu sądowego państwa wykonania nakazu, które przekazało tę osobę. Wniosek właściwego sądu okręgowego o wyrażenie zgody na dalsze przekazanie powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c § 1. La disposition de l'article. 607c § 2 s'appliquent mutatis mutandis.

 

§ 3. Na wydanie osoby ściganej, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda właściwego organu państwa wykonania nakazu, które przekazało tę osobę.

 

Art. 607j. [Niewszczynanie postępowania wykonawczego]

 

§ 1. Jeżeli państwo wykonania nakazu przekazało osobę ściganą pod warunkiem, że wykonanie kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności nastąpi w tym państwie, postępowania wykonawczego nie wszczyna się.

 

§ 2. W wypadku, visée au § 1, sąd właściwy do rozpoznania sprawy, niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia, wydaje postanowienie o przekazaniu skazanego do właściwego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wykonania orzeczonej kary albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności. Odpis postanowienia wraz z odpisem orzeczenia podlegającego wykonaniu przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wykonania nakazu.

 

Rozdział 65b. Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania^[451]

 

Art. 607k. [Cele przekazania ściganego]

 

§ 1. Przekazanie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby ściganej europejskim nakazem aresztowania, zwanym w niniejszym rozdziale “nakazem europejskim”, następuje w celu przeprowadzenia przeciwko niej, na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, postępowania karnego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności.

 

§ 2. W razie otrzymania nakazu europejskiego prokurator przesłuchuje osobę, której nakaz dotyczy, informując ją o treści nakazu europejskiego oraz o możliwości wyrażenia zgody na przekazanie lub zgody na niestosowanie przepisu art. 607e § 1, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego.

 

§ 3.^[452] Na wniosek prokuratora sąd okręgowy może zastosować tymczasowe aresztowanie, oznaczając jego termin na czas niezbędny do przekazania osoby ściganej. Łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania nie może przekroczyć 100 journées. Samoistną podstawą zastosowania tymczasowego aresztowania jest istnienie wydanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej prawomocnego wyroku skazującego lub innej decyzji stanowiącej podstawę pozbawienia wolności osoby ściganej.

 

§ 3a.^[453] Przed wpłynięciem nakazu europejskiego sąd może zastosować wobec osoby ściganej tymczasowe aresztowanie na czas nie dłuższy niż 7 journées, jeżeli zwraca się o to właściwy organ sądowy, który wydał nakaz europejski, zapewniając, że wobec osoby ściganej zapadł prawomocny wyrok skazujący lub wydano inną decyzję będącą podstawą pozbawienia wolności.

 

§ 4. Jeżeli odrębne przepisy prawa polskiego stanowią, że ściganie osoby, wobec której wydano nakaz europejski, jest uzależnione od zezwolenia właściwej władzy, przed skierowaniem sprawy do sądu stosuje się przepis art. 13.

 

§ 5. Jeżeli jednocześnie z wydaniem nakazu europejskiego państwo członkowskie Unii Europejskiej zwróciło się o dokonanie przesłuchania osoby ściganej, osobę taką należy przesłuchać przed rozpoznaniem nakazu. Przesłuchanie odbywa się w obecności osoby wskazanej w nakazie europejskim. La disposition de l'article. 588 § 4 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 607l. [Orzekanie]

 

§ 1. W przedmiocie przekazania i tymczasowego aresztowania sąd orzeka na posiedzeniu, w którym mają prawo wziąć udział prokurator i obrońca.

 

§ 2. Jeżeli osoba ścigana wyrazi taką wolę, sąd przyjmuje od niej do protokołu oświadczenie o zgodzie na przekazanie lub o zgodzie na niestosowanie przepisu art. 607e § 1. Oświadczenie nie może być cofnięte, o czym należy pouczyć osobę ściganą.

 

§ 3.^[454] Na postanowienie sądu w przedmiocie przekazania przysługuje zażalenie. Zażalenie wnosi się w terminie 3 dni od dnia ogłoszenia postanowienia, a jeżeli osoba ścigana pozbawiona jest wolności i nie została sprowadzona na posiedzenie sądu – od dnia jego doręczenia. Art. 252 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 607m. [Postanowienie o przekazaniu; terminy]

 

§ 1.^[455] Postanowienie w przedmiocie przekazania sąd okręgowy wydaje w terminie 40 dni od dnia zatrzymania osoby ściganej. Jeżeli osoba ścigana złożyła oświadczenie, visée à l'article. 607l § 2, termin ten wynosi 3 dni i biegnie od dnia złożenia oświadczenia.

 

§ 1.^[456] Postępowanie w przedmiocie przekazania powinno zakończyć się prawomocnie w terminie 60 dni od dnia zatrzymania osoby ściganej lub 10 dni od złożenia przez nią oświadczenia, visée à l'article. 607l § 2.

 

§ 2.^[457] W szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy terminy określone w § 1a nie mogą być dotrzymane, postępowanie w przedmiocie przekazania powinno zakończyć się prawomocnie w terminie kolejnych 30 dni od dnia upływu tych terminów. O opóźnieniu należy powiadomić organ sądowy, który wydał nakaz europejski, podając przyczynę opóźnienia.

 

§ 3. W wypadku, visée à l'article. 607k § 4, terminy, visée au § 1 Je 2, biegną od uzyskania zezwolenia na ściganie. Jeżeli bieg tych terminów już się rozpoczął, ulega on zawieszeniu do czasu uzyskania zezwolenia.

 

Art. 607n. [Przekazanie ściganego]

 

§ 1. Osobę ściganą, wobec której zapadło prawomocne postanowienie o przekazaniu, przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wydania nakazu europejskiego najpóźniej w terminie 10 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia.

 

§ 2. Jeżeli przekazanie osoby ściganej w terminie określonym w § 1 nie jest możliwe na skutek siły wyższej albo zagrożenia dla życia lub zdrowia tej osoby, osobę ściganą, visée au § 1, przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wydania nakazu europejskiego w ciągu 10 dni od dnia upływu nowo ustalonego terminu przekazania.

 

§ 3. Jeżeli państwo wydania nakazu europejskiego nie przejmie osoby podlegającej przekazaniu w terminach, visée au § 1 OU 2, zarządza się niezwłoczne zwolnienie tej osoby, jeżeli nie jest ona pozbawiona wolności w innej sprawie.

 

Art. 607la. [Odroczenie wykonania przekazania] ^[458]

 

§ 1. Jeżeli przeciwko osobie ściganej jest prowadzone w kraju postępowanie karne o inny czyn niż wskazany w nakazie europejskim lub osoba ta ma odbyć w kraju za taki czyn karę pozbawienia wolności, BAILLIAGE, wydając postanowienie o przekazaniu, może odroczyć jego wykonanie do czasu zakończenia w kraju postępowania karnego lub do czasu wykonania w kraju kary pozbawienia wolności.

 

§ 2. W sytuacji określonej w § 1 BAILLIAGE, po powiadomieniu o jej zaistnieniu organu, który wydał nakaz europejski, PEUT-ÊTRE, na jego wniosek, czasowo przekazać osobę ściganą na warunkach określonych w porozumieniu zawartym z tym organem. Porozumienie takie powinno być sporządzone na piśmie i określać warunki przekazania, w tym zwłaszcza termin powrotnego przekazania osoby ściganej.

 

Art. 607p. [Przyczyny obligatoryjne odmowy wykonania nakazu] ^[459]

 

§ 1. Odmawia się wykonania nakazu europejskiego, SI:

 

1) crime, którego dotyczy nakaz europejski, w wypadku jurysdykcji polskich sądów karnych, podlega darowaniu na mocy amnestii,

 

2) w stosunku do osoby ściganej zapadło w innym państwie prawomocne orzeczenie co do tych samych czynów oraz, w wypadku skazania za te same czyny, osoba ścigana odbywa karę lub ją odbyła albo kara nie może być wykonana według prawa państwa, w którym zapadł wyrok skazujący,

 

3) w stosunku do osoby ściganej zapadło prawomocne orzeczenie o przekazaniu do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,

 

4) PERSONNAGE, której dotyczy nakaz europejski, z powodu wieku nie ponosi według prawa polskiego odpowiedzialności karnej za czyny będące podstawą wydania nakazu europejskiego,

 

5) naruszałoby to wolności i prawa człowieka i obywatela,

 

6) nakaz wydany został w związku z przestępstwem popełnionym bez użycia przemocy z przyczyn politycznych.

 

§ 2. Jeżeli nakaz europejski został wydany wobec osoby ściganej, która jest obywatelem polskim, wykonanie nakazu może nastąpić pod warunkiem, że czyn, którego nakaz europejski dotyczy, nie został popełniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani na polskim statku wodnym lub powietrznym oraz stanowił przestępstwo według prawa Rzeczypospolitej Polskiej lub stanowiłby przestępstwo według prawa Rzeczypospolitej Polskiej w razie popełnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarówno w czasie jego popełnienia, jak i w chwili wpłynięcia nakazu europejskiego.

 

Art. 607r. [Przyczyny fakultatywne odmowy przekazania]

 

§ 1. Można odmówić wykonania nakazu europejskiego, SI:

 

1) przestępstwo będące podstawą wydania nakazu europejskiego, inne niż wymienione w art. 607DANS, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego,

 

2) przeciwko osobie ściganej, której dotyczy nakaz europejski, toczy się w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne o przestępstwo, które stanowi podstawę nakazu europejskiego,

 

3) wobec osoby ściganej, w związku z czynem będącym podstawą wydania nakazu europejskiego zapadło prawomocne orzeczenie o odmowie wszczęcia postępowania, o umorzeniu postępowania lub inne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie,

 

4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary, a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich,

 

5) nakaz europejski dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione, en totalité ou en partie, sur le territoire polonais, ainsi que le navire ou l'aéronef polonais,

 

6) za czyn zabroniony, którego dotyczy nakaz europejski, w państwie wydania nakazu europejskiego można orzec karę dożywotniego pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności bez możliwości ubiegania się o jego skrócenie.

 

§ 2. La disposition du § 1 Point 1 ne s'applique pas, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.

 

Art. 607s. [Prawo azylu]

 

§ 1. Nie podlega wykonaniu nakaz europejski wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności wobec osoby ściganej, będącej obywatelem polskim albo korzystającej w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, jeżeli nie wyrazi ona zgody na przekazanie.

 

§ 2. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli został on wydany w celu, visée au § 1, a osoba ścigana ma miejsce zamieszkania lub stale przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 3. Odmawiając przekazania, z przyczyn określonych w § 1 OU 2, sąd orzeka o wykonaniu kary albo środka, orzeczonych przez organ sądowy państwa wydania nakazu europejskiego.

 

§ 4.^[460] W postanowieniu, visée au § 3, sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego. Jeżeli kara lub środek, orzeczone przez organ sądowy państwa wydania nakazu europejskiego, przekracza górną granicę ustawowego zagrożenia, sąd określa podlegającą wykonaniu karę lub środek według prawa polskiego, w wysokości odpowiadającej górnej granicy ustawowego zagrożenia, uwzględniając okres rzeczywistego pozbawienia wolności za granicą oraz wykonaną tam karę lub środek. Jeżeli do nakazu europejskiego nie dołączono dokumentów lub informacji niezbędnych do wykonania kary na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sąd odracza posiedzenie i zwraca się do właściwego organu państwa wydania nakazu europejskiego o nadesłanie takich dokumentów lub informacji.

 

§ 5. Wykonanie kary odbywa się według przepisów prawa polskiego.

 

Art. 607t. [Przekazanie warunkowe]

 

§ 1.^[461] Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu ścigania osoby, która jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, przekazanie może nastąpić pod warunkiem, że osoba ta będzie odesłana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po prawomocnym zakończeniu postępowania w państwie wydania nakazu europejskiego.

 

§ 2. W razie skazania osoby, visée au § 1, na karę pozbawienia wolności albo orzeczenia wobec niej innego środka polegającego na pozbawieniu wolności stosuje się odpowiednio przepisy art. 607s § 3-5.

 

Art. 607vous. [Brak wezwania]

Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu wykonania kary albo środka zabezpieczającego, orzeczonych zaocznie, a osoba ścigana nie była wezwana do udziału w postępowaniu ani w inny sposób zawiadomiona o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, przekazanie tej osoby może się odbyć tylko wtedy, gdy organ, który wydał nakaz europejski, zapewni ją o możliwości wystąpienia w państwie wydania nakazu europejskiego z wnioskiem o przeprowadzenie z jej udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie.

 

Art. 607DANS. [Brak kwalifikacji prawnej w Polsce] ^[462]

Jeżeli nakaz europejski dotyczy osoby niebędącej obywatelem polskim, okoliczność, że czyn nie jest przestępstwem według prawa polskiego, nie stanowi przeszkody do wykonania nakazu europejskiego, o ile dotyczy on czynu zagrożonego w państwie jego wydania karą co najmniej 3 lat pozbawienia wolności albo czynu, za który może być orzeczony co najmniej w tym samym wymiarze inny środek polegający na pozbawieniu wolności, będącego przestępstwem:

 

1) udziału w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnianie przestępstw,

 

2) o charakterze terrorystycznym,

 

3) trafic,

 

4) przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego,

 

5) nielegalnego wytwarzania, traitement, przemytu środków odurzających, précurseurs, środków zastępczych lub substancji psychotropowych lub obrotu nimi,

 

6) nielegalnego obrotu bronią, munitions, materiałami wybuchowymi lub radioaktywnymi,

 

7) corruption et corruption passive,

 

8) oszustwa,

 

9) wprowadzania do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł,

 

10) fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi lub innymi środkami płatniczymi,

 

11) przeciwko ochronie danych gromadzonych, przechowywanych, przetwarzanych lub przekazywanych w systemie informatycznym,

 

12) przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalnego obrotu zagrożonymi gatunkami zwierząt i roślin,

 

13) udzielenia pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub pobycie,

 

14) assassiner,

 

15) spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

 

16) nielegalnego obrotu organami i tkankami ludzkimi,

 

17) bezprawnego pozbawienia człowieka wolności,

 

18) uprowadzenia człowieka dla okupu,

 

19) wzięcia lub przetrzymywania zakładnika,

 

20) popełnionym z powodów narodowościowych, ethnique, racial, confessionnelle ou non confessionnelle car,

 

21) rozboju z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia,

 

22) wymuszenia rozbójniczego z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia,

 

23) nielegalnego obrotu dobrami kultury,

 

24) sprzeniewierzenia cudzego mienia,

 

25) podrabiania oraz obrotu podrobionymi wyrobami,

 

26) fałszowania oraz obrotu sfałszowanymi dokumentami,

 

27) nielegalnego obrotu hormonami lub podobnymi substancjami,

 

28) obrotu kradzionymi pojazdami mechanicznymi,

 

29) zgwałcenia,

 

30) podpalenia,

 

31) należącym do właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego,

 

32) porwania statku wodnego lub powietrznego,

 

33) sabotażu.

 

Art. 607wa. [Zajęcie i przekazanie dowodów i przedmiotów] ^[463]

 

§ 1. Właściwy sąd lub prokurator na wniosek organu sądowego państwa wydania nakazu europejskiego dokonuje zajęcia i przekazania przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, przedmiotów, qui ont été utilisés ou étaient destinés à commettre un crime, lub mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telekomunikacyjnych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, y compris la correspondance envoyée par e-mail.

 

§ 2. Zajęcia i przekazania dowodów i przedmiotów, visée au § 1, należy dokonać również wtedy, gdy wykonanie nakazu europejskiego nie jest możliwe ze względu na śmierć lub ucieczkę osoby ściganej.

 

§ 3. Przy przekazaniu przedmiotów, visée au § 1, można zastrzec ich zwrot, w szczególności gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 4. Przepisy rozdziału 62b stosuje się odpowiednio.

 

Art. 607x. [Łączne rozpoznanie nakazów]

 

§ 1. Jeżeli przed wydaniem w pierwszej instancji postanowienia w przedmiocie przekazania wpłynie nakaz europejski dotyczący tej samej osoby, wydany przez organ sądowy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, sąd rozpoznaje oba nakazy europejskie łącznie. Orzekając o przekazaniu osoby ściganej do danego państwa, sąd bierze pod uwagę okoliczności każdej ze spraw, wagę przestępstwa i miejsce jego popełnienia, kolejność wydania nakazów europejskich oraz ich cele.

 

§ 2. Jeżeli kolejny nakaz europejski dotyczący tej samej osoby wpłynie po wydaniu w pierwszej instancji postanowienia w przedmiocie poprzedniego nakazu europejskiego, sąd odracza rozpoznanie kolejnego nakazu europejskiego do czasu uprawomocnienia się tego postanowienia.

 

§ 3. W wypadku uchylenia przez sąd odwoławczy postanowienia, visée au § 2, i przekazania nakazu europejskiego do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji, stosuje się odpowiednio przepisy § 1.

 

Art. 607y. [Okoliczności zawieszenia i umorzenia]

 

§ 1. Jeżeli w stosunku do tej samej osoby ściganej wpłynie nakaz europejski oraz wniosek o wydanie państwu obcemu, po rozpoznaniu nakazu europejskiego sąd orzeka w przedmiocie dopuszczalności jego wykonania oraz zawiesza postępowanie i zawiadamia o treści postanowienia Ministra Sprawiedliwości.

 

§ 2. Jeżeli Minister Sprawiedliwości postanowi o wydaniu państwu obcemu osoby, której dotyczy nakaz europejski, postępowanie w przedmiocie nakazu europejskiego umarza się. W wypadku odmowy wydania sąd podejmuje zawieszone postępowanie i wydaje postanowienie w przedmiocie przekazania.

 

Art. 607DE. [Wezwanie do uzupełnienia braków]

 

§ 1. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania nakazu europejskiego nie są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie przekazania osoby ściganej, sąd wzywa organ sądowy, który wydał nakaz europejski, do ich uzupełnienia we wskazanym terminie.

 

§ 2. W wypadku niedotrzymania terminu, visée au § 1, nakaz europejski podlega rozpoznaniu w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

Art. 607za. [Właściwość sądu]

 

§ 1. Wniosek właściwego organu sądowego państwa wydania nakazu europejskiego o zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo środków polegających na pozbawieniu wolności za czyny popełnione przed przekazaniem albo o zgodę na dalsze przekazanie osoby ściganej rozpatruje sąd okręgowy, który orzekł o przekazaniu. Articles. 607b, 607p, 607r, 607s § 1 Je 2 oraz article. 607z stosuje się odpowiednio.

 

§ 2. W przedmiocie wniosku, visée au § 1, sąd orzeka w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

 

Art. 607zb. [Zezwolenie na przewóz]

 

§ 1. Na wniosek państwa wykonania nakazu europejskiego Minister Sprawiedliwości udziela zezwolenia na przewóz osoby ściganej na podstawie nakazu europejskiego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Wniosek o zezwolenie na przewóz, visée au § 1, devrait contenir:

 

1) oznaczenie organu wnioskującego,

 

2) datę oraz miejsce wydania nakazu europejskiego,

 

3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej,

 

4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu,

 

5) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy.

 

§ 3. Jeżeli osoba ścigana jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, AGRÉMENT, visée au § 1, można wydać pod warunkiem, że osoba ta po zakończeniu postępowania zostanie przekazana do wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 4. W wypadku korzystania z drogi powietrznej bez planowanego lądowania, można poprzestać na powiadomieniu Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli jednak nastąpi nieprzewidziane lądowanie, państwo wykonania nakazu europejskiego dostarcza niezwłocznie dane, visée au § 2; dispositions du § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 607zc. [Przekazanie właściwemu organowi]

Jeżeli sąd, do którego został skierowany nakaz europejski, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje go właściwemu organowi sądowemu i powiadamia o tym organ sądowy, który go wydał.

 

SÉPARATION 66. Przejęcie i przekazanie orzeczeń do wykonania^[464]

 

Art. 608. [Wystąpienie z wnioskiem o przejęcie]

 

§ 1. W razie prawomocnego skazania obywatela polskiego przez sąd państwa obcego na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu albo prawomocnego orzeczenia wobec obywatela polskiego środka polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu tego państwa z wnioskiem o przejęcie skazanego albo osoby, wobec której orzeczono środek, w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. W razie prawomocnego skazania przez sąd państwa obcego obywatela polskiego, osoby mającej miejsce stałego pobytu, posiadającej mienie lub prowadzącej działalność zawodową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na grzywnę lub w razie prawomocnego orzeczenia wobec niej zakazu zajmowania określonego stanowiska, l'exercice d'une profession ou d'une activité économique, zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku albo środka zabezpieczającego nie polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu tego państwa z wnioskiem o przejęcie orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 3. Przed wystąpieniem z wnioskiem, visée au § 1 OU 2, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Art. 609. [Przyjęcie wniosku o przejęcie]

 

§ 1. W razie otrzymania wniosku państwa obcego o wykonanie wobec obywatela polskiego lub osoby mającej miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. W razie otrzymania wniosku państwa obcego o wykonanie wobec obywatela polskiego, osoby mającej miejsce stałego pobytu, posiadającej mienie lub prowadzącej działalność zawodową w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej grzywny, zakazu zajmowania określonego stanowiska, l'exercice d'une profession ou d'une activité économique, zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku albo środka zabezpieczającego nie polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 3. Jeżeli orzeczenie, którego wniosek dotyczy, nie jest prawomocne lub osoba objęta wnioskiem określonym w § 1 nie jest obywatelem polskim lub nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca stałego pobytu, Minister Sprawiedliwości zwraca wniosek.

 

Art. 610. [Przekazanie cudzoziemca]

 

§ 1. W razie prawomocnego skazania cudzoziemca przez sąd polski na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu albo prawomocnego orzeczenia wobec niego środka polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu państwa, którego skazany albo osoba, wobec której orzeczono środek, jest obywatelem, z wnioskiem o przejęcie go w celu odbycia kary lub wykonania środka.

 

§ 2. Przed wystąpieniem z wnioskiem, visée au § 1, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania orzeczenia do wykonania za granicą.

 

§ 3. W razie otrzymania wniosku państwa obcego o przejęcie cudzoziemca prawomocnie skazanego przez sąd polski na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu albo wobec którego prawomocnie orzeczono środek polegający na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania orzeczenia do wykonania za granicą.

 

§ 4. W razie prawomocnego skazania przez sąd polski osoby mającej miejsce stałego pobytu za granicą albo posiadającej mienie lub prowadzącej działalność zawodową za granicą na grzywnę lub prawomocnego orzeczenia wobec niej zakazu zajmowania określonego stanowiska, l'exercice d'une profession ou d'une activité économique, zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku albo środka zabezpieczającego nie polegającego na pozbawieniu wolności, sąd właściwy do wykonania kary lub środka może wystąpić za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości do właściwego organu państwa, na terytorium którego skazany lub osoba, wobec której orzeczono środek, stale przebywa, posiada mienie lub prowadzi działalność, z wnioskiem o wykonanie orzeczenia.

 

§ 5. W razie otrzymania wniosku państwa obcego o przejęcie do wykonania prawomocnego skazania przez sąd polski osoby mającej miejsce stałego pobytu w tym państwie albo posiadającej mienie lub prowadzącej działalność zawodową w tym państwie na grzywnę lub prawomocnego orzeczenia wobec niej zakazu zajmowania określonego stanowiska, zakazu wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej, zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku albo środka zabezpieczającego nie polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania orzeczenia do wykonania za granicą.

 

Art. 611. [Właściwość sądu]

 

§ 1. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 608 § 3 en relation avec § 1 i l'art. 609 § 1 jest sąd okręgowy, w którego okręgu skazany ostatnio stale mieszkał lub czasowo przebywał.

 

§ 2. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 608 § 3 en relation avec § 2, art. 609 § 2 i l'art. 610 § 5 jest sąd rejonowy, w którego okręgu skazany stale mieszkał lub czasowo przebywał, a jeżeli tego nie ustalono, gdzie znajduje się mienie nadające się do egzekucji lub też skazany prowadzi działalność objętą zakazem.

 

§ 3. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 610 § 2 Je 3 jest sąd okręgowy, w którego okręgu wydano orzeczenie, którego wniosek dotyczy.

 

§ 4. Jeżeli nie można ustalić właściwości według zasad określonych w § 1, sprawę rozpoznaje Sąd Okręgowy w Warszawie.

 

§ 5. Jeżeli nie można ustalić właściwości według zasad określonych w § 2, sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście gminy Warszawa-Centrum.

 

Art. 611un. [Postępowanie przed sądem]

 

§ 1.^[465] Sąd rozpoznaje sprawę dopuszczalności przejęcia lub przekazania orzeczenia do wykonania na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator i skazany, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz obrońca skazanego, jeżeli się na nie stawi. Jeżeli skazany, który nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada obrońcy, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć obrońcę z urzędu.

 

§ 2. Jeżeli dane zawarte we wniosku są niewystarczające, sąd może zarządzić ich uzupełnienie. W tym celu sąd może odroczyć rozpoznanie sprawy.

 

§ 3. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności przejęcia lub przekazania orzeczenia do wykonania, przejęcie ani przekazanie nie może nastąpić.

 

§ 4. Dans le cas visé à l'article. 610 § 4 sąd wydaje postanowienie o wystąpieniu z wnioskiem do organu obcego państwa o przejęcie orzeczenia do wykonania.

 

§ 5. Na postanowienie sądu w przedmiocie przejęcia lub przekazania orzeczenia do wykonania przysługuje zażalenie.

 

§ 6. Jeżeli postępowanie dotyczy przejęcia orzeczenia do wykonania, sąd może orzec środek zapobiegawczy.

 

Art. 611b. [Niedopuszczalność przejęcia i przekazania]

 

§ 1. Przejęcie orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej jest niedopuszczalne, SI:

 

1) orzeczenie nie jest prawomocne albo nie podlega wykonaniu,

 

2) wykonanie orzeczenia mogłoby naruszać suwerenność, bezpieczeństwo lub porządek prawny Rzeczypospolitej Polskiej,

 

3) skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek polegający na pozbawieniu wolności, nie wyraża zgody na przejęcie,

 

4) skazany na grzywnę albo wobec którego orzeczono przepadek, niezamieszkujący na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada mienia na jej terytorium,

 

5) czyn wskazany we wniosku nie stanowi czynu zabronionego według prawa polskiego,

 

6) zachodzą okoliczności, visée à l'article. 604 § 1 Point 2, 3 Je 5.

 

§ 2. Przekazanie orzeczenia do wykonania w państwie obcym jest niedopuszczalne, SI:

 

1) orzeczenie nie jest prawomocne albo nie podlega wykonaniu,

 

2) skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek polegający na pozbawieniu wolności, nie wyraża zgody na przekazanie,

 

3) skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek polegający na pozbawieniu wolności, jest osobą określoną w art. 604 § 1 Point 1,

 

4) zachodzą okoliczności, visée à l'article. 604 § 1 Point 3 Je 5.

 

Art. 611c. [Postępowanie po przejęciu]

 

§ 1. Po przejęciu orzeczenia do wykonania sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego oraz karę i środek podlegające wykonaniu.

 

§ 2. Określając karę lub środek podlegające wykonaniu, sąd stosuje odpowiednio przepis art. 114 § 4 Kodeksu karnego.

 

§ 3.^[466] Określając wysokość grzywny, sąd dokonuje przeliczenia wysokości grzywny orzeczonej kwotowo lub wysokości stawki dziennej, określonych w obcej walucie, według kursu średniego walut określonego przez Narodowy Bank Polski na dzień wydania orzeczenia w państwie obcym. Jeżeli grzywnę wymierzono kwotowo, kwota grzywny nie może przekroczyć iloczynu wysokości stawki dziennej i ilości stawek dziennych.

 

§ 4. Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu. Articles. 352 oraz 611a § 1 Je 5 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 611d. [Zabezpieczenie mienia]

 

§ 1. Jeżeli w toku postępowania zajdą okoliczności uzasadniające wydanie orzeczenia o zabezpieczeniu majątkowym z uwagi na grożący przepadek przedmiotów albo mienia stanowiącego korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia przestępstwa, a przedmioty te lub składniki tego mienia znajdują się na terytorium państwa obcego, BAILLIAGE, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wystąpić za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości do właściwego organu tego państwa o zabezpieczenie przedmiotów lub mienia zagrożonych przepadkiem.

 

§ 2. Jeżeli organ państwa obcego zwróci się o wykonanie prawomocnego orzeczenia o zabezpieczeniu mienia, gdy mienie podlegające zabezpieczeniu znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, właściwy do wykonania orzeczenia jest sąd rejonowy lub prokurator, w którego okręgu znajduje się to mienie.

 

Art. 611et. [Opuszczenie terytorium]

Jeżeli skazany prawomocnym wyrokiem albo wobec którego prawomocnie orzeczono środek, opuści terytorium państwa skazania, udając się na terytorium państwa, którego jest obywatelem, zanim odbędzie orzeczoną karę albo zanim zostanie wykonany orzeczony wobec niego środek, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio. Les dispositions de l'article. 611b § 1 Point 3 oraz § 2 Point 2 ne s'applique pas.

 

Art. 611f. [Amendes]

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do przejęcia lub przekazania do wykonania orzeczeń o karach pieniężnych.

 

Rozdział 66a. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny, środków karnych w postaci nawiązki lub świadczenia pieniężnego lub też orzeczenia zasądzającego od sprawcy koszty procesu^[467]

 

Art. 611fa. [Wystąpienie do państwa wykonania orzeczenia]

 

§ 1. W razie prawomocnego orzeczenia przez sąd polski wobec obywatela polskiego lub cudzoziemca grzywny lub środka karnego w postaci nawiązki lub świadczenia pieniężnego, a także w razie zasądzenia od sprawcy kosztów procesu, sąd może wystąpić o jego wykonanie bezpośrednio do właściwego sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale “państwem wykonania orzeczenia”, w którym sprawca posiada mienie lub osiąga dochody, albo ma stałe lub czasowe miejsce pobytu.

 

§ 2. Wystąpienie, visée au § 1, każdorazowo sąd kieruje wyłącznie do jednego państwa wykonania orzeczenia. Ponowne wystąpienie do innego państwa wykonania orzeczenia może nastąpić jedynie w razie niewykonania albo częściowego wykonania orzeczenia.

 

§ 3. Do poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu orzeczenia, visée au § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 4. Zaświadczenie powinno zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa wykonania orzeczenia albo na inny język wskazany przez to państwo.

 

§ 5. Przekazanie odpisu orzeczenia oraz zaświadczenia, visée au § 3, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów. Na żądanie właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia sąd przekazuje odpis orzeczenia oraz oryginał zaświadczenia.

 

§ 6. W razie trudności w ustaleniu właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia sąd może również zwracać się do właściwych jednostek organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.

 

§ 7. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, certificat standard, visée au § 3, zawierając w nim szczegółowe informacje dotyczące przekazanego do wykonania orzeczenia, w tym informacje o każdej wpłacie dokonanej na poczet orzeczonej kary, środków karnych lub kosztów procesu oraz o ewentualnej zgodzie na zamianę grzywny na pracę społecznie użyteczną, wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności lub inny środek, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania orzeczenia wszelkich niezbędnych informacji umożliwiających podjęcie prawidłowej decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia.

 

Art. 611fb. [Kwoty z egzekucji orzeczeń]

 

§ 1. Kwoty uzyskane z egzekucji orzeczeń, visée à l'article. 611fa § 1, przypadają państwu wykonania orzeczenia.

 

§ 2. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wykonania orzeczenia porozumienie przewidujące podział kwot uzyskanych z egzekucji orzeczeń, visée au § 1.

 

§ 3. W wypadku zawarcia porozumienia, visée au § 2, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania całości albo części wyegzekwowanej kwoty na rachunek bankowy tego sądu lub rachunek bankowy innego wskazanego podmiotu. Przekazana na rachunek sądu kwota uzyskana z egzekucji środka karnego orzeczonego na rzecz pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej albo wskazanej w orzeczeniu instytucji, Associations, fundacji lub organizacji społecznej zostaje następnie przekazana tej osobie lub podmiotowi.

 

Art. 611fc. [Zawieszenie postępowania wykonawczego]

 

§ 1. W razie wystąpienia o wykonanie orzeczenia, visée à l'article. 611fa § 1, postępowanie wykonawcze zawiesza się.

 

§ 2. Po otrzymaniu informacji o wykonaniu orzeczenia sąd podejmuje zawieszone postępowanie i umarza je. Postępowanie umarza się również, jeżeli w stosunku do sprawcy zapadło w innym państwie członkowskim i zostało wykonane prawomocne orzeczenie co do tego samego czynu.

 

§ 3. W razie otrzymania informacji o niemożności wykonania orzeczenia w całości albo części z powodów innych niż wskazane w § 2 zdanie drugie sąd podejmuje zawieszone postępowanie celem jego dalszego prowadzenia.

 

Art. 611fd. [Powiadomienie o uchyleniu orzeczenia]

 

§ 1. W razie uchylenia orzeczenia na skutek kasacji albo wznowienia postępowania, darowania kary, przedawnienia jej wykonania lub też w razie wystąpienia innych okoliczności skutkujących niemożnością wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611fa § 1, sąd niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia.

 

§ 2. Sąd zawiadamia niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia o każdej wpłacie dokonanej na poczet orzeczonej kary, środków karnych lub kosztów procesu, visée à l'article. 611fa § 1.

 

Art. 611fe. [Rozpoznanie przez sąd]

Sąd rozpoznaje sprawę wystąpienia do właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator, pokrzywdzony lub inna osoba albo podmiot uprawniony, visée à l'article. 611fb § 3, auteur, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

 

Rozdział 66b. Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym^[468]

 

Art. 611ff. [Orzeczenie kary o charakterze pieniężnym]

 

§ 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale “państwem wydania orzeczenia”, o wykonanie prawomocnego orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym, orzeczenie to podlega wykonaniu przez sąd rejonowy, w okręgu którego sprawca posiada mienie lub osiąga dochody, albo ma stałe lub czasowe miejsce pobytu. W rozumieniu przepisów niniejszego rozdziału “karą o charakterze pieniężnym” jest obowiązek uiszczenia przez sprawcę określonych w orzeczeniu:

 

1) kwoty pieniężnej jako kary za popełnione przestępstwo,

 

2) zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego, jeżeli nie mógł on w ramach postępowania karnego dochodzić roszczeń o charakterze cywilnym,

 

3) kwoty pieniężnej na rzecz funduszu publicznego lub organizacji pomocy ofiarom przestępstw,

 

4) kosztów procesu.

 

§ 2. Do orzeczenia, visée au § 1, lub jego odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem powinno być dołączone zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 3. Do wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia sąd przystępuje niezwłocznie.

 

§ 4. Jeżeli sąd, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu sądowi i powiadamia o tym właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.

 

§ 5. Jeżeli orzeczenie, visée au § 1, dotyczy czynów, które nie zostały popełnione na terytorium państwa wydania orzeczenia i podlegają jurysdykcji sądów polskich, sąd może postanowić o obniżeniu wysokości podlegającej egzekucji kary o charakterze pieniężnym do maksymalnej wysokości kary lub środka karnego jakie mogłyby być orzeczone za takie same czyny według prawa polskiego.

 

§ 6. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy wykonywaniu orzeczeń, visée au § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego. La disposition de l'article. 611c § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 611fg. [Odmowa wykonania orzeczenia]

Można odmówić wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611ff § 1, SI:

 

1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607w lub zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo:

un) popełnione z użyciem przemocy na osobie lub gróźb karalnych,

 

b) popełnione w związku z imprezą masową,

 

c) contre la sécurité routière,

 

d) kradzieży,

 

et) zniszczenia lub uszkodzenia mienia,

 

f) przemytu towarów,

 

g) przeciwko prawom własności intelektualnej,

 

h) określone w celu wykonania wynikających z aktów prawnych przyjętych przez właściwe instytucje Unii Europejskiej zobowiązań do ustanowienia sankcji w prawie wewnętrznym państw członkowskich, jednakże wyłącznie w granicach, w jakich zobowiązanie to zostało w tych aktach określone,

 

 

2) do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia o którym mowa w art. 611ff § 2, albo zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty jest niezgodne z treścią orzeczenia,

 

3) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone w państwie członkowskim, a orzeczenie w zakresie kary o charakterze pieniężnym zostało wykonane,

 

4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie wykonania kary, a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich,

 

5) orzeczenie dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ainsi que le navire ou l'aéronef polonais,

 

6) orzeczenie dotyczy przestępstw popełnionych poza terytorium państwa wydania orzeczenia, a prawo polskie nie dopuszcza ścigania takiego rodzaju przestępstw, jeżeli zostały one popełnione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

 

7) sprawca nie podlega jurysdykcji polskich sądów karnych, lub też brak jest wymaganego zezwolenia na jego ściganie,

 

8) PERSONNAGE, której dotyczy orzeczenie, z powodu wieku nie ponosi według prawa polskiego odpowiedzialności karnej za czyny będące podstawą wydania orzeczenia,

 

9) z treści zaświadczenia, visée à l'article. 611ff § 2, résultats, iż osoba, której dotyczy orzeczenie, nie została należycie pouczona o możliwości i prawie do zaskarżenia tego orzeczenia,

 

10) z treści zaświadczenia, visée à l'article. 611ff § 2, résultats, iż orzeczenie zostało wydane zaocznie, chyba że osobę, której dotyczy orzeczenie, wezwano do udziału w postępowaniu lub też w inny sposób zawiadomiono ją o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, lub też oświadczyła ona, że nie kwestionuje orzeczenia,

 

11) crime, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich sądów karnych, podlega darowaniu na mocy amnestii,

 

12) orzeczenie dotyczy kary o charakterze pieniężnym niższej niż 70 euro lub niższej niż równowartość tej kwoty w innej walucie.

 

Art. 611fh. [Uczestnicy postępowania; postanowienie sądu]

 

§ 1. Sąd rozpoznaje sprawę wykonania orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator, auteur, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. Si l'auteur, który nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada obrońcy, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć obrońcę z urzędu.

 

§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie wykonania orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym przysługuje zażalenie.

 

§ 3. Prawomocne orzeczenie o karach o charakterze pieniężnym wraz z dołączonym zaświadczeniem, visée à l'article. 611ff § 2, stanowi tytuł egzekucyjny i podlega wykonaniu w Rzeczypospolitej Polskiej po wydaniu postanowienia o jego wykonaniu.

 

§ 4. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania orzeczenia nie są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do ich uzupełnienia we wskazanym terminie.

 

§ 5. W razie niedotrzymania terminu, visée au § 4, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

Art. 611fi. [Kwota uzyskana z wykonania orzeczenia]

 

§ 1. Kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611ff § 1, produit de budget de l'Etat.

 

§ 2. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wydania orzeczenia porozumienie przewidujące podział kwot uzyskanych z wykonania orzeczenia, visée au § 1.

 

§ 3. W wypadku zawarcia porozumienia, visée au § 2, BAILLIAGE, na wezwanie właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia, przekazuje całość albo część kwoty uzyskanej z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

 

Art. 611fj. [Wezwanie do potwierdzenia wpłaty]

 

§ 1. Jeżeli sprawca lub inna osoba przedstawi dowód uiszczenia w całości albo części kar o charakterze pieniężnym, o których mowa w podlegającym wykonaniu orzeczeniu, BAILLIAGE, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania tego orzeczenia, wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do potwierdzenia dokonanej wpłaty.

 

§ 2. Kwoty uprzednio uzyskane na poczet kary w państwie wydania lub wykonania orzeczenia są odliczane od kwoty, która ma być wyegzekwowana.

 

Art. 611fk. [Postanowienie o umorzeniu postępowania wykonawczego]

W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia informacji o tym, iż orzeczenie przekazane do wykonania nie podlega dalszemu wykonaniu, sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o umorzeniu postępowania wykonawczego.

 

Art. 611fl. [Powiadomienie o treści postanowienia]

O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym, jak również o zakończeniu postępowania egzekucyjnego, a także o zamianie kary o charakterze pieniężnym na pracę społecznie użyteczną lub o wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności, jeżeli prawo polskie dopuszcza taką możliwość, powiadamia się niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

 

Art. 611fm. [Koszty wykonania orzeczenia]

Koszty związane z wykonaniem orzeczenia, visée à l'article. 611ff § 1, ponosi Skarb Państwa.

 

Rozdział 66c. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia przepadku^[469]

 

Art. 611fn. [Wystąpienie do państwa wykonania orzeczenia]

 

§ 1. W razie prawomocnego orzeczenia przez sąd polski wobec obywatela polskiego lub cudzoziemca przepadku, sąd może wystąpić o jego wykonanie bezpośrednio do właściwego sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wykonania orzeczenia”, w którym sprawca posiada mienie lub osiąga dochody, a w razie niemożności jego ustalenia, État, w którym ma stałe lub czasowe miejsce pobytu.

 

§ 2. Wystąpienie, visée au § 1, sąd każdorazowo kieruje wyłącznie do jednego państwa wykonania orzeczenia, sous réserve du § 3 Je 4.

 

§ 3. Jeżeli wystąpienie dotyczy określonych składników mienia, może ono nastąpić do więcej niż jednego państwa wykonania orzeczenia, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, QUE:

 

1) określone składniki mienia znajdują się w więcej niż jednym państwie wykonania orzeczenia lub w jednym z wielu państw wykonania orzeczenia lub

 

2) postępowanie wykonawcze będzie prowadzone w więcej niż jednym państwie wykonania orzeczenia.

 

§ 4. Jeżeli wystąpienie dotyczy kwoty pieniężnej, może być skierowane do więcej niż jednego państwa wykonania orzeczenia, jeżeli mienie, co do którego może nastąpić przepadek, nie zostało zabezpieczone na podstawie postanowienia, visée à l'article. 589g § 1, lub gdy jego wartość nie jest wystarczająca do wyegzekwowania kwoty pieniężnej, co do której orzeczono przepadek, lub gdy przemawia za tym dobro postępowania.

 

§ 5. Do poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu orzeczenia, visée au § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 6. Zaświadczenie powinno zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa wykonania orzeczenia albo na inny język wskazany przez to państwo.

 

§ 7. Przekazanie odpisu orzeczenia oraz zaświadczenia, visée au § 5, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów. Na żądanie właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia sąd przekazuje odpis orzeczenia oraz oryginał zaświadczenia.

 

§ 8. W razie trudności w ustaleniu właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia sąd może również zwracać się do właściwych jednostek organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, par règlement, certificat standard, visée au § 5, zawierając w nim szczegółowe informacje dotyczące przekazanego do wykonania orzeczenia, w tym informacje o każdej wpłacie dokonanej na poczet orzeczonego przepadku kwoty pieniężnej, przepadku równowartości przedmiotów lub przepadku równowartości korzyści majątkowej oraz o ewentualnej zgodzie na wykonanie przepadku przez zapłatę jego równowartości pieniężnej, o zgodzie na przekazanie mienia innego niż pieniądze oraz o zastępczych formach wykonania przepadku, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania orzeczenia wszelkich niezbędnych informacji umożliwiających podjęcie prawidłowej decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia.

 

Art. 611fo. [Wezwanie do wpłaty na rachunek bankowy]

 

§ 1. Jeżeli kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczeń, visée à l'article. 611fn § 1, przewyższa równowartość 10 000 euro, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania połowy uzyskanej kwoty na rachunek bankowy tego sądu.

 

§ 2. Jeżeli wystąpienie obejmuje przepadek kwoty pieniężnej, sąd może wezwać właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania mienia innego niż pieniądze, uzyskanego z tytułu wykonania orzeczenia objętego wystąpieniem.

 

§ 3. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wykonania orzeczenia porozumienie co do sposobu wykonania orzeczenia przepadku, w szczególności przewidując odmienny podział kwot uzyskanych z egzekucji orzeczeń, visée au § 1.

 

§ 4. W wypadku zawarcia porozumienia, visée au § 3, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania całości albo części wyegzekwowanej kwoty lub mienia innego niż pieniądze, uzyskanych z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

 

Art. 611fp. [Kontynuowanie postępowania wykonawczego]

Wystąpienie o wykonanie orzeczenia, visée à l'article. 611fn§ 1, nie wstrzymuje postępowania wykonawczego.

 

Art. 611fr. [Okoliczności niezwłocznego zawiadomienia właściwego sądu]

 

§ 1. W razie uchylenia orzeczenia na skutek kasacji albo wznowienia postępowania, darowania kary, przedawnienia jej wykonania lub też w razie wystąpienia innych okoliczności skutkujących niemożnością wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611fn § 1, sąd niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia.

 

§ 2. Sąd zawiadamia niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia o każdej kwocie pieniężnej uzyskanej z tytułu wykonania orzeczeń, visée à l'article. 611fn § 1.

 

Art. 611fs. [Wystąpienie na posiedzeniu]

Sąd rozpoznaje sprawę wystąpienia do właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator, auteur, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

 

Art. 611ft. [Zwrot równowartości wypłaconego odszkodowania]

 

§ 1. Jeżeli według prawa państwa wykonania orzeczenia państwo to ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia przepadku wydanego przez polski sąd, na wniosek właściwego sądu lub innego organu tego państwa Skarb Państwa zwraca mu kwotę pieniężną stanowiącą równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 2. La disposition du § 1 ne s'applique pas, jeżeli szkoda jest wyłącznym następstwem działania lub zaniechania organu państwa wykonania orzeczenia.

 

Rozdział 66d. Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia przepadku^[470]

 

Art. 611fu. [Sąd właściwy do wykonania orzeczenia]

 

§ 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale “państwem wydania orzeczenia”, o wykonanie prawomocnego orzeczenia przepadku, orzeczenie to podlega wykonaniu przez sąd rejonowy, w okręgu którego sprawca posiada mienie lub osiąga dochody albo ma stałe lub czasowe miejsce pobytu.

 

§ 2. Do orzeczenia, visée au § 1, lub jego odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem powinno być dołączone zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 3. Do wykonania orzeczenia państwa wydania orzeczenia sąd przystępuje niezwłocznie.

 

§ 4. Jeżeli sąd, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu sądowi i powiadamia o tym właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.

 

§ 5. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy wykonywaniu orzeczeń, visée au § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego. La disposition de l'article. 611c § 3 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Art. 611fw. [Confiscation des avantages; odmowa wykonania]

 

§ 1. Odmawia się wykonania orzeczenia przepadku korzyści majątkowej albo jej równowartości w części, w której zostało ono wydane w oparciu o domniemanie pochodzenia tej korzyści z przestępstwa, inne niż domniemanie:

 

1) pochodzenia korzyści majątkowej z przestępstwa innego niż to, za które sprawca został skazany, popełnionego do chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku,

 

2) pochodzenia korzyści majątkowej z innego przestępstwa podobnego do przestępstwa, za które sprawca został skazany, popełnionego do chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku,

 

3) pochodzenia z przestępstwa mienia nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu sprawcy.

 

§ 2. Można odmówić wykonania orzeczenia przepadku korzyści majątkowej albo jej równowartości, wydanego w oparciu o domniemania, visée au § 1, w części, w której orzeczenie przepadku byłoby niedopuszczalne według prawa polskiego.

 

§ 3. Można odmówić wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611fu § 1, SI:

 

1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego lub za przestępstwo będące podstawą wydania orzeczenia nie można orzec przepadku według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607DANS; la disposition de l'article. 607r § 2 s'appliquent mutatis mutandis,

 

2) do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia, visée à l'article. 611fu § 2, albo zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty jest niezgodne z treścią orzeczenia,

 

3) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby, co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone w państwie członkowskim, a orzeczenie w zakresie przepadku zostało wykonane,

 

4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie wykonania kary, a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich,

 

5) orzeczenie dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ainsi que le navire ou l'aéronef polonais,

 

6) orzeczenie dotyczy przestępstw popełnionych poza terytorium państwa wydania orzeczenia, a prawo polskie nie dopuszcza ścigania takiego rodzaju przestępstw, jeżeli zostały one popełnione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

 

7) sprawca nie podlega jurysdykcji polskich sądów karnych lub też brak jest wymaganego zezwolenia na jego ściganie,

 

8) z treści zaświadczenia, visée à l'article. 611fu § 2, résultats, iż orzeczenie zostało wydane zaocznie, chyba że osobę, której dotyczy orzeczenie, wezwano do udziału w postępowaniu lub też w inny sposób zawiadomiono ją o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, lub też oświadczyła ona, że nie kwestionuje orzeczenia,

 

9) crime, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich sądów karnych, podlega darowaniu na mocy amnestii,

 

10) zachodzi uzasadniona obawa, że wykonanie orzeczenia może naruszyć prawa osób trzecich.

 

§ 4. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania orzeczenia nie są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia przepadku, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do ich uzupełnienia we wskazanym terminie.

 

§ 5. W razie niedotrzymania terminu, visée au § 4, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

§ 6. Jeżeli wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z przyczyn faktycznych lub prawnych, sąd niezwłocznie powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.

 

Art. 611fx. [Rozpoznanie sprawy wykonania orzeczenia]

 

§ 1. Sąd rozpoznaje sprawę wykonania orzeczenia przepadku na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator, auteur, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi, oraz osoba trzecia, której prawa mogą zostać naruszone przez wykonanie orzeczenia. Si l'auteur, który nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada obrońcy, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć obrońcę z urzędu.

 

§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie wykonania orzeczenia przepadku zażalenie przysługuje stronom oraz osobie trzeciej, visée au § 1. NORMANDIE, który wydał postanowienie, powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia o wniesieniu zażalenia.

 

§ 3. Prawomocne orzeczenie przepadku wraz z dołączonym zaświadczeniem stanowi tytuł egzekucyjny i podlega wykonaniu w Rzeczypospolitej Polskiej po wydaniu postanowienia o jego wykonaniu.

 

Art. 611fy. [Przyczyny zawieszenia postępowania]

 

§ 1. Sąd może zawiesić postępowanie w przedmiocie wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611fu § 1, SI:

 

1) wystąpienie, dotyczące kwoty pieniężnej, nastąpiło do więcej niż jednego państwa członkowskiego, a istnieje prawdopodobieństwo, że wskutek wykonania orzeczenia w kilku państwach członkowskich przepadkowi ulegnie kwota wyższa niż określona w orzeczeniu,

 

2) wykonanie orzeczenia mogłoby utrudnić toczące się postępowanie karne,

 

3) mienie może podlegać przepadkowi w toczącym się w Polsce postępowaniu,

 

4) uzna za niezbędne przetłumaczenie orzeczenia na język polski.

 

§ 2. Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania zażalenie przysługuje stronom oraz osobie trzeciej, visée à l'article. 611fx § 1. NORMANDIE, który wydał postanowienie, powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia o zawieszeniu postępowania i jego przyczynach.

 

§ 3. W razie zawieszenia postępowania sąd z urzędu może zabezpieczyć wykonanie orzeczenia. Przepisy o zabezpieczeniu majątkowym na mieniu oskarżonego stosuje się odpowiednio.

 

Art. 611fz. [Łączne orzekanie]

Jeżeli mienie podlegające egzekucji nie jest wystarczające do wykonania dwóch lub więcej orzeczeń, visée à l'article. 611fu § 1, wydanych przeciwko tej samej osobie i dotyczących kwoty pieniężnej, albo jeżeli dwa lub więcej orzeczeń dotyczy określonego składnika mienia, sąd orzeka łącznie w przedmiocie wykonania orzeczeń w całości albo części.

 

Art. 611fza. [Wezwanie do potwierdzenia wpłaty]

 

§ 1. Jeżeli sprawca lub inna osoba przedstawi dowód wykonania w całości albo części orzeczenia, visée à l'article. 611fu § 1, BAILLIAGE, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania tego orzeczenia, wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do potwierdzenia dokonanej wpłaty.

 

§ 2. Kwoty uprzednio uzyskane z tytułu przepadku w państwie wydania orzeczenia lub państwie wykonania orzeczenia są zaliczane na poczet kwoty podlegającej egzekucji.

 

Art. 611fzb. [Przeznaczenie uzyskanych kwot]

 

§ 1. Kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczenia, visée à l'article. 611fu § 1, nieprzewyższająca równowartości 10 000 euro, produit de budget de l'Etat. W pozostałych wypadkach państwu wydania orzeczenia przekazuje się połowę uzyskanej kwoty na rachunek bankowy wskazany przez właściwy sąd lub inny organ tego państwa.

 

§ 2. Mienie inne niż pieniądze, uzyskane z tytułu wykonania orzeczenia, visée au § 1, spienięża się według przepisów o egzekucji świadczeń pieniężnych w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio do kwoty uzyskanej z egzekucji.

 

§ 3. W uzasadnionych wypadkach sąd może odstąpić od spieniężenia mienia, visée au § 2, i przekazać je właściwemu sądowi lub innemu organowi państwa wydania orzeczenia. Jeżeli wystąpienie obejmuje przepadek kwoty pieniężnej, przekazanie może nastąpić tylko za zgodą tego sądu lub organu.

 

§ 4. Sąd odmawia wydania państwu wydania orzeczenia uzyskanych przedmiotów będących dobrami kultury stanowiącymi część narodowego dziedzictwa kulturalnego.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wydania orzeczenia porozumienie co do sposobu wykonania orzeczenia przepadku, w szczególności przewidując w nim odmienny, od określonego w § 1, podział kwot uzyskanych z wykonania orzeczenia.

 

§ 6. W wypadku zawarcia porozumienia, visée au § 5, BAILLIAGE, na wezwanie właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia, przekazuje całość albo część wyegzekwowanej kwoty pieniężnej lub mienie inne niż pieniądze, uzyskane z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

 

Art. 611fzc. [Umorzenie postępowania wykonawczego]

W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia informacji o tym, że orzeczenie przekazane do wykonania nie podlega dalszemu wykonaniu, sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o umorzeniu postępowania wykonawczego.

 

Art. 611fzd. [Powiadomienie właściwego sądu]

O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia przepadku, jak również o zakończeniu postępowania egzekucyjnego, powiadamia się niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

 

Art. 611fze. [Koszty wykonania orzeczenia]

 

§ 1. Koszty związane z wykonaniem orzeczenia, visée à l'article. 611fu § 1, ponosi Skarb Państwa. W uzasadnionych wypadkach sąd może wystąpić do właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia o zwrot części poniesionych wydatków. Do wystąpienia załącza się szczegółowy wykaz poniesionych wydatków wraz z propozycją ich podziału.

 

§ 2. Jeżeli Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia przepadku, wydanego przez organ sądowy państwa wydania orzeczenia, Skarb Państwa występuje do właściwego organu tego państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 3. La disposition du § 2 ne s'applique pas, jeżeli szkoda jest wyłącznym następstwem działania lub zaniechania organu polskiego.

 

Rozdział 66e. Współpraca z Międzynarodowym Trybunałem Karnym^[471]

 

Art. 611g. [Ogólne zobowiązanie do współpracy]

 

§ 1. Wniosek o współpracę Międzynarodowego Trybunału Karnego, ci-après dénommé “Trybunałem”, w zależności od stadium postępowania, wykonuje właściwy sąd lub prokurator za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości.

 

§ 2. La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio do wniosku o pomoc prawną kierowanego do Trybunału przez sąd lub prokuratora.

 

Art. 611h. [Wniosek o dostarczenie osoby]

 

§ 1. W wypadku wniosku Trybunału o dostarczenie osoby Trybunałowi, w rozumieniu przepisów Statutu, ci-après dénommé “wnioskiem o dostarczenie osoby”, przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć osobę, której dotyczy wniosek, o jej uprawnieniach określonych w Statucie oraz o możliwości podniesienia zarzutu prawomocnego zakończenia prowadzonego przeciwko niej postępowania karnego o czyn, którego dotyczy wniosek o dostarczenie osoby.

 

§ 2. W wypadku wystąpienia przesłanek uzasadniających zarzut, visée au § 1, sąd powiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości, który może odroczyć wykonanie wniosku o dostarczenie osoby.

 

§ 3. Przy orzekaniu w przedmiocie dopuszczalności dostarczenia osoby przepisów art. 604 ne s'applique pas.

 

§ 4. Jeżeli po wydaniu przez sąd postanowienia o dopuszczalności dostarczenia osoby Trybunałowi Minister Sprawiedliwości odroczył wykonanie wniosku o dostarczenie osoby z powodu toczącego się w Rzeczypospolitej Polskiej postępowania karnego albo odbywania przez tę osobę kary pozbawienia wolności za inne przestępstwo, osobę, której wniosek o dostarczenie osoby dotyczy, można tymczasowo dostarczyć Trybunałowi na zasadach ustalonych z Trybunałem.

 

§ 5. Ustaleń z Trybunałem, visée au § 4, dokonuje Minister Sprawiedliwości.

 

Art. 611Je. [Wniosek o zezwolenie na przewóz osoby]

 

§ 1. W wypadku nieprzewidzianego lądowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby dostarczanej Trybunałowi drogą powietrzną Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Trybunału o przekazanie wniosku o zezwolenie na ten przewóz.

 

§ 2. Jeżeli w ciągu 96 godzin od chwili nieprzewidzianego lądowania nie wpłynie wniosek, visée au § 1, osobę dostarczaną zwalnia się.

 

Art. 611j. [L'utilisation de la détention]

 

§ 1. Na wniosek Trybunału o tymczasowe aresztowanie lub o aresztowanie i dostarczenie osoby ściganej sąd stosuje tymczasowe aresztowanie.

 

§ 2. Tymczasowe aresztowanie, visée au § 1, można uchylić lub zmienić na łagodniejszy środek zapobiegawczy w wypadkach określonych w Statucie. Les dispositions de l'article. 257-259 ne s'applique pas.

 

§ 3. W postępowaniu w przedmiocie uchylenia lub zmiany środka zapobiegawczego sąd lub prokurator uwzględnia stanowisko Trybunału.

 

Art. 611k. [Zgoda na rozszerzone ściganie]

Minister Sprawiedliwości przed rozpatrzeniem wniosku Trybunału o zgodę na ściganie, ukaranie lub pozbawienie wolności osoby dostarczonej za przestępstwo popełnione przed dostarczeniem, inne niż to, z powodu którego nastąpiło dostarczenie, może zwrócić się do Trybunału o nadesłanie dodatkowych informacji, a także protokołu zawierającego oświadczenie osoby dostarczonej dotyczące przestępstwa określonego w tym wniosku.

 

Art. 611l. [Dalsze dostarczenie]

Minister Sprawiedliwości może wyrazić zgodę na dostarczenie Trybunałowi osoby wydanej lub przekazanej innemu państwu.

 

Art. 611m. [Wykonanie wniosku a zasady polskiego porządku prawnego]

Jeżeli udzielenie pomocy prawnej przewidzianej w Statucie, w zakresie lub w sposób określony we wniosku Trybunału, byłoby sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, sąd lub prokurator nie rozstrzyga w przedmiocie wniosku i przekazuje akta sprawy Ministrowi Sprawiedliwości w celu dokonania ustaleń z Trybunałem.

 

Art. 611n. [Odmowa udzielenia pomocy]

Jeżeli wniosek Trybunału o udzielenie pomocy prawnej dotyczy czynności innej niż przewidziana w Statucie, której wykonanie, mimo ustaleń dokonanych z Trybunałem, jest w dalszym ciągu niedopuszczalne na mocy ustawy i pomoc prawna nie może być udzielona pod żadnym warunkiem, w późniejszym terminie lub w inny sposób, sąd lub prokurator odmawia udzielenia tej pomocy.

 

Art. 611la. [Dokument zawierający tajemnicę]

 

§ 1. Jeżeli wniosek Trybunału dotyczy udostępnienia dokumentu lub innego dowodu zawierającego informacje, których ujawnienie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej, sąd lub prokurator nie rozstrzyga w przedmiocie wniosku i przekazuje akta sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który w porozumieniu z właściwym organem dokonuje ustaleń z Trybunałem.

 

§ 2. Jeżeli mimo dokonania ustaleń z Trybunałem w dalszym ciągu udzielenie pomocy prawnej mogłoby zagrażać bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej, sąd lub prokurator odmawia jej udzielenia.

 

Art. 611p. [Dokument przekazany przez inne państwo lub organizację międzynarodową]

Jeżeli wniosek Trybunału dotyczy wydania dokumentu lub innego dowodu, udostępnionego organowi lub instytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez inne państwo lub organizację międzynarodową z zastrzeżeniem zachowania w tajemnicy informacji zawartej w tym dokumencie lub dowodzie, wydanie może nastąpić wyłącznie po wyrażeniu zgody przez udostępniającego dany dokument lub dowód.

 

Art. 611r. [Obecność i udział Prokuratora MTK; samodzielne czynności]

 

§ 1. Przy wykonywaniu wniosku o współpracę, na żądanie Trybunału, Prokuratorowi Trybunału oraz innym osobom upoważnionym przez Trybunał zapewnia się obecność przy wykonywaniu czynności, których dotyczy wniosek.

 

§ 2. Personnes, visée au § 1, mogą zwracać się o zadawanie określonych pytań oraz utrwalać przebieg czynności na potrzeby postępowania prowadzonego przed Trybunałem.

 

§ 3. Prokuratorowi Trybunału umożliwia się samodzielne dokonywanie czynności procesowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach i w warunkach określonych w Statucie.

 

Art. 611s. [Konsultacje]

Ustaleń z Trybunałem, o których mowa w przepisach Statutu, innych niż określone w niniejszym rozdziale, dokonuje Minister Sprawiedliwości.

 

SÉPARATION 67. Dispositions finales

 

Art. 612. [Obowiązek zawiadamiania] ^[472]

 

§ 1. O każdorazowym wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania wobec obywatela państwa obcego, na jego prośbę, zawiadamia się niezwłocznie właściwy miejscowo urząd konsularny tego państwa lub – w braku takiego urzędu – przedstawicielstwo dyplomatyczne tego państwa.

 

§ 2. W razie zatrzymania obywatela państwa obcego należy zatrzymanemu umożliwić, na jego prośbę, nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z właściwym urzędem konsularnym lub przedstawicielstwem dyplomatycznym, a w razie zatrzymania osoby nieposiadającej żadnego obywatelstwa – z przedstawicielem państwa, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania.

 

Art. 613. [Droga porozumiewania się]

 

§ 1.^[473] Z wyjątkiem wypadków określonych w art. 595 oraz w rozdziałach 62a, 62b, 65un, 65b, 66un, 66b, 66c i 66d, z mającymi siedzibę za granicą organami obcego państwa oraz z osobami wymienionymi w art. 578 et les articles. 579, sądy i prokuratorzy każdorazowo porozumiewają się, w tym przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, a ten w razie potrzeby przez ministra właściwego do spraw zagranicznych.

 

§ 2. Z urzędami konsularnymi obcego państwa w Rzeczypospolitej Polskiej sądy i prokuratorzy, w wypadkach określonych przez Ministra Sprawiedliwości, mogą porozumiewać się bezpośrednio.

 

Art. 614. [Wydatki]

Wydatki poniesione w związku z czynnościami przewidzianymi w niniejszym dziale pokrywa państwo obce, które złożyło wniosek o dokonanie czynności. Organy państwa polskiego mogą odstąpić od żądania zwrotu poniesionych wydatków, si le pays étranger prévoit la réciprocité.

 

Art. 615. [Pierwszeństwo umowy; zasada wzajemności] ^[474]

 

§ 1. W stosunkach z międzynarodowymi trybunałami karnymi i ich organami działającymi na podstawie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, albo powołanymi przez organizacje międzynarodowe ukonstytuowane umową ratyfikowaną przez Rzeczpospolitą Polską stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego działu.

 

§ 2. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, dont la République de Pologne est partie, albo akt prawny regulujący działanie międzynarodowego trybunału karnego stanowi inaczej.

 

§ 3. Przepisów niniejszego działu można nie stosować wobec państwa obcego, z którym Rzeczpospolita Polska nie ma w tym przedmiocie umowy, a państwo to nie zapewnia wzajemności.

 

§ 4. Jeżeli umowa międzynarodowa albo akt prawny regulujący działanie międzynarodowego trybunału karnego tego wymaga, Minister Sprawiedliwości zawiadamia międzynarodowy trybunał karny o wszczęciu postępowania przeciwko osobie o popełnienie przestępstwa podlegającego ściganiu przez ten trybunał.

 

§ 5. Jeżeli co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie karne w Rzeczypospolitej Polskiej i przed międzynarodowym trybunałem karnym, Minister Sprawiedliwości przekazuje ściganie temu trybunałowi, jeżeli wymagają tego akty prawne regulujące działanie trybunału.

 

Dział XIV. Koszty procesu

 

SÉPARATION 68. Dispositions générales

 

Art. 616. [Zakres kosztów]

 

§ 1. Do kosztów procesu należą:

 

1) les frais de justice,

 

2) uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika.

 

§ 2. Koszty sądowe obejmują:

 

1) opłaty,

 

2) wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania.

 

Art. 617. [FRAIS]

Rodzaje i wysokość opłat oraz zasady i tryb ich wymierzania określa odrębna ustawa.

 

Art. 618. [Wydatki Skarbu Państwa]

 

§ 1.^[475] Wydatki Skarbu Państwa obejmują w szczególności wypłaty dokonane z tytułu:

 

1) doręczenia wezwań i innych pism,

 

2) przejazdów sędziów, prokuratorów i innych osób z powodu czynności postępowania,

 

3) sprowadzenia i przewozu oskarżonego, świadków i biegłych,

 

4) oględzin, badań przedsięwziętych w toku postępowania oraz przesyłek i przechowania zajętych przedmiotów, jak również ich sprzedaży,

 

5) ogłoszeń w prasie, radiu i telewizji,

 

6) wykonania orzeczenia, w tym również o zabezpieczeniu grożących kar majątkowych, jeżeli kary te zostały orzeczone, z wyłączeniem kosztów utrzymania w zakładzie karnym i kosztów pobytu w zakładach leczniczych na obserwacji psychiatrycznej,

 

7) należności świadków i tłumaczy,

 

8) kosz tów postępowania mediacyjnego,

 

9) należności biegłych lub instytucji wyznaczonych do wydania opinii lub wystawienia zaświadczenia, w tym koszty wystawienia zaświadczenia przez lekarza sądowego,

 

9un) kosztów obserwacji psychiatrycznej oskarżonego w zespole opieki zdrowotnej, z wyłączeniem należności biegłych psychiatrów,

 

10) opłat przewidzianych za udzielenie informacji z rejestru skazanych,

 

11) nie opłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów,

 

12) ryczałtu kuratora sądowego za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, visée à l'article. 214 § 1,

 

13) realizacji umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, i postępowań prowadzonych na podstawie działu XIII, także jeżeli nie zostało wydane postanowienie, visée à l'article. 303.

 

§ 2.^[476] Jeżeli wysokości i zasad ustalania należności określonych w § 1 nie regulują odrębne przepisy, Minister Sprawiedliwości, en consultation avec le ministre responsable des finances publiques, déterminer la, par règlement, wysokość i sposób ich obliczania, mając na uwadze faktyczny koszt dokonania danej czynności.

 

§ 3. W razie braku przepisów wymienionych w § 2, o wysokości danego wydatku decydują kwoty przyznane przez sąd, prokuratora lub inny organ prowadzący postępowanie.

 

Art. 619. [Tymczasowe pokrywanie wydatków; koszty mediacji i tłumacza]

 

§ 1. Si la loi en dispose autrement, wszelkie wydatki wykłada tymczasowo Skarb Państwa.

 

§ 2. Koszty postępowania mediacyjnego ponosi Skarb Państwa.

 

§ 3.^[477] Skarb Państwa ponosi także koszty związane z udziałem w postępowaniu tłumacza w zakresie koniecznym dla zapewnienia oskarżonemu jego prawa do obrony.

 

Art. 620. [Wydatki strony]

Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy lub pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła.

 

Art. 621. [Zryczałtowane wydatki]

 

§ 1. Oskarżyciel prywatny składa przy akcie oskarżenia lub wraz z oświadczeniem o przyłączeniu się do toczącego się postępowania lub podtrzymaniu oskarżenia, od którego prokurator odstąpił, dowód wpłacenia do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków. Ryczałt ten nie obejmuje kosztów wskazanych w art. 618 § 1 Point 5 Je 11.

 

§ 2.^[478] Minister Sprawiedliwości, en consultation avec le ministre responsable des finances publiques, déterminer la, par règlement, wysokość zryczałtowanej równowartości wydatków, mając na uwadze przeciętne koszty postępowania oraz zasadę dostępu do sądu.

 

Art. 622. [Zwrot na rzecz oskarżyciela prywatnego]

W postępowaniu z oskarżenia prywatnego w razie pojednania się stron przed wszczęciem przewodu sądowego, warunkowego umorzenia postępowania, umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy lub znikomej społecznej szkodliwości czynu albo z powodu stwierdzenia w zarzucanym czynie znamion przestępstwa ściganego z urzędu, zmiany trybu ścigania z powodu przyłączenia się prokuratora do postępowania wszczętego przez oskarżyciela prywatnego i zakończenia tego postępowania w trybie publicznoskargowym – prezes sądu zarządza zwrot uiszczonych przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków w całości, a w połowie – w razie pojednania się stron po rozpoczęciu przewodu sądowego.

 

SÉPARATION 69. Zwolnienie od kosztów sądowych

 

Art. 623. [Zwolnienie od wyłożenia kosztów]

Sąd zwalnia osobę w całości lub w części od wyłożenia kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu pisma procesowego, jeżeli wykazała ona, że ze względu na jej sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów wyłożenie ich byłoby zbyt uciążliwe.

 

Art. 624. [Zwolnienie od zapłaty kosztów]

 

§ 1. Sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, puis, gdy przemawiają za tym względy słuszności.

 

§ 2. La disposition du § 1 stosuje się odpowiednio do oskarżyciela prywatnego w razie rozpoznania sprawy bez zachowania wymagań określonych w art. 621 § 1.

 

Art. 625. [Soldier]

W razie skazania lub warunkowego umorzenia postępowania wobec żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo pełniącego służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, nie pobiera się od nich należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych.

 

SÉPARATION 70. Zasądzenie kosztów procesu

 

Art. 626. [Orzeczenie o kosztach]

 

§ 1. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd określa, qui, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu.

 

§ 2. Jeżeli w orzeczeniu wymienionym w § 1 nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach, jak również gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich wysokości lub rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wykonawczego, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje odpowiednio sąd pierwszej instancji lub sąd odwoławczy.

 

§ 3. Na orzeczenie w przedmiocie kosztów służy zażalenie, jeżeli nie wniesiono apelacji. W razie wniesienia apelacji i zażalenia – zażalenie rozpoznaje sąd odwoławczy łącznie z apelacją.

 

Art. 626un. [Zażalenie w postępowaniu przygotowawczym] ^[479]

Zażalenie na postanowienie prokuratora albo innego organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze w przedmiocie kosztów wnosi się, CONGRÛMENT, do prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który wydał postanowienie, albo do prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru nad postępowaniem przygotowawczym prowadzonym przez inny organ. Jeżeli prokurator nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu.

 

Art. 627. [Zasądzenie kosztów od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego]

Od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

 

Art. 628. [Zasądzenie kosztów od skazanego w sprawach z oskarżenia prywatnego]

Od skazanego w sprawach z oskarżenia prywatnego sąd zasądza na rzecz:

 

1) oskarżyciela prywatnego poniesione przez niego koszty procesu,

 

2) Skarbu Państwa wydatki ustalone na podstawie art. 618, od których uiszczenia oskarżyciel został zwolniony lub w razie rozpoznania sprawy bez ich uiszczenia.

 

Art. 629. [Le remboursement conditionnel]

Articles. 627 Je 628 stosuje się odpowiednio w razie warunkowego umorzenia postępowania, a w sprawach z oskarżenia prywatnego – również w razie umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 Point 3.

 

Art. 630. [Częściowe zasądzenie kosztów]

W sprawach z oskarżenia publicznego, jeżeli oskarżonego nie skazano za wszystkie zarzucane mu przestępstwa, wydatki związane z oskarżeniem w części uniewinniającej lub umarzającej postępowanie ponosi Skarb Państwa.

 

Art. 631. [Częściowe zasądzenie kosztów]

W sprawach z oskarżenia prywatnego, w razie odstąpienia od wymierzenia kary z powodu wzajemności krzywd lub wyzywającego zachowania się oskarżyciela prywatnego, jak również biorąc pod uwagę liczbę i rodzaj zarzutów, od których oskarżony został uniewinniony, sąd może obciążyć oskarżonego poniesionymi przez oskarżyciela kosztami procesu tylko częściowo.

 

Art. 632. [Uniewinnienie lub umorzenie] ^[480]

Si la loi en dispose autrement, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu ponosi:

 

1) w sprawach z oskarżenia prywatnego – procureur privé, a w razie pojednania się stron – oskarżyciel i oskarżony w zakresie przez siebie poniesionym, jeżeli strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej,

 

2) w sprawach z oskarżenia publicznego – Trésorerie, z wyjątkiem należności z tytułu udziału adwokata lub radcy prawnego ustanowionego w charakterze pełnomocnika przez pokrzywdzonego, oskarżyciela posiłkowego, powoda cywilnego albo inną osobę, a także z tytułu obrony oskarżonego w sprawie, w której oskarżony skierował przeciwko sobie podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

 

Art. 632un. [Umorzenie postępowania] ^[481]

Dans des cas exceptionnels,, w razie umorzenia postępowania, le tribunal peut ordonner, że koszty procesu ponosi w całości lub w części oskarżony, a w sprawach z oskarżenia prywatnego oskarżony lub Skarb Państwa.

 

Art. 633. [Zasada słuszności]

Koszty procesu przypadające od kilku oskarżonych lub oskarżycieli prywatnych albo posiłkowych, jak również od oskarżonych i oskarżycieli, sąd zasądza od każdego z nich według zasad słuszności, mając w szczególności na względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich.

 

Art. 634. [Postępowanie odwoławcze; odpowiednie stosowanie]

Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem pierwszej instancji.

 

Art. 635. [Postępowanie odwoławcze; zmiana wyroku]

Peu importe, kto wniósł środek odwoławczy, jeżeli dojdzie do zmiany wyroku skazującego lub orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania na niekorzyść oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ustala się na ogólnych zasadach.

 

Art. 636. [Nieuwzględnienie środka odwoławczego]

 

§ 1. W sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy, a jeżeli środek ten pochodzi wyłącznie od oskarżyciela publicznego – koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

 

§ 2. W razie nieuwzględnienia środków odwoławczych wniesionych przez co najmniej dwa uprawnione podmioty, stosuje się odpowiednio art. 633.

 

§ 3. Les dispositions du § 1 Je 2 stosuje się odpowiednio w sprawach z oskarżenia prywatnego.

 

Art. 637. [L'utilisation appropriée de]

 

§ 1. Articles. 635 Je 636 stosuje się odpowiednio w razie pozostawienia środka odwoławczego bez rozpoznania wobec jego cofnięcia lub z przyczyn wskazanych w art. 430.

 

§ 2. W wypadku cofnięcia wniosku o ściganie, kosztami postępowania można obciążyć osobę, która wniosek cofnęła.

 

Art. 638. [Kasacja szczególnych podmiotów; wznowienie z urzędu] ^[482]

Wydatki poniesione przez sąd, związane z rozpoznaniem kasacji wniesionej przez podmioty wymienione w art. 521 lub wznowieniem postępowania z urzędu, ponosi Skarb Państwa.

 

Art. 639. [Wznowienie postępowania]

Przepisy o kosztach procesu mają odpowiednie zastosowanie w sprawach o wznowienie postępowania. W razie oddalenia wniosku lub pozostawienia go bez rozpoznania, obowiązek pokrycia kosztów obciąża osobę, która złożyła wniosek.

 

Art. 640. [Skarga oskarżyciela posiłkowego]

Przepisy odnoszące się do kosztów procesu w sprawach z oskarżenia prywatnego mają odpowiednie zastosowanie w sprawach z oskarżenia publicznego, w których akt oskarżenia wniósł oskarżyciel posiłkowy.

 

Art. 641. [PÉREMPTION]

Prawo do ściągnięcia zasądzonych kosztów procesu przedawnia się z upływem 3 ans à compter de la date, kiedy należało je uiścić.

 

SÉPARATION 71. Koszty procesu związane z powództwem cywilnym i zasądzeniem odszkodowania z urzędu

 

Art. 642. [Powództwo cywilne]

Jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej, w kwestii kosztów procesu wynikłych z powództwa cywilnego stosuje się przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym. Powód cywilny jest tymczasowo zwolniony od obowiązku uiszczenia wpisu od powództwa cywilnego i apelacji. Oskarżony uiszcza wpis tylko wtedy, gdy jego apelacja dotyczy wyłącznie powództwa cywilnego.

 

Art. 643. [Uwzględnienie powództwa]

W razie uwzględnienia powództwa w całości lub w części, sąd zasądza od oskarżonego na rzecz powoda należne mu koszty procesu, a jeżeli powód był zwolniony od kosztów sądowych, sąd zasądza je od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa; jeżeli powód korzysta z pełnomocnika wyznaczonego z urzędu, należność z tego tytułu sąd zasądza bezpośrednio na rzecz pełnomocnika.

 

Art. 644. [Oddalenie powództwa]

 

§ 1. Koszty procesu wynikłe z oddalonego powództwa cywilnego oraz cofnięcia apelacji ponosi powód cywilny.

 

§ 2. W razie zawieszenia postępowania lub pozostawienia powództwa cywilnego bez rozpoznania, koszty procesu poniesione przez powoda cywilnego w postępowaniu karnym zalicza się do kosztów procesu cywilnego o to samo roszczenie.

 

Art. 645. [Zasądzenie odszkodowania z urzędu]

W razie zasądzenia odszkodowania pieniężnego z urzędu, sąd zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa stosowne koszty sądowe według przepisów obowiązujących w postępowaniu cywilnym w wypadku zasądzenia powództwa cywilnego; la disposition de l'article. 623 s'appliquent mutatis mutandis.

 

Dział XV. Postępowanie karne w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych

 

SÉPARATION 72. Dispositions générales

 

Art. 646. [Odrębności] ^[483]

W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych nie stosuje się przepisów o postępowaniu uproszczonym, prywatnoskargowym, nakazowym i przyspieszonym. Poza tym stosuje się przepisy działów poprzednich, chyba że przepisy działu niniejszego stanowią inaczej.

 

Art. 647. [Zakres spraw podległych] ^[484]

 

§ 1.^[485] Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają sprawy:

 

1) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o przestępstwa:

un) określone w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego,

 

b) popełnione przeciwko organowi wojskowemu lub innemu żołnierzowi,

 

c) popełnione podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, w obrębie obiektu wojskowego lub wyznaczonego miejsca przebywania, na szkodę wojska lub z naruszeniem obowiązku wynikającego ze służby wojskowej,

 

d) popełnione za granicą, podczas użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, w rozumieniu ustawy z dnia 17 Décembre 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz.U. Non. 162, Point. 1117 et 2004 r. Non. 210, Point. 2135),

 

 

2) pracowników wojska o przestępstwa:

un) określone w art. 356-363 Kodeksu karnego w związku z art. 317 § 2 tego kodeksu,

 

b) popełnione za granicą, podczas użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, w rozumieniu ustawy z dnia 17 Décembre 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa.

 

 

3) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz członków ich personelu cywilnego, o przestępstwa popełnione w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, sauf si un accord international, dont la République de Pologne est partie, autrement.

 

§ 2. Sprawy o przestępstwa wymienione w § 1 nie przestają podlegać orzecznictwu sądów wojskowych mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej lub ustania zatrudnienia pracownika w wojsku.

 

§ 3.^[486] W razie zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej lub ustania zatrudnienia pracownika w wojsku sprawę, visée au § 1 Point 1 allumé. b lub d, et – jeżeli przestępstwo nie wiąże się z naruszeniem obowiązku służbowego – w § 1 Point 2 allumé. b, sąd wojskowy, najpóźniej do dnia rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, może przekazać do rozpoznania sądowi powszechnemu, jeżeli dobro wymiaru sprawiedliwości temu się nie sprzeciwia.

 

§ 4.^[487] W toku postępowania przygotowawczego uprawnienie określone w § 3 przysługuje odpowiednio prokuratorowi wojskowemu.

 

§ 5.^[488] Na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy w myśl § 3 Je 4 przysługuje zażalenie; zażalenie na postanowienie prokuratora wojskowego rozpoznaje sąd wojskowy właściwy do rozpoznania sprawy.

 

Art. 648. [Zakres spraw podległych] ^[489]

Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają także sprawy o:

 

1) współdziałanie w popełnieniu przestępstw określonych w rozdziałach XXXIX – XLIV Kodeksu karnego,

 

2) przestępstwa określone w art. 239, 291-293, a także w art. 294 w odniesieniu do art. 291 § 1, Kodeksu karnego – jeżeli czyn pozostaje w związku z przestępstwem przewidzianym w rozdziałach XXXIX – XLIV tego kodeksu,

 

3) inne przestępstwa, o ile przepisy szczególne tak stanowią.

 

Art. 649. [Łączność spraw]

 

§ 1. Jeżeli sprawca przestępstwa podlegającego orzecznictwu sądów wojskowych popełnił także przestępstwo podlegające orzecznictwu sądów powszechnych, a przestępstwa pozostają ze sobą w takim związku, że dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga ich łącznego rozpoznania, rozpoznaje je łącznie sąd wojskowy.

 

§ 2. La disposition du § 1 sont applicables en conséquence dans les travaux préparatoires.

 

Art. 650. [Łączność spraw]

 

§ 1. Jeżeli w sprawie przeciwko dwóm lub więcej oskarżonym sąd wojskowy nie byłby właściwy do jej rozpoznania w całości bądź ze względu na rodzaj jednego z czynów, bądź ze względu na osobę jednego z oskarżonych, a dobro wymiaru sprawiedliwości tego wymaga, sąd wojskowy może rozpoznać sprawę łącznie lub przekazać ją w tym celu sądowi powszechnemu.

 

§ 2. W toku postępowania przygotowawczego odpowiednie uprawnienia przysługują prokuratorowi wojskowemu.

 

§ 3.^[490] Przekazanie nie może nastąpić, jeżeli sprawa dotyczy przestępstwa wskazanego w art. 647 § 1 Point 1 allumé. a lub c lub pkt 2 allumé. a oraz w art. 648 Point 1.

 

§ 4. Na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy w myśl § 1 Je 2 przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd wojskowy właściwy do rozpoznania sprawy.

 

Art. 651. [Właściwość sądu]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 647 § 1 Point 1 Je 2 orzeka sąd wojskowy, obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełnił służbę wojskową lub pracownik był zatrudniony.

 

§ 2. Właściwość sądu wojskowego ze względu na przynależność oskarżonego do jednostki wojskowej określa się według chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego.

 

§ 3.^[491] (abrogé)

 

Art. 652. [Rodzaje sądów]

W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych orzekają stosownie do zakresu właściwości:

 

1) wojskowy sąd garnizonowy,

 

2) wojskowy sąd okręgowy,

 

3) La Cour suprême – Izba Wojskowa.

 

Art. 653. [Wojskowy sąd garnizonowy]

 

§ 1. Wojskowy sąd garnizonowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu.

 

§ 2. W wypadkach wskazanych w ustawie wojskowy sąd garnizonowy rozpoznaje również w zakresie swej właściwości środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w postępowaniu przygotowawczym.

 

§ 3. Wojskowy sąd garnizonowy ma poza tym uprawnienia i obowiązki procesowe, które w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi rejonowemu.

 

Art. 654. [Wojskowy sąd okręgowy]

 

§ 1.^[492] Wojskowy sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o przestępstwa:

 

1) popełnione przez żołnierzy posiadających stopień majora i wyższy,

 

2) podlegające w postępowaniu przed sądami powszechnymi właściwości sądu okręgowego oraz określone w art. 339 § 3 i l'art. 345 § 3 Je 4 Kodeksu karnego,

 

3) popełnione przez żołnierzy i członków personelu cywilnego, visée à l'article. 647 § 1 Point 3,

 

4) inne na podstawie przepisów szczególnych.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym, w przedmiocie tymczasowego aresztowania w stosunku do żołnierzy, visée au § 1 Point 1, a także do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych i członków ich personelu cywilnego, visée au § 1 Point 3, orzeka jednoosobowo wojskowy sąd okręgowy.

 

§ 3. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje także środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie garnizonowym oraz w wypadkach wskazanych w ustawie i z zachowaniem granic wskazanych w § 1 – od orzeczeń i zarządzeń wydanych w postępowaniu przygotowawczym.

 

§ 4. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje ponadto sprawy przewidziane dla sądu wyższego rzędu nad wojskowym sądem garnizonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.

 

§ 5.^[493] Wojskowy sąd okręgowy ma poza tym uprawnienia i obowiązki procesowe, które w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi okręgowemu.

 

Art. 655. [La Cour suprême – Izba Wojskowa]

 

§ 1. La Cour suprême – Izba Wojskowa rozpoznaje:

 

1) środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie okręgowym,

 

2) kasacje,

 

3) sprawy przewidziane w niniejszym kodeksie dla sądu wyższego rzędu nad wojskowym sądem okręgowym,

 

4) inne sprawy przekazane przez ustawę Sądowi Najwyższemu.

 

§ 2. Articles. 39 i l'art. 439 § 1 Point 3 stosuje się odpowiednio do orzeczeń Izby Wojskowej i Izby Karnej Sądu Najwyższego. Dans le cas visé à l'article. 439 § 1 Point 3 rozstrzyga Sąd Najwyższy w tej spośród Izb, której orzeczenia środek zaskarżenia dotyczy.

 

Art. 656. [Właściwość z łączności spraw]

 

§ 1. W sprawie dwu lub więcej oskarżonych, należącej do właściwości sądów wojskowych tego samego rzędu, orzeka sąd wojskowy właściwy dla oskarżonego o przestępstwo zagrożone karą najsurowszą. W razie niemożności ustalenia w ten sposób właściwości, sprawę rozpoznaje sąd wojskowy, na którego obszarze działania najpierw wszczęto postępowanie.

 

§ 2. Jeżeli jednak sprawa należy do właściwości sądów wojskowych różnego rzędu, rozpoznaje ją sąd wyższego rzędu.

 

Art. 657. [Prokurator wojskowy]

 

§ 1. ^[494] Uprawnienia procesowe Prokuratora Generalnego i prokuratora apelacyjnego przysługują również Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, sauf si la loi en dispose autrement, a uprawnienia prokuratora okręgowego przysługują odpowiednio wojskowemu prokuratorowi okręgowemu.

 

§ 2. Jeżeli niniejszy kodeks mówi o oskarżycielu publicznym lub prokuratorze, należy rozumieć przez to prokuratora wojskowego.

 

§ 3. La disposition de l'article. 45 § 2 ne s'applique pas.

 

Art. 658. [Ściganie na wniosek dowódcy]

 

§ 1. Prokurator wojskowy odmawia wszczęcia postępowania o przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, jeżeli wobec sprawcy zastosowano już środki przewidziane w wojskowych przepisach dyscyplinarnych.

 

§ 2. Ce n'est pas le cas, w którym wniosek o ściganie składa wyższy dowódca po uchyleniu kary dyscyplinarnej albo prokurator wojskowy korzysta z uprawnienia przewidzianego w art. 660.

 

§ 3. La disposition de l'article. 12 § 3 nie stosuje się do wniosku dowódcy jednostki wojskowej lub wniosku wyższego dowódcy.

 

Art. 659. [Uprawnienia dowódcy] ^[495]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej uprawnienia pokrzywdzonego lub instytucji określone w art. 306, a w wypadku przewidzianym w art. 330 § 2 – również określone w art. 55 § 1, przysługują temu dowódcy.

 

§ 2. Uprawnienia i obowiązki dowódcy jednostki wojskowej przysługują odpowiednio kierownikowi instytucji cywilnej, w której żołnierz pełni służbę wojskową.

 

Art. 660. [Wszczęcie postępowania bez wniosku]

 

§ 1. Prokurator wojskowy może wszcząć postępowanie karne o przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, także bez wniosku, jeżeli wymagają tego ważne względy dyscypliny wojskowej.

 

§ 2. Dowódcy jednostki, a w wypadku określonym w art. 347 § 1 Kodeksu karnego także pokrzywdzonemu, na postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

 

§ 3. La disposition du § 2 ne s'applique pas, jeżeli dopiero w toku postępowania sądowego okaże się, iż czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej.

 

Art. 661. [Przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego]

 

§ 1. Przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego staje się z chwilą złożenia skargi przez pokrzywdzonego przestępstwem ściganym z urzędu.

 

§ 2. Prokurator wojskowy może także wszcząć z urzędu postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

§ 3. Na postanowienie prokuratora pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

 

§ 4. Na wniosek pokrzywdzonego, złożony przed prawomocnym ukończeniem postępowania wszczętego na podstawie § 1, postępowanie w sprawie umarza się, chyba że interes społeczny temu się sprzeciwia; w razie złożenia wniosku po rozpoczęciu przewodu sądowego w pierwszej instancji konieczna jest ponadto zgoda oskarżonego.

 

Art. 662. [Dane o oskarżonym żołnierzu]

 

§ 1. O oskarżonym żołnierzu, oprócz danych określonych w art. 213 § 1 Je 2, zbiera się też dane dotyczące przebiegu służby wojskowej, wyróżnień oraz ukarań dyscyplinarnych.

 

§ 2. Uprawnienia i obowiązki zawodowego kuratora sądowego przysługują odpowiednio wojskowemu kuratorowi społecznemu.

 

§ 3.^[496] Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, par règlement, sposób powoływania i zakres działalności wojskowych kuratorów społecznych, mając na uwadze warunki funkcjonowania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wymagania służby wojskowej.

 

SÉPARATION 73. Środki przymusu i postępowanie przygotowawcze

 

Art. 663. [Żandarmeria Wojskowa]

W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych uprawnienia i obowiązki procesowe Policji dotyczą także Żandarmerii Wojskowej.

 

Art. 664. [Zatrzymanie osoby podejrzanej]

Prawo zatrzymania osoby podejrzanej podlegającej właściwości sądów wojskowych przysługuje, w warunkach określonych w art. 244, także przełożonemu wojskowemu i wojskowym organom porządkowym.

 

Art. 665. [Zawiadomienie o zatrzymaniu]

 

§ 1. O zatrzymaniu żołnierza lub pracownika wojska należy niezwłocznie zawiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę a pracownik jest zatrudniony, również gdy zatrzymany tego nie żąda.

 

§ 2. Jeżeli zatrzymanie żołnierza w warunkach określonych w art. 244 § 1 nastąpiło w związku z uzasadnionym przypuszczeniem popełnienia przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, zatrzymanego należy niezwłocznie zwolnić również na polecenie uprawnionego dowódcy, chyba że wyższy dowódca lub prokurator wojskowy temu się sprzeciwią.

 

Art. 666. [Tymczasowe aresztowanie żołnierza]

 

§ 1. Tymczasowe aresztowanie żołnierza oskarżonego o popełnienie przestępstwa określonego w art. 338 § 1, art. 339, 341 § 1, art. 343 § 2, art. 345, 352 Je 358 § 2 Kodeksu karnego, może nastąpić wyjątkowo również wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni jedno z tych przestępstw.

 

§ 2. La disposition du § 1 sont applicables mutatis mutandis à d'autres mesures de prévention.

 

Art. 667. [Zebranie danych o żołnierzu]

Postępowanie przygotowawcze ma na celu również zebranie danych, o jakich mowa w art. 662 § 1.

 

Art. 668. [Śledztwo]

 

§ 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach o zbrodnie, a w innych sprawach, gdy wymaga tego waga lub zawiłość sprawy.

 

§ 2.^[497] Postępując w myśl art. 334 § 2 prokurator wojskowy poucza oskarżonego oraz pokrzywdzonego niebędącego żołnierzem także o prawie do złożenia wniosku, visée à l'article. 669 § 2 i 2a.

 

SÉPARATION 74. Postępowanie przed sądem

 

Art. 669. [Composition de l']

 

§ 1. Ławnikiem nie może być żołnierz mający niższy stopień wojskowy niż oskarżony pełniący czynną służbę wojskową. Ograniczenia tego nie stosuje się, jeżeli ławnik ma stopień generała brygady lub kontradmirała.

 

§ 2.^[498] W sprawie o zbrodnię, na wniosek oskarżonego złożony w terminie 7 dni od doręczenia mu zawiadomienia prokuratora wojskowego o przesłaniu aktu oskarżenia do sądu wojskowego z pouczeniem, visée à l'article. 668 § 2, prezes tego sądu, jeżeli nie zachodzi wypadek przewidziany w art. 28 § 3, wyznacza do składu orzekającego zamiast ławników żołnierzy – ławników sądu powszechnego.

 

§ 2a.^[499] La disposition du § 2 stosuje się odpowiednio na wniosek pokrzywdzonego niebędącego żołnierzem; w wypadku określonym w art. 55 § 1 wniosek dołącza się do aktu oskarżenia.

 

§ 3.^[500] Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, par règlement, sposób postępowania w sprawach związanych z uczestnictwem ławników sądów powszechnych w składach orzekających sądów wojskowych, visée au § 2, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwego współdziałania prezesów sądów wojskowych i powszechnych przy wyznaczaniu ławników do składu orzekającego.

 

Art. 670. [Asesor prokuratury wojskowej]

W rozprawie lub posiedzeniu przed wojskowym sądem garnizonowym może na podstawie upoważnienia prokuratora wojskowego brać udział asesor prokuratury wojskowej.

 

Art. 671. ^[501]

 

§ 1. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową albo pełniącemu służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami wojskowymi.

 

§ 2. Udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami wojskowymi w sprawie przeciwko żołnierzowi oskarżonemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych poza granicami państwa.

 

§ 3. Udział obrońcy w posiedzeniu sądu wojskowego przeciwko osobom wymienionym w § 1 Je 2 jest obowiązkowy również w wypadkach przewidzianych w art. 339 § 1 Point 2 Je 3.

 

§ 4. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko innemu oskarżonemu niż wymieniony w § 1 jest obowiązkowy przed wojskowym sądem okręgowym, jeżeli zachodzi wypadek przewidziany w art. 654 § 1 Point 2.

 

§ 5. Dans les cas visés au § 1-4 stosuje się odpowiednio art. 81.

 

Art. 671un. ^[502]

(abrogé)

 

Art. 672. [Uzasadnienie wyroku] ^[503]

Sąd wojskowy pierwszej instancji sporządza uzasadnienie wyroku z urzędu; nie dotyczy to wyroku uwzględniającego wniosek, visée à l'article. 335 OU 387.

 

Art. 672un. [Wniesienie kasacji przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego] ^[504]

Kasację, visée à l'article. 521, do Izby Wojskowej Sądu Najwyższego może wnieść również Naczelny Prokurator Wojskowy.

 

Art. 673. [Wznowienie postępowania] ^[505]

W kwestii wznowienia postępowania orzeka w składzie trzech sędziów wojskowy sąd okręgowy, a w sprawach zakończonych orzeczeniem tego sądu lub Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa Sądu Najwyższego.

 

SÉPARATION 75. ^[506] (RAYÉ)

 

Art. 674.

(RAYÉ)

 

Art. 675.

(RAYÉ)

 

Art. 676.

(RAYÉ)

 

Art. 677.

(RAYÉ)

 

Art. 678.

(RAYÉ)

 

Art. 679.

(RAYÉ)

 

Art. 680.

(RAYÉ)

 

Art. 681.

(RAYÉ)

 

Art. 682.

(RAYÉ)