Den strafferetsplejeloven

Den strafferetsplejeloven

af 6 Juni 1997 r. (Dz.U. Nej. 89, Item. 555)

 

 

 

 

Afdeling I. Indledende bestemmelser

 

Art. 1. [Anvendelsesområde]

Postępowanie karne w sprawach należących do właściwości sądów toczy się według przepisów niniejszego kodeksu.

 

Art. 2. [Cele postępowania; zasada prawdy materialnej]

 

§ 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby:

 

1) sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności,

 

2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego,

 

3) uwzględnione zostały prawnie chronione interesy pokrzywdzonego,

 

4) rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie.

 

§ 2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne.

 

Art. 3. [Udział czynnika społecznego]

W granicach określonych w ustawie postępowanie karne odbywa się z udziałem czynnika społecznego.

 

Art. 4. [Zasada obiektywizmu]

Organy prowadzące postępowanie karne są obowiązane badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.

 

Art. 5. [Zasada domniemania niewinności]

 

§ 1.^[1] Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem.

 

§ 2. Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

 

Art. 6. [Prawo do obrony]

Oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć.

 

Art. 7. [Zasada swobodnej oceny dowodów]

Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

 

Art. 8. [Zasada samodzielności jurysdykcyjnej]

 

§ 1. Sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu.

 

§ 2. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są jednak wiążące.

 

Art. 9. [Działanie z urzędu]

 

§ 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy.

 

§ 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o dokonanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z urzędu.

 

Art. 10. [Zasada legalizmu]

 

§ 1. Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia – o czyn ścigany z urzędu.

 

§ 2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo.

 

Art. 11. [Umorzenie absorpcyjne]

 

§ 1. Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.

 

§ 2. Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona, postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne przestępstwo, der er nævnt i § 1.

 

§ 3.^[2] Postępowanie umorzone na podstawie § 1 można wznowić w wypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego wyroku, z powodu którego zostało ono umorzone.

 

Art. 12. [Retsforfølgelse på anmodning af]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek postępowanie z chwilą złożenia wniosku toczy się z urzędu. Organ ścigania poucza osobę uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu.

 

§ 2. W razie złożenia wniosku o ściganie niektórych tylko sprawców obowiązek ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego wniosek. Przepisu tego nie stosuje się do najbliższych osoby składającej wniosek.

 

§ 3. Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu – do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, chyba że chodzi o przestępstwo określone w art. 197 Kodeksu karnego. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne.

 

Art. 13. [Zezwolenie władzy]

Uzyskanie zezwolenia władzy, od którego ustawa uzależnia ściganie, należy do oskarżyciela.

 

Art. 14. [Zasada skargowości]

 

§ 1. Wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu.

 

§ 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od wniesionego oskarżenia nie wiąże sądu.

 

Art. 15. [Uprawnienia Policji]

 

§ 1.^[3] Policja i inne organy w zakresie postępowania karnego wykonują polecenia sądu i prokuratora oraz prowadzą pod nadzorem prokuratora śledztwo lub dochodzenie w granicach określonych w ustawie.

 

§ 2.^[4] Wszystkie instytucje państwowe i samorządowe są obowiązane w zakresie swego działania do udzielania pomocy organom prowadzącym postępowanie karne w terminie wyznaczonym przez te organy.

 

§ 3.^[5] Osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej inne niż określone w § 2, a także osoby fizyczne są obowiązane do udzielenia pomocy na wezwanie organów prowadzących postępowanie karne w zakresie i w terminie przez nie wyznaczonym, jeżeli bez tej pomocy przeprowadzenie czynności procesowej jest niemożliwe albo znacznie utrudnione.

 

Art. 16. [Zasada informacji]

 

§ 1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie jest obowiązany pouczyć uczestników postępowania o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach, brak takiego pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której to dotyczy.

 

§ 2. Organ prowadzący postępowanie powinien ponadto w miarę potrzeby udzielać uczestnikom postępowania informacji o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach także w wypadkach, gdy ustawa wyraźnie takiego obowiązku nie stanowi. W razie braku takiego pouczenia, gdy w świetle okoliczności sprawy było ono nieodzowne, albo mylnego pouczenia, stosuje się odpowiednio § 1.

 

Art. 17. [Przesłanki procesowe]

 

§ 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, når:

 

1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia,

 

2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa,

 

3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,

 

4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze,

 

5) oskarżony zmarł,

 

6) nastąpiło przedawnienie karalności,

 

7) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się,

 

8) sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych,

 

9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela,

 

10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lu b wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej,

 

11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.

 

§ 2. Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności nie cierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.

 

§ 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających.

 

Art. 18. [Wykroczenie; przewinienie dyscyplinarne]

 

§ 1. ^[6] Jeżeli czyn stanowi tylko wykroczenie, prokurator odmawiając wszczęcia postępowania lub umarzając je przekazuje sprawę Policji w celu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie do właściwego sądu; prokurator może sam wystąpić z takim wnioskiem.

 

§ 2. Jeżeli sąd lub prokurator dopatruje się w czynie przewinienia dyscyplinarnego albo naruszenia obowiązków służbowych lub zasad współżycia społecznego, może odmawiając wszczęcia postępowania albo umarzając je, zwłaszcza z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu, przekazać sprawę innemu właściwemu organowi.

 

Art. 19. [Sygnalizacja]

 

§ 1. W razie stwierdzenia w postępowaniu karnym poważnego uchybienia w działaniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, zwłaszcza gdy sprzyja ono popełnieniu przestępstwa, domstol, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym uchybieniu organ powołany do nadzoru nad daną jednostką organizacyjną, zaś w razie potrzeby także organ kontroli. Policja powiadamia prokuratora o ujawnionych przez siebie uchybieniach.

 

§ 2. Zawiadamiając o uchybieniu, sąd lub prokurator może zażądać nadesłania w wyznaczonym terminie wyjaśnień i podania środków podjętych w celu zapobieżenia takim uchybieniom w przyszłości.

 

§ 3.^[7] W razie nieudzielenia wyjaśnień w wyznaczonym terminie można nałożyć na kierownika organu zobowiązanego do wyjaśnień karę pieniężną w wysokości do 10 000 guld.

 

§ 4.^[8] Na postanowienie o nałożeniu kary pieniężnej przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd rejonowy, w którego okręgu toczy się postępowanie.

 

Art. 20. [Naruszenie obowiązków obrońcy, pełnomocnika lub oskarżonego]

 

§ 1.^[9] W razie rażącego naruszenia przez obrońcę lub pełnomocnika strony ich obowiązków procesowych sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym właściwą okręgową radę adwokacką lub radę okręgowej izby radców prawnych, żądając od dziekana właściwej rady nadesłania w wyznaczonym, ikke mindre end 30 dag, terminie informacji o podjętych działaniach wynikających z zawiadomienia. Odpis zawiadomienia przesyła się Ministrowi Sprawiedliwości.

 

§ 1a.^[10] W razie nienadesłania w wyznaczonym terminie informacji, der er nævnt i § 1, można nałożyć na dziekana właściwej rady karę pieniężną w wysokości do 10 000 guld.

 

§ 1b.^[11] Na postanowienie o ukaraniu przysługuje zażalenie. Na postanowienie o ukaraniu wydane przez prokuratora w postępowaniu przygotowawczym zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu toczy się postępowanie.

 

§ 2.^[12] W razie rażącego naruszenia obowiązków procesowych przez oskarżyciela publicznego lub prowadzącego postępowanie przygotowawcze sąd zawiadamia o tym bezpośredniego przełożonego osoby, która dopuściła się uchybienia, żądając nadesłania w wyznaczonym, ikke mindre end 14 dag, terminie informacji o podjętych działaniach wynikających z zawiadomienia; w stosunku do Policji oraz innych organów postępowania przygotowawczego uprawnienie takie przysługuje również prokuratorowi.

 

§ 2a.^[13] Odpis zawiadomienia, der er nævnt i § 2, sąd przesyła Prokuratorowi Generalnemu, jeżeli uchybienia dopuścił się prokurator, a w wypadku gdy uchybienia dopuścił się oskarżyciel publiczny niebędący prokuratorem -właściwemu organowi przełożonemu w stosunku do bezpośredniego przełożonego tego oskarżyciela.

 

Art. 21. [Zawiadomienie o wszczęciu i ukończeniu postępowania]

 

§ 1. O ukończeniu postępowania toczącego się z urzędu przeciw osobom zatrudnionym w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, uczniom i słuchaczom szkół oraz żołnierzom należy bezzwłocznie zawiadomić przełożonych tych osób.

 

§ 2. Prokurator zawiadamia również o wszczęciu postępowania przeciw funkcjonariuszom publicznym, a o wszczęciu postępowania przeciw innym osobom, der er nævnt i § 1 – jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny.

 

Art. 22. [Zawieszenie postępowania]

 

§ 1. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania, a w szczególności jeżeli nie można ująć oskarżonego, albo nie może on brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody.

 

§ 2. Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania przysługuje zażalenie.

 

§ 3. W czasie zawieszenia postępowania należy jednak dokonać odpowiednich czynności w celu zabezpieczenia dowodów przed ich utratą lub zniekształceniem.

 

Art. 23. [Anmeldelse af familie domstol]

W sprawie o przestępstwo popełnione na szkodę małoletniego, we współdziałaniu z małoletnim lub w okolicznościach, które mogą świadczyć o demoralizacji małoletniego albo o gorszącym wpływie na niego, domstol, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia sąd rodzinny w celu rozważenia środków przewidzianych w przepisach o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.

 

Art. 23en. [Mediacja] ^[14]

 

§ 1. Domstolen, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może z inicjatywy lub za zgodą pokrzywdzonego i oskarżonego, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między pokrzywdzonym i oskarżonym.

 

§ 2. Postępowanie mediacyjne nie powinno trwać dłużej niż miesiąc, a jego okresu nie wlicza się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

 

§ 3. Postępowania mediacyjnego nie może prowadzić osoba, co do której w konkretnej sprawie zachodzą okoliczności określone w art. 40-42, czynny zawodowo sędzia, offentlig anklager, advokat, advokat, a także aplikant do tychże zawodów albo inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze lub innej instytucji uprawnionej do ścigania przestępstw.

 

§ 4. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, forhold, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji, sposób ich powoływania i odwoływania, zakres i warunki udostępniania akt instytucjom i osobom uprawnionym do przeprowadzenia mediacji oraz sposób i tryb postępowania mediacyjnego, mając na uwadze potrzebę skutecznego przeprowadzenia tego postępowania.

 

Afdeling II. Domstolen

 

Sektion 1. Właściwość i skład sądu

 

Art. 24. [Sąd rejonowy]

 

§ 1. Sąd rejonowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu.

 

§ 2. Sąd rejonowy rozpoznaje ponadto środki odwoławcze w wypadkach wskazanych w ustawie.

 

Art. 25. [Sąd okręgowy] ^[15]

 

§ 1. ^[16] Sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o następujące przestępstwa:

 

1) o zbrodnie określone w Kodeksie karnym oraz w ustawach szczególnych,

 

2) o występki określone w rozdziałach XVI i XVII oraz w art. 140-142, kunst. 148 § 4, kunst. 149, kunst. 150 § 1, kunst. 151-154, kunst. 156 § 3, kunst. 158 § 3, kunst. 163 § 3 Jeg 4, kunst. 165 § 1, 3 Jeg 4, kunst. 166 § 1, kunst. 173 § 3 Jeg 4, kunst. 185 § 2, kunst. 189a § 2, kunst. 210 § 2, kunst. 211en, kunst. 252 § 3, kunst. 258 § 1-3, kunst. 265 § 1 Jeg 2, kunst. 269, kunst. 278 § 1 Jeg 2 sammenholdt. z kunst. 294, kunst. 284 § 1 Jeg 2 sammenholdt. z kunst. 294, kunst. 286 § 1 sammenholdt. z kunst. 294, kunst. 287 § 1 sammenholdt. z kunst. 294, kunst. 296 § 3 oraz kunst. 299 Kodeksu karnego,

 

3) o występki, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości sądu okręgowego.

 

§ 2. Sąd apelacyjny, na wniosek sądu rejonowego, może przekazać do rozpoznania sądowi okręgowemu, jako sądowi pierwszej instancji, sprawę o każde przestępstwo, ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy.

 

§ 3. Sąd okręgowy rozpoznaje ponadto środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie rejonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.

 

Art. 26. [Sąd apelacyjny] ^[17]

Sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie okręgowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.

 

Art. 27. [Højesteret]

Sąd Najwyższy rozpoznaje kasacje oraz środki odwoławcze i inne sprawy w wypadkach określonych w ustawie.

 

Art. 28. [Skład na rozprawie głównej] ^[18]

 

§ 1. Na rozprawie głównej sąd orzeka w składzie jednego sędziego, medmindre loven bestemmer andet. Sędzia ma prawa i obowiązki przewodniczącego.

 

§ 2. W sprawach o zbrodnie sąd orzeka w składzie jednego sędziego i dwóch ławników.

 

§ 3. Ze względu na szczególną zawiłość sprawy sąd pierwszej instancji może postanowić o rozpoznaniu jej w składzie trzech sędziów.

 

§ 4. W sprawach o przestępstwa, za które ustawa przewiduje karę dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka w składzie dwóch sędziów i trzech ławników.

 

Art. 29. [Skład na rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej]

 

§ 1. Na rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej sąd orzeka w składzie trzech sędziów, medmindre loven bestemmer andet.

 

§ 2.^[19] Apelację lub kasację od wyroku orzekającego karę dożywotniego pozbawienia wolności, rozpoznaje sąd w składzie pięciu sędziów.

 

Art. 30. [Skład na posiedzeniu]

 

§ 1.^[20] Na posiedzeniu sąd rejonowy i sąd okręgowy orzeka jednoosobowo, a sąd apelacyjny i Sąd Najwyższy – w składzie trzech sędziów, medmindre loven bestemmer andet.

 

§ 2. Sąd odwoławczy na posiedzeniu orzeka w składzie trzech sędziów, medmindre loven bestemmer andet.

 

Art. 31. [Właściwość miejscowa]

 

§ 1. Miejscowo właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu popełniono przestępstwo.

 

§ 2. Jeżeli przestępstwo popełniono na polskim statku wodnym lub powietrznym, a § 1 nie może mieć zastosowania, właściwy jest sąd macierzystego portu statku.

 

§ 3. Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest ten sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.

 

Art. 32. [Kryteria pomocnicze]

 

§ 1. Jeżeli nie można ustalić miejsca popełnienia przestępstwa, właściwy jest sąd, w którego okręgu:

 

1) ujawniono przestępstwo,

 

2) ujęto oskarżonego,

 

3) oskarżony przed popełnieniem przestępstwa stale mieszkał lub czasowo przebywał

 

– zależnie od tego, gdzie najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 finder tilsvarende anvendelse, jeżeli przestępstwo popełniono za granicą.

 

§ 3.^[21] Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej sądu według przepisów poprzedzających, sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście miasta stołecznego Warszawy.

 

Art. 33. [Łączność podmiotowa]

 

§ 1. Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.

 

§ 2. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje sąd wyższego rzędu.

 

Art. 34. [Łączność przedmiotowa]

 

§ 1. Sąd właściwy dla sprawców przestępstw jest również właściwy dla pomocników, podżegaczy oraz innych osób, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, jeżeli postępowanie przeciwko nim toczy się jednocześnie.

 

§ 2. Sprawy osób wymienionych w § 1 powinny być połączone we wspólnym postępowaniu; bestemmelsen i artikel. 33 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3. Jeżeli zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie spraw, der er nævnt i § 1 Jeg 2, można wyłączyć i odrębnie rozpoznać sprawę poszczególnych osób lub o poszczególne czyny; sprawa wyłączona podlega rozpoznaniu przez sąd właściwy według zasad ogólnych.

 

Art. 35. [Stwierdzenie niewłaściwości]

 

§ 1. Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi.

 

§ 2. Jeżeli sąd na rozprawie głównej stwierdza, że nie jest właściwy miejscowo lub że właściwy jest sąd niższego rzędu, może przekazać sprawę innemu sądowi jedynie wtedy, gdy powstaje konieczność odroczenia rozprawy.

 

§ 3. Na postanowienie w kwestii właściwości przysługuje zażalenie.

 

Art. 36. [Przekazanie sprawy]

Sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego.

 

Art. 37. [Przekazanie sprawy]

Sąd Najwyższy może z inicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.

 

Art. 38. [Spór o właściwość]

 

§ 1. Spór o właściwość między sądami równorzędnymi rozstrzyga ostatecznie sąd wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór.

 

§ 2. W czasie trwania sporu każdy z tych sądów przedsiębierze czynności nie cierpiące zwłoki.

 

Art. 39. [Sąd wojskowy]

Jeżeli sąd wojskowy przekaże sprawę sądowi powszechnemu lub nie przyjmie sprawy przekazanej mu przez sąd powszechny, sprawę rozpoznaje sąd powszechny.

 

Sektion 2. Wyłączenie sędziego

 

Art. 40. [Wyłączenie z mocy prawa]

 

§ 1.^[22] Sędzia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, hvis:

 

1) sprawa dotyczy tego sędziego bezpośrednio,

 

2) jest małżonkiem strony lub pokrzywdzonego albo ich obrońcy, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego albo pozostaje we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób,

 

3) jest krewnym lub powinowatym w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia pomiędzy dziećmi rodzeństwa osób wymienionych w pkt 2 albo jest związany z jedną z tych osób węzłem przysposobienia, opieki lub kurateli,

 

4) był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy, albo w tej samej sprawie był przesłuchany w charakterze świadka lub występował jako biegły,

 

5) brał udział w sprawie jako prokurator, obrońca, pełnomocnik, przedstawiciel ustawowy strony, albo prowadził postępowanie przygotowawcze,

 

6) brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia lub wydał zaskarżone zarządzenie,

 

7) brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone,

 

8) (ophævet)

 

9) brał udział w wydaniu orzeczenia, co do którego wniesiono sprzeciw,

 

10) prowadził mediację.

 

§ 2. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniającego je małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli.

 

§ 3. Dommer, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego wnioskiem o wznowienie lub zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tego wniosku lub tej kasacji.

 

Art. 41. [Wyłączenie na wniosek]

 

§ 1. Sędzia ulega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.

 

§ 2. Wniosek o wyłączenie sędziego, zgłoszony na podstawie § 1 po rozpoczęciu przewodu sądowego, pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia powstała lub stała się stronie wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu.

 

Art. 42. [Tryb wyłączenia]

 

§ 1. Wyłączenie następuje na żądanie sędziego, z urzędu albo na wniosek strony.

 

§ 2. Jeżeli sędzia uznaje, że zachodzi przyczyna wyłączająca go z mocy art. 40, wyłącza się, składając oświadczenie na piśmie do akt, a na jego miejsce wstępuje inny sędzia.

 

§ 3. Dommer, co do którego zgłoszono wniosek o wyłączenie na podstawie art. 41, może złożyć do akt stosowne oświadczenie na piśmie i powstrzymuje się od udziału w sprawie; jest jednak obowiązany przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki.

 

§ 4. Poza wypadkiem określonym w § 2 o wyłączeniu orzeka sąd, przed którym toczy się postępowanie; w składzie orzekającym w kwestii wyłączenia nie może brać udziału sędzia, którego dotyczy wyłączenie. W razie niemożności utworzenia takiego składu sądu, w kwestii wyłączenia orzeka sąd wyższego rzędu.

 

Art. 43. [Właściwość z przekazania]

Jeżeli z powodu wyłączenia sędziów rozpoznanie sprawy w danym sądzie jest niemożliwe, sąd wyższego rzędu przekazuje sprawę innemu sądowi równorzędnemu.

 

Art. 44. [Ławnicy]

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do ławników.

 

Sektion III. Sider, obrońcy, pełnomocnicy, przedstawiciel społeczny

 

Sektion 3. Oskarżyciel publiczny

 

Art. 45. [Podmioty uprawnione]

 

§ 1. Oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator.

 

§ 1a.^[23] W wypadkach określonych w ustawie czynności procesowe wykonuje prokurator bezpośrednio przełożony lub prokurator nadrzędny.

 

§ 1b.^[24] Prokuratorem nadrzędnym jest prokurator kierujący jednostką organizacyjną wyższego stopnia, a także prokurator tej jednostki lub prokurator delegowany do niej w zakresie zleconych mu czynności.

 

§ 1c. ^[25](ophæves)

 

§ 2. Inny organ państwowy może być oskarżycielem publicznym z mocy szczególnych przepisów ustawy, określających zakres jego działania.

 

Art. 46. [Udział w rozprawie]

W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego udział prokuratora w rozprawie jest obowiązkowy, medmindre loven bestemmer andet.

 

Art. 47. [Udelukkelse] ^[26]

 

§ 1. Artikler. 40 § 1 Item 1-4, 6 Jeg 10, § 2 oraz kunst. 41 Jeg 42 stosuje się odpowiednio do prokuratora, innych osób prowadzących postępowanie przygotowawcze oraz innych oskarżycieli publicznych.

 

§ 2. De personer, der er nævnt i § 1 ulegają również wyłączeniu, jeżeli brały udział w sprawie jako obrońca, pełnomocnik, przedstawiciel społeczny albo przedstawiciel ustawowy strony.

 

Art. 48. [Tryb wyłączenia]

 

§ 1. O wyłączeniu prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze oraz oskarżyciela publicznego orzeka prokurator nadzorujący postępowanie lub bezpośrednio przełożony.

 

§ 2. Czynności dokonane przez osobę podlegającą wyłączeniu, zanim ono nastąpiło, nie są z tej przyczyny bezskuteczne; jednakże czynność dowodową należy na żądanie strony, w miarę możności, powtórzyć.

 

Sektion 4. Pokrzywdzony

 

Art. 49. [Definition]

 

§ 1. Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.

 

§ 2. Pokrzywdzonym może być także instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej.

 

§ 3. Za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia.

 

§ 3a.^[27] W sprawach o przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową, omhandlet i artikel. 218-221 og artikel. 225 § 2 Kodeksu karnego, organy Państwowej Inspekcji Pracy mogą wykonywać prawa pokrzywdzonego, jeżeli w zakresie swego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania.

 

§ 4. W sprawach o przestępstwa, którymi wyrządzono szkodę w mieniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, jeżeli nie działa organ pokrzywdzonej instytucji, prawa pokrzywdzonego mogą wykonywać organy kontroli państwowej, które w zakresie swojego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania.

 

Art. 49en. [Wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody] ^[28]

Jeżeli nie wytoczono powództwa cywilnego, pokrzywdzony, a także prokurator, może aż do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej złożyć wniosek, omhandlet i artikel. 46 § 1 Kodeksu karnego.

 

Art. 50. [Wyłączenie uprawnień]

W postępowaniu sądowym z uprawnień pokrzywdzonego określonych w art. 53 Jeg 62 nie może korzystać osoba występująca w tej samej sprawie w charakterze oskarżonego, z wyjątkiem przewidzianym w art. 497 Jeg 498 § 3.

 

Art. 51. [Zastępstwo]

 

§ 1. Za pokrzywdzonego, który nie jest osobą fizyczną, czynności procesowych dokonuje organ uprawniony do działania w jego imieniu.

 

§ 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest małoletni albo ubezwłasnowolniony całkowicie lub częściowo, prawa jego wykonuje przedstawiciel ustawowy albo osoba, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje.

 

§ 3.^[29] Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba nieporadna, w szczególności ze względu na wiek lub stan zdrowia, jego prawa może wykonywać osoba, pod której pieczą pokrzywdzony pozostaje.

 

Art. 52. [Død] ^[30]

 

§ 1. W razie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą wykonywać osoby najbliższe, a w wypadku ich braku lub nieujawnienia – offentlig anklager, działając z urzędu.

 

§ 2. W wypadku gdy organ prowadzący postępowanie dysponuje informacjami o osobach najbliższych dla pokrzywdzonego, powinien pouczyć o przysługujących uprawnieniach co najmniej jedną z nich.

 

Sektion 5. Oskarżyciel posiłkowy

 

Art. 53. [Podmiot uprawniony]

W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego.

 

Art. 54. [Oświadczenie o działaniu]

 

§ 1. Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, pokrzywdzony może aż do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć oświadczenie, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

 

§ 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia nie pozbawia uprawnień oskarżyciela posiłkowego.

 

Art. 55. [Subsydiarny akt oskarżenia]

 

§ 1. W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania w wypadku, omhandlet i artikel. 330 § 2, pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu wnieść akt oskarżenia do sądu, dołączając po jednym odpisie dla każdego oskarżonego oraz dla prokuratora. Bestemmelsen i artikel. 488 § 2 finder tilsvarende anvendelse. Bestemmelserne i artikel. 339 § 3 Item 4 I Kunst. 397 ikke relevant.

 

§ 2.^[31] Akt oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego, z zachowaniem warunków określonych w art. 332 Jeg 333 § 1.

 

§ 3. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania.

 

§ 4. W sprawie wszczętej na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego może brać udział również prokurator.

 

Art. 56. [Ograniczenie udziału]

 

§ 1. Sąd może ograniczyć liczbę oskarżycieli posiłkowych występujących w sprawie, jeżeli jest to konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Sąd orzeka, że oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu, gdy bierze w nim już udział określona przez sąd liczba oskarżycieli.

 

§ 2. Sąd orzeka także, iż oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu, jeżeli stwierdzi, że nie jest on osobą uprawnioną lub jego akt oskarżenia albo oświadczenie o przystąpieniu do postępowania zostało złożone po terminie.

 

§ 3. Na postanowienie sądu wydane na podstawie § 1, a także na postanowienie sądu wydane na podstawie § 2, jeżeli dotyczy oskarżyciela posiłkowego określonego w art. 54 LUB kunst. 55 § 3 – zażalenie nie przysługuje.

 

§ 4.^[32] Oskarżyciel posiłkowy, który nie bierze udziału w postępowaniu z przyczyn określonych w § 1, może przedstawić sądowi na piśmie swoje stanowisko w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

 

Art. 57. [Odstąpienie od oskarżenia]

 

§ 1. W razie odstąpienia oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia nie może on ponownie przyłączyć się do postępowania.

 

§ 2. O odstąpieniu oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia w sprawie, w której oskarżyciel publiczny nie bierze udziału, sąd zawiadamia prokuratora. Nieprzystąpienie przez niego do oskarżenia w terminie 14 dni od doręczenia zawiadomienia powoduje umorzenie postępowania.

 

Art. 58. [Śmierć oskarżyciela posiłkowego]

 

§ 1. Śmierć oskarżyciela posiłkowego nie tamuje biegu postępowania; osoby najbliższe mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego w każdym stadium postępowania.

 

§ 2. W razie śmierci oskarżyciela posiłkowego, który samodzielnie popierał oskarżenie, stosuje się odpowiednio art. 61.

 

Sektion 6. Oskarżyciel prywatny

 

Art. 59. [Podmiot uprawniony]

 

§ 1. Pokrzywdzony może jako oskarżyciel prywatny wnosić i popierać oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego.

 

§ 2. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do toczącego się postępowania.

 

Art. 60. [Ingerencja prokuratora]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

§ 2. Postępowanie toczy się wówczas z urzędu, a pokrzywdzony, który przedtem wniósł oskarżenie prywatne, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego; do pokrzywdzonego, który przedtem nie wniósł oskarżenia prywatnego, stosuje się art. 54, 55 § 3 I Kunst. 58.

 

§ 3. Jeżeli prokurator, który wstąpił do postępowania, odstąpił potem od oskarżenia, pokrzywdzony powraca w dalszym postępowaniu do praw oskarżyciela prywatnego.

 

§ 4. Pokrzywdzony, który nie wniósł oskarżenia, może w terminie zawitym 14 dni od daty powiadomienia go o odstąpieniu prokuratora od oskarżenia złożyć akt oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje oskarżenie jako prywatne, a jeżeli takiego oświadczenia nie złoży, sąd umarza postępowanie.

 

Art. 61. [Śmierć oskarżyciela prywatnego]

 

§ 1. W razie śmierci oskarżyciela prywatnego postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego.

 

§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd umarza postępowanie.

 

Sektion 7. Powód cywilny

 

Art. 62. [Wytoczenie powództwa]

Pokrzywdzony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wytoczyć przeciw oskarżonemu powództwo cywilne w celu dochodzenia w postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa.

 

Art. 63. [Zastępstwo w razie śmierci]

 

§ 1. W razie śmierci pokrzywdzonego osoby najbliższe mogą w terminie określonym w art. 62 wytoczyć powództwo cywilne o przysługujące im roszczenia majątkowe wynikające z popełnienia przestępstwa.

 

§ 2. W razie śmierci powoda cywilnego osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego i dochodzić przysługujących im roszczeń. Niewstąpienie tych osób nie tamuje biegu postępowania; sąd wydając orzeczenie kończące postępowanie pozostawia wówczas powództwo cywilne bez rozpoznania.

 

Art. 64. [Uprawnienia prokuratora]

Prokurator, w terminie przewidzianym w art. 62, wytacza powództwo cywilne na rzecz pokrzywdzonego lub osoby, omhandlet i artikel. 63 § 1, albo popiera wytoczone przez pokrzywdzonego lub tę osobę powództwo, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

Art. 65. [Odmowa przyjęcia powództwa]

 

§ 1.^[33] Sąd przed rozpoczęciem przewodu sądowego odmawia przyjęcia powództwa cywilnego, hvis:

 

1) powództwo cywilne jest z mocy przepisu szczególnego niedopuszczalne,

 

2) roszczenie nie ma bezpośredniego związku z zarzutem oskarżenia,

 

3) powództwo zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną,

 

4) to samo roszczenie jest przedmiotem innego postępowania lub o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono,

 

5) po stronie pozwanych zachodzi współuczestnictwo konieczne z instytucją państwową, samorządową lub społeczną albo z osobą, która nie występuje w charakterze oskarżonego,

 

6) złożono wniosek, omhandlet i artikel. 46 § 1 Kodeksu karnego.

 

§ 2. Jeżeli pozew odpowiada warunkom formalnym, a nie zachodzą okoliczności wymienione w § 1, sąd orzeka o przyjęciu powództwa cywilnego.

 

§ 3. Mimo przyjęcia powództwa cywilnego sąd pozostawia je bez rozpoznania, jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się okoliczność wymieniona w § 1.

 

§ 4. Na odmowę przyjęcia powództwa cywilnego lub na pozostawienie go bez rozpoznania na podstawie § 3 zażalenie nie przysługuje.

 

Art. 66. [Zakres dowodzenia]

Powód cywilny może dowodzić istnienia tylko tych okoliczności, na których opiera swoje roszczenie.

 

Art. 67. [Droga postępowania cywilnego]

 

§ 1. Jeżeli sąd odmówił przyjęcia powództwa cywilnego lub pozostawił je bez rozpoznania, powód cywilny może dochodzić swego roszczenia w postępowaniu cywilnym.

 

§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 30 dni od daty odmowy przyjęcia lub pozostawienia powództwa cywilnego bez rozpoznania powód cywilny wniesie o przekazanie pozwu sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych, za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się dzień wniesienia pozwu w postępowaniu karnym.

 

Art. 68. [Przekazanie powództwa]

W razie zawieszenia postępowania sąd na żądanie powoda cywilnego przekazuje wytoczone powództwo sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych.

 

Art. 69. [Zgłoszenie powództwa i zabezpieczenie roszczenia]

 

§ 1. Jeżeli powództwo cywilne zostało zgłoszone w toku postępowania przygotowawczego, organ prowadzący postępowanie załącza pozew do akt sprawy, a postanowienie co do przyjęcia powództwa wydaje sąd po wpłynięciu sprawy z aktem oskarżenia; za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się wówczas dzień zgłoszenia powództwa.

 

§ 2. Jeżeli wraz z powództwem cywilnym został zgłoszony wniosek o zabezpieczenie roszczenia, w przedmiocie tego wniosku orzeka prokurator.

 

§ 3. Na postanowienie co do zabezpieczenia roszczenia przysługuje zażalenie do sądu.

 

§ 4. W razie umorzenia lub zawieszenia postępowania przygotowawczego pokrzywdzony w terminie zawitym 30 dni od daty doręczenia postanowienia może żądać przekazania sprawy sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Jeżeli pokrzywdzony w terminie tym żądania nie zgłosi, zabezpieczenie upada, a wniesiony poprzednio pozew nie wywołuje skutków prawnych.

 

Art. 69en. [Roszczenia majątkowe; zakres jurysdykcji] ^[34]

Sąd karny orzekający o odpowiedzialności karnej za przestępstwo ma jurysdykcję w sprawie o roszczenia majątkowe wynikające z tego przestępstwa. Przepis ten stosuje się odpowiednio do prokuratora w postępowaniu przygotowawczym w sytuacji określonej w art. 69 § 2.

 

Art. 70. [Retur]

W kwestiach dotyczących powództwa cywilnego, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

 

Sektion 8. Oskarżony

 

Art. 71. [Koncept]

 

§ 1. Za podejrzanego uważa się osobę, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego.

 

§ 2. Za oskarżonego uważa się osobę, przeciwko której wniesiono oskarżenie do sądu, a także osobę, co do której prokurator złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania.

 

§ 3. Jeżeli kodeks niniejszy używa w znaczeniu ogólnym określenia “oskarżony”, odpowiednie przepisy mają zastosowanie także do podejrzanego.

 

Art. 72. [Prawo do pomocy tłumacza] ^[35]

 

§ 1. Oskarżony ma prawo do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim.

 

§ 2. Tłumacza należy wezwać do czynności z udziałem oskarżonego, der er nævnt i § 1.

 

§ 3. Oskarżonemu, der er nævnt i § 1, postanowienie o przedstawieniu, uzupełnieniu lub zmianie zarzutów, akt oskarżenia oraz orzeczenie podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie doręcza się wraz z tłumaczeniem; za zgodą oskarżonego można poprzestać na ogłoszeniu przetłumaczonego orzeczenia kończącego postępowanie, jeżeli nie podlega ono zaskarżeniu.

 

Art. 73. [Porozumiewanie z obrońcą]

 

§ 1. Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym prokurator udzielając zezwolenia na porozumiewanie się może w szczególnie uzasadnionym wypadku zastrzec, że będzie przy tym obecny sam lub osoba przez niego upoważniona.

 

§ 3. Prokurator może również zastrzec kontrolę korespondencji podejrzanego z obrońcą.

 

§ 4. Disclaimer, der er nævnt i § 2 Jeg 3, nie mogą być utrzymywane ani dokonane po upływie 14 dni od dnia tymczasowego aresztowania podejrzanego.

 

Art. 74. [Obowiązki dowodowe]

 

§ 1. Oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.

 

§ 2.^[36] Oskarżony jest jednak obowiązany poddać się:

 

1) oględzinom zewnętrznym ciała oraz innym badaniom niepołączonym z naruszeniem integralności ciała; wolno także w szczególności od oskarżonego pobrać odciski, fotografować go oraz okazać w celach rozpoznawczych innym osobom,

 

2) badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz badaniom połączonym z dokonaniem zabiegów na jego ciele, z wyjątkiem chirurgicznych, pod warunkiem że dokonywane są przez uprawnionego do tego pracownika służby zdrowia z zachowaniem wskazań wiedzy lekarskiej i nie zagrażają zdrowiu oskarżonego, jeżeli przeprowadzenie tych badań jest nieodzowne; w szczególności oskarżony jest obowiązany przy zachowaniu tych warunków poddać się pobraniu krwi, włosów lub wydzielin organizmu, jf. dog stk 3,

 

3) pobraniu przez funkcjonariusza Policji wymazu ze śluzówki policzków, jeżeli jest to nieodzowne i nie zachodzi obawa, że zagrażałoby to zdrowiu oskarżonego lub innych osób.

 

§ 3.^[37] W stosunku do osoby podejrzanej można dokonać badań lub czynności, der er nævnt i § 2 Item 1, og, przy zachowaniu wymagań określonych w § 2 Item 2 eller 3, pobrać krew, włosy, wymaz ze śluzówki policzków lub inne wydzieliny organizmu.

 

§ 4.^[38] Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, ved forordning, szczegółowe warunki i sposób poddawania oskarżonego oraz osoby podejrzanej badaniom, a także wykonywania z ich udziałem czynności, der er nævnt i § 2 Item 1 Jeg 3 § oraz 3, mając na uwadze, aby gromadzenie, utrwalanie i analiza materiału dowodowego były dokonywane zgodnie z aktualną wiedzą w zakresie kryminalistyki i medycyny sądowej.

 

Art. 75. [Obowiązek stawiennictwa]

 

§ 1. Oskarżony, który pozostaje na wolności, jest obowiązany stawić się na każde wezwanie w toku postępowania karnego oraz zawiadamiać organ prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dag, o czym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu.

 

§ 2.^[39] W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego można zatrzymać go i sprowadzić przymusowo.

 

§ 3.^[40] Artikler. 246 finder tilsvarende anvendelse. Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów.

 

Art. 76. [Przedstawiciel ustawowy]

Jeżeli oskarżony jest nieletni lub ubezwłasnowolniony, jego przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony pozostaje, może podejmować na jego korzyść wszelkie czynności procesowe, a przede wszystkim wnosić środki zaskarżenia, składać wnioski oraz ustanowić obrońcę.

 

Art. 77. [Liczba obrońców]

Oskarżony może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców.

 

Art. 78. [Obrońca z urzędu]

 

§ 1. Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru, kan kræve, aby mu wyznaczono obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny.

 

§ 2.^[41] Sąd może cofnąć wyznaczenie obrońcy, jeżeli okaże się, że nie istnieją okoliczności, na podstawie których go wyznaczono.

 

Art. 79. [Obrona obligatoryjna]

 

§ 1.^[42] W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, hvis:

 

1) jest nieletni,

 

2) jest głuchy, niemy lub niewidomy,

 

3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.

 

4) (ophævet)

 

§ 2. Oskarżony musi mieć obrońcę również wtedy, gdy sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę.

 

§ 3. W wypadkach, der er nævnt i § 1 Jeg 2, udział obrońcy jest obowiązkowy w rozprawie oraz w tych posiedzeniach, w których obowiązkowy jest udział oskarżonego.

 

§ 4.^[43] Jeżeli w toku postępowania biegli lekarze psychiatrzy stwierdzą, że poczytalność oskarżonego zarówno w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu, jak i w czasie postępowania nie budzi wątpliwości, udział obrońcy w dalszym postępowaniu nie jest obowiązkowy. Prezes sądu, a na rozprawie sąd, może wówczas cofnąć wyznaczenie obrońcy.

 

Art. 80. [Obrona obligatoryjna] ^[44]

Oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji, jeżeli zarzucono mu zbrodnię lub jest pozbawiony wolności. W takim wypadku udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy, a w rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne.

 

Art. 81. [Wyznaczenie obrońcy z urzędu] ^[45]

 

§ 1. Jeżeli w warunkach określonych w art. 78 § 1, kunst. 79 § 1 Jeg 2 oraz kunst. 80 oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza mu obrońcę z urzędu.

 

§ 2. Na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy może wyznaczyć nowego obrońcę w miejsce dotychczasowego.

 

Sektion 9. Obrońcy i pełnomocnicy

 

Art. 82. [Advokat]

Obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju adwokatury.

 

Art. 83. [Ustanowienie obrońcy]

 

§ 1. Obrońcę ustanawia oskarżony; do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba, o czym niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego.

 

§ 2. Upoważnienie do obrony może być udzielone na piśmie albo przez oświadczenie do protokołu organu prowadzącego postępowanie karne.

 

Art. 84. [Zakres działania]

 

§ 1. Ustanowienie obrońcy lub wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń.

 

§ 2.^[46] Wyznaczenie obrońcy z urzędu nakłada na obrońcę obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania. Jeżeli jednak czynności należy dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania obrońcy z urzędu, prezes sądu, przed którym ma być dokonana czynność, a w postępowaniu przygotowawczym prezes sądu rejonowego miejsca czynności, na uzasadniony wniosek dotychczasowego obrońcy może wyznaczyć dla dokonania tej czynności innego obrońcę spośród miejscowych adwokatów.

 

§ 3.^[47] Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania. Jeżeli kasacja lub wniosek zostaną wniesione, obrońca ten jest uprawniony do udziału w toczącym się postępowaniu.

 

Art. 85. [Obrona kilku oskarżonych]

 

§ 1. Obrońca może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności.

 

§ 2. Stwierdzając sprzeczność sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców. W wypadku obrony z urzędu sąd wyznacza innego obrońcę. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

 

§ 3.^[48] W postępowaniu przygotowawczym uprawnienia sądu określone w § 2 przysługują prezesowi sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

 

Art. 86. [Działanie obrońcy na korzyść oskarżonego i osobiste działanie oskarżonego]

 

§ 1. Obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść oskarżonego.

 

§ 2. Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego.

 

Art. 87. [Pełnomocnik]

 

§ 1. Strona inna niż oskarżony może ustanowić pełnomocnika.

 

§ 2. Osoba nie będąca stroną może ustanowić pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu.

 

§ 3. Domstolen, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może odmówić dopuszczenia do udziału w postępowaniu pełnomocnika, der er nævnt i § 2, hvis den finder, że nie wymaga tego obrona interesów osoby nie będącej stroną.

 

Art. 88. [Odpowiednie stosowanie przepisów o obrońcy; med titlen] ^[49]

Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny. Do pełnomocnika stosuje się odpowiednio art. 77, 78, 83, 84 Jeg 86 § 2.

 

Art. 89. [Retur]

W kwestiach dotyczących pełnomocnika, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

 

Sektion 10. Przedstawiciel społeczny

 

Art. 90. [Tryb dopuszczenia]

 

§ 1. W postępowaniu sądowym do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego udział w postępowaniu może zgłosić przedstawiciel organizacji społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba ochrony interesu społecznego lub ważnego interesu indywidualnego, objętego zadaniami statutowymi tej organizacji, w szczególności ochrony wolności i praw człowieka.

 

§ 2. W zgłoszeniu organizacja społeczna wskazuje przedstawiciela, który ma reprezentować tę organizację, a przedstawiciel przedkłada sądowi pisemne upoważnienie.

 

§ 3. Sąd dopuszcza przedstawiciela organizacji społecznej, jeżeli leży to w interesie wymiaru sprawiedliwości.

 

Art. 91. [Zakres uprawnień]

Dopuszczony do udziału w postępowaniu sądowym przedstawiciel organizacji społecznej może uczestniczyć w rozprawie, wypowiadać się i składać oświadczenia na piśmie.

 

Afsnit IV. Czynności procesowe

 

Sektion 11. Orzeczenia, zarządzenia i polecenia

 

Art. 92. [Podstawa orzeczenia]

Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.

 

Art. 93. [Postanowienia, zarządzenia i polecenia]

 

§ 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie.

 

§ 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia.

 

§ 3.^[50] W postępowaniu przygotowawczym postanowienia i zarządzenia wydaje prokurator oraz inny uprawniony organ, a sąd – w wypadkach przewidzianych w ustawie.

 

§ 4. W wypadkach określonych w ustawie sąd oraz prokurator wydają polecenia Policji lub innym organom.

 

Art. 94. [Treść postanowienia]

 

§ 1. Postanowienie powinno zawierać:

 

1) oznaczenie organu oraz osoby lub osób, wydających postanowienie,

 

2) datę wydania postanowienia,

 

3) wskazanie sprawy oraz kwestii, której postanowienie dotyczy,

 

4) rozstrzygnięcie z podaniem podstawy prawnej,

 

5) uzasadnienie, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio do zarządzeń.

 

Art. 95. [Rozprawa i posiedzenie]

Sąd orzeka na rozprawie w wypadkach przewidzianych przez ustawę, a w innych – na posiedzeniu. Orzeczenia podejmowane na posiedzeniu mogą zapadać również na rozprawie.

 

Art. 96. [Uczestnicy posiedzenia] ^[51]

 

§ 1. Strony oraz osoby niebędące stronami, jeżeli ma to znaczenie dla ochrony ich praw lub interesów, mają prawo wziąć udział w posiedzeniu wówczas, når loven foreskriver det, chyba że ich udział jest obowiązkowy.

 

§ 2. W pozostałych wypadkach mają one prawo wziąć udział w posiedzeniu, jeżeli się stawią, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

Art. 97. [Sprawdzenie okoliczności faktycznych]

Jeżeli zachodzi potrzeba sprawdzenia okoliczności faktycznych przed wydaniem orzeczenia na posiedzeniu, sąd dokonuje tego sam albo w tym celu wyznacza sędziego ze składu orzekającego bądź zwraca się o wykonanie określonych czynności do sądu miejscowo właściwego.

 

Art. 98. [Uzasadnienie postanowienia; dopuszczenie dowodu]

 

§ 1. Uzasadnienie postanowienia sporządza się na piśmie wraz z samym postanowieniem.

 

§ 2. W sprawie zawiłej lub z innych ważnych przyczyn można odroczyć sporządzenie uzasadnienia postanowienia na czas do 7 dag.

 

§ 3. Nie wymaga uzasadnienia dopuszczenie dowodu, jak również uwzględnienie wniosku, któremu inna strona nie sprzeciwiła się, chyba że orzeczenie podlega zaskarżeniu.

 

Art. 99. [Uzasadnienie wyroku i zarządzenia]

 

§ 1. Tryb i formę uzasadnienia wyroku określają przepisy szczególne.

 

§ 2. Zarządzenie wymaga pisemnego uzasadnienia, jeżeli podlega zaskarżeniu.

 

Art. 100. [Ogłoszenie i doręczenie]

 

§ 1. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na rozprawie ogłasza się ustnie.

 

§ 2. Orzeczenie lub zarządzenie wydane poza rozprawą należy doręczyć prokuratorowi, a także stronie i osobie nie będącej stroną, którym przysługuje środek zaskarżenia, jeżeli nie brali oni udziału w posiedzeniu lub nie byli obecni przy ogłoszeniu; w innych wypadkach o treści orzeczenia lub zarządzenia należy powiadomić strony.

 

§ 3. Wyrok zapadły na posiedzeniu oraz postanowienie z uzasadnieniem w wypadku wskazanym w art. 98 § 2 doręcza się stronom.

 

§ 4. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia, orzeczenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem; w wypadku określonym w art. 98 § 2 po ogłoszeniu postanowienia podaje się ustnie najważniejsze powody rozstrzygnięcia.

 

§ 5. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu na ważny interes państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone.

 

§ 6.^[52] Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć uczestników postępowania o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu. Oskarżonego, omhandlet i artikel. 335 eller 387, należy także pouczyć o treści art. 443 sammen med. 434 § 3.

 

Art. 101. ^[53]

(ophæves)

 

Art. 102. ^[54]

(ophæves)

 

Art. 103. ^[55]

(ophæves)

 

Art. 104. ^[56]

(ophæves)

 

Art. 105. [Sprostowanie omyłek]

 

§ 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie.

 

§ 2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji.

 

§ 3. Sprostowanie orzeczenia lub jego uzasadnienia następuje w drodze postanowienia, a sprostowanie zarządzenia w drodze zarządzenia.

 

§ 4. Na postanowienie lub zarządzenie co do sprostowania wydane w pierwszej instancji służy zażalenie.

 

Art. 106. [Postępowanie przygotowawcze]

Artikler. 100 § 2, 4-6 stosuje się odpowiednio w postępowaniu przygotowawczym.

 

Art. 107. [Klauzula wykonalności]

 

§ 1. Domstolen, który orzekał co do roszczeń majątkowych, nadaje na żądanie osoby uprawnionej klauzulę wykonalności orzeczeniu podlegającemu wykonaniu w drodze egzekucji.

 

§ 2.^[57] Za orzeczenia co do roszczeń majątkowych uważa się również orzeczenia nakładające obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz nawiązkę orzeczoną na rzecz pokrzywdzonego, jeżeli nadają się one do egzekucji w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

 

§ 3. Bestemmelserne i § 1 Jeg 2 stosuje się odpowiednio do obowiązku wynikającego z ugody zawartej przed sądem.

 

Sektion 12. Narada i głosowanie

 

Art. 108. [Tajność narady]

 

§ 1. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny, a zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne.

 

§ 2. Podczas narady i głosowania oprócz członków składu orzekającego może być obecny jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za zbędną.

 

Art. 109. [Rola przewodniczącego; kolejność głosowania]

 

§ 1. Naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący, a jeżeli co do porządku i sposobu narady oraz głosowania podniesione zostaną wątpliwości, rozstrzyga je skład orzekający.

 

§ 2. Po naradzie przewodniczący zbiera głosy poczynając od najmłodszego, najpierw od ławników według ich wieku, następnie od sędziów według ich starszeństwa służbowego, a sam głosuje ostatni. Sprawozdawca, jeżeli nie jest przewodniczącym, głosuje pierwszy.

 

Art. 110. [Przedmiot narady]

Narada i głosowanie nad wyrokiem odbywają się osobno co do winy i kwalifikacji prawnej czynu, co do kary, co do środków karnych oraz co do pozostałych kwestii.

 

Art. 111. [Większość głosów]

 

§ 1. Orzeczenia zapadają większością głosów.

 

§ 2. Jeżeli zdania tak się podzielą, że żadne z nich nie uzyska większości, zdanie najmniej korzystne dla oskarżonego przyłącza się do zdania najbardziej doń zbliżonego, aż do uzyskania większości.

 

Art. 112. [Wstrzymanie się od głosu]

Dommer, który głosował przeciwko uznaniu oskarżonego za winnego, może wstrzymać się od głosowania nad dalszymi kwestiami; wówczas głos tego sędziego przyłącza się do zdania najprzychylniejszego dla oskarżonego.

 

Art. 113. [Podpisanie orzeczenia]

Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając przegłosowanego, chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole.

 

Art. 114. [Zdanie odrębne]

 

§ 1. Przy składaniu podpisu członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne podając, w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie.

 

§ 2. Zdanie odrębne może dotyczyć również samego uzasadnienia orzeczenia; wówczas zdanie to zaznacza się przy podpisywaniu uzasadnienia.

 

§ 3. Jeżeli ustawa nie wymaga sporządzenia uzasadnienia wraz z wydaniem orzeczenia, w razie zgłoszenia zdania odrębnego, uzasadnienie należy sporządzić z urzędu w terminie 7 dni od wydania orzeczenia, a składający zdanie odrębne dołącza w ciągu następnych 7 dni jego uzasadnienie; obowiązek ten nie dotyczy ławnika.

 

Art. 115. [Podpisanie uzasadnienia]

 

§ 1. Uzasadnienie orzeczenia podpisują osoby, które orzeczenie wydały, nie wyłączając osoby przegłosowanej.

 

§ 2.^[58] W sprawach rozpoznawanych w składzie sędziego i dwóch ławników uzasadnienie podpisuje tylko przewodniczący, chyba że zgłoszono zdanie odrębne. W sprawach rozpoznawanych w składzie dwóch sędziów i trzech ławników uzasadnienie podpisują obaj sędziowie, chyba że zgłoszono zdanie odrębne.

 

§ 3. Jeżeli nie można uzyskać podpisu przewodniczącego lub innego członka składu orzekającego, jeden z podpisujących czyni o tym wzmiankę na uzasadnieniu z zaznaczeniem przyczyny tego faktu.

 

Sektion 13. Porządek czynności procesowych

 

Art. 116. [Forma czynności procesowych]

Hvis loven bestemmer andet, strony mogą składać wnioski i inne oświadczenia na piśmie albo ustnie do protokołu.

 

Art. 117. [Udział w czynności; underretning]

 

§ 1. Uprawnionego do wzięcia udziału w czynności procesowej zawiadamia się o jej czasie i miejscu, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 2. Czynności nie przeprowadza się, jeżeli osoba uprawniona nie stawiła się, a brak dowodu, że została o niej powiadomiona, oraz jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że niestawiennictwo wynikło z powodu przeszkód żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn, a także wtedy, gdy osoba ta usprawiedliwiła należycie niestawiennictwo i wnosi o nieprzeprowadzanie czynności bez jej obecności, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 2a.^[59] Usprawiedliwienie niestawiennictwa z powodu choroby oskarżonych, świadków, obrońców, pełnomocników i innych uczestników postępowania, których obecność była obowiązkowa lub którzy wnosili o dopuszczenie do czynności, będąc uprawnionymi do wzięcia w niej udziału, wymaga przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie, wystawionego przez lekarza sądowego.

 

§ 3. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 4. ^[60](ophæves)

 

§ 5.^[61] Przepisu § 2a nie stosuje się do osób pozbawionych wolności, których zasady usprawiedliwiania niestawiennictwa regulują odrębne przepisy.

 

Art. 117en. [Czynności przy większej liczbie pełnomocników] ^[62]

 

§ 1. Jeżeli strona ma więcej niż jednego obrońcę lub pełnomocnika, czynność procesową można przeprowadzić w wypadku stawiennictwa przynajmniej jednego z nich, chyba że strona wyrazi zgodę na przeprowadzenie czynności bez udziału obrońcy lub pełnomocnika, których udział nie jest obowiązkowy.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio do pełnomocników osoby niebędącej stroną, omhandlet i artikel. 87 § 2, oraz podmiotu określonego w art. 416.

 

Art. 118. [Niewłaściwe oznaczenie czynności]

 

§ 1. Znaczenie czynności procesowej ocenia się według treści złożonego oświadczenia.

 

§ 2. Niewłaściwe oznaczenie czynności procesowej, a zwłaszcza środka zaskarżenia, nie pozbawia czynności znaczenia prawnego.

 

§ 3. Pismo w sprawie należącej do właściwości sądu, prokuratora, Policji lub innego organu dochodzenia, skierowane do niewłaściwego organu, przekazuje się właściwemu organowi.

 

Art. 119. [Wymagania formalne]

 

§ 1. Pismo procesowe powinno zawierać:

 

1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy,

 

2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo,

 

3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem,

 

4) datę i podpis składającego pismo.

 

§ 2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu.

 

Art. 120. [Braki formalne]

 

§ 1. Jeżeli pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym, przewidzianym w art. 119 lub w przepisach szczególnych, a brak jest tego rodzaju, że pismo nie może otrzymać biegu, albo brak polega na niezłożeniu należytych opłat lub upoważnienia do podjęcia czynności procesowej, wzywa się osobę, od której pismo pochodzi, do usunięcia braku w terminie 7 dag.

 

§ 2. W razie uzupełnienia braku w terminie, pismo wywołuje skutki od dnia jego wniesienia. W razie nieuzupełnienia braku w terminie, pismo uznaje się za bezskuteczne, o czym należy pouczyć przy doręczeniu wezwania.

 

Art. 121. [Brak podpisu]

Jeżeli osoba uczestnicząca w czynności procesowej odmawia podpisu lub nie może go złożyć, organ dokonujący czynności zaznacza przyczynę braku podpisu.

 

Sektion 14. Datoer

 

Art. 122. [Terminy zawite]

 

§ 1. Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna.

 

§ 2. Zawite są terminy do wnoszenia środków zaskarżenia oraz inne, które ustawa za zawite uznaje.

 

Art. 123. [Obliczanie terminów]

 

§ 1. Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin.

 

§ 2. Jeżeli termin jest oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach, koniec terminu przypada na ten dzień tygodnia lub miesiąca, który odpowiada początkowi terminu; jeżeli w danym miesiącu nie ma takiego dnia, koniec terminu przypada na ostatni dzień tego miesiąca.

 

§ 3. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia.

 

Art. 124. [Nadanie pisma] ^[63]

Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku.

 

Art. 125. [Niewłaściwy adresat] ^[64]

Pismo omyłkowo wniesione przed upływem terminu do niewłaściwego sądu, prokuratora, organu Policji albo innego organu postępowania przygotowawczego uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

 

Art. 126. [Przywrócenie terminu]

 

§ 1. Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana; to samo stosuje się do osób nie będących stronami.

 

§ 2. W kwestii przywrócenia terminu orzeka postanowieniem organ, przed którym należało dokonać czynności.

 

§ 3. Na odmowę przywrócenia terminu przysługuje zażalenie.

 

Art. 127. [Wstrzymanie wykonania]

Wniosek o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania orzeczenia, jednakże organ, do którego wniosek złożono, lub organ powołany do rozpoznania środka zaskarżenia może wstrzymać wykonanie orzeczenia; odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.

 

Sektion 15. Doręczenia

 

Art. 128. [Odpisy]

 

§ 1. Orzeczenia i zarządzenia doręcza się w uwierzytelnionych odpisach, jeżeli ustawa nakazuje ich doręczenie.

 

§ 2. Wszelkie pisma przeznaczone dla uczestników postępowania doręcza się w taki sposób, by treść ich nie była udostępniona osobom niepowołanym.

 

Art. 129. [Wezwania i zawiadomienia]

 

§ 1. W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomień.

 

§ 3. Jeżeli od dnia doręczenia pisma biegnie termin wykonania czynności procesowej, należy pouczyć o tym adresata.

 

Art. 130. [Pokwitowanie odbioru]

Pisma doręcza się za pokwitowaniem odbioru. Odbierający potwierdza odbiór swym czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko na zwrotnym pokwitowaniu, na którym doręczający potwierdza swym podpisem sposób doręczenia.

 

Art. 131. [Sposób doręczania]

 

§ 1.^[65] Wezwania, zawiadomienia oraz inne pisma, od których daty doręczenia biegną terminy, doręcza się przez pocztę lub inny uprawniony podmiot zajmujący się doręczaniem korespondencji albo pracownika organu wysyłającego, a w razie niezbędnej konieczności – przez Policję.

 

§ 2. Jeżeli w sprawie ustalono tylu pokrzywdzonych, że ich indywidualne zawiadomienie o przysługujących im uprawnieniach spowodowałoby poważne utrudnienie w prowadzeniu postępowania, zawiadamia się ich poprzez ogłoszenie w prasie, radiu lub telewizji.

 

§ 3.^[66] Jeżeli istnieje obowiązek doręczenia postanowienia, tilvejebringelse af § 2 finder tilsvarende anvendelse. Należy jednak zawsze doręczyć je temu pokrzywdzonemu, który w zawitym terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o to się zwróci.

 

Art. 132. [Doręczenie bezpośrednie i pośrednie]

 

§ 1. Pismo doręcza się adresatowi osobiście.

 

§ 2. W razie chwilowej nieobecności adresata w jego mieszkaniu, pismo doręcza się dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było – administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli podejmą się oddać pismo adresatowi.

 

§ 3.^[67] Pismo może być także doręczone za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej. W takim wypadku dowodem doręczenia jest potwierdzenie transmisji danych.

 

Art. 133. [Pozostawienie pisma]

 

§ 1.^[68] Jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132, pismo przesłane pocztą pozostawia się w najbliższej placówce pocztowej operatora publicznego, a przesłane w inny sposób – w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie gminy.

 

§ 2.^[69] O pozostawieniu pisma w myśl § 1 doręczający umieszcza zawiadomienie w skrzynce do doręczania korespondencji bądź na drzwiach mieszkania adresata lub w innym widocznym miejscu ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz że należy je odebrać w ciągu 7 dag; w razie bezskutecznego upływu tego terminu, należy czynność zawiadomienia powtórzyć jeden raz; tak samo należy postąpić w razie doręczenia pisma administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi.

 

§ 3. Pismo można również pozostawić osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata.

 

Art. 134. [Szczególne sposoby doręczania]

 

§ 1.^[70] Pisma adresowane do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej i Służby Więziennej można doręczyć adresatom za pośrednictwem ich przełożonych, przy czym wezwania przeznaczone dla żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową przesyła się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, w celu doręczenia i zarządzenia stawienia się stosownie do wezwania.

 

§ 2. Osobom pozbawionym wolności doręcza się pismo za pośrednictwem administracji odpowiedniego zakładu.

 

§ 3. Pismo przeznaczone dla adresata nie będącego osobą fizyczną albo dla obrońcy lub pełnomocnika, doręcza się w biurze adresata osobie tam zatrudnionej.

 

Art. 135. [Zawiadomienie prokuratora]

Prokuratora zawiadamia się o rozprawach i posiedzeniach przez doręczenie wykazu spraw, które mają być w danym dniu rozpoznane.

 

Art. 136. [Nægtet]

 

§ 1. W razie odmowy przyjęcia pisma lub odmowy albo niemożności pokwitowania odbioru przez adresata, doręczający sporządza na zwrotnym pokwitowaniu odpowiednią wzmiankę; wówczas doręczenie uważa się za dokonane.

 

§ 2. Pismo nie przyjęte przez adresata, zwraca się organowi wysyłającemu.

 

Art. 137. [Wypadki niecierpiące zwłoki]

W wypadkach nie cierpiących zwłoki można wzywać lub zawiadamiać osoby telefonicznie albo w inny sposób stosownie do okoliczności, pozostawiając w aktach odpis nadanego komunikatu z podpisem osoby nadającej.

 

Art. 138. [Adres dla doręczeń] ^[71]

Side, a także osoba niebędąca stroną, której prawa zostały naruszone, przebywająca za granicą, ma obowiązek wskazać adresata dla doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego pismo wysłane na ostatnio znany adres w kraju albo, jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy uważa się za doręczone.

 

Art. 139. [Zmiana adresu]

 

§ 1. Hvis partiet, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, pismo wysłane pod tym adresem uważa się za doręczone.

 

§ 2. ^[72] (ophæves)

 

§ 3.^[73] Bestemmelsen i § 1 nie dotyczy pism wysłanych po raz pierwszy po prawomocnym uniewinnieniu oskarżonego.

 

Art. 140. [Doręczanie przedstawicielom stron]

Hvis loven bestemmer andet, herskende, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy, które ustawa nakazuje doręczać stronom, doręcza się również obrońcom, pełnomocnikom i ustawowym przedstawicielom.

 

Art. 141. [Rozporządzenie] ^[74]

Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, bestemme, ved forordning, szczegółowe zasady i tryb doręczania pism sądowych, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także właściwej realizacji gwarancji procesowych jego uczestników.

 

Art. 142. [Niezachowanie wymagań]

Doręczenie bez zachowania przepisów niniejszego rozdziału uważa się za dokonane, jeżeli osoba, dla której pismo było przeznaczone, oświadczy, że pismo to otrzymała.

 

Sektion 16. Protokoły

 

Art. 143. [Obowiązek spisania]

 

§ 1.^[75] Spisania protokołu wymagają:

 

1) przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie i jego cofnięcie,

 

2) przesłuchanie oskarżonego, świadka, biegłego i kuratora,

 

3) dokonanie oględzin,

 

4) dokonanie otwarcia zwłok oraz wyjęcie zwłok z grobu,

 

5) przeprowadzenie eksperymentu, konfrontacji oraz okazania,

 

6) przeszukanie osoby, miejsca, rzeczy i systemu informatycznego oraz zatrzymanie rzeczy i danych informatycznych,

 

7) otwarcie korespondencji i przesyłki oraz odtworzenie utrwalonych zapisów,

 

8) zaznajomienie podejrzanego z materiałami zebranymi w postępowaniu p rzygotowawczym,

 

9) przyjęcie poręczenia,

 

10) przebieg posiedzenia sądu, jeżeli stawią się na nim uprawnione osoby albo ich obecność jest obowiązkowa,

 

11) przebieg rozprawy.

 

§ 2. Z innych czynności spisuje się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga albo przeprowadzający czynność uzna to za potrzebne. W innych wypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej.

 

Art. 144. [Protokolant]

 

§ 1. Protokół rozprawy spisuje aplikant lub pracownik sekretariatu. Protokół może też spisać asesor sądowy, jeżeli nie należy do składu orzekającego.

 

§ 2. Inny protokół spisać może, poza osobami wymienionymi w § 1, osoba przybrana w charakterze protokolanta przez prowadzącego czynność lub sam przeprowadzający czynność.

 

§ 3. Od osoby przybranej, która nie jest pracownikiem organu prowadzącego postępowanie, odbiera się przyrzeczenie następującej treści: “Przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki protokolanta wykonam sumiennie”.

 

Art. 145. [Stenogram]

 

§ 1.^[76] Jeżeli czynność procesową utrwala się za pomocą stenogramu, protokół można ograniczyć do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w niej udział. Stenograf przekłada stenogram na pismo zwykłe, przy czym czyni wzmiankę, jakim posługiwał się systemem; pierwopis stenogramu oraz jego przekład stają się załącznikami do protokołu.

 

§ 2. Bestemmelsen i artikel. 144 § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 146. [Wyłączenie protokolanta i stenografa]

 

§ 1. Protokolant i stenograf ulegają wyłączeniu z tych samych powodów co sędzia.

 

§ 2. O wyłączeniu orzeka w toku rozprawy lub posiedzenia sąd, a w innych wypadkach osoba, która przeprowadza czynność protokołowaną.

 

Art. 147. [Zapis dźwięku oraz obrazu]

 

§ 1. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, o czym należy przed uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności.

 

§ 2.^[77] Jeżeli względy techniczne nie stoją na przeszkodzie:

 

1) przesłuchanie świadka lub biegłego utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, når:

en) zachodzi niebezpieczeństwo, że przesłuchanie tej osoby nie będzie możliwe w dalszym postępowaniu,

 

b) przesłuchanie następuje w trybie określonym w art. 396,

 

 

2) przesłuchanie pokrzywdzonego, omhandlet i artikel. 185en, oraz świadka, omhandlet i artikel. 185b, utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk.

 

§ 3.^[78] Jeżeli czynność procesową utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, protokół można ograniczyć do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w niej udział. Zapis obrazu lub dźwięku, a także przekład zapisu dźwięku stają się załącznikami do protokołu.

 

§ 4. Strona ma prawo otrzymać na swój koszt jedną kopię zapisu dźwięku lub obrazu. Nie dotyczy to przesłuchania na rozprawie odbywającej się z wyłączeniem jawności albo w postępowaniu przygotowawczym.

 

§ 5.^[79] Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów procesowych oraz sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów, mając na uwadze konieczność właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu lub dźwięku przed utratą dowodu, jego zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 148. [Treść protokołu]

 

§ 1. Protokół powinien zawierać:

 

1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,

 

2) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,

 

3) wydane w toku czynności postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienie lub zarządzenie sporządzono osobno, wzmiankę o jego wydaniu,

 

4) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.

 

§ 2.^[80] Forklaringer, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez organ prowadzący postępowanie zamieszcza się w protokole z możliwą dokładnością. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zamieszczenia w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw lub interesów.

 

§ 3. W protokole nie wolno zastępować zapisu treści zeznań lub wyjaśnień odwoływaniem się do innych protokołów.

 

§ 4. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać odczytania fragmentów ich wypowiedzi wciągniętych do protokołu.

 

Art. 149. [Podpis]

 

§ 1. Protokół rozprawy oraz posiedzenia podpisują niezwłocznie przewodniczący i protokolant.

 

§ 2. Stenogram oraz jego przekład podpisuje stenograf, a ponadto przewodniczący rozprawy lub przeprowadzający czynność.

 

§ 3. Jeżeli przewodniczący nie może podpisać protokołu, protokół podpisuje za niego jeden z członków składu orzekającego, zaznaczając przyczynę braku podpisu przewodniczącego.

 

Art. 150. [Podpisy uczestników czynności]

 

§ 1. Z wyjątkiem protokołu rozprawy lub posiedzenia protokół podpisują osoby biorące udział w czynności. Przed podpisaniem należy go odczytać i uczynić o tym wzmiankę.

 

§ 2. Osoba uczestnicząca w czynności może podpisując protokół zgłosić jednocześnie zarzuty co do jego treści; zarzuty te należy wciągnąć do protokołu wraz z oświadczeniem osoby wykonującej czynność protokołowaną.

 

Art. 151. [Poprawki i uzupełnienie podpisów] ^[81]

 

§ 1. Skreślenia oraz poprawki i uzupełnienia poczynione w protokole wymagają omówienia podpisanego przez osoby podpisujące protokół.

 

§ 2. Jeżeli protokół nie został należycie podpisany bezpośrednio po zakończeniu czynności, brakujące podpisy mogą być złożone później, ze wskazaniem daty ich złożenia i przyczyn opóźnienia.

 

Art. 152. [Wniosek o sprostowanie]

Strony oraz osoby mające w tym interes prawny mogą złożyć wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy i posiedzenia, wskazując na nieścisłości i opuszczenia.

 

Art. 153. [Rozpoznanie wniosku o sprostowanie]

 

§ 1. Przewodniczący po wysłuchaniu protokolanta może przychylić się do wniosku i wydać zarządzenie o sprostowaniu protokołu; w przeciwnym razie w przedmiocie sprostowania protokołu orzeka, po wysłuchaniu protokolanta, sąd w składzie, który rozpoznawał sprawę.

 

§ 2. Jeżeli nie można utworzyć tego samego składu, postanowienie nie zapada, a poszczególni jego członkowie oraz protokolant składają do akt sprawy oświadczenie co do zasadności wniosku.

 

§ 3. W razie uwzględnienia wniosku należy w sprostowanym protokole umieścić odpowiednią wzmiankę, którą podpisują przewodniczący i protokolant.

 

§ 4. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli został złożony po wysłaniu akt sprawy do wyższej instancji.

 

Art. 154. [Oczywiste omyłki]

Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokole może nastąpić na wniosek lub z urzędu w każdym czasie; bestemmelsen i artikel. 153 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 155. [Zawiadomienie o sprostowaniu]

 

§ 1. O treści sprostowania zawiadamia się strony, a o odmowie sprostowania osobę, która zgłosiła wniosek o sprostowanie.

 

§ 2. Wniosek o sprostowanie, niezależnie od sposobu jego załatwienia, dołącza się do protokołu.

 

Sektion 17. Przeglądanie akt i sporządzanie odpisów

 

Art. 156. [Dostęp do akt]

 

§ 1.^[82] Stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta sprawy sądowej i daje możność sporządzenia z nich odpisów. Za zgodą prezesa sądu akta te mogą być udostępnione również innym osobom.

 

§ 2.^[83] Na wniosek oskarżonego lub jego obrońcy wydaje się odpłatnie kserokopie dokumentów z akt sprawy. Kserokopie takie można wydać odpłatnie, anmodning, również innym stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym.

 

§ 3.^[84] Prezes sądu może w razie uzasadnionej potrzeby zarządzić wydanie odpłatnie uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy.

 

§ 4.^[85] Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności “hemmelighed” eller “hemmelighed”, przeglądanie akt, sporządzanie odpisów i kserokopii odbywa się z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Uwierzytelnionych odpisów i kserokopii nie wydaje się, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 5.^[86]Hvis loven bestemmer andet, w toku postępowania przygotowawczego stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom.

 

§ 5a.^[87] W toku postępowania przygotowawczego podejrzanemu i jego obrońcy udostępnia się akta sprawy w części zawierającej dowody wskazane we wniosku o zastosowanie albo przedłużenie tymczasowego aresztowania oraz wymienione w postanowieniu o zastosowaniu albo przedłużeniu tymczasowego aresztowania. Prokurator może odmówić zgody na udostępnienie akt w tej części tylko wówczas, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że narażałoby to na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia pokrzywdzonego lub innego uczestnika postępowania, groziłoby zniszczeniem lub ukryciem dowodów albo tworzeniem dowodów fałszywych, groziłoby uniemożliwieniem ustalenia i ujęcia współsprawcy czynu zarzucanego podejrzanemu lub sprawców innych czynów ujawnionych w toku postępowania, ujawniałoby prowadzone czynności opreacyjno-rozpoznawcze lub zagrażałoby utrudnieniem postępowania przygotowawczego w inny bezprawny sposób.

 

§ 6.^[88] Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, wysokość opłaty za wydanie kserokopii dokumentów oraz uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy, mając na uwadze koszty wykonania takich kserokopii.

 

Art. 157. [Odpisy]

 

§ 1. Oskarżonemu na jego żądanie należy wydać bezpłatnie jeden uwierzytelniony odpis każdego orzeczenia. Odpis wydaje się z uzasadnieniem, jeżeli je sporządzono.

 

§ 2. I sager, w których wyłączono jawność ze względu na ważny interes państwa, oskarżonemu wolno wydać tylko odpis orzeczenia kończącego postępowanie w danej instancji, bez uzasadnienia.

 

§ 3. Nie można odmówić stronie zezwolenia na sporządzenie odpisu protokołu czynności, w której strona uczestniczyła lub miała prawo uczestniczyć, jak również dokumentu pochodzącego od niej lub sporządzonego z jej udziałem.

 

Art. 158. [Uprawnienie prokuratora]

 

§ 1. Prokurator może przeglądać akta sprawy sądowej w każdym jej stanie oraz żądać przesłania mu ich w tym celu, jeżeli nie tamuje to biegu postępowania i nie ogranicza dostępu do akt innym uczestnikom postępowania, a zwłaszcza oskarżonemu i jego obrońcy.

 

§ 2. W razie przesłania akt prokuratorowi jest on obowiązany udostępnić je stronie, obrońcy lub pełnomocnikowi.

 

Art. 159. [Zażalenie] ^[89]

Na odmowę udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym przysługuje stronom zażalenie; na zarządzenie prokuratora zażalenie przysługuje do prokuratora bezpośrednio przełożonego.

 

Sektion 18. Odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt

 

Art. 160. [Tryb odtworzenia]

 

§ 1. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia w całości lub w części akt sprawy będącej w toku przeprowadza sąd, w którym sprawa ostatnio się toczyła.

 

§ 2. Sąd Najwyższy przeprowadza takie postępowanie jedynie w zakresie odtworzenia akt tego sądu.

 

§ 3. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy prawomocnie zakończonej przeprowadza sąd, w którym sprawa się toczyła w pierwszej instancji, lub inny sąd wskazany w ustawie.

 

§ 4. Akta postępowania przygotowawczego odtwarza prokurator, stosując odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału.

 

Art. 161. [Częściowe odtworzenie]

Jeżeli zaginęły lub uległy zniszczeniu akta sprawy prawomocnie zakończonej, odtworzenie nastąpi w częściach niezbędnych do wykonania orzeczenia, wznowienia postępowania, przeprowadzenia postępowania w trybie kasacji albo urzeczywistnienia innych uzasadnionych interesów stron.

 

Art. 162. [Obowiązek stron]

Prezes sądu wzywa strony do złożenia w oznaczonym terminie wniosków co do sposobu odtworzenia akt sprawy oraz przedstawienia dokumentów umożliwiających ich odtworzenie.

 

Art. 163. [Przedstawienie dokumentów]

 

§ 1. Prezes sądu wzywa osoby posiadające potrzebne dokumenty do ich przedstawienia sądowi, a w razie potrzeby zarządza ich przymusowe odebranie; Artikler. 217-236 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Po sporządzeniu uwierzytelnionych odpisów należy dokumenty zwrócić osobie, która je dostarczyła lub od której je odebrano.

 

Art. 164. [Postępowanie odtwarzające] ^[90]

W celu odtworzenia akt sąd przeprowadza postępowanie, w tym również dowody, jakie uzna za konieczne. W szczególności sąd bierze pod uwagę wpisy do rejestrów karnych, repertoriów i innych ksiąg biurowych, utrwalenia dźwięku lub obrazu, notatki protokolantów, sędziów, ławników, prokuratorów i adwokatów, którzy uczestniczyli w sprawie. Sąd może też przesłuchać w charakterze świadków wszelkich uczestników sprawy, której akta zaginęły lub uległy zniszczeniu, a także inne osoby, które mogą mieć wiadomości co do treści akt. Strony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu.

 

Art. 165. [Postanowienie]

 

§ 1. Postanowienie co do odtworzenia akt sprawy ustala jego zakres lub stwierdza, że odtworzenie akt jest niemożliwe.

 

§ 2. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.

 

Art. 166. [Powtórzenie czynności]

Jeżeli akta sprawy prawomocnie nie ukończonej nie mogą być odtworzone albo zostały odtworzone w części, należy czynności procesowe powtórzyć w zakresie niezbędnym do kontynuowania postępowania.

 

Afsnit V. Beviser

 

Sektion 19. Almindelige bestemmelser

 

Art. 167. [Inicjatywa dowodowa] ^[91]

Dowody przeprowadza się na wniosek stron, podmiotu określonego w art. 416 albo z urzędu.

 

Art. 168. [Notoryjność]

Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. To samo dotyczy faktów znanych z urzędu, należy jednak zwrócić na nie uwagę stron. Nie wyłącza to dowodu przeciwnego.

 

Art. 169. [Wniosek dowodowy]

 

§ 1. We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz okoliczności, które mają być udowodnione. Można także określić sposób przeprowadzenia dowodu.

 

§ 2. Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu.

 

Art. 170. [Oddalenie wniosku]

 

§ 1.^[92] Oddala się wniosek dowodowy, hvis:

 

1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,

 

2) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,

 

3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności,

 

4) dowodu nie da się przeprowadzić,

 

5) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania.

 

§ 2. Nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić.

 

§ 3. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia.

 

§ 4. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu dopuszczeniu dowodu, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności.

 

Art. 171. [Tryb przesłuchiwania] ^[93]

 

§ 1. Osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi.

 

§ 2. Prawo zadawania pytań mają, prócz organu przesłuchującego, den, obrońcy, pełnomocnicy, biegli oraz podmiot określony w art. 416. Pytania zadaje się osobie przesłuchiwanej bezpośrednio, chyba że organ przesłuchujący zarządzi inaczej.

 

§ 3. Jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 år, czynności z jej udziałem powinny być, så vidt muligt, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie.

 

§ 4. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treść odpowiedzi.

 

§ 5. Niedopuszczalne jest:

 

1) wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej,

 

2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem.

 

§ 6. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 4, jak również pytania nieistotne.

 

§ 7. Forklaringer, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 5 nie mogą stanowić dowodu.

 

Art. 172. [Konfrontacja]

Osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art. 184.

 

Art. 173. [Okazanie]

 

§ 1. Osobie przesłuchiwanej można okazać inną osobę, jej wizerunek lub rzecz w celu jej rozpoznania. Okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby wyłączyć sugestię.

 

§ 2. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić również tak, aby wyłączyć możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną.

 

§ 3. Podczas okazania osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej cztery osoby.

 

§ 4.^[94] Minister Sprawiedliwości, i samråd med ministeren for indre anliggender, bestemme, ved forordning, warunki techniczne przeprowadzenia okazania, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także właściwej realizacji gwarancji procesowych jej uczestników.

 

Art. 174. [Zakaz zastępowania]

Dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych.

 

Sektion 20. Wyjaśnienia oskarżonego

 

Art. 175. [Afslag]

 

§ 1. Oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia; może jednak bez podania powodów odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania lub odmówić składania wyjaśnień. O prawie tym należy go pouczyć.

 

§ 2. Obecny przy czynnościach dowodowych oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia co do każdego dowodu.

 

Art. 176. [Wyjaśnienia pisemne]

 

§ 1. W postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu należy, na jego żądanie lub jego obrońcy, umożliwić w toku przesłuchania złożenie wyjaśnień na piśmie. Przesłuchujący podejmie w tym wypadku środki zapobiegające porozumieniu się oskarżonego z innymi osobami w czasie spisywania wyjaśnień.

 

§ 2. Przesłuchujący może z ważnych powodów odmówić zgody na złożenie przez oskarżonego wyjaśnień na piśmie.

 

§ 3.^[95] (ophæves)

 

§ 4.^[96] Pisemne wyjaśnienia oskarżonego, podpisane przez niego, z zaznaczeniem daty ich złożenia, stanowią załącznik do protokołu.

 

Sektion 21. Świadkowie

 

Art. 177. [Ansvar]

 

§ 1. Każda osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania.

 

§ 1a.^[97] Przesłuchanie świadka może nastąpić przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość. W postępowaniu przed sądem w czynności bierze udział sąd, omhandlet i artikel. 396 § 2; bestemmelsen i artikel. 396 § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, kalectwa lub innej nie dającej się pokonać przeszkody, można przesłuchać w miejscu jego pobytu.

 

Art. 178. [Zakaz dowodowy] ^[98]

Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:

 

1) obrońcy lub adwokata działającego na podstawie art. 245 § 1, co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę,

 

2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi.

 

Art. 179. [Statshemmeligheder]

 

§ 1.^[99] Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności “hemmelighed” eller “hemmelighed” mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez uprawniony organ przełożony.

 

§ 2. Zwolnienia wolno odmówić tylko wtedy, gdyby złożenie zeznania wyrządzić mogło poważną szkodę państwu.

 

§ 3. Sąd lub prokurator może zwrócić się do właściwego naczelnego organu administracji rządowej o zwolnienie świadka od obowiązku zachowania tajemnicy.

 

Art. 180. [Tajemnica służbowa i zawodowa]

 

§ 1.^[100] Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności “Reserveret” eller “Fortroligt” lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli ustawy szczególne nie stanowią inaczej.

 

§ 2.^[101] Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego, lekarskiej lub dziennikarskiej mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. W postępowaniu przygotowawczym w przedmiocie przesłuchania lub zezwolenia na przesłuchanie decyduje sąd, na posiedzeniu bez udziału stron, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty doręczenia wniosku prokuratora. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

 

§ 3. Zwolnienie dziennikarza od obowiązku zachowania tajemnicy nie może dotyczyć danych umożliwiających identyfikację autora materiału prasowego, listu do redakcji lub innego materiału o tym charakterze, jak również identyfikację osób udzielających informacji opublikowanych lub przekazanych do opublikowania, jeżeli osoby te zastrzegły nieujawnianie powyższych danych.

 

§ 4. Bestemmelsen i § 3 ikke relevant, jeżeli informacja dotyczy przestępstwa, omhandlet i artikel. 240 § 1 Kodeksu karnego.

 

§ 5. Odmowa przez dziennikarza ujawnienia danych, der er nævnt i § 3, nie uchyla jego odpowiedzialności za przestępstwo, którego dopuścił się publikując informację.

 

Art. 181. [Wyłączenie jawności]

 

§ 1. W wypadkach przewidzianych w art. 179 Jeg 180 sąd przesłuchuje taką osobę na rozprawie z wyłączeniem jawności.

 

§ 2.^[102] Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, sposób sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów przesłuchań oskarżonych, świadków, biegłych i kuratorów, a także innych dokumentów lub przedmiotów, na które rozciąga się obowiązek zachowania w tajemnicy informacji niejawnych albo zachowania tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji, jak również dopuszczalny sposób powoływania się na takie przesłuchania, dokumenty i przedmioty w orzeczeniach i pismach procesowych, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwej ochrony tajemnicy przed nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 182. [Prawo odmowy zeznań]

 

§ 1. Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań.

 

§ 2. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.

 

§ 3. Prawo odmowy zeznań przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem.

 

Art. 183. [Uchylenie się od odpowiedzi na pytanie]

 

§ 1.^[103] Świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

 

§ 2. Świadek może żądać, aby przesłuchano go na rozprawie z wyłączeniem jawności, jeżeli treść zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę dla niego najbliższą.

 

Art. 184. [Świadek anonimowy] ^[104]

 

§ 1.^[105] Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego najbliższej, domstol, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wydać postanowienie o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych, jeżeli nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Postępowanie w tym zakresie toczy się bez udziału stron i objęte jest tajemnicą jako informacja niejawna o klauzuli tajności “hemmelighed” eller “hemmelighed”. W postanowieniu pomija się okoliczności, o których mowa w zdaniu pierwszym.

 

§ 2. W razie wydania postanowienia określonego w § 1 okoliczności, omhandlet i denne bestemmelse, pozostają wyłącznie do wiadomości sądu i prokuratora, a gdy zachodzi konieczność – również funkcjonariusza Policji prowadzącego postępowanie. Protokół przesłuchania świadka wolno udostępniać oskarżonemu lub obrońcy tylko w sposób uniemożliwiający ujawnienie okoliczności, der er nævnt i § 1.

 

§ 3. Świadka przesłuchuje prokurator, a także sąd, który może zlecić wykonanie tej czynności sędziemu wyznaczonemu ze swojego składu – w miejscu i w sposób uniemożliwiający ujawnienie okoliczności, der er nævnt i § 1. W przesłuchaniu świadka przez sąd lub sędziego wyznaczonego mają prawo wziąć udział prokurator, oskarżony i jego obrońca. Bestemmelsen i artikel. 396 § 3 Andet punktum finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 4. W razie przesłuchania świadka przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość, w protokole czynności z udziałem specjalistów należy wskazać ich imiona, nazwiska, specjalności i rodzaj wykonywanej czynności. Bestemmelsen i artikel. 205 § 3 ikke relevant.

 

§ 5.^[106] Na postanowienie w sprawie zachowania w tajemnicy okoliczności, der er nævnt i § 1, świadkowi i oskarżonemu, a w postępowaniu przed sądem także prokuratorowi, przysługuje w terminie 3 dni zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy. Postępowanie dotyczące zażalenia toczy się bez udziału stron i jest objęte tajemnicą jako informacja niejawna o klauzuli tajności “hemmelighed” eller “hemmelighed.

 

§ 6. W razie uwzględnienia zażalenia protokół przesłuchania świadka podlega zniszczeniu; o zniszczeniu protokołu należy uczynić wzmiankę w aktach sprawy.

 

§ 7. Świadek może, do czasu zamknięcia przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji, wystąpić z wnioskiem o uchylenie postanowienia, der er nævnt i § 1. Na postanowienie w przedmiocie wniosku służy zażalenie. Bestemmelsen i § 5 finder tilsvarende anvendelse. W razie uwzględnienia wniosku protokół przesłuchania świadka podlega ujawnieniu w całości.

 

§ 8. Jeżeli okaże się, że w czasie wydania postanowienia, der er nævnt i § 1, nie istniała uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego najbliższej albo że świadek złożył świadomie fałszywe zeznania lub nastąpiło jego ujawnienie, prokurator w postępowaniu przygotowawczym, a w postępowaniu sądowym sąd, na wniosek prokuratora, może uchylić to postanowienie. Bestemmelsen i § 5 finder tilsvarende anvendelse. Protokół przesłuchania świadka podlega ujawnieniu w całości.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, sposób i warunki składania wniosku o wydanie postanowienia, der er nævnt i § 1, przesłuchania świadka, co do którego wydano to postanowienie, oraz sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów przesłuchania tego świadka, a także dopuszczalny sposób powoływania się na jego zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych, mając na uwadze zapewnienie właściwej ochrony tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka przed nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 185. [Zwolnienie z zeznawania]

Można zwolnić od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osobę pozostającą z oskarżonym w szczególnie bliskim stosunku osobistym, jeżeli osoba taka wnosi o zwolnienie.

 

Art. 185en. [Przesłuchanie nieletniego w charakterze świadka] ^[107]

 

§ 1.^[108] W sprawach o przestępstwa określone w rozdziałach XXV i XXVI Kodeksu karnego pokrzywdzonego, który w chwili przesłuchania nie ukończył 15 år, przesłuchuje się w charakterze świadka tylko raz, chyba że wyjdą na jaw istotne okoliczności, których wyjaśnienie wymaga ponownego przesłuchania, lub zażąda tego oskarżony, który nie miał obrońcy w czasie pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego.

 

§ 2. Przesłuchanie przeprowadza sąd na posiedzeniu z udziałem biegłego psychologa. Prokurator, obrońca oraz pełnomocnik pokrzywdzonego mają prawo wziąć udział w przesłuchaniu. Osoba wymieniona w art. 51 § 2 ma prawo również być obecna przy przesłuchaniu, jeżeli nie ogranicza to swobody wypowiedzi przesłuchiwanego.

 

§ 3.^[109] Protokół przesłuchania odczytuje się na rozprawie głównej; jeżeli został sporządzony zapis obrazu i dźwięku przesłuchania, należy go odtworzyć.

 

Art. 185b. [Warunki przesłuchania nieletniego] ^[110]

 

§ 1. Świadka, który w chwili przesłuchania nie ukończył 15 år, można przesłuchać w warunkach określonych w art. 185a w sprawach o przestępstwa popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej lub o przestępstwa określone w rozdziale XXV Kodeksu karnego, jeżeli zeznania tego świadka mogą mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 nie stosuje się do świadka współdziałającego w popełnieniu czynu zabronionego, o który toczy się postępowanie karne.

 

Art. 186. [Zakaz dowodowy]

 

§ 1.^[111] Osoba uprawniona do odmowy złożenia zeznań albo zwolniona na podstawie art. 185 może oświadczyć, że chce z tego prawa skorzystać, nie później jednak niż przed rozpoczęciem pierwszego zeznania w postępowaniu sądowym; poprzednio złożone zeznanie tej osoby nie może wówczas służyć za dowód ani być odtworzone.

 

§ 2. Sporządzone w postępowaniu karnym protokoły oględzin ciała podlegają ujawnieniu na rozprawie, choćby osoba poddana oględzinom odmówiła wyjaśnień lub zeznań albo została od nich zwolniona na podstawie art. 182 LUB kunst. 185.

 

Art. 187. [Odebranie przyrzeczenia]

 

§ 1. Przyrzeczenie od świadka może odebrać tylko sąd lub sędzia wyznaczony.

 

§ 2. Świadek składa przyrzeczenie przed rozpoczęciem zeznań.

 

§ 3. Można odstąpić od odebrania przyrzeczenia od świadka, jeżeli obecne strony nie sprzeciwiają się temu.

 

Art. 188. [Rota przyrzeczenia]

 

§ 1. Świadek składa przyrzeczenie powtarzając za sędzią słowa: “Świadomy znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że będę mówił szczerą prawdę, niczego nie ukrywając z tego, co mi jest wiadome”.

 

§ 2. W czasie składania przyrzeczenia wszyscy, nie wyłączając sędziów, stoją.

 

§ 3. Osoby nieme i głuche składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu przyrzeczenia.

 

§ 4. Świadkowi, który w danej sprawie składał już przyrzeczenie, sąd przypomina je przy przesłuchaniu, chyba że uzna za potrzebne ponowne odebranie przyrzeczenia.

 

Art. 189. [Zakaz odbierania przyrzeczenia]

Nie odbiera się przyrzeczenia:

 

1) od osób, które nie ukończyły 17 år,

 

2) gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeń psychicznych nie zdaje sobie należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia,

 

3) gdy świadek jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego przedmiotem postępowania lub pozostającego w ścisłym związku z czynem stanowiącym przedmiot postępowania albo gdy za to przestępstwo został skazany,

 

4) gdy świadek był prawomocnie skazany za fałszywe zeznanie lub oskarżenie.

 

Art. 190. [Pouczenie o odpowiedzialności]

 

§ 1. Przed rozpoczęciem przesłuchania należy uprzedzić świadka o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje oświadczenie, że został uprzedzony o tej odpowiedzialności.

 

Art. 191. [Początek przesłuchania]

 

§ 1. Przesłuchanie rozpoczyna się od zapytania świadka o imię, navn, wiek, besættelse, bopæl, karalność za fałszywe zeznanie lub oskarżenie oraz stosunek do stron.

 

§ 2. Świadka należy uprzedzić o treści art. 182, a o treści art. 183 oraz kunst. 185, jeżeli ujawnią się okoliczności objęte tymi przepisami.

 

§ 3. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej wobec świadka lub osoby najbliższej w związku z jego czynnościami, może on zastrzec dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora lub sądu. Pisma procesowe doręcza się wówczas do instytucji, w której świadek jest zatrudniony, lub na inny wskazany przez niego adres.

 

Art. 192. [Oględziny i badania]

 

§ 1. Jeżeli karalność czynu zależy od stanu zdrowia pokrzywdzonego, nie może on sprzeciwić się oględzinom i badaniom nie połączonym z zabiegiem chirurgicznym lub obserwacją w zakładzie leczniczym.

 

§ 2. Jeżeli istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń, sąd lub prokurator może zarządzić przesłuchanie świadka z udziałem biegłego lekarza lub biegłego psychologa, a świadek nie może się temu sprzeciwić.

 

§ 3. Bestemmelserne i § 1 Jeg 2 nie stosuje się do osób, które odmówiły zeznań lub zostały od nich zwolnione na podstawie art. 182 § 1 Jeg 2 LUB kunst. 185.

 

§ 4. Dla celów dowodowych można również świadka, za jego zgodą, poddać oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu.

 

Art. 192en. [Pobranie materiału w celu eliminacyjnym; rozpytanie wariograficzne] ^[112]

 

§ 1.^[113] W celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub ustalenia wartości dowodowej ujawnionych śladów można pobrać odciski daktyloskopijne, wymaz ze śluzówki policzków, włosy, ślinę, próby pisma, zapach, wykonać fotografię osoby lub dokonać utrwalenia głosu. Po wykorzystaniu w sprawie, w której dokonano pobrania lub utrwalenia, pobrany lub utrwalony materiał zbędny dla postępowania należy niezwłocznie usunąć z akt i zniszczyć.

 

§ 2. W wypadkach, der er nævnt i § 1, za zgodą osoby badanej biegły może również zastosować środki techniczne mające na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu tej osoby.

 

§ 3.^[114] Badania i czynności, der er nævnt i § 1 I Kunst. 192 § 1, wykonuje się odpowiednio w warunkach i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 74 § 4.

 

Sektion 22. Biegli, tłumacze, specjaliści

 

Art. 193. [Udnævnelse]

 

§ 1. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego albo biegłych.

 

§ 2. W celu wydania opinii można też zwrócić się do instytucji naukowej lub specjalistycznej.

 

§ 3. W wypadku powołania biegłych z zakresu różnych specjalności, o tym, czy mają oni przeprowadzić badania wspólnie i wydać jedną wspólną opinię, czy opinie odrębne, rozstrzyga organ procesowy powołujący biegłych.

 

Art. 194. [Postanowienie]

O dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaje się postanowienie, w którym należy wskazać:

 

1) navn, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych, a w wypadku opinii instytucji, eventuelt, specjalność i kwalifikacje osób, które powinny wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy,

 

2) przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem, w miarę potrzeby, pytań szczegółowych,

 

3) termin dostarczenia opinii.

 

Art. 195. [Obowiązek]

Do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły sądowy, lecz także każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie.

 

Art. 196. [Undtagelser]

 

§ 1. Nie mogą być biegłymi osoby wymienione w art. 178, 182 Jeg 185 oraz osoby, do których odnoszą się odpowiednie przyczyny wyłączenia wymienione w art. 40 § 1 Item 1-3 Jeg 5, osoby powołane w sprawie w charakterze świadków, a także osoby, które były świadkiem czynu.

 

§ 2. Jeżeli ujawnią się przyczyny wyłączenia biegłego wymienione w § 1, wydana przez niego opinia nie stanowi dowodu, a na miejsce biegłego wyłączonego powołuje się innego biegłego.

 

§ 3. Jeżeli ujawnią się powody osłabiające zaufanie do wiedzy lub bezstronności biegłego albo inne ważne powody, powołuje się innego biegłego.

 

Art. 197. [Przyrzeczenie]

 

§ 1. Biegły składa przyrzeczenie następującej treści: “Świadomy znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem, przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki wykonam z całą sumiennością i bezstronnością”.

 

§ 2. Biegły sądowy powołuje się na przyrzeczenie złożone przy ustanowieniu go w tym charakterze.

 

§ 3. Do biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art. 177, 179-181, 187, 188 § 2 Jeg 4, kunst. 190 oraz kunst. 191 § 1 Jeg 3.

 

Art. 198. [Przygotowanie opinii]

 

§ 1.^[115] W miarę potrzeby udostępnia się biegłemu akta sprawy w zakresie niezbędnym do wydania opinii i wzywa się go do udziału w przeprowadzeniu dowodów.

 

§ 2. Organ procesowy może zastrzec swoją obecność przy przeprowadzaniu przez biegłego niektórych lub wszystkich badań, jeżeli nie wpłynie to ujemnie na wynik badania.

 

§ 3. W razie potrzeby organ procesowy może wprowadzić zmiany co do zakresu ekspertyzy lub postawionych pytań oraz stawiać pytania dodatkowe.

 

Art. 199. [Zakaz dowodowy]

Złożone wobec biegłego albo wobec lekarza udzielającego pomocy medycznej oświadczenia oskarżonego, dotyczące zarzucanego mu czynu, nie mogą stanowić dowodu.

 

Art. 199en. [Badanie wariograficzne] ^[116]

Stosowanie w czasie badania przez biegłego środków technicznych mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu badanej osoby możliwe jest wyłącznie za jej zgodą. Bestemmelsen i artikel. 199 ikke relevant.

 

Art. 200. [Forma i treść opinii]

 

§ 1. W zależności od polecenia organu procesowego biegły składa opinię ustnie lub na piśmie.

 

§ 2. Opinia powinna zawierać:

 

1) navn, navn, stopień i tytuł naukowy, specjalność i stanowisko zawodowe biegłego,

 

2) imiona i nazwiska oraz pozostałe dane innych osób, które uczestniczyły w przeprowadzeniu ekspertyzy, ze wskazaniem czynności dokonanych przez każdą z nich,

 

3) w wypadku opinii instytucji – także pełną nazwę i siedzibę instytucji,

 

4) czas przeprowadzonych badań oraz datę wydania opinii,

 

5) sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i spostrzeżeń oraz oparte na nich wnioski,

 

6) podpisy wszystkich biegłych, którzy uczestniczyli w wydaniu opinii.

 

§ 3. Folk, które brały udział w wydaniu opinii, mogą być, eventuelt, przesłuchiwane w charakterze biegłych, a osoby, które uczestniczyły tylko w badaniach – w charakterze świadków.

 

Art. 201. [Opinia niejawna, niepełna, sprzeczność między opiniami]

Jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych.

 

Art. 202. [Opinia psychiatryczna] ^[117]

 

§ 1. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch biegłych lekarzy psychiatrów.

 

§ 2. Na wniosek psychiatrów do udziału w wydaniu opinii powołuje się ponadto biegłego lub biegłych innych specjalności.

 

§ 3. Do udziału w wydaniu opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego, w zakresie zaburzeń preferencji seksualnych, domstol, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje biegłego lekarza seksuologa.

 

§ 4. Biegli nie mogą pozostawać ze sobą w związku małżeńskim ani w innym stosunku, który mógłby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do ich samodzielności.

 

§ 5. Opinia biegłych powinna zawierać stwierdzenia dotyczące zarówno poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia czynu, jak i jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w postępowaniu, a w razie potrzeby co do okoliczności wymienionych w art. 93Kodeksu karnego.

 

Art. 203. [Obserwacja w zakładzie leczniczym]

 

§ 1.^[118] W razie zgłoszenia przez biegłych takiej konieczności, badanie stanu zdrowia psychicznego oskarżonego może być połączone z obserwacją w zakładzie leczniczym tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. Bestemmelsen i artikel. 259 § 2 finder tilsvarende anvendelse, chyba że oskarżony wnosi o poddanie go obserwacji.

 

§ 2.^[119] O potrzebie obserwacji w zakładzie leczniczym orzeka sąd, określając miejsce i czas trwania obserwacji. W postępowaniu przygotowawczym sąd orzeka na wniosek prokuratora. Artikler. 249 § 3 Jeg 5 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3.^[120] Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 4 uge; na wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny do zakończenia obserwacji; łączny czas trwania obserwacji w danej sprawie nie może przekroczyć 8 uger. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie zawiadamiają sąd.

 

§ 4.^[121] Na postanowienia, der er nævnt i § 2 Jeg 3, przysługuje zażalenie. Sąd rozpoznaje zażalenie niezwłocznie.

 

§ 5.^[122] Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, bestemme, ved forordning, wykaz zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania obserwacji, w tym do wykonywania obserwacji osób pozbawionych wolności, oraz sposób finansowania obserwacji, a także warunki zabezpieczenia zakładów dla osób pozbawionych wolności, mając na uwadze potrzebę zapewnienia sprawnego toku postępowania.

 

Art. 204. [Wezwanie tłumacza]

 

§ 1. Należy wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania:

 

1) głuchego lub niemego, a nie wystarcza porozumienie się z nim za pomocą pisma,

 

2) osoby nie władającej językiem polskim.

 

§ 2. Należy również wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przełożenia na język polski pisma sporządzonego w języku obcym lub odwrotnie albo zapoznania oskarżonego z treścią przeprowadzanego dowodu.

 

§ 3. Do tłumacza stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych.

 

Art. 205. [Specjaliści]

 

§ 1.^[123] Jeżeli dokonanie oględzin, przesłuchania przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość, eksperymentu, ekspertyzy, zatrzymania rzeczy lub przeszukania wymaga czynności technicznych, w szczególności takich jak wykonanie pomiarów, obliczeń, zdjęć, utrwalenie śladów, można do udziału w nich wezwać specjalistów.

 

§ 2. Specjalistę nie będącego funkcjonariuszem organów procesowych można wezwać, przed przystąpieniem do czynności, do złożenia następującego przyrzeczenia: “Świadomy znaczenia powierzonej mi czynności i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki wykonam z całą sumiennością i bezstronnością”.

 

§ 3. W protokole czynności przeprowadzonej z udziałem specjalistów należy wskazać ich imiona i nazwiska, specjalność, bopæl, miejsce pracy i stanowisko oraz podać rodzaj i zakres czynności wykonanych przez każdego z nich.

 

Art. 206. [Stosowanie przepisów o biegłych]

 

§ 1. Do specjalistów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych, med undtagelse af. 194, 197, 200 Jeg 202.

 

§ 2. W razie potrzeby można przesłuchiwać specjalistów w charakterze świadków.

 

Sektion 23. Oględziny. Otwarcie zwłok. Eksperyment procesowy

 

Art. 207. [Rodzaje oględzin]

 

§ 1. W razie potrzeby dokonuje się oględzin miejsca, osoby lub rzeczy.

 

§ 2. Jeżeli przedmiot może ulec przy badaniu zniszczeniu lub zniekształceniu, część tego przedmiotu należy w miarę możności zachować w stanie nie zmienionym, a gdy to nie jest możliwe – stan ten utrwalić w inny sposób.

 

Art. 208. [Oględziny ciała]

Oględzin lub badań ciała, które mogą wywołać uczucie wstydu, powinna dokonać osoba tej samej płci, chyba że łączą się z tym szczególne trudności; inne osoby odmiennej płci mogą być obecne tylko w razie konieczności.

 

Art. 209. [Oględziny i otwarcie zwłok]

 

§ 1. Jeżeli zachodzi podejrzenie przestępnego spowodowania śmierci, przeprowadza się oględziny i otwarcie zwłok.

 

§ 2. Oględzin zwłok dokonuje prokurator, a w postępowaniu sądowym sąd, z udziałem biegłego lekarza, w miarę możności z zakresu medycyny sądowej. W wypadkach nie cierpiących zwłoki oględzin dokonuje Policja z obowiązkiem niezwłocznego powiadomienia prokuratora.

 

§ 3. Oględzin zwłok dokonuje się na miejscu ich znalezienia. Do czasu przybycia biegłego oraz prokuratora lub sądu przemieszczać lub poruszać zwłoki można tylko w razie konieczności.

 

§ 4. Otwarcia zwłok dokonuje biegły w obecności prokuratora albo sądu. W postępowaniu przed sądem przepisy art. 396 § 1 Jeg 4 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 5. Do obecności przy oględzinach i otwarciu zwłok można, eventuelt, oprócz biegłego, wezwać lekarza, który ostatnio udzielił pomocy zmarłemu. Z oględzin i otwarcia zwłok biegły sporządza opinię z zachowaniem wymagań art. 200 § 2.

 

Art. 210. [Ekshumacja]

W celu dokonania oględzin lub otwarcia zwłok prokurator albo sąd może zarządzić wyjęcie zwłok z grobu.

 

Art. 211. [Eksperyment procesowy]

W celu sprawdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy można przeprowadzić, w drodze eksperymentu procesowego, doświadczenie lub odtworzenie przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów.

 

Art. 212. [Czynności towarzyszące]

W toku oględzin lub eksperymentu procesowego można dokonywać również przesłuchań lub innych czynności dowodowych.

 

Sektion 24. Wywiad środowiskowy i badanie osoby oskarżonego

 

Art. 213. [Zakres badań osobopoznawczych]

 

§ 1.^[124] W postępowaniu należy ustalić tożsamość oskarżonego, jego wiek, stosunki rodzinne i majątkowe, wykształcenie, zawód i źródła dochodu oraz dane o jego karalności.

 

§ 2.^[125] Jeżeli podejrzany był już prawomocnie skazany, dla ustalenia, czy przestępstwo zostało popełnione w warunkach art. 64 Kodeksu karnego lub przestępstwo skarbowe – w warunkach art. 37 § 1 Item 4 Kodeksu karnego skarbowego, dołącza się do akt postępowania odpis lub wyciąg wyroku oraz dane dotyczące odbycia kary; dokumenty te dołącza się także w sprawach o zbrodnie.

 

§ 2a. (stammer fra 2011-05-08)

 

§ 3. ^[126] (slettet)

 

Art. 214. [Wywiad środowiskowy] ^[127]

 

§ 1. Hvis det er nødvendigt,, a w szczególności gdy niezbędne jest ustalenie danych co do właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia oskarżonego, domstol, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zarządza w stosunku do oskarżonego przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego lub inny podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach przez Policję.

 

§ 2. Przeprowadzenie wywiadu środowiskowego jest obowiązkowe:

 

1) w sprawach o zbrodnie,

 

2) w stosunku do oskarżonego, który w chwili czynu nie ukończył 21 år, jeżeli zarzucono mu popełnienie umyślnego występku przeciwko życiu.

 

§ 3. Wywiadu środowiskowego można nie przeprowadzać w stosunku do oskarżonego, który nie ma w kraju stałego miejsca zamieszkania.

 

§ 4. Wynik wywiadu środowiskowego powinien w szczególności zawierać:

 

1) imię i nazwisko osoby przeprowadzającej wywiad,

 

2) imię i nazwisko oskarżonego,

 

3) zwięzły opis dotychczasowego życia oskarżonego oraz dokładne informacje o środowisku oskarżonego, w tym rodzinnym, szkolnym lub zawodowym, a nadto informacje o jego stanie majątkowym i źródłach dochodów,

 

4) informacje dotyczące stanu zdrowia oskarżonego, a także o nadużywaniu przez niego alkoholu, środków odurzających, środków zastępczych lub substancji psychotropowych,

 

5) własne spostrzeżenia i konkluzje osoby przeprowadzającej wywiad, zwłaszcza dotyczące właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia oskarżonego.

 

§ 5. Dane o osobach, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu środowiskowego, osoba przeprowadzająca wywiad ujawnia jedynie na żądanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym – prokuratora.

 

§ 6. Folk, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu środowiskowego, mogą być w razie potrzeby przesłuchane w charakterze świadków.

 

§ 7. Policja jest obowiązana udzielić osobie przeprowadzającej wywiad pomocy przy wykonywaniu zadań związanych z wywiadem środowiskowym w celu zapewnienia jej bezpieczeństwa.

 

§ 8. Do osoby powołanej do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego stosuje się odpowiednio przepisy o wyłączeniu sędziego. Orzeka o tym sąd, a w postępowaniu przygotowawczym – offentlig anklager.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości, i samråd med ministeren for indre anliggender, bestemme, ved forordning, regulamin czynności w zakresie przeprowadzania wywiadu środowiskowego oraz wzór kwestionariusza tego wywiadu, mając na uwadze konieczność zapewnienia zebrania wyczerpujących danych o osobie oskarżonego.

 

Art. 215. [Badanie psychologiczne]

W razie potrzeby sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może zarządzić badanie oskarżonego przez biegłych psychologów lub lekarzy z zachowaniem zasad określonych w art. 74.

 

Art. 216. [Przesłuchanie w charakterze świadka]

W razie potrzeby można przesłuchiwać w charakterze świadków osoby, które przeprowadziły wywiad.

 

Sektion 25. Zatrzymanie rzeczy. Przeszukanie

 

Art. 217. [Wydanie i przymusowe odebranie oraz zatrzymanie rzeczy] ^[128]

 

§ 1. Rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym albo roszczeń o naprawienie szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki – także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu.

 

§ 2. Osobę mającą rzecz podlegającą wydaniu wzywa się do wydania jej dobrowolnie.

 

§ 3. W razie zatrzymania rzeczy stosuje się odpowiednio przepis art. 228. Protokołu można nie sporządzać, jeżeli rzecz załącza się do akt sprawy.

 

§ 4. Jeżeli wydania żąda Policja albo inny uprawniony organ działający we własnym zakresie, person,, która rzecz wyda, ma prawo niezwłocznie złożyć wniosek o sporządzenie i doręczenie jej postanowienia sądu lub prokuratora o zatwierdzeniu zatrzymania, o czym należy ją pouczyć. Doręczenie powinno nastąpić w terminie 14 dni od zatrzymania rzeczy.

 

§ 5. W razie odmowy dobrowolnego wydania rzeczy można przeprowadzić jej odebranie. Artikler. 220 § 3 I Kunst. 229 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 218. [Wydanie korespondencji, przesyłek i bilingów]

 

§ 1.^[129] Urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty lub działalność telekomunikacyjną, urzędy celne oraz instytucje i przedsiębiorstwa transportowe obowiązane są wydać sądowi lub prokuratorowi, na żądanie zawarte w postanowieniu, korespondencję i przesyłki oraz dane, omhandlet i artikel. 180c i 180d ustawy z dnia 16 Juli 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nej. 171, Item. 1800, med efterfølgende. ZM.^[130] ), jeżeli mają znaczenie dla toczącego się postępowania. Tylko sąd lub prokurator mają prawo je otwierać lub zarządzić ich otwarcie.

 

§ 2.^[131] Postanowienie, der er nævnt i § 1, doręcza się adresatom korespondencji oraz abonentowi telefonu lub nadawcy, którego wykaz połączeń lub innych przekazów informacji został wydany. Doręczenie postanowienia może być odroczone na czas oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

 

§ 3. Pozbawioną znaczenia dla postępowania karnego korespondencję i przesyłki należy niezwłocznie zwrócić właściwym urzędom, instytucjom lub przedsiębiorstwom wymienionym w § 1.

 

Art. 218en. [Zabezpieczenie danych informatycznych] ^[132]

 

§ 1. Urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność telekomunikacyjną obowiązane są niezwłocznie zabezpieczyć, na żądanie sądu lub prokuratora zawarte w postanowieniu, na czas określony, nieprzekraczający jednak 90 dag, dane informatyczne przechowywane w urządzeniach zawierających te dane na nośniku lub w systemie informatycznym. Bestemmelsen i artikel. 218 § 2 Andet punktum finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Pozbawione znaczenia dla postępowania karnego dane informatyczne, der er nævnt i § 1, należy niezwłocznie zwolnić spod zabezpieczenia.

 

Art. 218b. [Upoważnienie dla ministra] ^[133]

Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, ved forordning, sposób technicznego przygotowania systemów i sieci służących do przekazywania informacji – do gromadzenia danych, omhandlet i artikel. 218 § 1, niestanowiących treści rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji, a także sposoby zabezpieczania danych informatycznych w urządzeniach zawierających te dane oraz w systemach i na informatycznych nośnikach danych, mając na uwadze konieczność zabezpieczenia tych danych przed ich utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Art. 219. [Podstawa przeszukania]

 

§ 1. W celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, można dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się znajdują.

 

§ 2. W celu znalezienia rzeczy wymienionych w § 1 i pod warunkiem określonym w tym przepisie można też dokonać przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów.

 

Art. 220. [Przeprowadzenie przeszukania]

 

§ 1. Przeszukania może dokonać prokurator albo na polecenie sądu lub prokuratora Policja, a w wypadkach wskazanych w ustawie – także inny organ.

 

§ 2. Postanowienie sądu lub prokuratora należy okazać osobie, u której przeszukanie ma być przeprowadzone.

 

§ 3.^[134] W wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie sądu lub prokuratora nie mogło zostać wydane, organ dokonujący przeszukania okazuje nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia należy doręczyć osobie, u której dokonano przeszukania, inden for 7 dni od daty czynności na zgłoszone do protokołu żądanie tej osoby. O prawie zgłoszenia żądania należy ją pouczyć.

 

Art. 221. [Pora nocna]

 

§ 1. Przeszukania zamieszkałych pomieszczeń można dokonać w porze nocnej tylko w wypadkach nie cierpiących zwłoki; za porę nocną uważa się czas od godziny 22 do godziny 6.

 

§ 2. Przeszukanie rozpoczęte za dnia można prowadzić nadal mimo nastania pory nocnej.

 

§ 3. W porze nocnej można przeszukać lokale dostępne w tym czasie dla nieokreślonej liczby osób albo służące do przechowywania przedmiotów.

 

Art. 222. [Pomieszczenia instytucji]

 

§ 1. Przy rozpoczęciu przeszukania pomieszczenia lub miejsca zamkniętego, należącego do instytucji państwowej lub samorządowej, należy o zamierzonym przeszukaniu zawiadomić kierownika tej instytucji lub jego zastępcę albo organ nadrzędny i dopuścić ich do udziału w czynności.

 

§ 2. Przeszukanie pomieszczenia zajętego przez wojsko może nastąpić jedynie w obecności dowódcy lub osoby przez niego wyznaczonej.

 

Art. 223. [Przeszukanie osoby]

Przeszukania osoby i odzieży na niej należy dokonywać w miarę możności za pośrednictwem osoby tej samej płci.

 

Art. 224. [Tryb przeszukania]

 

§ 1. Person, u której ma nastąpić przeszukanie, należy przed rozpoczęciem czynności zawiadomić o jej celu i wezwać do wydania poszukiwanych przedmiotów.

 

§ 2. Podczas przeszukania ma prawo być obecna osoba wymieniona w § 1 oraz osoba przybrana przez prowadzącego czynność. Ponadto może być obecna osoba wskazana przez tego, u kogo dokonuje się przeszukania, jeżeli nie uniemożliwia to przeszukania albo nie utrudnia go w istotny sposób.

 

§ 3. Jeżeli przy przeszukaniu nie ma na miejscu gospodarza lokalu, należy do przeszukania przywołać przynajmniej jednego dorosłego domownika lub sąsiada.

 

Art. 225. [Ochrona tajemnicy]

 

§ 1.^[135] Jeżeli kierownik instytucji państwowej lub samorządowej albo też osoba, u której dokonano zatrzymania rzeczy lub u której przeprowadza się przeszukanie, oświadczy, że wydane lub znalezione przy przeszukaniu pismo lub inny dokument zawiera informacje niejawne lub wiadomości objęte tajemnicą zawodową lub inną tajemnicą prawnie chronioną albo ma charakter osobisty, organ przeprowadzający czynność przekazuje niezwłocznie pismo lub inny dokument bez jego odczytania prokuratorowi lub sądowi w opieczętowanym opakowaniu.

 

§ 2.^[136] Tryb wskazany w § 1 nie obowiązuje w stosunku do pism lub innych dokumentów, które zawierają informacje niejawne o klauzuli “Reserveret” eller “Fortroligt” albo dotyczą tajemnicy zawodowej lub innej tajemnicy prawnie chronionej, jeżeli ich posiadaczem jest osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa, ani w stosunku do pism lub innych dokumentów o charakterze osobistym, których jest ona posiadaczem, autorem lub adresatem.

 

§ 3. Jeżeli obrońca lub inna osoba, od której żąda się wydania rzeczy lub u której dokonuje się przeszukania, oświadczy, że wydane lub znalezione w toku przeszukania pisma lub inne dokumenty obejmują okoliczności związane z wykonywaniem funkcji obrońcy, organ dokonujący czynności pozostawia te dokumenty wymienionej osobie bez zapoznawania się z ich treścią lub wyglądem. Jeżeli jednak oświadczenie osoby nie będącej obrońcą budzi wątpliwości, organ dokonujący czynności przekazuje te dokumenty z zachowaniem rygorów określonych w § 1 sądowi, który po zapoznaniu się z dokumentami zwraca je w całości lub w części, z zachowaniem rygorów określonych w § 1, osobie, od której je zabrano, albo wydaje postanowienie o ich zatrzymaniu dla celów postępowania.

 

§ 4.^[137] Wydaną, odebraną lub znalezioną w toku przeszukania dokumentację psychiatryczną organ przeprowadzający czynność przekazuje, z zachowaniem rygorów określonych w § 1, sądowi lub prokuratorowi.

 

Art. 226. [Zakazy i ograniczenia] ^[138]

W kwestii wykorzystania dokumentów zawierających informacje niejawne lub tajemnicę zawodową, jako dowodów w postępowaniu karnym, stosuje się odpowiednio zakazy i ograniczenia określone w art. 178-181. Jednakże w postępowaniu przygotowawczym o wykorzystaniu, jako dowodów, dokumentów zawierających tajemnicę lekarską decyduje prokurator.

 

Art. 227. [Zachowanie umiaru]

Przeszukanie lub zatrzymanie rzeczy powinno być dokonane zgodnie z celem tej czynności, z zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości.

 

Art. 228. [Postępowanie z przedmiotami]

 

§ 1. Przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania należy po dokonaniu oględzin, sporządzeniu spisu i opisu zabrać albo oddać na przechowanie osobie godnej zaufania z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego postępowanie.

 

§ 2. Tak samo należy postąpić ze znalezionymi w czasie przeszukania przedmiotami mogącymi stanowić dowód innego przestępstwa, podlegającymi przepadkowi lub których posiadanie jest zabronione.

 

§ 3. Osobom zainteresowanym należy natychmiast wręczyć pokwitowanie stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo zostały zatrzymane.

 

Art. 229. [Protokol] ^[139]

Protokół zatrzymania rzeczy lub przeszukania powinien, oprócz wymagań wymienionych w art. 148, zawierać oznaczenie sprawy, z którą zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie ma związek, oraz podanie dokładnej godziny rozpoczęcia i zakończenia czynności, dokładną listę zatrzymanych rzeczy i w miarę potrzeby ich opis, a nadto wskazanie polecenia sądu lub prokuratora. Jeżeli polecenie nie zostało uprzednio wydane, zamieszcza się w protokole wzmiankę o poinformowaniu osoby, u której czynność przeprowadzono, że na jej wniosek otrzyma postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia czynności.

 

Art. 230. [Retur ting]

 

§ 1.^[140] Jeżeli zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie nastąpiło bez uprzedniego polecenia sądu lub prokuratora, a w ciągu 7 dni od dnia czynności nie nastąpiło jej zatwierdzenie, należy niezwłocznie zwrócić zatrzymane rzeczy osobie uprawnionej, chyba że nastąpiło dobrowolne wydanie, a osoba ta nie złożyła wniosku, omhandlet i artikel. 217 § 4.

 

§ 2. Należy również zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Jeżeli wyniknie spór co do własności rzeczy, a nie ma dostatecznych danych do niezwłocznego rozstrzygnięcia, odsyła się osoby zainteresowane na drogę procesu cywilnego.

 

§ 3. Stuff, których posiadanie jest zabronione, przekazuje się właściwemu urzędowi lub instytucji.

 

Art. 231. [Depozyt]

 

§ 1. Jeżeli powstaje wątpliwość, komu należy wydać zatrzymaną rzecz, sąd lub prokurator składa ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie godnej zaufania aż do wyjaśnienia uprawnienia do odbioru. Przepisy o likwidacji depozytów i nie odebranych rzeczy stosuje się odpowiednio.

 

§ 2. Przedmioty o wartości artystycznej lub historycznej oddaje się na przechowanie właściwej instytucji.

 

Art. 232. [Sprzedaż przedmiotów]

 

§ 1. Przedmioty ulegające szybkiemu zniszczeniu lub takie, których przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy, można sprzedać bez przetargu za pośrednictwem odpowiedniej jednostki handlowej, z zachowaniem przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości.

 

§ 2. Uzyskaną kwotę pieniężną przekazuje się do depozytu sądowego.

 

§ 3. O czasie i warunkach sprzedaży należy w miarę możności zawiadomić oskarżonego oraz inne zainteresowane osoby.

 

Art. 232en. [Przechowywanie i zniszczenie przedmiotów i substancji] ^[141]

 

§ 1. Przedmioty i substancje stwarzające niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, a w szczególności broń, Ammo, materiały wybuchowe lub łatwopalne, materiały radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące, środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory, przechowuje się w miejscu i w sposób zapewniający ich należyte zabezpieczenie.

 

§ 2. Jeżeli przechowywanie przedmiotów lub substancji, der er nævnt i § 1, byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub stanowiło źródło zagrożenia dla bezpieczeństwa powszechnego, sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek prokuratora może zarządzić ich zniszczenie w całości lub w części.

 

§ 3. W razie potrzeby przed wydaniem postanowienia zasięga się opinii biegłego.

 

§ 4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, bestemme, ved forordning, szczegółowe zasady i miejsce przechowywania przedmiotów i substancji, der er nævnt i § 1, oraz warunki i sposób ich zniszczenia, mając na uwadze potrzebę zapewnienia sprawności postępowania i jego koszty.

 

Art. 233. [Środki płatnicze]

Oddając na przechowanie krajowe środki płatnicze lub wartości dewizowe, orgel, przekazując je, określa charakter depozytu i sposób rozporządzenia oddanymi na przechowanie wartościami.

 

Art. 234. [Bezskuteczność rozporządzenia]

Rozporządzenia przedmiotem dokonane po jego odebraniu lub zabezpieczeniu są bezskuteczne w stosunku do Skarbu Państwa.

 

Art. 235. [Kompetencje sądu i prokuratora] ^[142]

Sąd dokonuje czynności przewidzianych w tym rozdziale w postępowaniu sądowym, a prokurator w postępowaniu przygotowawczym, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

Art. 236. [Zażalenie] ^[143] Na postanowienie dotyczące przeszukania, zatrzymania rzeczy i w przedmiocie dowodów rzeczowych oraz na inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone; zażalenie na postanowienie wydane lub czynność dokonaną w postępowaniu przygotowawczym rozpoznaje sąd rejonowy, w okręgu którego toczy się postępowanie.

 

§ 2. ^[144] (mistet sin)

 

Art. 236en. [Dane elektroniczne] ^[145]

Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do dysponenta i użytkownika urządzenia zawierającego dane informatyczne lub systemu informatycznego, w zakresie danych przechowywanych w tym urządzeniu lub systemie albo na nośniku znajdującym się w jego dyspozycji lub użytkowaniu, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.

 

Sektion 26. Kontrola i utrwalanie rozmów

 

Art. 237. [Dopuszczalność]

 

§ 1. Po wszczęciu postępowania sąd na wniosek prokuratora może zarządzić kontrolę i utrwalanie treści rozmów telefonicznych w celu wykrycia i uzyskania dowodów dla toczącego się postępowania lub zapobieżenia popełnieniu nowego przestępstwa.

 

§ 2.^[146] W wypadkach niecierpiących zwłoki kontrolę i utrwalanie rozmów telefonicznych może zarządzić prokurator, który obowiązany jest zwrócić się w terminie 3 dni do sądu z wnioskiem o zatwierdzenie postanowienia. Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie wniosku w terminie 5 dni na posiedzeniu bez udziału stron.

 

§ 3.^[147] Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne tylko wtedy, gdy toczące się postępowanie lub uzasadniona obawa popełnienia nowego przestępstwa dotyczy:

 

1) mord,

 

2) narażenia na niebezpieczeństwo powszechne lub sprowadzenia katastrofy,

 

3) handlu ludźmi,

 

4) uprowadzenia osoby,

 

5) wymuszania okupu,

 

6) uprowadzenia statku powietrznego lub wodnego,

 

7) røveri, kradzieży rozbójniczej lub wymuszenia rozbójniczego,

 

8) zamachu na niepodległość lub integralność państwa,

 

9) zamachu na konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy, albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,

 

10) szpiegostwa lub ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności “hemmelighed” eller “hemmelighed”;

 

11) gromadzenia broni, materiałów wybuchowych lub radioaktywnych,

 

12) fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi, środkami lub instrumentami płatniczymi albo zbywalnymi dokumentami uprawniającymi do otrzymania sumy pieniężnej, varer, ładunku albo wygranej rzeczowej albo zawierającymi obowiązek wpłaty kapitału, procentdel, udziału w zyskach lub stwierdzenie uczestnictwa w spółce,

 

13) wytwarzania, przetwarzania, obrotu i przemytu środków odurzających, prekursorów, środków zastępczych lub substancji psychotropowych,

 

14) zorganizowanej grupy przestępczej,

 

15) mienia znacznej wartości,

 

16) użycia przemocy lub groźby bezprawnej w związku z postępowaniem karnym,

 

17) łapownictwa i płatnej protekcji,

 

18) stręczycielstwa, kuplerstwa i sutenerstwa,

 

19) przestępstw określonych w rozdziale XVI ustawy z dnia 6 Juni 1997 r. – Straffeloven (Dz.U. Nej. 88, Item. 553, med efterfølgende. ZM.) og artikel. 5-8 Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, sporządzonego w Rzymie dnia 17 Juli 1998 r. (Dz.U. af 2003 r. Nej. 78, Item. 708), herefter benævnt “Statutem”.

 

§ 4. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne w stosunku do osoby podejrzanej, oskarżonego oraz w stosunku do pokrzywdzonego lub innej osoby, z którą może się kontaktować oskarżony albo która może mieć związek ze sprawcą lub z grożącym przestępstwem.

 

§ 5.^[148] Urzędy, instytucje oraz podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty lub działalność telekomunikacyjną, obowiązane są umożliwić wykonanie postanowienia sądu lub prokuratora w zakresie przeprowadzenia kontroli rozmów telefonicznych oraz zapewnić rejestrowanie faktu przeprowadzenia takiej kontroli.

 

§ 6. Prawo odtwarzania zapisów ma sąd lub prokurator, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki, za zgodą sądu lub prokuratora, także Policja.

 

§ 7. Prawo zapoznawania się z rejestrem przeprowadzonych kontroli rozmów telefonicznych ma sąd, a w postępowaniu przygotowawczym – offentlig anklager.

 

§ 8. (stammer fra 2011-06-11)

 

Art. 237en – Art. 237b(stammer fra 2011-06-11)

 

Art. 238. [Czas trwania]

 

§ 1. Kontrola i utrwalanie rozmów telefonicznych mogą być wprowadzone najwyżej na okres 3 måned, z możliwością przedłużenia, w szczególnie uzasadnionym wypadku, na okres najwyżej dalszych 3 måned.

 

§ 2. Kontrola powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn wymienionych w art. 237 § 1-3, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona.

 

§ 3. Po zakończeniu kontroli sąd zarządza zniszczenie utrwalonych zapisów, jeżeli nie mają znaczenia dla postępowania karnego; zniszczenie utrwalonych zapisów następuje także wówczas, gdy sąd nie zatwierdził postanowienia prokuratora, omhandlet i artikel. 237 § 2.

 

§ 4. (stammer fra 2011-06-11)

 

§ 5. (stammer fra 2011-06-11)

 

Art. 239. [Odroczenie ogłoszenia postanowienia] Ogłoszenie postanowienia o kontroli i utrwalaniu rozmów telefonicznych osobie, której ono dotyczy, może być odroczone na czas niezbędny ze względu na dobro sprawy, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

 

Art. 240. [Zażalenie] ^[149]

Na postanowienie dotyczące kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych przysługuje zażalenie. Person, której dotyczy postanowienie, może w zażaleniu domagać się zbadania zasadności oraz legalności kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd.

 

Art. 241. [Inne środki techniczne] ^[150]

Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do kontroli oraz do utrwalania przy użyciu środków technicznych treści innych rozmów lub przekazów informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.

 

Art. 242. [Rozporządzenie] ^[151]

Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, bestemme, ved forordning, sposób technicznego przygotowania sieci służących do przekazywania informacji, do kontroli rozmów telefonicznych lub innych przekazów informacji dokonywanych z wykorzystaniem tych sieci oraz sposób dokonywania, rejestracji, przechowywania, odtwarzania i niszczenia zapisów z kontrolowanych rozmów telefonicznych oraz treści innych rozmów lub przekazów informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, mając na uwadze konieczność właściwego zabezpieczenia dokonywanych zapisów przed ich utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem.

 

Dzial VI. Środki przymusu

 

Sektion 27. Zatrzymanie

 

Art. 243. [Ujęcie osoby]

 

§ 1. Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, hvis der er en frygt for at skjule denne person, eller du kan ikke bestemme sin identitet.

 

§ 2. En person skal straks genkendt sig selv i hænderne på politiet.

 

Art. 244. [Czynności zatrzymania]

 

§ 1.^[152] Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.

 

§ 1a.^[153] Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.

 

§ 1b.^[154] Policja zatrzymuje osobę podejrzaną, jeśli przestępstwo, nævnt i § 1a, zostało popełnione przy użyciu broni palnej, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu, a zachodzi obawa, że ponownie popełni ona przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.

 

§ 2.^[155] Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym o prawie do skorzystania z pomocy adwokata, oraz wysłuchać go.

 

§ 3. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym należy podać imię, nazwisko i funkcję dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości – jej rysopis oraz dzień, godzinę, miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem, o jakie przestępstwo się ją podejrzewa. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu.

 

§ 4. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie istnienia podstaw, omhandlet i artikel. 258 § 1-3, należy wystąpić do prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie.

 

Art. 245. [Kontakt z adwokatem]

 

§ 1. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny.

 

§ 2. Artikler. 261 § 1 Jeg 3 finder tilsvarende anvendelse, z tym że zawiadomienie następuje na żądanie zatrzymanego.

 

Art. 246. [Zażalenie]

 

§ 1.^[156] Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jego zatrzymania.

 

§ 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje.

 

§ 3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.

 

§ 4.^[157] W wypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości zatrzymania sąd zawiadamia o tym prokuratora i organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania.

 

§ 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie.

 

Art. 247. [Zatrzymanie i doprowadzenie na zarządzenie prokuratora] ^[158]

 

§ 1.^[159] Prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie stawi się ona na wezwanie w celu przeprowadzenia czynności procesowej, w inny bezprawny sposób będzie utrudniała przeprowadzenie tej czynności albo jeżeli zachodzi potrzeba niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego. W tym celu wolno zarządzić przeszukanie. Artikler. 220–222 i 224 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Do zatrzymania, der er nævnt i § 1, stosuje się odpowiednio art. 246.

 

§ 3. Zarządzenia dotyczące zatrzymania i przymusowego doprowadzenia żołnierza w czynnej służbie wojskowej wykonują właściwe organy wojskowe.

 

Art. 248. [Czas trwania]

 

§ 1. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania; należy go także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora.

 

§ 2. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania.

 

§ 3. Ponowne zatrzymanie osoby podejrzanej na podstawie tych samych faktów i dowodów jest niedopuszczalne.

 

Sektion 28. Środki zapobiegawcze

 

Art. 249. [Podstawy i tryb stosowania]

 

§ 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów.

 

§ 3.^[160] Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator stosujący środek przesłuchuje oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju. Należy dopuścić do udziału w przesłuchaniu ustanowionego obrońcę, jeżeli się stawi; zawiadomienie obrońcy o terminie przesłuchania nie jest obowiązkowe, chyba że oskarżony o to wnosi, a nie utrudni to przeprowadzenia czynności. O terminie przesłuchania sąd zawiadamia prokuratora.

 

§ 4. Środki zapobiegawcze mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia wykonania kary. Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania tylko w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności.

 

§ 5.^[161] Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie tego środka zapobiegawczego. Niestawiennictwo obrońcy lub prokuratora należycie zawiadomionych o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.

 

Art. 250. [Zastosowanie tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu.

 

§ 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.

 

§ 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, der er nævnt i § 2, zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu.

 

§ 4. Inne środki zapobiegawcze stosuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator.

 

Art. 251. [Treść postanowienia]

 

§ 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną zastosowania tego środka.

 

§ 2. ^[162] W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać. Obowiązek każdorazowego oznaczenia terminu stosowania tymczasowego aresztowania trwa do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie. W przedmiocie tymczasowego aresztowania po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie orzeka sąd, który wydał to orzeczenie, a w razie przekazania sprawy do drugiej instancji – sąd odwoławczy.

 

§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa oraz przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. W wypadku tymczasowego aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego.

 

Art. 252. [Zażalenie]

 

§ 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych, z wyjątkiem, der er nævnt i § 2.

 

§ 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd rozpoznaje niezwłocznie.

 

Art. 253. [Uchylenie lub zmiana z urzędu]

 

§ 1. Środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.

 

§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora.

 

§ 3. ^[163] Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje.

 

Art. 254. [Wniosek o uchylenie lub zmianę] ^[164]

 

§ 1.^[165] Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga, najpóźniej w ciągu 3 dag, offentlig anklager, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu – domstol, przed którym sprawa się toczy.

 

§ 2.^[166] Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania dotyczącego tego samego oskarżonego.

 

§ 3.^[167] Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów.

 

Art. 255. [Zawieszenie postępowania]

Zawieszenie postępowania nie stoi na przeszkodzie orzekaniu co do środków zapobiegawczych.

 

Art. 256. [Tilsyn]

Nadzór nad prawidłowością zatrzymania i wykonania środków zapobiegawczych sprawuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym – także prokurator.

 

Art. 257. [Wyjątkowość tymczasowego aresztowania; warunkowe tymczasowe aresztowanie]

 

§ 1. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy.

 

§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego.

 

Art. 258. [Szczególne podstawy tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, hvis:

 

1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu,

 

2) zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.

 

§ 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, den øvre grænse er mindst 8 år, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 år, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.

 

§ 3. Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

 

§ 4. Bestemmelserne i § 1-3 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków zapobiegawczych.

 

Art. 259. [Negatywne przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności:

 

1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo,

 

2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny.

 

§ 2. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę łagodniejszą albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia.

 

§ 3.^[168] Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku, chyba że sprawca został ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem.

 

§ 4.^[169] Ograniczenia przewidziane w § 2 Jeg 3 ikke relevant, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub w inny bezprawny sposób utrudnia postępowanie albo nie można ustalić jego tożsamości.

 

Art. 260. [Tymczasowe aresztowanie w zakładzie leczniczym]

Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym.

 

Art. 261. [Pligt til at informere]

 

§ 1. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla oskarżonego; może to być osoba wskazana przez oskarżonego.

 

§ 2. Na wniosek oskarżonego można również zawiadomić inną osobę zamiast lub obok osoby wskazanej w § 1.

 

§ 3.^[170] O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę, szkołę lub uczelnię, w stosunku do żołnierza – jego dowódcę, og i tilfælde, gdy oskarżonym jest przedsiębiorca lub niebędący pracownikiem członek organu zarządzającego przedsiębiorcy, na jego wniosek – zarządzającego przedsiębiorstwem.

 

Art. 262. [Inne obowiązki sądu]

 

§ 1. Sąd stosujący tymczasowe aresztowanie ma obowiązek:

 

1) zawiadomienia o tym sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba zapewnienia opieki nad dziećmi aresztowanego,

 

2) zawiadomienia organu opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba roztoczenia opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą aresztowany się opiekował,

 

3) przedsięwzięcia czynności niezbędnych do ochrony mienia i mieszkania aresztowanego.

 

§ 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach należy powiadomić tymczasowo aresztowanego.

 

Art. 263. [Czas trwania tymczasowego aresztowania] ^[171]

 

§ 1. W postępowaniu przygotowawczym sąd, stosując tymczasowe aresztowanie, oznacza jego termin na okres nie dłuższy niż 3 måned.

 

§ 2. Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sprawy nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w terminie określonym w § 1, na wniosek prokuratora, sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, gdy zachodzi tego potrzeba, może przedłużyć tymczasowe aresztowanie na okres, który łącznie nie może przekroczyć 12 måned.

 

§ 3.^[172] Łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 år.

 

§ 3a.^[173] W przypadku zbiegu tymczasowego aresztowania z wykonywaną karą pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie do okresów, der er nævnt i § 2 Jeg 3, zalicza się okres odbywania przez tymczasowo aresztowanego kary pozbawienia wolności.

 

§ 4.^[174] Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 Jeg 3 może dokonać sąd apelacyjny, w którego okręgu prowadzi się postępowanie na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek właściwego prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora prowadzącego lub nadzorującego śledztwo – jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, czynnościami zmierzającymi do ustalenia lub potwierdzenia tożsamości oskarżonego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, a także celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego.

 

§ 4a. ^[175](ophæves)

 

§ 5.^[176] Na postanowienie sądu apelacyjnego wydane na podstawie § 4 przysługuje zażalenie do sądu apelacyjnego orzekającego w składzie trzech sędziów.

 

§ 6. Z wnioskiem o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania należy wystąpić, z jednoczesnym przesłaniem właściwemu sądowi akt sprawy, senest 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.

 

§ 7.^[177] Jeżeli zachodzi potrzeba stosowania tymczasowego aresztowania po wydaniu pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji, każdorazowe jego przedłużenie może następować na okres nie dłuższy niż 6 måned.

 

Art. 264. [Niezwłoczne zwolnienie; aresztowanie międzyinstancyjne]

 

§ 1. W razie uniewinnienia oskarżonego, umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania, warunkowego zawieszenia wykonania kary, wymierzenia kary pozbawienia wolności odpowiadającej co najwyżej okresowi tymczasowego aresztowania, skazania na karę łagodniejszą niż pozbawienie wolności albo w razie odstąpienia od wymierzenia kary, zarządza się niezwłoczne zwolnienie tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie.

 

§ 2. W razie skazania oskarżonego tymczasowo aresztowanego na karę inną niż wymieniona w § 1, domstol, po wysłuchaniu obecnych stron, wydaje postanowienie co do dalszego stosowania aresztu.

 

§ 3.^[178] Jeżeli umorzenie postępowania następuje z powodu niepoczytalności oskarżonego, można utrzymać tymczasowe aresztowanie do czasu rozpoczęcia wykonywania środka zabezpieczającego.

 

Art. 265. [Sposób liczenia okresu tymczasowego aresztowania]

Okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia zatrzymania.

 

Art. 266. [Poręczenie majątkowe]

 

§ 1. Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy, papierów wartościowych, zastawu lub hipoteki może złożyć oskarżony albo inna osoba.

 

§ 2. Højde, rodzaj i warunki poręczenia majątkowego, a w szczególności termin złożenia przedmiotu poręczenia, należy określić w postanowieniu, mając na względzie sytuację materialną oskarżonego i składającego poręczenie majątkowe, wysokość wyrządzonej szkody oraz charakter popełnionego czynu.

 

Art. 267. [Zawiadamianie poręczyciela]

Osobę składającą poręczenie majątkowe zawiadamia się o każdorazowym wezwaniu oskarżonego do stawiennictwa; do osoby składającej poręczenie majątkowe za oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 138 Jeg 139 § 1.

 

Art. 268. [Orzeczenie przepadku]

 

§ 1. Stanowiące przedmiot poręczenia wartości majątkowe lub zobowiązania ulegają przepadkowi albo ściągnięciu w razie ucieczki lub ukrycia się oskarżonego. W wypadku utrudniania w inny sposób postępowania karnego można orzec przepadek lub ściągnięcie tych wartości.

 

§ 2. O treści § 1 oraz kunst. 269 należy uprzedzić osobę składającą poręczenie majątkowe.

 

Art. 269. [Postępowanie z przedmiotami]

 

§ 1. Ulegające przepadkowi przedmioty poręczenia lub ściągnięte sumy poręczenia majątkowego przekazuje się lub przelewa na rzecz Skarbu Państwa; pokrzywdzony ma wówczas pierwszeństwo zaspokojenia na nich swoich roszczeń wynikających z przestępstwa, jeżeli w inny sposób nie można uzyskać naprawienia szkody.

 

§ 2. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się, a sumę poręczenia zwalnia się, pod tym jednak warunkiem, że w razie prawomocnego skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolno ści następuje to z chwilą rozpoczęcia odbywania przez niego kary. W razie niezgłoszenia się na wezwanie do odbycia kary stosuje się art. 268 § 1.

 

§ 3. Cofnięcie poręczenia majątkowego staje się skuteczne dopiero z chwilą przyjęcia nowego poręczenia majątkowego, zastosowania innego środka zapobiegawczego lub odstąpienia od stosowania tego środka.

 

§ 4. Bestemmelserne i § 2 Jeg 3 nie dotyczą cofnięcia poręczenia majątkowego i zwrotu przedmiotów, jeżeli już zapadło postanowienie o jego przepadku lub o ściągnięciu sumy poręczenia.

 

Art. 270. [Kompetencja sądu]

 

§ 1. O przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia orzeka z urzędu sąd, przed którym postępowanie się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora – sąd właściwy do rozpoznania sprawy.

 

§ 2.^[179] Oskarżony, poręczający i prokurator mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądowym lub złożyć wyjaśnienia na piśmie. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się na posiedzenie, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za potrzebne.

 

§ 3. Na postanowienie określone w § 1 przysługuje zażalenie.

 

Art. 271. [Poręczenie społeczne]

 

§ 1.^[180] Od pracodawcy, u którego oskarżony jest zatrudniony, od kierownictwa szkoły lub uczelni, których oskarżony jest uczniem lub studentem, od zespołu, w którym oskarżony pracuje lub uczy się, albo od organizacji społecznej, której oskarżony jest członkiem, można, na ich wniosek, przyjąć poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania; jeżeli oskarżony jest żołnierzem, można przyjąć poręczenie od zespołu żołnierskiego, zgłoszone za pośrednictwem właściwego dowódcy.

 

§ 2. Do wniosku o przyjęcie poręczenia zespół lub organizacja społeczna dołącza wyciąg z protokołu zawierającego uchwałę o podjęciu się poręczenia.

 

§ 3. We wniosku o przyjęcie poręczenia należy wskazać osobę, która ma wykonywać obowiązki poręczającego; osoba ta składa oświadczenie o przyjęciu tych obowiązków.

 

Art. 272. [Poręczenie osoby godnej zaufania] ^[181]

Bail, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania, można także przyjąć od osoby godnej zaufania. Bestemmelsen i artikel. 275 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 273. [Obowiązki poręczyciela]

 

§ 1. Przy odbieraniu poręczenia zawiadamia się udzielającego poręczenia lub wykonującego obowiązki poręczającego o treści zarzutu stawianego oskarżonemu oraz o obowiązkach wynikających z poręczenia i skutkach ich niedotrzymania.

 

§ 2. Poręczający jest obowiązany niezwłocznie powiadomić sąd lub prokuratora o wiadomych mu poczynaniach oskarżonego, zmierzających do uchylenia się od obowiązku stawienia się na wezwanie lub do utrudniania w inny bezprawny sposób postępowania.

 

Art. 274. [Zaniedbanie obowiązków] ^[182]

Jeżeli mimo poręczenia oskarżony nie stawi się na wezwanie lub w inny bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie, organ stosujący środek zapobiegawczy zawiadomi o tym udzielającego poręczenia, a ponadto może zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która złożyła poręczenie, i organizację społeczną, do której należy, a także statutowy organ nadrzędny nad poręczającą organizacją społeczną, jeżeli zostanie stwierdzone zaniedbanie obowiązków wynikających z poręczenia. Przed zawiadomieniem należy osobę, która złożyła poręczenie, wezwać w celu złożenia wyjaśnień.

 

Art. 275. [Dozór Policji]

 

§ 1. Tytułem środka zapobiegawczego można oddać oskarżonego pod dozór Policji, a oskarżonego żołnierza – pod dozór przełożonego wojskowego.

 

§ 2.^[183] Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami, zakazie przebywania w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach swobody oskarżonego, niezbędnych do wykonywania dozoru.

 

§ 3.^[184] Jeżeli zachodzą przesłanki zastosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej na szkodę osoby najbliższej albo innej osoby zamieszkującej wspólnie ze sprawcą, zamiast tymczasowego aresztowania można zastosować dozór, pod warunkiem że oskarżony w wyznaczonym terminie opuści lokal zajmowany wspólnie z pokrzywdzonym oraz określi miejsce swojego pobytu.

 

§ 4.^[185] Oddany pod dozór Policji ma obowiązek stawiania się we wskazanej jednostce organizacyjnej Policji z dokumentem stwierdzającym tożsamość, wykonywania poleceń mających na celu dokumentowanie przebiegu dozoru oraz udzielania informacji koniecznych dla ustalenia, czy stosuje się on do wymagań nałożonych w postanowieniu sądu lub prokuratora. W celu uzyskania takich informacji można wzywać oskarżonego do stawiennictwa w wyznaczonym terminie.

 

§ 5.^[186] W wypadku niestosowania się przez oddanego pod dozór do wymagań określonych w postanowieniu organ dozorujący niezwłocznie zawiadamia o tym sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie.

 

Art. 275en. [Nakaz opuszczenia przez oskarżonego lokalu mieszkalnego] ^[187]

 

§ 1. Tytułem środka zapobiegawczego można nakazać oskarżonemu o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej opuszczenie lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym środek przewidziany w § 1 stosuje się na wniosek Policji albo z urzędu.

 

§ 3. Jeżeli wobec oskarżonego, zatrzymanego na podstawie art. 244 § 1a lub 1b, zachodzą podstawy do zastosowania środka zapobiegawczego przewidzianego w § 1, Policja niezwłocznie, nie później niż przed upływem 24 godzin od chwili zatrzymania, występuje z wnioskiem do prokuratora o zastosowanie tego środka zapobiegawczego; wniosek powinien być rozpoznany przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania oskarżonego.

 

§ 4. Środek przewidziany w § 1 stosuje się na okres nie dłuższy niż 3 måned. Jeżeli nie ustały przesłanki jego stosowania sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, na wniosek prokuratora, może przedłużyć jego stosowanie na dalsze okresy, nie dłuższe niż 3 måned.

 

§ 5. Wydając postanowienie o nakazie opuszczenia przez oskarżonego lokalu mieszkalnego można, na wniosek oskarżonego, wskazać mu miejsce pobytu w placówkach zapewniających miejsca noclegowe. Placówkami wskazanymi do umieszczenia oskarżonego nie mogą być placówki pobytu ofiar przemocy w rodzinie.

 

Art. 276. [Zawieszenie w czynnościach]

Tytułem środka zapobiegawczego można zawiesić oskarżonego w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakazać powstrzymanie się od określonej działalności lub od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów.

 

Art. 277. [Zakaz opuszczania kraju]

 

§ 1. W razie uzasadnionej obawy ucieczki można zastosować w charakterze środka zapobiegawczego zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju, który może być połączony z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu.

 

§ 2. Do czasu wydania postanowienia w przedmiocie, der er nævnt i § 1, organ prowadzący postępowanie może zatrzymać dokument, jednakże na czas nie dłuższy niż 7 dag. Do odebrania dokumentów stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 25.

 

Sektion 29. Poszukiwanie oskarżonego i list gończy

 

Art. 278. [Zarządzenie poszukiwań] ^[188]

Jeżeli miejsce pobytu oskarżonego lub osoby podejrzanej nie jest znane, zarządza się jego poszukiwanie. Bestemmelsen i artikel. 247 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 279. [List gończy]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony, w stosunku do którego wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, ukrywa się, sąd lub prokurator może wydać postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym.

 

§ 2. Jeżeli postanowienie o tymczasowym aresztowaniu nie było wydane, można postanowienie takie wydać bez względu na to, czy nastąpiło przesłuchanie podejrzanego.

 

Art. 280. [Treść listu gończego]

 

§ 1. W liście gończym podaje się:

 

1) sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie o poszukiwaniu listem gończym,

 

2) dane o osobie, które mogą ułatwić jej poszukiwanie, a przede wszystkim personalia, rysopis, znaki szczególne, miejsce zamieszkania i pracy, z dołączeniem w miarę możliwości fotografii poszukiwanego,

 

3) informację o treści zarzutu postawionego oskarżonemu oraz o postanowieniu o jego tymczasowym aresztowaniu albo o zapadłym wyroku,

 

4) wezwanie każdego, kto zna miejsce pobytu poszukiwanego, do zawiadomienia o tym najbliższej jednostki Policji, prokuratora lub sądu,

 

5) ostrzeżenie o odpowiedzialności karnej za ukrywanie poszukiwanego lub dopomaganie mu w ucieczce.

 

§ 2. W liście gończym można wyznaczyć nagrodę za ujęcie lub przyczynienie się do ujęcia poszukiwanego, a także udzielić zapewnienia o utrzymaniu tajemnicy co do osoby informującej.

 

§ 3. List gończy rozpowszechnia się, zależnie od potrzeby, przez rozesłanie, rozplakatowanie lub opublikowanie, w szczególności za pomocą prasy, radia i telewizji.

 

Sektion 30. List żelazny

 

Art. 281. [Edition] ^[189]

Jeżeli oskarżony przebywający za granicą złoży oświadczenie, że stawi się do sądu lub do prokuratora w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania z wolnej stopy, właściwy miejscowo sąd okręgowy może wydać oskarżonemu list żelazny.

 

Art. 282. [Ansvar]

 

§ 1. List żelazny zapewnia oskarżonemu pozostawanie na wolności aż do prawomocnego ukończenia postępowania, jeżeli oskarżony:

 

1) będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym – także na wezwanie prokuratora,

 

2) nie będzie się wydalał bez pozwolenia sądu z obranego miejsca pobytu w kraju,

 

3) nie będzie nakłaniał do fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób starał się utrudniać postępowanie karne.

 

§ 2.^[190] W razie nie usprawiedliwionego niestawienia się oskarżonego na wezwanie lub naruszenia innych warunków wymienionych w § 1, właściwy miejscowo sąd okręgowy orzeka o odwołaniu listu żelaznego.

 

Art. 283. [Poręczenie majątkowe]

 

§ 1. Wydanie listu żelaznego można uzależnić od złożenia poręczenia majątkowego.

 

§ 2. W razie odwołania listu żelaznego z powodu naruszenia warunków wymienionych w art. 282 § 1, wartości majątkowe udzielone z tytułu poręczenia ulegają przepadkowi lub ściągnięciu; orzeka o tym sąd wymieniony w art. 282 § 2.

 

Art. 284. [Zażalenie na postanowienie o odwołaniu listu żelaznego]

 

§ 1. ^[191](ophæves)

 

§ 2. Na postanowienia sądu wydane w trybie art. 282 § 2 I Kunst. 283 § 2 przysługuje zażalenie.

 

Sektion 31. Kary porządkowe

 

Art. 285. [Kara pieniężna; przymusowe doprowadzenie]

 

§ 1.^[192] Na świadka, ekspert, tłumacza lub specjalistę, który bez należytego usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 10 000 guld.

 

§ 1a.^[193] Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio do obrońcy lub pełnomocnika, w wypadkach szczególnych ze względu na ich wpływ na przebieg czynności; w postępowaniu przygotowawczym karę pieniężną, na wniosek prokuratora, nakłada sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 2.^[194] I de tilfælde, der er nævnt i § 1 można ponadto zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie świadka. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie biegłego, tłumacza i specjalisty stosuje się tylko wyjątkowo. W stosunku do żołnierza stosuje się art. 247 § 3.

 

Art. 286. [Uchylenie kary pieniężnej]

Karę pieniężną należy uchylić, jeżeli ukarany dostatecznie usprawiedliwi swe niestawiennictwo lub samowolne oddalenie się. Usprawiedliwienie może nastąpić w ciągu tygodnia od daty doręczenia postanowienia wymierzającego karę pieniężną.

 

Art. 287. [Niewypełnienie innych obowiązków; aresztowanie]

 

§ 1.^[195] Bestemmelsen i artikel. 285 § 1 finder tilsvarende anvendelse på en person,, która bezpodstawnie uchyla się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu, dopełnienia obowiązków poręczyciela albo spełnienia innego ciążącego na niej obowiązku w toku postępowania, jak również do przedstawiciela lub kierownika instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej obowiązanej udzielić pomocy organowi prowadzącemu postępowanie karne, która bezpodstawnie nie udziela pomocy w wyznaczonym terminie.

 

§ 2. W razie uporczywego uchylania się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty oraz wydania przedmiotu można zastosować, niezależnie od kary pieniężnej, aresztowanie na czas nie przekraczający 30 dag.

 

§ 3. Aresztowanie należy uchylić, jeżeli osoba aresztowana spełni obowiązek albo postępowanie przygotowawcze lub postępowanie w danej instancji ukończono.

 

§ 4. Bestemmelserne i § 1 Jeg 2 nie stosuje się do stron, ich obrońców i pełnomocników, a w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy – także do osób, które mogą się uchylić od złożenia zeznań.

 

Art. 288. [Żołnierze]

 

§ 1. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie obowiązkom określonym w art. 285 § 1 I Kunst. 287 sąd lub prokurator występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się choćby za uchybienie, którego dopuścił się żołnierz przed wstąpieniem do wojska, była mu poprzednio wymierzona kara porządkowa, lecz nie została do tego czasu wykonana.

 

Art. 289. [Obciążenie kosztami]

 

§ 1.^[196] Person, w tym obrońcę, pełnomocnika lub oskarżyciela publicznego, która przez niewykonanie obowiązków wymienionych w art. 285 § 1 i 1a lub art. 287 § 1 spowodowała dodatkowe koszty postępowania, można obciążyć tymi kosztami; dopuszczalne jest obciążenie kosztami kilku osób solidarnie. Żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową oraz pełniącego służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie obciąża się tymi kosztami.

 

§ 2. W razie uchylenia kary porządkowej ustaje również obowiązek pokrycia kosztów postępowania.

 

Art. 290. [Kompetencje i zażalenia]

 

§ 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator. Aresztowanie, omhandlet i artikel. 287 § 2, w postępowaniu przygotowawczym stosuje na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 2.^[197] Na postanowienia i zarządzenia przewidziane w niniejszym rozdziale przysługuje zażalenie; na zarządzenie prokuratora, omhandlet i artikel. 285 § 2, zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 3. Złożenie zażalenia wstrzymuje wykonanie postanowienia o aresztowaniu.

 

Sektion 32. Zabezpieczenie majątkowe

 

Art. 291. [Base]

 

§ 1.^[198] W razie popełnienia przestępstwa, za które można orzec grzywnę, fortabelse, nawiązkę lub świadczenie pieniężne albo nałożyć obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie wykonania orzeczenia na mieniu oskarżonego.

 

§ 2. W razie popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu lub wyrządzenia przestępstwem szkody w mieniu, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie roszczeń o naprawienie szkody.

 

Art. 292. [Sådan gør du]

 

§ 1. Zabezpieczenie następuje w sposób wskazany w Kodeksie postępowania cywilnego.

 

§ 2.^[199] Zabezpieczenie grożącego przepadku następuje przez zajęcie ruchomości, wierzytelności i innych praw majątkowych oraz przez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości. Zakaz ten podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, a w jej braku, w zbiorze złożonych dokumentów. W miarę potrzeby może być ustanowiony zarząd nieruchomości lub przedsiębiorstwa oskarżonego.

 

Art. 293. [Postanowienie; zażalenie]

 

§ 1. Postanowienie o zabezpieczeniu wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator. W postanowieniu określa się zakres i sposób zabezpieczenia.

 

§ 2.^[200] Na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

Art. 294. [Upadek zabezpieczenia]

 

§ 1.^[201] Zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone: bøde, fortabelse, eksemplarisk, świadczenie pieniężne lub nie zostanie nałożony obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę ani nie zostaną zasądzone roszczenia o naprawienie szkody, a powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

 

§ 2. W razie wytoczenia powództwa w terminie wskazanym w § 1 zabezpieczenie pozostaje w mocy, jeżeli w postępowaniu cywilnym sąd nie orzeknie inaczej.

 

Art. 295. [Tymczasowe zajęcie]

 

§ 1.^[202] W razie popełnienia przestępstwa, omhandlet i artikel. 291, Policja może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia.

 

§ 2. Artikler. 217-235 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3. Tymczasowe zajęcie nie może dotyczyć przedmiotów, które nie podlegają egzekucji.

 

§ 4.^[203] Tymczasowe zajęcie upada, jeżeli w ciągu 7 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.

 

Art. 296. ^[204]

(ophæves)

 

Dział VII. Postępowanie przygotowawcze

 

Sektion 33. Almindelige bestemmelser

 

Art. 297. [Zadania postępowania przygotowawczego]

 

§ 1.^[205] Celem postępowania przygotowawczego jest:

 

1) etablering, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo,

 

2) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,

 

3) zebranie danych stosownie do art. 213 Jeg 214,

 

4) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody,

 

5) zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

 

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym należy dążyć także do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały popełnieniu czynu.

 

Art. 298. [Organy właściwe]

 

§ 1.^[206] Postępowanie przygotowawcze prowadzi lub nadzoruje prokurator, a w zakresie przewidzianym w ustawie prowadzi je Policja. W wypadkach przewidzianych w ustawie uprawnienia Policji przysługują innym organom.

 

§ 2. Określone w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym przeprowadza sąd.

 

Art. 299. [Strony postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. W postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony i podejrzany są stronami.

 

§ 2. W wypadkach wskazanych w ustawie określone uprawnienia przysługują również osobom nie będącym stronami.

 

§ 3. W czynnościach sądowych w postępowaniu przygotowawczym prokuratorowi przysługują prawa strony.

 

Art. 300. [Pouczenie podejrzanego] ^[207]

Przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć podejrzanego o jego uprawnieniach: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do składania wniosków o dokonanie czynności śledztwa lub dochodzenia, do korzystania z pomocy obrońcy, do końcowego zaznajomienia z materiałami postępowania, jak również o uprawnieniu określonym w art. 301 oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138 Jeg 139. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie; podejrzany otrzymanie pouczenia potwierdza podpisem.

 

Art. 301. [Przesłuchanie z udziałem obrońcy]

Na żądanie podejrzanego należy przesłuchać go z udziałem ustanowionego obrońcy. Niestawiennictwo obrońcy nie tamuje przesłuchania.

 

Art. 302. [Zażalenie w postępowaniu przygotowawczym]

 

§ 1. Osobom nie będącym stronami przysługuje zażalenie na postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.

 

§ 2. Stronom oraz osobom nie będącym stronami służy zażalenie na czynności inne niż postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.

 

§ 3.^[208] Zażalenie na postanowienia i zarządzenia oraz na inne czynności prokuratora w postępowaniu przygotowawczym, o których mowa odpowiednio w § 1 Jeg 2, rozpoznaje prokurator bezpośrednio przełożony.

 

Sektion 34. Wszczęcie śledztwa^[209]

 

Art. 303. [Postanowienie o wszczęciu] ^[210]

Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, wydaje się z urzędu lub na skutek zawiadomienia o przestępstwie postanowienie o wszczęciu śledztwa, w którym określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną.

 

Art. 304. [Zawiadomienie o przestępstwie]

 

§ 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Bestemmelsen i artikel. 191 § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

 

§ 3.^[211] Zawiadomienie o przestępstwie, co do którego prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe, lub własne dane świadczące o popełnieniu takiego przestępstwa Policja przekazuje wraz z zebranymi materiałami niezwłocznie prokuratorowi.

 

Art. 304en. [Wspólny protokół] ^[212]

Sporządza się wspólny protokół z przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej; w protokole tym można również zamieścić wniosek o ściganie.

 

Art. 305. [Reakcja na zawiadomienie]

 

§ 1.^[213] Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie organ powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego obowiązany jest wydać postanowienie o wszczęciu bądź o odmowie wszczęcia śledztwa.

 

§ 2.^[214] (ophæves)

 

§ 3.^[215] Postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje prokurator. Postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu śledztwa wydaje prokurator albo Policja; postanowienie wydane przez Policję zatwierdza prokurator.

 

§ 4.^[216] O wszczęciu, odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa zawiadamia się osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, oraz ujawnionego pokrzywdzonego, a o umorzeniu także podejrzanego – z pouczeniem o przysługujących im uprawnieniach.

 

Art. 306. [Zażalenie]

 

§ 1.^[217] Pokrzywdzonemu oraz instytucji wymienionej w art. 305 § 4 przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa, a stronom – na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.

 

§ 2. ^[218](ophæves)

 

§ 3.^[219] Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.

 

Art. 307. [Czynności sprawdzające]

 

§ 1.^[220] Jeżeli zachodzi potrzeba, można zażądać uzupełnienia w wyznaczonym terminie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie lub dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym wypadku postanowienie o wszczęciu śledztwa albo o odmowie wszczęcia należy wydać najpóźniej w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia.

 

§ 2. W postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie lub wniosku o ściganie oraz czynności określonej w § 3.

 

§ 3. Uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie może nastąpić również przez przesłuchanie w charakterze świadka osoby zawiadamiającej.

 

§ 4.^[221] (ophæves)

 

§ 5.^[222] Bestemmelsen i § 2 stosuje się odpowiednio w wypadku podejmowania przez organy ścigania przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa sprawdzenia własnych informacji, nasuwających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo.

 

Art. 308. [Dochodzenie w niezbędnym zakresie] ^[223]

 

§ 1. W granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, prokurator albo Policja może w każdej sprawie, w wypadkach niecierpiących zwłoki, jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, przeprowadzić w niezbędnym zakresie czynności procesowe, a zwłaszcza dokonać oględzin, w razie potrzeby z udziałem biegłego, przeszukania lub czynności wymienionych w art. 74 § 2 Item 1 w stosunku do osoby podejrzanej, a także przedsięwziąć wobec niej inne niezbędne czynności, nie wyłączając pobrania krwi, włosów i wydzielin organizmu. Po dokonaniu tych czynności, Sager, w których prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe, prowadzący postępowanie przekazuje sprawę niezwłocznie prokuratorowi.

 

§ 2. W wypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przestępstwa, można w toku czynności wymienionych w § 1 przesłuchać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa w charakterze podejrzanego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia. Przesłuchanie rozpoczyna się od informacji o treści zarzutu.

 

§ 3. W wypadku przewidzianym w § 2, Sager, w których prowadzenie śledztwa jest obowiązkowe, najpóźniej w ciągu 5 dni od dnia przesłuchania wydaje się postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo, w razie braku warunków do jego sporządzenia, umarza się postępowanie w stosunku do osoby przesłuchanej.

 

§ 4.^[224] I sager, w których obowiązkowe jest prowadzenie śledztwa, postanowienie przewidziane w § 3 wydaje prokurator.

 

§ 5. Aktiviteter, der er nævnt i § 1 Jeg 2, mogą być dokonywane tylko w ciągu 5 dni od dnia pierwszej czynności.

 

§ 6. I de tilfælde, der er nævnt i § 1 Jeg 2 czas trwania śledztwa lub dochodzenia liczy się od dnia pierwszej czynności.

 

Sektion 35. Przebieg śledztwa^[225]

 

Art. 309. [Przedmiot śledztwa] ^[226]

Śledztwo prowadzi się w sprawach:

 

1) w których rozpoznanie w pierwszej instancji należy do właściwości sądu okręgowego,

 

2) o występki – gdy osobą podejrzaną jest sędzia, offentlig anklager, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Celnej lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego,

 

3) o występki – gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez tych funkcjonariuszy w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

 

4) o występki, w których nie prowadzi się dochodzenia,

 

5) o występki, w których prowadzi się dochodzenie, jeżeli prokurator tak postanowi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy.

 

Art. 310. [Termin ukończenia śledztwa]

 

§ 1. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu 3 måned.

 

§ 2.^[227] W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony na dalszy czas oznaczony przez prokuratora nadzorującego śledztwo lub prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora, który prowadzi śledztwo, nie dłuższy jednak niż rok. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator nadrzędny nad prokuratorem nadzorującym lub prowadzącym śledztwo może przedłużyć jego okres na dalszy czas oznaczony.

 

Art. 311. [Organy prowadzące] ^[228]

 

§ 1. Śledztwo prowadzi prokurator.

 

§ 2. Prokurator może powierzyć Policji przeprowadzenie śledztwa w całości lub w określonym zakresie albo dokonanie poszczególnych czynności śledztwa; w wypadkach określonych w art. 309 Item 2 Jeg 3 można powierzyć Policji jedynie dokonanie poszczególnych czynności śledztwa.

 

§ 3. Powierzenie przewidziane w § 2 nie może obejmować czynności związanych z przedstawieniem zarzutów, zmianą lub uzupełnieniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz zamknięciem śledztwa; może jednak mieć zastosowanie art. 308 § 2.

 

§ 4. W sytuacji, der er nævnt i § 2, Policja może dokonać innych czynności, jeżeli wyłoni się taka potrzeba.

 

§ 5. Prokurator może zastrzec do osobistego wykonania jakąkolwiek czynność śledztwa, a w szczególności czynności wymagające postanowienia.

 

Art. 312. [Inne organy] ^[229]

Uprawnienia Policji przysługują także:

 

1) organom Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służby Celnej oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, w zakresie ich właściwości,

 

2) innym organom przewidzianym w przepisach szczególnych.

 

Art. 313. [Przedstawienie zarzutów]

 

§ 1.^[230] Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia śledztwa lub zebrane w jego toku uzasadniają dostatecznie podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, sporządza się postanowienie o przedstawieniu zarzutów, ogłasza je niezwłocznie podejrzanemu i przesłuchuje się go, chyba że ogłoszenie postanowienia lub przesłuchanie podejrzanego nie jest możliwe z powodu jego ukrywania się lub nieobecności w kraju.

 

§ 2. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawiera wskazanie podejrzanego, dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej.

 

§ 3.^[231] Podejrzany może do czasu zawiadomienia go o terminie zaznajomienia z materiałami śledztwa żądać podania mu ustnie podstaw zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia na piśmie, o czym należy go pouczyć. Uzasadnienie doręcza się podejrzanemu i ustanowionemu obrońcy w terminie 14 dag.

 

§ 4. W uzasadnieniu należy w szczególności wskazać, jakie fakty i dowody zostały przyjęte za podstawę zarzutów.

 

Art. 314. [Rozszerzenie i zmiana zarzutów] ^[232]

Jeżeli w toku śledztwa okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o przedstawieniu zarzutów albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci lub też, że czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, wydaje się niezwłocznie nowe postanowienie, ogłasza się je podejrzanemu oraz przesłuchuje się go. Bestemmelsen i artikel. 313 § 3 Jeg 4 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 315. [Wnioski dowodowe]

 

§ 1.^[233] Podejrzany i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik mogą składać wnioski o dokonanie czynności śledztwa.

 

§ 2. Stronie, która złożyła wniosek, oraz jej obrońcy lub pełnomocnikowi nie można odmówić wzięcia udziału w czynności, jeżeli tego żądają. Bestemmelsen i artikel. 318 zdanie drugie stosuje się.

 

Art. 316. [Czynności niepowtarzalne]

 

§ 1.^[234] Jeżeli czynności śledztwa nie będzie można powtórzyć na rozprawie, należy podejrzanego, pokrzywdzonego i ich przedstawicieli ustawowych, a obrońcę i pełnomocnika, jeżeli są już w sprawie ustanowieni, dopuścić do udziału w czynności, chyba że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub zniekształcenia dowodu w razie zwłoki.

 

§ 2. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się wtedy, gdy zwłoka grozi utratą lub zniekształceniem dowodu.

 

§ 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że świadka nie będzie można przesłuchać na rozprawie, strona lub prokurator albo inny organ prowadzący postępowanie mogą zwrócić się do sądu z żądaniem przesłuchania go przez sąd.

 

Art. 317. [Udział w innych czynnościach]

 

§ 1.^[235] Sider, a obrońcę lub pełnomocnika, gdy są już w sprawie ustanowieni, należy także na żądanie dopuścić do udziału w innych czynnościach śledztwa.

 

§ 2.^[236] W szczególnie uzasadnionym wypadku prokurator może postanowieniem odmówić dopuszczenia do udziału w czynności ze względu na ważny interes śledztwa albo odmówić sprowadzenia oskarżonego pozbawionego wolności, gdy spowodowałoby to poważne trudności.

 

Art. 318. [Opinia biegłego]

Gdy dopuszczono dowód z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli złożona została na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, gdy spowodowałoby to poważne trudności.

 

Art. 319. ^[237]

(ophæves)

 

Art. 320. ^[238]

(ophæves)

 

Sektion 36. Zamknięcie śledztwa^[239]

 

Art. 321. [Zaznajomienie z materiałami śledztwa; zamknięcie śledztwa]

 

§ 1.^[240] Jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia śledztwa, na wniosek podejrzanego lub jego obrońcy o końcowe zaznajomienie z materiałami postępowania, prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę o terminie końcowego zaznajomienia, pouczając ich o prawie uprzedniego przejrzenia akt w terminie odpowiednim do wagi lub zawiłości sprawy, określonym przez organ procesowy.

 

§ 2. Termin zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim podejrzanemu i jego obrońcy upłynęło co najmniej 7 dag.

 

§ 3.^[241] W czynnościach zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania ma prawo uczestniczyć obrońca.

 

§ 4.^[242] Nie usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego lub jego obrońcy nie tamuje dalszego postępowania.

 

§ 5.^[243] Inden for 3 dni od daty zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania strony mogą składać wnioski o uzupełnienie śledztwa. Bestemmelsen i artikel. 315 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 6.^[244] Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia śledztwa, wydaje się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści zawiadamia się podejrzanego oraz jego obrońcę.

 

Art. 322. [Umorzenie śledztwa]

 

§ 1.^[245] Jeżeli postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, a nie zachodzą warunki określone w art. 324, umarza się śledztwo bez konieczności uprzedniego zaznajomienia z materiałami postępowania i jego zamknięcia.

 

§ 2.^[246] Postanowienie o umorzeniu śledztwa powinno zawierać, oprócz danych wymienionych w art. 94, dokładne określenie czynu i jego kwalifikacji prawnej oraz wskazanie przyczyn umorzenia.

 

§ 3. Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów albo przesłuchaniu osoby w charakterze podejrzanego, postanowienie o umorzeniu powinno zawierać także imię i nazwisko podejrzanego oraz w razie potrzeby inne dane o jego osobie.

 

Art. 323. [Dowody rzeczowe]

 

§ 1.^[247] W razie umorzenia śledztwa prokurator wydaje postanowienie co do dowodów rzeczowych stosownie do przepisów art. 230-233.

 

§ 2. Na postanowienie, der er nævnt i § 1, przysługuje zażalenie podejrzanemu, pokrzywdzonemu i osobie, od której przedmioty te odebrano lub która zgłosiła do nich roszczenie.

 

§ 3.^[248] Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu śledztwa prokurator, w razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 I Kunst. 100 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 1 Jeg 2 oraz kunst. 47 § 4 Kodeksu karnego skarbowego, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku tytułem środka zabezpieczającego. Z takim wnioskiem prokurator może wystąpić również w wypadku umorzenia postępowania wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, o ile przepis przewiduje orzeczenie przepadku.

 

Art. 324. [Wniosek o wznowienie śledztwa i zastosowanie środków zabezpieczających] ^[249]

 

§ 1. Jeżeli zostanie ustalone, że podejrzany dopuścił się czynu w stanie niepoczytalności, a istnieją podstawy do zastosowania środków zabezpieczających, prokurator po zamknięciu śledztwa kieruje sprawę do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających. Bestemmelsen i artikel. 321 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Jeżeli sąd nie znajduje podstaw do uwzględnienia wniosku, der er nævnt i § 1, przekazuje sprawę prokuratorowi do dalszego prowadzenia.

 

§ 3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

 

Art. 325. [Zawieszenie śledztwa] ^[250]

Postanowienie o zawieszeniu śledztwa, jeżeli nie zostało wydane przez prokuratora, wymaga jego pisemnego zatwierdzenia.

 

Rozdział 36a. Undersøgelse^[251]

 

Art. 325en. [Odpowiednie stosowanie przepisów o śledztwie] ^[252]

 

§ 1. Dochodzenie prowadzi Policja lub organy, omhandlet i artikel. 312, chyba że prowadzi je prokurator.

 

§ 2. Przepisy dotyczące śledztwa stosuje się odpowiednio do dochodzenia, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

Art. 325b. [Zakres spraw objętych dochodzeniem]

 

§ 1. ^[253] Dochodzenie prowadzi się w sprawach o przestępstwa należące do właściwości sądu rejonowego:

 

1) zagrożone karą nieprzekraczającą 5 års fængsel, z tym że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 100 000 zł,

 

2) przewidziane w art. 159 Jeg 262 § 2 Kodeksu karnego,

 

3) przewidziane w art. 279 § 1, kunst. 286 § 1 Jeg 2 og artikel. 289 § 2 Kodeksu karnego, jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 100 000 zł.

 

§ 2.^[254] Spośród spraw o przestępstwa wymienione w § 1 Item 1 nie prowadzi się dochodzenia w sprawach o przestępstwa określone w Kodeksie karnym w art. 155, kunst. 156 § 2, kunst. 157a § 1, kunst. 164 § 2, kunst. 165 § 2, kunst. 168, kunst. 174 § 2, kunst. 175, 181-184, 186, 201, kunst. 231 § 1 Jeg 3, kunst. 233 § 1 Jeg 4, kunst. 240 § 1, kunst. 250a § 1-3, kunst. 265 § 3 oraz w rozdziale XXXVI i XXXVII.

 

Art. 325c. [Negatywne przesłanki dochodzenia] ^[255]

Dochodzenia nie prowadzi się:

 

1) w stosunku do oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie, medmindre:

en) zastosowano zatrzymanie,

 

b) sprawcę ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem tymczasowo aresztowano,

 

 

2) jeżeli oskarżony jest nieletni, głuchy, niemy, niewidomy lub gdy biegli lekarze psychiatrzy powołani do wydania opinii w sprawie stwierdzą, że poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu lub w czasie postępowania jest wyłączona albo w znacznym stopniu ograniczona.

 

Art. 325d. [Autorisation]

Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z właściwymi ministrami, bestemme, ved forordning, organy uprawnione obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom, mając na uwadze określony przez ustawę zakres kompetencji tych organów.

 

Art. 325og. [Postanowienia w dochodzeniu]

 

§ 1. Postanowienia o wszczęciu dochodzenia, odmowie wszczęcia dochodzenia, umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, umorzeniu dochodzenia oraz o jego zawieszeniu wydaje prowadzący postępowanie. Mogą one zostać zamieszczone w protokole, omhandlet i artikel. 304en, i nie wymagają uzasadnienia.

 

§ 2.^[256] Postanowienia, der er nævnt i § 1, z wyjątkiem postanowienia o wszczęciu dochodzenia oraz umorzeniu i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, zatwierdza prokurator. Prokurator stosuje art. 323; nie dotyczy to sprawy, którą po umorzeniu wpisano do rejestru przestępstw.

 

§ 3.^[257] Nie jest wymagane powiadomienie prokuratora o wszczęciu dochodzenia.

 

§ 4.^[258] Zażalenie na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw wnosi się do prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru nad dochodzeniem. Jeżeli prokurator nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu.

 

Art. 325f. [Postępowanie rejestrowe]

 

§ 1. Jeżeli dane uzyskane w toku czynności, omhandlet i artikel. 308 § 1, lub prowadzonego przez okres co najmniej 5 dni dochodzenia nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności procesowych, można wydać postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw.

 

§ 2. Po wydaniu postanowienia, der er nævnt i § 1, Policja, na podstawie odrębnych przepisów, prowadzi czynności w celu wykrycia sprawcy i uzyskania dowodów.

 

§ 3. Jeżeli zostaną ujawnione dane pozwalające na wykrycie sprawcy, Policja wydaje postanowienie o podjęciu na nowo dochodzenia. Bestemmelsen i artikel. 305 § 4 finder tilsvarende anvendelse; przepisów art. 305 § 3 zdanie pierwsze oraz art. 327 § 1 ikke relevant.

 

§ 4. Na postanowienie, der er nævnt i § 1, przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych.

 

Art. 325g. [Przesłuchanie podejrzanego]

 

§ 1.^[259] Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest tymczasowo aresztowany.

 

§ 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego.

 

§ 3. Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy.

 

Art. 325h. [Ograniczenie dochodzenia]

Dochodzenie można ograniczyć do ustalenia, czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Należy jednak dokonać czynności przewidzianych w art. 321 § 1-5 og artikel. 325g § 2, przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić i utrwalić w protokołach czynności, których nie będzie można powtórzyć. Utrwalenie innych czynności dowodowych następuje w formie protokołu ograniczonego do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących udział w czynności; levering af kunst. 148 § 2 zdanie pierwsze nie stosuje się.

 

Art. 325Jeg. [Termin zakończenia dochodzenia; inne zagadnienia]

 

§ 1.^[260] Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu 2 måned. Prokurator może przedłużyć ten okres do 3 måned, a w wypadkach szczególnie uzasadnionych – na dalszy czas oznaczony.

 

§ 2. Organ prowadzący dochodzenie ma uprawnienia prokuratora, omhandlet i artikel. 23en.

 

§ 3. Uprawnienia prokuratora określone w art. 335 § 1, kunst. 336 Jeg 387 § 2 przysługują także organom, omhandlet i artikel. 325d.

 

Sektion 37. Nadzór prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym

 

Art. 326. [Zakres nadzoru]

 

§ 1.^[261] Prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem przygotowawczym w zakresie, w jakim go sam nie prowadzi; prokurator może także objąć nadzorem postępowanie, omhandlet i artikel. 307.

 

§ 2. Prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem całego nadzorowanego przez siebie postępowania.

 

§ 3. Z tytułu sprawowanego nadzoru prokurator może w szczególności:

 

1) zaznajamiać się z zamierzeniami prowadzącego postępowanie, wskazywać kierunki postępowania oraz wydawać co do tego zarządzenia,

 

2) żądać przedstawienia sobie materiałów zbieranych w toku postępowania,

 

3) uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie, osobiście je przeprowadzać albo przejąć sprawę do swego prowadzenia,

 

4) wydawać postanowienia, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie.

 

§ 4. W razie niewykonania przez organ nie będący prokuratorem postanowienia, zarządzenia lub polecenia wydanego przez prokuratora sprawującego nadzór, na jego żądanie przełożony funkcjonariusza wszczyna postępowanie służbowe; o wyniku postępowania informuje się prokuratora.

 

Art. 327. [Podjęcie i wznowienie postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. Umorzone postępowanie przygotowawcze może być w każdym czasie podjęte na nowo na mocy postanowienia prokuratora, jeżeli nie będzie się toczyć przeciw osobie, która w poprzednim postępowaniu występowała w charakterze podejrzanego. Przepis ten stosuje się odpowiednio w sprawie, w której odmówiono wszczęcia śledztwa lub dochodzenia.

 

§ 2.^[262] Prawomocnie umorzone postępowanie przygotowawcze wznawia się przeciwko osobie, która występowała w charakterze podejrzanego, na mocy postanowienia prokuratora nadrzędnego nad tym, który wydał lub zatwierdził postanowienie o umorzeniu, kun, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane w poprzednim postępowaniu albo gdy zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 3. Przewidziane w ustawie ograniczenia okresu tymczasowego aresztowania stosuje się wówczas do łącznego czasu trwania tego środka.

 

§ 3. Przed wydaniem postanowienia o podjęciu lub wznowieniu, prokurator może przedsięwziąć osobiście lub zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia.

 

§ 4. Po wniesieniu aktu oskarżenia sąd umarza postępowanie, jeżeli stwierdzi, że postępowanie przygotowawcze wznowiono mimo braku podstaw.

 

Art. 328. [Nadzwyczajne uchylenie prawomocnego postanowienia o wznowieniu postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. Prokurator Generalny może uchylić prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego w stosunku do osoby, która występowała w charakterze podejrzanego, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było niezasadne. Dette er ikke tilfældet, w którym sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu.

 

§ 2. Po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu, Prokurator Generalny może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego uzasadnienie jedynie na korzyść podejrzanego.

 

Sektion 38. Czynności sądowe w postępowaniu przygotowawczym

 

Art. 329. [Właściwość i skład sądu]

 

§ 1. Przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, medmindre loven bestemmer andet.

 

§ 2. Sąd dokonuje czynności jednoosobowo także wtedy, gdy rozpoznaje zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

Art. 330. [Akt oskarżenia pokrzywdzonego]

 

§ 1. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące.

 

§ 2.^[263] Jeżeli prokurator nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. W takim wypadku pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1, może wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 – o czym należy go pouczyć.

 

§ 3. W razie wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia prezes sądu przesyła jego odpis prokuratorowi, wzywając go do nadesłania w terminie 14 dni akt postępowania przygotowawczego.

 

Sektion 39. Akt oskarżenia

 

Art. 331. [Sposoby zakończenia postępowania przygotowawczego; terminy] ^[264]

 

§ 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa albo od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu, prokurator sporządza akt oskarżenia lub zatwierdza akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu i wnosi go do sądu albo sam wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu albo o uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia.

 

§ 2. Organ, omhandlet i artikel. 325d, może wnieść akt oskarżenia bezpośrednio do sądu, chyba że prokurator postanowi inaczej.

 

§ 3. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, termin wymieniony w § 1 er 7 dag.

 

§ 4. I tilfælde af, w której wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, akt oskarżenia należy wnieść nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.

 

Art. 332. [Treść aktu oskarżenia]

 

§ 1. ^[265] Akt oskarżenia powinien zawierać:

 

1) imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego,

 

2) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody,

 

3) indikation, że czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64 Kodeksu karnego albo w art. 37 § 1 Item 4 Kodeksu karnego skarbowego,

 

4) wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada,

 

5) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu postępowania,

 

6) uzasadnienie oskarżenia.

 

§ 2. W uzasadnieniu należy przytoczyć fakty i dowody, na których oskarżenie się opiera, a w miarę potrzeby wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie.

 

§ 3.^[266] Akt oskarżenia sporządzony przez Policję lub organ, omhandlet i artikel. 325d, może nie zawierać uzasadnienia.

 

Art. 333. [Treść aktu oskarżenia; załączniki i wnioski prokuratora]

 

§ 1. Akt oskarżenia powinien także zawierać:

 

1) listę osób, których wezwania oskarżyciel żąda,

 

2) wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej domaga się oskarżyciel.

 

§ 2. Prokurator może wnieść o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie zeznań świadków przebywających za granicą lub mających stwierdzić okoliczności, którym oskarżony w wyjaśnieniach swych nie zaprzeczył, a okoliczności te nie są tak doniosłe, aby konieczne było bezpośrednie przesłuchanie świadków na rozprawie. Nie dotyczy to osób wymienionych w art. 182.

 

§ 3. Do aktu oskarżenia dołącza się, do wiadomości sądu, listę ujawnionych osób pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, a także adresy osób, der er nævnt i § 1 Item 1.

 

§ 4. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o zobowiązanie podmiotu określonego w art. 52 Kodeksu karnego do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa uzyskanej korzyści majątkowej oraz zawiadomienie tego podmiotu o terminie rozprawy; wniosek powinien zawierać uzasadnienie.

 

Art. 334. [Przesłanie akt; zawiadomienie o przesłaniu aktu oskarżenia]

 

§ 1. Z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania przygotowawczego wraz z załącznikami, a także po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego oskarżonego.

 

§ 2.^[267] O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oraz o treści przepisów art. 335 Jeg 387 oskarżyciel publiczny zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego, a także osobę lub instytucję, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Pokrzywdzonego należy pouczyć o uprawnieniach związanych z dochodzeniem roszczeń majątkowych oraz o treści przepisu art. 49en, a w razie potrzeby także o prawie do złożenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

 

Art. 335. [Wniosek o skazanie bez rozprawy] ^[268]

 

§ 1. Prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte.

 

§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, der er nævnt i § 1, a w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości, dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie przeprowadzać; przeprowadza się jednak czynności, co do których zachodzi niebezpieczeństwo, że nie będzie można ich przeprowadzić na rozprawie.

 

§ 3. Uzasadnienie aktu oskarżenia można ograniczyć do wskazania okoliczności, der er nævnt i § 1.

 

Art. 336. [Wniosek o warunkowe umorzenie postępowania]

 

§ 1. Jeżeli spełnione są przesłanki uzasadniające warunkowe umorzenie postępowania, prokurator może zamiast aktu oskarżenia sporządzić i skierować do sądu wniosek o takie umorzenie.

 

§ 2. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy art. 332 § 1 Item 1, 2, 4 Jeg 5. Uzasadnienie wniosku można ograniczyć do wskazania dowodów świadczących o tym, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a nadto okoliczności przemawiających za warunkowym umorzeniem.

 

§ 3. Prokurator może wskazać proponowany okres próby, obowiązki, które należy nałożyć na oskarżonego i, stosownie do okoliczności, wnioski co do dozoru.

 

§ 4.^[269] Do wniosku dołącza się, do wiadomości sądu, listę ujawnionych osób pokrzywdzonych z podaniem ich adresów. Bestemmelsen i artikel. 334 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 5. Do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące aktu oskarżenia zawarte w rozdziale 40.

 

Dział VIII. Postępowanie przed sądem pierwszej instancji

 

Sektion 40. Wstępna kontrola oskarżenia

 

Art. 337. [Kontrola wymagań formalnych]

 

§ 1.^[270] Jeżeli akt oskarżenia nie odpowiada warunkom formalnym, wymienionym w art. 119, 332, 333 eller 335, a także gdy nie zostały spełnione warunki wymienione w art. 334, prezes sądu zwraca go oskarżycielowi w celu usunięcia braków w terminie 7 dag.

 

§ 2. Na zarządzenie, der er nævnt i § 1, oskarżycielowi przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

 

§ 3. Oskarżyciel publiczny, który nie wnosi zażalenia, jest obowiązany wnieść w terminie wskazanym w § 1 poprawiony lub uzupełniony akt oskarżenia.

 

Art. 338. [Dalsze czynności prezesa]

 

§ 1.^[271] Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu zarządza doręczenie jego odpisu oskarżonemu, wzywając go do składania wniosków dowodowych w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia. Jeżeli akt oskarżenia zawiera wniosek, omhandlet i artikel. 335 § 1, jego odpis doręcza się ujawnionemu pokrzywdzonemu.

 

§ 2. Oskarżony ma prawo wniesienia, inden for 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, o czym należy go pouczyć.

 

§ 3.^[272] Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli “hemmelighed” eller “hemmelighed”, oskarżonemu doręcza się odpis aktu oskarżenia bez uzasadnienia. Uzasadnienie aktu oskarżenia udostępnia się jednak z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd.

 

Art. 339. [Posiedzenie sądu]

 

§ 1.^[273] Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, hvis:

 

1) prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających,

 

2) zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania,

 

3) akt oskarżenia zawiera wniosek, omhandlet i artikel. 335.

 

§ 2. ^[274](ophæves)

 

§ 3.^[275] Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:

 

1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 Item 2-11,

 

2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia,

 

3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu lub o zmianie wskazanego w akcie oskarżenia trybu postępowania,

 

4) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego,

 

5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania,

 

6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu,

 

7) wydania wyroku nakazowego.

 

§ 4.^[276] Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie ponadto, gdy zachodzi potrzeba rozważenia możliwości przekazania jej do postępowania mediacyjnego; bestemmelsen i artikel. 23a stosuje się odpowiednio.

 

§ 5.^[277] Sider, obrońcy i pełnomocnicy mogą wziąć udział w posiedzeniach wymienionych w § 1 oraz w § 3 Item 1, 2 Jeg 6, z tym że udział prokuratora i obrońcy w posiedzeniu w przedmiocie orzeczenia środka zabezpieczającego określonego w art. 94 eller 95 Kodeksu karnego jest obowiązkowy.

 

Art. 340. [Umorzenie postępowania]

 

§ 1. W kwestii umorzenia postępowania stosuje się odpowiednio art. 322 oraz kunst. 323 § 1 Jeg 2.

 

§ 2.^[278] W razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 1 Item 1 Kodeksu karnego skarbowego sąd, umarzając postępowanie lub rozpoznając wniosek prokuratora wymieniony w art. 323 § 3, orzeka przepadek.

 

§ 3. Osoba roszcząca sobie prawo do korzyści lub przedmiotów, których przepadek orzeczono tytułem środka zabezpieczającego, może dochodzić swych roszczeń tylko w postępowaniu cywilnym.

 

Art. 341. [Betinget ophævelse af sagen]

 

§ 1.^[279] Prokurator, oskarżony i pokrzywdzony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Udział ich jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.

 

§ 2.^[280] Jeżeli oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu, og derefter, gdy sąd uznaje, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje sprawę na rozprawę. Wniosek prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania zastępuje akt oskarżenia. Inden for 7 dni prokurator dokonuje czynności określonych w art. 333 § 1-2.

 

§ 3. Jeżeli sąd uzna za celowe ze względu na możliwość porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii naprawienia szkody lub zadośćuczynienia, może odroczyć posiedzenie, wyznaczając stronom odpowiedni termin. Na wniosek oskarżonego i pokrzywdzonego, uzasadniony potrzebą dokonania uzgodnień, sąd zarządza stosowną przerwę lub odracza posiedzenie.

 

§ 4. Sąd orzekając o warunkowym umorzeniu bierze pod uwagę wyniki porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii wskazanej w § 3.

 

§ 5.^[281] W przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania sąd orzeka na posiedzeniu wyrokiem.

 

Art. 342. [Wyrok warunkowo umarzający postępowanie]

 

§ 1.^[282] W wyroku warunkowo umarzającym postępowanie należy dokładnie określić czyn oskarżonego, wskazać przepis ustawy karnej, pod który czyn podpada, oraz oznaczyć okres próby.

 

§ 2.^[283] W wyroku sąd określa także nałożone na oskarżonego obowiązki oraz sposób i termin ich wykonania, a w razie uznania za celowe – również dozór kuratora, osoby godnej zaufania albo instytucji lub organizacji społecznej.

 

§ 3.^[284] Wyrok powinien w razie potrzeby zawierać rozstrzygnięcie co do dowodów rzeczowych. Sąd stosuje odpowiednio art. 230 § 2 Jeg 3 oraz kunst. 231-233, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dowodów na wypadek podjęcia postępowania.

 

§ 4.^[285] Zawarte w wyroku rozstrzygnięcie, der er nævnt i § 3, może być zaskarżone zażaleniem przez osoby wskazane w art. 323 § 2.

 

§ 5.^[286] Wyrok doręcza się także pokrzywdzonemu.

 

Art. 343. [Rozpoznanie wniosku o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy] ^[287]

 

§ 1. Uwzględniając wniosek, omhandlet i artikel. 335, retten kan anvende en ekstraordinær afbødning af straf, warunkowo zawiesić jej wykonanie albo orzec wyłącznie środek karny wymieniony w art. 39 Item 1-3, 5-8 Kodeksu karnego.

 

§ 2. I tilfælde i § 1:

 

1) nadzwyczajne złagodzenie kary może nastąpić również w innych wypadkach niż przewidziane w art. 60 § 1-4 Kodeksu karnego,

 

2) warunkowe zawieszenie wykonania kary może nastąpić niezależnie od przesłanek określonych w art. 69 § 1-3 Kodeksu karnego, przy czym nie stosuje się go do kary pozbawienia wolności w wymiarze powyżej lat 5, a okres próby nie może przekroczyć 10 år,

 

3) ograniczenie skazania do orzeczenia środka karnego może nastąpić, jeżeli przypisany oskarżonemu występek jest zagrożony karą nieprzekraczającą 5 års fængsel.

 

§ 3. Jeżeli nie ma zastosowania art. 46 Kodeksu karnego, sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od naprawienia szkody w całości albo w części lub od zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Bestemmelsen i artikel. 341 § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 4. Postępowania dowodowego nie prowadzi się. Bestemmelsen i artikel. 394 stosuje się jednak odpowiednio.

 

§ 5. Prokurator, oskarżony i pokrzywdzony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Pokrzywdzony może najpóźniej na tym posiedzeniu złożyć oświadczenie, omhandlet i artikel. 54 § 1. Udział prokuratora, oskarżonego lub pokrzywdzonego w posiedzeniu jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.

 

§ 6. Domstolen, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem.

 

§ 7. Jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

 

Art. 344. [Środki zapobiegawcze]

Jeżeli oskarżony jest tymczasowo aresztowany, sąd z urzędu rozstrzyga o utrzymaniu, zmianie lub uchyleniu tego środka. W razie potrzeby orzeka także o innych środkach zapobiegawczych.

 

Art. 345. [Uzupełnienie postępowania przygotowawczego]

 

§ 1. Sąd przekazuje sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, jeżeli akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania, zwłaszcza na potrzebę poszukiwania dowodów, zaś dokonanie niezbędnych czynności przez sąd powodowałoby znaczne trudności.

 

§ 2. Przekazując sprawę prokuratorowi sąd wskazuje kierunek uzupełnienia, a w razie potrzeby także odpowiednie czynności, jakie należy przedsięwziąć.

 

§ 3. Na postanowienie, der er nævnt i § 1, służy stronom zażalenie.

 

Art. 346. [Decyzje prokuratora po uzupełnieniu]

Po uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia oskarżyciel publiczny składa nowy akt oskarżenia albo podtrzymuje poprzedni, albo zwraca sądowi akta sprawy z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania lub postępowanie umarza.

 

Art. 347. [Niezwiązanie oceną]

W dalszym postępowaniu sąd nie jest związany ani oceną faktyczną, ani prawną przyjętą za podstawę postanowień i zarządzeń wydanych na posiedzeniu.

 

Sektion 41. Przygotowanie do rozprawy głównej

 

Art. 348. [Niezwłoczne wyznaczenie]

Rozprawę należy wyznaczyć i przeprowadzić bez nieuzasadnionej zwłoki.

 

Art. 349. [Posiedzenie sądu]

Prezes sądu może wnieść sprawę na posiedzenie, jeżeli ze względu na zawiłość sprawy lub z innych ważnych powodów uzna, że może to przyczynić się do usprawnienia postępowania, a zwłaszcza należytego przygotowania i organizacji rozprawy głównej.

 

Art. 350. [Zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy głównej]

 

§ 1. Prezes sądu wydaje pisemne zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy głównej, w którym wskazuje:

 

1) sędziego albo członków składu orzekającego,

 

2) dag, godzinę i salę rozprawy,

 

3) strony i inne osoby, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej terminie,

 

4) inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy.

 

§ 2. Co do oskarżonego pozbawionego wolności należy w każdym wypadku wydać zarządzenie doprowadzenia go na rozprawę.

 

Art. 351. [Wyznaczenie składu]

 

§ 1.^[288] Sędziego albo sędziów powołanych do orzekania w sprawie wyznacza się w kolejności według wpływu sprawy oraz jawnej dla stron listy sędziów danego sądu lub wydziału. Odstępstwo od tej kolejności jest dopuszczalne tylko z powodu choroby sędziego lub z innej ważnej przyczyny, co należy zaznaczyć w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy.

 

§ 2. Gdy w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą 25 års fængsel eller livsvarigt fængsel, wyznaczenia składu orzekającego dokonuje się na wniosek prokuratora lub obrońcy w drodze losowania, przy którym mają oni prawo być obecni. Prokurator może złożyć wniosek nie później niż w ciągu 7 dni po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a obrońca w ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia.

 

§ 3.^[289] Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, szczegółowe zasady wyznaczania i losowania składu orzekającego, mając na uwadze konieczność zagwarantowania równego prawdopodobieństwa udziału w składzie orzekającym w każdej sprawie wszystkim sędziom danego sądu lub wydziału.

 

Art. 352. [Dopuszczenie dowodów] ^[290]

Prezes sądu po rozważeniu wniosków stron i podmiotu, omhandlet i artikel. 416 lub z urzędu dopuszcza dowody i zarządza ich sprowadzenie na rozprawę. Bestemmelsen i artikel. 368 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 353. [Niezachowanie terminu]

 

§ 1. Pomiędzy doręczeniem zawiadomienia a terminem rozprawy głównej powinno upłynąć co najmniej 7 dag.

 

§ 2. W razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego, ulega odroczeniu.

 

Art. 354. [Beskyttelsesforanstaltninger] ^[291]

W wypadku wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i o zastosowanie środków zabezpieczających stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału z następującymi zmianami:

 

1) nie stosuje się przepisów o oskarżycielu posiłkowym, a powództwo cywilne jest niedopuszczalne,

 

2) wniosek kieruje się na rozprawę, chyba że w świetle materiałów postępowania przygotowawczego popełnienie czynu zabronionego przez podejrzanego i jego niepoczytalność w chwili czynu nie budzą wątpliwości, a prezes sądu uzna za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu z udziałem prokuratora, obrońcy i podejrzanego; podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, chyba że sąd uzna jego udział za konieczny; pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w posiedzeniu,

 

3) w razie umorzenia postępowani a stosuje się art. 322 § 2 Jeg 3.

 

Sektion 42. Jawność rozprawy głównej

 

Art. 355. [Zasada jawności]

Rozprawa odbywa się jawnie. Ograniczenia jawności określa ustawa.

 

Art. 356. [Publiczność]

 

§ 1. Na rozprawie oprócz osób biorących udział w postępowaniu mogą być obecne tylko osoby pełnoletnie, nie uzbrojone.

 

§ 2. Przewodniczący może zezwolić na obecność na rozprawie małoletnim oraz osobom obowiązanym do noszenia broni.

 

§ 3. Nie mogą być obecne na rozprawie osoby znajdujące się w stanie nie licującym z powagą sądu.

 

Art. 357. [Środki masowego przekazu]

 

§ 1. Sąd może zezwolić przedstawicielom radia, telewizji, filmu i prasy na dokonywanie za pomocą aparatury utrwaleń obrazu i dźwięku z przebiegu rozprawy, gdy uzasadniony interes społeczny za tym przemawia, dokonywanie tych czynności nie będzie utrudniać prowadzenia rozprawy, a ważny interes uczestnika postępowania temu się nie sprzeciwia.

 

§ 2. Sąd może określić warunki, od których uzależnia wydanie zezwolenia przewidzianego w § 1.

 

Art. 358. [Uprawnienie stron]

Jeżeli nie przemawia przeciw temu wzgląd na prawidłowość postępowania, sąd na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk.

 

Art. 359. [Rozprawa niejawna]

Niejawna jest rozprawa, która dotyczy:

 

1) wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i zastosowanie środka zabezpieczającego,

 

2) sprawy o pomówienie lub znieważenie; na wniosek pokrzywdzonego rozprawa odbywa się jednak jawnie.

 

Art. 360. [Wyłączenie jawności]

 

§ 1. Sąd wyłącza jawność rozprawy w całości albo w części, jeżeli jawność mogłaby:

 

1) wywołać zakłócenie spokoju publicznego,

 

2) obrażać dobre obyczaje,

 

3) ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy,

 

4) naruszyć ważny interes prywatny.

 

§ 2. Sąd wyłącza jawność całości lub części rozprawy także na żądanie osoby, która złożyła wniosek o ściganie.

 

§ 3.^[292] Sąd może wyłączyć jawność całości albo części rozprawy, jeżeli choćby jeden z oskarżonych jest nieletni lub na czas przesłuchania świadka, który nie ukończył 15 år.

 

Art. 361. [Osoby wskazane]

 

§ 1. W razie wyłączenia jawności mogą być obecne na rozprawie, oprócz osób biorących udział w postępowaniu, po dwie osoby wskazane przez oskarżyciela publicznego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i oskarżonego. Jeżeli jest kilku oskarżycieli lub oskarżonych, każdy z nich może żądać pozostawienia na sali rozpraw po jednej osobie.

 

§ 2.^[293] Bestemmelsen i § 1 ikke relevant, jeżeli zachodzi obawa ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności “hemmelighed” eller “hemmelighed”.

 

§ 3. W razie wyłączenia jawności przewodniczący może zezwolić poszczególnym osobom na obecność na rozprawie.

 

Art. 362. [Obowiązek zachowania tajemnicy]

Przewodniczący poucza obecnych o obowiązku zachowania w tajemnicy okoliczności ujawnionych na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności i uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku.

 

Art. 363. [Wniosek o wyłączenie jawności]

Z chwilą zgłoszenia wniosku o wyłączenie jawności rozprawa w zakresie tego wniosku odbywa się z wyłączeniem jawności, jeżeli o to wnosi strona lub sąd uzna to za potrzebne.

 

Art. 364. [Jawność ogłoszenia wyroku]

 

§ 1. Ogłoszenie wyroku odbywa się jawnie.

 

§ 2. Jeżeli jawność rozprawy wyłączono w całości lub w części, przytoczenie powodów wyroku może nastąpić również z wyłączeniem jawności w całości lub w części.

 

Sektion 43. Przepisy ogólne o rozprawie głównej

 

Art. 365. [Ustność rozprawy]

Rozprawa odbywa się ustnie.

 

Art. 366. [Rola przewodniczącego]

 

§ 1. Przewodniczący kieruje rozprawą i czuwa nad jej prawidłowym przebiegiem, uanset, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, a w miarę możności także okoliczności sprzyjające popełnieniu przestępstwa.

 

§ 2. Przewodniczący powinien dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszej rozprawie głównej.

 

Art. 367. [Prawo do wypowiedzi]

 

§ 1. Przewodniczący umożliwia stronom wypowiedzenie się co do każdej kwestii podlegającej rozstrzygnięciu.

 

§ 2. Jeżeli w jakiejkolwiek kwestii jedna ze stron zabiera głos, prawo głosu przysługuje również wszystkim innym stronom. Obrońcy oskarżonego i oskarżonemu przysługuje głos ostatni.

 

Art. 368. [Wnioski dowodowe]

O przychylnym załatwieniu wniosku dowodowego strony, któremu inna strona nie sprzeciwiła się, rozstrzyga ostatecznie przewodniczący; w innych wypadkach sąd wydaje postanowienie.

 

Art. 369. [Kolejność przeprowadzania dowodów]

Dowody na poparcie oskarżenia powinny być w miarę możności przeprowadzone przed dowodami służącymi do obrony.

 

Art. 370. [Tryb przesłuchiwania]

 

§ 1.^[294] Po swobodnym wypowiedzeniu się osoby przesłuchiwanej na wezwanie przewodniczącego, i henhold til artikel. 171 § 1, mogą zadawać jej pytania w następującym porządku: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciel prywatny, pełnomocnik oskarżyciela prywatnego, powód cywilny, pełnomocnik powoda cywilnego, dygtige, emne, omhandlet i artikel. 416, obrońca, oskarżony, członkowie składu orzekającego.

 

§ 2. Side, na której wniosek świadek został dopuszczony, zadaje pytania przed pozostałymi stronami.

 

§ 3.^[295] W razie potrzeby członkowie składu orzekającego mogą zadawać dodatkowe pytania poza kolejnością.

 

§ 4.^[296] Przewodniczący uchyla pytania, omhandlet i artikel. 171 § 6, lub gdy z innych powodów uznaje je za niestosowne.

 

Art. 371. [Środki zapobiegające porozumiewaniu się]

 

§ 1. Przy przesłuchaniu świadka nie powinni być obecni świadkowie, którzy jeszcze nie zostali przesłuchani.

 

§ 2. Przewodniczący powinien przedsiębrać środki zapobiegające porozumiewaniu się osób przesłuchanych z osobami, które jeszcze nie zostały przesłuchane.

 

Art. 372. [Utrzymanie spokoju i porządku]

Przewodniczący wydaje wszelkie zarządzenia niezbędne do utrzymania na sali sądowej spokoju i porządku.

 

Art. 373. [Annullering] ^[297]

Od zarządzeń przewodniczącego wydanych na rozprawie głównej przysługuje odwołanie do składu orzekającego, chyba że sąd orzeka jednoosobowo.

 

Art. 374. [Obecność oskarżonego]

 

§ 1. Obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, medmindre loven bestemmer andet.

 

§ 2. Przewodniczący może wydać zarządzenie w celu uniemożliwienia oskarżonemu wydalenia się z sądu przed zakończeniem rozprawy.

 

Art. 375. [Wydalenie oskarżonego]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony pomimo upomnienia go przez przewodniczącego zachowuje się nadal w sposób zakłócający porządek rozprawy lub godzący w powagę sądu, przewodniczący może wydalić go na pewien czas z sali rozprawy.

 

§ 2. Zezwalając oskarżonemu na powrót, przewodniczący niezwłocznie informuje go o przebiegu rozprawy w czasie jego nieobecności oraz umożliwia mu złożenie wyjaśnień co do przeprowadzonych w czasie jego nieobecności dowodów.

 

Art. 376. [Opuszczenie sali oraz niestawiennictwo oskarżonego]

 

§ 1.^[298] Jeżeli oskarżony, który złożył już wyjaśnienia, opuścił salę rozprawy bez zezwolenia przewodniczącego, sąd może prowadzić rozprawę w dalszym ciągu pomimo nieobecności oskarżonego, a wyroku wydanego w tym wypadku nie uważa się za zaoczny. Sąd zarządza zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie oskarżonego, jeżeli uznaje jego obecność za niezbędną. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu tego sądu.

 

§ 2. Przepis ten stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżony po złożeniu wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej, nie stawił się na tę rozprawę bez usprawiedliwienia.

 

§ 3. Jeżeli na rozprawę odroczoną lub przerwaną nie stawił się współoskarżony, który usprawiedliwił swoje niestawiennictwo, sąd może prowadzić rozprawę w zakresie nie dotyczącym bezpośrednio nieobecnego oskarżonego, jeżeli nie ograniczy to jego prawa do obrony.

 

Art. 377. [Niezdolność oskarżonego do udziału w rozprawie; niestawiennictwo oskarżonego]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony wprawił się ze swej winy w stan niezdolności do udziału w rozprawie lub w posiedzeniu, w którym jego udział jest obowiązkowy, sąd może prowadzić postępowanie pomimo jego nieobecności, nawet jeżeli nie złożył jeszcze wyjaśnień.

 

§ 2.^[299] Przed wydaniem postanowienia, der er nævnt i § 1, sąd zapoznaje się ze świadectwem lekarza, który stwierdził stan takiej niezdolności, lub przesłuchuje go w charakterze biegłego. Stan niezdolności oskarżonego do udziału w rozprawie można stwierdzić także na podstawie badania niepołączonego z naruszeniem integralności ciała, przeprowadzonego za pomocą stosownego urządzenia.

 

§ 3.^[300] Jeżeli oskarżony zawiadomiony o terminie rozprawy oświadcza, że nie weźmie udziału w rozprawie, uniemożliwia doprowadzenie go na rozprawę albo zawiadomiony o niej osobiście nie stawia się na rozprawę bez usprawiedliwienia, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, chyba że uzna obecność oskarżonego za niezbędną; bestemmelsen i artikel. 376 § 1 zdanie drugie stosuje się.

 

§ 4.^[301] Jeżeli oskarżony nie złożył jeszcze wyjaśnień przed sądem, można zastosować art. 396 § 2 lub uznać za wystarczające odczytanie jego poprzednio złożonych wyjaśnień.

 

§ 5. Jeżeli rozprawę przerwano lub odroczono wyznaczając nowy jej termin, sąd powiadamia o tym oskarżonego, a jeżeli oskarżony się stawi – bestemmelsen i artikel. 375 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 6. Wyroku nie uważa się w tym wypadku za zaoczny.

 

Art. 378. [Nowy obrońca z urzędu] ^[302]

 

§ 1. Jeżeli w sprawie, w której oskarżony musi mieć obrońcę i korzysta z obrony z wyboru, obrońca lub oskarżony wypowiada stosunek obrończy, prezes sądu lub sąd wyznacza obrońcę z urzędu, o ile oskarżony nie powołał obrońcy z wyboru. W razie potrzeby rozprawę przerywa się lub odracza.

 

§ 2. I tilfælde af, w której oskarżony korzysta z obrońcy z urzędu, sąd na uzasadniony wniosek obrońcy lub oskarżonego zwalnia obrońcę z jego obowiązków i wyznacza oskarżonemu innego obrońcę z urzędu.

 

§ 3. I de tilfælde, der er nævnt i § 1 Jeg 2 sąd podejmuje zarazem decyzję, czy dotychczasowy obrońca może bez uszczerbku dla prawa oskarżonego do obrony pełnić obowiązki do czasu podjęcia obrony przez nowego obrońcę.

 

Art. 379. [Powaga sądu]

 

§ 1. Gdy sąd wchodzi na salę lub ją opuszcza, wszyscy obecni wstają.

 

§ 2. Wstaje również każda osoba, do której sąd się zwraca lub która do sądu przemawia, chyba że przewodniczący zwolni ją od tego obowiązku.

 

Art. 380. [Korrekt brug af]

Przepisy dotyczące oskarżonego stosuje się odpowiednio do osoby, której prokurator zarzuca popełnienie czynu zabronionego w stanie niepoczytalności i wnosi o umorzenie postępowania oraz o zastosowanie wobec niej środków zabezpieczających.

 

Sektion 44. Rozpoczęcie rozprawy głównej

 

Art. 381. [Czynności wstępne]

Rozprawę główną rozpoczyna wywołanie sprawy. Następnie przewodniczący sprawdza, czy wszyscy wezwani stawili się oraz czy nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy.

 

Art. 382. [Niestawiennictwo oskarżonego] ^[303]

W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego, którego obecność jest obowiązkowa, przewodniczący zarządza jego natychmiastowe zatrzymanie i doprowadzenie lub przerywa w tym celu rozprawę albo też sąd ją odracza. Bestemmelsen i artikel. 376 § 1 zdanie trzecie stosuje się.

 

Art. 383. [Niestawiennictwo powoda cywilnego]

W razie niestawiennictwa powoda cywilnego do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania, chyba że powód złożył wniosek o rozpoznanie pomimo jego nieobecności.

 

Art. 384. [Opuszczenie sali; uprawnienie pokrzywdzonego]

 

§ 1. Po sprawdzeniu obecności przewodniczący zarządza opuszczenie sali rozpraw przez świadków. Biegli pozostają na sali, jeżeli przewodniczący nie zarządzi inaczej.

 

§ 2.^[304] Pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w rozprawie, jeżeli się stawi, i pozostać na sali, choćby miał składać zeznania jako świadek. W tym wypadku sąd przesłuchuje go w pierwszej kolejności.

 

§ 3. Uznając to za celowe sąd może zobowiązać pokrzywdzonego do obecności na rozprawie lub jej części.

 

§ 4.^[305] Bestemmelserne i § 2 Jeg 3 stosuje się odpowiednio do podmiotu, omhandlet i artikel. 416.

 

Sektion 45. Przewód sądowy

 

Art. 385. [Odczytanie aktu oskarżenia]

 

§ 1. Przewód sądowy rozpoczyna się od odczytania przez oskarżyciela aktu oskarżenia.

 

§ 2.^[306] Za zgodą obecnych stron, a w wypadku szczególnie obszernego uzasadnienia aktu oskarżenia bez ich zgody, można poprzestać na przedstawieniu podstaw oskarżenia.

 

§ 3. Jeżeli wniesiono odpowiedź na akt oskarżenia, przewodniczący informuje o jej treści.

 

Art. 386. [Przesłuchanie oskarżonego]

 

§ 1. Po odczytaniu aktu oskarżenia przewodniczący poucza oskarżonego o prawie składania wyjaśnień, odmowy wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania, po czym pyta go, czy przyznaje się do zarzucanego mu czynu oraz czy chce złożyć wyjaśnienia i jakie.

 

§ 2. Po przesłuchaniu oskarżonego przewodniczący poucza go o prawie zadawania pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co do każdego dowodu.

 

Art. 387. [Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej]

 

§ 1.^[307] Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono występek, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego; jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu.

 

§ 2.^[308] Sąd może uwzględnić wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwią się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego tego wniosku.

 

§ 3. Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany. Bestemmelsen i artikel. 341 § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 4. Przychylając się do wniosku sąd może uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę.

 

§ 5. Jeżeli wniosek złożono przed rozpoczęciem rozprawy, sąd rozpoznaje go na rozprawie.

 

Art. 388. [Ograniczenie postępowania dowodowego]

Za zgodą obecnych stron sąd może przeprowadzić postępowanie dowodowe tylko częściowo, jeżeli wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy nie budzą wątpliwości.

 

Art. 389. [Odczytanie protokołów wyjaśnień]

 

§ 1.^[309] Jeżeli oskarżony odmawia wyjaśnień lub wyjaśnia odmiennie niż poprzednio albo oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta, wolno na rozprawie odczytywać tylko w odpowiednim zakresie protokoły jego wyjaśnień złożonych poprzednio w charakterze oskarżonego w tej lub innej sprawie w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę.

 

§ 2. Po odczytaniu protokołu przewodniczący zwraca się do oskarżonego o wypowiedzenie się co do jego treści i o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności.

 

Art. 390. [Czasowe usunięcie z sali oskarżonego]

 

§ 1. Oskarżony ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach postępowania dowodowego.

 

§ 2. I særlige tilfælde,, gdy należy się obawiać, że obecność oskarżonego mogłaby oddziaływać krępująco na wyjaśnienia współoskarżonego albo na zeznania świadka lub biegłego, przewodniczący może zarządzić, aby na czas przesłuchania danej osoby oskarżony opuścił salę sądową. Bestemmelsen i artikel. 375 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 391. [Odczytanie protokołów zeznań]

 

§ 1.^[310] Jeżeli świadek bezpodstawnie odmawia zeznań, zeznaje odmiennie niż poprzednio albo oświadczy, że pewnych okoliczności nie pamięta, albo przebywa za granicą lub nie można mu było doręczyć wezwania, albo nie stawił się z powodu niedających się usunąć przeszkód lub prezes sądu zaniechał wezwania świadka na podstawie art. 333 § 2, a także wtedy, gdy świadek zmarł, wolno odczytywać w odpowiednim zakresie protokoły złożonych poprzednio przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem w tej lub innej sprawie albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę.

 

§ 2. W warunkach określonych w § 1, a także w wypadku określonym w art. 182 § 3, wolno również odczytywać na rozprawie protokoły złożonych poprzednio przez świadka wyjaśnień w charakterze oskarżonego.

 

§ 3. Bestemmelsen i artikel. 389 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 392. [Odczytanie innych protokołów przesłuchania] ^[311]

 

§ 1. Sąd może odczytywać na rozprawie głównej protokoły przesłuchania świadków i oskarżonych, sporządzone w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę, gdy bezpośrednie przeprowadzenie dowodu nie jest niezbędne, a żadna z obecnych stron temu się nie sprzeciwia.

 

§ 2. Sprzeciw strony, której zeznania lub wyjaśnienia nie dotyczą, nie stoi na przeszkodzie odczytaniu protokołu.

 

Art. 393. [Odczytanie innych protokołów]

 

§ 1.^[312] Wolno odczytywać na rozprawie protokoły oględzin, przeszukania i zatrzymania rzeczy, opinie biegłych, instytutów, zakładów lub instytucji, dane o karalności, wyniki wywiadu środowiskowego oraz wszelkie dokumenty urzędowe złożone w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. Nie wolno jednak odczytywać notatek dotyczących czynności, z których wymagane jest sporządzenie protokołu.

 

§ 2.^[313] Wolno również odczytywać zawiadomienie o przestępstwie, chyba że zostało złożone do protokołu, omhandlet i artikel. 304en.

 

§ 3. Mogą być odczytywane na rozprawie wszelkie dokumenty prywatne, powstałe poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów, w szczególności oświadczenia, publikacje, listy oraz notatki.

 

§ 4. Wolno odczytywać na rozprawie protokoły zeznań świadka przesłuchanego w warunkach określonych w art. 184. Rozprawa jest wówczas niejawna; levering af kunst. 361 § 1 ikke relevant.

 

Art. 393en. [Odtwarzanie zapisów] ^[314]

W warunkach określonych w art. 389 § 1, kunst. 391 § 1 Jeg 2, kunst. 392 Jeg 393 wolno również odczytywać lub odtwarzać zapisy, omhandlet i artikel. 145 § 1 I Kunst. 147 § 3.

 

Art. 394. [Dane osobopoznawcze; ujawnienie bez odczytania]

 

§ 1. Dane dotyczące osoby oskarżonego oraz wyniki wywiadu środowiskowego uznaje się za ujawnione bez odczytywania. Należy je jednak odczytać na żądanie oskarżonego lub obrońcy.

 

§ 2.^[315] Protokoły i dokumenty podlegające odczytaniu na rozprawie można uznać bez ich odczytania za ujawnione w całości lub w części. Należy jednak je odczytać, jeżeli którakolwiek ze stron o to wnosi. Bestemmelsen i artikel. 392 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 395. [Dowody rzeczowe]

Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie właściwości dowodów rzeczowych, sprowadza się je na salę rozpraw i udostępnia stronom, a w razie potrzeby – świadkom i biegłym.

 

Art. 396. [Czynności poza rozprawą]

 

§ 1. Jeżeli zapoznanie się z dowodem rzeczowym lub przeprowadzenie oględzin przez pełny skład sądu napotyka znaczne trudności albo jeżeli strony wyrażają na to zgodę, sąd wyznacza do tej czynności sędziego ze swego składu albo sąd wezwany.

 

§ 2. Sąd może zlecić przesłuchanie świadka sędziemu wyznaczonemu ze swego składu lub sądowi wezwanemu, w którego okręgu świadek przebywa, jeżeli świadek nie stawił się z powodu przeszkód zbyt trudnych do usunięcia.

 

§ 3. W czynnościach wskazanych w § 1 Jeg 2 mają prawo brać udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się tylko wtedy, gdy sąd uzna to za konieczne.

 

§ 4. Sędzia wyznaczony lub sąd wezwany może przeprowadzić także inny dowód, którego potrzeba wyłoni się w toku czynności wskazanej w § 1 eller 2.

 

Art. 397. [Żądanie dodatkowych dowodów] ^[316]

 

§ 1. Jeżeli dopiero w toku rozprawy ujawnią się istotne braki postępowania przygotowawczego, a ich usunięcie przez sąd uniemożliwiałoby wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie, zaś przeszkód tych nie można usunąć stosując przepis art. 396, sąd może przerwać albo odroczyć rozprawę zakreślając oskarżycielowi publicznemu termin do przedstawienia dowodów, których przeprowadzenie pozwoliłoby na usunięcie dostrzeżonych braków.

 

§ 2. Oskarżyciel publiczny w celu zebrania dowodów, der er nævnt i § 1, może przedsięwziąć osobiście, a prokurator także zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych.

 

§ 3. Oskarżyciel publiczny w wypadku niemożności dotrzymania zakreślonego terminu może zwrócić się do sądu o jego przedłużenie.

 

§ 4. Jeżeli oskarżyciel publiczny w wyznaczonym terminie nie przedstawi stosownych dowodów, sąd rozstrzyga na korzyść oskarżonego wątpliwości wynikające z nieprzeprowadzenia tych dowodów.

 

Art. 398. [Rozszerzenie oskarżenia]

 

§ 1. Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy, oskarżyciel zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia, sąd może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie, chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu.

 

§ 2. W razie odroczenia rozprawy oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt oskarżenia.

 

Art. 399. [Zmiana kwalifikacji prawnej]

 

§ 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice oskarżenia można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd uprzedza o tym obecne na rozprawie strony.

 

§ 2. Na wniosek oskarżonego można przerwać rozprawę w celu umożliwienia mu przygotowania się do obrony.

 

Art. 400. [Wykroczenie] ^[317]

 

§ 1. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie, domstol, nie przekazując sprawy właściwemu sądowi, rozpoznaje ją w tym samym składzie, stosując w dalszym jej toku przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się również w sprawach o wykroczenia popełnione przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej.

 

Art. 401. [Zarządzenie przerwy]

 

§ 1. Przewodniczący może przerwać rozprawę główną dla sprowadzenia dowodu albo dla wypoczynku lub z innej ważnej przyczyny.

 

§ 2. Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 35 dag.

 

Art. 402. [Rozprawa po przerwie]

 

§ 1. Jeżeli przewodniczący, zarządzając przerwę, oznaczy jednocześnie czas i miejsce dalszego ciągu rozprawy, osoby obecne na rozprawie przerwanej są obowiązane stawić się w nowym terminie bez wezwania. Bestemmelsen i artikel. 285 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Rozprawę przerwaną prowadzi się po przerwie w dalszym ciągu, a od początku – jeżeli skład sądu uległ zmianie albo sąd uzna to za konieczne.

 

§ 3. W razie przekroczenia terminu przerwy rozprawę uważa się za odroczoną.

 

Art. 403. [Orzeczenia w czasie przerwy]

Orzeczenia zapadające w czasie przerwy w rozprawie wydaje się w składzie rozpoznającym sprawę, a w wypadku niemożności jego utworzenia – w takim samym składzie.

 

Art. 404. [Odroczenie rozprawy]

 

§ 1. Sąd może odroczyć rozprawę tylko wtedy, gdy zarządzenie przerwy nie byłoby wystarczające.

 

§ 2.^[318] Rozprawę odroczoną prowadzi się w nowym terminie od początku. Sąd może wyjątkowo prowadzić rozprawę odroczoną w dalszym ciągu, chyba że skład sądu uległ zmianie.

 

§ 3.^[319] W wypadku podjęcia postępowania zawieszonego przepis § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 405. [Zamknięcie przewodu sądowego]

Po przeprowadzeniu dowodów dopuszczonych w sprawie przewodniczący zapytuje strony, czy wnoszą o uzupełnienie postępowania dowodowego i w razie odpowiedzi przeczącej – zamyka przewód sądowy.

 

Sektion 46. Głosy stron

 

Art. 406. [Kolejność głosów]

 

§ 1.^[320] Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu stronom, ich przedstawicielom oraz w miarę potrzeby przedstawicielowi społecznemu, który przemawia przed obrońcą i oskarżonym. Głos zabierają w następującej kolejności: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, oskarżyciel prywatny, powód cywilny, emne, omhandlet i artikel. 416, obrońca oskarżonego i oskarżony. Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed stronami.

 

§ 2. Jeżeli oskarżyciel lub powód cywilny ponownie zabiera głos, należy również udzielić głosu obrońcy i oskarżonemu.

 

Art. 407. ^[321]

(ophæves)

 

Sektion 47. Wyrokowanie

 

Art. 408. [Narada]

Po wysłuchaniu głosów stron sąd niezwłocznie przystępuje do narady.

 

Art. 409. [Wznowienie przewodu sądowego]

Sąd aż do ogłoszenia wyroku może wznowić przewód sądowy, zwłaszcza w wypadku przewidzianym w art. 399, albo też udzielić dodatkowego głosu stronom.

 

Art. 410. [Podstawa wyroku]

Podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

 

Art. 411. [Odroczenie wydania wyroku]

 

§ 1. W sprawie zawiłej albo z innych ważnych powodów sąd może odroczyć wydanie wyroku na czas nie przekraczający 7 dag.

 

§ 2. W razie przekroczenia tego terminu rozprawę prowadzi się od początku.

 

§ 3. W postanowieniu o odroczeniu wydania wyroku należy wskazać czas i miejsce jego ogłoszenia.

 

Art. 412. [Sporządzenie wyroku]

Niezwłocznie po ukończeniu głosowania sąd sporządza wyrok na piśmie.

 

Art. 413. [Treść wyroku]

 

§ 1. Każdy wyrok powinien zawierać:

 

1) oznaczenie sądu, który go wydał, oraz sędziów, ławników, oskarżycieli i protokolanta,

 

2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku,

 

3) navn, nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,

 

4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu,

 

5) rozstrzygnięcie sądu,

 

6) wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej.

 

§ 2. Wyrok skazujący powinien ponadto zawierać:

 

1) dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację prawną,

 

2) rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby, co do zaliczenia na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania oraz środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276.

 

Art. 414. [Wyrok umarzający i warunkowo umarzający]

 

§ 1. W razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, sąd wyrokiem umarza postępowanie albo umarza je warunkowo. Jednakże w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 Item 1 Jeg 2 sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

 

§ 2. Umarzając postępowanie sąd stosuje odpowiednio art. 322 § 2 Jeg 3, kunst. 323 § 1 Jeg 2 oraz kunst. 340 § 2 Jeg 3.

 

§ 3.^[322] Sąd stosuje środek zabezpieczający wskazany w art. 99 § 1 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 2 Kodeksu karnego skarbowego, jeżeli wyniki przewodu sądowego to uzasadniają, a umorzenie następuje z powodu niepoczytalności sprawcy w chwili popełnienia czynu.

 

§ 4. Umarzając postępowanie warunkowo, sąd stosuje odpowiednio art. 341.

 

§ 5. Przewidując możliwość warunkowego umorzenia postępowania albo możliwość orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, sąd może wznowić przewód sądowy celem odpowiedniego zastosowania art. 341 § 3; wówczas sąd może zarządzić przerwę.

 

Art. 415. [Powództwo cywilne i zasądzenie odszkodowania z urzędu] ^[323]

 

§ 1. W razie skazania oskarżonego sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości albo w części.

 

§ 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

 

§ 3. Sąd orzeka o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania, również jeżeli materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a uzupełnienie tego materiału spowodowałoby znaczną przewlekłość postępowania.

 

§ 4. W razie skazania oskarżonego sąd może także z urzędu zasądzić odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest dopuszczalne, jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 65 § 1 Item 2, 4 eller 5.

 

§ 5. W razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, erstatningsansvar eller kompensation for skader. Nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono.

 

§ 6. Jeżeli zasądzone odszkodowanie, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązka orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym.

 

§ 7. W razie orzeczenia przez sąd obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, nie stosuje się § 1 Jeg 4.

 

Art. 416. [Zobowiązanie podmiotu, który odniósł korzyść]

 

§ 1. W razie skazania oskarżonego sąd, uwzględniając wniosek prokuratora, zobowiązuje w wyroku podmiot, który uzyskał korzyść majątkową w warunkach określonych w art. 52 Kodeksu karnego, til dets tilbagevenden helt eller delvis til statskassen. Uniewinniając oskarżonego albo skazując go za przestępstwo, które takiej korzyści nie przyniosło, lub umarzając postępowanie – sąd pozostawia wniosek prokuratora bez rozpoznania.

 

§ 2. Przed zakończeniem przewodu sądowego sąd przesłuchuje w charakterze świadka podmiot określony w art. 52 Kodeksu karnego. Jeżeli podmiotem tym nie jest osoba fizyczna, przesłuchuje się organ uprawniony do działania w jego imieniu.

 

§ 3. Person, der er nævnt i § 2, może odmówić zeznań.

 

§ 4. Artikler. 72, 75, 87 Jeg 89 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 417. [Zaliczenie na poczet kary]

Zaliczeniu na poczet orzeczonej kary podlega również okres tymczasowego aresztowania odbytego przez oskarżonego w innej sprawie, w której postępowanie toczyło się równocześnie, a zapadł w niej prawomocny wyrok uniewinniający, umorzono postępowanie albo odstąpiono od wymierzenia kary.

 

Art. 418. [Ogłoszenie wyroku]

 

§ 1. Po podpisaniu wyroku przewodniczący ogłasza go publicznie; w czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni, z wyjątkiem sądu, stoją.

 

§ 2. Zgłoszenie zdania odrębnego podaje się do wiadomości, a jeżeli członek składu orzekającego, który zgłosił zdanie odrębne, wyraził na to zgodę, także jego nazwisko.

 

§ 3. Po ogłoszeniu przewodniczący lub jeden z członków składu orzekającego podaje ustnie najważniejsze powody wyroku.

 

Art. 418en. [Udostępnienie treści wyroku wydanego na posiedzeniu] ^[324]

W wypadku wyrokowania poza rozprawą, treść wyroku udostępnia się publicznie przez złożenie jego odpisu na okres 7 dni w sekretariacie sądu, o czym należy uczynić wzmiankę w protokole posiedzenia.

 

Art. 419. [Niestawiennictwo stron]

 

§ 1. Niestawiennictwo stron, ich obrońców i pełnomocników nie stoi na przeszkodzie ogłoszeniu wyroku.

 

§ 2. Jeżeli oskarżony pozbawiony wolności nie był obecny przy ogłoszeniu na rozprawie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a nie miał obrońcy, orzeczenie to doręcza się oskarżonemu. Bestemmelsen i artikel. 100 § 6 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 420. [Uzupełnienie wyroku postanowieniem]

 

§ 1.^[325] Jeżeli wyrok nie zawiera rozstrzygnięcia co do przepadku, zaliczenia tymczasowego aresztowania, zatrzymania lub środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276 albo dowodów rzeczowych, sąd orzeka o tym postanowieniem na posiedzeniu.

 

§ 2.^[326] Jeżeli sąd nieprawidłowo zaliczył okres tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary, stosuje się odpowiednio przepis § 1.

 

§ 3. Strony mają prawo wziąć udział w tym posiedzeniu. Oskarżonego aresztowanego sprowadza się na posiedzenie tylko wtedy, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne.

 

§ 4. Na postanowienia, der er nævnt i § 1 i § 2, przysługuje zażalenie.

 

Art. 421. [Droga postępowania cywilnego]

Osobie nie będącej oskarżonym, która zgłasza roszczenie do mienia objętego przepadkiem przedmiotów, przysługuje prawo dochodzenia swych roszczeń tylko w drodze postępowania cywilnego.

 

Art. 422. [Wniosek o uzasadnienie]

 

§ 1.^[327] W terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia wyroku strona, enhed som omhandlet i artikel. 416, a w wypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, także pokrzywdzony, mogą złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony, wymienionego podmiotu oraz pokrzywdzonego od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie. Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, pågældende.

 

§ 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty doręczenia mu wyroku.

 

§ 3. Prezes sądu odmawia przyjęcia wniosku złożonego przez osobę nieuprawnioną lub po terminie. Na zarządzenie prezesa przysługuje zażalenie.

 

Art. 423. [Sporządzenie i doręczenie uzasadnienia]

 

§ 1.^[328] Uzasadnienie wyroku powinno być sporządzone w ciągu 14 dni od daty złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a w wypadku sporządzenia uzasadnienia z urzędu – od daty ogłoszenia wyroku; w sprawie zawiłej, w razie niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć ten termin na czas oznaczony.

 

§ 1a.^[329] W wypadku złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku w części odnoszącej się do niektórych oskarżonych sąd może ograniczyć zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek dotyczy.

 

§ 2.^[330] Wyrok z uzasadnieniem doręcza się stronie i podmiotowi, omhandlet i artikel. 416, które złożyły wniosek na podstawie art. 422. Bestemmelsen i artikel. 100 § 5 gælder.

 

Art. 424. [Treść uzasadnienia]

 

§ 1. Uzasadnienie powinno zawierać:

 

1) indikation, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych,

 

2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.

 

§ 2. W uzasadnieniu wyroku należy ponadto przytoczyć okoliczności, które sąd miał na względzie przy wymiarze kary, a zwłaszcza przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary, środków zabezpieczających, uwzględnieniu powództwa cywilnego oraz przy innych rozstrzygnięciach zawartych w wyroku.

 

Dział IX. Postępowanie odwoławcze

 

Sektion 48. Almindelige bestemmelser

 

Art. 425. [Zakres zaskarżania]

 

§ 1.^[331] Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje środek odwoławczy stronom, podmiotowi określonemu w art. 416 oraz innym osobom wskazanym w przepisach ustawy.

 

§ 2. Orzeczenie można zaskarżyć w całości lub w części. Można także zaskarżyć samo uzasadnienie orzeczenia.

 

§ 3. Odwołujący się może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom. Ograniczenie to nie dotyczy oskarżyciela publicznego.

 

§ 4. Oskarżyciel publiczny ma prawo wnieść środek odwoławczy także na korzyść oskarżonego.

 

Art. 426. [Dwuinstancyjność; wewnętrzny tryb odwoławczy] ^[332]

 

§ 1. Od orzeczeń sądu odwoławczego oraz od orzeczeń wydanych przez Sąd Najwyższy nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 2. Od postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania wydanego na skutek zażalenia, a także od wydanego w toku postępowania odwoławczego postanowienia o przeprowadzeniu obserwacji, o zastosowaniu środka zapobiegawczego lub nałożeniu kary porządkowej przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego.

 

Art. 427. [Treść środka odwoławczego]

 

§ 1. Odwołujący się powinien wskazać zaskarżone rozstrzygnięcie lub ustalenie, a także podać, czego się domaga.

 

§ 2. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego, obrońcy lub pełnomocnika, powinien ponadto zawierać wskazanie zarzutów stawianych rozstrzygnięciu oraz uzasadnienie.

 

§ 3. Odwołujący się może również wskazać nowe fakty lub dowody.

 

Art. 428. [Form pisemna; adresat środka odwoławczego]

 

§ 1. Środek odwoławczy wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie.

 

§ 2. Strona może złożyć pisemną odpowiedź na środek odwoławczy.

 

Art. 429. [Odmowa przyjęcia środka odwoławczego]

 

§ 1. Prezes sądu pierwszej instancji odmawia przyjęcia środka odwoławczego, jeżeli wniesiony został po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalny z mocy ustawy.

 

§ 2. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia środka odwoławczego na podstawie § 1 LUB kunst. 120 § 2 przysługuje zażalenie.

 

Art. 430. [Pozostawienie środka odwoławczego bez rozpoznania]

 

§ 1. Sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 albo jeżeli przyjęcie tego środka nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu.

 

§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego, chyba że zostało wydane przez Sąd Najwyższy.

 

Art. 431. [Cofnięcie środka odwoławczego]

 

§ 1. Środek odwoławczy można cofnąć.

 

§ 2. Oskarżony może cofnąć wniesiony na jego korzyść środek odwoławczy, chyba że wniósł go oskarżyciel publiczny lub zachodzi wypadek przewidziany w art. 79.

 

§ 3. Środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego nie można bez jego zgody cofnąć.

 

Art. 432. [Skutki cofnięcia środka odwoławczego] ^[333]

Cofnięty środek odwoławczy sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania, chyba że zachodzi jedna z przyczyn wymienionych w art. 439 LUB kunst. 440.

 

Art. 433. [Granice rozpoznania]

 

§ 1. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach środka odwoławczego, a w zakresie szerszym o tyle, o ile ustawa to przewiduje.

 

§ 2. Sąd odwoławczy jest obowiązany rozważyć wszystkie wnioski i zarzuty wskazane w środku odwoławczym, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

Art. 434. [Zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego]

 

§ 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika, sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego ponadto tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu.

 

§ 2. Środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować orzeczenie także na korzyść oskarżonego.

 

§ 3.^[334] Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego także w wypadku skazania z zastosowaniem art. 343 LUB kunst. 387 Kodeksu postępowania karnego albo art. 156 Kodeksu karnego skarbowego, jeżeli środek odwoławczy wniesiono na korzyść oskarżonego, zaskarżając rozstrzygnięcie co do winy lub co do kary lub środka karnego, objęte uprzednim porozumieniem.

 

§ 4.^[335] Określonego w § 1 zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego nie stosuje się, jeżeli osoba, względem której zastosowano przepis art. 60 § 3 eller 4 Kodeksu karnego, LUB kunst. 36 § 3 Kodeksu karnego skarbowego, odwołała swoje wyjaśnienia lub zeznania.

 

§ 5.^[336] Bestemmelserne i § 3 Jeg 4 nie stosuje się w przypadku stwierdzenia przez sąd odwoławczy przyczyn uzasadniających uchylenie orzeczenia, omhandlet i artikel. 439 § 1.

 

Art. 435. [Wyjście podmiotowe poza granice zaskarżenia]

Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych.

 

Art. 436. [Ograniczone rozpoznanie środka odwoławczego]

Sąd może ograniczyć rozpoznanie środka odwoławczego tylko do poszczególnych uchybień, podniesionych przez stronę lub podlegających uwzględnieniu z urzędu, jeżeli rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania.

 

Art. 437. [Rodzaje orzeczeń sądu odwoławczego]

 

§ 1. Po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, zmianie lub uchyleniu zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części. Dotyczy to odpowiednio rozpoznania środka odwoławczego od uzasadnienia orzeczenia.

 

§ 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, sąd odwoławczy zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania; bestemmelsen i artikel. 397 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 438. [Podstawy odwoławcze]

Orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia:

 

1) obrazy przepisów prawa materialnego,

 

2) obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia,

 

3) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia,

 

4) rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka.

 

Art. 439. [Bezwzględne podstawy uchylenia orzeczenia] ^[337]

 

§ 1. ^[338] Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, hvis:

 

1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40,

 

2) retten blev utilstrækkeligt bemandet eller nogen af ​​dens medlemmer ikke var til stede for hele hørelse,

 

3) fælles domstol har taget stilling til kompetencen tilhører en bestemt eller særlig domstol har udtalt sig om de egenskaber, der hører til de almindelige domstole,

 

4) retten lavere orden fastslog i sagen tilhører jurisdiktion af en højere orden,

 

5) blev dømt, straffeforanstaltning eller en tilbageholdelse ukendt lov,

 

6) kollapsede i strid med princippet om flertal eller ikke er blevet underskrevet af nogen af ​​de involverede i dens udgivelse mennesker,

 

7) der er en selvmodsigelse i dommen, forhindre hans henrettelse,

 

8) Den blev udstedt på trods af dette, at straffesagen for den samme handling begået af den samme person er gyldigt opsagt,

 

9) en af ​​de omstændigheder, undtagen sagen, omhandlet i artikel. 17 § 1 Item 5, 6 Jeg 8-11,

 

10) anklaget i retssager havde ingen forsvarere i de tilfælde, der er nævnt i artikel. 79 § 1 Jeg 2 oraz kunst. 80 eller forsvarer ikke deltage i aktiviteter, hvor hans deltagelse var obligatorisk,

 

11) sagen er blevet hørt i fravær af den anklagede, hvis tilstedeværelse var obligatorisk.

 

§ 2. Dommen afsagt kun med den begrundelse er angivet i § 1 Item 9-11 Det kan kun være til fordel for den anklagede.

 

§ 3. Mødet kan blive overværet af partiet, obrońcy i pełnomocnicy. Bestemmelsen i artikel. 451 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 439en. [Dom på forseelse] ^[339]

Dom på forseelse ikke ophæves alene af den grund, afgjorde retten i en straffesag i stedet for sagen på grund af tjenesteforseelse.

 

Art. 440. [brutto uretfærdighed]

Hvis beslutningen om at opretholde ville være klart urimelig, det kan ændres til fordel for den anklagede enten give afkald hensyn til landegrænser klage og anbringender.

 

Art. 441. [Den juridiske spørgsmål]

 

§ 1. Hvis undersøgelsen af ​​appelinstans måler juridiske spørgsmål, der kræver en væsentlig fortolkning af loven, appelretten kan udsætte sagen og henvise spørgsmålet til højesterets afgørelse.

 

§ 2. Højesteret kan uddelegere afviklingen af ​​juridiske spørgsmål i udvidet sammensætning af retten.

 

§ 3. Højesteret er bindende for.

 

§ 4.^[340] Prokurator, forsvarere og repræsentanter har ret til at deltage i mødet.

 

§ 5. Højesteret kan tage sagen til hans diagnose.

 

Art. 442. [reeksamen]

 

§ 1. Domstolen, der overførte sagen til, træffer afgørelse senest, hvor der har været en overførsel. Dommen afsagt kun fordelingen af ​​straf eller andre midler udelukker ikke frifindelse af tiltalte eller bortfald af sagen.

 

§ 2.^[341] I tilfælde af hjemvisning til retten i første instans, ledende sager om bevisførelse, som påvirkede ikke annullation af dommen, kan begrænse deres afsløring.

 

§ 3. Juridisk synspunkt og angive appelretten for yderligere procedurer er bindende for retten, til hvem sagen blev hjemvist til.

 

Art. 443. [Zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego] ^[342]

I tilfælde af hjemvisning til at bremse yderligere procedurer til at herske strengere end kun ophæves, da beslutningen blev appelleret til ulempe for den anklagede eller den tiltalte under betingelserne i artikel. 434 § 3 eller 4. Denne regel gælder ikke for de foranstaltninger, der er nævnt i artikel. 93 og kriminelle 94Kodeksu.

 

Sektion 49. Appel

 

Art. 444. [appeller domme] ^[343]

Dommen fra retten i første instans parter, podmiotowi określonemu w art. 416, et offer for en dom ophørende sag betinget, wydanego na posiedzeniu, ankes, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

Art. 445. [Fristen for appel]

 

§ 1. Fristen for at indgive en klage er 14 dag og skal løbe i hver støtteberettigede fra datoen for afsigelsen af ​​dommen af ​​begrundelsen.

 

§ 2. Den appel før fristen for indsendelse af anmodningen om begrundelse har virkninger på de i artikel. 422 og er omfattet af undersøgelsen; en sådan klage kan afsluttes inden for den i § 1.

 

Art. 446. [Tvang adwokacko-praktikant]

 

§ 1.^[344] Appel af dom afsagt af byretten, der ikke kommer fra anklageren eller advokat, der er juridisk rådgiver, skal udarbejdes og underskrives af en advokat.

 

§ 2. At appellere udarbejdet af den offentlige anklager, råd eller advokat ledsaget af et passende antal eksemplarer til modparten; betales til at appellere til Court of Appeal skal være ledsaget af en ekstra kopi.

 

Art. 447. [Ændring af anvendelsesområdet for anerkendelse]

 

§ 1. Appel skyld menes at være vendt mod den dom,.

 

§ 2. Appel til en straf anses for at blive vendt mod hele afgørelsen om straf og strafferetlige foranstaltninger.

 

§ 3. Appellen kan hæve afgifter, der var ikke eller ikke kunne gøres til genstand for en klage.

 

Art. 448. [vedtagelse af appel]

 

§ 1. Optagelse af klagen meddeles den offentlige anklager og forsvarere, og parterne, hvorefter filen sendes straks til retten appel.

 

§ 2.^[345] I tilfælde af en klage fra den offentlige anklager, råd eller advokat er knyttet til meddelelsen en kopi af appellen af ​​modparten, medmindre offentlighed blev udelukket på grund af beskyttelse af klassificerede oplysninger om klassificeringen af “hemmelighed” eller “hemmelighed”.

 

Art. 449. [Rozprawa i posiedzenie]

Appelretten undersøger sagen for retssagen, og i de tilfælde, der er fastsat ved lov – na posiedzeniu.

 

Art. 449en. [Yderligere begrundelse] ^[346]

I tilfælde som omhandlet i artikel. 423 § 1 a, før en afgørelse fra appeldomstolen kan indbringe sagen for retten i første instans med henblik på at udarbejde grunde til dommen i nødvendigt omfang, hvis det er for at sikre de rigtige beslutninger på.

 

Art. 450. [Andel af parterne i appelsagen hørelse]

 

§ 1. Deltagelse i forsøget anklager, og forsvarere i de tilfælde, der er omhandlet i artikel. 79 Jeg 80 Det er obligatorisk.

 

§ 2. Deltagelse i høringen af ​​andre partier og deres repræsentanter og advokater i tilfælde, der ikke er anført i § 1 Det er obligatorisk, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne.

 

§ 3. Manglende korrekt zawiadomionych af denne høring parterne, of Advocates ikke obstruerer undersøgelse af sagen, chyba że ich udział jest obowiązkowy.

 

Art. 451. [bringe den anklagede] ^[347]

Appelretten, på anmodning af den tiltalte frihedsberøvet, formår at bringe ham for retten, medmindre den finder tilstrækkelig tilstedeværelse af en forsvarer. På loven af ​​anmodningen bør rådes af de anklagede. Hvis retten ikke formår at bringe den anklagede, der har intet forsvar, udpege en offentlig forsvarer.

 

Art. 452. [Bevisoptagelse]

 

§ 1. Appelretten kan ikke udføre bevismæssige procedure om sagens realitet.

 

§ 2. Appelretten kan dog i særlige tilfælde, Erkender behovet for at gøre op for forsøget, tage beviserne under retssagen, hvis dette vil bidrage til at fremskynde sagen, og det er ikke nødvendigt at udføre en ny kabel helt eller væsentlig del. Bevis kan også gå, før retssagen.

 

Art. 453. [Procedure Appel]

 

§ 1. Retssagen i appelretten begynder med en mundtlig rapport, hvor dommeren ordfører præsenterer forløbet og resultaterne af denne procedure, og navnlig indholdet af dommen og de påstande og konklusioner appellere, samt de spørgsmål, der skal løses med kontoret. Hvis det er nødvendigt, kan du læse den handling af de enkelte dele.

 

§ 2. Parterne kan indsende forklaringer, bemærkninger og anmodninger mundtligt eller skriftligt; indgives skriftligt læses, bestemmelsen i artikel. 394 gælder.

 

§ 3. Formanden kalder parterne i den rækkefølge bestemt af sig selv, første giver gulvet til klageren. Den anklagede og hans advokat kan ikke nægte at tage ordet efter indlæggene fra andre parter.

 

Art. 454. [Forbud mod reglen]

 

§ 1. Appelretten kan ikke dømme den anklagede, der blev frikendt i første omgang, eller i første omgang eller betinget indstillet sagen blev afbrudt.

 

§ 2. Appelretten kan bestille en mere alvorlig fængselsstraf kun, hvis ikke ændre de forhold, der er truffet som grundlag for den appellerede dom.

 

§ 3.^[348] Appelretten kan ikke forværre sanktionen med den afstraffelse af livsvarigt fængsel.

 

Art. 455. [Forbedring af juridiske kvalifikation]

Uden at ændre de faktiske forhold, appelretten forbedrer forkert retlig kvalifikation hensyn til grænser appel og anbringender. Forbedring af juridiske kvalifikation til ulempe for den anklagede kunne finde sted, hvis, når det appellerede ham.

 

Art. 456. [Dom afsagt af appelretten]

Om værne, ophæve eller ændre dommen fra retten i første instans appeldomstol udtaler dom.

 

Art. 457. [Begrundelse dom] ^[349]

 

§ 1. Årsager til dommen skal ex officio inden 14 dag.

 

§ 2. Hvis retten opretholder dommen ved magten, overvejer appellen som åbenbart grundløs, begrundelse udfærdiges på begæring af, medmindre det er blevet rapporteret dissens. Artikler. 422 Jeg 423 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3. Til støtte bør gives, som førte til retten udsteder punktum, og hvorfor påstandene og konklusioner appelretten fundet det rimeligt eller urimeligt.

 

Art. 458. [Korrekt brug af]

Bestemmelser om sagen ved retten i første instans, finder tilsvarende anvendelse på sager ved appelretten, medmindre bestemmelserne i dette kapitel bestemmer andet.

 

Sektion 50. Zażalenie

 

Art. 459. [Formaliteten for appel]

 

§ 1. Klagen er berettiget til en retskendelse spærring vejen til dom, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 2. Klagen også ret til at sørge for beskyttelsesforanstaltningen og andre bestemmelser i de tilfælde, der er fastsat i loven.

 

§ 3. Klage af parterne, og personen, beslutningen direkte berørt, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

Art. 460. [Fristen for indgivelse af klage]

Klagen skal indgives inden 7 dage fra datoen for offentliggørelsen af ​​afgørelsen, og hvis loven kræver bestemmelser anmeldelse – for modtagelsen. Dette gælder også for klager til afgørelse om sagsomkostningerne eller afgifter, der er indeholdt i dommen; Men hvis de appellerende anmodninger om udarbejdelse af skriftligt og leverer præmisserne, en klage kan indgives af fristen for appel.

 

Art. 461. [Forkyndelse af kopier og anmeldende parter]

 

§ 1. For at påklage en afgørelse om afslutning af proceduren, udarbejdet af anklagemyndigheden, råd eller advokat, ledsaget af et passende antal eksemplarer til, ved den anfægtede beslutning. Disse nedskrivninger skal leveres til parterne straks.

 

§ 2. Hvis klagen kommer fra folk der ikke er anført i § 1, bringe underrette den person, ved den anfægtede beslutning.

 

Art. 462. [Suspensywność klage]

 

§ 1. Hvis loven bestemmer andet, klagen har ikke opsættende udførelsen af ​​den appellerede kendelse; dog retten, der har udstedt, eller retten udpeget til at høre appellen kan suspendere håndhævelsesbestemmelserne.

 

§ 2. Afslag til at suspendere ikke kræver begrundelse.

 

Art. 463. [overførende virkning klage]

 

§ 1. Domstolen, hvis afgørelse indgivet klage, kan tages hensyn til, hvis reglerne i den samme sammensætning, der har udstedt den anfægtede beslutning; i andre tilfælde skal præsidenten for Retten videresender klagen straks, sammen med de handlinger, der er nødvendige eller kopier af sagens akter, retten udpeget til at høre klagen.

 

§ 2. Klage over afgørelsen om tilbageholdelse og for at sikre ejendommen skal overføres til indregning i 48 time.

 

Art. 464. [Andel af parterne i retsmøde] ^[350]

 

§ 1. Parter og råd og fuldmagter har ret til at deltage i mødet i appelretten anerkende klage over afgørelsen om afslutning af proceduren og for at stoppe. De har ret til at deltage i mødet, selv hvis appelretten, hvis de er berettiget til retten til at deltage i mødet i retten i første instans.

 

§ 2. I andre tilfælde kan appelretten give parterne eller råd eller advokat til at deltage i mødet.

 

§ 3. Bestemmelsen i artikel. 451 finder tilsvarende anvendelse, når emnet for mødet er at identificere en klage over afgørelsen om afslutning af proceduren og for at stoppe.

 

Art. 465. [Postępowanie przygotowawcze]

 

§ 1.^[351] Bestemmelserne om klager over retten finder anvendelse på klager mod anklager udfører undersøgelsen og.

 

§ 2.^[352] En anklager ordre kan ankes til retten kompetence til at behandle sagen, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

§ 2a.^[353] I sager af privat påtale klage over anklagerens beslutning om ikke at indlede eller at ophøre forberedende arbejde anerkender anklageren moderselskabet, hvis bestemmelsen kollapsede på grund af manglende offentlig interesse i retsforfølgning af gerningsmændene til kontor.

 

§ 3. Appellen gennemfører undersøgelsen, hvis det ikke anklageren, anerkender anklageren tilsyn sagen.

 

Art. 466. [Udfordrende ordrer]

 

§ 1. Bestemmelserne om appel finder anvendelse på klager over ordrer.

 

§ 2. Klage mod dekret fra præsidenten for appelretten genkender.

 

Art. 467. [Udfordrende aktiviteter]

 

§ 1. Bestemmelserne i dette kapitel finder tilsvarende anvendelse på de i klagerne lov om handling eller passivitet.

 

§ 2. Erkender legitimiteten af ​​klager, klageinstans finder manglende overholdelse aktionerne retten eller manglende handlinger og administrerer, hvad der skal være, især for at afhjælpe følgerne af svigt og at forebygge lignende svagheder i fremtiden, samt tage andre foranstaltninger i akten.

 

afdeling X. Gennemføre særlige

 

Sektion 51. forenklet procedure

 

Art. 468. [Reglerne for den almindelige procedure]

I sager, at bestemmelserne i den almindelige procedure, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

Art. 469. [Anvendelsesområde] ^[354]

Retten anerkender de forenklede procedure sager, hvor undersøgelsen blev gennemført.

 

Art. 470. ^[355]

(ophæves)

 

Art. 471. ^[356]

(ophæves)

 

Art. 472. ^[357]

(ophæves)

 

Art. 473. ^[358]

(ophæves)

 

Art. 474. ^[359]

(ophæves)

 

Art. 474en. [forslag Diagnose på sit møde] ^[360]

 

§ 1. de anklagede, omhandlet i artikel. 387 § 1, indgivet inden høringen, retten kan anerkende mødet.

 

§ 2. Datoen for mødet meddeler parterne, sende dem en kopi af ansøgningen.

 

§ 3. Unexcused fravær af offeret eller den offentlige anklager ikke til hinder for, hvis de øvrige betingelser i artikel. 387.

 

§ 4. Hvis du hører programmet under retsmødet levering af § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 475. [En kopi af anklageskriftet]

Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, og sagen blev henvist til de vigtigste hørelse, en kopi af anklageskriftet, den anklagede kan leveres sammen med indkaldelsen af ​​retssagen.

 

Art. 476. [Sammensætningen af] ^[361]

 

§ 1. Sag om summarisk dom genkender individuelt; dommeren har rettigheder og pligter formanden. Bestemmelsen i artikel. 28 § 3 ikke relevant.

 

§ 2. Formand for byretten kan træffe bestemmelse om afhøring af sagen om appel til en enkelt dommer.

 

Art. 477. [Manglende anklager]

Den manglende anklageren ikke obstruerer forløbet af høringen eller møde.

 

Art. 478. [Odczytanie aktu oskarżenia]

Hvis anklageskriftet ikke er involveret i forsøget anklager, anklageskrift læser degnen.

 

Art. 479. [Niestawiennictwo oskarżonego; udeblivelsesdom]

 

§ 1. Jeżeli oskarżony, der serveres med stævning, vises ikke under retssagen vigtigste, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, og hvis han ikke deltog forsvareren – udstede en udeblivelsesdom.

 

§ 2. Hvis den tiltalte udebliver retssagen, læse tidligere indgivet sin forklaring. Bestemmelsen i artikel. 396 § 2-4 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 480. [undskyldt fravær]

Den vigtigste hørelse kan ikke udføres i fravær af den anklagede, hvis usprawiedliwiwszy hans fravær anmodet om udsættelse af høringen.

 

Art. 481. [beskyttelsesforanstaltning] ^[362]

Ved dom kan kun bestilles som en forebyggende foranstaltning beslaglæggelse af genstande.

 

Art. 482. [Oppositionen mod udeblivelsesdom]

 

§ 1. Udeblivelsesdom skal afleveres til den anklagede. Inden for 7 dage efter modtagelsen af ​​en kopi af udeblivelsesdom sagsøgte kan gøre indsigelse, der bør begrunde sit fravær fra høringen. Den kan kombineres med anmodning opposition til begrundelse i tilfælde af manglende accept eller forkastelse af indsigelsen.

 

§ 2. Retten tog ikke hensyn til oppositionen, hvis den finder fraværet af de anklagede under retssagen for ikke berettiget. Den afgørelse, der klages.

 

§ 3. Indsigelsen tages til følge årsager retssag. Udeblivelsesdom ophævet, den anklagede eller dennes advokat give møde for retten.

 

Art. 483. [Anvendelsen af ​​en almindelig procedure] ^[363]

Hvis efter starten af ​​forsøget viser sig at være, at sagen ikke kan behandles i en forenklet procedure, retten med samtykke fra den tiltalte behandler sagen fortsætter i den almindelige procedure.

 

Art. 484. [En pause i høringen]

 

§ 1.^[364] Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 21 dag.

 

§ 2.^[365] Hvis sagen ikke kan løses inden for den i § 1, retten behandler sagen at fortsætte i den almindelige procedure.

 

Sektion 52. Drøftelserne i tilfælde af privat påtale

 

Art. 485. [Reglerne for summarisk rettergang]

I sager af privat påtale, at bestemmelserne i den forenklede procedure, til bestemmelserne i dette kapitel. Bestemmelsen i artikel. 470 ikke relevant.

 

Art. 486. ^[366]

(ophæves)

 

Art. 487. [Akt oskarżenia]

Anklageskriftet kan være begrænset til en bestemmelse af tiltaltes, påståede handling og identificere beviser, hvorpå anklagen.

 

Art. 488. [Pligter politiet]

 

§ 1. Politiet på anmodning af offeret tager en mundtlig eller skriftlig klage og i givet fald sikre sig bevismaterialet, sender derefter klagen til den kompetente domstol.

 

§ 2. På Domstolens kendelse politiet fastlægges ved en domstol af beviser, og derefter overfører resultaterne til retten. Bestemmelsen i artikel. 308 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 489. [forligsmøde]

 

§ 1. Høringen forud for vigtigste forligsmøde, som fører dommeren.

 

§ 2.^[367] På anmodning eller med parternes samtykke, kan retten i stedet for samrådsmødet sat en passende dato for afviklingen af ​​mæglingssager. Bestemmelsen i artikel. 23a stosuje się odpowiednio.

 

Art. 490. [Forløbet af mødet]

 

§ 1. Samrådsmødet begynder med en opfordring til parterne i forsoning.

 

§ 2. Referatet af samrådsmødet skal bemærkes især, at parternes position på opfordringen til forsoning og resultaterne af samrådet; hvis der var en afstemning, protokollen underskrevet af hånden.

 

Art. 491. [Niestawiennictwo stron]

 

§ 1. Undladelse af private anklager og hans advokat på samrådet uden gyldig grund, anses et afkald på retsforfølgning; i dette tilfælde, formand mødet sagen skal.

 

§ 2. I tilfælde af uberettiget udeblivelse af de anklagede førende samrådsmødet henviser sagen til retssagen main, og så vidt muligt sæt gang udtrykket.

 

Art. 492. [forlig]

 

§ 1. I tilfælde af afstemning af parterne i sagen skal afbrydes.

 

§ 2. Hvis forsoning opstod som et resultat af mægling, bestemmelsen i artikel. 490 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 493. [Omfanget af forsoning]

I løbet af forlig eller som et resultat af mægling er acceptabelt for forsoning, herunder også andre spørgsmål af privat påtale, verserer mellem de samme parter.

 

Art. 494. [Afregning]

 

§ 1. Samtidig forsoning med parterne kan nå frem til en løsning, emnet som også kan være et krav i forbindelse med påståede.

 

§ 2. Den aftale, der blev indgået på samrådet er titlen på tvangsfuldbyrdelse på den afgørelse, som klausulen domstolen håndhævelse.

 

Art. 495. [Udnævnelse af hørelsen]

 

§ 1. I tilfælde af svigt af forsoning følger det vigtigste spørgsmål for retssagen, og så vidt muligt sæt gang udtrykket, medmindre der er behov for at henvise sagen til mødet til en anden løsning.

 

§ 2. Parter til stede på mødet bør fremlægger konklusionerne af beviser.

 

§ 3. ^[368](ophæves)

 

Art. 496. [Odstąpienie od oskarżenia]

 

§ 1. Drøftelserne i tilfælde af privat påtale ophører med samtykke fra de anklagede, hvis private anklager trækker anklageskriftet før den endelige afslutning af sagen.

 

§ 2. Samtykke af de anklagede er ikke påkrævet, hvis private anklager trækker sig tilbage fra anklagemyndigheden før retssagen om den første primære retssag.

 

§ 3. Undladelse af private anklager og hans advokat i et offentligt retsmøde uden begrundede årsager anses et afkald på retsforfølgning.

 

Art. 497. [Anklagemyndigheden gensidig]

 

§ 1. De anklagede maj til starten af ​​forsøget på de vigtigste forsøg at bringe mod private anklager, som er krænket ved gensidig anklageskrift retsforfulgt på en personlig handling, i forbindelse med en gerning påståede han. Retten erkender summen af ​​de to sager.

 

§ 2. Tilbagetrækningen af ​​en af ​​de anklagere private beskyldning forårsager ophør af sagen kun i afsnittet om de afgifter anlagt af ham.

 

§ 3. Begge anklagere privat øvelse de tiltaltes rettigheder. Prioritet stille spørgsmål og taler berettiget til denne private anklager, der først bragte anklageskriftet. Retten i sin dom noter, at sagen verserede på grund af gensidige beskyldninger.

 

Art. 498. [Afvisning gensidige beskyldninger]

 

§ 1. Gensidig beskyldning er uacceptabelt, hvis anklageren tidligere anlagt sag eller sluttede sagen.

 

§ 2. Hvis anklagemyndigheden anklager gensidige forbindelser til en af ​​gensidige beskyldninger, uden for banen anklageskrift mod en særskilt undersøgelse. Bestemmelsen i artikel. 60 § 2 gælder.

 

§ 3. I tilfælde af overtagelse af anklageren både gensidige beskyldninger forhandling i kontoret, den anklagede fordel i det omfang tilegne beføjelser anklagere.

 

Art. 499. [Korrekt brug af]

Artikler. 492-494 finder tilsvarende anvendelse i retsmødet.

 

Sektion 53. påbud

 

Art. 500. [Reglen omfang]

 

§ 1.^[369] I tilfælde af forbrydelser omfattet af diagnosen i en forenklet procedure, I erkendelse på grundlag af det indsamlede materiale i det forberedende arbejde, denne høring er ikke nødvendig, Domstolen i sager, der giver mulighed for en dom en frihedsstraf eller en bøde pass dom præskriptive.

 

§ 2. I sagen ved stævning, at bestemmelserne i den forenklede procedure, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

§ 3.^[370] Retten kan udstede en dom præskriptive, hvis det på grundlag af de beviser og omstændighederne i den handling af de anklagede skyld er ikke i tvivl.

 

§ 4.^[371] Retten udsteder en dom præskriptive på mødet uden deltagelse af parterne.

 

Art. 501. [afvisning regel] ^[372]

Dom påbud er uacceptabelt:

 

1) i forhold til en person i forvaring i dette eller andre tilfælde,

 

2) i tilfælde af privat påtale,

 

3) hvis der er forhold,, omhandlet i artikel. 79 § 1.

 

Art. 502. [Sanktioner]

 

§ 1.^[373] Dom foreskrivende regel kan være fængsel eller en bøde på op til 100 daglige satser, eller 200 000 guld.

 

§ 2.^[374] Ud over den straf der er angivet i § 1 można, w wypadkach przewidzianych w ustawie, herske strafferetlige foranstaltning.

 

§ 3.^[375] Retten kan nøjes med herskende straffende foranstaltning, hvis der er betingelser for beslutningen kun denne foranstaltning.

 

Art. 503. [skader]

 

§ 1.^[376] Ved at give dom foreskrivende domstol awards fuldt ud påstanden i et civilt søgsmål eller kontant kompensation i henhold til artikel. 415 § 5.

 

§ 2. Hvis indsamlingen i undersøgelsesfasen beviser er ikke tilstrækkeligt til at afgøre det civile søgsmål, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

 

Art. 504. [Tekst af dommen præskriptive] ^[377]

 

§ 1. Dom bør omfatte præskriptive:

 

1) af retten og dommeren, który go wydał,

 

2) datoen for dommen,

 

3) navn og andre oplysninger om den anklagede,

 

4) den præcise handling tildelt af retten anklaget, med en angivelse af de strafferetlige bestemmelser i loven,

 

5) straf og andre nødvendige beslutning.

 

§ 2. Dom foreskrivende må ikke indeholde begrundelse.

 

Art. 505. [Tjeneste af dommen præskriptive] ^[378]

Kopi af dommen præskriptive leveret til anklageren, og den anklagede og hans advokat – sammen med en kopi af anklageskriftet. Under alle omstændigheder skal en genpart af afgørelsen skal leveres til anklageren. Sammen med en kopi af den dom, der skal leveres instruktion citere retsreglerne, tid og måde at gøre indsigelse mod konsekvenserne af sin manglende betaling.

 

Art. 506. [opposition]

 

§ 1.^[379] Den tiltalte og anklagemyndigheden har ret til at gøre indsigelse til retten, som afsagde dom præskriptive, inden for bydende 7 dage efter modtagelsen af ​​dommen.

 

§ 2. Domstolens præsident nægter at acceptere indsigelse, hvis det blev indgivet efter fristen, eller af en uautoriseret person.

 

§ 3.^[380] I tilfælde af en indsigelse dom foreskrivende ophævet; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

 

§ 4.^[381] Hvis den eneste indsigelse anklager mod udfaldet af et civilt krav, dom foreskrivende ophæves kun i denne del af, og retten på mødet forlader borgerligt krav, uden diagnose.

 

§ 5. Oppositionen kan trækkes tilbage indtil starten af ​​forsøget på den første vigtigste retssag.

 

§ 6.^[382] Den ret behandler sagen efter en indsigelse er ikke bundet af dommen af ​​påbud, som mistede sin.

 

Art. 507. [Legitimitet dom præskriptive] ^[383]

Dom præskriptive, hvorfra ingen indvendinger eller modstand trukket tilbage, Det bliver endelig.

 

Sektion 54. ^[384] (slettet)

 

Art. 508.

(slettet)

 

Art. 509.

(slettet)

 

Art. 510.

(slettet)

 

Art. 511.

(slettet)

 

Art. 512.

(slettet)

 

Art. 513.

(slettet)

 

Art. 514.

(slettet)

 

Art. 515.

(slettet)

 

Art. 516.

(slettet)

 

Art. 517.

(slettet)

 

§ 54a. fremskyndede procedurer^[385]

 

Art. 517en. [Anvendelsen af ​​bestemmelserne i den forenklede procedure]

I fremskyndede procedure, at bestemmelserne i den forenklede procedure, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

 

Art. 517b. [procedure, en ansøgning om sag]

 

§ 1. I fremskyndede procedure kan genkendes tilfælde af forbrydelser omfattet af anerkendelse efter den forenklede procedure, hvis gerningsmanden er blevet fanget i færd med at begå en forbrydelse eller umiddelbart derefter, og tilbageholdes inden 48 time anlagt af politiet og afleveret til retten med en anmodning om adgang til den fremskyndede procedure, herefter benævnt “ansøgning om pådømmelse”.

 

§ 2. Hasteprocedure sker ved en offentlig også retsforfulgt privat påtale, hvis de var en handling af hooliganisme.

 

§ 3. Du kan trække sig tilbage fra tilbageholdelse og tvungen bringe for retten gerningsmændene indregnet under betingelserne i § 1 eller frigive tilbageholdte, at han skal møde i retten på det aftalte tidspunkt og sted, en periode på højst 72 timers tilbageholdelse eller sætte gerningsmanden i hænderne på politiet, med virkning opkald. Anmodningen om undersøgelse af sagen skal være i et sådant tilfælde retten med beviser i 48 timers tilbageholdelse eller sætte gerningsmanden i hænderne på politiet, og når valgperiode udløber på en fridag fra arbejde – i næste arbejdsdag, Men så retten kan gå videre til at behandle sagen før 72 timers tilbageholdelse eller sætte gerningsmanden i hænderne på politiet.

 

§ 4. I relation til gerningsmanden af ​​forseelse hooligan levering af § 3 Det kan især bruges, hvis omstændighederne tyder, at gerningsmanden ikke møde i retten på det aftalte tidspunkt og sted, og ikke forstyrrer den procedure ellers.

 

Art. 517c. [Przesłuchanie podejrzanego, instruktion]

 

§ 1. Undersøgelsen kan være begrænset til afhøring af den mistænkte som mistænkt og bevare bevismateriale i nødvendigt omfang. De undersøgelse proceduremæssige foranstaltninger som omhandlet i artikel. 303 Jeg 321 Du kan ikke foretage.

 

§ 2. Den mistænkte underrettet om sine rettigheder: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do korzystania z pomocy obrońcy, til at indsende – allerede i løbet af undersøgelsen – ansøgning, omhandlet i artikel. 387 § 1, samt indsendelse af en ansøgning fra den offentlige anklager, omhandlet i artikel. 335 § 1, oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138, 139 Jeg 517e § 2. Denne undervisning skal give den mistænkte en skriftlig kvittering for modtagelsen.

 

§ 3. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, omhandlet i artikel. 335 § 1, eller hvis den mistænkte har gjort henvist en ansøgning i artikel. 387 § 1, afhører en mistænkt anklager.

 

Art. 517d. [Fremsendelse af forslaget til pådømmelse]

 

§ 1. I tilfælde af begrundelsen for anmodningen om undersøgelse af sagen, Politiet udarbejder et sådant forslag og sende den til retten sammen med den akkumulerede beviser, straks underrette anklageren; dette forslag erstatter en anklage.

 

§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, omhandlet i artikel. 335 § 1, eller hvis den mistænkte har gjort henvist en ansøgning i artikel. 387 § 1, Politiet indsende ansøgningen om sagen til anklagemyndigheden med henblik på godkendelse. Anklageren kan nægte at godkende ansøgningen om, ved beslutning om yderligere sagsforløbet; om godkendelse af en ansøgning om sag, Det kan føje til den af, omhandlet i artikel. 335 § 1.

 

§ 3. Anmodningen om undersøgelse af sagen bør indeholde data, omhandlet i artikel. 332 § 1 Item 1-5; Artikler. 333 § 1-3 I Kunst. 334 § 1 finder tilsvarende anvendelse; kunst. 334 § 2 ikke relevant. Politiet tjener offeret en skriftlig instruktion om rettigheder, der følger af artikel. 46 § 1 Straffelov og artikel. 387 § 2 og indholdet af artikel. 49a i 474a, samt retten til at fremsætte en erklæring om handlingen i sagen som anklager.

 

§ 4. Enhver indkaldt af politiet som vidne, ekspert, tolk eller en specialist er forpligtet til at møde i retten inden for en nærmere fastsat frist.

 

Art. 517og. [kopi af dommen, niestawiennictwo oskarżonego]

 

§ 1. En kopi af ansøgningen om pådømmelse præsident for retten eller domstolen skal forkynde den anklagede og hans advokat, hvis udnævnt, mærkning tid til at forberede et forsvar. Den anklagede skal have lov til at kontakte en advokat uden tilstedeværelsen af ​​tredjemand.

 

§ 2. I tilfælde af udeblivelse af de anklagede, omhandlet i artikel. 517b § 3, hvis retten finder, fraværet af de anklagede under retssagen som uberettiget, kan føre retssagen i hans fravær, udstedt en dom ikke anses for at være i standard; I dette tilfælde kopi af ansøgningen om pådømmelse vedlægges sagsakterne.

 

§ 3. Retten skal straks gå videre til at behandle sagen; przepisów art. 339 § 1 Item 1 Jeg 2 i § 3-5, kunst. 351 § 1 oraz kunst. 353 Jeg 474a § 2 ikke relevant.

 

§ 4. Civil handling er uacceptabel.

 

Art. 517f. [En pause i høringen]

 

§ 1. Fremskyndet procedure udføres også om nødvendigt afbryde forsøget; Samlet tid bestilt afbrydelser må ikke overstige 14 dag.

 

§ 2. I tilfælde af at bestille en pause domstol træffer afgørelse om anvendelsen af ​​en forebyggende foranstaltning.

 

§ 3. Bestemmelserne i artikel. 98 § 2 I Kunst. 411 § 1 ikke relevant.

 

Art. 517g. [Den manglende evne til at behandle sagen på en fremskyndet]

 

§ 1. Hvis retten før retsmødet kontor eller i løbet af fundene, at sagen ikke kan behandles i en fremskyndet eller ikke kan genkendes samtidig opretholde acceptable pause tidskørsel, omhandlet i artikel. 517f § 1, behandler sagen, er stadig under den forenklede procedure i den samme sammensætning. I tilfælde af manglende evne til at behandle sagen også den forenklede procedure domstolen træffer afgørelse om sikkerhedsforanstaltning og forelægge sagen til anklagemyndigheden at foretage indledende procedurer på et generelt grundlag, underrette offeret.

 

§ 2. Hvis der på baggrund af de beviser, der fremlægges efter starten af ​​forsøget retten finder, at der er behov for at supplere de bevistemaerne sagen, og gøre de nødvendige foranstaltninger i retssager vil medføre betydelige vanskeligheder, forelægge sagen for anklagemyndigheden til at foretage indledende procedurer på et generelt grundlag, underrette offeret; inden du afleverer sagen skal retten træffe afgørelse om sikkerhedsforanstaltning.

 

§ 3. Hvis der på baggrund af de beviser, der fremlægges efter starten af ​​forsøget domstol giver straf over 2 års fængsel, træffe beslutning om sikkerhedsforanstaltning og forelægge sagen til anklagemyndigheden at foretage indledende procedurer på et generelt grundlag; dommer, der deltog i udgivelsen af ​​bestemmelserne, Det er ved lov udelukket fra videre deltagelse i.

 

§ 4. I tilfælde af domfældelse af de anklagede til fængsel uden betinget udsættelse af gennemførelsen af ​​retten, efter høring af parterne, træffe beslutning om sikkerhedsforanstaltning.

 

Art. 517h. [Begrundelse dom]

 

§ 1. Anmodningen om udarbejdelse og indsendelse af skriftlig begrundelse for dommen kan mundtligt referat af høringen eller møde eller skriftligt inden for den bydende 3 dage fra datoen for dommens. Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, pågældende.

 

§ 2. Retten forbereder begrundelse dom inden 3 dni od daty złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

 

§ 3. Fristen for at indgive en klage er 7 dag og skal løbe i hver støtteberettigede fra datoen for afsigelsen af ​​dommen af ​​begrundelsen.

 

§ 4. I tilfælde af en klage indgives til omgående, sammen med dens domstol appel, der behandler sagen senest inden for en måned fra datoen for modtagelsen af ​​retten. Bestemmelsen i artikel. 448 ikke relevant.

 

§ 5. I tilfælde af en klage fra den offentlige anklager, forsvarsadvokat eller appelretten knyttet til meddelelsen om høringen ajourført udgave af den appelinstans appel af modparten.

 

Art. 517Jeg. [Dommen afsagt, sagen]

 

§ 1. Hvis der efter gennemgang af appelretten siger, at der er behov for at supplere de bevismæssige procedure om sagens realitet, kan – dodging dom – forelægge sagen for anklagemyndigheden til at foretage indledende procedurer på et generelt grundlag.

 

§ 2. I tilfældet dom ophæves, og sagen hjemvises til fortsat sagen i en forenklet tilstand. I tilfælde af manglende evne til at behandle sagen i sager, dodging dom, skal retten sagen til anklagemyndigheden at foretage indledende procedurer på et generelt grundlag.

 

Art. 517j. [Delegationen lovpligtige]

 

§ 1. For at aktivere den anklagede at rådgive i fremskyndede procedure etablerer en pligt til at udføre af advokater vagtplan på et tidspunkt og sted, som separate forordninger.

 

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, måde at sikre den anklagede råd og mulighed for hans valg i hurtige procedurer, herunder organisationer roster, der er nævnt i § 1, hvorimod en korrekt afvikling af accelereret og behovet for at sikre, at de anklagede valg forsvarere.

 

afdeling XI. Ekstraordinære retsmidler

 

Sektion 55. cassation

 

Art. 518. [Korrekt brug af]

Hvis bestemmelserne i dette kapitel ikke giver andet, en sag i cassation, at bestemmelserne i afsnit IX.

 

Art. 519. [Emne appel]

Da den endelige dom fra appelretten om afslutning af proceduren kan bringes cassation. Bestemmelsen i artikel. 425 § 2 andet punktum, finder ikke anvendelse.

 

Art. 520. [Uprawnienie stron]

 

§ 1. For at indgive en cassation appel er titlen side.

 

§ 2. Side, som ikke anfægte afgørelsen fra retten i første instans, ikke kunne bringe en cassation appel af dom afsagt af appelretten, hvis afgørelsen af ​​retten i første instans tages til følge, eller ændres i sin favør.

 

§ 3. grænse, der er nævnt i § 2, gælder ikke for overtrædelser, der er nævnt i artikel. 439.

 

Art. 521. [enheder særlige] ^[386]

 

§ 1. Attorney General, samt ombudsmanden, kan bringe en cassation appel fra enhver endelig retsafgørelse om afslutning af proceduren.

 

§ 2. Ombudsmanden for børn kan bringe en cassation appel fra enhver endelig retsafgørelse om afslutning af proceduren, hvis dommen har været en krænkelse af børns rettigheder.

 

Art. 522. [Engangs udfordring]

Cassation appel mod samme tiltalte og vedrørende samme beslutning hver person kan gøre kun én gang.

 

Art. 523. [Fundamentals of cassation] ^[387]

 

§ 1. En cassation kan appelleres kun på grund af de mangler, der er nævnt i artikel. 439 eller andre grove overtrædelser af loven, hvis det kunne have en betydelig indvirkning på indholdet af dommen; cassation appel kan ikke indbringes alene på grund af forskellen straf.

 

§ 2. Cassation fordel kan kun ske, hvis den anklagede er dømt for en lovovertrædelse eller fiskal lovovertrædelse til fængsel uden betinget udsættelse af fuldbyrdelsen.

 

§ 3. Cassation mod kan kun ske, hvis den anklagede frifindes eller ophævelse af sagen om de grunde, der er fastsat i artikel. 17 § 1 Item 3 Jeg 4 og på grund af sindssyge gerningsmanden.

 

§ 4. Ograniczenia przewidziane w § 2 Jeg 3 gælder ikke at appellere:

 

1) bragt på grund af de i artikel mangler. 439,

 

2) w wypadku określonym w art. 521.

 

Art. 524. [Udnævnelse]

 

§ 1. Fristen for indgivelse af den appel til parterne 30 dage fra datoen for forkyndelsen af ​​afgørelsen med begrundelsen. Ansøgningen om dommen af ​​begrundelsen skal indberettes i retten, der har truffet afgørelsen, inden for bydende 7 dage fra datoen for offentliggørelse af dommen. Bestemmelsen i artikel. 445 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2.^[388] Fristen for indgivelse af den appel, specificeret i § 1, nie stosuje się do kasacji wnoszonej przez Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka.

 

§ 3. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

 

Art. 525. [Tryb wnoszenia]

 

§ 1. Strona wnosi kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego.

 

§ 2. I tilfælde som omhandlet i artikel. 521 kasację wnosi się bezpośrednio do Sądu Najwyższego.

 

Art. 526. [Określenie zarzutu; przymus adwokacko-radcowski]

 

§ 1. W kasacji należy podać, na czym polega zarzucane uchybienie.

 

§ 2.^[389] Jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich albo Rzecznika Praw Dziecka, powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.

 

Art. 527. [Opłata od kasacji]

 

§ 1. Do kasacji strona dołącza dowód uiszczenia opłaty sądowej; nie dotyczy to prokuratora.

 

§ 2. Osoba pozbawiona wolności nie uiszcza opłaty przy wnoszeniu kasacji; w wypadku pozostawienia bez rozpoznania albo oddalenia wniesionej przez nią kasacji zasądza się od niej opłatę.

 

§ 3. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub pełniący służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie uiszcza opłaty.

 

§ 4. ^[390] Opłata ulega zwrotowi stronie, która ją uiściła, jeżeli kasacja zostanie uwzględniona, chociażby w części, albo zostanie cofnięta.

 

§ 5.^[391] Minister Sprawiedliwości określa, ved forordning, wysokość opłaty, mając na uwadze faktyczne koszty postępowania oraz zasadę dostępu do sądu.

 

Art. 528. [Niedopuszczalność środka odwoławczego]

 

§ 1. ^[392] Środek odwoławczy nie przysługuje na odmowę:

 

1) zwolnienia od uiszczenia opłaty, omhandlet i artikel. 527 § 1,

 

2) wyznaczenia adwokata lub radcy prawnego w celu sporządzenia kasacji,

 

3) przywrócenia terminu, omhandlet i artikel. 524 § 1 første punktum.

 

§ 2. Bestemmelsen i artikel. 447 § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 529. [Kasacja na korzyść]

Wniesieniu i rozpoznaniu kasacji na korzyść oskarżonego nie stoi na przeszkodzie wykonanie kary, zatarcie skazania, akt łaski ani też okoliczność wyłączająca ściganie lub uzasadniająca zawieszenie postępowania.

 

Art. 530. [Przyjęcie i odmowa przyjęcia kasacji] ^[393]

 

§ 1. I tilfælde som omhandlet i artikel. 525 § 1, przyjmując kasację, prezes sądu doręcza jej odpis pozostałym stronom oraz, po złożeniu przez prokuratora pisemnej odpowiedzi na kasację, niezwłocznie przesyła akta sądowi właściwemu do rozpoznania kasacji, hvis retten, do którego wniesiono kasację, nie jest uprawniony do jej rozpoznania.

 

§ 2. Prezes sądu, do którego wniesiono kasację, odmawia jej przyjęcia, hvis der er forhold,, omhandlet i artikel. 120 § 2 eller artikel. 429 § 1, albo gdy kasację oparto na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1.

 

§ 3.^[394] Na zarządzenie, der er nævnt i § 2, zażalenie przysługuje do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy rozpoznaje zażalenie jednoosobowo. Sąd kasacyjny wydaje postanowienie bez udziału stron, chyba że Prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej.

 

§ 4. W wypadku przyjęcia kasacji, której prokurator nie uznał za oczywiście bezzasadną, odpis pisemnej odpowiedzi prokuratora na kasację doręcza się pozostałym stronom, ich obrońcom i pełnomocnikom. Dalsze pisma procesowe wnosi się bezpośrednio do sądu kasacyjnego.

 

§ 5. Prokurator, uznając kasację za oczywiście bezzasadną, przesyła odpis odpowiedzi na kasację pozostałym stronom, ich obrońcom i pełnomocnikom, którzy w terminie 14 dni od otrzymania odpowiedzi prokuratora mogą przedstawić sądowi na piśmie swoje stanowisko.

 

Art. 531. [Pozostawienie kasacji bez rozpoznania]

 

§ 1.^[395] Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania przyjętą kasację, jeżeli nie odpowiada ona przepisom wymienionym w art. 530 § 2 lub gdy przyjęcie kasacji nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu. Sąd kasacyjny wydaje postanowienie bez udziału stron, chyba że prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej.

 

§ 2. Sąd Najwyższy może jednak zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu, jeżeli stwierdzi, że nie zostały dopełnione czynności zmierzające do usunięcia braków formalnych wniesionej kasacji.

 

§ 3.^[396] Bestemmelsen i § 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio w wypadku cofnięcia kasacji.

 

Art. 532. [Wstrzymanie wykonania orzeczenia]

 

§ 1. W razie wniesienia kasacji Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji.

 

§ 2. Wstrzymanie wykonania orzeczenia można połączyć z zastosowaniem środków określonych w art. 266, 271, 272, 275 Jeg 277.

 

§ 3.^[397] Sąd kasacyjny wydaje postanowienie na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej.

 

Art. 533. [Środek zapobiegawczy]

Jeżeli kasację wniesiono na niekorzyść oskarżonego, Sąd Najwyższy może zastosować środek zapobiegawczy, chyba że oskarżony był uniewinniony.

 

Art. 534. [Skład Sądu Najwyższego]

 

§ 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, Sąd Najwyższy orzeka jednoosobowo, chyba że Prezes Sądu Najwyższego zarządzi rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów.

 

§ 2. Jeżeli kasacja dotyczy orzeczenia Sądu Najwyższego, podlega rozpoznaniu w składzie siedmiu sędziów, chyba że orzeczenie zostało wydane jednoosobowo; w takim wypadku Sąd Najwyższy orzeka w składzie trzech sędziów.

 

Art. 535. [Rozprawa i posiedzenie] ^[398]

 

§ 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację na rozprawie, og i de tilfælde, der er fastsat ved lov – na posiedzeniu bez udziału stron.

 

§ 2. Strony pozbawionej wolności nie sprowadza się na rozprawę, chyba że Prezes Sądu Najwyższego lub Sąd Najwyższy uzna to za konieczne.

 

§ 3. Oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej nie wymaga pisemnego uzasadnienia; jeżeli postanowienie zostało wydane na posiedzeniu oraz wtedy, gdy zostało wydane na rozprawie a strona pozbawiona wolności nie miała przedstawiciela procesowego i nie została sprowadzona na rozprawę, uzasadnienie sporządza się na jej wniosek. Artikler. 422 Jeg 423 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 4. Kasację wniesioną na podstawie art. 521 Sąd Najwyższy rozpoznaje na rozprawie.

 

§ 5. Kasacja wniesiona na korzyść oskarżonego może być uwzględniona w całości na posiedzeniu bez udziału stron, w razie jej oczywistej zasadności.

 

Art. 536. [Granice rozpoznania]

Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym – tylko w wypadkach określonych w art. 435, 439 Jeg 455.

 

Art. 537. [Rodzaje orzeczeń]

 

§ 1. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy oddala kasację albo zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części.

 

§ 2. Uchylając zaskarżone orzeczenie Sąd Najwyższy przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania albo umarza postępowanie, a jeżeli skazanie jest oczywiście niesłuszne – uniewinnia oskarżonego.

 

Art. 538. [Sætningen]

 

§ 1. Z chwilą uchylenia wyroku wykonanie kary ustaje; karę już wykonaną – w wypadku późniejszego ponownego skazania – zalicza się na poczet nowo orzeczonej kary.

 

§ 2. Sąd może zastosować środek zapobiegawczy.

 

§ 3.^[399] W razie uchylenia prawomocnego wyroku o warunkowym umorzeniu postępowania lub orzekającego karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w wypadku ponownego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania lub kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, na poczet okresu próby zalicza się okres próby, który upłynął od uprawomocnienia się wyroku do daty jego uchylenia.

 

Art. 539. [Niedopuszczalność superkasacji]

Niedopuszczalna jest kasacja od orzeczenia Sądu Najwyższego zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji.

 

Sektion 56. Wznowienie postępowania

 

Art. 540. [Podstawy wznowienia]

 

§ 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, hvis:

 

1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,

 

2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi, wskazujące na to, at:

en) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze,

 

b) skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary,

 

c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne błędnie przyjmując popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.

 

 

§ 2.^[400] Postępowanie wznawia się na korzyść strony, jeżeli Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą przepisu prawnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie; wznowienie nie może nastąpić na niekorzyść oskarżonego.

 

§ 3. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na mocy umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską.

 

Art. 540en. [Dodatkowe podstawy wznowienia] ^[401]

Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, hvis:

 

1) skazany, do którego zastosowano przepis art. 60 § 3 eller 4 Kodeksu karnego lub art. 36 § 3 Kodeksu karnego skarbowego, nie potwierdził w postępowaniu karnym ujawnionych przez siebie informacji,

 

2) zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 3.

 

Art. 541. [Ustalenie podstawy propter falsa]

 

§ 1. Czyn, omhandlet i artikel. 540 § 1 Item 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 Item 3-11 eller artikel. 22.

 

§ 2. W tym wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku skazującego.

 

Art. 542. [Wniosek o wznowienie; wznowienie z urzędu]

 

§ 1.^[402] Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu.

 

§ 2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może w razie śmierci skazanego osoba najbliższa.

 

§ 3.^[403] Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 9-11 Det kan kun være til fordel for den anklagede.

 

§ 4.^[404] Wznowienie nie może nastąpić z przyczyn wymienionych w § 3, jeżeli były one przedmiotem rozpoznania w trybie kasacji.

 

§ 5.^[405] Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść oskarżonego po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

 

Art. 543. [Roszczenia majątkowe]

 

§ 1. Wznowienie postępowania, ograniczone wyłącznie do orzeczenia o roszczeniach majątkowych wynikających z przestępstwa, może nastąpić tylko przez sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych.

 

§ 2. Do wznowienia oraz dalszego postępowania po wznowieniu sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

 

Art. 544. [Właściwość sądu]

 

§ 1.^[406] W kwestii wznowienia postępowania orzeka sąd okręgowy, zaś w kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Sąd orzeka w składzie trzech sędziów.

 

§ 2. W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu apelacyjnego lub Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów.

 

§ 3.^[407] W kwestii wznowienia postępowania sąd orzeka na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że prezes sądu lub sąd postanowi inaczej.

 

Art. 545. [Korrekt brug af; przymus adwokacko-radcowski]

 

§ 1. ^[408] W postępowaniu o wznowienie stosuje się odpowiednio art. 425 § 2 første punktum, § 3 Jeg 4, kunst. 429, 430 § 1, kunst. 431, 432, 435, 442, 456, 529, 530, 532 Jeg 538, a w razie wznowienia postępowania na korzyść oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 434 Jeg 443.

 

§ 2.^[409] Wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego. Bestemmelsen i artikel. 446 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 546. [Sprawdzenie okoliczności]

Jeżeli sąd zarządził sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97, strony mają prawo wziąć udział w czynnościach sprawdzających.

 

Art. 547. [Rodzaje orzeczeń; środki odwoławcze]

 

§ 1. Na postanowienie oddalające wniosek lub pozostawiające go bez rozpoznania przysługuje zażalenie, chyba że orzekł o tym sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy.

 

§ 2. Orzekając o wznowieniu postępowania, sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania. Od tego orzeczenia środek odwoławczy nie przysługuje.

 

§ 3. Uchylając zaskarżone orzeczenie, sąd może wyrokiem uniewinnić oskarżonego, jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że orzeczenie to jest oczywiście niesłuszne, albo też postępowanie umorzyć. Od wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie przysługuje środek odwoławczy.

 

§ 4. Od orzeczeń, der er nævnt i § 3, wydanych przez Sąd Najwyższy, środek odwoławczy nie przysługuje.

 

Art. 548. [Obrońca z urzędu]

Jeżeli postępowanie wznowiono na skutek wniosku na korzyść oskarżonego i toczy się ono po jego śmierci lub jeżeli zachodzi przyczyna zawieszenia postępowania, prezes sądu wyznacza do obrony praw oskarżonego obrońcę z urzędu, chyba że wnioskodawca ustanowił już obrońcę.

 

Dział XII. Postępowanie po uprawomocnieniu się orzeczenia

 

Sektion 57. Podjęcie postępowania warunkowo umorzonego

 

Art. 549. [Inicjatywa] ^[410]

O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego sąd orzeka na wniosek oskarżyciela, pokrzywdzonego lub kuratora sądowego albo z urzędu.

 

Art. 550. [Mode regel]

 

§ 1. W kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego orzeka sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy.

 

§ 2.^[411] W posiedzeniu ma prawo wziąć udział prokurator, oskarżony i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik.

 

§ 3. Na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania oraz w kwestii podjęcia postępowania przysługuje zażalenie.

 

§ 4. O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego należy powiadomić poręczającego.

 

Art. 551. [Postępowanie po podjęciu] ^[412]

W razie podjęcia postępowania warunkowo umorzonego, sprawa toczy się od nowa na zasadach ogólnych, przed sądem właściwym do jej rozpoznania. Bestemmelsen i artikel. 341 § 2 Andet punktum finder tilsvarende anvendelse.

 

Sektion 58. Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie

 

Art. 552. [Prawo do odszkodowania]

 

§ 1.^[413] Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.

 

§ 2.^[414] Bestemmelsen i § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu skazującego orzeczenia postępowanie umorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postępowaniu.

 

§ 3. Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku z zastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 Jeg 2.

 

§ 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania.

 

Art. 553. [Wyłączenie roszczenia]

 

§ 1. Roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje temu, kto w zamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i spowodował tym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania, tymczasowego aresztowania, zastosowania środka zabezpieczającego albo zatrzymanie.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 nie stosuje się do osób składających oświadczenie w warunkach określonych w art. 171 § 3, 4 Jeg 6, jak również gdy szkoda lub krzywda powstała na skutek przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku przez funkcjonariusza państwowego.

 

§ 3. W wypadku przyczynienia się przez oskarżonego do wydania orzeczenia, der er nævnt i § 1, kunst. 362 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.

 

Art. 554. [Właściwość i skład sądu; forma orzeczenia]

 

§ 1.^[415] Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w art. 552 § 4 – w sądzie okręgowym właściwym ze względu na miejsce, w którym nastąpiło zwolnienie tymczasowo aresztowanego lub zwolnienie zatrzymanego.

 

§ 2.^[416] Sąd okręgowy orzeka wyrokiem na rozprawie w składzie trzech sędziów; sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności; postępowanie wolne jest od kosztów.

 

Art. 555. [Begrænsning af handlinger]

Roszczenia przewidziane w niniejszym rozdziale przedawniają się po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania – od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania – od daty zwolnienia.

 

Art. 556. [Śmierć oskarżonego]

 

§ 1. W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje temu, kto wskutek wykonania kary lub niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania utracił:

 

1) należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie,

 

2) stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słuszności przemawiają za przyznaniem odszkodowania.

 

§ 2. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 555 lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego.

 

§ 3. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika. Artikler. 78-81 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 4. Upoważnienie do obrony udzielone obrońcy w sprawie zachowuje moc jako upoważnienie do działania w charakterze pełnomocnika.

 

Art. 557. [Anvendelse]

 

§ 1. W razie naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę, Skarb Państwa ma roszczenie zwrotne do osób, które swoim bezprawnym działaniem spowodowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego, niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.

 

§ 2. Powództwo dotyczące roszczeń, der er nævnt i § 1, może wytoczyć w postępowaniu cywilnym prokurator lub organ, który jest powołany do reprezentowania Skarbu Państwa. Jeżeli prokurator nie dopatrzy się podstaw do wytoczenia powództwa, wydaje w tej kwestii postanowienie i zawiadamia o tym uprawniony organ.

 

Art. 558. [Przepisy KPC]

W sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się tylko w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym kodeksie.

 

Art. 559. [Cudzoziemcy]

Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do cudzoziemców na zasadzie wzajemności.

 

Sektion 59. Ułaskawienie

 

Art. 560. [Prośba]

 

§ 1. Prośbę o ułaskawienie skazanego może wnieść on sam, osoba uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, søskende, małżonek i osoba pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu.

 

§ 2. Prośbę o ułaskawienie wniesioną przez osobę nieuprawnioną lub niedopuszczalną z mocy ustawy sąd pozostawia bez rozpoznania.

 

§ 3.^[417] Person, która wniosła prośbę o ułaskawienie, może ją cofnąć.

 

Art. 561. [Sąd pierwszej instancji]

 

§ 1. Prośbę o ułaskawienie przedstawia się sądowi, który wydał wyrok w pierwszej instancji.

 

§ 2. Domstolen, der er nævnt i § 1, powinien rozpoznać prośbę o ułaskawienie w ciągu 2 miesięcy od daty jej otrzymania.

 

Art. 562. [Sammensætningen af]

 

§ 1. Sąd rozpoznaje prośbę o ułaskawienie w takim samym składzie, w jakim orzekał. W skład sądu powinni w miarę możności wchodzić sędziowie i ławnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku.

 

§ 2. ^[418](ophæves)

 

Art. 563. [Rozpoznanie prośby]

Rozpoznając prośbę o ułaskawienie sąd w szczególności ma na względzie zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku, rozmiary wykonanej już kary, stan zdrowia skazanego i jego warunki rodzinne, naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, a przede wszystkim szczególne wydarzenia, jakie nastąpiły po wydaniu wyroku.

 

Art. 564. [Tok postępowania]

 

§ 1. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał tylko sąd pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną – przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta sprawy lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią, a w razie braku podstaw do wydania opinii pozytywnej – pozostawia prośbę bez dalszego biegu.

 

§ 2. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał sąd odwoławczy, sąd pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią.

 

§ 3. Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje opinię negatywną, a opinię taką wydał już sąd pierwszej instancji; w innych wypadkach sąd odwoławczy przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta wraz z opiniami.

 

§ 4. Opinie pozytywne nie są dostępne dla osób wymienionych w art. 560.

 

Art. 565. [Przedstawienie sprawy Prezydentowi]

 

§ 1. Jeżeli prośbę o ułaskawienie choćby jeden sąd zaopiniował pozytywnie, Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem.

 

§ 2. Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu w celu nadania jej biegu zgodnie z art. 561 albo kunst. 567.

 

Art. 566. [Ponowna prośba]

Ponowna prośba o ułaskawienie, wniesiona przed upływem roku od negatywnego załatwienia poprzedniej prośby, może być przez sąd pozostawiona bez rozpoznania.

 

Art. 567. [Uprawnienie Prokuratora Generalnego]

 

§ 1. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Prokurator Generalny, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy z opiniami sądów albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o opinię.

 

§ 2. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje.

 

Art. 568. [Sætningen]

Anerkender, że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem, zwłaszcza gdy uzasadnia to krótki okres pozostałej do odbycia kary, sąd wydający opinię oraz Prokurator Generalny mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie.

 

Sektion 60. Wyrok łączny

 

Art. 569. [Właściwość sądu]

 

§ 1. Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji.

 

§ 2. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu.

 

§ 3. W razie zbiegu wyroków sądu powszechnego i szczególnego, o karze łącznej orzeka ten z sądów, który wymierzył karę surowszą podlegającą łączeniu.

 

Art. 570. [Inicjatywa]

Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora.

 

Art. 571. [Zebranie danych]

 

§ 1. Sąd w razie potrzeby zwraca się do zakładów karnych, w których skazany przebywał, o nadesłanie opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary, jak również informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych i co do stanu zdrowia skazanego oraz danych o odbyciu kary z poszczególnych wyroków.

 

§ 2. Wniosek o wydanie wyroku łącznego pochodzący od prokuratora powinien zawierać dane, der er nævnt i § 1.

 

Art. 572. [Umorzenie]

Jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

 

Art. 573. [Rozprawa]

 

§ 1. Wyrok łączny wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy.

 

§ 2.^[419] Stawiennictwo osobiste skazanego nie jest obowiązkowe, chyba że sąd postanowi inaczej. Bestemmelsen i artikel. 451 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3. Bestemmelsen i artikel. 84 § 1 ikke relevant.

 

Art. 574. [Reglerne for den almindelige procedure]

W kwestiach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozdziału do postępowania o wydanie wyroku łącznego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji. Bestemmelsen i artikel. 422 § 2 gælder.

 

Art. 575. [Utrata mocy]

 

§ 1. Jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc.

 

§ 2. Jeżeli choćby jeden z wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego ulega uchyleniu lub zmianie, wyrok łączny traci moc, a sąd w miarę potrzeby wydaje nowy wyrok łączny.

 

Art. 576. [Udførelse]

 

§ 1. Z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym.

 

§ 2. W wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi, przewodniczący niezwłocznie zarządza zwolnienie skazanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie. Przesyłając zarządzenie do wykonania, załącza się wydany wyrok łączny.

 

Art. 577. [Początek odbywania kary]

W wyroku łącznym należy oznaczyć w miarę potrzeby datę, od której należy liczyć początek odbywania kary orzeczonej wyrokiem łącznym, oraz wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej.

 

Dział XIII. Postępowanie w sprawach karnych ze stosunków międzynarodowych

 

Sektion 61. Immunitety osób należących do przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych

 

Art. 578. [Immunitet dyplomatyczny]

Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych:

 

1) uwierzytelnieni w Rzeczypospolitej Polskiej szefowie przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych,

 

2) osoby należące do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw,

 

3) osoby należące do personelu administracyjnego i technicznego tych przedstawicielstw,

 

4) członkowie rodzin osób wymienionych w pkt 1-3, jeżeli pozostają z nimi we wspólnocie domowej,

 

5) inne osoby korzystające z immunitetów dyplomatycznych na podstawie ustaw, aftaler eller generelt accepteret international praksis.

 

Art. 579. [Immunitet konsularny]

 

§ 1. Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych w zakresie czynności pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych, a na zasadzie wzajemności w pozostałym zakresie:

 

1) kierownicy urzędów konsularnych i inni urzędnicy konsularni państw obcych,

 

2) osoby zrównane z nimi na podstawie umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.

 

§ 2. Kierownik urzędu konsularnego oraz inni urzędnicy konsularni państw obcych podlegają zatrzymaniu lub tymczasowemu aresztowaniu jedynie w razie zarzutu popełnienia zbrodni. O ich zatrzymaniu lub tymczasowym aresztowaniu zawiadamia się niezwłocznie Ministra Spraw Zagranicznych.

 

§ 3. Poza wypadkiem określonym w § 2 osoby te mogą być pozbawione wolności tylko w wykonaniu prawomocnego wyroku sądu polskiego.

 

Art. 580. [Afkald]

 

§ 1. Bestemmelserne i artikel. 578 Jeg 579 ikke relevant, gdy państwo wysyłające zrzeknie się w sposób wyraźny immunitetu w stosunku do osoby wymienionej w tych przepisach.

 

§ 2. W stosunku do funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych korzystających z immunitetu o zrzeczeniu, der er nævnt i § 1, rozstrzyga właściwa organizacja międzynarodowa.

 

Art. 581. [Świadek i biegły]

 

§ 1. Osoby wymienione w art. 578 nie są obowiązane do składania zeznań w charakterze świadka lub do występowania w charakterze biegłego lub tłumacza; można jednak zwrócić się o wyrażenie przez te osoby zgody na złożenie zeznań albo na wystąpienie w charakterze biegłego lub tłumacza.

 

§ 2. W razie wyrażenia zgody, der er nævnt i § 1, wezwania doręczone tym osobom nie mogą zawierać zagrożenia stosowaniem środków przymusu, a w razie niestawiennictwa na wezwanie lub odmowy złożenia zeznań nie można wobec nich stosować tych środków.

 

Art. 582. [Retur]

 

§ 1. Do osób wymienionych w art. 579 stosuje się odpowiednio art. 581, jeżeli okoliczności, których zeznania lub opinie mają dotyczyć, związane są z wykonywaniem przez te osoby funkcji urzędowych lub służbowych, a na zasadzie wzajemności także w zakresie innych okoliczności.

 

§ 2. Osoby wymienione w art. 578 Jeg 579 nie są obowiązane do przedstawienia korespondencji i dokumentów odnoszących się do tych funkcji.

 

Art. 583. [Przeszukanie pomieszczeń]

 

§ 1. Przeszukania pomieszczeń przedstawicielstwa dyplomatycznego można dokonać tylko za zgodą szefa tego przedstawicielstwa lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje.

 

§ 2. Do przeszukania pomieszczeń konsularnych konieczna jest zgoda kierownika urzędu konsularnego lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje albo szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego.

 

Art. 584. [Udelukkelse af ansøgning]

Bestemmelserne i artikel. 578-583 nie stosuje się do osób w nich wymienionych, w zakresie czynności nie pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych, jeżeli są obywatelami polskimi lub mają w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania.

 

Sektion 62. Pomoc prawna i doręczenia w sprawach karnych

 

Art. 585. [Zakres pomocy]

W drodze pomocy prawnej mogą być dokonywane niezbędne czynności postępowania karnego, og i særdeleshed:

 

1) doręczanie pism osobom przebywającym za granicą lub instytucjom mającym siedzibę za granicą,

 

2) przesłuchiwanie osób w charakterze oskarżonych, świadków lub biegłych,

 

3) dokonywanie oględzin oraz przeszukiwanie pomieszczeń, innych miejsc i osób, zajęcie przedmiotów i wydawanie przedmiotów tych za granicę,

 

4) wzywanie osób przebywających za granicą do osobistego dobrowolnego stawiennictwa przed sądem lub prokuratorem w celu przesłuchania świadka lub konfrontacji, jak również doprowadzanie w tym celu osób pozbawionych w tym czasie wolności,

 

5) udostępnianie akt i dokumentów oraz informacji o karalności oskarżonych,

 

6) udzielanie informacji o prawie.

 

Art. 586. [Doręczenie obywatelowi polskiemu]

 

§ 1. O doręczenie pisma przebywającej za granicą osobie, która ma obywatelstwo polskie, lub o przesłuchanie takiej osoby w charakterze oskarżonego, świadka lub biegłego sąd lub prokurator zwraca się do polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.

 

§ 2. W razie niemożności dokonania czynności w sposób określony w § 1, można zwracać się o dokonanie tych czynności do sądu, prokuratury lub innego właściwego organu państwa obcego. W wypadku przeszukania, zajęcia i wydania przedmiotu należy do wniosku dołączyć odpis postanowienia sądu lub prokuratora nakazującego przeprowadzenie tej czynności w danej sprawie.

 

Art. 587. [Odczytywanie protokołów]

Sporządzone na wniosek polskiego sądu lub prokuratora protokoły oględzin, przesłuchań osób w charakterze oskarżonych, świadków, biegłych lub protokoły innych czynności dowodowych, dokonanych przez sądy lub prokuratorów państw obcych albo organy działające pod ich nadzorem, mogą być odczytywane na rozprawie na zasadach określonych w art. 389, 391 Jeg 393, jeżeli sposób przeprowadzenia czynności nie jest sprzeczny z zasadami porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Art. 588. [Udzielanie pomocy]

 

§ 1. Sądy i prokuratorzy udzielają pomocy prawnej na wniosek sądów i prokuratorów państw obcych.

 

§ 2. Sąd i prokurator odmawiają udzielenia pomocy prawnej i przekazują odmowę właściwym organom obcego państwa, jeżeli żądana czynność byłaby sprzeczna z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej albo naruszałaby jej suwerenność.

 

§ 3. Sąd i prokurator mogą odmówić udzielenia pomocy prawnej, hvis:

 

1) wykonanie żądanej czynności nie należy do zakresu działania sądu lub prokuratora według prawa polskiego,

 

2) stat, od którego wniosek o udzielenie pomocy prawnej pochodzi, nie zapewnia w tym zakresie wzajemności,

 

3) wniosek dotyczy czynu, który nie jest przestępstwem według prawa polskiego.

 

§ 4. Do czynności procesowych, dokonywanych na wniosek sądu lub prokuratora państwa obcego, stosuje się ustawy polskie. Należy jednak uczynić zadość życzeniu tych organów, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 5. Koszty udzielania pomocy prawnej ustala się zgodnie z art. 616-619.

 

Art. 589. [Quasi-list żelazny]

 

§ 1. Wezwany z zagranicy świadek lub biegły nie będący obywatelem polskim, który stawi się dobrowolnie przed sądem, nie może być ani ścigany ani zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany z powodu przestępstwa będącego przedmiotem danego postępowania karnego i jakiegokolwiek innego przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej. Nie może być także w stosunku do niego wykonana kara orzeczona za takie przestępstwo.

 

§ 2. Świadek lub biegły traci ochronę przewidzianą w § 1, jeżeli nie opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chociaż mógł to uczynić, w ciągu 7 dni od czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecność jego stała się zbędna.

 

§ 3. Wezwanemu świadkowi lub biegłemu przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu oraz zwrot utraconego zarobku, a biegłemu – wynagrodzenie za sporządzenie opinii.

 

§ 4. W wezwaniu doręczonym świadkowi lub biegłemu stale przebywającemu za granicą należy zamieścić pouczenie o treści przepisów § 1-3. Nie należy natomiast zamieszczać zagrożenia stosowaniem środków przymusu z powodu niestawiennictwa.

 

Art. 589en. [Przesłuchanie pozbawionego wolności w innym kraju] ^[420]

 

§ 1. Wobec osoby pozbawionej wolności na terytorium państwa obcego, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem, sąd okręgowy miejsca wykonania czynności zarządza umieszczenie osoby wydanej w polskim zakładzie karnym lub areszcie śledczym na czas jej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprzekraczający jednak czasu pozbawienia wolności określonego w państwie wydającym.

 

§ 2. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

 

Art. 589b. [Powołanie zespołu śledczego] ^[421]

 

§ 1. Pomoc prawna w postępowaniu przygotowawczym między polskimi organami uprawnionymi do prowadzenia tego postępowania oraz właściwymi organami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa, jeżeli pozwala na to umowa międzynarodowa, Republikken Polen er part, albo na zasadach wzajemności, może także polegać na wykonywaniu czynności śledztwa w ramach wspólnego zespołu śledczego, herefter benævnt “zespołem”.

 

§ 2. Zespół powołują, efter aftale, Prokurator Generalny oraz właściwy organ państwa, der er nævnt i § 1, herefter benævnt “państwem współpracującym”, na potrzeby określonego postępowania przygotowawczego, na czas oznaczony.

 

§ 3. Porozumienie o powołaniu zespołu powinno określać:

 

1) przedmiot, den, miejsce i okres współpracy,

 

2) hold, ze wskazaniem osoby kierującej,

 

3) zadania poszczególnych członków zespołu.

 

§ 4. W porozumieniu o powołaniu zespołu można zastrzec możliwość dopuszczenia do prac w zespole, w określonych warunkach, przedstawiciela instytucji międzynarodowej powołanej do zwalczania przestępczości.

 

§ 5. Okres współpracy w ramach zespołu, wskazany w porozumieniu o powołaniu zespołu, może być przedłużony na dalszy czas oznaczony, niezbędny do osiągnięcia celu tej współpracy; przedłużenie wymaga zgody wszystkich stron porozumienia.

 

Art. 589c. [Zespół polski] ^[422]

 

§ 1. Zespół, w ramach którego współpraca odbywa się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, herefter benævnt “zespołem polskim”, można powołać w szczególności, når:

 

1) w toku prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowania przygotowawczego w sprawie o przestępstwo o charakterze terrorystycznym, handlu ludźmi, obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub ich prekursorami albo o inne ciężkie przestępstwo ujawniono, że sprawca działał lub następstwa jego czynu wystąpiły na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium tego państwa lub z udziałem jego organu,

 

2) prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie przygotowawcze pozostaje w związku przedmiotowym lub podmiotowym z postępowaniem przygotowawczym o przestępstwo wymienione w pkt 1, prowadzonym na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania większości czynności śledztwa w obu postępowaniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Pracami zespołu polskiego kieruje polski prokurator.

 

§ 3. W skład zespołu polskiego mogą wchodzić inni polscy prokuratorzy i przedstawiciele innych organów uprawnionych do prowadzenia śledztwa oraz funkcjonariusze właściwych organów państwa współpracującego, herefter benævnt “funkcjonariuszami delegowanymi”.

 

§ 4. Do czynności w postępowaniu przygotowawczym wykonywanych w ramach zespołu polskiego stosuje się przepisy prawa krajowego, omfattet af § 5-8 oraz kunst. 589og.

 

§ 5. Funkcjonariusze delegowani mogą być obecni przy wszystkich czynnościach procesowych wykonywanych w ramach zespołu polskiego, chyba że w szczególnym wypadku, uzasadnionym potrzebą ochrony ważnego interesu Rzeczypospolitej Polskiej lub praw jednostki, osoba kierująca tym zespołem zarządzi inaczej.

 

§ 6. Za zgodą stron porozumienia o utworzeniu zespołu polskiego osoba kierująca tym zespołem może powierzyć funkcjonariuszowi delegowanemu wykonanie określonej czynności śledztwa, z wyłączeniem wydawania postanowień przewidzianych w niniejszym kodeksie. W takim wypadku w czynności uczestniczy polski członek zespołu i sporządza z niej protokół.

 

§ 7. Jeżeli zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium państwa współpracującego, z wnioskiem o pomoc prawną zwraca się do właściwej instytucji lub organu funkcjonariusz delegowany przez to państwo. Do sporządzonych w wykonaniu tego wniosku protokołów stosuje się odpowiednio przepis art. 587.

 

§ 8. W granicach określonych w porozumieniu o powołaniu zespołu polskiego przedstawicielowi instytucji międzynarodowej, omhandlet i artikel. 589b § 4, przysługują uprawnienia określone w § 5.

 

Art. 589d. [Delegowanie polskiego członka zespołu] ^[423]

 

§ 1. Prokurator lub przedstawiciel innego organu uprawnionego do prowadzenia śledztwa może być delegowany do zespołu na terytorium innego państwa współpracującego w wypadkach określonych przepisami państwa, na którego terytorium odbywa się współpraca zespołu. O delegowaniu decyduje odpowiednio Prokurator Generalny albo inny właściwy organ.

 

§ 2. Członkowi zespołu, der er nævnt i § 1, będącemu polskim prokuratorem przysługują uprawnienia prokuratora państwa obcego określone w art. 588 § 1. Bestemmelsen i artikel. 613 § 1 ikke relevant.

 

§ 3. Instytucje i organy Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż prokurator, der er nævnt i § 2, udzielają niezbędnej pomocy polskiemu członkowi zespołu, der er nævnt i § 1, w granicach i z zastosowaniem przepisów prawa krajowego.

 

Art. 589og. [Wykorzystanie informacji] ^[424]

 

§ 1. Informacje uzyskane przez członka zespołu w związku z udziałem w pracach zespołu, niedostępne w innym trybie dla państwa, które go delegowało, mogą być wykorzystane przez właściwy organ tego państwa także w celu:

 

1) przeprowadzenia postępowania karnego we własnym zakresie – za zgodą państwa współpracującego, którego instytucja lub organ udzieliły informacji,

 

2) zapobiegnięcia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego,

 

3) innym niż wymienione w pkt 1 Jeg 2, jeżeli tak stanowi porozumienie o powołaniu zespołu.

 

§ 2. Zgoda, der er nævnt i § 1 Item 1, może być cofnięta wyłącznie wtedy, gdy wykorzystanie informacji mogłoby zagrażać dobru postępowania przygotowawczego prowadzonego w państwie współpracującym, którego instytucja lub organ udzieliły informacji, oraz w wypadku, w którym państwo to mogłoby odmówić wzajemnej pomocy.

 

Art. 589f. [Odpowiedzialność za szkodę] ^[425]

 

§ 1. Za szkodę wyrządzoną przez członka zespołu w związku z wykonywanymi czynnościami odpowiada państwo, które go delegowało, na zasadach określonych w przepisach państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca zespołu.

 

§ 2. Jeżeli szkoda wyrządzona innej osobie jest następstwem działania lub zaniechania członka zespołu delegowanego przez inne państwo współpracujące, kwotę pieniężną stanowiącą równowartość odszkodowania tymczasowo wypłaca poszkodowanemu właściwy organ państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca zespołu.

 

§ 3. I tilfælde i § 2 wypłacona kwota pieniężna podlega zwrotowi organowi, który ją tymczasowo wypłacił, na jego wniosek.

 

Rozdział 62a. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia^[426]

 

Art. 589g. [Zakres zastosowania, procedura wystąpienia]

 

§ 1. W razie ustalenia, że mogące stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencja, Forsendelse, wykazy połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji lub dane przechowywane w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencja przesyłana pocztą elektroniczną, albo mienie podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia wykonania postanowienia o przepadku znajdują się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, sąd właściwy do rozpoznania sprawy albo prokurator może wystąpić o wykonanie postanowienia o ich zatrzymaniu albo zabezpieczeniu bezpośrednio do właściwego organu sądowego tego państwa.

 

§ 2. Przekazując do wykonania postanowienie o zatrzymaniu dowodów, właściwy sąd lub prokurator występuje jednocześnie do właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o ich wydanie.

 

§ 3. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia o przepadku zabezpieczonego mienia, der er nævnt i § 1, właściwy sąd występuje do właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o wykonanie tego przepadku.

 

§ 4. Wystąpienie o wydanie dowodów oraz wykonanie przepadku, o których mowa odpowiednio w § 2 Jeg 3, odbywa się na podstawie przepisów rozdziałów 62 Jeg 66 oraz umów międzynarodowych z zakresu pomocy prawnej w sprawach karnych wiążących Rzeczpospolitą Polską.

 

§ 5. Do postanowienia, der er nævnt i § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 6. Przekazywane dokumenty powinny zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa wykonania postanowienia albo na inny język wskazany przez to państwo.

 

§ 7. Przekazanie postanowienia oraz zaświadczenia, der er nævnt i § 5, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów.

 

§ 8. W razie trudności w ustaleniu właściwego organu państwa wykonania postanowienia właściwy sąd albo prokurator może również zwracać się do właściwych jednostek organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, standardcertifikat, der er nævnt i § 5, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania postanowienia wszystkich niezbędnych informacji, w tym informacji o terminie, do którego ma trwać zatrzymanie dowodów albo zabezpieczenie mienia.

 

Art. 589h. [Zwrot dowodów]

Wydane dowody zwraca się państwu wykonania postanowienia niezwłocznie po wykorzystaniu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium tego państwa.

 

Art. 589Jeg. [Zawiadomienie o uchyleniu postanowienia]

W razie uchylenia postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub zabezpieczeniu mienia właściwy sąd albo prokurator o jego treści niezwłocznie zawiadamia właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

 

Art. 589j. [Zażalenie]

 

§ 1. Na postanowienie, omhandlet i artikel. 589g § 1, wydane przez prokuratora, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. Termin do wniesienia zażalenia biegnie od daty doręczenia postanowienia.

 

§ 2. Bestemmelsen i artikel. 589g § 6 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 589k. [Erstatning]

 

§ 1. Jeżeli według prawa państwa wykonania postanowienia państwo to ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez polski sąd albo prokuratora, na wniosek właściwego organu tego państwa Skarb Państwa zwraca mu kwotę pieniężną stanowiącą równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 ikke relevant, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie działania lub zaniechania organu państwa wykonania postanowienia.

 

Rozdział 62b. Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia^[427]

 

Art. 589den. [Wykonanie postanowienia]

 

§ 1. Właściwy miejscowo sąd rejonowy albo prokurator wykonuje niezwłocznie wydane przez właściwy organ sądowy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej orzeczenie o zatrzymaniu mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, albo orzeczenie o zajęciu mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku, jeżeli rzeczy te, korespondencja, Forsendelse, wykazy, dane lub mienie znajdują się lub są przechowywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Jeżeli sąd albo prokurator, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu organowi i powiadamia o tym właściwy organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wystąpił z orzeczeniem.

 

§ 3. Hvis bestemmelserne i dette kapitel ikke giver andet, przy wykonywaniu orzeczeń, der er nævnt i § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.

 

Art. 589m. [Odmowa wykonania orzeczenia]

 

§ 1. Można odmówić wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów, omhandlet i artikel. 589l § 1, hvis:

 

1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607i punkt 1-33, zagrożone karą pozbawienia wolności, den øvre grænse er mindst 3 år, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze,

 

2) dowody, których dotyczy orzeczenie, nie mogą być zajęte z przyczyn faktycznych, w szczególności z uwagi na ich utratę, zniszczenie lub niemożność odnalezienia,

 

3) do orzeczenia o zatrzymaniu dowodów nie dołączono zaświadczenia zawierającego wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie albo zaświadczenie to jest niekompletne lub oczywiście nie odpowiada treści orzeczenia,

 

4) z treści zaświadczenia, określonego w pkt 3, w oczywistym stopniu wynika, że przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby, co do którego postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone,

 

5) wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z powodu odmowy przedstawienia korespondencji i dokumentów na podstawie art. 582 § 2.

 

§ 2. Można odmówić wykonania orzeczenia mającego na celu zabezpieczenie mienia, omhandlet i artikel. 589l § 1:

 

1) jeżeli według prawa polskiego w sprawie o przestępstwo, w związku z którym wydano to orzeczenie, zabezpieczenie wykonania przepadku byłoby niedopuszczalne, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607i punkt 1-33, zagrożone karą pozbawienia wolności, den øvre grænse er mindst 3 år, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze,

 

2) w wypadkach określonych w § 1 Item 2-4.

 

§ 3. Bestemmelserne i § 1 Item 1 § oraz 2 Item 1 ikke relevant, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.

 

§ 4. I tilfælde i § 1 Item 2, właściwy sąd albo prokurator, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia, konsultuje się z organem, der har udstedt, dla uzyskania wszystkich istotnych informacji, umożliwiających odnalezienie tych dowodów albo mienia. Jeżeli uzyskane informacje nie przyczyniły się do odnalezienia tych dowodów albo mienia, sąd lub prokurator powiadamia niezwłocznie właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o niemożności wykonania orzeczenia.

 

§ 5. W wypadku, der er nævnt i § 1 Item 3, właściwy sąd albo prokurator może wyznaczyć organowi, der har truffet afgørelsen, termin do przekazania zaświadczenia, określonego w § 1 Item 3, jego uzupełnienia lub sprostowania.

 

§ 6. W razie niedotrzymania terminu, der er nævnt i § 5, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

Art. 589n. [Procedure]

 

§ 1. Postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, omhandlet i artikel. 589l § 1, właściwy sąd albo prokurator wydaje niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia.

 

§ 2. Postanowienie, der er nævnt i § 1, doręcza się wraz z pouczeniem o uprawnieniach wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia, omhandlet i artikel. 589l § 1.

 

§ 3. Na postanowienie, der er nævnt i § 1, przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone. Osobom tym przysługuje także zażalenie na czynności związane z zatrzymaniem dowodów lub zabezpieczeniem mienia, co nie narusza uprawnień skarżącego wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia. W zażaleniu na czynność skarżący może domagać się wyłącznie zbadania prawidłowości jej przeprowadzenia.

 

§ 4. O wniesieniu zażalenia, jak również o treści rozstrzygnięcia zapadłego w wyniku jego rozpoznania, należy niezwłocznie powiadomić właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia.

 

§ 5. Bestemmelsen i artikel. 589g § 6 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 589den. [Wstrzymanie wykonania]

Wydając postanowienie o wykonaniu orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, właściwy sąd albo prokurator może jednocześnie wstrzymać jego wykonanie, hvis:

 

1) wykonanie orzeczenia mogłoby utrudnić inne, toczące się postępowanie karne – na czas niezbędny dla zabezpieczenia prawidłowego toku tego postępowania,

 

2) dowód albo mienie, których dotyczy orzeczenie, zostały wcześniej zatrzymane albo zajęte dla potrzeb innego toczącego się postępowania karnego – do czasu zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia.

 

Art. 589p. [Powiadomienie]

 

§ 1. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia powiadamia się niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia, właściwy organ sądowy państwa wydania tego orzeczenia. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

 

§ 2. W wypadkach, omhandlet i artikel. 589den, należy także wskazać przyczyny wstrzymania wykonania postanowienia oraz, jeżeli jest to możliwe, jego przewidywany okres.

 

§ 3. Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio w razie ustania przyczyn wstrzymania wykonania postanowienia określonego w art. 589den. W takim wypadku należy poinformować właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o zatrzymaniu lub zabezpieczeniu dowodów albo mienia dla potrzeb innego postępowania, lub podjętych działaniach zmierzających do wykonania orzeczenia.

 

Art. 589r. [Szczególny tryb lub forma; przekazanie protokołu]

 

§ 1. Wykonując orzeczenie o zatrzymaniu dowodów lub mające na celu zabezpieczenie mienia, należy uczynić zadość życzeniu organu, który wydał to orzeczenie, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Protokół zatrzymania dowodów lub zajęcia mienia należy niezwłocznie przekazać właściwemu organowi sądowemu państwa wydania orzeczenia. Bestemmelsen i artikel. 589p § 1 Andet punktum finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 589s. [Datoer; wcześniejsze zwolnienie]

 

§ 1. Zatrzymanie dowodów oraz zajęcie mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku trwa do czasu rozstrzygnięcia w przedmiocie wystąpienia właściwego organu sądowego państwa wydania orzeczenia, odpowiednio o wydanie dowodów albo o wykonanie wniosku o wykonanie prawomocnego orzeczenia o przepadku.

 

§ 2. Przez wzgląd na okoliczności sprawy właściwy sąd albo prokurator może jednak, po konsultacji z właściwym organem sądowym państwa wydania orzeczenia, wyznaczyć temu organowi nieprzekraczalny termin do przekazania żądania określonego w § 1, po upływie którego może nastąpić zwolnienie spod zatrzymania albo zajęcia.

 

§ 3. Przed upływem terminu, der er nævnt i § 2, właściwy sąd albo prokurator informuje właściwy organ sądowy państwa wykonania orzeczenia o zamiarze zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia, umożliwiając mu zgłoszenie stanowiska na piśmie. Jeżeli organ ten nie przedstawi argumentów dostatecznie uzasadniających dalsze zatrzymanie albo zajęcie, właściwy sąd albo prokurator wydaje postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia. Odpis postanowienia doręcza się osobom zainteresowanym.

 

§ 4. Postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia wydaje się także wtedy, gdy właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia zawiadomi o jego uchyleniu. Bestemmelsen i § 3 zdanie trzecie stosuje się.

 

Art. 589t. [Procedura rozpoznania wniosku]

 

§ 1. Rozpoznanie wniosku o wydanie zatrzymanych dowodów albo o wykonanie przez sąd polski wniosku o wykonanie przepadku odbywa się na podstawie przepisów rozdziałów 62 Jeg 66 oraz umów międzynarodowych z zakresu pomocy prawnej w sprawach karnych wiążących Rzeczpospolitą Polską.

 

§ 2. Nie można jednak odmówić wykonania wniosku, der er nævnt i § 1, powołując się na okoliczność, że czyn, którego dotyczy wniosek, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, jeżeli zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607i punkt 1-33, zagrożone karą pozbawienia wolności, den øvre grænse er mindst 3 år, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze.

 

Art. 589du. [Erstatning]

 

§ 1. Jeżeli Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Skarb Państwa występuje do właściwego organu tego państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 ikke relevant, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie działania lub zaniechania organu polskiego.

 

Sektion 63. Przejęcie i przekazanie ścigania karnego

 

Art. 590. [Przejęcie ścigania]

 

§ 1. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez:

 

1) Polsk statsborger,

 

2) osobę mającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania,

 

3) osobę, która odbywa lub będzie odbywać w Rzeczypospolitej Polskiej karę pozbawienia wolności,

 

4) osobę, przeciwko której zostało wszczęte w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne

– Minister Sprawiedliwości zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu państwa obcego z wnioskiem o przekazanie ścigania albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego.

§ 2. Przejęcie ścigania karnego uważa się za wszczęcie postępowania karnego według prawa polskiego.

 

§ 3. Jeżeli przejęcie ścigania łączy się z przekazaniem przez państwo obce tymczasowo aresztowanego, kunst. 598 gælder.

 

§ 4. Do dowodów zebranych za granicą przed przejęciem ścigania stosuje się odpowiednio art. 587, choćby czynności dowodowe nie były podjęte na wniosek polskiego sądu lub prokuratora.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości zawiadamia właściwy organ państwa obcego o sposobie prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

 

Art. 591. [Przekazanie ścigania]

 

§ 1.^[428] W sprawie o przestępstwo, popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca, Minister Sprawiedliwości, z urzędu albo z inicjatywy sądu lub prokuratora, zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu państwa:

 

1) którego osoba ścigana jest obywatelem,

 

2) w którym osoba ścigana ma stałe miejsce zamieszkania,

 

3) w którym osoba ścigana odbywa lub będzie odbywała karę pozbawienia wolności,

 

4) w którym zostało wszczęte przeciwko osobie ściganej postępowanie karne

– z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego.

 

§ 2.^[429] Jeżeli pokrzywdzonym jest obywatel polski, złożenie wniosku o przejęcie ścigania może nastąpić tylko za jego zgodą, chyba że uzyskanie tej zgody nie jest możliwe.

 

§ 3.^[430] Przed wystąpieniem z wnioskiem, der er nævnt i § 1, lub rozstrzygnięciem takiego wniosku pochodzącego od organu państwa obcego właściwy organ umożliwia osobie ściganej przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zajęcie stanowiska ustnie lub na piśmie w przedmiocie przejęcia ścigania.

 

§ 4.^[431] W razie pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku o przekazanie ścigania dotyczącego osoby tymczasowo aresztowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego organu o niezwłoczne podjęcie czynności mających na celu wydanie i przekazanie takiej osoby organom państwa obcego. Wraz z osobą przekazuje się akta sprawy, o ile nie zostały one uprzednio przekazane wraz z wnioskiem.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego organu państwa obcego o informację co do sposobu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

 

§ 6. Przekazanie ścigania karnego uważa się za umorzenie postępowania karnego według prawa polskiego; nie stoi to na przeszkodzie ponownemu postępowaniu karnemu w razie bezpodstawnego zaniechania ścigania za granicą.

 

Art. 592. [Konsultacje; przekazanie ścigania w sytuacjach szczególnych] ^[432]

 

§ 1. Jeżeli co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie karne w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie obcym, Minister Sprawiedliwości przeprowadza konsultacje z właściwym organem państwa obcego i – jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości – występuje z wnioskiem o przejęcie albo przekazanie ścigania karnego. Artikler. 590 § 2-5 oraz kunst. 591 § 2-6 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Jeżeli na podstawie umowy międzynarodowej, Republikken Polen er part, wszczęto w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne o przestępstwo popełnione za granicą, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu państwa obcego o przejęcie ścigania przez organy tego państwa niezależnie od tego, czy w państwie obcym wszczęto ściganie co do tego samego czynu. Artikler. 591 § 2, 5 Jeg 6 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez obywatela polskiego przebywającego za granicą, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu państwa obcego o przejęcie ścigania przez organy tego państwa. Artikler. 591 § 2, 5 Jeg 6 finder tilsvarende anvendelse.

 

Sektion 64. Wystąpienie o wydanie lub przewóz osób ściganych lub skazanych przebywających za granicą oraz o wydanie przedmiotów

 

Art. 593. [Zgłaszanie wniosków]

Sądy i prokuratorzy zgłaszają za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości wnioski o wydanie przez państwo obce osoby, przeciwko której wszczęto postępowanie karne, o wydanie osoby w celu przeprowadzenia postępowania sądowego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, o przewóz osoby ściganej lub skazanej przez terytorium państwa obcego oraz o wydanie z terytorium państwa obcego dowodów rzeczowych lub przedmiotów uzyskanych przez sprawcę w wyniku przestępstwa.

 

Art. 594. [Załączniki do wniosku]

 

§ 1. Do wniosku dołącza się odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu wraz z uzasadnieniem, wyjaśniającym okoliczności faktyczne i podstawę prawną ścigania.

 

§ 2. W wypadku prawomocnego wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności dołącza się zamiast postanowienia wymienionego w § 1 odpis tego wyroku.

 

§ 3. Bestemmelsen i artikel. 280 § 1 Item 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 595. [Wypadki niecierpiące zwłoki]

W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd lub prokurator może zwrócić się bezpośrednio do właściwego organu państwa obcego o tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie osoby, co do której ma być złożony wniosek o wydanie, po czym niezwłocznie składa wniosek zgodnie z art. 593 Jeg 594.

 

Art. 596. [Disclaimer] ^[433]

Osoba wydana nie może być bez zgody państwa wydającego ścigana, skazana ani pozbawiona wolności w celu wykonania kary za inne przestępstwo popełnione przed dniem wydania niż to, w związku z którym nastąpiło wydanie.

 

Art. 597. [Disclaimer] ^[434]

W razie zastrzeżenia przy wydaniu, że w stosunku do osoby wydanej orzeczone już kary będą wykonane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie, domstol, który prawomocnie orzekł w sprawie, wydaje w razie potrzeby na posiedzeniu wyrok zmieniający orzeczenie w taki sposób, aby kary były wykonywane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie sprawcy. Prokurator i osoba wydana mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Bestemmelsen i artikel. 451 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 598. [Bieg terminu tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. Terminy przewidziane w art. 263 biegną w stosunku do osoby wydanej od chwili przejęcia tej osoby przez właściwe organy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. Bestemmelsen i artikel. 265 stosuje się także, gdy zatrzymanie nastąpiło za granicą.

 

Art. 599. [Wyłączenie ograniczeń] ^[435]

Jeżeli osoba wydana przez państwo obce nie opuści bez usprawiedliwionej przyczyny terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od daty prawomocnego zakończenia postępowania, a w razie skazania – od daty odbycia lub darowania kary, albo jeżeli po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powróci na nie, ograniczeń wynikających z art. 596 Jeg 597 ikke relevant.

 

Art. 600. [kopi af dommen]

Po wydaniu prawomocnego orzeczenia w sprawie przeciwko osobie wydanej przez państwo obce sąd przesyła odpis wyroku Ministrowi Sprawiedliwości, który odpis ten przekazuje właściwemu organowi obcego państwa. Bestemmelsen i artikel. 157 § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 601. [Zwrot przedmiotów i dowodów rzeczowych]

Przekazane przez państwo obce przedmioty uzyskane w wyniku przestępstwa zwraca się, jeżeli przy ich wydaniu zastrzeżono zwrot; podobnie należy postąpić z dowodami rzeczowymi.

 

Sektion 65. Wydanie oraz przewóz osób ściganych albo skazanych lub wydanie przedmiotów na wniosek państw obcych^[436]

 

Art. 602. [Tok czynności] ^[437]

 

§ 1. ^[438](ophæves)

 

§ 2. W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej co do niej kary albo środka zabezpieczającego, prokurator przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego.

 

Art. 603. [Posiedzenie sądu]

 

§ 1.^[439] Sąd okręgowy wydaje na posiedzeniu postanowienie w przedmiocie wniosku państwa obcego. Przed wydaniem postanowienia należy umożliwić osobie ściganej złożenie wyjaśnień ustnie lub na piśmie, a w razie wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy na uzasadniony wniosek tej osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju.

 

§ 2. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział obrońca.

 

§ 3. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności wydania, wydanie nie może nastąpić.

 

§ 4. Na postanowienie sądu w przedmiocie wydania przysługuje zażalenie.

 

§ 5. Sąd przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który po rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym właściwy organ państwa obcego.

 

Art. 603en. [Wniosek obcego państwa o zastosowanie tymczasowego aresztowania] ^[440]

 

§ 1. Jeżeli umowa międzynarodowa, Republikken Polen er part, tak stanowi, wniosek państwa obcego o zastosowanie tymczasowego aresztowania osoby ściganej zastępuje wniosek o wydanie.

 

§ 2. W wypadku, der er nævnt i § 1, prokurator podczas przesłuchania informuje osobę ściganą o możliwości wyrażenia przez nią zgody na wydanie lub zgody na wydanie połączonej ze zrzeczeniem się korzystania z ograniczeń określonych w art. 596 Jeg 597. Jeżeli osoba ścigana wyrazi wolę złożenia takiego oświadczenia, prokurator kieruje sprawę do sądu okręgowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

 

§ 3. Sąd na posiedzeniu rozstrzyga o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej, odbiera oświadczenie o wyrażeniu zgody na wydanie lub zgody na wydanie połączonej ze zrzeczeniem się korzystania z ograniczeń określonych w art. 596 Jeg 597, a także wydaje postanowienie o dopuszczalności wydania.

 

§ 4. Zgoda osoby ściganej oraz zrzeczenie, der er nævnt i § 2, nie mogą zostać cofnięte, o czym poucza się osobę ściganą.

 

§ 5. Sąd niezwłocznie przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który rozstrzyga o wydaniu osoby.

 

§ 6.^[441] Jeżeli oświadczenie, der er nævnt i § 3, nie zostało złożone lub sąd stwierdził, że zachodzi okoliczność określona w art. 604 § 1, albo jeżeli posiedzenie zostało odroczone na czas przekraczający 7 dag, stosuje się przepisy art. 602 § 2, kunst 603 Jeg 605.

 

Art. 604. [Niedopuszczalność wydania]

 

§ 1.^[442] Wydanie jest niedopuszczalne, hvis:

 

1) person,, której wniosek dotyczy, jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu,

 

2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo gdy ustawa uznaje, że czyn nie stanowi przestępstwa albo że sprawca nie popełnia przestępstwa lub nie podlega karze,

 

3) nastąpiło przedawnienie,

 

4) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone,

 

5) byłoby ono sprzeczne z polskim prawem,

 

6) zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania wobec osoby wydanej może zostać orzeczona lub wykonana kara śmierci,

 

7) zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej,

 

8) dotyczy osoby ściganej za popełnienie bez użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych.

 

§ 2. ^[443] Wydania można odmówić w szczególności, hvis:

 

1) person,, której wniosek dotyczy, ma w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania,

 

2) przestępstwo zostało popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na polskim statku wodnym lub powietrznym,

 

3) co do tego samego czynu tej samej osoby toczy się postępowanie karne,

 

4) przestępstwo podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego,

 

5) według prawa państwa, które złożyło wniosek o wydanie, przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do roku lub karą łagodniejszą albo orzeczono taką karę,

 

6) kriminalitet, w związku z którym żąda się wydania, jest przestępstwem o charakterze wojskowym lub skarbowym, albo o charakterze politycznym innym niż określone w § 1 Item 8,

 

7) stat, które złożyło wniosek o wydanie, nie zapewnia wzajemności.

 

§ 3. W wypadkach wskazanych w § 1 Item 4 i § 2 Item 3 rozpoznanie wniosku o wydanie można odroczyć do czasu ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej postępowania karnego przeciwko tej samej osobie lub odbycia przez nią orzeczonej kary albo jej darowania.

 

Art. 605. [Tymczasowe aresztowanie]

 

§ 1.^[444] Jeżeli wniosek o wydanie dotyczy przestępstwa, którego sprawca podlega wydaniu, sąd okręgowy z urzędu lub na wniosek prokuratora może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej; bestemmelsen i artikel. 263 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2.^[445] Przed złożeniem wniosku o wydanie sąd może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu ściganego na czas nie dłuższy niż 40 dag, jeżeli organ państwa obcego zwraca się o to, zapewniając, że wobec tej osoby zapadł w tym państwie prawomocny wyrok skazujący lub wydano decyzję o tymczasowym aresztowaniu.

 

§ 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie tymczasowego aresztowania przysługuje zażalenie.

 

§ 4. O dniu tymczasowego aresztowania należy niezwłocznie powiadomić Ministra Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej oraz przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny albo organ ścigający państwa obcego.

 

§ 5. Jeżeli dane zawarte we wniosku o wydanie są niewystarczające i sąd lub prokurator zażądał ich uzupełnienia, a państwo obce nie nadeśle w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania uzupełnienia wniosku o wydanie organowi, który je zgłosił, potrzebnych dokumentów lub informacji, postanowienie o tymczasowym aresztowaniu uchyla się.

 

§ 6. W razie odmowy wydania, cofnięcia przez państwo obce wniosku o wydanie lub tymczasowe aresztowanie albo w razie gdy organ państwa obcego zawiadomiony o czasie i miejscu wydania żądanej osoby nie przejmuje jej w terminie 7 dni od ustalonego dnia wydania, zarządza się zwolnienie tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie.

 

Art. 606. [Zezwolenie na przewóz]

 

§ 1. Zezwolenia na przewóz osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela Minister Sprawiedliwości. Artikler. 594, 604 Jeg 605 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Jeżeli podróż odbywa się drogą powietrzną i nie przewiduje się lądowania, wystarczy powiadomienie Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Art. 607. [Wydanie przedmiotów]

 

§ 1. Do rozstrzygania wniosków państwa obcego, dotyczących wydania przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe lub uzyskanych w wyniku przestępstwa, właściwy jest prokurator lub sąd w zależności od tego, do czyjego rozporządzenia przedmioty te zostały zdeponowane. Bestemmelsen i artikel. 588 § 2 Jeg 4 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 2. Postanowienie o wydaniu przedmiotów powinno wymieniać rzeczy, które ulegają wydaniu państwu obcemu, oraz wskazywać rzeczy podlegające zwrotowi po ukończeniu postępowania karnego, prowadzonego przez organy państwa obcego.

 

Rozdział 65a. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania^[446]

 

Art. 607en. [Europejski nakaz aresztowania] ^[447]

W razie podejrzenia, że osoba ścigana za przestępstwo podlegające jurysdykcji polskich sądów karnych może przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwy miejscowo sąd okręgowy, na wniosek prokuratora, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym – z urzędu lub na wniosek właściwego sądu rejonowego, może wydać europejski nakaz aresztowania, zwany w niniejszym rozdziale “nakazem”.

 

Art. 607b. [Niedopuszczalność wydania]

Wydanie nakazu jest niedopuszczalne:

 

1) w związku z prowadzonym przeciwko osobie ściganej postępowaniem karnym o przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do roku,

 

2) w celu wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze do 4 miesięcy albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności na czas nieprzekraczający 4 måned.

 

Art. 607c. [Forma nakazu]

 

§ 1. Nakaz powinien zawierać:

 

1) oznaczenie sądu występującego, ze wskazaniem jego adresu, numeru telefonu, telefaksu i adresu poczty elektronicznej,

 

2) datę oraz miejsce wydania nakazu,

 

3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej,

 

4) sygnaturę, rodzaj i treść prawomocnego albo podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu, w związku z którym nakaz został wydany,

 

5) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu,

 

6) górną granicę ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności przestępstwa, o które toczy się postępowanie, lub wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności,

 

7) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy,

 

8) wskazanie następstw czynu nieobjętych ustawowymi znamionami przestępstwa.

 

§ 2. Nakaz powinien zostać przetłumaczony na język urzędowy państwa wykonania nakazu.

 

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, wzór nakazu, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu członkowskiemu Unii Europejskiej, do którego jest kierowany, danych niezbędnych do podjęcia prawidłowej decyzji w przedmiocie przekazania osoby ściganej.

 

Art. 607d. [Przekazanie nakazu państwu wykonania] ^[448]

 

§ 1. Jeżeli istnieje podejrzenie, że osoba ścigana może przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a jej miejsce pobytu nie jest znane, offentlig anklager, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym sąd okręgowy, który wydał nakaz, przesyła jego odpis do centralnej jednostki Policji współpracującej z Interpolem z wnioskiem o wszczęcie poszukiwań międzynarodowych.

 

§ 2. Jeżeli miejsce pobytu osoby ściganej jest znane lub zostało ustalone w wyniku poszukiwań, der er nævnt i § 1, offentlig anklager, a w postępowaniu sądowym i wykonawczym sąd okręgowy, który wydał nakaz, przekazuje go bezpośrednio organowi sądowemu państwa wykonania nakazu; odpis nakazu przekazuje się Ministrowi Sprawiedliwości.

 

§ 3. Bestemmelsen i § 2 tilsvarende anvendelse i tilfælde af, gdy państwo wykonania nakazu zwróciło się o przedstawienie dodatkowych informacji lub dokumentów.

 

§ 4. Przekazanie nakazu oraz wszystkich związanych z nim informacji i dokumentów może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów.

 

Art. 607og. [Dopuszczalność ścigania]

 

§ 1. Osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu nie można ścigać za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania, ani wykonać orzeczonych wobec niej za te przestępstwa kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności.

 

§ 2. Domstolen, który prawomocnie orzekł w sprawie, może zarządzić wykonanie kary tylko za te przestępstwa, które stanowiły podstawę przekazania osoby ściganej. W posiedzeniu sądu mają prawo wziąć udział prokurator i osoba ścigana. Bestemmelsen i artikel. 451 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3.^[449] Bestemmelsen i § 1 ikke relevant, hvis:

 

1) państwo wykonania nakazu złożyło oświadczenie o dopuszczalności ścigania lub wykonania kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za wszystkie czyny popełnione przed przekazaniem, chyba że organ sądowy tego państwa w orzeczeniu o przekazaniu postanowił inaczej,

 

2) osoba przekazana, pomimo takiej możliwości, nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła,

 

3) nie została orzeczona kara pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności,

 

4) postępowanie karne nie wiąże się ze stosowaniem wobec osoby ściganej środka polegającego na pozbawieniu wolności,

 

5) czyn osoby ściganej jest zagrożony karą lub środkiem niepolegającymi na pozbawieniu wolności,

 

6) osoba ścigana wyraziła zgodę na przekazanie i zrzekła się korzystania z prawa określonego w § 1,

 

7) osoba ścigana, po jej przekazaniu, złożyła przed sądem właściwym do rozpoznania sprawy oświadczenie o zrzeczeniu się korzystania z prawa określonego w § 1 w odniesieniu do czynów popełnionych przed przekazaniem,

 

8) organ sądowy państwa wykonania nakazu, który przekazał osobę ściganą, na wniosek sądu właściwego do wydania nakazu, wyraził zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za przestępstwa określone w pkt 1.

 

§ 4. Ansøgning, der er nævnt i § 3 Item 8, powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c § 1. Bestemmelsen i artikel. 607c § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 607f. [Zaliczenie na poczet kary]

Na poczet orzeczonej lub wykonywanej kary pozbawienia wolności zalicza się okres faktycznego pozbawienia wolności w państwie wykonania nakazu w związku z przekazaniem.

 

Art. 607g. [Przesłanie odpisu wyroku]

Po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego przeciwko osobie ściganej lub wykonaniu wobec niej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności sąd właściwy do rozpoznania sprawy przesyła odpis orzeczenia lub zawiadomienie o wykonaniu kary albo innego środka do organu wymiaru sprawiedliwości państwa wykonania nakazu.

 

Art. 607h. [Zajęcie przedmiotów] ^[450]

 

§ 1. Właściwy sąd lub prokurator może wystąpić do organu sądowego państwa wykonania nakazu o zajęcie i przekazanie przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, przedmiotów, der blev brugt eller var bestemt til at begå en forbrydelse, lub mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telekomunikacyjnych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.

 

§ 2. Można wystąpić o zajęcie i przekazanie dowodów i przedmiotów, der er nævnt i § 1, Selv om, gdy wykonanie nakazu nie jest możliwe ze względu na śmierć lub ucieczkę osoby ściganej.

 

§ 3. Przekazane przedmioty, der er nævnt i § 1, zwraca się państwu wykonania nakazu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium państwa wykonania nakazu.

 

§ 4. Przepisy rozdziału 62a stosuje się odpowiednio.

 

Art. 607Jeg. [Dopuszczalność dalszego przekazania ściganego]

 

§ 1. Osoba ścigana, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega dalszemu przekazaniu bez zgody państwa wykonania nakazu w związku z przestępstwami popełnionymi przed przekazaniem, kun, når:

 

1) pomimo takiej możliwości nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła,

 

2) wyraziła zgodę na przekazanie do państwa innego niż państwo wykonania nakazu,

 

3) stosuje się do niej przepis art. 607e § 3 Item 2, 6, 7 eller 8.

 

§ 2. Na dalsze przekazanie osoby ściganej, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda właściwego organu sądowego państwa wykonania nakazu, które przekazało tę osobę. Wniosek właściwego sądu okręgowego o wyrażenie zgody na dalsze przekazanie powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c § 1. Bestemmelsen i artikel. 607c § 2 finder tilsvarende anvendelse.

 

§ 3. Na wydanie osoby ściganej, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda właściwego organu państwa wykonania nakazu, które przekazało tę osobę.

 

Art. 607j. [Niewszczynanie postępowania wykonawczego]

 

§ 1. Jeżeli państwo wykonania nakazu przekazało osobę ściganą pod warunkiem, że wykonanie kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności nastąpi w tym państwie, postępowania wykonawczego nie wszczyna się.

 

§ 2. W wypadku, der er nævnt i § 1, sąd właściwy do rozpoznania sprawy, niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia, wydaje postanowienie o przekazaniu skazanego do właściwego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wykonania orzeczonej kary albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności. Odpis postanowienia wraz z odpisem orzeczenia podlegającego wykonaniu przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wykonania nakazu.

 

Rozdział 65b. Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania^[451]

 

Art. 607k. [Cele przekazania ściganego]

 

§ 1. Przekazanie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby ściganej europejskim nakazem aresztowania, zwanym w niniejszym rozdziale “nakazem europejskim”, następuje w celu przeprowadzenia przeciwko niej, na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, postępowania karnego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności.

 

§ 2. W razie otrzymania nakazu europejskiego prokurator przesłuchuje osobę, której nakaz dotyczy, informując ją o treści nakazu europejskiego oraz o możliwości wyrażenia zgody na przekazanie lub zgody na niestosowanie przepisu art. 607e § 1, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego.

 

§ 3.^[452] Na wniosek prokuratora sąd okręgowy może zastosować tymczasowe aresztowanie, oznaczając jego termin na czas niezbędny do przekazania osoby ściganej. Łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania nie może przekroczyć 100 dag. Samoistną podstawą zastosowania tymczasowego aresztowania jest istnienie wydanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej prawomocnego wyroku skazującego lub innej decyzji stanowiącej podstawę pozbawienia wolności osoby ściganej.

 

§ 3a.^[453] Før ind den europæiske arrestordre, kan retten pålægge en person retsforfølges tilbageholdelse i en periode længere end 7 dag, efter anmodning fra den kompetente judicielle myndighed, der udstedte den europæiske arrestordre, zapewniając, at den person retsforfølges faldt endelig dom eller udstedt en anden afgørelse, som er grundlaget for fængsling.

 

§ 4. Hvis særskilte bestemmelser i polsk lovgivning er, retsforfølgelse af personer, til en warrant af europæisk, Det kræver tilladelse fra den kompetente myndighed, inden sagen indbringes for domstolene anvender bestemmelserne i artikel. 13.

 

§ 5. Såfremt der samtidig med udgivelsen af ​​den europæiske arrestordre medlemsstat i Den Europæiske Union har anmodet om afhøring af en person retsforfølges, sådan person skal høres, før diagnosen ordre. Retsmødet finder sted i overværelse af den person nævnt i kendelsen Europæiske. Bestemmelsen i artikel. 588 § 4 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 607den. [afsigelsen]

 

§ 1. Overførslen og midlertidig tilbageholdelse den skal retten på mødet, som kan have deltagelse af anklageren og forsvaret.

 

§ 2. Hvis personen retsforfulgt prifile, domstolen tager hende til referatet af en erklæring om samtykke til overgivelse eller samtykke til at anvende bestemmelserne i artikel. 607e § 1. Sætningen kan ikke fortrydes, hvad skal instruere den forfulgte,.

 

§ 3.^[454] Rettens afgørelse om overførsel kan ankes. Klagen skal indgives inden 3 dage fra datoen for offentliggørelsen af ​​afgørelsen, og hvis den eftersøgte er frihedsberøvet og ikke blev bragt til retsmøde – fra datoen for tjeneste. Art. 252 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 607m. [Beslutningen om at overføre; terminy]

 

§ 1.^[455] Ansøgning om overførsel af byretten udstedt inden for 40 dage fra den dag, tilbageholde flygtningen. Hvis den flygtede fremsatte en erklæring, omhandlet i artikel. 607l § 2, deadline er 3 dage fra datoen for erklæringen.

 

§ 1a.^[456] Ansøgning om overførsel skal være afsluttet inden lovligt 60 dage fra den dag, tilbageholde flygtningen eller 10 dage efter sin erklæring, omhandlet i artikel. 607l § 2.

 

§ 2.^[457] I særligt begrundede tilfælde, fristerne i § 1a ikke kan overholdes, proceduren for overførsel skal være afsluttet lovligt inden for en yderligere 30 dage fra datoen for udløbet af de frister,. Forsinkelsen skal underrette den retslige myndighed, der udstedte den europæiske arrestordre, angivelse af årsag til forsinkelsen.

 

§ 3. W wypadku, omhandlet i artikel. 607k § 4, terminy, der er nævnt i § 1 Jeg 2, løber af tilladelse til retsforfølgning. Hvis disse frister allerede er begyndt, Han er suspenderet, indtil en tilladelse.

 

Art. 607n. [Overførslen jaget]

 

§ 1. den forfulgte,, som Domstolen udstedte en endelig beslutning om overførsel, meddeles den kompetente myndighed i den stat, der udsteder den europæiske arrestordre senest 10 dage fra datoen for validering af.

 

§ 2. Hvis overgivelse af en person søges til perioden i § 1 Det er ikke muligt på grund af force majeure eller trussel mod liv eller helbred for den person, den forfulgte,, der er nævnt i § 1, meddeles den kompetente myndighed i den stat, der udsteder den europæiske arrestordre i 10 dage fra datoen for udløbet af perioden for den nyetablerede.

 

§ 3. Hvis udstedelsen af ​​en europæisk arrestordre, ikke overtage den person i henhold til vilkårene, der er nævnt i § 1 eller 2, Det beordrede øjeblikkelig løsladelse af denne person, hvis det ikke er varetægtsfængslet i en anden sag.

 

Art. 607den. [Udsættelse af overførslen] ^[458]

 

§ 1. Hvis mod en person retsforfølges i landet gennemføres en straffesag på anden handling end angivet i den europæiske arrestordre eller person kendes i landet for sådan en handling fængsling, domstol, udstede en beslutning om at overføre, kan udsætte gennemførelsen indtil udgangen af ​​landets straffesag eller indtil udførelsen af ​​det land, fængsling.

 

§ 2. I den situation, der er beskrevet i § 1 domstol, efter meddelelsen af ​​forekomsten af ​​kroppen, der udstedte den europæiske arrestordre, kan, na jego wniosek, midlertidigt overgive den person retsforfølges under betingelserne i aftalen med kroppen. En sådan aftale skal være skriftlig og præcisere betingelserne for, navnlig den periode for re-overførsel af personen retsforfulgt.

 

Art. 607p. [Grunde til at nægte obligatorisk udførelse] ^[459]

 

§ 1. Nægtet fuldbyrdelsen af ​​den europæiske, hvis:

 

1) kriminalitet, den europæiske arrestordre, i tilfælde af kompetencen for polske straffedomstole, underlagt fritagelse i henhold amnesti,

 

2) i forhold til den person retsforfølges kollapsede i en anden medlemsstat en endelig afgørelse for de samme forhold og, i tilfælde af en dom for de samme forhold, retsforfulgt personen afsoner, eller det var enten straf kan ikke udføres i henhold til lovgivningen i den stat,, hvor fældende dom,

 

3) for en person, retsforfulgt kollapsede en endelig beslutning om at overføre til en anden medlemsstat i Den Europæiske Union,

 

4) person,, den europæiske arrestordre, grund af deres alder ikke kan holdes i henhold til polsk lovgivning, strafferetligt ansvar for de handlinger der ligger til grund den europæiske arrestordre,

 

5) dette ville krænke de rettigheder og friheder mand og borger,

 

6) en arrestordre blev udstedt i forbindelse med den strafbare handling begås uden brug af vold af politiske årsager.

 

§ 2. Hvis den europæiske arrestordre er blevet udstedt mod en person retsforfølges, der er polsk statsborger, udførelsen af ​​ordren kan være genstand for, że czyn, den europæiske arrestordre gælder, Han var ikke begået på polsk område eller på en polsk skib eller fly og udgjorde en overtrædelse i henhold til lovgivningen i Republikken polsk eller ville udgøre en strafbar handling i henhold til lovgivningen i Republikken polske når de begås på polsk område, både på tidspunktet for sin kommission, og modtagelsen af ​​en europæisk arrestordre.

 

Art. 607r. [Årsager til elektiv afvisning af at overgive]

 

§ 1. Du kan afslå at fuldbyrde en europæisk arrestordre, hvis:

 

1) den lovovertrædelse bag den europæiske arrestordre, end dem, der er omhandlet i artikel. 607i, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego,

 

2) mod en person retsforfølges, den europæiske arrestordre, finder sted i den polske strafferetlige efterforskning af en forbrydelse, som er grundlaget for den europæiske arrestordre,

 

3) den person retsforfølges, i forbindelse med den handling, der udgør grundlaget for udstedelsen af ​​en europæisk arrestordre kollapsede en endelig beslutning om ikke at indlede proceduren, at hæve sagen eller en anden beslutning om afslutning af sagen,

 

4) henhold til polsk ret er forældet eller straf, en forbrydelse, påvirket, underlagt jurisdiktion polske domstole,

 

5) Europæiske arrestordre vedrører strafbare handlinger, der i henhold til polsk lov er begået, helt eller delvis, på polsk område, samt på et polsk skib eller fly,

 

6) lovovertrædelsen, den europæiske arrestordre, i udstedelsen af ​​den europæiske arrestordre kan bestilles livsvarigt fængsel eller en anden foranstaltning frihedsberøvende uden mulighed for at ansøge om sin afkortning.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 Item 1 ikke relevant, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.

 

Art. 607s. [asylret]

 

§ 1. Nie podlega wykonaniu nakaz europejski wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności wobec osoby ściganej, będącej obywatelem polskim albo korzystającej w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, jeżeli nie wyrazi ona zgody na przekazanie.

 

§ 2. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli został on wydany w celu, der er nævnt i § 1, a osoba ścigana ma miejsce zamieszkania lub stale przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 3. Odmawiając przekazania, z przyczyn określonych w § 1 eller 2, sąd orzeka o wykonaniu kary albo środka, orzeczonych przez organ sądowy państwa wydania nakazu europejskiego.

 

§ 4.^[460] W postanowieniu, der er nævnt i § 3, sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego. Hvis straf eller foranstaltning, bestilt af den judicielle myndighed i den stat, der udsteder den europæiske arrestordre, overstiger den øvre grænse for den lovpligtige minimum, domstolen afgør straffen skal udføres eller en repræsentant for den polske lov, et beløb svarende til en periode på højst, under hensyntagen til den periode, faktiske fængselsstraf i udlandet og udført der en straf eller foranstaltning. Hvis en europæisk arrestordre ikke indeholder dokumenter eller oplysninger, der er nødvendige for udførelsen af ​​straffen på polsk område, skal retten udsætte mødet og anmode den kompetente myndighed i det land, der udsteder den europæiske arrestordre til at sende sådanne dokumenter eller oplysninger.

 

§ 5. Håndhævelse af sætningen udføres i henhold til polsk lovgivning.

 

Art. 607t. [betinget overførsel]

 

§ 1.^[461] Hvis der er udstedt en europæisk arrestordre med henblik på retsforfølgelse personer, som er en polsk statsborger eller nyder i den polske Republik asylret, transmission kan tilvejebringes, at personen vil blive sendt på polsk område efter den endelige afslutning af sagen i den udstedende medlemsstat i Den Europæiske.

 

§ 2. Hvis personen er dømt, der er nævnt i § 1, fængsling eller dom mod den foranstaltning, indebærer frihedsberøvelse, at bestemmelserne i artikel. 607s § 3-5.

 

Art. 607du. [ingen opkald]

Hvis der er udstedt en europæisk arrestordre for udførelsen af ​​en straf eller sikkerhedsforanstaltning, pålagt in absentia, a osoba ścigana nie była wezwana do udziału w postępowaniu ani w inny sposób zawiadomiona o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, przekazanie tej osoby może się odbyć tylko wtedy, gdy organ, der udstedte den europæiske arrestordre, zapewni ją o możliwości wystąpienia w państwie wydania nakazu europejskiego z wnioskiem o przeprowadzenie z jej udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie.

 

Art. 607i. [Brak kwalifikacji prawnej w Polsce] ^[462]

Jeżeli nakaz europejski dotyczy osoby niebędącej obywatelem polskim, okoliczność, że czyn nie jest przestępstwem według prawa polskiego, nie stanowi przeszkody do wykonania nakazu europejskiego, o ile dotyczy on czynu zagrożonego w państwie jego wydania karą co najmniej 3 lat pozbawienia wolności albo czynu, for hvilke han kan bestilles mindst samme størrelse foranstaltning indebærer frihedsberøvelse, hvilket er en forbrydelse:

 

1) deltagelse i en organiseret gruppe eller forening har til formål at begå forbrydelser,

 

2) af terrorisme,

 

3) handlu ludźmi,

 

4) mod seksuel frihed og anstændighed på bekostning af en mindreårig,

 

5) ulovlig fremstilling, przetwarzania, smugling narkotika, prekursorów, erstatninger eller psykotrope stoffer eller deres markedsføring,

 

6) ulovlig handel, ammunition, sprængstoffer eller radioaktive materialer,

 

7) łapownictwa i płatnej protekcji,

 

8) bedrageri,

 

9) af finansielle aktiver, der stammer fra ulovlige eller skjulte kilder,

 

10) forfalskning og cirkulation af falske penge eller andre betalingsmidler,

 

11) przeciwko ochronie danych gromadzonych, przechowywanych, przetwarzanych lub przekazywanych w systemie informatycznym,

 

12) przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalnego obrotu zagrożonymi gatunkami zwierząt i roślin,

 

13) udzielenia pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub pobycie,

 

14) mord,

 

15) spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

 

16) nielegalnego obrotu organami i tkankami ludzkimi,

 

17) bezprawnego pozbawienia człowieka wolności,

 

18) uprowadzenia człowieka dla okupu,

 

19) wzięcia lub przetrzymywania zakładnika,

 

20) popełnionym z powodów narodowościowych, etnisk, løb, religiøs eller mangel på religiøs overbevisning på grund af den,

 

21) rozboju z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia,

 

22) wymuszenia rozbójniczego z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia,

 

23) nielegalnego obrotu dobrami kultury,

 

24) sprzeniewierzenia cudzego mienia,

 

25) podrabiania oraz obrotu podrobionymi wyrobami,

 

26) forfalskning og cirkulation af forfalskede dokumenter,

 

27) Ulovlige hormoner eller lignende stoffer,

 

28) handel med stjålne motorkøretøjer,

 

29) voldtægt,

 

30) brandstiftelse,

 

31) tilhører jurisdiktion for Den Internationale Straffedomstol,

 

32) kidnapningen af ​​et skib eller luftfartøj,

 

33) sabotage.

 

Art. 607af. [Beslaglæggelse og overførsel af bevismaterialet og objekter] ^[463]

 

§ 1. Den kompetente ret eller anklagemyndigheden efter anmodning fra den retslige myndighed i udstedelsesstaten træffer den europæiske arrestordre og overførsel af objekterne direkte stammer fra kriminalitet, przedmiotów, der blev brugt eller var bestemt til at begå en forbrydelse, lub mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telekomunikacyjnych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.

 

§ 2. Beslaglæggelse og udlevering af beviser og objekter, der er nævnt i § 1, bør foretages, selv om, fuldbyrdelsen af ​​den europæiske arrestordre, ikke er mulig på grund af den retsforfulgt død eller undvigelse af den person,.

 

§ 3. Med overførsel af varer, der er nævnt i § 1, Du kan reservere deres tilbagevenden, især når de er omfattet returnerede offer eller en anden autoriseret enhed, bopæl på det område af Republikken polske.

 

§ 4. Bestemmelserne i § 62b finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 607x. [Samlet anerkendelse af kendelser]

 

§ 1. Hvis, før den første instans beslutning om overførsel vil påvirke europæisk arrestordre for den samme person, udstedt af en retslig myndighed i en anden medlemsstat i Den Europæiske Union, domstolen anerkender både Europæiske ordrer sammen. Dom om overdragelse af en tiltalt til medlemsstaten, domstolen tager hensyn til omstændighederne i hver enkelt sag, forbrydelsens alvor og ved stedet for dets provision, bestille udstede ordrer til Europa og deres mål.

 

§ 2. Hvis et andet europæisk arrestordre for den samme person, der modtages efter udgivelsen af ​​første instans afgørelse om den tidligere europæiske arrestordre, Retten udsætter anerkendelse af den næste europæiske arrestordre, indtil valideringen af ​​denne bestemmelse.

 

§ 3. I tilfælde af annullation af appelretten beslutning, der er nævnt i § 2, og sende en europæisk arrestordre for reeksamen i første omgang, , At bestemmelserne i § 1.

 

Art. 607og. [Omstændighederne ved suspension og annullering]

 

§ 1. Hvis i forhold til den samme person retsforfølges vil påvirke europæiske arrestordre og anmode om udlevering til udlandet, po rozpoznaniu nakazu europejskiego sąd orzeka w przedmiocie dopuszczalności jego wykonania oraz zawiesza postępowanie i zawiadamia o treści postanowienia Ministra Sprawiedliwości.

 

§ 2. Jeżeli Minister Sprawiedliwości postanowi o wydaniu państwu obcemu osoby, den europæiske arrestordre, postępowanie w przedmiocie nakazu europejskiego umarza się. W wypadku odmowy wydania sąd podejmuje zawieszone postępowanie i wydaje postanowienie w przedmiocie przekazania.

 

Art. 607af. [Wezwanie do uzupełnienia braków]

 

§ 1. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania nakazu europejskiego nie są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie przekazania osoby ściganej, sąd wzywa organ sądowy, der udstedte den europæiske arrestordre, do ich uzupełnienia we wskazanym terminie.

 

§ 2. W wypadku niedotrzymania terminu, der er nævnt i § 1, Europæiske arrestordre behandles på grundlag af oplysninger tidligere.

 

Art. 607for. [Właściwość sądu]

 

§ 1. Anmodning af den kompetente judicielle myndighed i den stat, der udsteder europæiske arrestordre om tilladelse til at retsforfølge eller håndhæve frihedsstraf eller foranstaltninger, der indebærer frihedsberøvelse for handlinger begået før overdragelsen, eller samtykke til yderligere overføre tiltalt person skal overveje byretten, der regerede for at overføre. Artikler. 607b, 607p, 607r, 607s § 1 Jeg 2 oraz kunst. 607finder tilsvarende anvendelse på den.

 

§ 2. anmodningen, der er nævnt i § 1, domstolen afgør senest 30 dage fra datoen for modtagelsen af ​​ansøgningen.

 

Art. 607eksempel. [Zezwolenie na przewóz]

 

§ 1. På anmodning fra fuldbyrdelsesstaten i Den Europæiske justitsministeren tillader transport af en person retsforfølges under den europæiske arrestordre af den polske territorium.

 

§ 2. Anmodningen om tilladelse til transport, der er nævnt i § 1, bør indeholde:

 

1) udpegning af den anmodende myndighed,

 

2) dato og sted for udstedelsen af ​​den europæiske arrestordre,

 

3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej,

 

4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu,

 

5) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy.

 

§ 3. Hvis den eftersøgte person er polsk statsborger eller nyder i den polske Republik asylret, tilladelse, der er nævnt i § 1, Du kan bruge så lang, at personen ved afslutningen af ​​sagen vil blive sendt til fuldbyrdelse af en frihedsstraf eller foranstaltning frihedsberøvende i Republikken polske.

 

§ 4. I tilfælde af transport med flyrejser uden planlagt landing, du kan nøjes med meddelelsen om justitsministerens til transport af retsforfulgte personer i polsk territorium. Men en uforudset landing, State udførelse af europæisk forsyning straks data, der er nævnt i § 2; tilvejebringelse af § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 607ZC. [Transmission til den kompetente myndighed]

Hvis retten, som er blevet bedt europæisk arrestordre, nie jest właściwy do nadania mu biegu, sende den til den kompetente judicielle myndighed og underretter den judicielle myndighed, który go wydał.

 

Sektion 66. Købet og overførsel af afgørelser at gøre^[464]

 

Art. 608. [Ansøgning om erhvervelse]

 

§ 1. I tilfælde af en endelig dom for en polsk statsborger ved en ret i en fremmed stat for fængsling eksigibel eller endelig dom mod en polsk statsborger foranstaltning indebærer frihedsberøvelse, Justitsministeren kan ansøge den kompetente myndighed i denne stat med en anmodning om at tage den dømte eller personer, hvem sætning midler, med henblik på fuldbyrdelse af en frihedsstraf eller foranstaltning i den polske Republik.

 

§ 2. I tilfælde af en endelig dom af en ret i en fremmed stat af en polsk statsborger, en person, der har sædvanligt opholdssted, bedrift ejendom eller førende besættelse i det område af Republikken polske, en bøde, eller i tilfælde af en endelig dom mod forbuddet mod at holde en bestemt position, udøvelsen af ​​et erhverv eller en økonomisk aktivitet, kørselsforbud, bortfald eller tilbageholdelse ikke indebærer frihedsberøvelse, Justitsministeren kan ansøge den kompetente myndighed i denne stat med en anmodning om at overtage beslutningen om at udføre i den polske Republik.

 

§ 3. Przed wystąpieniem z wnioskiem, der er nævnt i § 1 eller 2, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Art. 609. [Przyjęcie wniosku o przejęcie]

 

§ 1. W razie otrzymania wniosku państwa obcego o wykonanie wobec obywatela polskiego lub osoby mającej miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 2. W razie otrzymania wniosku państwa obcego o wykonanie wobec obywatela polskiego, en person, der har sædvanligt opholdssted, bedrift ejendom eller ledende faglige aktiviteter i Republikken polske endelig pålagt en bøde, forbud mod at holde en bestemt position, udøvelsen af ​​et erhverv eller en økonomisk aktivitet, kørselsforbud, bortfald eller tilbageholdelse ikke indebærer frihedsberøvelse, Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

§ 3. Hvis dommen, som anmodningen vedrører, Det er ikke gyldigt eller den eftersøgte person er angivet i § 1 Det er ikke en polsk statsborger eller ikke er på polsk område sædvanligt opholdssted, Justitsministeren returnerer ansøgningen.

 

Art. 610. [overførsel af en udlænding]

 

§ 1. I tilfælde af den endelige domfældelse af en udlænding ved en polsk domstol til fængsel eksigibel eller endelig dom mod ham en foranstaltning indebærer frihedsberøvelse, Justitsministeren kan ansøge den kompetente myndighed i den medlemsstat, den dømte eller, hvem sætning midler, er statsborger, med en anmodning om at tage ham til at tjene sætning eller udførelse af foranstaltningen.

 

§ 2. Przed wystąpieniem z wnioskiem, der er nævnt i § 1, Justitsministeren anmode den kompetente domstol om en kendelse om, hvorvidt for overførsel af en beslutning om at bære i udlandet.

 

§ 3. I tilfælde af modtagelsen af ​​anmodningen fra en fremmed stat til at overtage en udlænding lovligt dømt af en polsk domstol til fængsel eller gældende over afgørelsen endelig måle indebærer frihedsberøvelse, Justitsministeren anmode den kompetente domstol om en kendelse om, hvorvidt for overførsel af en beslutning om at bære i udlandet.

 

§ 4. W razie prawomocnego skazania przez sąd polski osoby mającej miejsce stałego pobytu za granicą albo posiadającej mienie lub prowadzącej działalność zawodową za granicą na grzywnę lub prawomocnego orzeczenia wobec niej zakazu zajmowania określonego stanowiska, udøvelsen af ​​et erhverv eller en økonomisk aktivitet, kørselsforbud, bortfald eller tilbageholdelse ikke indebærer frihedsberøvelse, sąd właściwy do wykonania kary lub środka może wystąpić za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości do właściwego organu państwa, na terytorium którego skazany lub osoba, hvem sætning midler, stale przebywa, posiada mienie lub prowadzi działalność, z wnioskiem o wykonanie orzeczenia.

 

§ 5. I tilfælde af modtagelsen af ​​anmodningen fra en fremmed stat at overtage fuldbyrdelsen af ​​den endelige domfældelse af en domstol i polsk person, der har fast bopæl i landet eller har ejendom eller drive forretning i denne stat til en bøde eller en endelig dom mod forbuddet mod at holde en bestemt position, forbud mod en bestemt profession eller en økonomisk aktivitet, kørselsforbud, bortfald eller tilbageholdelse ikke indebærer frihedsberøvelse, Justitsministeren anmode den kompetente domstol om en kendelse om, hvorvidt for overførsel af en beslutning om at bære i udlandet.

 

Art. 611. [Właściwość sądu]

 

§ 1. Kompetence til at behandle sager, der er nævnt i artikel. 608 § 3 sammenholdt med § 1 I Kunst. 609 § 1 Det er byretten, i hvis distrikt den dømte for nylig boede permanent eller midlertidigt boet.

 

§ 2. Kompetence til at behandle sager, der er nævnt i artikel. 608 § 3 sammenholdt med § 2, kunst. 609 § 2 I Kunst. 610 § 5 Det er byretten, i hvis distrikt den dømte med fast bopæl eller midlertidigt opholder sig, og hvis dette er ikke fastlagt, hvor ejendommen er egnet til udførelse eller dømt driver omfattet af forbuddet.

 

§ 3. Kompetence til at behandle sager, der er nævnt i artikel. 610 § 2 Jeg 3 Det er byretten, i hvis jurisdiktion dommen blev afsagt, som anmodningen vedrører.

 

§ 4. Hvis du ikke kan bestemme egenskaberne efter reglerne anført i § 1, tilfælde genkender byretten i Warszawa.

 

§ 5. Hvis du ikke kan bestemme egenskaberne efter reglerne anført i § 2, sagen behandles af en domstol kompetent til Downtown distriktet i Warszawa-Center.

 

Art. 611en. [Retsforhandlingerne for Domstolen]

 

§ 1.^[465] Den ret behandler sagen realitetsbehandling af erhvervelse eller overførsel af en beslutning om at gøre på mødet, som har ret til at deltage anklageren og dømt, hvis han bliver på polsk territorium, og forsvarer dømt, hvis du synes. Hvis dømt, hvilket ikke er til stede i det område af den polske republik, han ikke har, præsidenten for den ret kompetent til at behandle sagen, kan han udpege en offentlig forsvarer.

 

§ 2. Hvis oplysningerne i ansøgningen er utilstrækkelige, kan retten bestille dem til at supplere. Til dette formål, kan retten udsætte sagen.

 

§ 3. Hvis retten traf en afgørelse om afvisning af erhvervelse eller overførsel af en beslutning om at gøre, erhvervelse eller overførsel ikke kan finde sted.

 

§ 4. I tilfælde som omhandlet i artikel. 610 § 4 udsteder domstolen en ordre om at trække sig ud af programmet til myndigheden i et fremmed land for at træffe beslutning om at foretage.

 

§ 5. Rettens afgørelse om erhvervelse eller overførsel af en beslutning om at bære appelleret.

 

§ 6. Hvis retssagen vedrører erhvervelse af beslutningen om at gøre, kan Domstolen en forebyggende foranstaltning.

 

Art. 611b. [Afvisning af erhvervelsen og overførslen]

 

§ 1. Købet af beslutningen om at udføre i den polske Republik er uacceptabelt, hvis:

 

1) dommen ikke er endelig, eller ikke udføres,

 

2) fuldbyrdelse af en retsafgørelse kan skade suverænitet, sikkerhed eller retsorden Republikken polske,

 

3) idømt fængsel eller en person, hvem sætningen foranstaltning frihedsberøvende, ikke acceptere at overtage,

 

4) idømt en bøde eller mod hvem en fortabelse, ikke fast bopæl i det område af den polske republik, ikke har en ejendom på dens territorium,

 

5) handling er angivet i ansøgningen ikke udgør en lovovertrædelse efter polsk lovgivning,

 

6) omstændighederne, omhandlet i artikel. 604 § 1 Item 2, 3 Jeg 5.

 

§ 2. Delegationen af ​​beslutningen om at udføre i et fremmed land er uacceptabel, hvis:

 

1) dommen ikke er endelig, eller ikke udføres,

 

2) idømt fængsel eller en person, hvem sætningen foranstaltning frihedsberøvende, ikke samtykke til overførslen,

 

3) idømt fængsel eller en person, hvem sætningen foranstaltning frihedsberøvende, er den person, der er omhandlet i artikel. 604 § 1 Item 1,

 

4) omstændighederne, omhandlet i artikel. 604 § 1 Item 3 Jeg 5.

 

Art. 611c. [Proceduren efter overtagelsen]

 

§ 1. Efter købet af afgørelsen om fuldbyrdelse domstolen afgør den retlige beskrivelse af lovovertrædelsen henhold til polsk lovgivning og straffen og center håndhæves.

 

§ 2. Ved fastsættelsen af ​​straf eller foranstaltning, der skal fuldbyrdes, skal retten anvende bestemmelserne i artikel. 114 § 4 Kodeksu karnego.

 

§ 3.^[466] Ved fastsættelsen af ​​bødens størrelse, skal retten genberegne størrelsen af ​​bøder beløb eller sats af dagen, angivet i fremmed valuta, według kursu średniego walut określonego przez Narodowy Bank Polski na dzień wydania orzeczenia w państwie obcym. Jeżeli grzywnę wymierzono kwotowo, kwota grzywny nie może przekroczyć iloczynu wysokości stawki dziennej i ilości stawek dziennych.

 

§ 4. Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu. Artikler. 352 oraz 611a § 1 Jeg 5 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 611d. [Zabezpieczenie mienia]

 

§ 1. Jeżeli w toku postępowania zajdą okoliczności uzasadniające wydanie orzeczenia o zabezpieczeniu majątkowym z uwagi na grożący przepadek przedmiotów albo mienia stanowiącego korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia przestępstwa, a przedmioty te lub składniki tego mienia znajdują się na terytorium państwa obcego, domstol, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, kan ske gennem justitsministeren til den kompetente myndighed i denne stat til at sikre genstande eller ejendom i fare for fortabelse.

 

§ 2. Såfremt myndighederne i en fremmed stat anmoder om fuldbyrdelse af en endelig afgørelse om indefrysning af aktiver, hvis ejendommen sikres ligger på polsk område, ansvaret for håndhævelse af dommen byretten eller anklageren, i hvis distrikt ejendommen er beliggende.

 

Art. 611og. [forlade territoriet]

Hvis dømt eller mod hvem juridisk bindende afgørelse midler, forlader det område af domslandet, gå til indlandet, som er en national, zanim odbędzie orzeczoną karę albo zanim zostanie wykonany orzeczony wobec niego środek, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio. Bestemmelserne i artikel. 611b § 1 Item 3 § oraz 2 Item 2 ikke relevant.

 

Art. 611f. [Bøder]

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do przejęcia lub przekazania do wykonania orzeczeń o karach pieniężnych.

 

Rozdział 66a. Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny, środków karnych w postaci nawiązki lub świadczenia pieniężnego lub też orzeczenia zasądzającego od sprawcy koszty procesu^[467]

 

Art. 611fa. [Wystąpienie do państwa wykonania orzeczenia]

 

§ 1. I tilfælde af en endelig dom af en polsk domstol mod en polsk statsborger eller en udlænding eller en bødestraf i form af eksemplariske eller kontanthjælp, og i tilfælde af en tildeling af omkostningerne er den proces, retten kan anmode dets gennemførelse direkte til den kompetente ret eller anden myndighed i den medlemsstat i Den Europæiske Union, der henvises til i dette afsnit “Fuldbyrdelseslandet”, hvor gerningsmanden har ejendom eller modtager indkomst, enten permanent eller midlertidigt ophold.

 

§ 2. Tale, der er nævnt i § 1, hver ret henviser kun til en enkelt fuldbyrdelseslandet. Gentagelse til en anden fuldbyrdelseslandet kan kun ske i tilfælde af svigt eller delvis dommens fuldbyrdelse.

 

§ 3. For certificeret som en tro kopi af dommen, der er nævnt i § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 4. Attesten oversættes til det officielle sprog i fuldbyrdelsesstaten eller til et andet sprog, der er udpeget af denne medlemsstat.

 

§ 5. Overførslen kopi af dommen og attesten, der er nævnt i § 3, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów. Efter anmodning fra den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelseslandet skal retten fremsende en kopi af dommen og den originale attest.

 

§ 6. I tilfælde af vanskeligheder med at finde en kompetent domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten, kan retten også bede de relevante organisatoriske enheder i det europæiske retlige netværk.

 

§ 7. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, standardcertifikat, der er nævnt i § 3, indeholder specifikke oplysninger deri om fuldbyrdelse af en retsafgørelse afleveret, herunder oplysninger om hver betaling på grund af sætningen, straffeforanstaltninger eller omkostningerne ved processen og den endelige godkendelse af omdannelsen af ​​bøder til samfundstjeneste, udførelse af udskiftning af fængsling eller anden foranstaltning, under hensyntagen til behovet for at opfylde dommen, du stiller alle nødvendige oplysninger til, at gøre den rette afgørelse om fuldbyrdelse af dommen.

 

Art. 611fb. [Beløb fra fuldbyrdelse af afgørelser]

 

§ 1. Det beløb, der fremkommer fra fuldbyrdelse af afgørelser, omhandlet i artikel. 611§ siden 1, fra det land håndhævelse.

 

§ 2. Justitsministeren kan med den relevante myndighed i den stat, aftale håndhævelse indeholder bestemmelser om opdeling af beløb, der fremkommer fra fuldbyrdelse af afgørelser, der er nævnt i § 1.

 

§ 3. I tilfælde af en aftale, der er nævnt i § 2, Retten opfordrer den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten om overførsel af hele eller en del af det indsamlede beløb til bankkonto domstol eller en anden bankkonto enhed. Overført til konto retten den fra fuldbyrdelsen af ​​strafferetlige foranstaltning beløb afgøres til fordel for offeret eller en anden person med titlen eller i de herskende institutioner angivet, Association, fonde og social organisation er da givet til den person eller enhed.

 

Art. 611fc. [Suspensionen af ​​fuldbyrdelsesproceduren]

 

§ 1. I tilfælde af håndhævelse, omhandlet i artikel. 611§ siden 1, tvangsfuldbyrdelse suspenderes.

 

§ 2. Efter at have modtaget oplysninger om beslutningen udførelse, skal retten holde sagen og forløser dem. Sagen skal også, hvis i relation til gerningsmanden kollapsede i en anden medlemsstat og har truffet endelig afgørelse om, hvilken foranstaltning.

 

§ 3. Hvis du modtager oplysninger om den manglende evne til at opfylde dommen i helt eller delvis til andre formål end dem, grunde specificeret i § 2 Andet punktum i retten afholder sagen sigte efter dens fortsættelse.

 

Art. 611fd. [Meddelelse ophævelse afgørelse]

 

§ 1. I tilfælde af annullation afgørelser ved appel eller genoptage sagen, eftergivelse af straf, begrænsning af dets gennemførelse, eller hvis andre omstændigheder resulterer i manglende evne til at opfylde dommen, omhandlet i artikel. 611§ siden 1, domstolen skal straks underrette den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten.

 

§ 2. Retten skal straks underrette den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten om enhver betaling på grund af sætningen, straffende foranstaltninger eller procesomkostninger, omhandlet i artikel. 611§ siden 1.

 

Art. 611fe. [Anerkendelse af retten]

Retten behandler sagen for den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten på mødet, som har ret til at deltage anklager, offer eller enhver anden person eller enhed bemyndiget, omhandlet i artikel. 611fb § 3, gerningsmand, hvis han bliver på polsk område, og hans advokat, hvis du synes. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

 

§ 66b. Tale af EU-medlemsstat af håndhævelsen af ​​sanktioner af finansiel karakter^[468]

 

Art. 611ff. [Afgørelsen af ​​bødestraffen]

 

§ 1. I tilfælde af en medlemsstat i Den Europæiske Union, der henvises til i dette afsnit “State afgørelse”, for udførelsen af ​​en endelig beslutning om sanktioner for økonomisk, denne dom er håndhæves af byretten, i bydelen, som gerningsmanden har ejendom eller modtager indkomst, enten permanent eller midlertidigt ophold. Ved anvendelsen af ​​dette kapitel “straf økonomisk” forpligtelsen til at betale den i dommen gerningsmanden:

 

1) beløb som straf for overtrædelsen,

 

2) kompensation til offeret, hvis han ikke kunne i straffesager gøre krav gældende i en civil karakter,

 

3) en sum penge til en offentlig fond eller en organisation til at hjælpe ofre for kriminalitet,

 

4) omkostninger proces.

 

§ 2. dommen, der er nævnt i § 1, eller en kopi bekræftes som en rigtig kopi bør ledsages af et certifikat, som indeholder alle relevante oplysninger med henblik på korrekt gennemførelse.

 

§ 3. For at opfylde dommen af ​​den ret eller anden myndighed om afgørelsen udstedelse, skal retten straks fortsætte.

 

§ 4. Hvis retten, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, sende den til den kompetente domstol og underrette kompetent domstol eller anden myndighed i den herskende.

 

§ 5. Hvis dommen, der er nævnt i § 1, Det vedrører handlinger, som ikke blev begået på af dommen og er underlagt jurisdiktion polske domstole, kan retten beslutte at reducere mængden forbehold udførelsen af ​​bødestraffen den maksimale straf eller strafferetlige foranstaltning, der kan pålægges for de samme handlinger i henhold til polsk lovgivning.

 

§ 6. Hvis bestemmelserne i dette kapitel ikke giver andet, przy wykonywaniu orzeczeń, der er nævnt i § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego. Bestemmelsen i artikel. 611c § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 611fg. [Odmowa wykonania orzeczenia]

Du kan nægte at efterkomme dommen, omhandlet i artikel. 611ff § 1, hvis:

 

1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607eller i overensstemmelse med lovgivningen i den herskende er en lovovertrædelse:

en) begået med brug af vold til en person eller ytre trusler,

 

b) begået i forbindelse med massen begivenhed,

 

c) mod trafiksikkerheden,

 

d) tyveri,

 

og) ødelæggelse eller skade på ejendom,

 

f) smugling af varer,

 

g) mod intellektuel ejendomsret,

 

h) określone w celu wykonania wynikających z aktów prawnych przyjętych przez właściwe instytucje Unii Europejskiej zobowiązań do ustanowienia sankcji w prawie wewnętrznym państw członkowskich, jednakże wyłącznie w granicach, w jakich zobowiązanie to zostało w tych aktach określone,

 

 

2) do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia o którym mowa w art. 611ff § 2, albo zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty jest niezgodne z treścią orzeczenia,

 

3) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone w państwie członkowskim, a orzeczenie w zakresie kary o charakterze pieniężnym zostało wykonane,

 

4) under polsk lov blev spærret fuldbyrdelsen af ​​dommen, en forbrydelse, påvirket, underlagt jurisdiktion polske domstole,

 

5) dommen vedrører en strafbar handling, der i henhold til polsk lov er begået helt eller delvis på polsk område, samt på et polsk skib eller fly,

 

6) dommen vedrører en strafbar handling, der er begået uden for dommen, og polsk lovgivning ikke hjemler adgang til retsforfølgning for de samme forbrydelser, hvis de er blevet begået uden for den polske republik,

 

7) gerningsmanden ikke er underlagt jurisdiktion polske straffedomstole, eller der ikke krævede tilladelse til retsforfølgning,

 

8) person,, pågældendes, grund af deres alder ikke kan holdes i henhold til polsk lovgivning, strafferetligt ansvar for de handlinger ligger til grund for dommen,

 

9) z treści zaświadczenia, omhandlet i artikel. 611ff § 2, resultater, at en person, pågældendes, Det er ikke blevet behørigt informeret om muligheden og retten til at appellere denne afgørelse,

 

10) z treści zaświadczenia, omhandlet i artikel. 611ff § 2, resultater, denne dom blev givet i standard, medmindre personen, pågældendes, inviteret til at deltage i sagen eller på anden måde meddelt hende om tid og sted for det retsmøde eller møde, eller hun udtalte, at det ikke anfægter afgørelsen,

 

11) kriminalitet, som den herskende, i tilfælde af kompetencen for polske straffedomstole, underlagt fritagelse i henhold amnesti,

 

12) dom af bødestraffen lavere end 70 euro eller mindre end den tilsvarende i anden valuta.

 

Art. 611fh. [parterne; retskendelse]

 

§ 1. Retten behandler sagen om håndhævelse af sanktioner af finansiel karakter på mødet, som har ret til at deltage anklager, gerningsmand, hvis han bliver på polsk territorium, og hans advokat, hvis du synes. Hvis gerningsmanden, hvilket ikke er til stede i det område af den polske republik, han ikke har, præsidenten for den ret kompetent til at behandle sagen, kan han udpege en offentlig forsvarer.

 

§ 2. Rettens afgørelse om fuldbyrdelse af dommen af ​​sanktioner af finansiel karakter kan påklages.

 

§ 3. En endelig beslutning om sanktioner til kontanter sammen med et ledsagende certifikat, omhandlet i artikel. 611ff § 2, Det skal kunne håndhæves og skal kunne håndhæves i den polske republik efter beslutningen om dens gennemførelse.

 

§ 4. Hvis oplysningerne fra den herskende ikke er tilstrækkelige til at afgøre, om fuldbyrdelse af dommen af ​​sanktioner af finansiel karakter, Retten opfordrer den kompetente domstol eller anden myndighed i den herskende at fuldføre dem inden for en nærmere fastsat frist.

 

§ 5. W razie niedotrzymania terminu, der er nævnt i § 4, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

Art. 611fi. [Beløbet stammer fra fuldbyrdelsen dom]

 

§ 1. Det beløb, der fremkommer fra fuldbyrdelse af dommen, omhandlet i artikel. 611ff § 1, provenuet i statens budget.

 

§ 2. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wydania orzeczenia porozumienie przewidujące podział kwot uzyskanych z wykonania orzeczenia, der er nævnt i § 1.

 

§ 3. I tilfælde af en aftale, der er nævnt i § 2, domstol, na wezwanie właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia, przekazuje całość albo część kwoty uzyskanej z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

 

Art. 611fj. [Wezwanie do potwierdzenia wpłaty]

 

§ 1. Jeżeli sprawca lub inna osoba przedstawi dowód uiszczenia w całości albo części kar o charakterze pieniężnym, o których mowa w podlegającym wykonaniu orzeczeniu, domstol, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania tego orzeczenia, wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do potwierdzenia dokonanej wpłaty.

 

§ 2. Kwoty uprzednio uzyskane na poczet kary w państwie wydania lub wykonania orzeczenia są odliczane od kwoty, która ma być wyegzekwowana.

 

Art. 611fk. [Postanowienie o umorzeniu postępowania wykonawczego]

W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia informacji o tym, iż orzeczenie przekazane do wykonania nie podlega dalszemu wykonaniu, sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o umorzeniu postępowania wykonawczego.

 

Art. 611fl. [Powiadomienie o treści postanowienia]

O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym, jak również o zakończeniu postępowania egzekucyjnego, samt konvertering af bødestraffen på samfundstjeneste eller at udføre udskiftning af fængsling, hvis den polske lovgivning tillader en sådan mulighed, underrette straks den kompetente domstol eller anden myndighed i den herskende. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

 

Art. 611fm. [Omkostningerne ved håndhævelse]

Omkostninger i forbindelse med udførelsen af ​​dommen, omhandlet i artikel. 611ff § 1, afholdes af statskassen.

 

§ 66c. Forekomsten af ​​en medlemsstat i Den Europæiske Union om henrettelsen af ​​konfiskation^[469]

 

Art. 611fn. [Wystąpienie do państwa wykonania orzeczenia]

 

§ 1. I tilfælde af en endelig dom af en polsk domstol mod en polsk statsborger eller en udlænding fortabelse, retten kan anmode dets gennemførelse direkte til den kompetente ret eller anden myndighed i den medlemsstat i Den Europæiske Union, der henvises til i dette afsnit "fuldbyrdelsesstaten", hvor gerningsmanden har ejendom eller modtager indkomst, og hvis ikke kan bestemme dens, Stat, hvor han har permanent eller midlertidigt ophold.

 

§ 2. Tale, der er nævnt i § 1, domstol dirigerer hver til kun ét land af håndhævelsen, omfattet af § 3 Jeg 4.

 

§ 3. Hvis talen er begrænset til visse elementer af ejendom, det kan forekomme i mere end en fuldbyrdelsesmedlemsstaten, hvis der er en mulighed, at:

 

1) visse materielle er beliggende i mere end én fuldbyrdelsesmedlemsstaten eller i en af ​​mange stater fuldbyrdelse af en dom eller

 

2) tvangsfuldbyrdelse vil blive gennemført i mere end én fuldbyrdelsesmedlemsstaten.

 

§ 4. Hvis talen om en sum, Det kan rettes til mere end én fuldbyrdelsesmedlemsstaten, hvis ejendom, for hvilke der kan fortabes, Det var ikke beskyttet i henhold til bestemmelserne i, omhandlet i artikel. 589g § 1, eller når dens værdi er ikke tilstrækkeligt til at gennemtvinge et pengebeløb, hvor den konfiskerede, eller hvis det er i god opførsel.

 

§ 5. For certificeret som en tro kopi af dommen, der er nævnt i § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

 

§ 6. Attesten oversættes til det officielle sprog i fuldbyrdelsesstaten eller til et andet sprog, der er udpeget af denne medlemsstat.

 

§ 7. Overførslen kopi af dommen og attesten, der er nævnt i § 5, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów. Efter anmodning fra den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelseslandet skal retten fremsende en kopi af dommen og den originale attest.

 

§ 8. I tilfælde af vanskeligheder med at finde en kompetent domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten, kan retten også bede de relevante organisatoriske enheder i det europæiske retlige netværk.

 

§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, ved forordning, standardcertifikat, der er nævnt i § 5, indeholder specifikke oplysninger deri om fuldbyrdelse af en retsafgørelse afleveret, herunder oplysninger om hver indbetaling mod dekreteret fortabelse af en sum penge, fortabelse af de tilsvarende elementer eller fortabelse af tilsvarende økonomisk fordel og en mulig samtykke til udførelsen af ​​fortabelse ved betaling af sin monetære ækvivalent, samtykke til overdragelsen af ​​ejendommen andet end penge, og de alternative former for henrettelse af fortabelse, under hensyntagen til behovet for at opfylde dommen, du stiller alle nødvendige oplysninger til, at gøre den rette afgørelse om fuldbyrdelse af dommen.

 

Art. 611fo. [Opfordringen til betaling til bankkonto]

 

§ 1. Jeżeli kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczeń, omhandlet i artikel. 611fn § 1, przewyższa równowartość 10 000 euro, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania połowy uzyskanej kwoty na rachunek bankowy tego sądu.

 

§ 2. Jeżeli wystąpienie obejmuje przepadek kwoty pieniężnej, sąd może wezwać właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania mienia innego niż pieniądze, uzyskanego z tytułu wykonania orzeczenia objętego wystąpieniem.

 

§ 3. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wykonania orzeczenia porozumienie co do sposobu wykonania orzeczenia przepadku, w szczególności przewidując odmienny podział kwot uzyskanych z egzekucji orzeczeń, der er nævnt i § 1.

 

§ 4. I tilfælde af en aftale, der er nævnt i § 3, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania całości albo części wyegzekwowanej kwoty lub mienia innego niż pieniądze, uzyskanych z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

 

Art. 611fp. [Kontynuowanie postępowania wykonawczego]

Wystąpienie o wykonanie orzeczenia, omhandlet i artikel. 611fn§ 1, nie wstrzymuje postępowania wykonawczego.

 

Art. 611fr. [Okoliczności niezwłocznego zawiadomienia właściwego sądu]

 

§ 1. I tilfælde af annullation afgørelser ved appel eller genoptage sagen, eftergivelse af straf, begrænsning af dets gennemførelse, eller hvis andre omstændigheder resulterer i manglende evne til at opfylde dommen, omhandlet i artikel. 611fn § 1, domstolen skal straks underrette den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten.

 

§ 2. Sąd zawiadamia niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia o każdej kwocie pieniężnej uzyskanej z tytułu wykonania orzeczeń, omhandlet i artikel. 611fn § 1.

 

Art. 611fs. [Wystąpienie na posiedzeniu]

Retten behandler sagen for den kompetente domstol eller anden myndighed i fuldbyrdelsesstaten på mødet, som har ret til at deltage anklager, gerningsmand, hvis han bliver på polsk territorium, og hans advokat, hvis du synes. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

 

Art. 611ft. [Zwrot równowartości wypłaconego odszkodowania]

 

§ 1. Hvis henhold til lovgivningen i fuldbyrdelsesstaten stat er ansvarlig for skader forårsaget under udførelsen af ​​konfiskation truffet af en polsk domstol, på anmodning af en kompetent domstol eller anden myndighed i statskassen kalder ham et beløb svarende til det udbetalte kompensation.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 ikke relevant, hvis skaden er den eneste konsekvens af den handling eller undladelse myndighed i fuldbyrdelsesstaten.

 

afsnit 66d. Forekomsten af ​​den medlemsstat i Den Europæiske Union om henrettelsen af ​​konfiskation^[470]

 

Art. 611fu. [Den ret er ansvarlig for fuldbyrdelse af dommen]

 

§ 1. I tilfælde af en medlemsstat i Den Europæiske Union, der henvises til i dette afsnit “State afgørelse”, for udførelsen af ​​en endelig dom for fortabelse, denne dom er håndhæves af byretten, i bydelen, som gerningsmanden har ejendom eller modtager indkomst eller har permanent eller midlertidigt ophold.

 

§ 2. dommen, der er nævnt i § 1, eller en kopi bekræftes som en rigtig kopi bør ledsages af et certifikat, som indeholder alle relevante oplysninger med henblik på korrekt gennemførelse.

 

§ 3. For at opfylde dommen af ​​beslutningen om udstedelse, skal retten straks fortsætte.

 

§ 4. Hvis retten, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, sende den til den kompetente domstol og underrette kompetent domstol eller anden myndighed i den herskende.

 

§ 5. Hvis bestemmelserne i dette kapitel ikke giver andet, przy wykonywaniu orzeczeń, der er nævnt i § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego. Bestemmelsen i artikel. 611c § 3 finder tilsvarende anvendelse.

 

Art. 611fw. [Fortabelse af ydelser; manglende gennemførelse]

 

§ 1. Han nægter at udføre konfiskation økonomisk fordel eller tilsvarende i en del, hvor det blev udstedt på grundlag af formodningen om oprindelsen af ​​udbytte fra kriminalitet, bortset formodningen:

 

1) oprindelse materiel fordel af forbrydelsen bortset, for som gerningsmanden blev dømt, begået indtil problemet selv en ugyldig dom,

 

2) oprindelse materiel fordel for en anden forbrydelse ligner forbrydelsen, for som gerningsmanden blev dømt, begået indtil problemet selv en ugyldig dom,

 

3) pochodzenia z przestępstwa mienia nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu sprawcy.

 

§ 2. Można odmówić wykonania orzeczenia przepadku korzyści majątkowej albo jej równowartości, wydanego w oparciu o domniemania, der er nævnt i § 1, w części, w której orzeczenie przepadku byłoby niedopuszczalne według prawa polskiego.

 

§ 3. Du kan nægte at efterkomme dommen, omhandlet i artikel. 611fu § 1, hvis:

 

1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego lub za przestępstwo będące podstawą wydania orzeczenia nie można orzec przepadku według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607i; bestemmelsen i artikel. 607r § 2 finder tilsvarende anvendelse,

 

2) do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia, omhandlet i artikel. 611fu § 2, albo zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty jest niezgodne z treścią orzeczenia,

 

3) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby, co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone w państwie członkowskim, a orzeczenie w zakresie przepadku zostało wykonane,

 

4) under polsk lov blev spærret fuldbyrdelsen af ​​dommen, en forbrydelse, påvirket, underlagt jurisdiktion polske domstole,

 

5) dommen vedrører en strafbar handling, der i henhold til polsk lov er begået helt eller delvis på polsk område, samt på et polsk skib eller fly,

 

6) dommen vedrører en strafbar handling, der er begået uden for dommen, og polsk lovgivning ikke hjemler adgang til retsforfølgning for de samme forbrydelser, hvis de er blevet begået uden for den polske republik,

 

7) sprawca nie podlega jurysdykcji polskich sądów karnych lub też brak jest wymaganego zezwolenia na jego ściganie,

 

8) z treści zaświadczenia, omhandlet i artikel. 611fu § 2, resultater, denne dom blev givet i standard, medmindre personen, pågældendes, inviteret til at deltage i sagen eller på anden måde meddelt hende om tid og sted for det retsmøde eller møde, eller hun udtalte, at det ikke anfægter afgørelsen,

 

9) kriminalitet, som den herskende, i tilfælde af kompetencen for polske straffedomstole, underlagt fritagelse i henhold amnesti,

 

10) zachodzi uzasadniona obawa, że wykonanie orzeczenia może naruszyć prawa osób trzecich.

 

§ 4. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania orzeczenia nie są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia przepadku, Retten opfordrer den kompetente domstol eller anden myndighed i den herskende at fuldføre dem inden for en nærmere fastsat frist.

 

§ 5. W razie niedotrzymania terminu, der er nævnt i § 4, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej.

 

§ 6. Jeżeli wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z przyczyn faktycznych lub prawnych, sąd niezwłocznie powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.

 

Art. 611fx. [Rozpoznanie sprawy wykonania orzeczenia]

 

§ 1. Sąd rozpoznaje sprawę wykonania orzeczenia przepadku na posiedzeniu, som har ret til at deltage anklager, gerningsmand, hvis han bliver på polsk territorium, og hans advokat, hvis du synes, oraz osoba trzecia, której prawa mogą zostać naruszone przez wykonanie orzeczenia. Hvis gerningsmanden, hvilket ikke er til stede i det område af den polske republik, han ikke har, præsidenten for den ret kompetent til at behandle sagen, kan han udpege en offentlig forsvarer.

 

§ 2. Rettens afgørelse om fuldbyrdelse af konfiskation klage af parterne og tredjemand, der er nævnt i § 1. Domstolen, który wydał postanowienie, give den kompetente domstol eller anden myndighed i den stilling til klagen,.

 

§ 3. Endelig fortabelse og ledsaget af et certifikat, kan fuldbyrdes og kan tvangsfuldbyrdes i den polske republik efter beslutningen om dens gennemførelse.

 

Art. 611min. [Årsager til suspension af sager]

 

§ 1. Retten kan udsætte sagen for fuldbyrdelse af en retsafgørelse, omhandlet i artikel. 611fu § 1, hvis:

 

1) forekomst, på mængden af ​​penge, der var mere end én medlemsstat, og det er sandsynligt, at der som følge af håndhævelsen i flere medlemsstater vil miste et højere beløb end fastsat i dommen,

 

2) håndhævelse vil hindre den igangværende straffesag,

 

3) ejendom kan fortabes i den verserende sag i Polen,

 

4) finder det nødvendigt at oversætte afgørelse til polsk.

 

§ 2. Beslutningen om at suspendere sagen klage af parterne og tredjemand, omhandlet i artikel. 611fx § 1. Domstolen, który wydał postanowienie, give den kompetente domstol eller anden myndighed i den herskende at udsætte sagen og begrundelsen.

 

§ 3. I tilfælde af suspension af sagen, kan retten ex officio sikre håndhævelsen. Przepisy o zabezpieczeniu majątkowym na mieniu oskarżonego stosuje się odpowiednio.

 

Art. 611fz. [Łączne orzekanie]

Jeżeli mienie podlegające egzekucji nie jest wystarczające do wykonania dwóch lub więcej orzeczeń, omhandlet i artikel. 611fu § 1, wydanych przeciwko tej samej osobie i dotyczących kwoty pieniężnej, albo jeżeli dwa lub więcej orzeczeń dotyczy określonego składnika mienia, sąd orzeka łącznie w przedmiocie wykonania orzeczeń w całości albo części.

 

Art. 611fza. [Wezwanie do potwierdzenia wpłaty]

 

§ 1. Jeżeli sprawca lub inna osoba przedstawi dowód wykonania w całości albo części orzeczenia, omhandlet i artikel. 611fu § 1, domstol, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania tego orzeczenia, wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do potwierdzenia dokonanej wpłaty.

 

§ 2. Kwoty uprzednio uzyskane z tytułu przepadku w państwie wydania orzeczenia lub państwie wykonania orzeczenia są zaliczane na poczet kwoty podlegającej egzekucji.

 

Art. 611fzb. [Formål mængder opnået]

 

§ 1. Det beløb, der fremkommer fra fuldbyrdelse af dommen, omhandlet i artikel. 611fu § 1, højst svarer til 10 000 euro, provenuet i statens budget. I andre tilfælde skal staten dommen være halvdelen af ​​beløbet til den bankkonto, der er udpeget af den kompetente domstol eller anden myndighed i denne stat.

 

§ 2. andre værdier end kontanter, fra fuldbyrdelsen af ​​dommen, der er nævnt i § 1, cashes til bestemmelserne i udførelsen af ​​kontantydelser i administrativ tvangsfuldbyrdelse. Bestemmelsen i § 1 finder anvendelse på beløb, der fremkommer fra tvangsfuldbyrdelse.

 

§ 3. I begrundede tilfælde kan retten fravige monetarisering af ejendom, der er nævnt i § 2, og videregive det til den kompetente domstol eller anden myndighed i den herskende. Jeżeli wystąpienie obejmuje przepadek kwoty pieniężnej, przekazanie może nastąpić tylko za zgodą tego sądu lub organu.

 

§ 4. Sąd odmawia wydania państwu wydania orzeczenia uzyskanych przedmiotów będących dobrami kultury stanowiącymi część narodowego dziedzictwa kulturalnego.

 

§ 5. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa wydania orzeczenia porozumienie co do sposobu wykonania orzeczenia przepadku, w szczególności przewidując w nim odmienny, od określonego w § 1, podział kwot uzyskanych z wykonania orzeczenia.

 

§ 6. I tilfælde af en aftale, der er nævnt i § 5, domstol, na wezwanie właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia, przekazuje całość albo część wyegzekwowanej kwoty pieniężnej lub mienie inne niż pieniądze, fra fuldbyrdelsen af ​​dommen, zgodnie z porozumieniem.

 

Art. 611fzc. [Umorzenie postępowania wykonawczego]

W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia informacji o tym, że orzeczenie przekazane do wykonania nie podlega dalszemu wykonaniu, sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o umorzeniu postępowania wykonawczego.

 

Art. 611fzd. [Anmeldelse til den kompetente domstol]

Indholdet af bestemmelserne om gennemførelsen af ​​konfiskation, jak również o zakończeniu postępowania egzekucyjnego, underrette straks den kompetente domstol eller anden myndighed i den herskende. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

 

Art. 611FZE. [Omkostningerne ved håndhævelse]

 

§ 1. Omkostninger i forbindelse med udførelsen af ​​dommen, omhandlet i artikel. 611fu § 1, afholdes af statskassen. I begrundede tilfælde kan retten anvende til den kompetente domstol eller anden myndighed i den stat af dommen om tilbagebetaling af en del af de afholdte udgifter. For eksempel skal ledsages af en detaljeret liste over de udgifter med forslaget fra division.

 

§ 2. Hvis staten er ansvarlig for skader forårsaget under udførelsen af ​​konfiskation, udstedt af en judiciel myndighed,, Skarb Państwa występuje do właściwego organu tego państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania.

 

§ 3. Bestemmelsen i § 2 ikke relevant, hvis skaden er den eneste konsekvens af den handling eller undladelse krop Polish.

 

§ 66e. Samarbejdet med Den Internationale Straffedomstol^[471]

 

Art. 611g. [Generel forpligtelse til at samarbejde]

 

§ 1. Anmodning om samarbejde af Den Internationale Straffedomstol, herefter benævnt “Domstolen”, afhængigt af den fase af proceduren, udfører en kompetent domstol eller anklager gennem justitsministeren.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 finder anvendelse på en ansøgning om retshjælp rettet til Domstolen af ​​retten eller anklager.

 

Art. 611h. [Anmodningen om overgivelse]

 

§ 1. I tilfælde af Rettens anmodning om overgivelse til domstolen, i henhold til vedtægterne, herefter benævnt “en anmodning om overgivelse”, før det første retsmøde bør rådes person,, forslaget, deres rettigheder, der er fastsat i statutten, og muligheden for at påberåbe sig den juridiske færdiggørelse gennemført en straffesag mod hende for gerning, forslaget om overgivelse.

 

§ 2. I tilfælde af grundene indsigelsen, der er nævnt i § 1, domstolen underretter justitsministeren, som kan udsætte fuldbyrdelsen af ​​anmodningen om overgivelse.

 

§ 3. Når der træffes beslutning om, hvorvidt overgivelse artikel. 604 ikke relevant.

 

§ 4. Hvis retten udsteder en beslutning om, hvorvidt overgivelse til Domstolen minister udskudt udførelsen af ​​anmodningen om overgivelse på grund af den igangværende i Republikken polske straffesag eller begivenhed ved sætningen persons fængsel for en anden lovovertrædelse, osobę, anmodningen om overgivelse bekymringer, Du kan midlertidigt give Domstolen de principper, der er aftalt med Domstolens.

 

§ 5. Resultaterne af Rettens, der er nævnt i § 4, af justitsministeren.

 

Art. 611Jeg. [En ansøgning om tilladelse til transport af personer]

 

§ 1. I tilfælde af uforudsete landing i det område af Republikken polske person, overføres til domstolen med fly justitsministeren kan anmode Domstolen om at indgive en ansøgning om tilladelse til en sådan transport.

 

§ 2. Hvis der under 96 timer efter den uforudsete landing vil ikke påvirke anmodning, der er nævnt i § 1, person, leveres frigivet.

 

Art. 611j. [Zastosowanie tymczasowego aresztowania]

 

§ 1. På Rettens anmodning om foreløbig anholdelse eller om anholdelse og overgivelse personer søgte, retten gælder tilbageholdelse.

 

§ 2. Tymczasowe aresztowanie, der er nævnt i § 1, Du kan annullere eller skifte til en mildere forebyggende foranstaltning i tilfælde, der er angivet i vedtægterne. Bestemmelserne i artikel. 257-259 ikke relevant.

 

§ 3. I sager om ophævelse eller ændring af den forebyggende foranstaltning domstolen eller anklageren tager hensyn til placeringen af ​​Domstolens.

 

Art. 611k. [Samtykke til retsforfølgelse udvidet]

Justitsministeren før overvejer anmodningen Domstolen om tilladelse til at retsforfølge, straf eller frihedsberøvelse af en person i henhold til en lovovertrædelse begået før levering, bortset, grund, leveringen af, kan gælde for Domstolen til at sende yderligere oplysninger, og en rapport med en erklæring fra leveret på forbrydelse er angivet i forslaget.

 

Art. 611den. [yderligere levering]

Justitsministeren kan aftale at give Domstolen udleveredes eller overføres til et andet land.

 

Art. 611m. [Udførelse af anmodningen og principperne i polsk lovgivning]

Hvis retshjælp fastsat i vedtægterne, i marken eller på den måde, der er angivet i Domstolens, Det ville være i strid med principperne i den retsorden Republikken polske, domstolen eller anklageren ikke afgørelse om ansøgningen og fremsender sagens akter til justitsministeren for at lave aftaler med Domstolens.

 

Art. 611n. [Afvisning af at yde bistand]

Hvis Domstolen anmodning om juridisk bistand med hensyn til andre end den, i vedtægterne transaktioner, udførelsen, trods resultaterne af Rettens, Det er stadig tilladt i henhold til loven og kan ikke ydes retshjælp under nogen omstændigheder, på et senere tidspunkt eller på anden måde, domstolen eller anklageren nægter at yde denne støtte.

 

Art. 611den. [Det dokument, der indeholder den hemmelige]

 

§ 1. Hvis anmodning fra Domstolen, vedrører adgang til dokumenter eller andet bevismateriale, der indeholder oplysninger, den offentliggørelse ville udgøre en sikkerhedsmæssig risiko for Republikken polske, domstolen eller anklageren ikke afgørelse om ansøgningen og fremsender sagens akter til justitsministeren, der, efter aftale med den kompetente myndighed træffe aftale med Domstolens.

 

§ 2. Hvis der trods resultaterne af Domstolen fortsatte med at yde juridisk bistand kunne udgøre en sikkerhedsmæssig risiko for Republikken polske, domstolen eller anklageren afviser at give.

 

Art. 611p. [Dokument fra en anden stat eller en international organisation]

Hvis anmodningen fra Retten vedrører spørgsmålet om dokumentet eller andre beviser, delt myndighed eller institution i Republikken Polen af ​​en anden stat eller en international organisation med forbehold for at opretholde fortroligheden af ​​oplysningerne i dette dokument eller bevis, udlevering må kun finde sted efter godkendelse ved at dele et dokument eller bevis.

 

Art. 611r. [Tilstedeværelsen og deltagelse ICC anklager; uafhængige operationer]

 

§ 1. Når udfører en anmodning om samarbejde, på begæring af Domstolen, Anklageren Domstolens og andre personer, som Domstolen, tilstedeværelsen af ​​udførelsen af ​​aktiviteterne, bekymret.

 

§ 2. Folk, der er nævnt i § 1, De kan søge at stille konkrete spørgsmål og forevige fremgangsmåde i forbindelse med sagen for Retten.

 

§ 3. Anklager i Retten giver den uafhængige udførelse af proceduremæssige handlinger på polsk territorium på de vilkår og betingelser i statutten.

 

Art. 611s. [Konsultacje]

Resultaterne af Rettens, omhandlet i bestemmelserne i statutten, andre end de i dette kapitel, af justitsministeren.

 

Sektion 67. Afsluttende bestemmelser

 

Art. 612. [pligt til at underrette] ^[472]

 

§ 1. Tilfældet, når brugen af ​​frihedsberøvelse borger i en fremmed stat, på hans anmodning, meddeles straks lokalt passende konsulat i landet, eller – i mangel af et sådant kontor – diplomatiske repræsentant for nævnte stat.

 

§ 2. Hvis du stopper en borger i en fremmed stat bør give den anholdte, på hans anmodning, henvisning til rådighed i form af kontakt med en kompetent konsulær eller diplomatisk repræsentation, og i tilfælde af en person arresteres uden statsborgerskab – repræsentanten for den stat, hvor han har en fast bolig.

 

Art. 613. [Vejen kommunikation]

 

§ 1.^[473] Med undtagelse af de tilfælde, der er omhandlet i artikel. 595 og i kapitel 62a, 62b, 65en, 65b, 66en, 66b, 66ci 66d, med etablerede oversøiske myndigheder i et fremmed land og med personer, der er nævnt i artikel. 578 og artikel. 579, sądy i prokuratorzy każdorazowo porozumiewają się, w tym przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, a ten w razie potrzeby przez ministra właściwego do spraw zagranicznych.

 

§ 2. Z urzędami konsularnymi obcego państwa w Rzeczypospolitej Polskiej sądy i prokuratorzy, w wypadkach określonych przez Ministra Sprawiedliwości, mogą porozumiewać się bezpośrednio.

 

Art. 614. [Wydatki]

Wydatki poniesione w związku z czynnościami przewidzianymi w niniejszym dziale pokrywa państwo obce, które złożyło wniosek o dokonanie czynności. Organy państwa polskiego mogą odstąpić od żądania zwrotu poniesionych wydatków, hvis det fremmede land giver gensidighed.

 

Art. 615. [Pierwszeństwo umowy; zasada wzajemności] ^[474]

 

§ 1. I sine forbindelser med internationale straffedomstole og myndigheder, der arbejder på grundlag af internationale aftaler, som Polen er part, eller udpeget af internationale organisationer udgjorde en aftale ratificeret af Republikken Polen, at bestemmelserne i dette kapitel.

 

§ 2. Bestemmelserne i dette kapitel finder ikke anvendelse, hvis den internationale aftale, Republikken Polen er part, eller retsakt regulerer driften af ​​den internationale straffedomstol bestemmer andet.

 

§ 3. Bestemmelserne i dette kapitel kan ikke anvendes til en fremmed stat, som Republikken Polen er ikke i faget kontrakt, en stat, der ikke giver gensidighed.

 

§ 4. Hvis en international aftale eller et andet retligt regulerer driften af ​​den internationale straffedomstol, kræver det, Justitsministeren meddeler Den Internationale Straffedomstol til at indlede en sag mod en person med en strafbar handling genstand for retsforfølgning af tribunal.

 

§ 5. Hvis der på samme handle den samme person retsforfølges i Republikken polske og før en international straffedomstol, Justitsministeren meddeler retsforfølgning af denne Tribunal, hvis det kræves af lovgivningen for drift af Tribunal.

 

Department XIV. omkostninger proces

 

Sektion 68. Almindelige bestemmelser

 

Art. 616. [Rækken af ​​omkostninger]

 

§ 1. Omkostningerne ved processen er:

 

1) sagsomkostninger,

 

2) rimelige udgifter sider, herunder til etablering af en forsvarsadvokat eller.

 

§ 2. Court omkostninger omfatter:

 

1) tillæg,

 

2) udgifter, som statskassen fra indledningen af ​​proceduren.

 

Art. 617. [Gebyrer]

De typer og mængden af ​​gebyrer og den måde, deres måling er bestemt af en særskilt lov.

 

Art. 618. [Udgifter Treasury]

 

§ 1.^[475] Udgifter Treasury omfatter især betalinger under:

 

1) levering af stævning og andre skrifter,

 

2) ture dommere, anklagere og andre på grund af handlinger Conduct,

 

3) sætter i og transport af de anklagede, vidner og sagkyndige,

 

4) inspektion, Forskning foretaget i løbet af sagen og forsendelser og opbevaring af beslaglagte genstande, samt deres salg,

 

5) annoncer i aviser, radio og tv,

 

6) håndhævelse, herunder sikkerhed trussel om straf ejendom, hvis sanktioner blev pådømmes, eksklusive leveomkostningerne i fængsel og omkostningerne ved at bo i de klinikker for psykiatrisk observation,

 

7) tilgodehavender vidner og tolke,

 

8) kurv former mæglingssager,

 

9) fordringer ekspert eller institution, der er udpeget til at afgive udtalelse eller udstede det certifikat, herunder omkostninger for udstedelse af retsmediciner,

 

9en) udgifter til psykiatrisk observation af de anklagede i et team af sundhedspleje, eksklusive udgifter psykiatriske eksperter,

 

10) gebyrer, der er fastsat for at give oplysninger fra strafferegistre,

 

11) nie opłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów,

 

12) ryczałtu kuratora sądowego za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, omhandlet i artikel. 214 § 1,

 

13) realizacji umów międzynarodowych, som Polen er part, i postępowań prowadzonych na podstawie działu XIII, także jeżeli nie zostało wydane postanowienie, omhandlet i artikel. 303.

 

§ 2.^[476] Jeżeli wysokości i zasad ustalania należności określonych w § 1 nie regulują odrębne przepisy, Minister Sprawiedliwości, i samråd med ministeren for offentlige finanser, bestemme, ved forordning, wysokość i sposób ich obliczania, mając na uwadze faktyczny koszt dokonania danej czynności.

 

§ 3. W razie braku przepisów wymienionych w § 2, o wysokości danego wydatku decydują kwoty przyznane przez sąd, prokuratora lub inny organ prowadzący postępowanie.

 

Art. 619. [Tymczasowe pokrywanie wydatków; koszty mediacji i tłumacza]

 

§ 1. Hvis loven bestemmer andet, alle udgifter lærer midlertidigt Treasury.

 

§ 2. Omkostningerne ved mæglingssager afholdes af statskassen.

 

§ 3.^[477] Finansministeriet også bærer de omkostninger, der er forbundet med deltagelse i sagen en tolk i det omfang det er nødvendigt for at sikre sagsøgtes ret til forsvar.

 

Art. 620. [Udgiftssiden]

Omkostninger i forbindelse med etablering eller forsvarsadvokat foredrag side, som det etablerede.

 

Art. 621. [Faste udgifter sum]

 

§ 1. Privat anklager består af anklageskriftet eller sammen med en erklæring om at slutte sig til sagen eller opretholde afgifter, fra anklageren trak, bevis for betaling af kontante engangsbeløb svarende retslige udgifter. Ryczałt ten nie obejmuje kosztów wskazanych w art. 618 § 1 Item 5 Jeg 11.

 

§ 2.^[478] Minister Sprawiedliwości, i samråd med ministeren for offentlige finanser, bestemme, ved forordning, wysokość zryczałtowanej równowartości wydatków, mając na uwadze przeciętne koszty postępowania oraz zasadę dostępu do sądu.

 

Art. 622. [Zwrot na rzecz oskarżyciela prywatnego]

W postępowaniu z oskarżenia prywatnego w razie pojednania się stron przed wszczęciem przewodu sądowego, warunkowego umorzenia postępowania, umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy lub znikomej społecznej szkodliwości czynu albo z powodu stwierdzenia w zarzucanym czynie znamion przestępstwa ściganego z urzędu, zmiany trybu ścigania z powodu przyłączenia się prokuratora do postępowania wszczętego przez oskarżyciela prywatnego i zakończenia tego postępowania w trybie publicznoskargowym – prezes sądu zarządza zwrot uiszczonych przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków w całości, a w połowie – w razie pojednania się stron po rozpoczęciu przewodu sądowego.

 

Sektion 69. Zwolnienie od kosztów sądowych

 

Art. 623. [Zwolnienie od wyłożenia kosztów]

Sąd zwalnia osobę w całości lub w części od wyłożenia kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu pisma procesowego, jeżeli wykazała ona, że ze względu na jej sytuację rodzinną, ejendom og indkomstniveau foring dem ville være for besværligt.

 

Art. 624. [Fritagelse for betaling af omkostninger]

 

§ 1. Retten kan frigive den tiltalte eller anklageren, helt eller delvist for betaling til statskassen af ​​sagsomkostninger, hvis der er grund til at tro,, at de ville betale for dem for besværlig på grund af familiemæssige situation, ejendom og indkomstniveau, og derefter, rimelighedshensyn.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 gælder for private anklager i tilfælde af undersøgelse af sagen uden at holde kravene i artikel. 621 § 1.

 

Art. 625. [Soldier]

W razie skazania lub warunkowego umorzenia postępowania wobec żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo pełniącego służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, nie pobiera się od nich należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych.

 

Sektion 70. Zasądzenie kosztów procesu

 

Art. 626. [Orzeczenie o kosztach]

 

§ 1. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd określa, der, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu.

 

§ 2. Jeżeli w orzeczeniu wymienionym w § 1 nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach, jak również gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich wysokości lub rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wykonawczego, en beslutning i denne henseende forekommer hensigtsmæssigt i første instans eller appelretten.

 

§ 3. På afgørelse om sagens omkostninger er en klage, hvis der ikke appel. I tilfælde af en klage og klager – klage fra appelretten sammen med appellen.

 

Art. 626en. [Zażalenie w postępowaniu przygotowawczym] ^[479]

En appel mod anklager eller andet organ gennemføre en undersøgelse af omkostningerne søges, henholdsvis, anklageren overlegen til anklagemyndigheden, który wydał postanowienie, eller til en offentlig anklager har kompetence til at føre tilsyn med en undersøgelse af et andet organ. Jeżeli prokurator nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu.

 

Art. 627. [Tildeling af omkostningerne til fangen i tilfælde af offentlig påtale]

Fra fangen i tilfælde af anklagemyndigheden rettens uddeler sagsomkostninger til statskassen og udgifter til anklager.

 

Art. 628. [Tildeling af omkostningerne til fangen i tilfælde af privat påtale]

Fra fangen i tilfælde af privat anklage rettens priser:

 

1) privat anklager afholdt af omkostningerne ved processen,

 

2) Treasury udgifter som omhandlet i artikel. 618, hvoraf betaling af anklageren er blevet fyret, eller hvis du behandle sagen uden løn.

 

Art. 629. [Betinget indløsning]

Artikler. 627 Jeg 628 finder tilsvarende anvendelse i tilfælde af en betinget ophævelse af sagen, og i tilfælde af privat påtale – også i tilfælde af afbrydelse af proceduren i henhold til artikel. 17 § 1 Item 3.

 

Art. 630. [En delvis tildeling af omkostninger]

I sager af offentlig påtale, hvis den anklagede ikke dømt for alle de lovovertrædelser, udgifter i forbindelse med tiltalen delvist frikendelse eller frafaldes sagen afholdes af statskassen.

 

Art. 631. [En delvis tildeling af omkostninger]

I sager af privat påtale, i tilfælde af tilbagetrækning fra straf på grund af de gensidige uret eller trodsig adfærd af den private anklager, samt under hensyntagen til antallet og typen af ​​klager, hvoraf den anklagede er blevet frikendt, retten kan opkræve sagsøgte betale sagens omkostninger for anklagemyndigheden processen kun delvist.

 

Art. 632. [Frikendelse eller fritagelse] ^[480]

Hvis loven bestemmer andet, hvis den anklagede frifindes eller ophævelse af sagen omkostningerne ved processen bjørne:

 

1) w sprawach z oskarżenia prywatnego – oskarżyciel prywatny, a w razie pojednania się stron – oskarżyciel i oskarżony w zakresie przez siebie poniesionym, jeżeli strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej,

 

2) w sprawach z oskarżenia publicznego – Treasury, z wyjątkiem należności z tytułu udziału adwokata lub radcy prawnego ustanowionego w charakterze pełnomocnika przez pokrzywdzonego, oskarżyciela posiłkowego, powoda cywilnego albo inną osobę, a także z tytułu obrony oskarżonego w sprawie, w której oskarżony skierował przeciwko sobie podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

 

Art. 632en. [Umorzenie postępowania] ^[481]

I særlige tilfælde,, w razie umorzenia postępowania, kan Domstolen, że koszty procesu ponosi w całości lub w części oskarżony, a w sprawach z oskarżenia prywatnego oskarżony lub Skarb Państwa.

 

Art. 633. [Zasada słuszności]

Koszty procesu przypadające od kilku oskarżonych lub oskarżycieli prywatnych albo posiłkowych, jak również od oskarżonych i oskarżycieli, sąd zasądza od każdego z nich według zasad słuszności, mając w szczególności na względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich.

 

Art. 634. [Postępowanie odwoławcze; odpowiednie stosowanie]

Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem pierwszej instancji.

 

Art. 635. [Postępowanie odwoławcze; zmiana wyroku]

Uanset, kto wniósł środek odwoławczy, hvis der er en ændring til domfældelse eller betinget ophævelse af sagen mod den tiltalte, omkostninger proces for appelsagen fastsættes på almindelige principper.

 

Art. 636. [Manglende afhjælpning]

 

§ 1. I sager af offentlig påtale, i tilfælde af manglende afhjælpning, kun bragt af sagsøgte eller anklager, omkostninger proces for appelsagen afholdes af de generelle principper i denne, kto wniósł środek odwoławczy, og hvis denne foranstaltning kommer udelukkende fra den offentlige anklager – omkostninger proces for appelsagen afholdes af statskassen.

 

§ 2. I de alternative løsninger indgivet af mindst to autoriserede enheder, stosuje się odpowiednio art. 633.

 

§ 3. Bestemmelserne i § 1 Jeg 2 stosuje się odpowiednio w sprawach z oskarżenia prywatnego.

 

Art. 637. [Korrekt brug af]

 

§ 1. Artikler. 635 Jeg 636 stosuje się odpowiednio w razie pozostawienia środka odwoławczego bez rozpoznania wobec jego cofnięcia lub z przyczyn wskazanych w art. 430.

 

§ 2. W wypadku cofnięcia wniosku o ściganie, kosztami postępowania można obciążyć osobę, która wniosek cofnęła.

 

Art. 638. [Kasacja szczególnych podmiotów; wznowienie z urzędu] ^[482]

Wydatki poniesione przez sąd, związane z rozpoznaniem kasacji wniesionej przez podmioty wymienione w art. 521 lub wznowieniem postępowania z urzędu, afholdes af statskassen.

 

Art. 639. [Wznowienie postępowania]

Przepisy o kosztach procesu mają odpowiednie zastosowanie w sprawach o wznowienie postępowania. W razie oddalenia wniosku lub pozostawienia go bez rozpoznania, obowiązek pokrycia kosztów obciąża osobę, która złożyła wniosek.

 

Art. 640. [Skarga oskarżyciela posiłkowego]

Bestemmelser om gebyrer i tilfælde af privat påtale finder tilsvarende anvendelse i tilfælde af offentlig retsforfølgning, hvor anklageskriftet indgivet anklager.

 

Art. 641. [Begrænsning]

Retten til at downloade tildeles sagsomkostninger underlagt tid 3 år fra den dato, når jeg skulle betale dem.

 

Sektion 71. Proces omkostninger forbundet med civil erstatningssag og fra kontoret

 

Art. 642. [civilt søgsmål]

Hvis bestemmelserne i dette kapitel ikke giver andet, i form af omkostninger proces i forbindelse med civile søgsmål, de bestemmelser, der gælder i civile sager. Civil sagsøger midlertidigt fritages for at betale optagelse af et civilt søgsmål og appel. Sagsøgte må kun betale posten, da hans appel vedrører kun civilt søgsmål.

 

Art. 643. [Behandling af handlingen]

Hvis medhold i helt eller delvist, domstol priser fra sagsøgte til sagsøger på grund af sine procesomkostninger, og hvis sagsøger var fritaget for retsafgifter, domstol awards dem fra den anklagede til statskassen; hvis sagsøger gør udnævnt brug af en repræsentant ex officio, tilgodehavende i denne henseende domstol Awards direkte til proxy.

 

Art. 644. [Afskedigelse af handlingen]

 

§ 1. Retssager omkostninger som følge af en fjern civilt søgsmål og tilbagetrækning af klagen bærer civile sagsøger.

 

§ 2. I tilfælde af suspension af sagen eller lade borgerligt krav, uden diagnose, procesomkostninger afholdt af den civile sagsøger i straffesagen omfatter omkostningerne i den civile proces det samme krav.

 

Art. 645. [Skader fra kontoret]

Hvis der kræves erstatning penge fra kontoret, domstol priser fra den anklagede til statskassen passende sagsomkostninger i henhold til de gældende bestemmelser i civile sager i tilfælde af tildeling civilt søgsmål; bestemmelsen i artikel. 623 finder tilsvarende anvendelse.

 

afdeling XV. Straffesager i sager inden jurisdiktion militære domstole

 

Sektion 72. Almindelige bestemmelser

 

Art. 646. [Forskelle] ^[483]

For de spørgsmål, der hører under militære domstole ikke anvender reglerne for summarisk rettergang, prywatnoskargowym, foreskrivende og accelereret. Desuden bestemmelserne i §§ tidligere, medmindre bestemmelserne i dette afsnit fastsætter ellers.

 

Art. 647. [Omfanget af sager underordnede] ^[484]

 

§ 1.^[485] Kompetence militære domstole er emnet:

 

1) soldater i aktiv lovovertrædelser militære tjeneste:

en) omhandlet i kapitel XXXIX-XLIV i straffeloven,

 

b) begået mod autoritet militæret eller en anden soldat,

 

c) begået under eller i forbindelse med udførelsen af ​​officielle pligter, inden for en militær eller en udpeget tilholdssted, til skade for hæren eller i strid med en forpligtelse i henhold til militærtjeneste,

 

d) begået i udlandet, under brug eller udsætte polske væbnede styrker uden for landet, i henhold til lov af 17 December 1998 r. om reglerne for brug eller ophold de polske væbnede styrker uden for landet (Dz.U. Nej. 162, Item. 1117 og 2004 r. Nej. 210, Item. 2135),

 

 

2) militært personel for lovovertrædelser:

en) er omhandlet i artikel. 356-363 Straffelov i forbindelse med kunst. 317 § 2 denne kode,

 

b) begået i udlandet, under brug eller udsætte polske væbnede styrker uden for landet, i henhold til lov af 17 December 1998 r. om reglerne for brug eller ophold de polske væbnede styrker uden for landet.

 

 

3) de væbnede styrker i udlandet, opholder sig på polsk område, og medlemmer af det civile personale, forbrydelser begået i forbindelse med udførelsen af ​​officielle pligter, medmindre en international aftale, Republikken Polen er part, ellers.

 

§ 2. Tilfælde af strafbare handlinger opregnet i § 1 De ophører ikke med at være omfattet af den kompetence, militære domstole, trods frigivelse af en soldat fra aktiv militærtjeneste eller ophør af en ansat i hæren.

 

§ 3.^[486] I tilfælde af frigivelsen af ​​en soldat fra aktiv militærtjeneste eller ophør af en ansat i militæret tilfælde, der er nævnt i § 1 Item 1 tændt. b eller d, og – hvis overtrædelsen ikke indebærer overtrædelse af tjenestepligt – w § 1 Item 2 tændt. b, militærdomstol, senest ved påbegyndelsen af ​​forsøget på de vigtigste retssag, kan uddelegere til at genkende fælles domstol, hvis retfærdighedens interesse ikke objekt.

 

§ 4.^[487] I løbet af det forberedende arbejde, der er nævnt bemyndigelsen i § 3 benævnes henholdsvis anklager militær.

 

§ 5.^[488] Beslutningen om overførsel af sagen i henhold til § 3 Jeg 4 przysługuje zażalenie; en klage over den militære anklager militær domstol kompetence til at behandle sagen.

 

Art. 648. [Omfanget af sager underordnede] ^[489]

Kompetence militære domstole er også genstand for den:

 

1) forening til at begå lovovertrædelserne i afsnit XXXIX – XLIV straffelov,

 

2) lovovertrædelserne i artikel. 239, 291-293, og i artikel. 294 i relation til artikel. 291 § 1, Kodeksu karnego – hvis overtrædelsen er i forbindelse med en lovovertrædelse i henhold til kapitel XXXIX – XLIV i kodeksen,

 

3) andre forbrydelser, medmindre særlige bestemmelser herom findes.

 

Art. 649. [spørgsmål tilslutningsmuligheder]

 

§ 1. Hvis gerningsmanden er underlagt jurisdiktion militære domstole også han begået en forbrydelse omfattet jurisdiktion almindelige domstole, en forbrydelse med hinanden i et sådant forhold, at retfærdighedens interesse kræve fælles undersøgelse, genkender dem sammen militærdomstol.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio w postępowaniu przygotowawczym.

 

Art. 650. [spørgsmål tilslutningsmuligheder]

 

§ 1. Hvis sagen mod to eller flere anklagede den militære domstol ville ikke har kompetence til at høre det i fuld eller på grund af typen af ​​en af ​​de handlinger, eller på grund af den person af en af ​​de tiltalte, og i retfærdighedens interesse kræver, sąd wojskowy może rozpoznać sprawę łącznie lub przekazać ją w tym celu sądowi powszechnemu.

 

§ 2. W toku postępowania przygotowawczego odpowiednie uprawnienia przysługują prokuratorowi wojskowemu.

 

§ 3.^[490] Przekazanie nie może nastąpić, jeżeli sprawa dotyczy przestępstwa wskazanego w art. 647 § 1 Item 1 tændt. a lub c lub pkt 2 tændt. a oraz w art. 648 Item 1.

 

§ 4. Beslutningen om overførsel af sagen i henhold til § 1 Jeg 2 przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd wojskowy właściwy do rozpoznania sprawy.

 

Art. 651. [Właściwość sądu]

 

§ 1. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 647 § 1 Item 1 Jeg 2 orzeka sąd wojskowy, obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełnił służbę wojskową lub pracownik był zatrudniony.

 

§ 2. Kompetence den militære domstol på grund af nationalitet af de anklagede til en militær enhed er bestemt af tidspunktet for indledningen af ​​en straffesag mod ham.

 

§ 3.^[491] (ophæves)

 

Art. 652. [typer af domstole]

For de spørgsmål, der hører under militære domstole træffe afgørelse i sagen i henhold til scope egenskaber:

 

1) Garrison militærdomstol,

 

2) militær byretten,

 

3) Højesteret – Militær Chamber.

 

Art. 653. [Den militære garnison domstol]

 

§ 1. Den militære garnison retten beslutter i første omgang i alle spørgsmål, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu.

 

§ 2. I de i loven militære garnison domstol sager anerkender også omfanget af sine kompetence appel domme og kendelser udstedt i forberedende arbejde.

 

§ 3. Den militære garnison domstol ligger uden for beføjelser og ansvar Proces, at de i sagen domstole har ret til byretten.

 

Art. 654. [Militær byretten]

 

§ 1.^[492] Militær byretten dømmer i første instans strafbare handlinger:

 

1) begået af soldater med rang af major og frem,

 

2) genstand for en retssag ved domstolene i generel kompetence District og som defineret i artikel. 339 § 3 I Kunst. 345 § 3 Jeg 4 Kodeksu karnego,

 

3) begået af soldater og medlemmer af det civile personale, omhandlet i artikel. 647 § 1 Item 3,

 

4) andre på grundlag af specifikke bestemmelser.

 

§ 2. I det forberedende arbejde, om tilbageholdelse i forhold til soldater, der er nævnt i § 1 Item 1, samt de væbnede styrker i fremmede lande og medlemmer af det civile, der er nævnt i § 1 Item 3, beslutter individuelt militær byretten.

 

§ 3. Militær byretten genkender også appeller domme og kendelser, der er udstedt i første omgang i den militære garnison domstol, og i tilfælde foreskrevet ved lov og vedligeholde grænserne angivet i § 1 – de beslutninger og påbud i forberedende arbejde.

 

§ 4. Militær byretten anerkender også sager, der er fastsat en ret i en højere orden af ​​den militære garnison retten og andre forhold ved lov henvist til det.

 

§ 5.^[493] Militær byretten ligger uden for beføjelser og ansvar Proces, które w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi okręgowemu.

 

Art. 655. [Højesteret – Militær Chamber]

 

§ 1. Højesteret – Izba Wojskowa rozpoznaje:

 

1) środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie okręgowym,

 

2) kasacje,

 

3) sprawy przewidziane w niniejszym kodeksie dla sądu wyższego rzędu nad wojskowym sądem okręgowym,

 

4) inne sprawy przekazane przez ustawę Sądowi Najwyższemu.

 

§ 2. Artikler. 39 I Kunst. 439 § 1 Item 3 stosuje się odpowiednio do orzeczeń Izby Wojskowej i Izby Karnej Sądu Najwyższego. I tilfælde som omhandlet i artikel. 439 § 1 Item 3 rozstrzyga Sąd Najwyższy w tej spośród Izb, której orzeczenia środek zaskarżenia dotyczy.

 

Art. 656. [Właściwość z łączności spraw]

 

§ 1. W sprawie dwu lub więcej oskarżonych, tilhører kompetencen for militære domstole i samme rækkefølge, beslutter en militær domstol jurisdiktion over anklaget for en lovovertrædelse straffes med de strengeste. Hvis du ikke kan bestemme på denne måde egenskaber, tilfælde militærdomstol, på det område af den første sag blev indledt.

 

§ 2. Men hvis sagen falder jurisdiktion militære domstole i anden række,, anerkender højere retsinstans.

 

Art. 657. [Den militære anklager]

 

§ 1. ^[494] De proceduremæssige rettigheder Attorney General og anklagemyndigheden har ret til at appellere øverste militære anklager, medmindre loven bestemmer andet, og beføjelser distriktet advokat har ret til passende militær District Attorney.

 

§ 2. Hvis denne kode siger om anklageren eller den offentlige anklager, at blive forstået af en militær anklager.

 

§ 3. Bestemmelsen i artikel. 45 § 2 ikke relevant.

 

Art. 658. [Anklagemyndigheden på anmodning af chefen]

 

§ 1. Den militære anklager afviste at indlede en procedure for en lovovertrædelse retsforfulgt på anmodning af den øverstbefalende for en militær enhed, hvis gerningsmanden allerede anvendt de foranstaltninger, der er fastsat i de militære disciplinære regler.

 

§ 2. Dette er ikke tilfældet, anmodningen om retsforfølgning er lavet højere chef for ophævelsen af ​​en disciplinær straf eller en militær anklager bruger kraften i henhold til artikel. 660.

 

§ 3. Bestemmelsen i artikel. 12 § 3 Den gælder ikke den øverstbefalende anvendelse af en militær enhed eller et andragende senior chef.

 

Art. 659. [kommandør tilladelser] ^[495]

 

§ 1. I tilfælde af retsforfølgelse på anmodning af den øverstbefalende for en militær ret af offeret eller institution enhed som omhandlet i artikel. 306, og i tilfælde omhandlet i artikel. 330 § 2 – også er nævnt i artikel. 55 § 1, nyde denne kommandør.

 

§ 2. Beføjelser og opgaver den øverstbefalende for en militær enhed, beror således leder af institutionen i civil, hvor en soldat tjener militær.

 

Art. 660. [Indledning uden anmodning]

 

§ 1. Militær anklager kan indlede en straffesag for en lovovertrædelse retsforfulgt på anmodning af den øverstbefalende for en militær enhed, også uden anmodning, hvis det kræves af vigtige overvejelser af militær disciplin.

 

§ 2. chefer enhed, a w wypadku określonym w art. 347 § 1 Straffelov også offer, på anklagerens afgørelse kan indbringes for retten kompetence til at behandle sagen.

 

§ 3. Bestemmelsen i § 2 ikke relevant, hvis kun i forbindelse med en retssag vil være, at loven udgør en lovovertrædelse retsforfulgt på anmodning af den øverstbefalende for en militær enhed.

 

Art. 661. [Lovovertrædelsen undergivet privat påtale]

 

§ 1. Lovovertrædelsen undergivet privat påtale bliver på en klage fra offeret for en forbrydelse retsforfulgt ex officio.

 

§ 2. Militær anklager kan også indlede en procedure ex officio for en lovovertrædelse undergivet privat påtale, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

§ 3. Anklagerens offer kan ankes til retten kompetence til at behandle sagen.

 

§ 4. På anmodning af offeret, indgivet inden den endelige afslutning af sager indledt i henhold til § 1, Sagen skal ophøre, medmindre den offentlige interesse er imod siden; i tilfælde af en ansøgning efter starten af ​​forsøget i første omgang er nødvendigt desuden samtykke af de anklagede.

 

Art. 662. [Data om anklagede soldat]

 

§ 1. De anklagede soldat, udover de data, der er omhandlet i artikel. 213 § 1 Jeg 2, Det indsamler data også på forløbet af værnepligt, priser og disciplinære straffet.

 

§ 2. Beføjelser og opgaver professionelt tilsynsværge er berettiget til passende militær kurator social.

 

§ 3.^[496] Minister for National Defense, i samråd med justitsministeren fastsætter, ved forordning, metoden til udnævnelse og omfanget af aktiviteterne i de militære sociale kuratorer, betingelserne for driften af ​​de polske væbnede styrker og kravene til militærtjeneste.

 

Sektion 73. Tvangsforanstaltninger og forberedende procedurer

 

Art. 663. [Militære Politi]

For de spørgsmål, der hører under de militære domstole beføjelser og ansvar Proces Politi gælder også for militærpolitiet.

 

Art. 664. [Stop en person, der mistænkes]

Retten til at stoppe den mistænkte underlagt militær jurisdiktion ret til, under betingelserne i artikel. 244, de overlegne militære og militære politimyndigheder.

 

Art. 665. [Meddelelse om anholdelse]

 

§ 1. Anholdelsen af ​​en soldat eller militær medarbejder skal straks underrette den øverstbefalende for den militære enhed, hvor en soldat afsoner en arbejdstager er beskæftiget, selv om det ikke stopper krav.

 

§ 2. Hvis du stopper soldat i de i artikel betingelser. 244 § 1 Det var på grund af rimelig grund til at tro, en strafbar handling retsforfølges efter anmodning fra den øverstbefalende for en militær enhed, den anholdte bør straks slip godkendte ligeledes den øverstbefalende for kommandoen, medmindre en højere chef eller militær anklager siden at modsætte.

 

Art. 666. [Foreløbig anholdelse soldat]

 

§ 1. Foreløbig anholdelse soldat anklaget for at begå lovovertrædelserne i artikel. 338 § 1, kunst. 339, 341 § 1, kunst. 343 § 2, kunst. 345, 352 Jeg 358 § 2 Kodeksu karnego, kan være særlig godt, hvis, gdy zachodzi uzasadniona obawa, at tiltalte igen begå en af ​​disse overtrædelser.

 

§ 2. Bestemmelsen i § 1 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków zapobiegawczych.

 

Art. 667. [Dataindsamling Soldier]

Forberedende procedurer søger også at indsamle data, som omhandlet i artikel. 662 § 1.

 

Art. 668. [undersøgelse]

 

§ 1. Undersøgelsen udføres i tilfælde af forbrydelser, og i andre tilfælde, hvis det er påkrævet efter vægt eller kompleksitet.

 

§ 2.^[497] Efter i henhold til artikel. 334 § 2 militære anklager instruerer den anklagede og offeret ikke er en soldat, også ret til at anmode, omhandlet i artikel. 669 § 2 I 2A.

 

Sektion 74. Retsforhandlingerne for Domstolen

 

Art. 669. [Sammensætningen af]

 

§ 1. Nævning kan ikke være en soldat med en lavere rang end den anklagede udføre aktiv militærtjeneste. Denne begrænsning gælder ikke, Hvis en nævning har en rang af brigadegeneral eller kontreadmiral.

 

§ 2.^[498] I tilfælde af en forbrydelse, på anmodning af den anklagede foretaget inden 7 dage efter modtagelsen af ​​meddelelsen militære anklager til at sende anklageskriftet til retten i militær instruktion, omhandlet i artikel. 668 § 2, præsidenten for retten, hvis der ikke er tilfældet i henhold til artikel. 28 § 3, udnævne til bænken i stedet for nævninges soldater – nævninge fælles domstol.

 

§ 2a.^[499] Bestemmelsen i § 2 finder tilsvarende anvendelse på anmodning af offeret ikke en soldat; w wypadku określonym w art. 55 § 1 anmode knyttet til anklageskriftet.

 

§ 3.^[500] Justitsministeren i samråd med ministeren for nationalt forsvar vil bestemme, ved forordning, procedure i spørgsmål vedrørende deltagelse lægdommere i domstole sammensætning af panelerne af militære domstole, der er nævnt i § 2, under hensyntagen til behovet for at sikre en ordentlig samarbejde mellem formændene for militære domstole og fælles nævninge i at bestemme sammensætningen af ​​bænken.

 

Art. 670. [Assessor militære anklager]

I en høring eller et møde, før en militær garnison domstol kan, på grundlag af den myndighed militære anklager deltager bedømmeren militære anklager.

 

Art. 671. ^[501]

 

§ 1. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową albo pełniącemu służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami wojskowymi.

 

§ 2. Udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami wojskowymi w sprawie przeciwko żołnierzowi oskarżonemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych poza granicami państwa.

 

§ 3. Udział obrońcy w posiedzeniu sądu wojskowego przeciwko osobom wymienionym w § 1 Jeg 2 jest obowiązkowy również w wypadkach przewidzianych w art. 339 § 1 Item 2 Jeg 3.

 

§ 4. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko innemu oskarżonemu niż wymieniony w § 1 jest obowiązkowy przed wojskowym sądem okręgowym, jeżeli zachodzi wypadek przewidziany w art. 654 § 1 Item 2.

 

§ 5. I de tilfælde, der er nævnt i § 1-4 stosuje się odpowiednio art. 81.

 

Art. 671en. ^[502]

(ophæves)

 

Art. 672. [Begrundelse dom] ^[503]

Sąd wojskowy pierwszej instancji sporządza uzasadnienie wyroku z urzędu; nie dotyczy to wyroku uwzględniającego wniosek, omhandlet i artikel. 335 eller 387.

 

Art. 672en. [Wniesienie kasacji przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego] ^[504]

Kasację, omhandlet i artikel. 521, do Izby Wojskowej Sądu Najwyższego może wnieść również Naczelny Prokurator Wojskowy.

 

Art. 673. [Wznowienie postępowania] ^[505]

W kwestii wznowienia postępowania orzeka w składzie trzech sędziów wojskowy sąd okręgowy, a w sprawach zakończonych orzeczeniem tego sądu lub Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa Sądu Najwyższego.

 

Sektion 75. ^[506] (slettet)

 

Art. 674.

(slettet)

 

Art. 675.

(slettet)

 

Art. 676.

(slettet)

 

Art. 677.

(slettet)

 

Art. 678.

(slettet)

 

Art. 679.

(slettet)

 

Art. 680.

(slettet)

 

Art. 681.

(slettet)

 

Art. 682.

(slettet)